Samen wonen; we komen er niet uit waar

11-01-2019 09:43 182 berichten
Alle reacties Link kopieren
Er zullen vast al honderd topics zijn over dit onderwerp, maar ik wilde graag even mijn verhaal van me af schrijven, vandaar dat ik een nieuwe open.

Sinds 1.5 jaar ben ik samen met mijn vriend. Al vanaf het begin heeft hij steeds aangegeven dat hij graag op termijn met me zou gaan willen samen wonen als alles goed zou blijven gaan. Ik was super blij dat hij zo serieus was over mij, maar omdat ik gelukkig was op de plek waar ik woonde en geen dingen wilde overhaasten, ben ik nog even in m'n eigen stekje gebleven. Nu ben ik op een punt aangekomen waar het me heel fijn lijkt om inderdaad samen te gaan wonen. De laatste tijd is dit dus ook vaak het onderwerp van gesprek tussen ons.

Er is alleen een, naar mijn idee, heel groot dilemma. We willen allebei wonen op de plek waar wij nu wonen. We wonen zo'n 30 min met de auto van elkaar vandaan, allebei in het Noorden/Oosten van het land. Mijn vriend woont in een erg klein dorpje, ik in de stad. Hij wil nu graag dat ik bij hem in kom wonen. Ik loop hier erg tegenaan. Tot een aantal jaar geleden heb ik zelf ook in een klein dorpje gewoond, en ik ben nooit ongelukkiger geweest. Ik heb toen de stap gezet om een heel eind te verhuizen (naar waar ik nu woon). Hier kan ik oprecht zeggen dat ik gelukkig ben. Heb een heleboel nieuwe mensen leren kennen, heb hier mijn leven opgebouwd en het voelt hier echt als thuis komen. Mijn vriend laat echter blijken dat hij absoluut niet deze kant op wil komen. Hij snapt niet waarom ik een probleem heb met het kleine dorpje waar hij woont, hij geeft zelf aan dat hij geen waarde hecht aan waar hij woont, maar dat hij zich gewoon prettig in zijn huis moet voelen. Omdat hij een tijd geleden een huis heeft gekocht, begrijp ik heel goed dat hij hier nu nog geen afstand van wil doen. Na al redelijk wat gesprekken kwamen we tot de conclusie dat het ons een goed idee leek als ik eerst naar hem zou komen. We zouden dan kunnen sparen tot we voldoende geld hadden. Daarna zouden we terug gaan naar de plek waar ik woon. Mijn vriend heeft zelf ook een 'leven' in de stad waar ik woon; al zijn vrienden wonen hier, dus hij is hier geregeld te vinden.

Via deze weg kreeg ik het idee dat ik wel wat rust had. Ondanks dat ik voor nu afstand moest nemen van deze plek, had ik een soort garantie dat ik hier uiteindelijk weer terug zou komen. Gister begon mijn vriend echter weer over het onderwerp en kaartte aan dat hij hier toch niet heen wil uiteindelijk. Hij vindt de huizen te duur, wil geen 'slaaf van de bank worden'. Wij hebben allebei een goede baan, maar hij maakt middels meerdere voorbeelden duidelijk dat hij liever een extra luxe huis heeft in een klein dorp, dan een 'gewoon' huis in de stad.

Ik ben hier mega van geschrokken. De weet dat ik uiteindelijk hier terug zou komen gaf mij voldoende motivatie om voor de aankomende jaren eerst naar hem te komen. Maar nu hij dit ineens aangeeft, voel ik weerstand om naar hem toe te gaan. Ik woon hier nog niet zo lang en wil niet weer terug naar een setting waarin ik me ongelukkig ga voelen.

Hebben jullie zelf ook ervaring met zoiets? Hoe zouden jullie in deze situatie staan?

