Geld & Recht
alle pijlers
Huisvrouw worden
zaterdag 1 december 2018 19:07
Wij hebben de beslissing genomen dat ik thuis blijf voor de kinderen en huisvrouw zal worden. Deze beslissing hebben wij echter al een jaar eerder genomen. Ik ben dus al een jaar thuis, had ook geen vaste job toen. Ik ben 27, mijn vriend is 38 en heeft een goede job. Financieel is dit geen enkel probleem. Alleen zit ik echter met enkele twijfels/vragen die sinds kort de kop op steken.
- Stel nu, na een hele lange tijd, dat één van ons twee een punt zet achter onze relatie. Wij zijn dit niet van plan maar zeg nooit nooit. Wat blijft er dan nog over voor mij (de huisvrouw)? Aangezien ik niet heb gewerkt en dus geen pensioen zal hebben.
- Wij weten absoluut niks af van trouwen (gezien de situatie gaan we sowieso trouwen). Welke huwelijksregeling zou het beste zijn voor een huisvrouw? Ik vermoed trouwen met gemeenschappelijke goederen? Is er iets wat wij zeker moeten regelen wil ik niet na een scheiding/overlijden met niets achter blijven?
En merken de dames die al langere tijd huisvrouw zijn op dat ze een zwakkere positie hebben tov hun werkende partner? Bijv in discussie’s. Mijn ouders vinden dat niet werkende en wel werkende partners nooit 100% gelijkwaardig zullen zijn.
- Stel nu, na een hele lange tijd, dat één van ons twee een punt zet achter onze relatie. Wij zijn dit niet van plan maar zeg nooit nooit. Wat blijft er dan nog over voor mij (de huisvrouw)? Aangezien ik niet heb gewerkt en dus geen pensioen zal hebben.
- Wij weten absoluut niks af van trouwen (gezien de situatie gaan we sowieso trouwen). Welke huwelijksregeling zou het beste zijn voor een huisvrouw? Ik vermoed trouwen met gemeenschappelijke goederen? Is er iets wat wij zeker moeten regelen wil ik niet na een scheiding/overlijden met niets achter blijven?
En merken de dames die al langere tijd huisvrouw zijn op dat ze een zwakkere positie hebben tov hun werkende partner? Bijv in discussie’s. Mijn ouders vinden dat niet werkende en wel werkende partners nooit 100% gelijkwaardig zullen zijn.
donderdag 6 december 2018 13:50
Ik vind helemaal niet dat mannen over het algemeen hun leven makkelijker oppakken na een scheiding. Als je ziet hoeveel mannen hun kinderen maar eens in de twee weken zien, dan laten ze het juist ontzettend afweten.
Moet je je eens voorstellen dat al die moeders na een scheiding dezelfde keuzes zouden maken. Jeugdzorg zou het krankzinnig druk krijgen.
Moet je je eens voorstellen dat al die moeders na een scheiding dezelfde keuzes zouden maken. Jeugdzorg zou het krankzinnig druk krijgen.
donderdag 6 december 2018 14:15
Is ook ergens in onderzoeken te vinden dat vooral mannen het na de scheiding (langer) moeilijker hebben. Dan gaat het niet over dat het ze ‘maar laten afweten’ maar over dat ze psychisch meer in de knoop zitten en ‘thuis’ minder op orde is.Ikigai schreef: ↑06-12-2018 13:50Ik vind helemaal niet dat mannen over het algemeen hun leven makkelijker oppakken na een scheiding. Als je ziet hoeveel mannen hun kinderen maar eens in de twee weken zien, dan laten ze het juist ontzettend afweten.
Moet je je eens voorstellen dat al die moeders na een scheiding dezelfde keuzes zouden maken. Jeugdzorg zou het krankzinnig druk krijgen.
donderdag 6 december 2018 14:21
Ja, precies. Vrouwen kunnen over het algemeen beter voor zichzelf zorgen en zijn beter in het onderhouden van een sociaal netwerk.
Mannen vereenzamen en verslonzen vaker na een scheiding. Dat ze alle tijd hebben om voltijds te blijven werken, omdat ze geen enkele verantwoordelijkheid op zich nemen voor hun kinderen is eerder een negatieve factor, dan een positieve.
Als vaders meer betrokken zouden blijven bij hun kinderen na een scheiding, dan zouden er een stuk minder bijstandsmoeders hoeven zijn.
donderdag 6 december 2018 14:24
Nurture is zeker belangrijk maar nature nog meer. Het is niet anders. Er zijn heel veel onderzoeken gedaan daarnaar. We willen het alleen niet geloven omdat we graag de illusie willen volledig in controle te zijn. Er zijn bijvoorbeeld heel veel tweeling onderzoeken gedaan, naar van alles en nog wat. Ook bijvoorbeeld naar tweelingen die gescheiden zijn opgevoed. Vaak blijken bepaalde zaken veel meer bepaald door aanleg dan door opvoeding.amarna schreef: ↑06-12-2018 12:41Daar ben ik het niet mee eens. Het is voor het grootste deel nurture, in mijn ogen.
Vrouwen kunnen net zo goed automonteur worden en mannen verpleegkundige.
Mijn man en zijn broers hoefden van hun moeder nooit één steek uit te voeren thuis. Maar in hun eigen gezin doen ze alle huishoudelijke klussen (ik noem het bewust niet "helpen"?. Sterker nog, mijn man is in sommige huishoudelijke klussen handiger dan ik. En ik ben handiger met electrische apparaten dan hij.
Waarmee ik niet zeg dat mannen en vrouwen niet gelijkwaardig zijn. Of dat vrouwen nooit mannen dingen kunnen of vice versa. Maar er is gewoon verschil of je het nou leuk vindt of niet en dat gaat verder dan baardgroei.
donderdag 6 december 2018 14:36
Dit inderdaad en verder eens met La Fleur NoirMevrouw75 schreef: ↑06-12-2018 13:18Na de scheiding zijn het juist vooral de vrouwen die gemakkelijker de draad weer oppakken, het leven bestaat nl niet uit alleen maar inkomen vergaren. Bovendien stamt de term bijstandsmoeder uit wat jaartjes terug en is het zeker niet een bekende term omdat nú vrouwen massaal in de bijstand komen na een scheiding.
donderdag 6 december 2018 14:39
Het gemak ook waarmee die vaders genoegen met 1x een weekend in de twee weken. Sterker nog: ze vinden het prima.Ikigai schreef: ↑06-12-2018 14:21Ja, precies. Vrouwen kunnen over het algemeen beter voor zichzelf zorgen en zijn beter in het onderhouden van een sociaal netwerk.
Mannen vereenzamen en verslonzen vaker na een scheiding. Dat ze alle tijd hebben om voltijds te blijven werken, omdat ze geen enkele verantwoordelijkheid op zich nemen voor hun kinderen is eerder een negatieve factor, dan een positieve.
Als vaders meer betrokken zouden blijven bij hun kinderen na een scheiding, dan zouden er een stuk minder bijstandsmoeders hoeven zijn.
donderdag 6 december 2018 14:44
Als dat zo is pleit dat dus alleen maar meer voor een gelijkwaardigere verdeling van werk en zorg.
donderdag 6 december 2018 14:52
Ja, dat vind ik ook erg opvallend. Mijn man en ik zijn allebei wel eens weg voor werk, maar we willen beiden niet langer dan een week weg, omdat we onze kinderen anders te veel missen.
Twee weken je kinderen niet zien vind ik bizar lang en dat dan iedere keer. Je ziet ze dan nauwelijks nog. Laat staan dat je weet wat er in hun leven speelt.
Wat mij ook verbaast is dat diezelfde mannen dan weer wel vaak een tweede leg beginnen.
Waarom neem je in godsnaam kinderen als je er niet eens voor wil zorgen?
donderdag 6 december 2018 15:03
Japjapll, als je in België woont is het niet juist wat je zegt. Ook iemand die nooit gewerkt heeft en een werkloosheidsuitkering kreeg, krijgt een pensioen.
"Wat gebeurt er met mijn pensioen als ik werkloos was?
Ook periodes waarin u niet heeft gewerkt, kunnen meetellen voor de berekening van uw pensioen. In het vakjargon heten ze ‘gelijkgestelde periodes’. Wie door zijn werkgever ontslagen wordt en een werkloosheidsuitkering krijgt, bouwt nog altijd pensioenrechten op. Voor wie langdurig werkloos is, wordt het pensioen evenwel niet berekend op het laatste loon, maar op een minimumrecht.
Op die regel zijn er wel tal van uitzonderingen, onder meer voor 50-plussers en werklozen met kinderen. Andere gelijkgestelde periodes zijn er voor het brugpensioen (dat ook een vorm van werkloosheid is), ziekte, thematische verloven (bijvoorbeeld ouderschapsverlof), tijdskrediet (als u een uitkering krijgt van de RVA) en legerdienst."
donderdag 6 december 2018 15:08
Een nuancering is ook wel dat veel vaders in het huidige rechtssysteem domweg minder kans hebben dan moeders. Van heel nabij meegemaakt dat een vader co ouderschap wilde, moeder dat blokkeerde nadat zij beiden dat eerst wel wilden, en de boodschap van de rechter was, voor de kinderen is het beter dat de strijd stopt dus ik kies voor voornamelijk moeder en eens in de 2 weken vader. Terwijl jeugdzorg beide ouders evenredig geschikt en capabel had bevonden en vader vanwege hun beider werk voor de scheiding meer de dagelijkse zorgtaken had. Jeugdzorg zelf gaf ook aan dat vaders vaak aan het kortste eind trekken en dat zijn vaker vaders adviseren zich erbij neer te leggen. Ik vond dat schokkend en het verdriet bij vader en kinderen erg pijnlijk om te zien.
donderdag 6 december 2018 15:15
Ja, dit komt helaas ook nog altijd veel voor. Mannen worden nog altijd niet gezien als de primaire verzorger, terwijl ze dit steeds vaker wel zijn.Lollypop04 schreef: ↑06-12-2018 15:08Een nuancering is ook wel dat veel vaders in het huidige rechtssysteem domweg minder kans hebben dan moeders. Van heel nabij meegemaakt dat een vader co ouderschap wilde, moeder dat blokkeerde nadat zij beiden dat eerst wel wilden, en de boodschap van de rechter was, voor de kinderen is het beter dat de strijd stopt dus ik kies voor voornamelijk moeder en eens in de 2 weken vader. Terwijl jeugdzorg beide ouders evenredig geschikt en capabel had bevonden en vader vanwege hun beider werk voor de scheiding meer de dagelijkse zorgtaken had. Jeugdzorg zelf gaf ook aan dat vaders vaak aan het kortste eind trekken en dat zijn vaker vaders adviseren zich erbij neer te leggen. Ik vond dat schokkend en het verdriet bij vader en kinderen erg pijnlijk om te zien.
Mijn man vindt het soms echt belachelijk hoeveel complimenten hij krijgt als hij bijvoorbeeld zijn kind naar bed brengt, als we bezoek hebben, of een luier verschoond. Hij zorgt net zo goed voor zijn kinderen als dat ik dat doe en kennelijk is dat nog altijd heel bijzonder.
Moeders spelen hun hand maar al te vaak slim uit, gebruik makend van dit soort vooroordelen. Ik lees dat ook vaak hier op het forum. Moeders gaan er na een scheiding vaak vanuit dat zijzelf in de eerste plaats zeggenschap hebben over wat er met de kinderen gebeurt, waar ze gaan wonen, en wanneer vader de kinderen 'mag' zien.
donderdag 6 december 2018 15:16
Dat is ook vreselijk oneerlijk voor die vaders, heb je helemaal gelijk in.Lollypop04 schreef: ↑06-12-2018 15:08Een nuancering is ook wel dat veel vaders in het huidige rechtssysteem domweg minder kans hebben dan moeders. Van heel nabij meegemaakt dat een vader co ouderschap wilde, moeder dat blokkeerde nadat zij beiden dat eerst wel wilden, en de boodschap van de rechter was, voor de kinderen is het beter dat de strijd stopt dus ik kies voor voornamelijk moeder en eens in de 2 weken vader. Terwijl jeugdzorg beide ouders evenredig geschikt en capabel had bevonden en vader vanwege hun beider werk voor de scheiding meer de dagelijkse zorgtaken had. Jeugdzorg zelf gaf ook aan dat vaders vaak aan het kortste eind trekken en dat zijn vaker vaders adviseren zich erbij neer te leggen. Ik vond dat schokkend en het verdriet bij vader en kinderen erg pijnlijk om te zien.
Dat zijn dan ook niet de vaders die het allemaal maar prima vinden.
donderdag 6 december 2018 18:03
in veel culturen zijn het de vrouwtjes die het werk doen en de mannetjes die op de rots liggen.
donderdag 6 december 2018 19:57
Ikigai schreef: ↑06-12-2018 15:15Ja, dit komt helaas ook nog altijd veel voor. Mannen worden nog altijd niet gezien als de primaire verzorger, terwijl ze dit steeds vaker wel zijn.
Mijn man vindt het soms echt belachelijk hoeveel complimenten hij krijgt als hij bijvoorbeeld zijn kind naar bed brengt, als we bezoek hebben, of een luier verschoond. Hij zorgt net zo goed voor zijn kinderen als dat ik dat doe en kennelijk is dat nog altijd heel bijzonder.
Moeders spelen hun hand maar al te vaak slim uit, gebruik makend van dit soort vooroordelen. Ik lees dat ook vaak hier op het forum. Moeders gaan er na een scheiding vaak vanuit dat zijzelf in de eerste plaats zeggenschap hebben over wat er met de kinderen gebeurt, waar ze gaan wonen, en wanneer vader de kinderen 'mag' zien.
Inderdaad, en dan heb je als vader wekelijks een doordeweekse dag vrij en dan verwachten veel mensen dat je 'gewoon' weer veertig uur gaat werken zodra de kinderen oud genoeg zijn om zichzelf te redden na schooltijd.
Dat heeft nou nog nooit iemand tegen mij gezegd, want voor een vrouw is dat dus anders. Dan is het heel normaal om op je vrije dag te gaan sporten, naar de kapper te gaan, te gaan winkelen etc naast dat je ook wat huishoudelijke doet.
Mijn man geniet erg van zijn thuisdag. Gaat lekker sporten, doet iets huishoudelijks, doet wat boodschappen etc. Hij doet dus precies wat ik ook doe, slechts weinigen begrijpen dat.
donderdag 6 december 2018 20:09
Sterker nog, veel vrouwen die een parttime baan hebben, denken dat ze gewoon zelf kunnen invullen wanneer ze dan aanwezig zijn op het werk. Bij ons ook zo'n collega, bj het aantreden is duidelijk gesteld dat de uren waarvoor ze tekende, weliswaar in uitzonderingsgevallen wat verschoven konden worden, maar anders niet. Sinds een half jaar is het echter niet anders dan: Ja, maar ik wil morgenmiddag met mijn vriendin gaan winkelen, dus dan kom ik vandaag een paar uurtjes langer, en op vrijdag is het al helemaal hommeles, Haar werktijd is tot vrijdag 5 uur, maar het is elke week wat anders waardoor ze juist op vrijdag vroeger weg "moet" en dan moet er weer geschoven worden met uren. En nee, ze heeft geen kinderen meer thuis, dus daar hoeft het niet voor, maar het lijkt erop dat het werk maar rondom haar eigen plannen geregeld moet worden. Schiet op, gewoon aanwezig zijn op de uren die afgesproken zijn en kan je op die uren niet, dan neem je maar verlof, net zoals andere mensen doen.Andersom schreef: ↑06-12-2018 19:57Inderdaad, en dan heb je als vader wekelijks een doordeweekse dag vrij en dan verwachten veel mensen dat je 'gewoon' weer veertig uur gaat werken zodra de kinderen oud genoeg zijn om zichzelf te redden na schooltijd.
Dat heeft nou nog nooit iemand tegen mij gezegd, want voor een vrouw is dat dus anders. Dan is het heel normaal om op je vrije dag te gaan sporten, naar de kapper te gaan, te gaan winkelen etc naast dat je ook wat huishoudelijke doet.
Mijn man geniet erg van zijn thuisdag. Gaat lekker sporten, doet iets huishoudelijks, doet wat boodschappen etc. Hij doet dus precies wat ik ook doe, slechts weinigen begrijpen dat.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 6 december 2018 20:14
pejeka schreef: ↑06-12-2018 20:09Sterker nog, veel vrouwen die een parttime baan hebben, denken dat ze gewoon zelf kunnen invullen wanneer ze dan aanwezig zijn op het werk. Bij ons ook zo'n collega, bj het aantreden is duidelijk gesteld dat de uren waarvoor ze tekende, weliswaar in uitzonderingsgevallen wat verschoven konden worden, maar anders niet. Sinds een half jaar is het echter niet anders dan: Ja, maar ik wil morgenmiddag met mijn vriendin gaan winkelen, dus dan kom ik vandaag een paar uurtjes langer, en op vrijdag is het al helemaal hommeles, Haar werktijd is tot vrijdag 5 uur, maar het is elke week wat anders waardoor ze juist op vrijdag vroeger weg "moet" en dan moet er weer geschoven worden met uren. En nee, ze heeft geen kinderen meer thuis, dus daar hoeft het niet voor, maar het lijkt erop dat het werk maar rondom haar eigen plannen geregeld moet worden. Schiet op, gewoon aanwezig zijn op de uren die afgesproken zijn en kan je op die uren niet, dan neem je maar verlof, net zoals andere mensen doen.
Nou, nou het is wat bij jullie op de zaak zeg. Niet herkenbaar voor mij.
Verder geen idee hoe dit aansluit bij mijn post. Dus van waar de woordjen 'sterker nog' ?
donderdag 6 december 2018 21:44
wat een slecht managementpejeka schreef: ↑06-12-2018 20:09Sterker nog, veel vrouwen die een parttime baan hebben, denken dat ze gewoon zelf kunnen invullen wanneer ze dan aanwezig zijn op het werk. Bij ons ook zo'n collega, bj het aantreden is duidelijk gesteld dat de uren waarvoor ze tekende, weliswaar in uitzonderingsgevallen wat verschoven konden worden, maar anders niet. Sinds een half jaar is het echter niet anders dan: Ja, maar ik wil morgenmiddag met mijn vriendin gaan winkelen, dus dan kom ik vandaag een paar uurtjes langer, en op vrijdag is het al helemaal hommeles, Haar werktijd is tot vrijdag 5 uur, maar het is elke week wat anders waardoor ze juist op vrijdag vroeger weg "moet" en dan moet er weer geschoven worden met uren. En nee, ze heeft geen kinderen meer thuis, dus daar hoeft het niet voor, maar het lijkt erop dat het werk maar rondom haar eigen plannen geregeld moet worden. Schiet op, gewoon aanwezig zijn op de uren die afgesproken zijn en kan je op die uren niet, dan neem je maar verlof, net zoals andere mensen doen.
vrijdag 7 december 2018 06:27
Dit.Trotter schreef: ↑06-12-2018 10:54Maar wel vrouwen die nooit meer hebben gewerkt (en ook nooit meer gaan werken) sinds ze getrouwd zijn en/of (een) kind(eren) kregen.
Dat komt meestal doordat de verdeling tijdens het huwelijk al scheefliep. Vrouwen vinden dat meestal wel prima (zo blijkt ook in dit topic). Lekker thuis tutten met de kinderen en er eventueel een baantje bij 'voor de extra's'. En dan is vader na de scheiding de gebeten hond omdat hij nooit tijd doorbracht met de kinderen. Daar laat je dan als moeder toch ook zelf gebeuren? Als je zelf kiest voor een achtergestelde positie moet je niet verbaasd zijn als dat na een scheiding zo blijft. Als je tijdens je huwelijk werk en zorg al gelijk verdeelt is de kans aanzienlijk groter dat dat ook na een scheiding zo blijft.
Vrouwen laten het over het algemeen gebeuren.
Het zou mij namelijk níet gebeuren. Ik zou ten eerste al niet op een man vallen die het traditionele rollenpatroon wel ziet zitten. Wat onaantrekkelijk.
En ik zou vóórdat ik zwanger zou worden heel duidelijk met mijn man de 50/50 verdeling afspreken, bijv. allebei 3,5 of 4 dagen werken. Het kind en huishouden eerlijk verdelen etc.
Anders zou ik er niet eens aan beginnen.
Ook zou ik na een scheiding nooit genoegen nemen met een man die een keer in de twee weken een weekend de kinderen heeft. Dat is toch niet meer van deze tijd? Je hebt samen voor kinderen gekozen en dus zorg je ook na je scheiding voor co-ouderschap.
Ik vind trouwens ‘ja maar hij verdient veel meer dan ik en daarom blijft hij fulltime werken en ik thuis bij de kinderen’ altijd zo’n kul-argument! Het gaat toch niet alleen om het geld maar ook om allebei je verantwoordelijkheid te nemen zowel op werk- als privé-vlak? Als je beide bijv. 32u werkt moet er prima rond te komen zijn.
vrijdag 7 december 2018 07:41
Wel jammer dat in dat prachtig geregisseerde leven met al die stellige beweringen ook nog zoiets bestaat als onverwachte wendingen waardoor je gedwongen kunt zijn van je "dat laat ik niet gebeuren!" en ik zou nooit!"- pad af te wijken. Best naïef eigenlijk.
Ik vind het kortzichtig (en veroordelend) om te denken dat mensen die het anders doen of hebben gedaan daar altijd heel bewust voor hebben gekozen of het gewoon maar hebben laten gebeuren.
Ik vind het kortzichtig (en veroordelend) om te denken dat mensen die het anders doen of hebben gedaan daar altijd heel bewust voor hebben gekozen of het gewoon maar hebben laten gebeuren.
vrijdag 7 december 2018 07:46
Ik snap het eigenlijk niet zo, dat zo stellig kan zijn in het '"ja maar Ik laat dat nooit gebeuren". Je kunt alleen heel stellig zeggen dat jou tot nu nog nooit zoiets 'is gebeurd'.
Verder is de hele post nogal zwart/wit natuurlijk. Alsof als je toevallig een traditioneel rollenpatroon hebt dat je dan perse een man hebt die dat 'wel ziet zitten' van te voren.
De laatste alinea vind ik dan weer helemaal kul.
Verder is de hele post nogal zwart/wit natuurlijk. Alsof als je toevallig een traditioneel rollenpatroon hebt dat je dan perse een man hebt die dat 'wel ziet zitten' van te voren.
De laatste alinea vind ik dan weer helemaal kul.
vrijdag 7 december 2018 07:55
Mijn vriendin, die twee jaar gescheiden is en twee kinderen heeft met haar ex-man vertelde me dat de kinderpsycholoog tegen haar zei dat co-ouderschap voor ouders is. Kinderen willen vooral een thuisbasis en niet elke week moeten switchen van huis naar huis. Deze psycholoog is gespecialiseerd in kinderen van gescheiden ouders.nina1966 schreef: ↑06-12-2018 11:02Ik denk eerder dat heel veel mannen steken laten vallen. Ken weinig co ouderschapsvaders al word dat langzaam aan iets beter. Het grootste deel van de verzorging van de GEZAMENLIJK GENOMEN kinderen valt toch vaak ten deel aan de vrouw omdat de man niet minder kan gaan werken.
Ze werkt overigens 4 dagen per week en heeft een directeursfunctie.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
vrijdag 7 december 2018 08:01
Kan ik me heel goed voorstellen. Wij hebben 2 jaar lang gependeld en ik werd er stapelhorendol van.tanteslankie schreef: ↑07-12-2018 07:55Mijn vriendin, die twee jaar gescheiden is en twee kinderen heeft met haar ex-man vertelde me dat de kinderpsycholoog tegen haar zei dat co-ouderschap voor ouders is. Kinderen willen vooral een thuisbasis en niet elke week moeten switchen van huis naar huis. Deze psycholoog is gespecialiseerd in kinderen van gescheiden ouders.
Ze werkt overigens 4 dagen per week en heeft een directeursfunctie.
vrijdag 7 december 2018 08:06
LaFleurNoire schreef: ↑07-12-2018 07:41Wel jammer dat in dat prachtig geregisseerde leven met al die stellige beweringen ook nog zoiets bestaat als onverwachte wendingen waardoor je gedwongen kunt zijn van je "dat laat ik niet gebeuren!" en ik zou nooit!"- pad af te wijken. Best naïef eigenlijk.
Ik vind het kortzichtig (en veroordelend) om te denken dat mensen die het anders doen of hebben gedaan daar altijd heel bewust voor hebben gekozen of het gewoon maar hebben laten gebeuren.
Eens!
Wij hebben ook nooit gesteld dat dingen precies gelijk verdeeld moesten worden. Wij vonden met een gezin maximaal 60 uur werken met een zo gelijk mogelijke verdeling al een heel mooi streven.
Twintig jaar geleden had ik niet veel te kiezen. Voltijd of halftijd werken was de keuze bij mijn werkgever. Bij ons zijn dus alle verdelingen al de revu gepasseerd, van 40/40 naar 40/20 naar 36/24 naar 48/0, vervolgens naar 36/0. Dat 36/0 duurde iets te lang. (Meer dan vijf jaar) Vanaf daar weer naar 36/16, 36/24, 36/0, 36/28, 36/? (oproepbasis,) 36/24 en nu helaas naar 36/16 ivm studie.
Elk schooljaar nieuwe kansen en dus nieuwe afspraken. Onze droom zou zij om 32/28 te werken. Mijn man kan die stap nu wel nemen maar dan is het wel belangrijk dat mijn 28 uur een stabielere basis hebben dan een jaarcontract. En voor mij persoonlijk is het belangrijk dat mijn contract geen bij elkaar gesprokkelde uren zijn op diverse scholen. (Been there, done that)
Edit:
De verdeling 48/0 is mij bijzonder slecht bevallen. Vooral omdat de kinderen toen nog heel klein waren (6, 4 en 1 jaar) en alles thuis op mij aan kwam. 36/24 beviel het best en 36/28 was net iets te veel. (Vooral door indeling van mijn uren en de reistijd)
Elke keer als er nieuwe keuzes gemaakt (moeten) worden nemen we daar alles in mee. Kinderen zijn inmiddels niet meer gebonden aan BSO wat de keuze voor mijn werkdagen wel makkelijker maakt. Kinderen hebben wel school, baantjes en sport. Hun activiteiten gaan dan wel vaak voor op de onze. Zoon van 18 doet opleiding op hbo voltijd en een deel van zijn stage is dat hij een sportteam traint en coacht. Zonder support van thuis is dat lastig te realiseren. Ik ga op die dag op tijd naar huis, zodat zijn eten heet op tafel staat als hij uit de bus stapt. (Tussen aankomst bus en begin training zit een half uur, de sporthal is tien minuten fietsen, de bushalte vijf)
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 07-12-2018 08:26
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
23.72% gewijzigd
vrijdag 7 december 2018 08:30
Geheel eens,Mevrouw75 schreef: ↑07-12-2018 07:46Ik snap het eigenlijk niet zo, dat zo stellig kan zijn in het '"ja maar Ik laat dat nooit gebeuren". Je kunt alleen heel stellig zeggen dat jou tot nu nog nooit zoiets 'is gebeurd'.
Verder is de hele post nogal zwart/wit natuurlijk. Alsof als je toevallig een traditioneel rollenpatroon hebt dat je dan perse een man hebt die dat 'wel ziet zitten' van te voren.
De laatste alinea vind ik dan weer helemaal kul.
In dit kader is het topic: 'Hebben we het in Nederland dan zo slecht?' een aanrader.
Mensen die zich daarin kwetsbaar durven opstellen en waarin je ziet dat al dat maakbaarheidsdenken complete onzin is.
Leuk in theorie, maar weerbarstig in de praktijk.
De werkelijkheid is dat iedereen afhankelijk is van een ander op wat voor manier dan ook en dat afkomst, aanleg en al dan niet een dosis geluk factoren zijn in hoeverre het iemand lukt zich (goed) staande te houden.
