Relaties
alle pijlers
Mijn vrouw is veranderd
vrijdag 11 januari 2019 20:59
Begrijp ik het goed: je laat het grootste deel van de opvoeding bij je aanstaande ex?
Waarom?
Is zij de beste opvoeder van jullie twee?
Als volkomen emotieloze vrouw?
Is dat niet moeilijk voor een kind dan?
vrijdag 11 januari 2019 21:02
vrijdag 11 januari 2019 21:04
Waarom nou die puntjes?PeterX schreef: ↑11-01-2019 20:49Een scheiding is voor mij persoonlijk het verschrikkelijkste voor mijn ... Ik zou met alle liefde de zorg van mijn .... op me nemen. Ik vind het een verschrikkelijke gedachte dat ik straks minder mijn ... zou zien. Buikpijn heb ik nu al. Dit is juist één van de redenen waarom het zolang duurt om het besluit te nemen.
Ik snap echt niet waar dat je het vandaan haalt dat ik last zou hebben van de zorg voor ons kind.
vrijdag 11 januari 2019 21:13
vrijdag 11 januari 2019 21:16
JollyRider schreef: ↑11-01-2019 20:54Als de beschrijving van je vrouw klopt is het vrij ondenkbaar dat je haar geschikt vind als opvoeder. Toch doe je vooral je best te vertellen dat je de zorg voor je kind zoveel mogelijk bij haar wil leggen.
Het spijt me, maar beroepsmatig ben ik gewend me af te vragen: welk voordeel heeft iemand van een op het oog vreemde keuze?
Gezien het andere topic, seksen tot ie erbij neervalt.
vrijdag 11 januari 2019 21:26
Dan schrijf je toch gewoon kind, zoals je dat eerder deed.
Ik vind je verhaal toch echt wat al te verkrampt en gemaakt mysterieus worden, en samen met te veel details over het persoonlijk leven van je vrouw en te veel details over de seks met die vrouw van afgelopen maand niet zo geloofwaardig meer.
Geniet je gewoon niet enorm van de aandacht die je topics hier opleveren ?
nounou
vrijdag 11 januari 2019 21:43
Ik krijg meer en meer het gevoel dat je er thuis gewoon klaar mee bent na je uitspattingen. (En dat kan)
En dat je het liefst vrouw en kind wil verlaten met minimale verantwoordelijkheid om lekker los te kunnen gaan. En dat kan wat mij betreft dan niet zomaar)
En dat je het liefst vrouw en kind wil verlaten met minimale verantwoordelijkheid om lekker los te kunnen gaan. En dat kan wat mij betreft dan niet zomaar)
anoniem_381282 wijzigde dit bericht op 11-01-2019 21:46
11.11% gewijzigd
vrijdag 11 januari 2019 21:44
Bekijk het eens vanuit je kind: jarenlang zorgen om je moeder, tegenslagen, ze verandert, ze wordt hulpbehoevender. Dan gaat het allemaal net een beetje beter, en dan wil je vader er vandoor... Besef je hoe verscheurend dat gaat worden? Daar maakt je een opgroeiend mens kapot mee.
Als ik jou was, zou ik het gesprek met je vrouw aangaan, maar de mogelijkheid openhouden dat jullie eerst samen je kind stevig in de wereld zetten voordat jij van alles onderuit trekt. Kinderen gaan heus wel een keer op kamers...
Mijn man en ik hebben allebei ziekte en tegenslag gehad; echt heftig (hij heeft NAH, ik heb ASS). En om eerlijk te zijn, is er geen sex meer. Toch ben ik dol op mijn man, en elke dag blij om hem te zien, en dat hij deel is van ons gezin. En ik kan niet beschrijven wat zijn input voor onze zoon betekent... Hij kiest ook echt voor deze situatie; hij is niet zielig ofzo. Zijn broer verloor vorig jaar onverwacht zijn vrouw, en sindsdien zijn we nog bewuster hoe fijn het is om bij het wakker worden dat vertrouwde gezicht te zien, hij zet mijn espresso's, ik smeer lekkere boterhammen voor hem, en we moeten samen nog erg lachen. Besef wel hoeveel je kapot gaat maken omdat je jezelf aanpraat dat het zo niet langer kan, omdat je piemel eenzaam is.
