Kinderen
alle pijlers
Nu voelt de scheiding vervelend
vrijdag 1 februari 2019 16:01
Toch even van me afschrijven. Ik ben anderhalf jaar geleden weloverwogen gescheiden en eigenlijk is alles prima gegaan, twee lieve kinderen die goed in hun vel zitten, goed contact met ex, kinderen één dag in de week (van vrijdag op zaterdag) bij hem, hij woont vlakbij dus willen ze even buurten dan kan dat etc.
Vandaag ben ik jarig. Ik heb de kinderen vanochtend wakker gemaakt en we hebben mijn verjaardag gevierd voordat zij naar school en ik naar mijn werk ging. Vanavond heb ik mijn ouders en goede vriendinnen uitgenodigd, kleinschalig, prettig, heb er zin in. Zonder kinderen, helemaal prima, die heb ik vanochtend al uitgebreid geknuffeld, dan kan ik me vanavond met de visite bezig houden.
Belt dochter me net op, huilend, ze is zo verdrietig. Ze kon het niet goed uitleggen, het ligt niet aan haar vader, maar ze houdt zoveel van mij en nu is ze niet bij me. Niet dat ze naar mij wil, ze gaf zelf aan dat ze weet dat ze vandaag bij haar vader is. Ze vroeg niet of ze naar mij mocht (soms kunnen kinderen daarom vragen).
Ik kan me haar gevoelens voorstellen, dat ze diep vanbinnen een naar gevoel heeft waar ze (op dit moment) niks mee kan. Ik vind het zó sneu voor haar, ik word er zelf een beetje verdrietig van. Liefst zou ik haar meteen ophalen en plat knuffelen, maar ik weet dat het beter is als ze haar plekje bij haar vader vindt en op dit moment is ze ook bezig om een lekker hoekje op te zoeken daar, samen met haar knuffel en een boek waar ze veel zin in heeft maar waar ze nog niet aan gedacht had om het te pakken. Kortom, die gaat haar comfort zone wel weer vinden en overleefd dat verdrietige, nare gevoel wel. Hier wordt ze groot van.
Ik wil verder niet zoveel met dit topic. Gewoon uitdrukking geven aan het verdrietige gevoel wat ik hier aan over hou (en de nadelen van een scheiding voelen, waar ik al die tijd erg weinig last van heb gehad, het was juist goed zo). Dat ik m'n meisje zo goed begrijp. Dat ze dit zelf moet doen. Dat ze zo lief is, zo groot wordt, zo klein blijft. Ik baal gewoon ff en het rotgevoel zal bij mij heus wel wegdrijven, zoals het als het goed is ook snel bij mijn dochter wegdrijft. Nou ja, dat dus.
Vandaag ben ik jarig. Ik heb de kinderen vanochtend wakker gemaakt en we hebben mijn verjaardag gevierd voordat zij naar school en ik naar mijn werk ging. Vanavond heb ik mijn ouders en goede vriendinnen uitgenodigd, kleinschalig, prettig, heb er zin in. Zonder kinderen, helemaal prima, die heb ik vanochtend al uitgebreid geknuffeld, dan kan ik me vanavond met de visite bezig houden.
Belt dochter me net op, huilend, ze is zo verdrietig. Ze kon het niet goed uitleggen, het ligt niet aan haar vader, maar ze houdt zoveel van mij en nu is ze niet bij me. Niet dat ze naar mij wil, ze gaf zelf aan dat ze weet dat ze vandaag bij haar vader is. Ze vroeg niet of ze naar mij mocht (soms kunnen kinderen daarom vragen).
Ik kan me haar gevoelens voorstellen, dat ze diep vanbinnen een naar gevoel heeft waar ze (op dit moment) niks mee kan. Ik vind het zó sneu voor haar, ik word er zelf een beetje verdrietig van. Liefst zou ik haar meteen ophalen en plat knuffelen, maar ik weet dat het beter is als ze haar plekje bij haar vader vindt en op dit moment is ze ook bezig om een lekker hoekje op te zoeken daar, samen met haar knuffel en een boek waar ze veel zin in heeft maar waar ze nog niet aan gedacht had om het te pakken. Kortom, die gaat haar comfort zone wel weer vinden en overleefd dat verdrietige, nare gevoel wel. Hier wordt ze groot van.
Ik wil verder niet zoveel met dit topic. Gewoon uitdrukking geven aan het verdrietige gevoel wat ik hier aan over hou (en de nadelen van een scheiding voelen, waar ik al die tijd erg weinig last van heb gehad, het was juist goed zo). Dat ik m'n meisje zo goed begrijp. Dat ze dit zelf moet doen. Dat ze zo lief is, zo groot wordt, zo klein blijft. Ik baal gewoon ff en het rotgevoel zal bij mij heus wel wegdrijven, zoals het als het goed is ook snel bij mijn dochter wegdrijft. Nou ja, dat dus.
vrijdag 1 februari 2019 16:06
Owww wat vervelend om mee te maken en te moeten horen van je dochter. Hier heb ik co ouderschap en 1 zoon van mij heeft er ook moeite mee, dat zie ik dus aan zijn gedrag.
Maar hij zegt er niks over een houd alles binnen. Wel word hij soms snel boos of moet huilen maar hij weigert erover te praten.
Wees Blij dat je dochter iig haar gevoelens met je deelt. En maak het maar gewoon gezellig vanavond dan vliegt de dag voorbij en zie je der morgen weer
Maar hij zegt er niks over een houd alles binnen. Wel word hij soms snel boos of moet huilen maar hij weigert erover te praten.
Wees Blij dat je dochter iig haar gevoelens met je deelt. En maak het maar gewoon gezellig vanavond dan vliegt de dag voorbij en zie je der morgen weer
vrijdag 1 februari 2019 16:08
vrijdag 1 februari 2019 17:39
Gefeliciteerd! Waarom kan dochter niet gewoon even naar jou komen op deze speciale (verjaar)dag? Juist omdat ex dichtbij woont en de omgangsregeling relaxed verloopt, lijkt een kleine wijziging van de plannen alleen maar fijn voor haar en makkelijk voor jullie. Waarom nu vasthouden aan die dagen terwijl ze normaal wel bij vader kunnen buurten als ze daar zin in hebben?
vrijdag 1 februari 2019 18:36
Ik weet niet de reden waarom jullie uit elkaar zijn gegaan en onderstaande is ook niet persoonlijk bedoeld maar wat me opvalt om me heen.
In de klassen van mijn dochters is het heeel speciaal als je ouders nog bij elkaar zijn. Uiteraard als het echt niet meer gaat en je er alles aan hebt gedaan dan kan je beter van elkaar scheiden. Maar ik hoor verhalen dat de ouders echt alleen aan zichzelf denken en bij de kleinste ruzie / verliefdheid op een ander al uit elkaar gaan.
Voorbeeld wat ik heb gehoord: Kinderen zijn 6 en 8 en ouders zijn sinds de zomer uit elkaar, nu hoor ik dat de moeder al bij haar nieuwe vriend woont met ook 2 kleine kinderen.
Dan snap ik volledig dat de kinderen hier veel last van gaan krijgen..
Getrouwd zijn is vaak heel leuk, soms klote maar je moet er wel energie in stoppen.
Mijn man zeggen vaak tegen elkaar: het gras is bij de buren groener maar dat is waarschijnlijk kunstgras..
In de klassen van mijn dochters is het heeel speciaal als je ouders nog bij elkaar zijn. Uiteraard als het echt niet meer gaat en je er alles aan hebt gedaan dan kan je beter van elkaar scheiden. Maar ik hoor verhalen dat de ouders echt alleen aan zichzelf denken en bij de kleinste ruzie / verliefdheid op een ander al uit elkaar gaan.
Voorbeeld wat ik heb gehoord: Kinderen zijn 6 en 8 en ouders zijn sinds de zomer uit elkaar, nu hoor ik dat de moeder al bij haar nieuwe vriend woont met ook 2 kleine kinderen.
Dan snap ik volledig dat de kinderen hier veel last van gaan krijgen..
Getrouwd zijn is vaak heel leuk, soms klote maar je moet er wel energie in stoppen.
Mijn man zeggen vaak tegen elkaar: het gras is bij de buren groener maar dat is waarschijnlijk kunstgras..
vrijdag 1 februari 2019 18:38
Ja en wat wil je hier nu mee zeggen?Luna1976 schreef: ↑01-02-2019 18:36Ik weet niet de reden waarom jullie uit elkaar zijn gegaan en onderstaande is ook niet persoonlijk bedoeld maar wat me opvalt om me heen.
In de klassen van mijn dochters is het heeel speciaal als je ouders nog bij elkaar zijn. Uiteraard als het echt niet meer gaat en je er alles aan hebt gedaan dan kan je beter van elkaar scheiden. Maar ik hoor verhalen dat de ouders echt alleen aan zichzelf denken en bij de kleinste ruzie / verliefdheid op een ander al uit elkaar gaan.
Voorbeeld wat ik heb gehoord: Kinderen zijn 6 en 8 en ouders zijn sinds de zomer uit elkaar, nu hoor ik dat de moeder al bij haar nieuwe vriend woont met ook 2 kleine kinderen.
Dan snap ik volledig dat de kinderen hier veel last van gaan krijgen..
Getrouwd zijn is vaak heel leuk, soms klote maar je moet er wel energie in stoppen.
Mijn man zeggen vaak tegen elkaar: het gras is bij de buren groener maar dat is waarschijnlijk kunstgras..
vrijdag 1 februari 2019 18:52
En wat heeft T.o. hieraan? Met je stomme kunstgras.Luna1976 schreef: ↑01-02-2019 18:36Ik weet niet de reden waarom jullie uit elkaar zijn gegaan en onderstaande is ook niet persoonlijk bedoeld maar wat me opvalt om me heen.
In de klassen van mijn dochters is het heeel speciaal als je ouders nog bij elkaar zijn. Uiteraard als het echt niet meer gaat en je er alles aan hebt gedaan dan kan je beter van elkaar scheiden. Maar ik hoor verhalen dat de ouders echt alleen aan zichzelf denken en bij de kleinste ruzie / verliefdheid op een ander al uit elkaar gaan.
Voorbeeld wat ik heb gehoord: Kinderen zijn 6 en 8 en ouders zijn sinds de zomer uit elkaar, nu hoor ik dat de moeder al bij haar nieuwe vriend woont met ook 2 kleine kinderen.
Dan snap ik volledig dat de kinderen hier veel last van gaan krijgen..
Getrouwd zijn is vaak heel leuk, soms klote maar je moet er wel energie in stoppen.
Mijn man zeggen vaak tegen elkaar: het gras is bij de buren groener maar dat is waarschijnlijk kunstgras..
Je weet toch helemaal niet waarom mensen zijn gescheiden. Denk je nu echt dat ze dat zomaar doen.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
vrijdag 1 februari 2019 18:59
Luna, wat wil je precies zeggen? Dat het bij anderen ook rot is? Dat scheiden niet bijzonder is? Dat TO te snel is gescheiden? Waarschijnlijk bedoel je het minder rot dan het uit je toetsenbord komt.
TO,
Dat je weloverwogen gescheiden bent betekent niet dat je er niet verdrietig om mag zijn. Jank, ga er even lekker in zitten en praat er over met je visite.
TO,
Dat je weloverwogen gescheiden bent betekent niet dat je er niet verdrietig om mag zijn. Jank, ga er even lekker in zitten en praat er over met je visite.
zaterdag 2 februari 2019 08:36
zondag 10 februari 2019 11:57
Ik kan me jouw verhaal herinneren, dat was een hele stap om te gaan scheiden, ondanks het gedrag van jouw man. En nu ondervind je waarschijnlijk aan den lijve wat wel en wat niet werkt. Ik vind de optie van franky77 wel een mooie, Wellicht is dat in de toekomst een optie. Ik denk dat je niet veel meer kan doen dan jouw dochter laten weten dat haar verdriet er mag zijn en dat ze nooit hoeft te kiezen tussen papa en mama.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
zondag 10 februari 2019 12:21
Komt ze toch lekker bij jou?
Waarom niet?
Beetje principieel lopen doen wie zijn dag het is lijkt me in dit geval niet op z'n plek. Alles wat zij wil, lijkt me, in elk geval de mogelijkheid bieden dat het anders gaat dan het "schema"
"Ze moet dit zelf doen " en "hier wordt ze groot van" ... dacht het niet? Zij heeft er niet om gevraagd dus ik zou haar zoveel mogelijk tegemoet komen hierin.
Waarom niet?
Beetje principieel lopen doen wie zijn dag het is lijkt me in dit geval niet op z'n plek. Alles wat zij wil, lijkt me, in elk geval de mogelijkheid bieden dat het anders gaat dan het "schema"
"Ze moet dit zelf doen " en "hier wordt ze groot van" ... dacht het niet? Zij heeft er niet om gevraagd dus ik zou haar zoveel mogelijk tegemoet komen hierin.
zondag 10 februari 2019 16:13
Misschien gaat het er helemaal niet om dat dochter naar haar moeder wil, maar de bevestiging dat het goed is dat ze bij papa is en mama dan niet verdrietig alleen zit.
Ik zou ze dus op het hart drukken dat je je prima vermaakt, ook al is dat soms niet helemaal waar. En daarna even hardop vloeken dat het soms kut is om gescheiden te zijn, omdat je de toekomst liever anders gaf gezien.
Ik zou ze dus op het hart drukken dat je je prima vermaakt, ook al is dat soms niet helemaal waar. En daarna even hardop vloeken dat het soms kut is om gescheiden te zijn, omdat je de toekomst liever anders gaf gezien.
zondag 10 februari 2019 16:29
Nou idd. Een reactie om jezelf een aai over je bol te geven over de rug van een ander, want kijk eens hoe goed ik/wij het doen. Beetje onnozel maar ach..
To, flexibel omgaan met de omgangsregeling. Niet mijn dag/weekend of jouw dag/weekend. Op die manier leggen jullie er ( onbewust) juist een verbod naar dochter.
Tuurlijk wil ze op jouw verjaardag zijn. Haar vader moet dat juist stimuleren en spreken jullie samen af hoe en wat met tijden en brengen en halen. En omgekeerd geldt dat uiteraard idem.
zondag 10 februari 2019 17:54
zondag 10 februari 2019 21:32
Inmiddels zijn we een week verder. Vrijdagochtend zei dochter al dat ze geen zin had in de avond en weer is ze na schooltijd 'buiten gaan spelen' wat dan blijkt te zijn: naar huis lopen en zien dat ik er niet ben (want aan het werk) en weer had ik haar huilend aan de telefoon.
We hebben met haar afgesproken dat ze niet buiten rond hoeft te zwerven maar dat ze altijd naar één van beide kanten grootouders mag (ze heeft inmiddels al twee keer bij mijn ouders en één keer bij de andere grootouders gezeten dit weekend).
Ik heb vrijdag 's avonds haar boek gebracht, ben koffie blijven drinken en heb haar daarna vrolijk en wel achtergelaten. 's ochtends om negen uur ging ze al aan de telefoon om haar skeelers te halen. Geen probleem, daarna terug naar haar vader. Ze klaagde over hoofdpijn dus mocht ze naar ex zijn ouders toe (of zoiets, heb dat niet helemaal meegekregen), ex belde, dacht dat ze zich aanstelde omdat ze het bij hem niet fijn vond maar ze bleek echt ziek, inclusief overgeven, dus heb ik haar vlug opgehaald bij opa en oma en thuis in bed gestopt.
We hadden haar al opgegeven voor zo'n KIES training en dat blijkt (en lijkt haar) een prima idee te zijn. Toch mag ze ook best leren dat het leven niet altijd leuk is. Weglopen voor je broertje (omdat die vaak schreeuwt als ie z'n zin niet krijgt) is geen goed idee, daar moet je anders mee om leren gaan (terwijl wij proberen om dat schreeuwen af te leren).
We hebben met haar afgesproken dat ze niet buiten rond hoeft te zwerven maar dat ze altijd naar één van beide kanten grootouders mag (ze heeft inmiddels al twee keer bij mijn ouders en één keer bij de andere grootouders gezeten dit weekend).
Ik heb vrijdag 's avonds haar boek gebracht, ben koffie blijven drinken en heb haar daarna vrolijk en wel achtergelaten. 's ochtends om negen uur ging ze al aan de telefoon om haar skeelers te halen. Geen probleem, daarna terug naar haar vader. Ze klaagde over hoofdpijn dus mocht ze naar ex zijn ouders toe (of zoiets, heb dat niet helemaal meegekregen), ex belde, dacht dat ze zich aanstelde omdat ze het bij hem niet fijn vond maar ze bleek echt ziek, inclusief overgeven, dus heb ik haar vlug opgehaald bij opa en oma en thuis in bed gestopt.
We hadden haar al opgegeven voor zo'n KIES training en dat blijkt (en lijkt haar) een prima idee te zijn. Toch mag ze ook best leren dat het leven niet altijd leuk is. Weglopen voor je broertje (omdat die vaak schreeuwt als ie z'n zin niet krijgt) is geen goed idee, daar moet je anders mee om leren gaan (terwijl wij proberen om dat schreeuwen af te leren).
