Zwanger
alle pijlers
Beginnend/matig in partu?
vrijdag 29 maart 2019 om 09:31
Binnenkort start ik met een psycholoog om mijn traumatische bevalling te verwerken. Ik heb mijn volledige dossier in het ziekenhuis opgevraagd en daar staat een heleboel in wat ik kan vinden via Google maar uit één ding kan ik niet echt wijs worden. Misschien kunnen jullie me helpen?
Bevalling begon met gebroken vliezen, meconiumhoudend vruchtwater dus ik moest direct naar het ziekenhuis. Daar misoprostol tablet ingebracht gekregen en toen ging t qua weeën voor mijn gevoel direct los. Elke twee min vanaf het begin. Ik had toen 1cm ontsluiting (dus eigenlijk nog niks). Verpleegkundige heeft in verslag gezet dat ik ‘harde buiken’ had maar ik kon toen al vrijwel niet meer praten en heb meerdere keren overgegeven. 4,5 uur later (al die tijd elke twee min wat ik dacht dat een wee was) staat in mijn dossier ‘beginnend in partu’, ik had toen 3cm ontsluiting. Hier staat wel bij ‘patiënte is contractiel’, lijkt me dat dat wel weeën betekent?
Vervolgens nog 2,5 uur later had ik nog steeds 3cm en staat er ‘matig in partu’. Op dat moment zijn ze begonnen met syntocinon via infuus.
Nou vraag ik me af, wat is dat beginnend/matig in partu? Ben je dan volledig in partu als je 10cm hebt ofzo? Ik dacht dat in partu betekende dat de bevalling begonnen is, wil dat dan zeggen dat mijn bevalling medisch gezien toen nog niet eens begonnen was??
Hopelijk weet iemand wat deze termen inhouden en wanneer welke term gebruikt wordt.
Bevalling begon met gebroken vliezen, meconiumhoudend vruchtwater dus ik moest direct naar het ziekenhuis. Daar misoprostol tablet ingebracht gekregen en toen ging t qua weeën voor mijn gevoel direct los. Elke twee min vanaf het begin. Ik had toen 1cm ontsluiting (dus eigenlijk nog niks). Verpleegkundige heeft in verslag gezet dat ik ‘harde buiken’ had maar ik kon toen al vrijwel niet meer praten en heb meerdere keren overgegeven. 4,5 uur later (al die tijd elke twee min wat ik dacht dat een wee was) staat in mijn dossier ‘beginnend in partu’, ik had toen 3cm ontsluiting. Hier staat wel bij ‘patiënte is contractiel’, lijkt me dat dat wel weeën betekent?
Vervolgens nog 2,5 uur later had ik nog steeds 3cm en staat er ‘matig in partu’. Op dat moment zijn ze begonnen met syntocinon via infuus.
Nou vraag ik me af, wat is dat beginnend/matig in partu? Ben je dan volledig in partu als je 10cm hebt ofzo? Ik dacht dat in partu betekende dat de bevalling begonnen is, wil dat dan zeggen dat mijn bevalling medisch gezien toen nog niet eens begonnen was??
Hopelijk weet iemand wat deze termen inhouden en wanneer welke term gebruikt wordt.
minik wijzigde dit bericht op 29-03-2019 09:32
Reden: Kleine toevoeging
Reden: Kleine toevoeging
3.16% gewijzigd
vrijdag 29 maart 2019 om 13:54
"als het echt heel erg mis ging" vind ik als een bevalling eindigt in de onverwachte dood van de moeder of het kindje.florence13 schreef: ↑29-03-2019 12:23ja natuurlijk, dat is met alles zo, je kijkt terug op dingen op basis van je eigen oordeel. Maar als dat oordeel ofwel onrealistisch streng is, of als het echt heel erg mis ging, dan zul je er dus altijd vervelend op terug kijken en daar dus last van hebben.
vrijdag 29 maart 2019 om 14:01
Dat ben ik wel met je eens. Maar misschien doelt ze bij mij op het onrealistisch strenge.
Overigens kan er vanalles mis gaan en hoe erg dat is, is van buiten eigenlijk niet te bepalen, het is net hoe je er vervolgens zelf mee om kunt gaan. Je kunt ook een bevalling volgens de boekjes hebben maar dat toch traumatisch ervaren. En ongetwijfeld zouden mensen exact mijn bevalling kunnen hebben en daar helemaal niet mee zitten. Maar ik vond het nou eenmaal heel erg naar zoals het liep.
vrijdag 29 maart 2019 om 14:05
En die mensen die zeggen dat ze een snelle of pijnloze bevalling hadden, die hadden misschien gewoon geluk, waar jij pech had. Dat is niet “knap” of “stoer”, dat is denk ik iets waar je weinig invloed op hebt.Vesper- schreef: ↑29-03-2019 11:54Eens. Niemand heeft een droombevalling. Elke bevalling doet zeer en is een trauma voor je lichaam. Dat elke vrouw er na afloop anders op terugkijkt is, omdat een bevalling regelmatig gaat zoals het zou "moeten" en dat dat geaccepteerd wordt wat er allemaal bij komt kijken voor, tijdens en na de bevalling.
En ook jij had uiteindelijk een droombevalling. Je hebt er een gezond kind aan over gehouden. Zo kun je ook denken.
vrijdag 29 maart 2019 om 14:10
Wat heftig to! Kan me goed voorstellen dit ingrijpend is geweest en nog is. Goed dat je ermee aan de slag gaat.
Verpleging kan inderdaad lomp zijn. Ik had ook bij allebei mijn bevallingen verpleging die onaardig deed.
Echt naar en de opmerkingen sloegen me even lam en ik ben ze niet vergeten. Daarnaast ook hele lieve en goede andere verpleegkundigen en artsen gehad trouwens. Dat ze uitlegden wat ze gingen doen vond ik erg fijn, ik snap heel goed dat jij dat hebt gemist. Je bent al zo ‘afhankelijk’ tijdens zo’n bevalling.
Ik heb verder een hele nare kunstmatige eerste bevalling gehad (met weeopwekkers, paniek, knip, vacuüm, klote herstel met infecties, etc.) en een tweede ‘droombevalling’. Ik kon dat ook nooit geloven, dat dat kon, maar ik heb het wel zo ervaren. Durf het bijna niet te zeggen maar ik zou het zo over doen. Alles ging vlot en volgens het boekje en ik had het gevoel dat ik alles redelijk onder controle had. Beetje als een marathon lopen, moe maar voldaan gevoel achteraf.
Een eerste rot bevalling hoeft dus niets te zeggen over een tweede bevalling.
Verpleging kan inderdaad lomp zijn. Ik had ook bij allebei mijn bevallingen verpleging die onaardig deed.
Echt naar en de opmerkingen sloegen me even lam en ik ben ze niet vergeten. Daarnaast ook hele lieve en goede andere verpleegkundigen en artsen gehad trouwens. Dat ze uitlegden wat ze gingen doen vond ik erg fijn, ik snap heel goed dat jij dat hebt gemist. Je bent al zo ‘afhankelijk’ tijdens zo’n bevalling.
Ik heb verder een hele nare kunstmatige eerste bevalling gehad (met weeopwekkers, paniek, knip, vacuüm, klote herstel met infecties, etc.) en een tweede ‘droombevalling’. Ik kon dat ook nooit geloven, dat dat kon, maar ik heb het wel zo ervaren. Durf het bijna niet te zeggen maar ik zou het zo over doen. Alles ging vlot en volgens het boekje en ik had het gevoel dat ik alles redelijk onder controle had. Beetje als een marathon lopen, moe maar voldaan gevoel achteraf.
Een eerste rot bevalling hoeft dus niets te zeggen over een tweede bevalling.
anoniem_317117 wijzigde dit bericht op 29-03-2019 14:24
Reden: Iets te herkenbaar met de voorbeelden die ik gaf
Reden: Iets te herkenbaar met de voorbeelden die ik gaf
19.56% gewijzigd
vrijdag 29 maart 2019 om 15:04
Ja, het kind voor de rest van het leven invalide.
Dat is erg.
vrijdag 29 maart 2019 om 15:09
vrijdag 29 maart 2019 om 15:12
RogerPriddy schreef: ↑29-03-2019 14:10en een tweede ‘droombevalling’. Ik kon dat ook nooit geloven, dat dat kon, maar ik heb het wel zo ervaren. Durf het bijna niet te zeggen maar ik zou het zo over doen. Alles ging vlot en volgens het boekje en ik had het gevoel dat ik alles redelijk onder controle had. Beetje als een marathon lopen, moe maar voldaan gevoel achteraf.
Een eerste rot bevalling hoeft dus niets te zeggen over een tweede bevalling.
Je hebt de tweede keer gewoon geluk gehad.
Het zegt niks.
vrijdag 29 maart 2019 om 15:12
TO, als ik het zo lees heb jij niet gefaald, maar heeft het personeel gefaald in haar communicatie en acties. Ik weet bijna zeker dat als zij zich anders richting jou hadden gedragen, jij ook dat gevoel van falen niet had gehad.
Ik hoop dat de psycholoog je kan helpen het een plek te geven, zodat het de wens voor een eventuele tweede niet in de weg staat.
Ik hoop dat de psycholoog je kan helpen het een plek te geven, zodat het de wens voor een eventuele tweede niet in de weg staat.
vrijdag 29 maart 2019 om 15:16
Dan kan een tweede zwangerschap nog steeds uitdraaien op een nare bevalling.Morgenstond_ schreef: ↑29-03-2019 15:12
Ik hoop dat de psycholoog je kan helpen het een plek te geven, zodat het de wens voor een eventuele tweede niet in de weg staat.
Je kunt het van tevoren gewoon niet voorspellen hoe het zal gaan, je hebt er geen controle, of maar een beperkte controle over.
Helaas.
vrijdag 29 maart 2019 om 15:29
Dat is heel makkelijk gezegd. Op dit moment heb ik slaapproblemen, paniekaanvallen en dus echt klachten van een trauma. Nee, dat is niet te vergelijken met een gehandicapt kind. Maar zo kun je net zo goed een depressie niet vergelijken met een ongeluk waardoor je nooit meer kunt lopen.
Het heeft niks met elkaar te maken, maar van een traumatische bevalling kun je wél heel lang last houden.
vrijdag 29 maart 2019 om 15:44
vrijdag 29 maart 2019 om 17:51
Natuurlijk kan het altijd beter gaan.Minik schreef: ↑29-03-2019 10:36Super goed om te horen! Het kan dus wel een volgende keer veel beter gaan
Ik vind het echt allemaal doodeng. Ik zou best heel graag een tweede kindje willen maar weer zwanger zijn en bevallen. Ook doordat ik nu keizersnede heb gehad en je dan allemaal enge dingen hoort van scheurende baarmoeders enzo, echt gruwelijk.
En ja de bevalling blijft iets aparts en niet te plannen.
Oh een ks lijkt mij doodeng.
Ik ben gelukkig drie keer natuurlijk bevallen, zonder iets van hulpmiddelen. Alleen mijn trauma kwam af van een dictator gynaecologe en een navelstreng om de nek.
vrijdag 29 maart 2019 om 22:21
Ik had je reactie al gelezen voor je edit, wat een rotopmerkingen zeg!! Echt bizar dat dit soort mensen verpleegkundige worden, dan zou je toch verwachten dat ze een beetje invoelend vermogen hebben..RogerPriddy schreef: ↑29-03-2019 14:10Wat heftig to! Kan me goed voorstellen dit ingrijpend is geweest en nog is. Goed dat je ermee aan de slag gaat.
Verpleging kan inderdaad lomp zijn. Ik had ook bij allebei mijn bevallingen verpleging die onaardig deed.
Echt naar en de opmerkingen sloegen me even lam en ik ben ze niet vergeten. Daarnaast ook hele lieve en goede andere verpleegkundigen en artsen gehad trouwens. Dat ze uitlegden wat ze gingen doen vond ik erg fijn, ik snap heel goed dat jij dat hebt gemist. Je bent al zo ‘afhankelijk’ tijdens zo’n bevalling.
Ik heb verder een hele nare kunstmatige eerste bevalling gehad (met weeopwekkers, paniek, knip, vacuüm, klote herstel met infecties, etc.) en een tweede ‘droombevalling’. Ik kon dat ook nooit geloven, dat dat kon, maar ik heb het wel zo ervaren. Durf het bijna niet te zeggen maar ik zou het zo over doen. Alles ging vlot en volgens het boekje en ik had het gevoel dat ik alles redelijk onder controle had. Beetje als een marathon lopen, moe maar voldaan gevoel achteraf.
Een eerste rot bevalling hoeft dus niets te zeggen over een tweede bevalling.
Ik hoop zo erg dat als t ooit weer zo ver is dat ik ook een mooie ervaring kan hebben, maar ben bang dat als ik het nu niet goed verwerk en het dan weer niet goed zou lopen, ik dan echt volledig in zou storten. Voor mijn gevoel hangt er nu heel veel af van een eventuele volgende bevalling en daar moet ik echt vanaf. Hopelijk helpt de psych me daarmee.
vrijdag 29 maart 2019 om 23:07
klopt of je herziet je oordelenflorence13 schreef: ↑29-03-2019 12:23ja natuurlijk, dat is met alles zo, je kijkt terug op dingen op basis van je eigen oordeel. Maar als dat oordeel ofwel onrealistisch streng is, of als het echt heel erg mis ging, dan zul je er dus altijd vervelend op terug kijken en daar dus last van hebben.
vrijdag 29 maart 2019 om 23:19
Dat hoop ik!
Een kennis heeft een dochter van in de 40 inmiddels maar zat toch huilend aan mijn kraambed omdat haar eigen nare gevoelens over haar bevalling toen weer naar boven kwamen. Blijkbaar kan het heel lang blijven spelen.
vrijdag 29 maart 2019 om 23:23
Huilend aan jouw kraambed???
Had ze zich uit fatsoen naar jou toe niet even in kunnen houden?
vrijdag 29 maart 2019 om 23:26
Nou ik vond t op dat moment alleen maar ondersteunend hoor. Ik voelde me echt zó naar en dat iemand snapte hoe rot dat kan zijn was een enorme verlichting na alle mensen met hun ‘geniet ervan!’ Ik heb echt alleen maar gedacht ‘waarvan???’
Maar je komt een beetje op me over alsof je psychische problemen nogal onderschat. Wat je hoofd (misschien wel door de hormonen) met je kan doen, kan echt heel heftig zijn. Ben allang blij dat ik geen echte ppd heb gekregen, daar waren wel heel veel zorgen om vanuit mijn omgeving en artsen in de eerste weken.