Ik vind je overkomen als iemand die weer vrijheid wil, en gewoon alles wegdonderen en opnieuw beginnen omdat het niet meer leuk is. En nu berederneer je alles toe naar waarom dat nodig en rechtvaardig is.
Maar waarom heb jij eigenlijk meer recht op een leuke, frisse start dan jouw vrouw of jouw kind? Die hebben die keus niet: jouw keus geeft hen ongevraagd een heleboel om mee te dealen. Besef echt goed dat jij KAN weglopen. Dat geeft je niet meer recht dan hen op levensgeluk, zelfontplooiing of wat minder tegenslag. Als je echt een vent en een vader bent, deel je het eerlijk door 3-en en stuur je SAMEN aan op een fijner leven.
Als ik jou was, zou ik het gesprek met je vrouw aangaan, maar de mogelijkheid openhouden dat jullie eerst samen je kind stevig in de wereld zetten voordat jij van alles onderuit trekt. Kinderen gaan heus wel een keer op kamers...
Mijn man en ik hebben allebei ziekte en tegenslag gehad; echt heftig (hij heeft NAH, ik heb ASS). En om eerlijk te zijn, is er geen sex meer. Toch ben ik dol op mijn man, en elke dag blij om hem te zien, en dat hij deel is van ons gezin. En ik kan niet beschrijven wat zijn input voor onze zoon betekent... Hij kiest ook echt voor deze situatie; hij is niet zielig ofzo. Zijn broer verloor vorig jaar onverwacht zijn vrouw, en sindsdien zijn we nog bewuster hoe fijn het is om bij het wakker worden dat vertrouwde gezicht te zien, hij zet mijn espresso's, ik smeer lekkere boterhammen voor hem, en we moeten samen nog erg lachen. Besef wel hoeveel je kapot gaat maken omdat je jezelf aanpraat dat het zo niet langer kan, omdat je piemel eenzaam is.
Ik vind je overkomen als iemand die weer vrijheid wil, en gewoon alles wegdonderen en opnieuw beginnen omdat het niet meer leuk is. En nu berederneer je alles toe naar waarom dat nodig en rechtvaardig is.
Maar waarom heb jij eigenlijk meer recht op een leuke, frisse start dan jouw vrouw of jouw kind? Die hebben die keus niet: jouw keus geeft hen ongevraagd een heleboel om mee te dealen. Besef echt goed dat jij KAN weglopen. Dat geeft je niet meer recht dan hen op levensgeluk, zelfontplooiing of wat minder tegenslag. Als je echt een vent en een vader bent, deel je het eerlijk door 3-en en stuur je SAMEN aan op een fijner leven.
anoniem_327275 wijzigde dit bericht op 11-01-2019 22:25
2.62% gewijzigd
vrijdag 11 januari 2019 22:05
blijmetmij schreef: ↑11-01-2019 21:44Bekijk het eens vanuit je kind: jarenlang zorgen om je moeder, tegenslagen, ze verandert, ze wordt hulpbehoevender. Dan gaat het allemaal net een beetje beter, en dan wil je vader er vandoor... Besef je hoe verscheurend dat gaat worden? Daar maakt je een opgroeiend mens kapot mee.
Als ik jou was, zou ik het gesprek met je vrouw aangaan, maar de mogelijkheid openhouden dat jullie eerst samen je kind stevig in de wereld zetten voordat jij van alles onderuit trekt. Kinderen gaan heus wel een keer op kamers...
