Wie kan ik nog vertrouwen na wat ik heb meegemaaktl?

11-02-2019 12:37 105 berichten
Alle reacties Link kopieren
.
anoniem_382656 wijzigde dit bericht op 12-02-2019 09:44
99.97% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
IJskoffie* schreef:
11-02-2019 16:10
Wat bedoel je met zo´n kans? Dat de gyn inseminatie voorstelt?
Dat is geen nu of nooit. Het is een behandeling, die had ook 6 maanden uitgesteld had kunnen worden.
En kennelijk viel het "heel moeilijk zwanger worden" wel mee. De meeste vrouwen met PCO worden uiteindelijk wel zwanger trouwens.

Dit inderdaad. Het is niet 'je zit in een vervroegde overgang' of 'je bent 39'. Ook vind ik het opvallend dat het meteen IUI werd, en niet eerst Clomid o.i.d., of nog een paar maanden thuis proberen. Er was immers nog nauwelijks tijd verstreken na het stoppen met de pil.
Dat is wel vreemd inderdaad. Sowieso denk ik dat de meeste vrouwen verstandiger zijn en veel meer tijd nemen om zwanger te worden. Zij leek enorme haast te hebben. Dat geeft je te denken
Alle reacties Link kopieren
IJskoffie* schreef:
11-02-2019 16:04
Samenwonen is natuurlijk iets heel anders dan bewust zwanger proberen te worden. Juist met samenwonen leer je elkaar beter kennen.
En kennelijk zat de relatie toch niet zo goed.
Helaas is het een zure les, waar ook jullie kind de dupe van wordt.
Klopt , een zure les.
Alleen ben ik niet blind en is er geen enkel moment twijfel geweest?
Ze heeft nooit aangegeven dat ze twijfelt, alles was goed en we hadden plezier. Samenwonen ging ook goed, nooit ruzie of nare dingen.
Als ze had aangegeven dat er iets niet goed zat, dan was ik er ook niet aan begonnen.
Ga mij hier ook niet als slachtoffer zetten, maar het is bizar dat iemand je zo iets kan aandoen. (ook al is de liefde op, zonder reden)
Alle reacties Link kopieren
Julus schreef:
11-02-2019 16:10
Als jij zelf ook enorm graag een kind wilde is het nu zoals het is, zonder relatie. Je zegt ze was enorm verliefd. En jij? Alsof het belangrijkste is dat de ander verliefd op je is..ga altijd uit van je eigen gevoel en wensen. Ben je niet teveel meegegaan in wat zij wilde? Was je blij dat iemand ( zij) zo verliefd op je was en zette je daarom snel stappen? Ergens zit er een blinde vlek..en moeten er wel signalen geweest zijn die jij niet herkende
Natuurlijk was ik enorm verliefd, in mijn ogen was ze de vrouw van mijn leven ( moeilijk te zeggen na 1,5 jaar natuurlijk maar dat gevoel op dat moment had ik wel)
Ik herken signalen van mensen die twijfelen en niet weten wat ze willen en die waren nu helemaal niet aan de orde....
Ik snap jullie reacties , maar ik word na 3 maanden nog wakker met de vraag waarom en of ik iets over het hoofd heb gezien....
a1b2c3d4e5 schreef:
11-02-2019 16:29
Natuurlijk was ik enorm verliefd, in mijn ogen was ze de vrouw van mijn leven ( moeilijk te zeggen na 1,5 jaar natuurlijk maar dat gevoel op dat moment had ik wel)
Ik herken signalen van mensen die twijfelen en niet weten wat ze willen en die waren nu helemaal niet aan de orde....
Ik snap jullie reacties , maar ik word na 3 maanden nog wakker met de vraag waarom en of ik iets over het hoofd heb gezien....
Maar waarom wilde je zelf bewust de verliefde fase verpesten door 'n zwangerschap? Je had nog een paar jaar kunnen gebruiken om elkaar écht te leren kennen en leuke dingen met elkaar kunnen doen en dan was je er waarschijnlijk gewoon achtergekomen dat dit toch geen forever-ding was met haar en had je nu niet aan de dure consequenties vast gehangen.
Alle reacties Link kopieren
Julus schreef:
11-02-2019 16:23
Dat is wel vreemd inderdaad. Sowieso denk ik dat de meeste vrouwen verstandiger zijn en veel meer tijd nemen om zwanger te worden. Zij leek enorme haast te hebben. Dat geeft je te denken
Ze leek geen haast te hebben, dit kwam van beide ( er is nooit gepusht langs haar kant)
We hadden allebei een grote kinderwens , relatie zat goed, zelfde ideeën over toekomst,....
Natuurlijk is het achteraf te snel , maar om dan zo direct een punt achter de relatie te zetten zonder er voor te vechten ( en er is een kindje onderweg, was er nu geen kindje onderweg dan was het een ander verhaal)
Dat snap ik gewoon niet , maar ok we moeten verder
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
11-02-2019 16:33
Maar waarom wilde je zelf bewust de verliefde fase verpesten door 'n zwangerschap? Je had nog een paar jaar kunnen gebruiken om elkaar écht te leren kennen en leuke dingen met elkaar kunnen doen en dan was je er waarschijnlijk gewoon achtergekomen dat dit toch geen forever-ding was met haar en had je nu niet aan de dure consequenties vast gehangen.
Snap ik allemaal.... Je wilt graag een kind van haar , je krijgt te horen dat het heel moeilijk zal worden ( wat achteraf helemaal niet blijkt), je zit op een leeftijd dat dit kan , ….

