Zwanger
alle pijlers
Geen termijnecho, leeftijd?
zondag 24 maart 2019 om 13:46
Ik denk dat jouw angst een grotere complicatie bij de bevalling gaat kunnen zijn, dan een bovengemiddeld kindje. Is er in het ziekenhuis ook psychische begeleiding voorhanden? Daar zou ik zeker naar vragen.
En hopelijk ter geruststelling: alledrie mijn kinderen waren boven de 4000 gram. Ze floepten er binnen respectievelijk zes uur, vier uur en anderhalf uur uit. Voelde me direct daarna zo fit als een hoentje. Een groot kind betekent niet persé horror.
En hopelijk ter geruststelling: alledrie mijn kinderen waren boven de 4000 gram. Ze floepten er binnen respectievelijk zes uur, vier uur en anderhalf uur uit. Voelde me direct daarna zo fit als een hoentje. Een groot kind betekent niet persé horror.
zondag 24 maart 2019 om 13:49
Wat? Is er iets wat je hier niet vertelt of, mede omdat je bij een psychiater loopt? Ze houden je in de gaten toch, maken steeds groefecho's. Als het echt de spuigaten uitloopt gaan ze echt wel inleiden rond een week of 38. En ja je kan altijd klachten overhouden na een zwangerschap, ook bij een kleine baby, het is nou eenmaal niet zonder risico.Boomtak2 schreef: ↑24-03-2019 12:40Ik loop momenteel ook bij een psychiater en gelukkig is het ook allemaal nog lang niet ter sprake maar ik voel me zo ellendig elke keer in het ziekenhuis dat ik alle tijd heb om zulke dingen te verzinnen omdat ik dit gewoon echt niet meer mee wil maken
Bedankt voor alle reacties dit helpt me heel erg om alles weer een beetje te plaatsen. Ik voel me inderdaad niet heel fijn in het ziekenhuis omdat ik elke keer geen gynaecoloog te spreken kreeg, alleen maar verpleegsters, en toen ik eenmaal een gynaecoloog in mijn kamer kreeg werd hij heel sarcastisch ‘oh ennehh heb je dan verhalen gehoord ofzo? Van mensen die 10 ponders kregen en daarna niet meer konden lopen? Of waar ben je nou zo bang voor? Wij zien altijd liever grote baby’s dan kleine en als je belooft dat je jezelf niks aandoet dan mag je morgen naar huis en dat is het enige wat ik voor je kan doen’
Nouja dan ben je weer uitgepraat. Ik sport normaal gesproken heel graag en mijn grote angst is blijvende bekken schade oplopen dus ik denk dat daar die angst vandaan komt
zondag 24 maart 2019 om 13:51
Inderdaad, bij mij was de bevalling van het zwaarste kind veel sneller.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zondag 24 maart 2019 om 14:14
Toen ik lichtelijk in paniek schoot bij de voorspelling van een ruime 8 ponder (de eerste was 6 pond) sprak mijn vk de legendarische woorden: die extra kilo zit écht niet op het hoofd hoor.
Lang verhaal kort: binnen 4 uur was ie er, een stuk flukser dan nummer 1.
zondag 24 maart 2019 om 14:24
Als je dit soort fratsen serieus van plan bent, dan lijkt het me helemaal geen goed idee om nu al aan een tweede te denken.
Los van dat het naïef is om te denken dat je je vk of gyn op deze manier om de tuin kan leiden, breng je er ook je hypothetische tweede kind mee in gevaar.
Als je dit soort gevaarlijke plannen smeedt omdat je vreest voor je sport door een grote baby dan zou ik eerst zorgen voor een gezonde geestelijke toestand, in plaats van voor een nieuwe zwangerschap.
Wat vindt je partner er van?
Los van dat het naïef is om te denken dat je je vk of gyn op deze manier om de tuin kan leiden, breng je er ook je hypothetische tweede kind mee in gevaar.
Als je dit soort gevaarlijke plannen smeedt omdat je vreest voor je sport door een grote baby dan zou ik eerst zorgen voor een gezonde geestelijke toestand, in plaats van voor een nieuwe zwangerschap.
Wat vindt je partner er van?
zondag 24 maart 2019 om 14:40
Ik heb een zwangerschapsdepressie en elke week weer horen hoe groot het kind is helpt niet echt mee, ik ben ontzettend bang geworden. Daarnaast is mijn hartslag als ik rechtop zit boven de 160 slagen per minuut dus ze denken dat ik te veel doe en daarom verplicht moet rusten in het ziekenhuis terwijl ik helemaal niks meer kan omdat ik gelijk beroerd word van die hoge hartslag dus ik lig bijna alleen nog maar op bed. Zodra ik lig zakt mijn hartslag gelijk weer terug naar de 100 - 110.
Sorry dat ik niet overal op reageer maar ik lees wel alles en ben blij met elk bericht
zondag 24 maart 2019 om 14:45
Ligging is allesbepalend. Mijn tweede kind (8 pond) werd zo’n beetje gelanceerd bij de eerste keer persen. Bij de eerste (7 pond, sterrenkijker) heeft de uitdrijving bijna drie uur geduurd, met op het eind een grote knip, vacuümpomp en twee verpleegkundigen die moesten meeduwen.
zondag 24 maart 2019 om 14:50
Psychische gronden zijn ook rede om iemand niet te lang te laten lopen dus ik zou dat met de gynaecoloog of verloskundige bespreken. Bij wie loop je trouwens? Loop je nog bij de verloskundige en ben je alleen voor de echo's in het ziekenhuis? Want dan moet je het met de verloskundige bespreken en vragen of ze je eerder dan 36 weken overdraagt aan de gynaecoloog als het een medische indicatie gaat krijgen zodat je het rustig kan bespreken met de vader er bij.
Ik heb vanaf 10 weken bij de gynaecoloog gelopen. Zij zei dat er nog nooit een baby was blijven zitten. Bij mijn extra ctg/bloeddrukmetingen (en daar heb ik er zat van gehad ivm hypertensie) zag ik de gynaecoloog in principe ook niet , de verpleegkundige liet wel altijd de print controleren en aftekenen door de eerste gynaecoloog die ze zag. De echo's en gewone controles werden wel door mijn gynaecoloog gedaan. Mijn dochter zat aan de andere kant qua gewicht en was dysmatuur. Ze is geboren via een keizersnede omdat ze in stuit lag en we haar en mijn conditie niet op de proef wilde stellen met een stuitbevalling. Boven de 37 weken nemen ze geen risico meer, de longetjes zijn gerijpt. Ze is met 38 weken gehaald en woog 2150 gram. Niemand die er aan dacht haar langer te laten zitten om nog te groeien, dat deed ze amper meer.
Die keizersnede is vervelend en niet wat je wil, maar ik ben er prima van hersteld. Dus als het echt natuurlijk niet kan, gaat of mag dan is dat ook een optie. Op die manier heeft mijn schoonzus een kind van 4,9 kg op de wereld gezet.
Ik heb vanaf 10 weken bij de gynaecoloog gelopen. Zij zei dat er nog nooit een baby was blijven zitten. Bij mijn extra ctg/bloeddrukmetingen (en daar heb ik er zat van gehad ivm hypertensie) zag ik de gynaecoloog in principe ook niet , de verpleegkundige liet wel altijd de print controleren en aftekenen door de eerste gynaecoloog die ze zag. De echo's en gewone controles werden wel door mijn gynaecoloog gedaan. Mijn dochter zat aan de andere kant qua gewicht en was dysmatuur. Ze is geboren via een keizersnede omdat ze in stuit lag en we haar en mijn conditie niet op de proef wilde stellen met een stuitbevalling. Boven de 37 weken nemen ze geen risico meer, de longetjes zijn gerijpt. Ze is met 38 weken gehaald en woog 2150 gram. Niemand die er aan dacht haar langer te laten zitten om nog te groeien, dat deed ze amper meer.
Die keizersnede is vervelend en niet wat je wil, maar ik ben er prima van hersteld. Dus als het echt natuurlijk niet kan, gaat of mag dan is dat ook een optie. Op die manier heeft mijn schoonzus een kind van 4,9 kg op de wereld gezet.
zondag 24 maart 2019 om 15:02
In dat geval vind het heel raar dat ze totaal geen rekening houden met je geestelijk welzijn, dat soort opmerkingen vind ik ook echt niet kunnen. Heb je een partner die voor je op kan komen?Boomtak2 schreef: ↑24-03-2019 14:40Ik heb een zwangerschapsdepressie en elke week weer horen hoe groot het kind is helpt niet echt mee, ik ben ontzettend bang geworden. Daarnaast is mijn hartslag als ik rechtop zit boven de 160 slagen per minuut dus ze denken dat ik te veel doe en daarom verplicht moet rusten in het ziekenhuis terwijl ik helemaal niks meer kan omdat ik gelijk beroerd word van die hoge hartslag dus ik lig bijna alleen nog maar op bed. Zodra ik lig zakt mijn hartslag gelijk weer terug naar de 100 - 110.
Sorry dat ik niet overal op reageer maar ik lees wel alles en ben blij met elk bericht
zondag 24 maart 2019 om 15:36
Je hoort maar één kant van het verhaal, van iemand die depressief en blijkbaar angstig is.
Ik kan me zomaar voorstellen dat de weergave niet helemaal objectief is.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 24 maart 2019 om 15:40
Een psychiater geeft geen therapie. Is een arts en maakt een behandelplan. Geef dit aan en hij/zij kan behandelplan aanpassen.Boomtak2 schreef: ↑24-03-2019 12:40Ik loop momenteel ook bij een psychiater en gelukkig is het ook allemaal nog lang niet ter sprake maar ik voel me zo ellendig elke keer in het ziekenhuis dat ik alle tijd heb om zulke dingen te verzinnen omdat ik dit gewoon echt niet meer mee wil maken
Bedankt voor alle reacties dit helpt me heel erg om alles weer een beetje te plaatsen. Ik voel me inderdaad niet heel fijn in het ziekenhuis omdat ik elke keer geen gynaecoloog te spreken kreeg, alleen maar verpleegsters, en toen ik eenmaal een gynaecoloog in mijn kamer kreeg werd hij heel sarcastisch ‘oh ennehh heb je dan verhalen gehoord ofzo? Van mensen die 10 ponders kregen en daarna niet meer konden lopen? Of waar ben je nou zo bang voor? Wij zien altijd liever grote baby’s dan kleine en als je belooft dat je jezelf niks aandoet dan mag je morgen naar huis en dat is het enige wat ik voor je kan doen’
Nouja dan ben je weer uitgepraat. Ik sport normaal gesproken heel graag en mijn grote angst is blijvende bekken schade oplopen dus ik denk dat daar die angst vandaan komt
zondag 24 maart 2019 om 15:59
Begrijp me niet verkeerd, ik vind zeker niet dat het ziekenhuis fouten maakt. Feit is gewoon dat het lichamelijk met zowel mij als het kind goed gaat. En ze zullen ongetwijfeld overal goede redenen voor hebben om me soms te houden en die paar weken extra kom ik ook echt wel door dus het is niet medisch noodzakelijk om te strippen of in te leiden, het is echt een probleem wat in mijn hoofd zit
zondag 24 maart 2019 om 16:22
Ik moet zeggen dat ik de begeleiding in het ziekenhuis ook niet altijd even empathisch vond. Bij de eerste ben ik vanaf 33 weken opgenomen geweest, en ik had het idee dat ik door de meeste gynaecologen vooral als broedkamer werd gezien. De opmerkingen over dat die paar weken niets waren op een mensenleven waren niet van de lucht. Natuurlijk is dat ook wel waar, maar op dat moment was het toch wel heel zwaar om opgesloten te zijn en de hele tijd als patiënt behandeld te worden. Op een gegeven moment ging ik van lamlendigheid maar handdoekjes vouwen en het aanrechtje schoonmaken, waarvoor ik dan weer op mijn kop kreeg want ik moest in bed blijven. Ik heb uiteindelijk kwaaltjes maar flink aangedikt zodat ik met 39 weken eindelijk ingeleid werd. Als ik lijdzaam was blijven afwachten hadden ze me zo nog drie weken laten liggen.
zondag 24 maart 2019 om 17:10
Bedankt jij omschrijft echt precies wat ik zo lastig vind. Ik zit al niet lekker in mijn vel en dan word je ook nog eens opgesloten (want nee het is geen gevangenis maar als je gaat dan krijg je jeugdzorg op je dak want de baby is nu ook patiënt, oftewel je hebt helemaal geen keuze) en hoe rot ik me ook voel niks is mogelijk want het gaat goed met de baby. En dan denk ik toch stiekem bij mezelf hallo ik ben ook nog een mens
zondag 24 maart 2019 om 17:24
Misschien iets om te relativeren. Collega van mij kreeg in haar laatste trimester te horen dat haar baby enorm zou worden p99, dus groter dan 99 % dan alle andere baby's. Uiteindelijk is het kind geboren met 38 weken en was 3200 gram en niet langer dan 50 cm. Storm in een glas water, er was niets aan de hand. Net gemeten na een groeispurt.
zondag 24 maart 2019 om 19:51
Wat vervelend zeg dat je je zo voelt! Probeer nog even te genieten van die laatste weken want je gaat het echt missen (ik dacht ook dat het onzin was, maar mis het soms echt).
Ik vraag me af of je angst zit in dat je lichaam het niet meer aan kan of in het idee dat die baby er ook nog uit moet.
Mijn kleine werd ook normaal tot iets boven normaal geschat qua groei. Is met net geen 40 weken gehaald, woog nog geen 2900 gram en was 46 cm. Die metingen kloppen lang niet altijd als ik de verhalen zo om me heen hoor.
Mocht je angst echt zitten in het idee dat de baby er nog uit moet en je daar nu al veel paniek over hebt omdat ze steeds zeggen hoe groot ie is. Dan is het misschien een idee om eens te bespreken of het mogelijk is om de baby met een keizersnede te halen. Dit zullen ze niet zomaar doen natuurlijk maar je zou eens een balletje op kunnen gooien bij je verloskundige en je psychiater om te bekijken wat de mogelijkheden zijn. Echter zal je baby niet 10 cm groter zijn dan gemiddeld en 3 kilo zwaarder. Als ze dat zouden kunnen zien dan zouden ze je niet op de normale manier laten bevallen. Je bent echt in goede handen, al had ik over de gynaecoloog wel een klacht ingediend en een ander geëist
Ik vraag me af of je angst zit in dat je lichaam het niet meer aan kan of in het idee dat die baby er ook nog uit moet.
Mijn kleine werd ook normaal tot iets boven normaal geschat qua groei. Is met net geen 40 weken gehaald, woog nog geen 2900 gram en was 46 cm. Die metingen kloppen lang niet altijd als ik de verhalen zo om me heen hoor.
Mocht je angst echt zitten in het idee dat de baby er nog uit moet en je daar nu al veel paniek over hebt omdat ze steeds zeggen hoe groot ie is. Dan is het misschien een idee om eens te bespreken of het mogelijk is om de baby met een keizersnede te halen. Dit zullen ze niet zomaar doen natuurlijk maar je zou eens een balletje op kunnen gooien bij je verloskundige en je psychiater om te bekijken wat de mogelijkheden zijn. Echter zal je baby niet 10 cm groter zijn dan gemiddeld en 3 kilo zwaarder. Als ze dat zouden kunnen zien dan zouden ze je niet op de normale manier laten bevallen. Je bent echt in goede handen, al had ik over de gynaecoloog wel een klacht ingediend en een ander geëist
zondag 24 maart 2019 om 19:51
Hier was kind ook heel groot en ben zelf tenger (wel lang), 4100g en 54 (!) cm bij 38w. De bevalling heeft alles bij elkaar drie uur geduurd, geen complicaties, en heb me er van te voren ook geen zorgen over gemaakt. Zoals al gezegd, gewicht is niet bepalend voor hoe je bevalling gaat lopen.
Hoe meer jij je zorgen gaat maken, hoe moeilijker je kan ontspannen tijdens de bevalling dus hoop van harte dat iemand (pop poli? Psych? Verloskundige) je kan helpen met je angsten. Suc6!
Hoe meer jij je zorgen gaat maken, hoe moeilijker je kan ontspannen tijdens de bevalling dus hoop van harte dat iemand (pop poli? Psych? Verloskundige) je kan helpen met je angsten. Suc6!
anoniem_211172 wijzigde dit bericht op 24-03-2019 20:11
0.52% gewijzigd
zondag 24 maart 2019 om 19:52
Nee snap ik ook hoor, dat het niet objectief is. Daar hoort ze juist ook begeleiding bij te krijgen, het gaat niet direct om die baby maar om de geestelijke gezondheid van moeder en die is ook belangrijk.
zondag 24 maart 2019 om 20:00
Die metingen zeggen inderdaad echt niet alles. Mijn kind werd geschat op iets onder gemiddeld, van een vriendin op veel te groot. Uiteindelijk op dezelfde termijn bevallen en had ik kind van 4 kilo en zij van 3, 5 kilo.Gatinmijnsok schreef: ↑24-03-2019 17:24Misschien iets om te relativeren. Collega van mij kreeg in haar laatste trimester te horen dat haar baby enorm zou worden p99, dus groter dan 99 % dan alle andere baby's. Uiteindelijk is het kind geboren met 38 weken en was 3200 gram en niet langer dan 50 cm. Storm in een glas water, er was niets aan de hand. Net gemeten na een groeispurt.
zondag 24 maart 2019 om 20:08
Hier werd onze tweede ingeschat op een geboortegewicht van 1900 gram. En zou heel erg klein zijn. Mijn vrouw is toen ook een week eerder ingeleid omdat gevreesd werd dat hij te weinig voedingsstoffen binnen kreeg. Bij geboorte met iets meer dan 39 weken bleek hij 3100gr en 50cm.
Mijn vrouw had wel hele kleine buiken bij beide zwangerschappen. Tegen het einde zou je het idd op de helft hebben geschat. De oudste blijkt lang te worden, de jongste is benedengemiddeld/klein en ook fijntjes qua bouw.
De metingen zijn lastig en zeggen niet alles. Probeer te vertrouwen op de adviezen die je krijgt.
Mijn vrouw had wel hele kleine buiken bij beide zwangerschappen. Tegen het einde zou je het idd op de helft hebben geschat. De oudste blijkt lang te worden, de jongste is benedengemiddeld/klein en ook fijntjes qua bouw.
De metingen zijn lastig en zeggen niet alles. Probeer te vertrouwen op de adviezen die je krijgt.