Bedankt alvast.
Alle reacties Link kopieren
Dreamer schreef:
11-01-2019 10:46
Sja, als jij ooit zoiets hebt laten doorschemeren, heeft hij een goede reden om niet toe te geven, want kennelijk zijn jouw argumenten toch niet zo heel vast.
Ik heb dit niet tegen hem gezegd, of laten doorschemeren. Ik blijf steeds benoemen dat we hier een middenweg in moeten vinden, bijvoorbeeld dat ik uiteindelijk weet dat ik terug kom hier.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
11-01-2019 10:41
Je eigen onafhankelijkheid opgegeven door maar 1 auto voor 2 personen te hebben, zie ik als uiterst negatief.
Zelf zou het mij vooral gaan om de ruimte. Dus grote tuin, in of dichtbij de natuur. Je ziet ook wel 'ns villawijken waarbij de huizen op 'n postzegel grond staan. Dat lijkt me nu ook weer niet de bedoeling als je ruim wil wonen.
Maar als je in een stad woont, geef je dus je onafhankelijkheid niet op met 'maar' 1 auto. Wij hebben samen 1 auto, maar dat ding staat het grootste deel van de week gewoon op de parkeerplaats, want we kunnen alles met de fiets doen. En dat vind ik dan weer prettiger dan voor elk wissewasje de auto moeten pakken.
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
Tiesss schreef:
11-01-2019 10:47
Omdat ik op de plek wil wonen waar ik geluk vindt (ongeacht of mijn huis een rijtjeshuis of twee-onder-een-kap is), terwijl hij een keuze wil maken op basis van wat verstandig is omtrent verhouding kosten/grootte.
Maar jij vindt er je geluk omdat je vrienden in de buurt wonen, omdat je meer voorzieningen bij de hand hebt, dat zijn net zo goed praktische overwegingen. Daarbij, waarom zou je gevoel niet mee mogen tellen? Of je je er thuis vóelt is toch juist het állerbelangrijkste? Ik zou de ervaring die je al hebt met wonen in een dorp juist wat serieuzer nemen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
11-01-2019 10:43
Ik zou juist denken dat TO wel zoekende is naar 'n baan dichter bij huis. Ze moet nu 1 uur en 15 minuten enkele reis! Dat hou je natuurlijk geen jaren vol.
Mijn baan staat hier volledig los van.
Dreamer schreef:
11-01-2019 10:49
Maar als je in een stad woont, geef je dus je onafhankelijkheid niet op met 'maar' 1 auto. Wij hebben samen 1 auto, maar dat ding staat het grootste deel van de week gewoon op de parkeerplaats, want we kunnen alles met de fiets doen. En dat vind ik dan weer prettiger dan voor elk wissewasje de auto moeten pakken.
Ik heb dan weer geen fiets sinds mijn 18e en durf niet eens meer te fietsen langs gemotoriseerd verkeer. En al dat gesleep door weer en wind. Was blij dat ik daar op m'n 18e eindelijk vanaf was!
Alle reacties Link kopieren
Tiesss schreef:
11-01-2019 10:47
Omdat ik op de plek wil wonen waar ik geluk vindt (ongeacht of mijn huis een rijtjeshuis of twee-onder-een-kap is), terwijl hij een keuze wil maken op basis van wat verstandig is omtrent verhouding kosten/grootte.
Ik vind geluk vinden ook heel verstandig, eerlijk gezegd. Zeker als jij al ervaring hebt met ongelukkig zijn in een dorp, terwijl hij (kennelijk) geen ervaring heeft met ongelukkig zijn in de stad. En toch wil hij jou naar het dorp hebben.

En als je samen een huis koopt, kun je waarschijnlijk een iets duurdere woning wel aan, zonder gelijk 'slaaf te zijn van de bank'. Dat is ook niet echt een verstandige en zakelijke opmerking. Eerder enigszins manipulerend
dreamer wijzigde dit bericht op 11-01-2019 10:52
2.04% gewijzigd
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
Tiesss schreef:
11-01-2019 10:48
Ik heb dit niet tegen hem gezegd, of laten doorschemeren. Ik blijf steeds benoemen dat we hier een middenweg in moeten vinden, bijvoorbeeld dat ik uiteindelijk weet dat ik terug kom hier.
Daar zou ik écht niet op gokken. Als hij je eenmaal zo ver heeft dat je bij hem bent ingetrokken, lijkt de kans dat hij alsnog instemt met een verhuizing naar de stad me echt nihil. Hij is dan alleen maar nog meer gesetteld dan nu, dus waarschijnlijk nog minder bereid om dat leventje op te geven.

Zoals iemand anders al zei, dan zou ik meteen gaan voor een compromis.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Helder verhaal toch dit? Hij heeft een standpunt en dat staat niet ter discussie, jij hebt een standpunt en dat staat wel ter discussie, hij wil niet nadenken over een compromis, jij wel. Dus uiteindelijk trek je bij hem in.
Met een beetje mazzel heb je dan zelf geen huis meer, en geen woonduur om weer iets te huren, en heeft hij nog steeds zijn koophuis.