Tuurlijk is het achteraf gezien allemaal fout, maar op dat moment was er niks aan de hand.
Ik snap sommige reacties heel goed, ik kijk zelf ook in de spiegel en realiseer me ook dat het rustiger moest.
Vind het gewoon schandalig dat iemand je zo behandelt, en je zomaar als vuil aan de kant kan zetten.
Daar gaat het mij om.(koop ik niks mee, maar dat blijft in mn gedachten zitten)
Alle reacties Link kopieren
Het klinkt echt alsof je met voorbedachte rade bent gebruikt.

Kan me indenken dat dit voor jou vreselijk is.
Alle reacties Link kopieren
a1b2c3d4e5 schreef:
11-02-2019 16:35
Ze leek geen haast te hebben, dit kwam van beide ( er is nooit gepusht langs haar kant)
We hadden allebei een grote kinderwens , relatie zat goed, zelfde ideeën over toekomst,....
Natuurlijk is het achteraf te snel , maar om dan zo direct een punt achter de relatie te zetten zonder er voor te vechten ( en er is een kindje onderweg, was er nu geen kindje onderweg dan was het een ander verhaal)
Dat snap ik gewoon niet , maar ok we moeten verder

Maar waarom niet een jaar wachten tot starten IUI? Er zat toch geen druk op? Die vragen / opmerkingen daarover (starten IUI) negeer je nu steeds.
Realiseer je dat de ander altijd kan stoppen, ook zonder reden. Dit gebeurt best vaak en dat is niet te snappen. Je zult nooit te horen krijgen hoe het zat. En al zou ze dingen toelichten dan nog zul jij 100 vragen hebben. Omdat jij graag verder had gewild. Het plotselinge verlaten worden is pijnlijk maar wel een risico voor ons allemaal als we met een relatie beginnen. Probeer te bedenken dat dingen soms zo lopen, je hebt er geen invloed op. Gevoel en liefde kun je niet controleren
Accepteer die machteloosheid zodat je kunt verwerken
Pergamon schreef:
11-02-2019 16:44
Maar waarom niet een jaar wachten tot starten IUI? Er zat toch geen druk op? Die vragen / opmerkingen daarover (starten IUI) negeer je nu steeds.
Enige wat ik kan bedenken; dan had de ex nog langer in die relatie moeten blijven.....
Alle reacties Link kopieren
Was je zelf aanwezig bij de gesprekken met de arts/gyn waarin ze de diagnose greeg en de specialist die behandeling voorstelde?

Als je daar gewoon bij was, dan kan ze er ook niet over gelogen hebben lijkt me, dan zou t wel een heel onwaarschijnlijk complot worden. Als ze jou nooit meenam naar de afspraken met de gynaecoloog, dan is het een ander verhaal.

Je schrijft dat ze jullie relatie ineens opgaf en er niet voor gevochten heeft. Dit ben ik niet helemaal met je eens. Ze heeft het toch nog een aantal maanden met je geprobeerd (terwijl ze jouw aanwezigheid wellicht amper meer kon uitstaan) en is zelfs nog met je op vakantie geweest. Na 1,5 jaar gelukkig samen vind ik 'opgeven' na 4 maanden niet snel. Helemaal aangezien ze zwanger is. Dan is het toch zaak om het kindje stabiliteit te kunnen geven. Daarvoor moest ze de knoop doorhakken. Blijkbaar voorzag ze meer ellende als jullie het nog langer samen zouden proberen dan als co-ouders.

Hoe dan ook, het blijft klote. Veel sterkte ermee. En hopelijk ook veel geluk met je kind
Alle reacties Link kopieren
Pammetjes schreef:
11-02-2019 17:10
Was je zelf aanwezig bij de gesprekken met de arts/gyn waarin ze de diagnose greeg en de specialist die behandeling voorstelde?

Als je daar gewoon bij was, dan kan ze er ook niet over gelogen hebben lijkt me, dan zou t wel een heel onwaarschijnlijk complot worden. Als ze jou nooit meenam naar de afspraken met de gynaecoloog, dan is het een ander verhaal.

Je schrijft dat ze jullie relatie ineens opgaf en er niet voor gevochten heeft. Dit ben ik niet helemaal met je eens. Ze heeft het toch nog een aantal maanden met je geprobeerd (terwijl ze jouw aanwezigheid wellicht amper meer kon uitstaan) en is zelfs nog met je op vakantie geweest. Na 1,5 jaar gelukkig samen vind ik 'opgeven' na 4 maanden niet snel. Helemaal aangezien ze zwanger is. Dan is het toch zaak om het kindje stabiliteit te kunnen geven. Daarvoor moest ze de knoop doorhakken. Blijkbaar voorzag ze meer ellende als jullie het nog langer samen zouden proberen dan als co-ouders.

Hoe dan ook, het blijft klote. Veel sterkte ermee. En hopelijk ook veel geluk met je kind

Was bij alle gesprekken aanwezig dus is ook gewoon de waarheid.
Ik vind nog altijd dat je een relatie niet zomaar opgeeft ( en ik bedoel met zomaar opgeven, het zit even tegen om welke reden dan ook, wel ik stop er maar mee)
Zeker als je allebei een kindje wilt en ze mij begin juli ook nog zegt dat ze graag mijn vrouw wilt worden... Hoe kan het dat je dan in een paar weken tijd zo gaat twijfelen?

Ik snap dat je zegt dat ze stabiliteit wilt voor het kindje, maar is het goed voor het kindje dat hij zijn vader veel moet missen? ( lijkt me niet)
Als je ergens voor gaat, dan moet je er voor vechten en ik vind het makkelijk om zomaar op te geven ( zeker als er geen oorzaak is en gewoon een gevoel, dat blijkbaar voor de inseminatie wel helemaal goed zat)
Alle reacties Link kopieren
Pergamon schreef:
11-02-2019 16:44
Maar waarom niet een jaar wachten tot starten IUI? Er zat toch geen druk op? Die vragen / opmerkingen daarover (starten IUI) negeer je nu steeds.
Omdat we al geprobeerd hadden met Clomid en dat gynaecologe het voorstel deed tot inseminatie ( was voor mij ook een verrassing dat de gynaecologe dit voorstelde, maar wat moet je doen? Je wilt allebei graag een kind en gynaecologe stelt dit zelf voor.
a1b2c3d4e5 schreef:
11-02-2019 17:24
Omdat we al geprobeerd hadden met Clomid en dat gynaecologe het voorstel deed tot inseminatie ( was voor mij ook een verrassing dat de gynaecologe dit voorstelde, maar wat moet je doen? Je wilt allebei graag een kind en gynaecologe stelt dit zelf voor.
Dan zeg je "fijn dat je meedenkt, maar we hebben geen haast dus we komen over een jaartje terug om het er nog eens over te hebben. Tot ziens"

Je gedraagt je wel alsof het je allemaal overkomt hoor. Die IUI was geen speciale eenmalige aanbieding ofzo.
Alle reacties Link kopieren
Snowpink schreef:
11-02-2019 17:30
Dan zeg je "fijn dat je meedenkt, maar we hebben geen haast dus we komen over een jaartje terug om het er nog eens over te hebben. Tot ziens"

Je gedraagt je wel alsof het je allemaal overkomt hoor. Die IUI was geen speciale eenmalige aanbieding ofzo.

Nee , en ik stond er ook helemaal achter. Dus volgens mij is dat het probleem niet.
Het probleem dat ik aangeef is dat ik niet snap dat je op een paar weken zo kan veranderen? ( van heel gelukkig zijn en een kindje willen naar twijfels over relatie)
Dat geef ik toch aan? Ik zeg nergens dat ik mij heb laten pushen, het gaat mij om de manier hoe ik behandeld ben.
Alle reacties Link kopieren
a1b2c3d4e5 schreef:
11-02-2019 17:24
Omdat we al geprobeerd hadden met Clomid en dat gynaecologe het voorstel deed tot inseminatie ( was voor mij ook een verrassing dat de gynaecologe dit voorstelde, maar wat moet je doen? Je wilt allebei graag een kind en gynaecologe stelt dit zelf voor.

Nu snap ik de tijdlijn niet meer. Dus voor juli 2017 is ze niet alleen gestopt met de pil, maar heeft ze een bups aan onderzoeken gehad, is er diagnose gesteld, is er 6 maanden Clomid gebruikt EN een IUI traject opgestart.

Kijkend naar mijn eigen situatie: normaal gaat daar 1 tot 1.5 jaar overheen zeg maar. Dan hebben jullie ook zeker niet de "diagnose onvruchtbaar" gehad. Het is ook niet 1 onduidelijk gesprekken bij de gym, dat zit je volle bak in een fertiliteit traject met zeer regelmatige controles etc. Dat is anders dan in je OP staat.
pergamon wijzigde dit bericht op 11-02-2019 17:50
8.79% gewijzigd
Ze wilde je niet meer. Op is op. Weg is weg. Jullie zijn snel gegaan, maar waren pas een jaar samen. Ze heeft het nog maanden geprobeerd. Relatietherapie lijkt me meer aan de orde bij de zeven-jaar dip o.i.d. Zij realiseerde zich dat ze je toch niet zo leuk vond (of ook waarschijnlijk: zichzelf met jou niet zo leuk vond).

Liefdesverdriet doet ontzettend pijn, zeker als de break-up eenzijdig is, en zeker in combi met een zwangerschap, maar het lijkt mij gewoon een normaal verloop van een uiteindelijk nog prille relatie. Jij mag best boos zijn - de situatie is klote - maar ik heb het idee dat je verwacht dat wij haar en masse gaan veroordelen voor het uitmaken, terwijl ik denk dat heel veel mannen en vrouwen weleens na een jaar hebben gedacht: nee, toch niet. Dat ligt evenvaak aan hunzelf (een masker aangemeten dat toch niet zo comfortabel blijkt te zitten) als aan de partner (die na een jaar trekjes laat zien die niet goed vallen). Daarom gaan de meeste mensen niet zo snel samenwonen en kinderen krijgen.

En misschien zoekt zij inderdaad het te perfecte plaatje en staat haar nog een hoop teleurstelling te wachten. Maar dat is haar probleem.

Je verhaal, zonder zwangerschap, is ontzettend doorsnee.
Pergamon schreef:
11-02-2019 17:46
Nu snap ik de tijdlijn niet meer. Dus voor juli 2017 is ze niet alleen gestopt met de pil, onderzoeken gehad, diagnose gesteld, 6 maanden Clomid gebruikt En een IUI traject opgestart.

Kijkend naar mijn eigen situatie: normaal gaat daar 1 tot 1.5 jaar overheen zeg maar. Dan hebben jullir niet de "diagnose onvruchtbaar" gehad. Het is ook niet 1 onduidelijk gesprekken bij de gym, dat zit je volle bak in een fertiliteit traject met zeer regelmatige controles etc.
Zoals ik het begreep kwam ze bij de gyn om te zien of zij ook pcos had, ze ze stopte met de pil, na 5/6 weken "was het nog niet zoals het hoorde" en dus gingen ze er maar vanuit dat er idd sprake was van pcos. Ze begonnen direct met clomid. Dit werkte ook niet na 1 keer en dus stelde de gyn IUI direct voor.

Ik denk dat deze dame al heel lang op eigen houtje bezig was en TO een behoorlijke oor heeft aan genaaid. Verblind door liefde heeft TO alles geloofd.
Alle reacties Link kopieren
Snowpink schreef:
11-02-2019 17:50
Zoals ik het begreep kwam ze bij de gyn om te zien of zij ook pcos had, ze ze stopte met de pil, na 5/6 weken "was het nog niet zoals het hoorde" en dus gingen ze er maar vanuit dat er idd sprake was van pcos. Ze begonnen direct met clomid. Dit werkte ook niet na 1 keer en dus stelde de gyn IUI direct voor.

Ik denk dat deze dame al heel lang op eigen houtje bezig was en TO een behoorlijke oor heeft aan genaaid. Verblind door liefde heeft TO alles geloofd.
No way dat er na 1 maand Clomid direct in de opvolgende maand met IUI wordt gestart. Tenzij sprake van zeer heftige bijwerkingen oid? Maar dan nog: 6x Ovulatie Inductie (als je daar eenmaal mee bent gestart) is wel vrij standaard. Zijn ook nog andere opties voor, voordat wordt gestart met IUI.

Ik zeg trouwens niet dta TO liegt, maar wel dat er in dit hele fertiliteitsverhaal iets niet klopt.
pergamon wijzigde dit bericht op 11-02-2019 17:54
16.41% gewijzigd
Jij hebt het over een paar weken, maar waren het niet een paar maanden? Dat kan, dat je binnen een paar maanden je gevoel kwijtraakt voor iemand. Dat de vonk weg is en je ergert aan iemands aanwezigheid. Daar kan niemand iets aan doen, is ook voor degene die dat ervaart vaak een grote schrik. Als zij dit al maanden ervoer dan zou blijven voor jou ook niet fijn geweest zijn. Wil jij met iemand samen zijn die je eigenlijk niet om zich heen kan hebben? Zodra liefde over is, is er vaak weinig leuk aan de ander. Kan zelfs afkeer zijn als dat te lang duurt. Voor haar gevoel zal ze op tijd of net te laat zijn uitgestapt. Waarol liefde ineens weggaat is voor niemand te verklaren
Alle reacties Link kopieren
Snowpink schreef:
11-02-2019 17:50
Zoals ik het begreep kwam ze bij de gyn om te zien of zij ook pcos had, ze ze stopte met de pil, na 5/6 weken "was het nog niet zoals het hoorde" en dus gingen ze er maar vanuit dat er idd sprake was van pcos. Ze begonnen direct met clomid. Dit werkte ook niet na 1 keer en dus stelde de gyn IUI direct voor.

Ik denk dat deze dame al heel lang op eigen houtje bezig was en TO een behoorlijke oor heeft aan genaaid. Verblind door liefde heeft TO alles geloofd.

Klopt, zo is het gegaan.
Alleen word ik nog dagelijks wakker met het gedacht : heb ik iets gemist? ben ik inderdaad verblind geweest door de liefde?
Kan het mij niet inbeelden, ben heel realistisch ingesteld en weet dat een relatie/gevoel over kan zijn.
Alleen het moment en de manier waarop trek ik in twijfel? Ben ik dan heel de relatie belogen geweest , kan het mij niet inbeelden. ( niks raar gemerkt en relatie liep gewoon hoe het moest lopen)
Dan ben je gewoon een goede actrice. ( wil ze ook niet afbranden, want kan me dit ook niet voorstellen)
Het zal een combinatie geweest zijn van heel veel pech en niet helemaal eerlijk geweest langs haar kant.
Alle reacties Link kopieren
Julus schreef:
11-02-2019 17:52
Jij hebt het over een paar weken, maar waren het niet een paar maanden? Dat kan, dat je binnen een paar maanden je gevoel kwijtraakt voor iemand. Dat de vonk weg is en je ergert aan iemands aanwezigheid. Daar kan niemand iets aan doen, is ook voor degene die dat ervaart vaak een grote schrik. Als zij dit al maanden ervoer dan zou blijven voor jou ook niet fijn geweest zijn. Wil jij met iemand samen zijn die je eigenlijk niet om zich heen kan hebben? Zodra liefde over is, is er vaak weinig leuk aan de ander. Kan zelfs afkeer zijn als dat te lang duurt. Voor haar gevoel zal ze op tijd of net te laat zijn uitgestapt. Waarol liefde ineens weggaat is voor niemand te verklaren

Nee een paar weken... net voor inseminatie was ik nog de man van haar dromen en wou ze mijn vrouw worden...
4-5 weken later ( toen ze dus net zwanger was) toen kwamen de twijfels...

Natuurlijk wil ik niet met iemand samenzijn die niet meer met mij wil zijn, vind de timing en het verhaal gewoon bizar...
Wil haar ook niet afbreken en zeggen dat het allemaal niet kan, maar vind het opmerkelijk en het klopt gewoon niet.
Enige wat jij kunt doen, is om nooit meer zo snel rigoreuze keuzes te maken met iemand die je nog niet lang kent. En zeker niet wanneer je allebei verliefd bent. Velen hebben dan dingen gedaan waar ze achteraf spijt van hebben omdat de ander niet zo leuk bleek te zijn. Dit lijkt mij de conclusie, helaas terwijl zij zwanger is. Zet daarvoor in de plaats net getrouwd of huis gekocht en we maken het allemaal mee
a1b2c3d4e5 schreef:
11-02-2019 17:55
Klopt, zo is het gegaan.
Alleen word ik nog dagelijks wakker met het gedacht : heb ik iets gemist? ben ik inderdaad verblind geweest door de liefde?
Kan het mij niet inbeelden, ben heel realistisch ingesteld en weet dat een relatie/gevoel over kan zijn.
Alleen het moment en de manier waarop trek ik in twijfel? Ben ik dan heel de relatie belogen geweest , kan het mij niet inbeelden. ( niks raar gemerkt en relatie liep gewoon hoe het moest lopen)
Dan ben je gewoon een goede actrice. ( wil ze ook niet afbranden, want kan me dit ook niet voorstellen)
Het zal een combinatie geweest zijn van heel veel pech en niet helemaal eerlijk geweest langs haar kant.
Ik ben niet zo bekend in fertiliteitsland, maar wat ik schetste is vrijwel onmogelijk dus daarin klopt iets echt niet.

Maar goed, je bent belazerd. heel klote, maar dat overkomt heel veel andere mensen. Uithuilen en je komt vast een leuke meid tegen in de toekomst. Hopelijk loopt het allemaal los met jullie kind. Ik zou het wel erkennen en als het wat ouder is iets van co-ouderschap opzetten.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven