Geld & Recht alle pijlers

Huisvrouw worden

01-12-2018 19:07 1645 berichten
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben de beslissing genomen dat ik thuis blijf voor de kinderen en huisvrouw zal worden. Deze beslissing hebben wij echter al een jaar eerder genomen. Ik ben dus al een jaar thuis, had ook geen vaste job toen. Ik ben 27, mijn vriend is 38 en heeft een goede job. Financieel is dit geen enkel probleem. Alleen zit ik echter met enkele twijfels/vragen die sinds kort de kop op steken.

- Stel nu, na een hele lange tijd, dat één van ons twee een punt zet achter onze relatie. Wij zijn dit niet van plan maar zeg nooit nooit. Wat blijft er dan nog over voor mij (de huisvrouw)? Aangezien ik niet heb gewerkt en dus geen pensioen zal hebben.

- Wij weten absoluut niks af van trouwen (gezien de situatie gaan we sowieso trouwen). Welke huwelijksregeling zou het beste zijn voor een huisvrouw? Ik vermoed trouwen met gemeenschappelijke goederen? Is er iets wat wij zeker moeten regelen wil ik niet na een scheiding/overlijden met niets achter blijven?

En merken de dames die al langere tijd huisvrouw zijn op dat ze een zwakkere positie hebben tov hun werkende partner? Bijv in discussie’s. Mijn ouders vinden dat niet werkende en wel werkende partners nooit 100% gelijkwaardig zullen zijn.
Alle reacties Link kopieren
nessemeisje schreef:
07-12-2018 15:33
Hij is niet begonnen als directeur he? Hij is in de loop der jaren opgeklommen en sinds we onze eerste kregen, altijd vier dagen gewerkt. Ook toen hij manager was. Dat was gewoon de deal bij ons: eerlijke verdeling van werk en zorg. Ik vier dagen werken en hij vier dagen werken.
Het vreemde vind ik wel dat stellen die kiezen voor de verdeling vrouwen zorg en mannen werken in deze discussie voortdurend ter verantwoording worden geroepen en hun uitleg is nooit goed genoeg. Tegelijkertijd worden mensen die kiezen voor jullie verdeling niet te verantwoording worden geroepen.

Je kan namelijk ook zeggen, waarom streven naar zo'n eenheidsworst? Niet jij in het bijzonder maar wel alle mensen die hier zo'n sterke mening over hebben. Waarom moet iedereen alles kunnen en mag er binnen een relatie niet gekeken worden naar waar ieders affiniteit en sterke kanten liggen? Waarom zo individualistisch dat het samen opgaan in een relatie bijna afgewezen wordt. Het individu als hoogste streven en altijd rekening houden met een scheiding. Je moet volledig autonoom blijven. Ik vraag me dan ook wel eens af of het niet daarmee samenhangt dat steeds meer mensen scheiden. We zijn niet meer bereid om binnen een relatie te incasseren en aan te passen. Dat geldt natuurlijk niet voor iedere scheiding. Maar ik vind de tendens wel opvallend.
Alle reacties Link kopieren
Lollypop04 schreef:
07-12-2018 15:45
Waarom moet iedereen alles kunnen en mag er binnen een relatie niet gekeken worden naar waar ieders affiniteit en sterke kanten liggen?

Als je beiden werkt én zorgt ben je als team gewoon veel sterker. Dat is dus juist niet individualistisch. Als er één inkomen wegvalt is er altijd nog een tweede, als er één verzorgende partner wegvalt kan de ander het gezin moeiteloos draaiend houden. Je weet hoe alles reilt en zeilt en staat niet met twee linkerhanden omdat de ander die taken altijd doet. En omdat je weet waar mensen op het werk/thuis tegenaan lopen heb je veel meer begrip voor elkaar. Dan begrijp je dat de ander even stoom wil afblazen over een aanvaring op het werk, en dan begrijp je het ook als de ander helemaal horendol is geworden van de kinderen die dag. Samen werken en zorgen is dus écht samen, in plaats van dat ieder verantwoordelijk is voor z'n eigen stukje waarmee de ander niets te maken heeft.
Alle reacties Link kopieren
Lollypop04 schreef:
07-12-2018 15:45
Het vreemde vind ik wel dat stellen die kiezen voor de verdeling vrouwen zorg en mannen werken in deze discussie voortdurend ter verantwoording worden geroepen en hun uitleg is nooit goed genoeg. Tegelijkertijd worden mensen die kiezen voor jullie verdeling niet te verantwoording worden geroepen.

Je kan namelijk ook zeggen, waarom streven naar zo'n eenheidsworst? Niet jij in het bijzonder maar wel alle mensen die hier zo'n sterke mening over hebben. Waarom moet iedereen alles kunnen en mag er binnen een relatie niet gekeken worden naar waar ieders affiniteit en sterke kanten liggen? Waarom zo individualistisch dat het samen opgaan in een relatie bijna afgewezen wordt. Het individu als hoogste streven en altijd rekening houden met een scheiding. Je moet volledig autonoom blijven. Ik vraag me dan ook wel eens af of het niet daarmee samenhangt dat steeds meer mensen scheiden. We zijn niet meer bereid om binnen een relatie te incasseren en aan te passen. Dat geldt natuurlijk niet voor iedere scheiding. Maar ik vind de tendens wel opvallend.
Deze post staat echt zo bol van de aannames en rare gedachtenkronkels dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen. Hoezo eenheidsworst? Het is niet dezelfde baan he? En hoezo ga je als je beiden werkt niet samen op in een relatie en is dat opeens individualistisch? En hoe kóm je erbij dat als partners beiden werken ze áltijd rekening houden met een scheiding? En túúrlijk de uitsmijter: mensen gaan scheiden omdat ze beiden werken. Want men past zich alleen aan aan elkaar als de één alleen de sokken stopt doet en de ander al het geld binnenbrengt. Oh my...Je lijkt te denken dat werkende stellen in een of andere liefdeloze partnerconstructie zitten.
Trotter schreef:
07-12-2018 15:55
Als je beiden werkt én zorgt ben je als team gewoon veel sterker. Dat is dus juist niet individualistisch. Als er één inkomen wegvalt is er altijd nog een tweede, als er één verzorgende partner wegvalt kan de ander het gezin moeiteloos draaiend houden. Je weet hoe alles reilt en zeilt en staat niet met twee linkerhanden omdat de ander die taken altijd doet. En omdat je weet waar mensen op het werk/thuis tegenaan lopen heb je veel meer begrip voor elkaar. Dan begrijp je dat de ander even stoom wil afblazen over een aanvaring op het werk, en dan begrijp je het ook als de ander helemaal horendol is geworden van de kinderen die dag. Samen werken en zorgen is dus écht samen, in plaats van dat ieder verantwoordelijk is voor z'n eigen stukje waarmee de ander niets te maken heeft.
:yes:
nessemeisje schreef:
07-12-2018 16:11
Deze post staat echt zo bol van de aannames en rare gedachtenkronkels dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen. Hoezo eenheidsworst? Het is niet dezelfde baan he? En hoezo ga je als je beiden werkt niet samen op in een relatie en is dat opeens individualistisch? En hoe kóm je erbij dat als partners beiden werken ze áltijd rekening houden met een scheiding? En túúrlijk de uitsmijter: mensen gaan scheiden omdat ze beiden werken. Want men past zich alleen aan aan elkaar als de één alleen de sokken stopt doet en de ander al het geld binnenbrengt. Oh my...Je lijkt te denken dat werkende stellen in een of andere liefdeloze partnerconstructie zitten.

Wat een tenenkrommende post inderdaad! Ik wist ook gewoon niet hoe te reageren, maar jij hebt aardig verwoord hoe ik erover denk :lol:
Alle reacties Link kopieren
nessemeisje schreef:
07-12-2018 16:11
En túúrlijk de uitsmijter: mensen gaan scheiden omdat ze beiden werken.

Om hier nog even op in te haken: ik heb liever de mogelijkheid om uit elkaar te gaan als de relatie op is, dan dat ik noodgedwongen in een huwelijk moet blijven omdat ik niet voor mezelf kan zorgen en/of geen andere opties heb.
Lollypop04 schreef:
07-12-2018 15:45
Ik vraag me dan ook wel eens af of het niet daarmee samenhangt dat steeds meer mensen scheiden. We zijn niet meer bereid om binnen een relatie te incasseren en aan te passen.

Ik denk inderdaad dat er vaker gescheiden wordt doordat beide partners werken. Niet omdat mensen zich niet aan elkaar aan willen passen maar omdat ze niet gedwongen zijn te blijven hangen in een foute relatie omdat ze de partner nodig hebben voor het inkomen.
Ik ben van mening dat iedereen het lekker zelf moet weten, en dat je niet altijd maar van het ergste (scheiding, overlijden) moet uitgaan. Iedereen moet lekker zelf bepalen wat ze willen. De een kiest verstandiger en de ander is gelukkiger met een conservatieve verdeling.

Wij hebben allebei een fulltime baan, nog geen kinderen. Wat ik wel moeilijk vind, is dat in beide functies niet de mogelijkheid is om structureel minder te werken. Ouderschapsverlof is beperkt mogelijk, daarna moeten we beide weer fulltime aan de slag aangezien de functie dit vereist.
En dat willen we dus ook niet als we kinderen hebben. Maar we willen ook liever geen van beide de carriere opgeven, en bij elke zij of opstap die we binnen onze bedrijven kunnen maken zit een urenvereiste.
Ideaal zou zijn ieder vier dagen te werken, qua taakverdeling/persoonlijke ontwikkeling. Maar goed, niet altijd makkelijk haalbaar.
Alle reacties Link kopieren
nessemeisje schreef:
07-12-2018 16:11
Deze post staat echt zo bol van de aannames en rare gedachtenkronkels dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen. Hoezo eenheidsworst? Het is niet dezelfde baan he? En hoezo ga je als je beiden werkt niet samen op in een relatie en is dat opeens individualistisch? En hoe kóm je erbij dat als partners beiden werken ze áltijd rekening houden met een scheiding? En túúrlijk de uitsmijter: mensen gaan scheiden omdat ze beiden werken. Want men past zich alleen aan aan elkaar als de één alleen de sokken stopt doet en de ander al het geld binnenbrengt. Oh my...Je lijkt te denken dat werkende stellen in een of andere liefdeloze partnerconstructie zitten.
Ik zou zeggen, lees wat beter. Ik werk zelf ook, voor de zoveelste keer. Net als mijn man.
Maar ik vind van alle vrouwen verplichten dat ze werken inderdaad een eenheidsworst. En wat geeft je dan het recht om vrouwen die een andere keus maken ter verantwoording te roepen maar je eigen keus zo vanzelfsprekend dat deze niet verantwoord hoeft te worden? Tikkeltje arrogant..
Alle reacties Link kopieren
vogelkip schreef:
07-12-2018 16:15
Wat een tenenkrommende post inderdaad! Ik wist ook gewoon niet hoe te reageren, maar jij hebt aardig verwoord hoe ik erover denk :lol:
Maar je reageert niet inhoudelijk. Wat heeft jou het recht anderen de maat te nemen met jouw keus en jezelf daarboven verheven te achten?
Alle reacties Link kopieren
Trotter schreef:
07-12-2018 15:55
Als je beiden werkt én zorgt ben je als team gewoon veel sterker. Dat is dus juist niet individualistisch. Als er één inkomen wegvalt is er altijd nog een tweede, als er één verzorgende partner wegvalt kan de ander het gezin moeiteloos draaiend houden. Je weet hoe alles reilt en zeilt en staat niet met twee linkerhanden omdat de ander die taken altijd doet. En omdat je weet waar mensen op het werk/thuis tegenaan lopen heb je veel meer begrip voor elkaar. Dan begrijp je dat de ander even stoom wil afblazen over een aanvaring op het werk, en dan begrijp je het ook als de ander helemaal horendol is geworden van de kinderen die dag. Samen werken en zorgen is dus écht samen, in plaats van dat ieder verantwoordelijk is voor z'n eigen stukje waarmee de ander niets te maken heeft.
Dat is uitgaan van een doem scenario. Je kunt ook een team zijn door te zeggen, de affiniteit van de ene ligt bij zorgen, of bepaald vrijwilligerswerk of wat anders. En de affiniteit van de ander niet, die ligt bij werken of carrière. Los van sekse. Ik vind van iedereen verwachten dat zij als stel hun leven op 1 manier moeten inrichten omdat het het beste zou zijn inderdaad eenheidsworst.
Alle reacties Link kopieren
Andersom schreef:
07-12-2018 16:20
Ik denk inderdaad dat er vaker gescheiden wordt doordat beide partners werken. Niet omdat mensen zich niet aan elkaar aan willen passen maar omdat ze niet gedwongen zijn te blijven hangen in een foute relatie omdat ze de partner nodig hebben voor het inkomen.
Dat zal ook een reden zijn maar niet de enige. Zo ontzettend vaak dat als reden wordt gegeven voor dat de vrouw moet blijven werken is zelfstandigheid bij scheiding. Ik vind het raar om bij voorbaat altijd al te zorgen dat de achterdeur open staat. Ik werk en mijn man ook. Maar zou iets anders kunnen of passend zijn, welke keus dan ook, dan zou voor mij de vraag leidend zijn of dat goed is voor ons gezin. Niet of ik of hij zich kan bedruipen bij scheiding. Die intentie hebben we niet. Alles kan gebeuren maar ik richt m'n leven niet in op basis van allerlei mogelijke doem scenario's
Alle reacties Link kopieren
Trotter schreef:
07-12-2018 15:55
Als je beiden werkt én zorgt ben je als team gewoon veel sterker. Dat is dus juist niet individualistisch. Als er één inkomen wegvalt is er altijd nog een tweede, als er één verzorgende partner wegvalt kan de ander het gezin moeiteloos draaiend houden. Je weet hoe alles reilt en zeilt en staat niet met twee linkerhanden omdat de ander die taken altijd doet. En omdat je weet waar mensen op het werk/thuis tegenaan lopen heb je veel meer begrip voor elkaar. Dan begrijp je dat de ander even stoom wil afblazen over een aanvaring op het werk, en dan begrijp je het ook als de ander helemaal horendol is geworden van de kinderen die dag. Samen werken en zorgen is dus écht samen, in plaats van dat ieder verantwoordelijk is voor z'n eigen stukje waarmee de ander niets te maken heeft.
Toch ervaar ik dat niet zo en dat heeft vooral te maken met de mentale belasting die ik aan beide kanten (op het werk als thuis) ervaar te ontvangen.
Alle reacties Link kopieren
Lollypop04 schreef:
07-12-2018 16:57
Dat is uitgaan van een doem scenario.

Een doemscenario? Alsof er nooit iemand scheidt, z'n baan verliest, ziek of arbeidsongeschikt wordt of overlijdt. Kom op zeg, de kans dat je huis afbrandt is ettelijke malen kleiner en daar verzekert ook iedereen zich tegen. Waarom zou je er dan niet voor zorgen dat je niet vooraf al (op z'n minst een beetje) rekening houdt met dit soort (veelvoorkomende!) levensgebeurtenissen?
Alle reacties Link kopieren
vogelkip schreef:
07-12-2018 12:50
Het getuigt ook van een dubbele moraal: het erg belangrijk vinden dat je er als moeder altijd voor je kinderen bent, terwijl het tegelijkertijd prima is dat de vader veel minder tijd met ze doorbrengt. Dat begrijp ik niet zo goed.
Dat is geen dubbele moraal.
Alle reacties Link kopieren
Trotter schreef:
07-12-2018 17:04
Een doemscenario? Alsof er nooit iemand scheidt, z'n baan verliest, ziek of arbeidsongeschikt wordt of overlijdt. Kom op zeg, de kans dat je huis afbrandt is ettelijke malen kleiner en daar verzekert ook iedereen zich tegen. Waarom zou je er dan niet voor zorgen dat je niet vooraf al (op z'n minst een beetje) rekening houdt met dit soort (veelvoorkomende!) levensgebeurtenissen?
Tuurlijk wel, maar een verzekering afsluiten is wel wat anders dan jaren lang je gezinsstructuur en grote keuzes in het leven aanpassen op een mogelijkheid die wel of niet kan gebeuren.
Zo zijn er tig voorbeelden van mogelijke risico's die we gewoon nemen en accepteren omdat we vertrouwen op een goede afloop.
Alle reacties Link kopieren
Lollypop04 schreef:
07-12-2018 16:57
Dat is uitgaan van een doem scenario. Je kunt ook een team zijn door te zeggen, de affiniteit van de ene ligt bij zorgen, of bepaald vrijwilligerswerk of wat anders. En de affiniteit van de ander niet, die ligt bij werken of carrière. Los van sekse. Ik vind van iedereen verwachten dat zij als stel hun leven op 1 manier moeten inrichten omdat het het beste zou zijn inderdaad eenheidsworst.
Affiniteit met werken? Mijn persoonlijke mening is dat werken er, mits het met gezondheid e.d. kan, er gewoon bij hoort voor volwassenen.

En als je geen affiniteit hebt met zorgen, waarom zou je dan in vredesnaam aan kinderen beginnen??

Een scheiding als eventueel gevolg incalculeren lijkt me juist heel realistisch.
Timetraveler schreef:
07-12-2018 17:12
Affiniteit met werken? Mijn persoonlijke mening is dat werken er, mits het met gezondheid e.d. kan, er gewoon bij hoort voor volwassenen.

En als je geen affiniteit hebt met zorgen, waarom zou je dan in vredesnaam aan kinderen beginnen??

Een scheiding als eventueel gevolg incalculeren lijkt me juist heel realistisch.
Gelukkig bepaal jij dat niet dat een gezonde volwassene MOET werken. Laat iedereen toch voor de zoveelste keer hun eigen keuzes maken.
Alle reacties Link kopieren
Timetraveler schreef:
07-12-2018 17:12
Affiniteit met werken? Mijn persoonlijke mening is dat werken er, mits het met gezondheid e.d. kan, er gewoon bij hoort voor volwassenen.

En als je geen affiniteit hebt met zorgen, waarom zou je dan in vredesnaam aan kinderen beginnen??

Een scheiding als eventueel gevolg incalculeren lijkt me juist heel realistisch.
Ja dat mag je vinden. Ik vind wat anders, mag ook.
Waar het mij om ging, en dat blijkt in de laatste posts ook wel, dat er een aantal forummers zijn die vinden dat hun mening de gouden standaard is. Dat zij anderen de maat mogen nemen maar in de hoogste boom zitten als dat andersom zou gebeuren. Ik vind de arrogantie daarvan stuitend. Maar goed, ik ga er dan ook vanuit dat mensen in veruit de meeste gevallen heel goed in staat zijn de keuzes in hun leven te maken zoals die bij hen past.
Als ik de loterij win ga ik niet meer werken hoor, volwassen of niet.
[quote=Judy_Hopps post_id=29324539 time=1544172168 user_id=355726]
Wat heerlijk naief.

Niet naïef, realistisch
anoniem_370597 wijzigde dit bericht op 07-12-2018 23:05
12.44% gewijzigd
[quote=Lollypop04 post_id=29321608 time=1544102685 user_id=379438]
Nurture is zeker belangrijk maar nature nog meer. Het is niet anders. Er zijn heel veel onderzoeken gedaan daarnaar. We willen het alleen niet geloven omdat we graag de illusie willen volledig in controle te zijn. Er zijn bijvoorbeeld heel veel tweeling onderzoeken gedaan, naar van alles en nog wat. Ook bijvoorbeeld naar tweelingen die gescheiden zijn opgevoed. Vaak blijken bepaalde zaken veel meer bepaald door aanleg dan door opvoeding.
Waarmee ik niet zeg dat mannen en vrouwen niet gelijkwaardig zijn. Of dat vrouwen nooit mannen dingen kunnen of vice versa. Maar er is gewoon verschil of je het nou leuk vindt of niet en dat gaat verder

Oneens, zie het volgende onderzoek:
https://www.socialevraagstukken.nl/de-k ... W5yL1oPBwc
Lollypop04 schreef:
07-12-2018 17:20
Ja dat mag je vinden. Ik vind wat anders, mag ook.
Waar het mij om ging, en dat blijkt in de laatste posts ook wel, dat er een aantal forummers zijn die vinden dat hun mening de gouden standaard is. Dat zij anderen de maat mogen nemen maar in de hoogste boom zitten als dat andersom zou gebeuren. Ik vind de arrogantie daarvan stuitend. Maar goed, ik ga er dan ook vanuit dat mensen in veruit de meeste gevallen heel goed in staat zijn de keuzes in hun leven te maken zoals die bij hen past.
Ik vind jouw arrogantie nogal stuitend, helaas.
Rockstarter schreef:
07-12-2018 23:07
Ik vind jouw arrogantie nogal stuitend, helaas.
Ik niet, ik vind dat ze gelijk heeft.
Dankzij de partner en zijn inkomen is het wel mogelijk dat de vrouw totaal geen inkomen heeft. Als de partner er niet was had ze dat leven bij lange na niet kunnen leven.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven