Relaties
alle pijlers
Waarschijnlijk scheiden
vrijdag 1 februari 2019 09:19
Hoi allemaal,
Ik lees al een tijdje mee op dit forum, maar heb nog niet eerder een bericht geplaatst. Speciaal daarvoor heb ik dit account aangemaakt.
Ik zou graag namelijk mijn hart willen luchten. Mijn man en ik zijn nu 12 jaren bij elkaar, waarvan 2 jaar getrouwd. We hebben nog geen kinderen.
Al lange tijd heb ik het gevoel dat ik iets mis in onze relatie. Voornamelijk de intimiteit, de aandacht voor elkaar. Seks hebben we al langere tijd niet meer, op een gegeven moment deden we steeds hetzelfde kunstje en was er geen gevoel meer bij. Maar de seks is voor mij niet het belangrijkste. Dit bedoel ik ook niet met intimiteit. Intimiteit is voor mij bijvoorbeeld: stel ik zou aan het koken zijn en mijn man komt thuis, dan zou ik het fijn vinden als hij achter mij gaat staan, mij een knuffel geeft en vraagt wat voor lekkers ik aan het maken ben. In plaats van: "Hey, hoi. Hoe was het op het werk? Ja goed, druk". En een vluchtige zoen. Het laatste is hoe het nu gaat. Ik heb dit al meerdere malen met mijn man besproken maar het zit gewoon niet in hem, zegt hij. Ook is het al jaren zo dat het elke keer weer een lastig moment is als mijn ouders jarig zijn of als we (ik) op visite wil naar mijn ouders. Elke keer is zijn reactie dat hij geen zin heeft om mee te gaan en het voelt voor mij heel vermoeiend om hem steeds weer te moeten over halen. Andersom kan ik wel heel goed met zijn ouders opschieten.
Enige tijd geleden was ik zo emotioneel vanwege het missen van intimiteit en aandacht voor elkaar dat ik op bed in huilen uitbarstte. Ik ben toen naar beneden gegaan omdat ik hem niet wilde opzadelen met mijn gehuil en ik was er even klaar mee. Mijn man merkte dit wel en we hebben toen voor het eerst een gesprek gehad over wat er speelde. Vanaf toen ging het eigenlijk alleen maar bergafwaarts.
Begin deze week heeft mijn man durven toegeven dat hij geen gevoelens meer voor mij heeft. Hij zegt dat dit niet iets is wat hij wil, en het doet hem ook pijn maar zo voelt hij het wel. Hij voelt nog meer voor zijn broers en zusje dan voor mij.
Hij weet niet hoe het komt dat zijn gevoelens voor mij zijn verdwenen, en hij weet ook niet wat we er aan kunnen doen. Hij betwijfeld of relatietherapie ons gaat helpen omdat hij denkt dat hij zelf niet kan veranderen. Hij wil niet alsof doen, bang dat het heel nep aan zal voelen en dan is hij bezig met acteren en dat wil hij niet. Dat is iets wat ik met hem eens ben want ik zou zo graag willen dat hij oprecht geïnteresseerd is in mij, dat hij mij wil knuffelen en aanraken. Hij zegt dat hij mij iemand gunt die mij kan geven wat ik nodig heb. Iemand die spontaan is, mij die intimiteit kan bieden, geen moeite heeft met het bezoeken van mijn ouders, betrokken is, dingen aan mij (door) vraagt, mee wil naar festivals en met me wil dansen. Al die dingen zegt mijn man mij niet te kunnen geven omdat dit niet in hem zit. Maar wat hij mij wel geeft is stabiliteit, we kennen elkaar al heel lang, het voelt en is vertrouwd, hij is mijn maatje. Maar misschien moet je meer dan maatjes zijn.
Ik lees al een tijdje mee op dit forum, maar heb nog niet eerder een bericht geplaatst. Speciaal daarvoor heb ik dit account aangemaakt.
Ik zou graag namelijk mijn hart willen luchten. Mijn man en ik zijn nu 12 jaren bij elkaar, waarvan 2 jaar getrouwd. We hebben nog geen kinderen.
Al lange tijd heb ik het gevoel dat ik iets mis in onze relatie. Voornamelijk de intimiteit, de aandacht voor elkaar. Seks hebben we al langere tijd niet meer, op een gegeven moment deden we steeds hetzelfde kunstje en was er geen gevoel meer bij. Maar de seks is voor mij niet het belangrijkste. Dit bedoel ik ook niet met intimiteit. Intimiteit is voor mij bijvoorbeeld: stel ik zou aan het koken zijn en mijn man komt thuis, dan zou ik het fijn vinden als hij achter mij gaat staan, mij een knuffel geeft en vraagt wat voor lekkers ik aan het maken ben. In plaats van: "Hey, hoi. Hoe was het op het werk? Ja goed, druk". En een vluchtige zoen. Het laatste is hoe het nu gaat. Ik heb dit al meerdere malen met mijn man besproken maar het zit gewoon niet in hem, zegt hij. Ook is het al jaren zo dat het elke keer weer een lastig moment is als mijn ouders jarig zijn of als we (ik) op visite wil naar mijn ouders. Elke keer is zijn reactie dat hij geen zin heeft om mee te gaan en het voelt voor mij heel vermoeiend om hem steeds weer te moeten over halen. Andersom kan ik wel heel goed met zijn ouders opschieten.
Enige tijd geleden was ik zo emotioneel vanwege het missen van intimiteit en aandacht voor elkaar dat ik op bed in huilen uitbarstte. Ik ben toen naar beneden gegaan omdat ik hem niet wilde opzadelen met mijn gehuil en ik was er even klaar mee. Mijn man merkte dit wel en we hebben toen voor het eerst een gesprek gehad over wat er speelde. Vanaf toen ging het eigenlijk alleen maar bergafwaarts.
Begin deze week heeft mijn man durven toegeven dat hij geen gevoelens meer voor mij heeft. Hij zegt dat dit niet iets is wat hij wil, en het doet hem ook pijn maar zo voelt hij het wel. Hij voelt nog meer voor zijn broers en zusje dan voor mij.
Hij weet niet hoe het komt dat zijn gevoelens voor mij zijn verdwenen, en hij weet ook niet wat we er aan kunnen doen. Hij betwijfeld of relatietherapie ons gaat helpen omdat hij denkt dat hij zelf niet kan veranderen. Hij wil niet alsof doen, bang dat het heel nep aan zal voelen en dan is hij bezig met acteren en dat wil hij niet. Dat is iets wat ik met hem eens ben want ik zou zo graag willen dat hij oprecht geïnteresseerd is in mij, dat hij mij wil knuffelen en aanraken. Hij zegt dat hij mij iemand gunt die mij kan geven wat ik nodig heb. Iemand die spontaan is, mij die intimiteit kan bieden, geen moeite heeft met het bezoeken van mijn ouders, betrokken is, dingen aan mij (door) vraagt, mee wil naar festivals en met me wil dansen. Al die dingen zegt mijn man mij niet te kunnen geven omdat dit niet in hem zit. Maar wat hij mij wel geeft is stabiliteit, we kennen elkaar al heel lang, het voelt en is vertrouwd, hij is mijn maatje. Maar misschien moet je meer dan maatjes zijn.
vrijdag 1 februari 2019 09:44
Gaf hij jou de eerste 8 jaar wel een knuffel bij het thuiskomen? (vragen wat voor lekkers je kookt, really? met die bewoording, 'lekkers'?) Hebben jullie ooit geprobeerd om het wat op te spicen in bed, iets anders te doen dan het standaardkunstje, of zelfs buiten het bed, op de bank of zo? Wie initieerde seks toen het nog wel gebeurde? Waarom moet hij mee naar jouw ouders, waarom kun je niet alleen gaan de helft van de keren of zo?
Waarom denk je dat alles aan hem alleen ligt?
