Psyche
alle pijlers
Heel vreemd gesprek gehad - waarom van ondersteboven?
dinsdag 8 januari 2019 23:20
Vanavond heb ik, met een achterbuurvrouw en twee vrijwilligers van buurtbemiddeling, een gesprek gevoerd met een andere achterbuurvrouw. Die heeft sinds ruim 1,5 jaar een hond (aangeschaft door haar zoon, inmiddels zorgt zij ervoor), die in de tuin en schuur verblijft en veel jankt. Dat is een lang verhaal, heb ik al eens een topic over geopend. Een eerdere poging een gesprek met deze vrouw te voeren, mislukte (zij kwam thuis terwijl ik een best goed gesprek had met haar zoon, bij hun voordeur, zonder dat zij wist wie ik was of wat ik kwam doen was er direct vijandigheid). Het laatste 'middel' was nu, anderhalf jaar later, buurtbemiddeling. Het was afschuwelijk. Deze vrouw haat mij overduidelijk, maakte alles wat ik zeg belachelijk, praatte voortdurend ook nu weer over mij ('die mevrouw zegt' als ze het over mij had, terwijl ik naast haar zat) en niet met of tegen mij. De andere buurvrouw, die veel meer moeite met haar heeft en vaak de politie heeft gebeld, een handtekeningenactie heeft gehouden en de woningstichting waar zij en de achterbuurvrouw van huren in stelling heeft gebracht, en dat vanavond ook volmondig toegaf, kan daarentegen niets verkeerd doen. Over mij heeft die vrouw besloten dat 'het niet klikt' (wat natuurlijk ook niet moet) en het is haar karakter, zo gaf zij aan, dat dat dan ook zo is voor de rest van haar leven. Daar hoort blijkbaar dan ook respectloos gedrag bij.
De bemiddelaars moesten het gesprek natuurlijk zo neutraal mogelijk leiden en dat deden ze ook, maar gaven na afloop glashelder aan mij aan dat ook zij vonden dat met deze vrouw echt niet te praten viel en dat het haar beperking is, dat ze met mijn gevoel absoluut niets kan. Dat ik het zo maar moet proberen te zien.
En het punt is nu: dat valt me heel zwaar. Ik kwam met een enorme knoop in mijn maag thuis, zelden een knoop zó voelen knellen. Inmiddels is het anderhalf uur later en kan ik zeggen dat de knoop iets minder strak is gaan zitten, maar: waarom? Waarom grijpt dit mij zo aan? Het voelt alsof mij een enorm onrecht is aangedaan. De vijandigheid van haar naar mij was bijna tastbaar. Ik wil dat niet, ik wil helemaal geen ruzie, het gesprek was juist georganiseerd om wat meer tot wederzijds begrip te kunnen komen. Maar ik ben de slechterik, de andere achterbuurvrouw de goede fee. Daar klikt het wel mee, vindt ze. Terwijl die tegen mij zegt haar bloed wel te kunnen drinken. Ik zie ook wel aan haar dat er ergens een behoorlijke beperking zit en onze werelden liggen ook mijlenver uit elkaar, al wonen we dan maar een meter of 30 van elkaar af, maar mijn verstand en gevoel liggen nu ook mijlenver uit elkaar. Wie herkent dit? Wat is ervoor nodig om zoiets 'gewoon' van je af te laten glijden? Waarom wil ik ondanks alles deep down toch gewoon het allerliefst dat deze echt rare en agressieve vrouw na vanavond over mij zou hebben gezegd: ze valt eigenlijk toch wel mee, ze is best aardig? Hoe kom ik van dat zo ontzettend niet-constructieve gevoel van aardig gevonden willen worden af?
De bemiddelaars moesten het gesprek natuurlijk zo neutraal mogelijk leiden en dat deden ze ook, maar gaven na afloop glashelder aan mij aan dat ook zij vonden dat met deze vrouw echt niet te praten viel en dat het haar beperking is, dat ze met mijn gevoel absoluut niets kan. Dat ik het zo maar moet proberen te zien.
En het punt is nu: dat valt me heel zwaar. Ik kwam met een enorme knoop in mijn maag thuis, zelden een knoop zó voelen knellen. Inmiddels is het anderhalf uur later en kan ik zeggen dat de knoop iets minder strak is gaan zitten, maar: waarom? Waarom grijpt dit mij zo aan? Het voelt alsof mij een enorm onrecht is aangedaan. De vijandigheid van haar naar mij was bijna tastbaar. Ik wil dat niet, ik wil helemaal geen ruzie, het gesprek was juist georganiseerd om wat meer tot wederzijds begrip te kunnen komen. Maar ik ben de slechterik, de andere achterbuurvrouw de goede fee. Daar klikt het wel mee, vindt ze. Terwijl die tegen mij zegt haar bloed wel te kunnen drinken. Ik zie ook wel aan haar dat er ergens een behoorlijke beperking zit en onze werelden liggen ook mijlenver uit elkaar, al wonen we dan maar een meter of 30 van elkaar af, maar mijn verstand en gevoel liggen nu ook mijlenver uit elkaar. Wie herkent dit? Wat is ervoor nodig om zoiets 'gewoon' van je af te laten glijden? Waarom wil ik ondanks alles deep down toch gewoon het allerliefst dat deze echt rare en agressieve vrouw na vanavond over mij zou hebben gezegd: ze valt eigenlijk toch wel mee, ze is best aardig? Hoe kom ik van dat zo ontzettend niet-constructieve gevoel van aardig gevonden willen worden af?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 8 januari 2019 23:36
Maar hoe doe ik dat? Ik heb geen knop die ik zo even kan omschakelen. Die zoek ik eigenlijk juist 
Dank voor je opmerking, maar mijn vraag is dus hóe ik dat kan laten afglijden. En/of hoe anderen dat doen. Iets waar je echt last van hebt, uitschakelen/afschakelen/wegdenken/...
Dank voor je opmerking, maar mijn vraag is dus hóe ik dat kan laten afglijden. En/of hoe anderen dat doen. Iets waar je echt last van hebt, uitschakelen/afschakelen/wegdenken/...
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 8 januari 2019 23:46
Nou heel begrijpelijk dat het je niet lekker zit dat iemand besluit dat zij jou niet mag gebaseerd op eigenlijk niets. Als mensen worden we het liefst gerespecteerd en aardig gevonden door onze omgeving. Tja wat doe je eraan als iemand gedrag vertoont waar niet mee te redeneren valt en waar jij je niet in kan vinden? Betrek je het dan op jezelf of ligt het dan eigenlijk buiten je macht?
dinsdag 8 januari 2019 23:53
Soms is het oud zeer. Iets wat je in je verleden hebt meegemaakt. De persoon, in dit geval die buurvrouw, rakelt het oude zeer op. Het lijkt of je ondersteboven bent van wat de buurvrouw denkt of vindt ( in het gesprek) maar eigenlijk gaat je gevoel over iets anders.
Wil niet zeggen dat het in dit geval zo is hoor, ik ken je niet. Maar als ik over iets van slag ben vraag ik me altijd af of het echt dáárover is of dat er eigenlijk iets anders getriggert wordt.
En er niet over na hoeven denken is voor de lange termijn wel handig maar blijkbaar moet je nu nog even kauwen op het gesprek dat je had.
Wil niet zeggen dat het in dit geval zo is hoor, ik ken je niet. Maar als ik over iets van slag ben vraag ik me altijd af of het echt dáárover is of dat er eigenlijk iets anders getriggert wordt.
En er niet over na hoeven denken is voor de lange termijn wel handig maar blijkbaar moet je nu nog even kauwen op het gesprek dat je had.
woensdag 9 januari 2019 00:07
Ik voel me nu vooral machteloos, zoals je machteloos kunt zijn bij onrecht. En ja, afgewezen worden zonder 'geldige reden' is wel een ding voor mij. Anders zou het mij natuurlijk ook niet raken, besef ik nu ik er langer over nadenk. Gelukkig zakt het wel nog steeds wat verder af. Ik ga maar eens proberen te slapen. Dank jullie!
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 9 januari 2019 00:45
Dat is niet makkelijk.Yella78 schreef: ↑08-01-2019 23:36Maar hoe doe ik dat? Ik heb geen knop die ik zo even kan omschakelen. Die zoek ik eigenlijk juist
Dank voor je opmerking, maar mijn vraag is dus hóe ik dat kan laten afglijden. En/of hoe anderen dat doen. Iets waar je echt last van hebt, uitschakelen/afschakelen/wegdenken/...
Dat vind ik leuk aan kinderen die zijn zo leuk open en eerlijk tegen iedereen in normale doen.
Gaandeweg je leven, de een vroeger als de ander, leer je dat het niet zo is.
Van heel vervelende situaties tot gewoon negatieve mensen omdat jij wel een leuk huis carriere leven hebt.
Dan kan er opeens iemand zijn die je niet mag.
En dat is niet leuk zeker als je niet weet waarom.
Maar als die ene persoon het aflegt tegen veel mensen die je wel leuk vinden kun je eigenlijk denken dat het ook aan die persoon kan liggen.
En geloof me maar die zijn er echt en je leert vanzelf ze links te laten liggen, ze zijn het niet waard en vaak krijgen ze vanzelf het moment dat ze dat zelf ook inzien.
Of misschien wel niet.
Maar als je een leuk leven hebt laat het niet teveel beïnvloeden dat soort mensen dragen enkel negativiteit bij en daar is het leven te leuk voor.
Groet normaal als je dat wilt en laat het verder je kunt niet iedereen tevreden houden.
woensdag 9 januari 2019 07:04
Laat vanaf nu een ander het probleem met de hond oplossen. Bemoei je er niet meer mee.
Eigenaar van hond geeft jou de schuld dat ze nu problemen heeft met hond.
Eigenaar van de hond zorgt met haar haat naar jou ervoor dat de pijlen niet meer op haar gericht zijn maar op het ‘probleem tussen haar en jou’. Zolang jij je er dus mee bemoeit wordt het echte probleem nooit opgelost.
Eigenaar van hond geeft jou de schuld dat ze nu problemen heeft met hond.
Eigenaar van de hond zorgt met haar haat naar jou ervoor dat de pijlen niet meer op haar gericht zijn maar op het ‘probleem tussen haar en jou’. Zolang jij je er dus mee bemoeit wordt het echte probleem nooit opgelost.
woensdag 9 januari 2019 07:39
Je mag gelukkig kiezen waar je wel of geen waarde aan hecht. Zelf zou ik het me alleen aantrekken als iemand die mij echt persoonlijk kent, en die bovendien belangrijk voor mij is, een negatieve mening over mij heeft.
Als iemand mij niet persoonlijk kent, dan is zijn/haar eventuele mening over mij - positief of negatief - toch nergens op gebaseerd? En dus is het in mijn ogen ook totaal onbelangrijk.
Als mensen snel met hun mening over anderen klaar staan, dan zegt dat iets over die mensen met de mening, en helemaal niets over de mensen waar zij wat van vinden.
En als je dan ook nog schrijft dat er iets van een beperking achter zit, dan is het toch helemaal klaar? Waarom zou je in hemelsnaam enig belang hechten aan een ongefundeerde mening van iemand met een beperking?
Als iemand mij niet persoonlijk kent, dan is zijn/haar eventuele mening over mij - positief of negatief - toch nergens op gebaseerd? En dus is het in mijn ogen ook totaal onbelangrijk.
Als mensen snel met hun mening over anderen klaar staan, dan zegt dat iets over die mensen met de mening, en helemaal niets over de mensen waar zij wat van vinden.
En als je dan ook nog schrijft dat er iets van een beperking achter zit, dan is het toch helemaal klaar? Waarom zou je in hemelsnaam enig belang hechten aan een ongefundeerde mening van iemand met een beperking?
woensdag 9 januari 2019 08:06
woensdag 9 januari 2019 12:03
Hier komtie: ik ken mensen met beperkingen en genoeg meegemaakt. Ik kwam tot de conclusie, zulke mensen hebben een probleem net zichzelf.
Je kan zo aardig doen, maar ze blijven het negatief inzien, ze zijn beperkt in hun vermogen. Hoe je het maar wend of keert, deze vrouw zal niet tot inkeer komen, tot er een wonder gebeurt.
Jij weet wel beter. In deze situatie: of je kan ermee zitten, en je schiet niks op, je stresst jezelf.
Of haar nemen zoals ze is en het laten gaan, want je zal toch niet ver komen met zon vrouw.
Je hoeft niet aardig gevonden te worden, er zijn genoeg mensen die jou aardig vinden en om wie jij ook oprecht geeft.
Het tweede is beter.
Hoop dat de knop nu wordt omgezet.
Je kan zo aardig doen, maar ze blijven het negatief inzien, ze zijn beperkt in hun vermogen. Hoe je het maar wend of keert, deze vrouw zal niet tot inkeer komen, tot er een wonder gebeurt.
Jij weet wel beter. In deze situatie: of je kan ermee zitten, en je schiet niks op, je stresst jezelf.
Of haar nemen zoals ze is en het laten gaan, want je zal toch niet ver komen met zon vrouw.
Je hoeft niet aardig gevonden te worden, er zijn genoeg mensen die jou aardig vinden en om wie jij ook oprecht geeft.
Het tweede is beter.
Hoop dat de knop nu wordt omgezet.
woensdag 9 januari 2019 12:36
Beetje een cheesy motivational poster, maar onderstaand heeft mij erg geholpen:Yella78 schreef: ↑08-01-2019 23:36Maar hoe doe ik dat? Ik heb geen knop die ik zo even kan omschakelen. Die zoek ik eigenlijk juist
Dank voor je opmerking, maar mijn vraag is dus hóe ik dat kan laten afglijden. En/of hoe anderen dat doen. Iets waar je echt last van hebt, uitschakelen/afschakelen/wegdenken/...
woensdag 9 januari 2019 13:22
woensdag 9 januari 2019 13:25
De buurtbemiddelaars toonden achteraf wel begrip, maar heb je wel het gevoel dat ze ook tijdens het gesprek voor je opkwamen? Ik bedoel, natuurlijk moeten zij neutraal zijn, maar ze hoeven ook niet te accepteren dat een buur zich zó respectloos opstelt tegen een ander (zeg ik als buurtbemiddelaar). Dat mag echt wel in goede banen geleid worden. Zijn er van tevoren ook afspraken gemaakt over hoe men elkaar bejegent? Met respect, zonder schelden e.d.?
woensdag 9 januari 2019 13:31
Ook ik snap dat het je raakt en zoiets zou mij nl. ook raken. Ik had een akkefietje een tijd terug waardoor mijn integriteit gevoelsmatig in twijfel werd getrokken en dat deed verdomd pijn en bleef nog lang nazeuren in mijn optiek. Ik herken ook de knoop om je maag... Soms helpt het wel om je af te vragen of het voorval verder belangrijk voor je is of zal zijn in de toekomst. Is het antwoord daarop nee dan kun (en moet) je het laten gaan. Dat het je geducht dwars zit is iets waar je mee moet leren leven, maar als het niet toekomst bepalend is... laten gaan.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 9 januari 2019 14:31
Dank jullie, doet me goed deze dingen te lezen.
Inmiddels vind ik het niet meer zo'n punt dat de vrouw in kwestie mij niet aardig vindt (understatement), maar zit ik mezelf vervolgens op te klooien over het eventuele vervolg. Als zij haar vijandigheid voortzet, wat dan? Ik ben bezig een bedrijf te starten. Stel dat zij en/of haar kinderen straks negatieve recensies over mij gaan faken? (ik ga in de catering, afhaal en cursussen) Als ze willen, kunnen ze mij zeer dwars gaan zitten. Het voelt nu alsof ik maar het beste kan verhuizen. Dat is te drastisch, ik weet het, maar ik heb vanochtend Funda alweer afgezocht (vaak gedaan sinds het gedoe begonnen is, 1,5 jaar geleden. Ik heb ook een paar afleveringen van Judas gekeken, dat relativeerde aan de ene kant (het kan nog véél erger) en aan de andere kant laat het me weer even meevoelen hoe het is als iemand zich in- en opdringt in je leven en je altijd over je schouder moet kijken. Dat heb ik jaren met een ex gehad en door zo'n boze vrouw, die een semi-criminele zoon en twee tienerdochters heeft, word ik opnieuw bang. Zó geen zin in...
Inmiddels vind ik het niet meer zo'n punt dat de vrouw in kwestie mij niet aardig vindt (understatement), maar zit ik mezelf vervolgens op te klooien over het eventuele vervolg. Als zij haar vijandigheid voortzet, wat dan? Ik ben bezig een bedrijf te starten. Stel dat zij en/of haar kinderen straks negatieve recensies over mij gaan faken? (ik ga in de catering, afhaal en cursussen) Als ze willen, kunnen ze mij zeer dwars gaan zitten. Het voelt nu alsof ik maar het beste kan verhuizen. Dat is te drastisch, ik weet het, maar ik heb vanochtend Funda alweer afgezocht (vaak gedaan sinds het gedoe begonnen is, 1,5 jaar geleden. Ik heb ook een paar afleveringen van Judas gekeken, dat relativeerde aan de ene kant (het kan nog véél erger) en aan de andere kant laat het me weer even meevoelen hoe het is als iemand zich in- en opdringt in je leven en je altijd over je schouder moet kijken. Dat heb ik jaren met een ex gehad en door zo'n boze vrouw, die een semi-criminele zoon en twee tienerdochters heeft, word ik opnieuw bang. Zó geen zin in...
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 9 januari 2019 17:05
Zulke dingen ontstaan meestal omdat iemands gedrag verontrustend is voor die persoon. En dat gaat over angsten die iemand diep in zich heeft. Iedereen heeft zijn eigen persoonlijke angsten. Sommigen hebben weinig en sommigen hebben veel angsten, maar iedereen heeft ze. Als je iemand in zijn zwaktepunt raakt dan ontstaan daardoor de heftigste emoties.
Bij dergelijke haat gaat het dus om een eigenschap die je hebt (goed of minder goed, maakt niet uit) die de ander in haar zwakke, pijnlijke punt raakt.
Bijvoorbeeld: een controlfreak zal verontrust zijn door iemand die zijn eigen gang gaat, wat hem een pijnlijk gevoel van gebrek aan controle geeft en iemand die populair wil zijn zal verontrust zijn door iemand die populairder dreigt te worden; dat geeft hem een pijnlijk gevoel van jaloezie.
Een ander echter kan zich daar slechts met mate in inleven.
Bij dergelijke haat gaat het dus om een eigenschap die je hebt (goed of minder goed, maakt niet uit) die de ander in haar zwakke, pijnlijke punt raakt.
Bijvoorbeeld: een controlfreak zal verontrust zijn door iemand die zijn eigen gang gaat, wat hem een pijnlijk gevoel van gebrek aan controle geeft en iemand die populair wil zijn zal verontrust zijn door iemand die populairder dreigt te worden; dat geeft hem een pijnlijk gevoel van jaloezie.
Een ander echter kan zich daar slechts met mate in inleven.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 9 januari 2019 18:12
Door het nare gevoel juist NIET van je af te willen duwen.Yella78 schreef: ↑08-01-2019 23:36Maar hoe doe ik dat? Ik heb geen knop die ik zo even kan omschakelen. Die zoek ik eigenlijk juist
Dank voor je opmerking, maar mijn vraag is dus hóe ik dat kan laten afglijden. En/of hoe anderen dat doen. Iets waar je echt last van hebt, uitschakelen/afschakelen/wegdenken/...
Accepteer dat het er is.
Momenteel heb ik coaching voor onder andere dit en daar heb ik geleerd dat je je gevoel in je maag mag waarnemen. Het is er. Blijf erbij en visualiseer het gevoel: waar zit het precies, hoe diep, hoe ziet het eruit, evt. welke kleur, enz. Stel jezelf gerust en zeg tegen jezelf dat je er niets aan kunt doen, het is gewoon een hele onwetende vrouw. (Misschien lukt het over een poosje zelfs wel om compassie te voelen voor haar en haar onwetendheid)
Ik zou het dus niet van me af duwen, want dat kost energie, maar doe een ontspanningsoefening (bovenstaande) en blijf erbij. Accepteer dat het er is. Je kunt jezelf dan rustiger maken. Volgens mijn coach kan het menselijk lichaam dat.
Ik ben ook heel nuchter en wil alles berdeneren met mijn hoofd, maar bij mij werken ontspanningsoefeningen best goed.
Sterkte, ik begrijp hoe naar je je voelt. Tijd heelt daarnaast ook veel. Cliche, maar waar.
zaterdag 12 januari 2019 00:48
Er was inderdaad van tevoren aangegeven dat er niet door elkaar gepraat zou worden et cetera. Daar hield de vrouw zich niet aan en daar werd niet iedere keer op ingegrepen, zeg maar. Toch deden ze het wel goed, gezien de rare omstandigheden (d.w.z. het zeer vreemde gedrag van die vrouw). En er is tijdens het gesprek ook gezegd dat het niet nodig was dat er naar mij toe beledigende opmerkingen werden gemaakt.Aureel schreef: ↑09-01-2019 13:25De buurtbemiddelaars toonden achteraf wel begrip, maar heb je wel het gevoel dat ze ook tijdens het gesprek voor je opkwamen? Ik bedoel, natuurlijk moeten zij neutraal zijn, maar ze hoeven ook niet te accepteren dat een buur zich zó respectloos opstelt tegen een ander (zeg ik als buurtbemiddelaar). Dat mag echt wel in goede banen geleid worden. Zijn er van tevoren ook afspraken gemaakt over hoe men elkaar bejegent? Met respect, zonder schelden e.d.?
Maar ja, allemaal voor niets.
Inmiddels doet het me gelukkig weer wat minder. Ik zoek nu naar een zin, die ik kan gebruiken mocht ik haar in de buurt tegenkomen en ze zou iets naars tegen mij zeggen (waarschijnlijk zegt ze helemaal niets tegen mij, maar stel dat). Ik wil daarmee dan op een niet-boze manier, maar wel duidelijk uitdrukken dat ik bepaald niet blij ben met de manier waarop ik mij door haar bejegend voel, omdat ik haar bij mijn weten niets misdaan heb. Dat ik begrijp dat welke actie of opmerking vanuit mij dan ook geen zin heeft en dat het voor mij dan ook verder ophoudt. Ik wil dan in feite ook dat ze weet dat ik er niet achter zit, als de politie aan de deur zou komen of de verhuurder of wie dan ook, maar dat wil ik niet zo expliciet zeggen, want dat klinkt als een vrijbrief voor overlast. Het liefst zou ik haar hard op haar nummer zetten, maar zij is zo instabiel dat ik dat niet durf. Iemand suggesties voor een overtuigend tekstje?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 12 januari 2019 16:30
Fijn dat je je weer beter voelt! En dat de buurtbemiddelaars het gesprek in principe wel goed hebben begeleid. Alleen is tegen sommige mensen nu eenmaal geen kruid gewassen. Daarom zou ik ook niet meer veel energie steken in wat je wel of niet tegen de buurvrouw zegt. Het hangt er sowieso vanaf wat zij tegen jóu zegt, maar iets als: 'we hebben dit al besproken bij het bemiddelingsgesprek, dus mijn mening is (…)'. Of: 'ik vind het heel vervelend voor je, maar kan niets voor je doen'. Of: 'Ik vind het onprettig dat je zo tegen mij praat'.
Nogmaals zij is niet voor rede vatbaar, dus het maakt niet veel uit. Houd afstand en laat alle gedoe, toestanden en boosheid bij haar!
Nogmaals zij is niet voor rede vatbaar, dus het maakt niet veel uit. Houd afstand en laat alle gedoe, toestanden en boosheid bij haar!
donderdag 17 januari 2019 16:29
Ik heb besloten dat ik mensen behandel zoals ik zelf behandeld wil worden, dus ondanks haar nukken ook deze vrouw, mocht ik haar ergens tegenkomen. Dat is tot nu toe trouwens niet gebeurd en de laatste dagen heb ik de hond nul keer gehoord. Zodanig stil is het, dat ik begin te denken dat ze haar misschien toch herplaatst hebben. Maar ja, dat heb ik al vaker gedacht en dan opeens hoorde ik haar toch weer. We wachten maar af...
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