Ik snap niet dat je overweegt iemand zijn zin te geven die niet naar jouw belang kijkt en die geen compromis overweegt. Je doet alsof er een dilemma is, maar dat is er niet, want je zet je standpunt al half opzij en dat ziet hij ook. Dus schik gewoon ik, kijk of hij op alle fronten zo vasthoudt aan zijn denkwijze en veel succes daarmee.
anoniem_380195 wijzigde dit bericht op 11-01-2019 10:59
0.21% gewijzigd
30 minuten is, laten we zeggen een km of 35-40?
Is er een mogelijkheid om in een dorp te gaan wonen dat (op fietsafstand) tegen de stad aanligt?
Er waren al wat meer reacties dan ik had gelezen, en nu ik alles nog eens lees zou ik echt het hele financiele plaatje ook eens mee gaan nemen in jullie gesprekken hierover. Hij lijkt financiele luxe en een bepaalde levensstandaard nogal belangrijk te vinden. Dat mag, maar dan is het misschien goed om de verschillende situaties eens naast elkaar te leggen.

In het dorp woon je goedkoper, maar moet je twee auto's, wat kost dat? En hoe vaak rijd je dan naar de stad? In de stad hoef je maar een auto.

Welke aspecten zijn er nog meer belangrijk binnen zijn en jouw financien?

En wat ik verder al zie.
Tiesss schreef:
11-01-2019 10:48
Ik heb dit niet tegen hem gezegd, of laten doorschemeren. Ik blijf steeds benoemen dat we hier een middenweg in moeten vinden, bijvoorbeeld dat ik uiteindelijk weet dat ik terug kom hier.
Hij wil geen middenweg. Dus het is: jij past je aan. Zoveel is toch wel helder? Benoemt hij ook net zo vaak dat hij een middenweg wil? Dat lees ik nergens.
Tiesss schreef:
11-01-2019 09:43


Hebben jullie zelf ook ervaring met zoiets? Hoe zouden jullie in deze situatie staan?


Mijn vriend woonde 150km verderop in een stad. Hij was echter steeds meer bij mij. Ik denk dat we op het laatst 1-2 nachten per week niet samen waren, en de nachten die we wel samen doorbrachten waren voor 90% in mijn huis. Mijn huis stond al te koop, maar vanwege mijn eigen bedrijf kon ik niet in zijn stad wonen. Wel in een andere stad. We hebben samen gekeken naar die stad, maar daar wilden we toch allebei niet wonen. Mijn vriend bleek helemaal niet zo aan een stad te hechten. We wonen nu samen in een dorp (waar wel voorzieningen als winkels en basisscholen zijn).

Verschil met jullie situatie: ook mijn vriends huis moest verkocht worden. We wisten allebei dat we toch naar een ander huis zouden moeten verhuizen. De vraag was meer of we samen een ander huis zouden huren of ieder apart. We hechten allebei niet aan een specifieke woonplaats, maar ik heb wel een voorkeur voor groot dorp of klein stadje, ik zou niet in een grote stad willen wonen. Vriend woonde in de stad maar bleek een dorp toch wel fijn te vinden. Wij zijn gaan huren in eerste instantie en gaan nu, 2 jaar later, kijken naar een koopwoning. In ons dorp.
Alle reacties Link kopieren
Misschien moet je het ‘harder spelen’. Een open gesprek met alle kaarten op tafel van 2 kanten. Wil jij nooit uit de stad weg? Zeg dat dan luid en duidelijk. Als jullie in zo’n gesprek de harde en zachte voorwaarden duidelijk kunnen krijgen kan je pas echt tot een compromis komen. Misschien kom je er dan wel achter dat het niet of nooit gaat werken, het kan alle kanten op maar dan heb je wel duidelijkheid.
nimue_iparis wijzigde dit bericht op 11-01-2019 10:57
0.24% gewijzigd
Tiesss schreef:
11-01-2019 10:48
Ik heb dit niet tegen hem gezegd, of laten doorschemeren. Ik blijf steeds benoemen dat we hier een middenweg in moeten vinden, bijvoorbeeld dat ik uiteindelijk weet dat ik terug kom hier.
Dat kan. Zonder hem verhuis je dus op 'n gegeven moment terug, want hij is en blijft tevreden met zijn woning/ruimte/locatie.
Alle reacties Link kopieren
Tiesss schreef:
11-01-2019 10:47
Omdat ik op de plek wil wonen waar ik geluk vindt (ongeacht of mijn huis een rijtjeshuis of twee-onder-een-kap is), terwijl hij een keuze wil maken op basis van wat verstandig is omtrent verhouding kosten/grootte.
Ok, jij klinkt inderdaad niet super-rationeel :) maar hij ook niet. Kosten/grootte belangrijker vinden dan de aanwezigheid van voorzieningen in de stad en nabijheid van vrienden is uiteindelijk ook een keuze die je niet alleen op basis van rationele argumenten maakt.