Mijn man en ik hebben allebei ziekte en tegenslag gehad; echt heftig. En om eerlijk te zijn, is er geen sex meer. Toch ben ik dol op mijn man, en elke dag blij om hem te zien, en dat hij deel is van ons gezin. Hij kiest ook echt voor deze situatie; hij is niet zielig ofzo. Zijn broer verloor vorig jaar onverwacht zijn vrouw, en sindsdien zijn we nog bewuster hoe fijn het is om bij het wakker worden dat vertrouwde gezicht te zien, hij zet mijn espresso's, ik smeer lekkere boterhammen voor hem, en we moeten samen nog erg lachen. Besef wel hoeveel je kapot gaat maken omdat je jezelf aanpraat dat het zo niet langer kan, omdat je piemel eenzaam is.
Ik vind je overkomen als iemand die weer vrijheid wil, en gewoon alles wegdonderen en opnieuw beginnen omdat het niet meer leuk is. En nu berederneer je alles toe naar waarom dat nodig en rechtvaardig is.
Maar waarom heb jij eigenlijk meer recht op een leuke, frisse start dan jouw vrouw of jouw kind? Die hebben die keus niet: jouw keus geeft hen ongevraagd een heleboel om mee te dealen. Besef echt goed dat jij KAN weglopen. Dat geeft je niet meer recht dan hen op levensgeluk, zelfontplooiing of wat minder tegenslag. Als je echt een vent en een vader bent, deel je het eerlijk door 3-en en stuur je SAMEN aan op een fijner leven.
Precies wat ik wilde zeggen. Jij nuanceert het een stuk beter.
En als er dan toch gescheiden moet worden; richt je op het kind (of de hele kinderschaar) ipv op je leuter.
vrijdag 11 januari 2019 22:06
Helemaal mee eens S-Meds! En volgens mij is TO ook niet over een nacht ijs gegaan en zit hij zelf ook vreselijk met de situatie. Wel lijkt het mij zaak dat hij ook met zijn vrouw gaat praten om te kijken of er naast de scheiding ook alternatieven zijn die voor alle partijen acceptabel zijn (bijvoorbeeld een open relatie oid). Ik heb nog niet alles gelezen dus deze laatste opmerking is wellicht mosterd. Punt is nl. dat de vrouw van TO wel voor een verdrongen feit komt te staan en ik ergens lees dat Peter ook opziet tegen de scheiding die veroorzaakt wordt door een verdrietige samenloop van omstandigheden waar geen van de betrokkenen iets aan kan doen.S-Meds schreef: ↑11-01-2019 19:34we kunnen speculeren wat we willen maar de vrouw van TO heeft NAH, niet aangeboren hersenletsel zoals ik het begrijp. Wellicht weet ze niet wat ze zelf wil, interesseert het haar niet, kan ze het niet onder woorden brengen, voelt ze niks of vergeet ze elke dag dat ze getrouwd is. Dit is geen platte ‘man is zijn vrouw zat’ situatie lijkt me. heel complex en moeilijk voor alle betrokkenen dus oordeel niet te hard
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 11 januari 2019 22:46
NAH komt in vele vormen, en het maakt niet altijd gevoelloze monsters van mensen. Bovendien vind ik het zielig dat als moeder er ZO aan toe zou zijn, dat hij dan zijn kind wil laten pendelen tussen hem en haar situatie... Dan heb je toch juist een vader in huis nodig om de boel in banen te leiden? Mijn man heeft NAH en ik heb ASS, en als ik even gek van de drukte wordt en "onredelijk" doe, neemt mijn man het lekker voor onze zoon op.Baggal schreef: ↑11-01-2019 22:06Helemaal mee eens S-Meds! En volgens mij is TO ook niet over een nacht ijs gegaan en zit hij zelf ook vreselijk met de situatie. Wel lijkt het mij zaak dat hij ook met zijn vrouw gaat praten om te kijken of er naast de scheiding ook alternatieven zijn die voor alle partijen acceptabel zijn (bijvoorbeeld een open relatie oid). Ik heb nog niet alles gelezen dus deze laatste opmerking is wellicht mosterd. Punt is nl. dat de vrouw van TO wel voor een verdrongen feit komt te staan en ik ergens lees dat Peter ook opziet tegen de scheiding die veroorzaakt wordt door een verdrietige samenloop van omstandigheden waar geen van de betrokkenen iets aan kan doen.
vrijdag 11 januari 2019 23:13
Jullie hebben daar kennelijk geen van beiden moeite mee, jullie zijn beiden ziek of ziek geweest. Geen behoefte aan seks, intimiteit behalve wat je van een vader, moeder of een BFF kan verwachten.blijmetmij schreef: ↑11-01-2019 21:44
Mijn man en ik hebben allebei ziekte en tegenslag gehad; echt heftig (hij heeft NAH, ik heb ASS). En om eerlijk te zijn, is er geen sex meer.
Ik vind dan 56 jaar een beetje erg jong om te denken: nou, dat was het dan. Nooit meer seks of wachten tot kind de deur uit is over een paar jaar mss wel?
Dan wordt het wel erg vijf voor twaalf, TO is 56. En geen wegloper dat moge duidelijk zijn lijkt me.
Het verschil is dat hij een gezonde man is, zijn vrouw geen emoties meer kent of nauwelijks.
Wat voor 2 mensen die geen seks meer willen werkt hoeft niet voor iedereen te werken.
TO is eerlijk en het kind moet alleen weten dat DIT niet normaal is in een relatie. Je vader is niet de verzorger van je moeder.
Houdt er bij jullie iemand een oogje in het zeil? Ik vind het nogal wat voor je kinderen.... wat als jullie allebei niet voor rede vatbaar zijn?
Ja, je bent ziek maar wat hebben die kinderen eraan als ze moeten vluchten als jij zoals je zegt 'gek loopt te doen' en ze alleen een vader met NAH hebben voor hulp.
Of is Jeugdzorg en Veilig Thuis op de hoogte en krijgen jullie steun bij de opvoeding?
Lijkt me voor jullie kind ook geen pretje om zo te leven, weet hij eigenlijk wel hoe een normale relatie werkt, mét seks en broeierige blikken die ze verafschuwen als ze 14 zijn maar wel leren: bij een volwassen relatie hoort seks. Zelfs mijn ouders doen het...
Durf wel te zeggen dat ik weet wat het een kind doet als vader en moeder instabiel zijn. Weten ze ook waar en hoe ze hulp in moeten roepen als jullie beiden niet in staat zijn voor de kinderen te zorgen? Niet om rot te doen, ik vind het wel zorgelijk klinken in velerlei opzichten.
vrijdag 11 januari 2019 23:37
Zazamaenade schreef: ↑11-01-2019 23:31SadButTrue, waarom zit je nou weer een verhaal uit je duim te zuigen ?
Inderdaad zeg. Doe eens niet zo raar, Sadetc.
vrijdag 11 januari 2019 23:57
@Peter, ik heb al eerder op je gereageerd op je andere topic (waar je hier ook vaak naar verwijst) en zowel op dat topic als deze, vind ik het weer opmerkelijk hoe je regelmatig even tussen neus en lippen door laat vallen wat je wensen zijn, wat voor een type jij bent en wat voor een type relatie je zoekt (dan met name om de seks).
Opvallend ook dat nu je seksrelatie ten einde is, je hier weer opduikt.
Je schreef in november dat datingsites niks voor jou zijn en enkel geld kosten.
Toch vind ik ook nu weer dat jouw verhaal meer op zijn plaats is op bijvoorbeeld Tinder.
Mijn vermoeden van destijds, weet je hier opnieuw te bevestigen. Namelijk dat je hier contacten en afspraakjes probeert te scoren.
Door de Viva moderators ben je er destijds ook op gewezen, dat dit niet de bedoeling was. Daar reageerde je verontwaardigd op.
Toch vind ik dat je ook nu de schijn weer tegen hebt.. al hoop ik oprecht dat ik het mis daar je vrouw nog niet eens weet dat je haar gaat verlaten.
Dit gezegd, ik kan en wil verder niet oordelen over de relatie met jouw vrouw. Ik wil heus aannemen dat jij net zo goed slachtoffer bent geworden van haar ziekte, het je te zwaar is geworden en je niet zo verder kunt en wilt.. Commentaar zul je genoeg gaan krijgen vanuit je nabije omgeving, daar hoef ik geen schepje bovenop te doen. Dat is ook niet aan mij..
Maar Peter, ik vraag het je hier en nu: wat kom je nu 'echt' doen op dit vrouwenforum??
En als mijn gedachten hierover kant nog wal raken.. mag je deze reactie straal negeren!
Opvallend ook dat nu je seksrelatie ten einde is, je hier weer opduikt.
Je schreef in november dat datingsites niks voor jou zijn en enkel geld kosten.
Toch vind ik ook nu weer dat jouw verhaal meer op zijn plaats is op bijvoorbeeld Tinder.
Mijn vermoeden van destijds, weet je hier opnieuw te bevestigen. Namelijk dat je hier contacten en afspraakjes probeert te scoren.
Door de Viva moderators ben je er destijds ook op gewezen, dat dit niet de bedoeling was. Daar reageerde je verontwaardigd op.
Toch vind ik dat je ook nu de schijn weer tegen hebt.. al hoop ik oprecht dat ik het mis daar je vrouw nog niet eens weet dat je haar gaat verlaten.
Dit gezegd, ik kan en wil verder niet oordelen over de relatie met jouw vrouw. Ik wil heus aannemen dat jij net zo goed slachtoffer bent geworden van haar ziekte, het je te zwaar is geworden en je niet zo verder kunt en wilt.. Commentaar zul je genoeg gaan krijgen vanuit je nabije omgeving, daar hoef ik geen schepje bovenop te doen. Dat is ook niet aan mij..
Maar Peter, ik vraag het je hier en nu: wat kom je nu 'echt' doen op dit vrouwenforum??
En als mijn gedachten hierover kant nog wal raken.. mag je deze reactie straal negeren!
zaterdag 12 januari 2019 00:01
In het andere topic valt me op dat hij een paar keer refereert aan dat hij zo blij is met de pb’s. Zou zijn seksgodin een zure vivasloot zijn?Pindakaasjes schreef: ↑11-01-2019 23:57@Peter, ik heb al eerder op je gereageerd op je andere topic (waar je hier ook vaak naar verwijst) en zowel op dat topic als deze, vind ik het weer opmerkelijk hoe je regelmatig even tussen neus en lippen door laat vallen wat je wensen zijn, wat voor een type jij bent en wat voor een type relatie je zoekt (dan met name om de seks).
Opvallend ook dat nu je seksrelatie ten einde is, je hier weer opduikt.
Je schreef in november dat datingsites niks voor jou zijn en enkel geld kosten.
Toch vind ik ook nu weer dat jouw verhaal meer op zijn plaats is op bijvoorbeeld Tinder.
Mijn vermoeden van destijds, weet je hier opnieuw te bevestigen. Namelijk dat je hier contacten en afspraakjes probeert te scoren.
Door de Viva moderators ben je er destijds ook op gewezen, dat dit niet de bedoeling was. Daar reageerde je verontwaardigd op.
Toch vind ik dat je ook nu de schijn weer tegen hebt.. al hoop ik oprecht dat ik het mis daar je vrouw nog niet eens weet dat je haar gaat verlaten.
Dit gezegd, ik kan en wil verder niet oordelen over de relatie met jouw vrouw. Ik wil heus aannemen dat jij net zo goed slachtoffer bent geworden van haar ziekte, het je te zwaar is geworden en je niet zo verder kunt en wilt.. Commentaar zul je genoeg gaan krijgen vanuit je nabije omgeving, daar hoef ik geen schepje bovenop te doen. Dat is ook niet aan mij..
Maar Peter, ik vraag het je hier en nu: wat kom je nu 'echt' doen op dit vrouwenforum??
En als mijn gedachten hierover kant nog wal raken.. mag je deze reactie straal negeren!
zaterdag 12 januari 2019 00:13
Daar ga ik wel vanuit.
Aan de andere kant zie ik een stelletje pubers (incels, noren, fokkers) helemaal slap van het lachen achter hun pc liggen.
zaterdag 12 januari 2019 00:28