Waarom denk je dat alles aan hem alleen ligt?
vrijdag 1 februari 2019 09:48
als je man elke dag achter je gaat staan om in de pannen te kijken en vol bewondering te vragen wat je nu weer voor lekkers kookt dan moet je je afvragen wat hij allemaal uitspookt.
dat hij zegt dat hij niet meer om je geeft is natuurlijk wel ernstig. wil jij nog zijn met een man die meer van zijn broer en zus houdt dan van jou?
dat hij zegt dat hij niet meer om je geeft is natuurlijk wel ernstig. wil jij nog zijn met een man die meer van zijn broer en zus houdt dan van jou?
vrijdag 1 februari 2019 09:53
Ik zou daar juist naar van worden, elke dag dat gehijg in mijn nek over al het lekkers dat ik maak.
Als hij je ouders gewoon niet leuk vind, waarom dan steeds overhalen (dwingen)?
Ik denk dat je teveel romantisch films hebt gezien.
Als zijn gevoelens weg zijn zou ik gaan scheiden. Er zijn geen kinderen, anders inderdaad relatietherapie nog proberen.
Als hij je ouders gewoon niet leuk vind, waarom dan steeds overhalen (dwingen)?
Ik denk dat je teveel romantisch films hebt gezien.
Als zijn gevoelens weg zijn zou ik gaan scheiden. Er zijn geen kinderen, anders inderdaad relatietherapie nog proberen.
vrijdag 1 februari 2019 09:54
Wat wil je zelf?
Was het er ooit wel, die intimiteitsgevoelens die je nu zo mist?
Hoe was jullie trouwdag en de voorbereidingen daarvoor? Was dat een fijne (intieme?) periode waarin je je echt samen verbonden voelde? In dat geval zou ik toch nog eens aandringen op (3 sessies?) relatietherapie.
Was het een plichtmatige dag waarin het trouw-truukje werd voltrokken? Dan is het nu echt op vrees ik.
Was het er ooit wel, die intimiteitsgevoelens die je nu zo mist?
Hoe was jullie trouwdag en de voorbereidingen daarvoor? Was dat een fijne (intieme?) periode waarin je je echt samen verbonden voelde? In dat geval zou ik toch nog eens aandringen op (3 sessies?) relatietherapie.
Was het een plichtmatige dag waarin het trouw-truukje werd voltrokken? Dan is het nu echt op vrees ik.
vrijdag 1 februari 2019 10:00
Je bent vooral bang voor het onbekende en verdrietig om afscheid nemen van wat er al lang niet meer is.
Maar echt, hij zegt het zo duidelijk als wat, hij voelt niet voor je wat er nodig is in een relatie.
En geloof me, er zullen mannen zijn waar je dat wel over en weer bij kunt voelen.
Gun jezelf en hem de vrijheid om daar naar op zoek te kunnen.
Bij elkaar blijven is waanzin.
Maar echt, hij zegt het zo duidelijk als wat, hij voelt niet voor je wat er nodig is in een relatie.
En geloof me, er zullen mannen zijn waar je dat wel over en weer bij kunt voelen.
Gun jezelf en hem de vrijheid om daar naar op zoek te kunnen.
Bij elkaar blijven is waanzin.
vrijdag 1 februari 2019 10:25
Het is erg makkelijk roepen vanaf de zijlijn.
'niet meer te redden', 'waanzin'..
Ben benieuwd hoe het is in de relatie met al die reaguurders hier.
De perfecte relatie bestaat (vaak) niet.
In het begin is alles leuk, lief, spannend en je kunt er geen genoeg van krijgen.
Op een bepaald moment word dat minder en ga je echt houden van je partner.
Je beseft dan ook dat niet alles maakbaar is.
Heb het leuk, ga wat leuks doen samen, weekendje weg, etentje, whatever. Dat doorbreekt de sleur. Diezelfde sleur, elke dag maar weer hetzelfde, maakt dat dingen saai worden.
Niet iedereen heeft het libido om elke dag maar seks te hebben of elke dag weer een nieuwe bladzijde van het Kamasutra boek uit te proberen. Daarvoor is het dagelijks leven te veeleisend.
Ik herken je situatie, To, echter ben ik zelf een man en spreek hier uit eigen ervaring.
Houden jullie van elkaar? Wat is er wel leuk?
Hebben jullie gezamenlijke interesses?
Lekker makkelijk om te roepen dat deze relatie kansloos is van iedereen hier.
Ook wel makkelijk om altijd, als 't maar even tegenzit het bijltje erbij neer te gooien. Partners zijn geen gebruiksvoorwerpen.
Probeer eens wat leuks te doen samen.
Je kunt later altijd nog de conclusie trekken of het wel of niet wat oplevert.
Succes![😊]()
'niet meer te redden', 'waanzin'..
Ben benieuwd hoe het is in de relatie met al die reaguurders hier.
De perfecte relatie bestaat (vaak) niet.
In het begin is alles leuk, lief, spannend en je kunt er geen genoeg van krijgen.
Op een bepaald moment word dat minder en ga je echt houden van je partner.
Je beseft dan ook dat niet alles maakbaar is.
Heb het leuk, ga wat leuks doen samen, weekendje weg, etentje, whatever. Dat doorbreekt de sleur. Diezelfde sleur, elke dag maar weer hetzelfde, maakt dat dingen saai worden.
Niet iedereen heeft het libido om elke dag maar seks te hebben of elke dag weer een nieuwe bladzijde van het Kamasutra boek uit te proberen. Daarvoor is het dagelijks leven te veeleisend.
Ik herken je situatie, To, echter ben ik zelf een man en spreek hier uit eigen ervaring.
Houden jullie van elkaar? Wat is er wel leuk?
Hebben jullie gezamenlijke interesses?
Lekker makkelijk om te roepen dat deze relatie kansloos is van iedereen hier.
Ook wel makkelijk om altijd, als 't maar even tegenzit het bijltje erbij neer te gooien. Partners zijn geen gebruiksvoorwerpen.
Probeer eens wat leuks te doen samen.
Je kunt later altijd nog de conclusie trekken of het wel of niet wat oplevert.
Succes
vrijdag 1 februari 2019 10:28
Ben je blind ofzo? Die man is niet meer gek op haar. Niet meer aangetrokken , wordt niet meer geil van haar.Polderbewoner schreef: ↑01-02-2019 10:25Het is erg makkelijk roepen vanaf de zijlijn.
'niet meer te redden', 'waanzin'..
Ben benieuwd hoe het is in de relatie met al die reaguurders hier.
De perfecte relatie bestaat (vaak) niet.
In het begin is alles leuk, lief, spannend en je kunt er geen genoeg van krijgen.
Op een bepaald moment word dat minder en ga je echt houden van je partner.
Je beseft dan ook dat niet alles maakbaar is.
Heb het leuk, ga wat leuks doen samen, weekendje weg, etentje, whatever. Dat doorbreekt de sleur. Diezelfde sleur, elke dag maar weer hetzelfde, maakt dat dingen saai worden.
Niet iedereen heeft het libido om elke dag maar seks te hebben of elke dag weer een nieuwe bladzijde van het Kamasutra boek uit te proberen. Daarvoor is het dagelijks leven te veeleisend.
Ik herken je situatie, To, echter ben ik zelf een man en spreek hier uit eigen ervaring.
Houden jullie van elkaar? Wat is er wel leuk?
Hebben jullie gezamenlijke interesses?
Lekker makkelijk om te roepen dat deze relatie kansloos is van iedereen hier.
Ook wel makkelijk om altijd, als 't maar even tegenzit het bijltje erbij neer te gooien. Partners zijn geen gebruiksvoorwerpen.
Probeer eens wat leuks te doen samen.
Je kunt later altijd nog de conclusie trekken of het wel of niet wat oplevert.
Succes![😊]()
vrijdag 1 februari 2019 10:29
Dat van het koken was een voorbeeld. Dat hoeft van mij ook zeker elke dag niet. Misschien een verkeerd voorbeeld, sorry.
We zijn beide realistisch en weten ook dat na een tijd de verliefdheid verdwijnt en plaats maakt voor houden van.
Heel vaak ga ik nu ook al alleen naar mijn ouders. Maar er zijn gewoon een aantal momenten dat ik het normaal en fijn vind dat je man mee gaat, bij verjaardagen bijvoorbeeld.
Het ligt echt niet allemaal aan hem. Ik ben ook ontzettend bang dat ik een idioot droombeeld voor mij heb en dat we straks iets weg gooien wat eigenlijk prima was.
De seks was in het begin leuk omdat alles nog nieuw voor ons was. We zijn in alles elkaars eerste. Hebben al verschillende dingen geprobeerd zoals seksspelletjes, rollenspellen, bordspellen, samen porno kijken etc. Er was niet duidelijk 1 iemand die wilde stoppen met seks. Langzamerhand werd het steeds minder.
Het trouwen was omdat we 10 jaar samen waren en we hadden het gevoel dat het er nog wel veel meer konden worden. We houden wel veel van elkaar! We waren er ons toen echter nog niet zo bewust van denk ik. Het uitzoeken van alle dingen en het regelen er van was leuk.
We houden er beide van om lekker serie te kijken, hapjes er bij. Wandelen met de honden, even naar het strand. Eergisteren zijn we nog naar een cabaretier geweest. We hebben zeker ook heel leuke momenten samen. We hebben eigenlijk nooit ruzie (maar in hoeverre is dat goed?) Het is voor ons beide ontzettend pijnlijk dit hele gebeuren.
Als we al uit elkaar zouden gaan dan gaan we als vrienden uit elkaar. Maar voordat het zo ver is wil ik eerst van alles geprobeerd hebben zodat we later geen spijt krijgen en denken, hebben we er wel alles aan gedaan om ons huwelijk te redden?
We zijn beide realistisch en weten ook dat na een tijd de verliefdheid verdwijnt en plaats maakt voor houden van.
Heel vaak ga ik nu ook al alleen naar mijn ouders. Maar er zijn gewoon een aantal momenten dat ik het normaal en fijn vind dat je man mee gaat, bij verjaardagen bijvoorbeeld.
Het ligt echt niet allemaal aan hem. Ik ben ook ontzettend bang dat ik een idioot droombeeld voor mij heb en dat we straks iets weg gooien wat eigenlijk prima was.
De seks was in het begin leuk omdat alles nog nieuw voor ons was. We zijn in alles elkaars eerste. Hebben al verschillende dingen geprobeerd zoals seksspelletjes, rollenspellen, bordspellen, samen porno kijken etc. Er was niet duidelijk 1 iemand die wilde stoppen met seks. Langzamerhand werd het steeds minder.
Het trouwen was omdat we 10 jaar samen waren en we hadden het gevoel dat het er nog wel veel meer konden worden. We houden wel veel van elkaar! We waren er ons toen echter nog niet zo bewust van denk ik. Het uitzoeken van alle dingen en het regelen er van was leuk.
We houden er beide van om lekker serie te kijken, hapjes er bij. Wandelen met de honden, even naar het strand. Eergisteren zijn we nog naar een cabaretier geweest. We hebben zeker ook heel leuke momenten samen. We hebben eigenlijk nooit ruzie (maar in hoeverre is dat goed?) Het is voor ons beide ontzettend pijnlijk dit hele gebeuren.
Als we al uit elkaar zouden gaan dan gaan we als vrienden uit elkaar. Maar voordat het zo ver is wil ik eerst van alles geprobeerd hebben zodat we later geen spijt krijgen en denken, hebben we er wel alles aan gedaan om ons huwelijk te redden?
hetsteenbokje wijzigde dit bericht op 01-02-2019 10:35
20.06% gewijzigd