Zijn ‘wat is nou het verschil tussen 30 min fietsen en 30 min in de auto’ is ook niet vreselijk rationeel. Eerder star, en dat is iets heel anders.


Ik vind mezelf behoorlijk rationeel en woon toch op een plek waar de huizen peperduur zijn, omdat ik de meerwaarde van hier wonen zo hoog vind dat dat voor mij opweegt tegen de hoge huizenprijzen.
eze wijzigde dit bericht op 11-01-2019 10:59
9.27% gewijzigd
Kastanjez schreef:
11-01-2019 10:53
Er waren al wat meer reacties dan ik had gelezen, en nu ik alles nog eens lees zou ik echt het hele financiele plaatje ook eens mee gaan nemen in jullie gesprekken hierover. Hij lijkt financiele luxe en een bepaalde levensstandaard nogal belangrijk te vinden. Dat mag, maar dan is het misschien goed om de verschillende situaties eens naast elkaar te leggen.

In het dorp woon je goedkoper, maar moet je twee auto's, wat kost dat? En hoe vaak rijd je dan naar de stad? In de stad hoef je maar een auto.

Welke aspecten zijn er nog meer belangrijk binnen zijn en jouw financien?

En wat ik verder al zie.
Hij kan zijn woning nu blijkbaar zelf betalen inclusief auto, dus dat zal geen rol spelen. TO haar woonlasten gaan ook omlaag als ze bij hem intrekt (en uiteraard niet aan de hypotheek meebetaalt)
Alle reacties Link kopieren
Thordis* schreef:
11-01-2019 10:52
Helder verhaal toch dit? Hij heeft een standpunt en dat staat niet ter discussie, jij hebt een standpunt en dat staat wel ter discussie, hij wil niet nadenken over een compromis, jij wel. Dus uiteindelijk trek je bij hem in.
Met een beetje mazzel heb je dan zelf geen huis meer, en geen woonduur om weer iets te huren, en heeft hij nog steeds zijn koophuis.

Ik snap niet dat je overweegt iemand zijn zin te geven die niet naar jouw belang kijkt en die geen compromis overweegt. Je doet alsof er een dilemma is, maar dat is er niet, want je zet je standpunt al half op zij en dat ziet hij ook. Dus schik gewoon ik, kijk of jij op alle fronten zo vasthoudt aan zijn denkwijze en veel succes daarmee.
+1
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Waar je woont is nooit alleen rationeel. Bij niemand. Je moet je er ook prettig voelen.
redbulletje schreef:
11-01-2019 10:07
Tja, dat vind ik dus geen rol spelen. Je koopt een huis omdat dat de plek is waar je je thuisvoelt. Een partner kan zich daar bij neerleggen of niet. Je thuis is belangrijker dan de partner van het moment.
Dit vind ik niet helemaal waar. Ik had voor mezelf heel weinig eisen, behalve leefomgeving en wonen in de stad.
Mijn partner heeft mijn blik hierin verruimd. Hij is erg huiselijk en houdt van mooie dingen en comfort.
Als voorbeeld: ik woonde in een huurhuis en heb tijdenlang me geërgerd aan een douchekop die steeds losging.
Het was werkelijk niet in me opgekomen om een nieuwe te kopen.
Met partner kwam ik bij leeftijdsgenoten die een mooi comfortabel huis hadden en over de inrichting hadden nagedacht
Ik ging eerder niet om met mensen die dat heel bewust deden, het was locatie en wat je tweedehands vond of kreeg, later ikea en we waren al blij.
Ik heb nu en en, dus en locatie en ook nog een heel comfortabel en fijn huis.
Eze schreef:
11-01-2019 10:56

Ik vind mezelf behoorlijk rationeel en woon toch op een plek waar de huizen peperduur zijn, omdat ik de meerwaarde van hier wonen zo hoog vind dat dat voor mij opweegt tegen de hoge huizenprijzen.
Echt precies dit ja.
Voor mij is het belangrijk om voorzieningen op kruipafstand te hebben. Dus dat telt zeer zwaar mee bij mijn woningkeuze. Dat ik dan minder vierkante meters krijg dan buiten de stad neem ik op de koop toe. Een ander wil meer ruimte en neemt juist de extra reistijd naar voorzieningen op de koop toe.

Beide zijn min of meer rationele keuzes gebaseerd op persoonlijke voorkeur/levensstijl.
Alle reacties Link kopieren
Ook eens. Mijn man heeft een aantal maanden geen baan gehad en ik ben wat betreft mijn werk niet aan een woonplaats gebonden, dus als we ooit hadden willen verhuizen, was dit het moment om die knoop door te hakken. We hebben gekeken naar huizen in het oosten en noorden van het land. Sommige huizen vonden we prachtig (en inderdaad betaalbaarder dan hier) en sommige steden en dorpen ook heel leuk en waarschijnlijk hadden we stukken groter kunnen wonen, maar ik ben toch heel blij dat we hier zijn gebleven. Eerste overweging was dat we het voor de kinderen toch prettiger vonden als ze gewoon konden blijven waar ze waren, maar achteraf had ik hier toch ook gewoon niet weg gewild. Niet omdat je daar niet de voorzieningen hebt die je hier wel hebt, maar ook gewoon omdat ik het fijn vind om in deze stad te wonen. Ik vind 'je ergens prettig/thuis voelen' ook juist een heel sterk argument.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Lizzy75 schreef:
11-01-2019 10:26
Dat is dus niet een erg klein dorpje, waar TO het over heeft.
Nee, ik zou dus nooit in zo’n klein dorpje gaan wonen, en hoef ook geen groot huis. Dat moet je allemaal maar schoonhouden.
Ergens naartoe verhuizen met in je achterhoofd ooit weer terug te gaan, is vragen om frustraties.

Verder: je netwerk wordt belangrijker als je een gezin zou krijgen. Noodopvang voor je kinderen bij ziekte, een luisterend oor in de buurt als je er even doorheen zit bij slapeloze nachten of andere zorgen. Voor een vrouw weegt dat veel zwaarder, omdat over het algemeen een vrouw meer gericht is op contacten onderhouden en steun zoeken buiten het gezin dan een man. Tenzij je zelf iemand bent die zich makkelijk aanpast en snel nieuwe contacten opbouwt/netwerken krijgt in een nieuwe omgeving. Dan kun je best verhuizen naar een voor jou nieuwe woonomgeving. Maar dan alleen omdat je het zelf ook graag wilt.

Je vriend zal het misschien niet zo aangeven, maar er zijn echt mensen die de drukte van de stad niet prettig vinden als woonomgeving. Ook iets om serieus te nemen.

De argumenten die jullie nu gebruiken om elkaar over te halen, werken niet. Als het lukt om te kijken naar wat jullie allebei nodig hebben in plaats daarvan en daarmee een oplossing vinden, is er wel kans van slagen. Zo niet, dan zal zo'n relatie op de lange duur problemen gaan opleveren omdat de keuze was "voor de ander", dus wordt daarvoor (bewust of onbewust) wisselgeld verwacht.
Alle reacties Link kopieren
laverneb schreef:
11-01-2019 11:32
Ergens naartoe verhuizen met in je achterhoofd ooit weer terug te gaan, is vragen om frustraties.

Verder: je netwerk wordt belangrijker als je een gezin zou krijgen. Noodopvang voor je kinderen bij ziekte, een luisterend oor in de buurt als je er even doorheen zit bij slapeloze nachten of andere zorgen. Voor een vrouw weegt dat veel zwaarder, omdat over het algemeen een vrouw meer gericht is op contacten onderhouden en steun zoeken buiten het gezin dan een man. Tenzij je zelf iemand bent die zich makkelijk aanpast en snel nieuwe contacten opbouwt/netwerken krijgt in een nieuwe omgeving. Dan kun je best verhuizen naar een voor jou nieuwe woonomgeving. Maar dan alleen omdat je het zelf ook graag wilt.

Je vriend zal het misschien niet zo aangeven, maar er zijn echt mensen die de drukte van de stad niet prettig vinden als woonomgeving. Ook iets om serieus te nemen.

De argumenten die jullie nu gebruiken om elkaar over te halen, werken niet. Als het lukt om te kijken naar wat jullie allebei nodig hebben in plaats daarvan en daarmee een oplossing vinden, is er wel kans van slagen. Zo niet, dan zal zo'n relatie op de lange duur problemen gaan opleveren omdat de keuze was "voor de ander", dus wordt daarvoor (bewust of onbewust) wisselgeld verwacht.
Zo, over misplaatst generaliseren gesproken.
Alle reacties Link kopieren
Susan schreef:
11-01-2019 10:51
Daar zou ik écht niet op gokken. Als hij je eenmaal zo ver heeft dat je bij hem bent ingetrokken, lijkt de kans dat hij alsnog instemt met een verhuizing naar de stad me echt nihil. Hij is dan alleen maar nog meer gesetteld dan nu, dus waarschijnlijk nog minder bereid om dat leventje op te geven.

Zoals iemand anders al zei, dan zou ik meteen gaan voor een compromis.
+1

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven