Geld & Recht
alle pijlers
Scheve verdeling of maak ik een denkfout?
vrijdag 21 december 2018 17:59
Tja, misschien denkt hij wel: loop alsjeblieft niet vast in je carriere, want dat kost me veel te veel geld.anoniem07121825 schreef: ↑21-12-2018 17:50Behalve zijn dominante eigenschappen heeft hij ook wel zijn goede kanten. Zo steunt hij mij nu ik een andere kant op wil in mijn werk. Ooit was het lieve man, konden we ontzettend met elkaar lachen.
Dat is juist het dubbele eraan.
Dat "ooit", dat zegt toch ook wel veel, vind je niet?
Met het "vanwege de kinderen" heb ik ervaring en dat is uiteindelijk niet goed afgelopen. Zonde van al die jaren.
vrijdag 21 december 2018 18:00
Een scheiding is ook drastisch en levert niet persé een betere situatie op. Dit klinkt als het type man die na een scheiding op papier weinig tot geen inkomen en daardoor weinig tot geen draagkracht heeft waardoor jij uiteindelijk financieel alsnog aan het kortste eind trekt.
Je geeft aan dat er meer problemen spelen op emotioneel vlak. Ik kan me voorstellen dat er op meerdere gebieden niet aan jouw behoeften tegemoet gekomen is. Tegelijkertijd zit je nu in een ontwikkeling waarbij je meer voor jezelf op aan het komen bent en zelfs inmiddels al iets terrein gewonnen hebt.
Het kan twee kanten op gaan. Jij blijft voor jezelf opkomen en hij gaat alsnog respect voor je ontwikkelen. Wellicht brengt dat jullie relatie weer zodanig in balans dat je minder of niet meer twijfelt over je gevoelens.
Of je blijft voor jezelf opkomen en hij pikt het niet en het draait alsnog op een scheiding uit. De kans op een vechtscheiding is dan vrij groot.
Als er nog gevoelens bij jou zijn voor hem, zou ik eerst proberen of de relatie alsnog in balans kan worden gebracht en van daaruit zien of jouw gevoelens voor hem meer ruimte kunnen krijgen. Scheiden kan tenslotte altijd nog.
Je geeft aan dat er meer problemen spelen op emotioneel vlak. Ik kan me voorstellen dat er op meerdere gebieden niet aan jouw behoeften tegemoet gekomen is. Tegelijkertijd zit je nu in een ontwikkeling waarbij je meer voor jezelf op aan het komen bent en zelfs inmiddels al iets terrein gewonnen hebt.
Het kan twee kanten op gaan. Jij blijft voor jezelf opkomen en hij gaat alsnog respect voor je ontwikkelen. Wellicht brengt dat jullie relatie weer zodanig in balans dat je minder of niet meer twijfelt over je gevoelens.
Of je blijft voor jezelf opkomen en hij pikt het niet en het draait alsnog op een scheiding uit. De kans op een vechtscheiding is dan vrij groot.
Als er nog gevoelens bij jou zijn voor hem, zou ik eerst proberen of de relatie alsnog in balans kan worden gebracht en van daaruit zien of jouw gevoelens voor hem meer ruimte kunnen krijgen. Scheiden kan tenslotte altijd nog.
vrijdag 21 december 2018 18:01
Misschien had je dan zomaar heel misschien "vanwege de kinderen" helemáál niet aan kinderen moeten beginnen...coravanmora schreef: ↑21-12-2018 17:59Tja, misschien denkt hij wel: loop alsjeblieft niet vast in je carriere, want dat kost me veel te veel geld.
Dat "ooit", dat zegt toch ook wel veel, vind je niet?
Met het "vanwege de kinderen" heb ik ervaring en dat is uiteindelijk niet goed afgelopen. Zonde van al die jaren.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 21 december 2018 18:37
Ik wens je veel wijsheid toe. Aan bepaalde keuzes moet je ook gevoelsmatig toe zijn. Rationeel ben je er (lijkt het) best al uit. Hoe oud zijn jullie kinderen?anoniem07121825 schreef: ↑21-12-2018 17:25Hij zegt van me te houden en wil het gezin intact houden. Zelf vind ik het een drastische beslissing om de kinderen een “scheiding” aan te doen vanwege een financiële kwestie. Maar eerlijk gezegd twijfel ik ook over mijn gevoelens voor hem. Er spelen meer problemen op het emotionele vlak; daarvoor liepen we ook bij een relatietherapeut. Ik moet met mezelf in beraad en alles op een rij gaan zetten.
vrijdag 21 december 2018 18:44
Groot gelijk dat je alles goed overdenkt en rustig de tijd neemt.anoniem07121825 schreef: ↑21-12-2018 17:25Hij zegt van me te houden en wil het gezin intact houden. Zelf vind ik het een drastische beslissing om de kinderen een “scheiding” aan te doen vanwege een financiële kwestie. Maar eerlijk gezegd twijfel ik ook over mijn gevoelens voor hem. Er spelen meer problemen op het emotionele vlak; daarvoor liepen we ook bij een relatietherapeut. Ik moet met mezelf in beraad en alles op een rij gaan zetten.
Als je sec naar de financiën kijkt, dan heb je dus een deel van je spaargeld aan reguliere huishoudelijke uitgaven uitgegeven. Op zich heel jammer, onterecht, e.d. En wat daarin voor jou te ‘winnen’ valt, is dat dit wordt rechtgetrokken. Het zou vervelend zijn als dit nooit gebeurt, maar het is ook weer niet zo dat je per direct in de goot terecht komt als dit geld niet wordt gecompenseerd.
Je hebt een baan en verdient zelf een salaris dat ook vanaf nu voor een deel (want zo is ook de afspraak die jullie gemaakt hebben) iedere maand op gaat.
Maar vanaf nu kun je in elk geval stoppen met de extra (spaargeld)uitgaven. En zodra je de kans krijgt, kun je méér uren gaan werken – en dus ook weer sparen (bijvoorbeeld als de jongste van jullie 3 kinderen iets ouder is?).
In het begin was je misschien te verliefd en/of te goed van vertrouwen of je dacht dat hij nog wel bij zou draaien… hoe dan ook, het is gelopen zoals het gelopen is en nu sta je op zo’n punt van “hoe nu verder”.
Het is misschien allemaal niet ideaal, maar het alternatief ‘scheiden’, is dat ook zeker niet.
Zonder kinderen zou je makkelijker kunnen zeggen óké, ik pak mijn verlies en ik start opnieuw’, maar ik snap dat je, behalve je eigen ego en portemonnee, ook de verantwoordelijkheid voor het algehele welzijn van de kinderen sterk in je overwegingen laat meewegen.
Ik neem aan dat kinderen doorgaans niet weten wie van de ouders precies hoeveel euro’s inbrengt, dus ik zou mij ook niet gek laten maken door verhalen alsof je ‘de kinderen het foute voorbeeld zou geven’ door bij elkaar te blijven als de ouders geen gelijke hoeveelheid geld inbrengen?
En op zich zijn er wel meer mensen die een beetje handig om het ‘lastige’ kantje van hun partner heen laveren; dat zijn vaak hele wijze en verstandige mensen – heeft in elk geval niets te maken met het beeld van “een soort angstig vrouwtje dat wereldvreemd en onderdanig in het leven staat en ‘kruipt’ voor haar man…”
Hoe zwaar eventuele andere issues (voor jou) wegen en of er voldoende toekomst in jullie relatie zit, is uiteraard aan jou ter beoordeling.
Volgens mij ben je goed bezig, complimenten voor de manier waarop je er tegen aan kijkt en de zaken nu zo nuchter mogelijk –en met de nodige behoedzaamheid- aanpakt.
vrijdag 21 december 2018 19:04
[quote=Gebruna post_id=29380418 time=1545414296 user_id=252231]
Groot gelijk dat je alles goed overdenkt en rustig de tijd neemt.
Als je sec naar de financiën kijkt, dan heb je dus een deel van je spaargeld aan reguliere huishoudelijke uitgaven uitgegeven. Op zich heel jammer, onterecht, e.d. En wat daarin voor jou te ‘winnen’ valt, is dat dit wordt rechtgetrokken. Het zou vervelend zijn als dit nooit gebeurt, maar het is ook weer niet zo dat je per direct in de goot terecht komt als dit geld niet wordt gecompenseerd.
Je hebt een baan en verdient zelf een salaris dat ook vanaf nu voor een deel (want zo is ook de afspraak die jullie gemaakt hebben) iedere maand op gaat.
Maar vanaf nu kun je in elk geval stoppen met de extra (spaargeld)uitgaven. En zodra je de kans krijgt, kun je méér uren gaan werken – en dus ook weer sparen (bijvoorbeeld als de jongste van jullie 3 kinderen iets ouder is?).
In het begin was je misschien te verliefd en/of te goed van vertrouwen of je dacht dat hij nog wel bij zou draaien… hoe dan ook, het is gelopen zoals het gelopen is en nu sta je op zo’n punt van “hoe nu verder”.
Het is misschien allemaal niet ideaal, maar het alternatief ‘scheiden’, is dat ook zeker niet.
Zonder kinderen zou je makkelijker kunnen zeggen óké, ik pak mijn verlies en ik start opnieuw’, maar ik snap dat je, behalve je eigen ego en portemonnee, ook de verantwoordelijkheid voor het algehele welzijn van de kinderen sterk in je overwegingen laat meewegen.
Ik neem aan dat kinderen doorgaans niet weten wie van de ouders precies hoeveel euro’s inbrengt, dus ik zou mij ook niet gek laten maken door verhalen alsof je ‘de kinderen het foute voorbeeld zou geven’ door bij elkaar te blijven als de ouders geen gelijke hoeveelheid geld inbrengen?
Je geeft je kinderen niet het foute voorbeeld door te blijven als ouders geen gelijke hoeveelheid geld inbrengen, maar wel door te blijven als je partner zich verrijkt ten koste van jou en jou wegzet aks dom en onnozel als je vraagt hoe de gezamenlijke financiële situatie er uit ziet. En bovendien onredelijk driftig wordt als je niet blind een formulier tekent waarmee je je eigen rechten op gezamenlijk bezit opgeeft. Niet het feit dat hij meer geld heeft, maar hoe hij TO als minderwaardig behandeld is reden om te vertrekken
Groot gelijk dat je alles goed overdenkt en rustig de tijd neemt.
Als je sec naar de financiën kijkt, dan heb je dus een deel van je spaargeld aan reguliere huishoudelijke uitgaven uitgegeven. Op zich heel jammer, onterecht, e.d. En wat daarin voor jou te ‘winnen’ valt, is dat dit wordt rechtgetrokken. Het zou vervelend zijn als dit nooit gebeurt, maar het is ook weer niet zo dat je per direct in de goot terecht komt als dit geld niet wordt gecompenseerd.
Je hebt een baan en verdient zelf een salaris dat ook vanaf nu voor een deel (want zo is ook de afspraak die jullie gemaakt hebben) iedere maand op gaat.
Maar vanaf nu kun je in elk geval stoppen met de extra (spaargeld)uitgaven. En zodra je de kans krijgt, kun je méér uren gaan werken – en dus ook weer sparen (bijvoorbeeld als de jongste van jullie 3 kinderen iets ouder is?).
In het begin was je misschien te verliefd en/of te goed van vertrouwen of je dacht dat hij nog wel bij zou draaien… hoe dan ook, het is gelopen zoals het gelopen is en nu sta je op zo’n punt van “hoe nu verder”.
Het is misschien allemaal niet ideaal, maar het alternatief ‘scheiden’, is dat ook zeker niet.
Zonder kinderen zou je makkelijker kunnen zeggen óké, ik pak mijn verlies en ik start opnieuw’, maar ik snap dat je, behalve je eigen ego en portemonnee, ook de verantwoordelijkheid voor het algehele welzijn van de kinderen sterk in je overwegingen laat meewegen.
Ik neem aan dat kinderen doorgaans niet weten wie van de ouders precies hoeveel euro’s inbrengt, dus ik zou mij ook niet gek laten maken door verhalen alsof je ‘de kinderen het foute voorbeeld zou geven’ door bij elkaar te blijven als de ouders geen gelijke hoeveelheid geld inbrengen?
Je geeft je kinderen niet het foute voorbeeld door te blijven als ouders geen gelijke hoeveelheid geld inbrengen, maar wel door te blijven als je partner zich verrijkt ten koste van jou en jou wegzet aks dom en onnozel als je vraagt hoe de gezamenlijke financiële situatie er uit ziet. En bovendien onredelijk driftig wordt als je niet blind een formulier tekent waarmee je je eigen rechten op gezamenlijk bezit opgeeft. Niet het feit dat hij meer geld heeft, maar hoe hij TO als minderwaardig behandeld is reden om te vertrekken
vrijdag 21 december 2018 19:05
De kinderen zijn 11 en (tweeling) 8. Ik wil idd meer gaan werken als de jongsten op het VO zitten.
Het trieste is dat ik nu meer voor mezelf opkom, maar dit levert nu juist meer wrijvingen tussen ons op. Hij doet zogenaamd zijn best om meer rekening te houden met mijn behoeften maar hij handelt daar niet naar.
Het trieste is dat ik nu meer voor mezelf opkom, maar dit levert nu juist meer wrijvingen tussen ons op. Hij doet zogenaamd zijn best om meer rekening te houden met mijn behoeften maar hij handelt daar niet naar.
vrijdag 21 december 2018 19:32
Zou het kunnen dat hij voelt dat hij de controle over jou aan het kwijtraken is? Dat ie zo handelt omdat hij bang is dat jij hem (als je financieel minder afhankelijk bent) niet meer nodig hebt en je eigen weg gaat? Niet dat dat gezond is, maar dat kan wellicht een verklaring zijn. Wellicht is het dan zinvol om in een volgend gesprek te benadrukken dat je (nog?) geen plannen hebt om je van hem los te maken.anoniem07121825 schreef: ↑21-12-2018 19:05De kinderen zijn 11 en (tweeling) 8. Ik wil idd meer gaan werken als de jongsten op het VO zitten.
Het trieste is dat ik nu meer voor mezelf opkom, maar dit levert nu juist meer wrijvingen tussen ons op. Hij doet zogenaamd zijn best om meer rekening te houden met mijn behoeften maar hij handelt daar niet naar.
vrijdag 21 december 2018 19:43
Zolang hij er maar geen hinder van ondervindt, dan is alle prima.anoniem07121825 schreef: ↑21-12-2018 17:50Behalve zijn dominante eigenschappen heeft hij ook wel zijn goede kanten. Zo steunt hij mij nu ik een andere kant op wil in mijn werk. Ooit was het lieve man, konden we ontzettend met elkaar lachen.
Dat is juist het dubbele eraan.
Hoe, concreet, steunt hij je dan?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 21 december 2018 20:17
[quote forumfossiel] Quote forumfossiel: "...Je geeft je kinderen niet het foute voorbeeld door te blijven als ouders geen gelijke hoeveelheid geld inbrengen, maar wel door te blijven als je partner zich verrijkt ten koste van jou en jou wegzet aks dom en onnozel als je vraagt hoe de gezamenlijke financiële situatie er uit ziet. En bovendien onredelijk driftig wordt als je niet blind een formulier tekent waarmee je je eigen rechten op gezamenlijk bezit opgeeft. Niet het feit dat hij meer geld heeft, maar hoe hij TO als minderwaardig behandeld is reden om te vertrekken..."
REACTIE
Ik was er eerlijk gezegd vanuit gegaan dat discussies over geld of hypotheek betalingen zich buiten het gehoor- en gezichtsveld van de kinderen afspelen.
Wat 'voorbeeld voor de kinderen' betreft, lees ik nergens dat man/vriend TO verder in het dagelijks leven minderwaardig behandelt.
Maar zelfs als de kinderen iets meekrijgen van een meningsverschil tussen ouders, kan dat juist ook een 'voorbeeld' voor hen zijn, namelijk dat volwassenen het ook wel eens niet met elkaar eens zijn.
Vertrekken heeft sowieso een hele grote impact voor alle betrokkenen. En vooral voor de kinderen: co-ouderschap, telkens verkassen, ev. nieuwe liefdes van beide ouders, etc.
REACTIE
Ik was er eerlijk gezegd vanuit gegaan dat discussies over geld of hypotheek betalingen zich buiten het gehoor- en gezichtsveld van de kinderen afspelen.
Wat 'voorbeeld voor de kinderen' betreft, lees ik nergens dat man/vriend TO verder in het dagelijks leven minderwaardig behandelt.
Maar zelfs als de kinderen iets meekrijgen van een meningsverschil tussen ouders, kan dat juist ook een 'voorbeeld' voor hen zijn, namelijk dat volwassenen het ook wel eens niet met elkaar eens zijn.
Vertrekken heeft sowieso een hele grote impact voor alle betrokkenen. En vooral voor de kinderen: co-ouderschap, telkens verkassen, ev. nieuwe liefdes van beide ouders, etc.
gebruna wijzigde dit bericht op 21-12-2018 21:09
1.17% gewijzigd
vrijdag 21 december 2018 22:36
Sterke post. TO, jij blijft maar denken dat je 'alleen maar' een financieel probleem met je vriend hebt, maar dit is zo veel meer dan dat. Wat voor een voorbeeld geef je aan je kinderen? Wat voor een relatie gun je hun later met een partner? Dikke kans dat ze dan krijgen wat ze nu zien he. Ik kan me niet voorstellen dat jij in deze situatie een fijne, ontspannen moeder kunt zijn. Dus 'voor de kinderen' blijven klinkt helemaal niet als het beste plan.Dahlia74 schreef: ↑21-12-2018 17:41Jouw relaties ie niet goed, je zou dat wel graag willen geloven, met name voor de kinderen. Maar die ongelijkwaardigheid waarin je nu zit en zijn reactie is wel tekenend. Ik kan mij niet voorstellen dat hij zo'n geweldige man is. Hoe hij reageert naar jou toe, hoe jij op je tenen loopt. Dat komt vast niet alleen tot uiting bij financiële zaken. De communicatie over andere zaken is waarschijnlijk net zo respectloos, ik gok "hij bepaalt en jij schikt". Wees eens eerlijk naar jezelf, waarom blijf je bij hem? En bedenk aan andere reden dan "voor de kinderen".
vrijdag 21 december 2018 22:40
Ja, dat kan ja. Maar dan moet een meningsverschil wel volwassen en gelijkwaardig opgelost worden. Zoals ik het nu lees, gaat man uit zijn plaat bij volledig realistische verwachtingen van TO en bindt TO dan maar gauw in (of wordt het hele verhaal onder het zeil geveegd). Dat lijkt mij nou niet het voorbeeld waar je jezelf emotioneel stabiel door kunt ontwikkelen.
zaterdag 22 december 2018 11:17
Joh, dat is de standaard reactie van sommige forummers die het zo prima voor elkaar hebben. "Had je maar niet.....", ondertussen nooit eens een hartelijke of invoelende reactie, maar het altijd beter weten over hoe het in het leven moet.coravanmora schreef: ↑21-12-2018 18:03Ga toch weg. Alsof mensen niet veranderen en je altijd weet waar je aan begint.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
zaterdag 22 december 2018 12:16
Je weet idd meestal niet vantevoren hoe dingen gaan lopen. Ik heb in het leven wel geleerd dat jezelf kwijtraken en je gevoel van eigenwaarde verliezen je op alle gebieden in je leven zo ver achteruit zet dat dat voorkomen meer waard is dan wat dan ook. Dus, als je liefhebbende partner degene is die jou je eigenwaarde probeert te ontnemen, dan is het tijd om de stekker uit de relatie te trekken. Misschien juist als je kinderen hebt, omdat kinderen vaak in hun partnerkeuze de relatie van hun ouders kopiëren.
zaterdag 22 december 2018 15:28
Nee, alsof het normaal is dat inmiddels pakweg 40% van de (geregistreerde) relaties in een breuk eindigt... Kunnen allerlei oorzaken voor zijn, maar volgens mij althans toch ook omdat men meer bezig is met het "ik" dan met het "wij"...boebezoebe schreef: ↑22-12-2018 11:17Joh, dat is de standaard reactie van sommige forummers die het zo prima voor elkaar hebben. "Had je maar niet.....", ondertussen nooit eens een hartelijke of invoelende reactie, maar het altijd beter weten over hoe het in het leven moet.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 22 december 2018 15:35
Nee, het komt doordat vrouwen niet meer alles hoeven te accepteren omdat ze anders kansloos zouden zijn in de maatschappij. De meeste mannen waren van oudsher al bezig met het "ik" en zijn gezin kon slikken of stikken.
Nu moeten er nog een paar generaties overheen voordat beide partners het normaal vinden om voor elkaar te gaan.
zaterdag 22 december 2018 15:39
Welnee, uiteindelijk waren het juist de kinderen die deden besluiten dat het genoeg was geweest. Als ik alleen maar aan "ik" had gedacht, was het overigens al veel eerder gebeurd.
zaterdag 22 december 2018 15:39
Ik denk dat de meeste mannen destijds meer bezig waren met hun gezin en het voorzien in het onderhoud van hun gezin, dan met hun eigen belangen. Laat staan dat het gezin kon stikken.-jolijn- schreef: ↑22-12-2018 15:35Nee, het komt doordat vrouwen niet meer alles hoeven te accepteren omdat ze anders kansloos zouden zijn in de maatschappij. De meeste mannen waren van oudsher al bezig met het "ik" en zijn gezin kon slikken of stikken.
Nu moeten er nog een paar generaties overheen voordat beide partners het normaal vinden om voor elkaar te gaan.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 22 december 2018 15:39
Eens-jolijn- schreef: ↑22-12-2018 15:35Nee, het komt doordat vrouwen niet meer alles hoeven te accepteren omdat ze anders kansloos zouden zijn in de maatschappij. De meeste mannen waren van oudsher al bezig met het "ik" en zijn gezin kon slikken of stikken.
Nu moeten er nog een paar generaties overheen voordat beide partners het normaal vinden om voor elkaar te gaan.
