Relaties
alle pijlers
Unhappy single? Samen zijn we hier unhappy singles :)
donderdag 16 augustus 2018 21:08
Ik kan wel weer schrijven in mijn dagboek, maar die zegt niks terug 
En heb behoefte aan relativering, gesprekspartners en ook ben ik benieuwd of ik nu nou de enige ben....Of in ieder geval de enige die er open over is
Ik ben unhappy single. Er lijkt wel hier een taboe op te rusten, want iedereen is happy single. Natuurlijk is samen leuker, maar alleen moet je het ook fijn kunnen hebben. Nou, ik vind er maar weinig aan. Ik kan mijzelf prima vermaken, maar regelmatig ook niet (soms wanneer ik iets leuks doe) en dan vliegen de muren, mijn gevoelens en gedachtes mij aan.
Ik vind het jammer dat ik tegen een muur van onbegrip stuit, zowel van mensen in een relatie als andere singles. Het is zoals het is, dus je kan het maar beter accepteren en het beste ervan maken. Maar wanneer dat niet altijd lukt, dan lijkt het alsof mensen niet zo goed weten te reageren. Ik hoef heus niet gelijk bij je op de sofa te liggen en mijn diepste problemen erover te delen. Maar iets meer in de trant van: (ongewild) single zijn suckt!
Voordat iedereen erover heen valt. Ik heb een prima leven met wat vrienden en ben bezig om contacten op te doen en mijn kennissenkring uit te breiden. Dat gaat schelen. Ik ben wisselend actief aan het daten. Soms geen zin en te druk met (leuk) werk. Soms is het even weer leuk en dan heb ik weer een paar dates gehad. Ik laat het een beetje op zijn beloop
Mijn relatiecv, voor wie het interesseert
Kalverliefde van een paar maanden. En 2 liefdes gehad. 4 en 5 jaar. Daarna nog een intense relatie gehad van een paar maanden, waar ik wisselend nog liefdesverdriet van heb. Allemaal stuk voor stuk fijne mannen. Met hun tekortkomingen, die heb ik ook en daardoor was de relatie niet perfect maar grotendeels van de tijd wel goed. We pasten niet bij elkaar of de tekortkomingen braken ons op. Ik spreek bijna al mijn exen nog. Ik herken mij zelden in sommige horrorverhalen op het forum. Ik realiseer mij dat ik daarmee geluk heb gehad dat ik hele fijne mannen en fijne relaties heb gehad. Ik weet hoe het is om geliefd te worden door je lief en samen door het leven te gaan. Ik heb ze nog niet gehoord, maar het is wachten wanneer iemand zegt: onbegrijpelijk dat jij single bent. Jij bent zo leuk!
We weten niet hoe het leven loopt en wie weet blijf ik wel even single en blijft die behoefte om erover te praten en schrijven. Kan ik ook eens mijn dagboek met rust laten
Dus klets away Wat is jouw relatiecv? Hoe beleef jij je singleleven? Wat zijn de momenten dat je haat om single te zijn en wanneer juist niet (elk nadeel hep zijn voordeel 
) Wat zeggen mensen over jou als single? Kijk je ook weleens jaloers naar stelletjes? Hoe doe je sommige dingen als single (die spin loopt echt niet vanzelf de deur uit 
)
En heb behoefte aan relativering, gesprekspartners en ook ben ik benieuwd of ik nu nou de enige ben....Of in ieder geval de enige die er open over is Ik ben unhappy single. Er lijkt wel hier een taboe op te rusten, want iedereen is happy single. Natuurlijk is samen leuker, maar alleen moet je het ook fijn kunnen hebben. Nou, ik vind er maar weinig aan. Ik kan mijzelf prima vermaken, maar regelmatig ook niet (soms wanneer ik iets leuks doe) en dan vliegen de muren, mijn gevoelens en gedachtes mij aan.
Ik vind het jammer dat ik tegen een muur van onbegrip stuit, zowel van mensen in een relatie als andere singles. Het is zoals het is, dus je kan het maar beter accepteren en het beste ervan maken. Maar wanneer dat niet altijd lukt, dan lijkt het alsof mensen niet zo goed weten te reageren. Ik hoef heus niet gelijk bij je op de sofa te liggen en mijn diepste problemen erover te delen. Maar iets meer in de trant van: (ongewild) single zijn suckt!
Voordat iedereen erover heen valt. Ik heb een prima leven met wat vrienden en ben bezig om contacten op te doen en mijn kennissenkring uit te breiden. Dat gaat schelen. Ik ben wisselend actief aan het daten. Soms geen zin en te druk met (leuk) werk. Soms is het even weer leuk en dan heb ik weer een paar dates gehad. Ik laat het een beetje op zijn beloop
Mijn relatiecv, voor wie het interesseert
Kalverliefde van een paar maanden. En 2 liefdes gehad. 4 en 5 jaar. Daarna nog een intense relatie gehad van een paar maanden, waar ik wisselend nog liefdesverdriet van heb. Allemaal stuk voor stuk fijne mannen. Met hun tekortkomingen, die heb ik ook en daardoor was de relatie niet perfect maar grotendeels van de tijd wel goed. We pasten niet bij elkaar of de tekortkomingen braken ons op. Ik spreek bijna al mijn exen nog. Ik herken mij zelden in sommige horrorverhalen op het forum. Ik realiseer mij dat ik daarmee geluk heb gehad dat ik hele fijne mannen en fijne relaties heb gehad. Ik weet hoe het is om geliefd te worden door je lief en samen door het leven te gaan. Ik heb ze nog niet gehoord, maar het is wachten wanneer iemand zegt: onbegrijpelijk dat jij single bent. Jij bent zo leuk!
We weten niet hoe het leven loopt en wie weet blijf ik wel even single en blijft die behoefte om erover te praten en schrijven. Kan ik ook eens mijn dagboek met rust laten
Dus klets away Wat is jouw relatiecv? Hoe beleef jij je singleleven? Wat zijn de momenten dat je haat om single te zijn en wanneer juist niet (elk nadeel hep zijn voordeel ) Wat zeggen mensen over jou als single? Kijk je ook weleens jaloers naar stelletjes? Hoe doe je sommige dingen als single (die spin loopt echt niet vanzelf de deur uit )
vrijdag 10 mei 2019 18:31
Erg herkenbaar!yesss schreef: ↑10-05-2019 13:59Herken weer heel veel in FCBM en Lola... Die connectie missen. Dingen niet kwijt kunnen, iemand die je door en door kent, je kan steunen, met je meegroeit, naar je kan luisteren en andersom. Alles altijd uit jezelf moeten halen. Loop zelf met van alles rond en kan er nergens mee naartoe (weinig sociaal leven)
Was net bijvoorbeeld even in slaap gevallen en dan wordt ik wakker met zo'n leeg gevoel. Netflix was uitgevallen, niet iemand die bijvoorbeeld aan het koken is of vraagt of ik iets wil drinken. Bij allemaal van die kleine dingen voel ik het de laatste tijd heel erg.
Er overvalt me ook steeds vaker een bepaalde somberheid.
Vandaag gewerkt en dan stap ik op de fiets en dan overvalt het me weer
Het is bij mij wel dubbel, aan de ene kant mis ik heel erg een relatie en aan de andere kant vind ik het wel best zo.. Komt denk ik ook omdat mijn laatste relatie niet zo'n beste was, het vertrouwen is een beetje zoek momenteel. Dus even beter voor mij om single te blijven voorlopig
vrijdag 10 mei 2019 20:27
Kom jij net uit een relatie? Of relatief net zeg maar?lola712 schreef: ↑10-05-2019 01:13Ja klopt, kom er ook steeds meer achter dat je aan spullen niet zoveel hebt als je het niet kan delen. Een stomme quiz als de zwakste schakel is heerlijk om naar te kijken maar ik kan het daarna met niemand nabespreken over de vreemde opmerkingen of kandidaten, ja misschien op Twitter maar dat is ook weer digitaal en niet echt. Samen naar een tv-programma kijken of je dag bespreken, je vakanties plannen, beslissen wat je gaat eten wie die maakt en boodschappen haalt etc. Nu ligt alles bij mezelf. Doe ik het niet dan is er die avond geen eten, huis niet schoon etc. En sociaal heb ik niet veel contacten dus kan soms echt gewoon weekenden of alle avonden alleen doorbrengen en dat is jammer want buiten speelt het leven zich allemaal af en zeker niet als je jezelf afzondert veilig in huis. Ik heb alle vrijheid maar dat is ook niet altijd goed.
Ik herken wat je zegt heel erg uit de periode van ca. 12 maanden na mijn relatie. Ik ben nu alweer 7 jaar vrijgezel, en als ik bijvoorbeeld jouw post lees, vrees ik wel eens voor mijn capaciteiten om uberhaupt nog een relatie te kunnen onderhouden.
In die jaren als single, ben ik ook wel een beetje mijn eigen ''best friend'' geworden om het zo maar te zeggen. Ik ben best een gevoelsmens, heb een rijk gevoelsleven en ik ben ook (veel minder dan jaren gelden) van de small talk. Wat jij bijvoorbeeld zegt over het delen van TV programma's / meningen met elkaar, daar zou ik zelf nu echt niet meer op zitten te wachten. Je kijkt beiden naar hetzelfde, en voor je het weet, ben je nog een keer tegen elkaar aan het vertellen wat je ziet, terwijl de ander het ook ziet. Of je zegt, ''die persoon heeft een gekke stem'', maar je partner heeft ook oren en hoort diezelfde stem. Dus wat is dan het nut om dat te delen?
Puur om even een voorbeeld te geven, maar ik ben in mijn single jaren redelijk op mijzelf gericht geraakt en vrees wel eens dat ik gewoon niet meer permanent een persoon om mij heen kan hebben. Laatst lag ik met het raam in de kiepstand even op bed te netflixen toen ik mijn buurvrouw thuis hoorde komen. Ze stak de sleutel in het slot, deed haar deur open, en ik hoorde haar roepen '' HOOOOI SCHATT, WEET JE WAT IK NET [Baf, deur dicht''.
Toen dacht ik dus echt : Wat kan single zijn toch ook fijn zijn. Ik ben heerlijk thuis, rustig, in mijn eentje. Kan lekker wat rommelen, ik kan doen, gaan en staan waar ik wil, niemand die ik hoef te vertellen waar ik heen ga en waarom en hoelang ik weg ben.
Begrijp me niet verkeerd, het is geen veroordeling, en ik wil juist graag een relatie, maar soms vraag ik me wel eens af of ik er eigenlijk wel geschikt voor ben. Of ik niet te erg ver-singled ben.
vrijdag 10 mei 2019 21:02
FCBM: Ik denk dat als je iemand ontmoet waar het mee klikt, dat het niet zo'n groot probleem is om samen te zijn. Je gaat niet zomaar weg zonder teken van leven, maar je rommelt dan toch ook lekker verder, doet je ding en daarnaast ook nog leuke dingen met die partner! Beetje flexibele dude tegen komen die ook tijd wil voor zichzelf én tijd met jou belangrijk vindt.
zaterdag 11 mei 2019 08:39
Maken jullie ook wel eens mee dat kennissen/vriendinnen/collega's in je omgeving die zelf wél gesetteld zijn, een gezin hebben etcetera, de neiging hebben om je opeens allemaal levenslessen enzo te gaan geven?
Ik vind het héél stom en weet ook dat het nergens op slaat, maar mijn single-zijn vreet de laatste tijd steeds vaker aan mijn zelfvertrouwen. En dan niet eens enkel het single zijn, maar ook het feit dat ik daardoor nooit echt heb samengewoond. Verhalen over zwangerschappen, bruiloften en alle heisa daaromheen : ik kan er niet over meepraten. Voel me dan soms zo bleu t.o.v. leeftijdsgenoten die dit wel ervaren.
Vind mezelf best een verstandig persoon. Veel kennis van (geo)politieke ontwikkelingen, dus ben zeer zeker niet wereldvreemd. Maar heb soms het idee dat bijvoorbeeld vriendinnen die dit wél hebben, mij wel als zodanig behandelen en soms de neiging hebben om mij uit te leggen hoe de wereld in elkaar zit. Daar kan ik echt slecht tegen, vooral omdat het er ook heel erg vanuit lijkt te gaan dat zij nu ''onder de pannnen'' zijn en voor de rest van hun leven gebeiteld zitten en dat ik mijn leven lang een groen, onnozel, naïef en wereldvreemd blaadje zal blijven.
Ik vind het héél stom en weet ook dat het nergens op slaat, maar mijn single-zijn vreet de laatste tijd steeds vaker aan mijn zelfvertrouwen. En dan niet eens enkel het single zijn, maar ook het feit dat ik daardoor nooit echt heb samengewoond. Verhalen over zwangerschappen, bruiloften en alle heisa daaromheen : ik kan er niet over meepraten. Voel me dan soms zo bleu t.o.v. leeftijdsgenoten die dit wel ervaren.
Vind mezelf best een verstandig persoon. Veel kennis van (geo)politieke ontwikkelingen, dus ben zeer zeker niet wereldvreemd. Maar heb soms het idee dat bijvoorbeeld vriendinnen die dit wél hebben, mij wel als zodanig behandelen en soms de neiging hebben om mij uit te leggen hoe de wereld in elkaar zit. Daar kan ik echt slecht tegen, vooral omdat het er ook heel erg vanuit lijkt te gaan dat zij nu ''onder de pannnen'' zijn en voor de rest van hun leven gebeiteld zitten en dat ik mijn leven lang een groen, onnozel, naïef en wereldvreemd blaadje zal blijven.
zaterdag 11 mei 2019 14:25
Dames, even een positieve update van mij. geen idee of mensen hier op zitten te wachten, maar misschien geeft het ook hoop.
Het is nog heel pril, maar het lijkt er op dat ik na zo'n 8 jaar weer een relatie heb/of ga krijgen. 4 dates hebben we nu gehad, we spreken elkaar de hele dag door, en morgen zie ik hem weer. Hij zegt mij heel leuk te vinden en praat over dingen in de toekomst. en dit geheel wederzijds. Normaal haak ik snel af. Maar voor het eerst in jaren knap ik nergens op af, vind ik niets benauwend en alles alleen maar leuk.
Het is nog heel pril. Maar ik durf al wel te zeggen dat dit goed zit. Hoe het verder gaat lopen blijft afwachten in zo'n pril stadium natuurlijk.
Maar ik weet weer eens dat ik wel degelijk verliefd kan worden. En dat ik als er een leuke kerel voorbijkomt helemaal geen bindingsangst of wat dan ook heb.
Het is nog heel pril, maar het lijkt er op dat ik na zo'n 8 jaar weer een relatie heb/of ga krijgen. 4 dates hebben we nu gehad, we spreken elkaar de hele dag door, en morgen zie ik hem weer. Hij zegt mij heel leuk te vinden en praat over dingen in de toekomst. en dit geheel wederzijds. Normaal haak ik snel af. Maar voor het eerst in jaren knap ik nergens op af, vind ik niets benauwend en alles alleen maar leuk.
Het is nog heel pril. Maar ik durf al wel te zeggen dat dit goed zit. Hoe het verder gaat lopen blijft afwachten in zo'n pril stadium natuurlijk.
Maar ik weet weer eens dat ik wel degelijk verliefd kan worden. En dat ik als er een leuke kerel voorbijkomt helemaal geen bindingsangst of wat dan ook heb.
zondag 12 mei 2019 08:38
Nee ik heb eigenlijk nog nooit een relatie gehad. Kan me ineens ook zo ergeren aan mensen op het station die elkaar dan ineens gaan omhelzen of zoenen als ze elkaar staan op te wachten na een lange treinreis ofzo. Op zich heel logisch als je verliefd bent en je liefje komt aan na een paar dagen niet gezien ofzo maar het gaat meer om het gevoel dat er niemand op je staat te wachten, daarmee steeds geconfronteerd worden. Dat je inderdaad met niemand een connectie hebt in het leven, dat je niet voor betekenis bent in elkaars leven.FCBM schreef: ↑10-05-2019 20:27Kom jij net uit een relatie? Of relatief net zeg maar?
Ik herken wat je zegt heel erg uit de periode van ca. 12 maanden na mijn relatie. Ik ben nu alweer 7 jaar vrijgezel, en als ik bijvoorbeeld jouw post lees, vrees ik wel eens voor mijn capaciteiten om uberhaupt nog een relatie te kunnen onderhouden.
In die jaren als single, ben ik ook wel een beetje mijn eigen ''best friend'' geworden om het zo maar te zeggen. Ik ben best een gevoelsmens, heb een rijk gevoelsleven en ik ben ook (veel minder dan jaren gelden) van de small talk. Wat jij bijvoorbeeld zegt over het delen van TV programma's / meningen met elkaar, daar zou ik zelf nu echt niet meer op zitten te wachten. Je kijkt beiden naar hetzelfde, en voor je het weet, ben je nog een keer tegen elkaar aan het vertellen wat je ziet, terwijl de ander het ook ziet. Of je zegt, ''die persoon heeft een gekke stem'', maar je partner heeft ook oren en hoort diezelfde stem. Dus wat is dan het nut om dat te delen?
Puur om even een voorbeeld te geven, maar ik ben in mijn single jaren redelijk op mijzelf gericht geraakt en vrees wel eens dat ik gewoon niet meer permanent een persoon om mij heen kan hebben. Laatst lag ik met het raam in de kiepstand even op bed te netflixen toen ik mijn buurvrouw thuis hoorde komen. Ze stak de sleutel in het slot, deed haar deur open, en ik hoorde haar roepen '' HOOOOI SCHATT, WEET JE WAT IK NET [Baf, deur dicht''.
Toen dacht ik dus echt : Wat kan single zijn toch ook fijn zijn. Ik ben heerlijk thuis, rustig, in mijn eentje. Kan lekker wat rommelen, ik kan doen, gaan en staan waar ik wil, niemand die ik hoef te vertellen waar ik heen ga en waarom en hoelang ik weg ben.
Begrijp me niet verkeerd, het is geen veroordeling, en ik wil juist graag een relatie, maar soms vraag ik me wel eens af of ik er eigenlijk wel geschikt voor ben. Of ik niet te erg ver-singled ben.
zondag 12 mei 2019 08:57
Morgen dames en heren.
Ik zit er even helemaal doorheen dus ik kom even van me afschrijven.
Ik ga proberen het kort te houden, voor zo ver mogelijk.
Na lang single sinds een halfjaar weer een relatie met een fijne man.
Was eerste paar maanden erg leuk, ik had vrijwel geen last van onzekerheden. (Ik ben van mezelf vrij onzeker en ben gediagnosticeerd met een negatief zelfbeeld)
Vriend zit laatste tijd echter minder goed in zijn vel, erg druk, veel stress en veel aan zijn hoofd.
Met mij gaat het de laatste tijd ook minder, helaas werd/word ik weer erg geconfronteerd met oude patronen en heb daarom ook maatregelen genomen.
Ik ben chronisch onrustig in mijn koppie, ben sinds een paar weken na overleg met huisarts weer aan de Ssri, en ik heb ook gesprekken met iemand.
Om dat het met allebei niet lekker ging/gaat hadden vriend en ik afgesproken dat we elkaar ruimte zouden geven door een soort van pauze in te lassen.
Daar werd ik nog onzekerder van dus heb ik, voor nu (ik kan niet in de toekomst kijken, we gaan goed met elkaar om, zijn niet boos en hebben gewoon contact) heb ik een paar weken terug de knoop doorgehakt.
Vooral met het idee dat me dit rust zou geven.
Integendeel, ik mis vriend verschrikkelijk en het is erg verleidelijk om mezelf weer aan te praten dat ik faal in de liefde en/of dat ik geen persoon voor een relatie ben en dat ik in moet gaan zien dat ik een einzelgänger ben, en dat mensen waarschijnlijk zullen vinden en denken 'Aahh is het weer uit, ze kan dat niet, relaties'.
Ik weet momenteel niet goed wat ik met mijzelf aan moet....
Sorry voor dit dramatische bericht, ik wilde het even van mij afschrijven..
Overigens merk ik wel hoe fijn het is om ruimte te hebben en ook andere dingen, los van vriend, te doen.
Dat vond ik de 1e paar weken (nadat we elkaar ruimte zouden geven) moeilijk maar ik begin te merken dat het toch wel erg fijn is, rust en ruimte voor jezelf.
En soms vind ik het ook gewoon lastig, beetje wisselend.
Ik zit er even helemaal doorheen dus ik kom even van me afschrijven.
Ik ga proberen het kort te houden, voor zo ver mogelijk.
Na lang single sinds een halfjaar weer een relatie met een fijne man.
Was eerste paar maanden erg leuk, ik had vrijwel geen last van onzekerheden. (Ik ben van mezelf vrij onzeker en ben gediagnosticeerd met een negatief zelfbeeld)
Vriend zit laatste tijd echter minder goed in zijn vel, erg druk, veel stress en veel aan zijn hoofd.
Met mij gaat het de laatste tijd ook minder, helaas werd/word ik weer erg geconfronteerd met oude patronen en heb daarom ook maatregelen genomen.
Ik ben chronisch onrustig in mijn koppie, ben sinds een paar weken na overleg met huisarts weer aan de Ssri, en ik heb ook gesprekken met iemand.
Om dat het met allebei niet lekker ging/gaat hadden vriend en ik afgesproken dat we elkaar ruimte zouden geven door een soort van pauze in te lassen.
Daar werd ik nog onzekerder van dus heb ik, voor nu (ik kan niet in de toekomst kijken, we gaan goed met elkaar om, zijn niet boos en hebben gewoon contact) heb ik een paar weken terug de knoop doorgehakt.
Vooral met het idee dat me dit rust zou geven.
Integendeel, ik mis vriend verschrikkelijk en het is erg verleidelijk om mezelf weer aan te praten dat ik faal in de liefde en/of dat ik geen persoon voor een relatie ben en dat ik in moet gaan zien dat ik een einzelgänger ben, en dat mensen waarschijnlijk zullen vinden en denken 'Aahh is het weer uit, ze kan dat niet, relaties'.
Ik weet momenteel niet goed wat ik met mijzelf aan moet....
Sorry voor dit dramatische bericht, ik wilde het even van mij afschrijven..
Overigens merk ik wel hoe fijn het is om ruimte te hebben en ook andere dingen, los van vriend, te doen.
Dat vond ik de 1e paar weken (nadat we elkaar ruimte zouden geven) moeilijk maar ik begin te merken dat het toch wel erg fijn is, rust en ruimte voor jezelf.
En soms vind ik het ook gewoon lastig, beetje wisselend.
zondag 12 mei 2019 09:12
Ik val ook weer eens binnen.
Wat leuk Mick87! Ik hoop dat het zo blijft lopen echt uitloopt op iets moois en blijvends.
Gister echt n' off-day... van de week een afwijzing van iemand waarmee ik redelijk intensief contact had en graag wilde gaan daten, maar toen puntje bij paaltje kwam had ie' al n ander... Daar baal ik dan van, probeer t niet te zien als persoonlijke afwijzing maar dat vind ik lastig. Gister waren alle vriendinnen druk met partner en kinderen, niemand beschikbaar voor een 'mannen zijn kutlullen, we proosten erop' borrel en de kat, waar ik normaal troost bij vind, was chagerijnig en negeerde me. Dikke pitty-party hier haha. Met chips en thee in bed, de hele wereld vervloekt en vandaag een beter humeur.
Ik vind het fijn, alleen zijn. Maar iemand in mijn leven waar je, zoals jullie zeggen, je verhaal bij kwijt kan zou fijn zijn. Die arm om je heen, iemand om samen mee te groeien. Je eigen ding kunnen doen is heerlijk, maar dat de optie om t samen met iemand te doen er niet is, dat je daar geen keus in heb, vind ik wel eens lastig.
Waar hebben jullie je ex-partners ontmoet? Ik heb geweldige mensen in mijn omgeving, ik ben gek op ze, maar t zijn altijd dezelfde mensen. Ik zou best tegen een potentiele nieuwe liefde aan willen lopen, maar waar dan? Loop je daar toevallig tegenaan in de supermarkt ofzo? In de kroeg? Via internet? Bij vrijwilligerswerk? Ik zou, ondanks dat ik nu een hele fijne basis-kring heb, mijn netwerk wel uit willen breiden, maar hoe? Vroeger leerde je mensen kennen op school, of vrienden van vrienden. Maar school is al lang geleden en al mijn vrienden hebben een vaste vriendenkring (net zoals ik) dus daar gaat t' m ook niet worden... hoe doen jullie dat?
Wat leuk Mick87! Ik hoop dat het zo blijft lopen echt uitloopt op iets moois en blijvends
. Gister echt n' off-day... van de week een afwijzing van iemand waarmee ik redelijk intensief contact had en graag wilde gaan daten, maar toen puntje bij paaltje kwam had ie' al n ander... Daar baal ik dan van, probeer t niet te zien als persoonlijke afwijzing maar dat vind ik lastig. Gister waren alle vriendinnen druk met partner en kinderen, niemand beschikbaar voor een 'mannen zijn kutlullen, we proosten erop' borrel en de kat, waar ik normaal troost bij vind, was chagerijnig en negeerde me. Dikke pitty-party hier haha. Met chips en thee in bed, de hele wereld vervloekt en vandaag een beter humeur
.Ik vind het fijn, alleen zijn. Maar iemand in mijn leven waar je, zoals jullie zeggen, je verhaal bij kwijt kan zou fijn zijn. Die arm om je heen, iemand om samen mee te groeien. Je eigen ding kunnen doen is heerlijk, maar dat de optie om t samen met iemand te doen er niet is, dat je daar geen keus in heb, vind ik wel eens lastig.
Waar hebben jullie je ex-partners ontmoet? Ik heb geweldige mensen in mijn omgeving, ik ben gek op ze, maar t zijn altijd dezelfde mensen. Ik zou best tegen een potentiele nieuwe liefde aan willen lopen, maar waar dan? Loop je daar toevallig tegenaan in de supermarkt ofzo? In de kroeg? Via internet? Bij vrijwilligerswerk? Ik zou, ondanks dat ik nu een hele fijne basis-kring heb, mijn netwerk wel uit willen breiden, maar hoe? Vroeger leerde je mensen kennen op school, of vrienden van vrienden. Maar school is al lang geleden en al mijn vrienden hebben een vaste vriendenkring (net zoals ik) dus daar gaat t' m ook niet worden... hoe doen jullie dat?
Verdeel en heers.
zondag 12 mei 2019 09:32
Ooowww dat had ik moeten doen, een arme-ik party, heeft meer zin dan boos zijn op mezelf dat ik loop te stressen... om een kerel.... 
Anyway Uilenzeik, ik had ook zo'n avond gister.
Ik had overdag nog wel lekker afgesproken met mn BFF, die ook in de deprie zit.
Normaal hebben we dat nooit tegelijk, nu wel.
En dat vond ik best grappig..
Ik heb hem een beetje via mn werk en een beetje via Tinder
ontmoet.
(Als in ik zag hem op Tinder maar had hem ook een paar keer op mijn werk ontmoet, waar hij cliënt was)
Herkenbaar verder wat je schrijft.
Overigens daarom had ik die break voor mezelf even nodig, ik had als single geleerd blij te zijn in mijn eentje, en dat was ik aan het kwijtraken waardoor ik als het ware afhankelijk aan het worden was van vriend.
Ik weet ook dat het goed is dat ik even knopen doorgehakt heb, soms voel ik dat ook maar andere momenten totaal niet.
Ben nog een beetje uit balans, de medicijnen hebben tijd nodig om te gaan werken en klachten kunnen eerst erger worden.
Geduld hebben dus...
Anyway Uilenzeik, ik had ook zo'n avond gister.
Ik had overdag nog wel lekker afgesproken met mn BFF, die ook in de deprie zit.
Normaal hebben we dat nooit tegelijk, nu wel.
En dat vond ik best grappig..
Ik heb hem een beetje via mn werk en een beetje via Tinder
ontmoet.(Als in ik zag hem op Tinder maar had hem ook een paar keer op mijn werk ontmoet, waar hij cliënt was)
Herkenbaar verder wat je schrijft.
Overigens daarom had ik die break voor mezelf even nodig, ik had als single geleerd blij te zijn in mijn eentje, en dat was ik aan het kwijtraken waardoor ik als het ware afhankelijk aan het worden was van vriend.
Ik weet ook dat het goed is dat ik even knopen doorgehakt heb, soms voel ik dat ook maar andere momenten totaal niet.
Ben nog een beetje uit balans, de medicijnen hebben tijd nodig om te gaan werken en klachten kunnen eerst erger worden.
Geduld hebben dus...
zondag 12 mei 2019 11:00
Ik lees hier als ex unhappy single nog mee en zie dit voorbijkomen. Precies dat probleem van nadenken over waar dan herken ik precies uit mijn tijd. Heb echt mijn hoofd erover gebroken hoe? Mijn vriendenkring bestond uitsluitend uit single mannen die ooit of nog nooit een relatie hadden gehad. Daar was weinig te verwachten. Internet met dating mogelijkheden bestond nog net niet maar de krant heb ik geprobeerd en een dating bureau heb ik geannuleerd omdat de financiële druk binnen een jaar te moeten slagen mij niet beviel.Uilenzeik schreef: ↑12-05-2019 09:12Waar hebben jullie je ex-partners ontmoet? Ik heb geweldige mensen in mijn omgeving, ik ben gek op ze, maar t zijn altijd dezelfde mensen. Ik zou best tegen een potentiële nieuwe liefde aan willen lopen, maar waar dan? Loop je daar toevallig tegenaan in de supermarkt ofzo? In de kroeg? Via internet? Bij vrijwilligerswerk? Ik zou, ondanks dat ik nu een hele fijne basis-kring heb, mijn netwerk wel uit willen breiden, maar hoe? Vroeger leerde je mensen kennen op school, of vrienden van vrienden. Maar school is al lang geleden en al mijn vrienden hebben een vaste vriendenkring (net zoals ik) dus daar gaat t' m ook niet worden... hoe doen jullie dat?
Het werd vooral uitgaan met een vriend die nog nooit een relatie had gehad.
Dat heeft hem zijn eerste (van vele) relaties opgeleverd en ik heb mijn huidige partner letterlijk uit het niets in de supermarkt aangesproken. Dat was een sprong in het diepe na 10 jaar single zijn maar dat is nu ruim 20 jaar geleden.
Inmiddels ben ik een paar jaar her en der aan het forummen en heb ervaren dat je op die manier zeker een vriendenkring naar real life uit kunt breiden. Dat gaat (net als Internet daten?) absoluut niet snel maar nu heb ik daar helemaal geen druk op gehad. Dat was in mijn unhappy single tijd héél anders. Hoewel vaak wordt beweerd dat het contra productief werkt denk ik dat je dit niet in het algemeen kunt zeggen. Die motivatie heeft mij in ieder geval ver uit mijn comfort zone gehaald en zonder die actie was het niet gebeurd. Ik denk dat het stukje wanhoop daarom juist wel zijn functie had.
zondag 12 mei 2019 11:24
Goede opmerking Ooitverlegen, over die comfortzone
Daarom zal mijn dip ook wel weer over gaan, en de afstand met vriend is even erg zwaar, maar doorgaan met een relatie waar beiden niet goed in hun vel zitten gaat nog veel minder werken en uiteindelijk nog veel vervelender worden denk ik
En ja het haalt me uit de comfortzone maar het zet me ook aan het denken en ik moet mijn vervelende gevoel zelf oplossen ipv te verwachten dat vriend dat wel even oplost terwijl hij genoeg aan zijn hoofd heeft en het ook niet makkelijk heeft.
Dus ja het is nu loodzwaar maar daar groei ik wel van.
Nogmaals goede opmerking, het zet me aan het denken Ooit verlegen.
Thnx!
Daarom zal mijn dip ook wel weer over gaan, en de afstand met vriend is even erg zwaar, maar doorgaan met een relatie waar beiden niet goed in hun vel zitten gaat nog veel minder werken en uiteindelijk nog veel vervelender worden denk ik
En ja het haalt me uit de comfortzone maar het zet me ook aan het denken en ik moet mijn vervelende gevoel zelf oplossen ipv te verwachten dat vriend dat wel even oplost terwijl hij genoeg aan zijn hoofd heeft en het ook niet makkelijk heeft.
Dus ja het is nu loodzwaar maar daar groei ik wel van.
Nogmaals goede opmerking, het zet me aan het denken Ooit verlegen.
Thnx!
zondag 12 mei 2019 12:47
Phoebe, wat naar. De medicijnen zullen ook hun aandeel wel hebben, hopelijk trekt dat gauw wat bij. Ik hoop ook dat je een beetje een middenweg kunt gaan vinden. Dat ook dingen doen zlmet anderen of gewoon alleen kan ook binnen een relatie, en is voor mij ook wel een vrij harde 'eis'. Wat dat betreft vind ik dat het in een relatie echt best of both worlds moet zijn, maar dat is ook persoonlijk natuurlijk. Ik gun jou wel dat je binnen een relatie dat fijne 'zelfaspect,' ook wat meer gaat kunnen vasthouden. Hopelijk kun je daar met degene met wie je praat ook naar kijken, wat maakt dat dat vooralsnog niet goed lukt, welke angst daar achter zit en hoe je daarmee kunt leren omgaan.
Uilenzeik: ja, lastig is dat, nieuwe contacten opdoen. Ik kom wel regelmatig dingen tegen waarbij ik denk: daar ga ik mijn licht eens opsteken. Maar ook omdat ik gewoon sfeer wil proeven. Komt ook vaak voor dat ik al meteen zie dat het publiek geen 'mogelijkheden' bevat, haha. Hoewel ik laatst met een man van de leeftijd met mijn ouders erg leuk heb zitten praten vanwege een paar gedeelde interesses. Dat kan ook erg leuk zijn. Dus ik probeer wat dat betreft mijn focus breed te houden. Soms valt het tegen qua aansluiting vinden, maar dan weet ik dat ook weer. Daarnaast ben ik ook wel aan het online daten. Beetje met UPS en downs gaat dat. Soms saai, en soms, zoals nu, meerdere contacten die leuk zijn. Dag vind ik ook wel weer lastig, want liever heb ik die contact na elkaar, maar ja, dat is niet echt te sturen, haha. En ik hou ook wel wat reserve. Zou vanavond een date hebben, tijdstip stond vast en toen ik vanmorgen wilde informeren waar we zullen afspreken was hij ineens pleite uit mijn lijstje matches. Had ik bij deze niet helemaal zien aankomen, dus dan sta ik toch even raar te kijken. Gelukkig was het niet de leukste![😄]()
Uilenzeik: ja, lastig is dat, nieuwe contacten opdoen. Ik kom wel regelmatig dingen tegen waarbij ik denk: daar ga ik mijn licht eens opsteken. Maar ook omdat ik gewoon sfeer wil proeven. Komt ook vaak voor dat ik al meteen zie dat het publiek geen 'mogelijkheden' bevat, haha. Hoewel ik laatst met een man van de leeftijd met mijn ouders erg leuk heb zitten praten vanwege een paar gedeelde interesses. Dat kan ook erg leuk zijn. Dus ik probeer wat dat betreft mijn focus breed te houden. Soms valt het tegen qua aansluiting vinden, maar dan weet ik dat ook weer. Daarnaast ben ik ook wel aan het online daten. Beetje met UPS en downs gaat dat. Soms saai, en soms, zoals nu, meerdere contacten die leuk zijn. Dag vind ik ook wel weer lastig, want liever heb ik die contact na elkaar, maar ja, dat is niet echt te sturen, haha. En ik hou ook wel wat reserve. Zou vanavond een date hebben, tijdstip stond vast en toen ik vanmorgen wilde informeren waar we zullen afspreken was hij ineens pleite uit mijn lijstje matches. Had ik bij deze niet helemaal zien aankomen, dus dan sta ik toch even raar te kijken. Gelukkig was het niet de leukste
zondag 12 mei 2019 14:05
Waar hoor. Spullen en luxe is allemaal fijn, maar in the end zeker niet het belangrijkste. Maar het maakt het single leven wel draaglijk. Een fijn huis om thuis te komen, genoeg geld voor festivals, etentjes etc en wat dat betreft niet echt zorgen. Dat vind ik wel schelen nu ik single ben. Ik hoop in the end iemand te kunnen vinden om het samen te kunnen delenFCBM schreef: ↑09-05-2019 22:38Ik weet niet of het wel gebagatelliseerd kan worden als een luxeprobleem. Natuurlijk hebben we het enorm goed in Nederland, mooie openbare faciliteiten, goed sociaal vangnet. Ik heb het zelf ook zeker niet slecht, moet ik bekennen.
Maar uiteindelijk gaat het leven niet om spullen maar om liefde en fijne contacten. En juist dat, is wel iets waar ik steeds meer achter kom : uiteindelijk sta je er in het leven gewoon helemaal alleen voor. Als je een relatie hebt, is er toch ten minste één iemand die echt om je geeft en
die het boeit hoe jij tegen het leven aan kijkt, of je je dromen waar maakt en die zich intrinsiek interesseert in jou als persoon (en vice versa als het goed is).
Ik denk dat dit bij mannen ook nog een tikje meer is dan bij vrouwen, maar hoewel ik de meeste van mijn vrienden al 25 jaar (bijna mijn hele leven) ken, vind ik het contact erg oppervlakkig. Het gaat maar een beetje over voetbal, werk en vrouwen. Na een avondje ouwehoeren verdwijn ik weer in het openbaar vervoer, en niemand van hen die daarna weet (of zich interesseert in) wat ik vervolgens de komende weken allemaal uitvoer.
Afgelopen week heb ik gewerkt, maar ik had net zo goed op vakantie naar Curacao kunnen gaan. Niemand die mij had gemist of zich überhaupt had afgevraagd waar ik ben. En dan vind ik mijzelf nog niet eens echt eenzaam, genoeg mensen om mij heen, maar niet zodanig dat ik echt gemist zou worden als ik een week de hort op ben ( als ik maar via telefoon van me laat horen uiteraard).
En wat dat betreft is het gewoon heel dubbel. Ik heb ook periodes dat ik denk : wow, wat heb ik toch een gigantisch luxe leven. Een auto, nieuwbouw appartement, al mijn spullen : allemaal he-le-maal voor mijzelf. Ik heb de vrijheid om mijn weekend vol te plannen met vrienden, maar heb ik daar geen zin in, kan ik ook een heel weekend teruggetrokken op mijn bed netflix kijken en niemand die zich ermee zal bemoeien.
Maar een bepaalde diepgang en connectie mist wel eens ja.
Herken het wel dat je zegt dat als je geen relatie heb, er niet echt iemand is die weet wat er in je omgaat. Wat er in je leven afspeelt. Vriendschappen gaan altijd tot een bepaald punt (niet minder waardevol hoor!)
zondag 12 mei 2019 14:08
Haha, 1 van de grootste ergernissen hier geloof ik. Levenslessen geven. Of dat single leven zo leuk is, of dat een relatie niet alles is. Ja weten wij ook wel, maar wij willen ook iemand bij thuis komen. Ruzie maken over het huishouden en daarover klagen bij onze vriendinnenCampercamping schreef: ↑11-05-2019 08:39Maken jullie ook wel eens mee dat kennissen/vriendinnen/collega's in je omgeving die zelf wél gesetteld zijn, een gezin hebben etcetera, de neiging hebben om je opeens allemaal levenslessen enzo te gaan geven?
Ik vind het héél stom en weet ook dat het nergens op slaat, maar mijn single-zijn vreet de laatste tijd steeds vaker aan mijn zelfvertrouwen. En dan niet eens enkel het single zijn, maar ook het feit dat ik daardoor nooit echt heb samengewoond. Verhalen over zwangerschappen, bruiloften en alle heisa daaromheen : ik kan er niet over meepraten. Voel me dan soms zo bleu t.o.v. leeftijdsgenoten die dit wel ervaren.
Vind mezelf best een verstandig persoon. Veel kennis van (geo)politieke ontwikkelingen, dus ben zeer zeker niet wereldvreemd. Maar heb soms het idee dat bijvoorbeeld vriendinnen die dit wél hebben, mij wel als zodanig behandelen en soms de neiging hebben om mij uit te leggen hoe de wereld in elkaar zit. Daar kan ik echt slecht tegen, vooral omdat het er ook heel erg vanuit lijkt te gaan dat zij nu ''onder de pannnen'' zijn en voor de rest van hun leven gebeiteld zitten en dat ik mijn leven lang een groen, onnozel, naïef en wereldvreemd blaadje zal blijven.
zondag 12 mei 2019 14:09
Het klinkt in ieder geval heel goed!mick87 schreef: ↑11-05-2019 14:25Dames, even een positieve update van mij. geen idee of mensen hier op zitten te wachten, maar misschien geeft het ook hoop.
Het is nog heel pril, maar het lijkt er op dat ik na zo'n 8 jaar weer een relatie heb/of ga krijgen. 4 dates hebben we nu gehad, we spreken elkaar de hele dag door, en morgen zie ik hem weer. Hij zegt mij heel leuk te vinden en praat over dingen in de toekomst. en dit geheel wederzijds. Normaal haak ik snel af. Maar voor het eerst in jaren knap ik nergens op af, vind ik niets benauwend en alles alleen maar leuk.
Het is nog heel pril. Maar ik durf al wel te zeggen dat dit goed zit. Hoe het verder gaat lopen blijft afwachten in zo'n pril stadium natuurlijk.
Maar ik weet weer eens dat ik wel degelijk verliefd kan worden. En dat ik als er een leuke kerel voorbijkomt helemaal geen bindingsangst of wat dan ook heb.
En fijn dat een unhappy single, happy bijna together is Als het eenmaal zo gaat, dan gaat het vaak helemaal vanzelf. Heerlijk! Geniet ervan
zondag 12 mei 2019 14:14
Jammer dat hij al een ander had! Misschien zag hij het intensieve contact met jou, niet als een romantische insteek?Uilenzeik schreef: ↑12-05-2019 09:12Ik val ook weer eens binnen.
Wat leuk Mick87! Ik hoop dat het zo blijft lopen echt uitloopt op iets moois en blijvends
Gister echt n' off-day... van de week een afwijzing van iemand waarmee ik redelijk intensief contact had en graag wilde gaan daten, maar toen puntje bij paaltje kwam had ie' al n ander... Daar baal ik dan van, probeer t niet te zien als persoonlijke afwijzing maar dat vind ik lastig. Gister waren alle vriendinnen druk met partner en kinderen, niemand beschikbaar voor een 'mannen zijn kutlullen, we proosten erop' borrel en de kat, waar ik normaal troost bij vind, was chagerijnig en negeerde me. Dikke pitty-party hier haha. Met chips en thee in bed, de hele wereld vervloekt en vandaag een beter humeur
Ik vind het fijn, alleen zijn. Maar iemand in mijn leven waar je, zoals jullie zeggen, je verhaal bij kwijt kan zou fijn zijn. Die arm om je heen, iemand om samen mee te groeien. Je eigen ding kunnen doen is heerlijk, maar dat de optie om t samen met iemand te doen er niet is, dat je daar geen keus in heb, vind ik wel eens lastig.
Waar hebben jullie je ex-partners ontmoet? Ik heb geweldige mensen in mijn omgeving, ik ben gek op ze, maar t zijn altijd dezelfde mensen. Ik zou best tegen een potentiele nieuwe liefde aan willen lopen, maar waar dan? Loop je daar toevallig tegenaan in de supermarkt ofzo? In de kroeg? Via internet? Bij vrijwilligerswerk? Ik zou, ondanks dat ik nu een hele fijne basis-kring heb, mijn netwerk wel uit willen breiden, maar hoe? Vroeger leerde je mensen kennen op school, of vrienden van vrienden. Maar school is al lang geleden en al mijn vrienden hebben een vaste vriendenkring (net zoals ik) dus daar gaat t' m ook niet worden... hoe doen jullie dat?
Ik heb mijn ex-partners ontmoet met Relatieplanet, uitgaan en een internetdatingapp. Ik moet het hebben van datingapps, uitgaan/festivals. Andere mogelijkheden kunnen sport zijn. Maar ja, daar ben ik vaak te druk om te sporten.
zondag 12 mei 2019 14:51
Tja, ik weet t niet hoe t precies zat. Misschien heb ik t inderdaad verkeerd opgevat. Wel jammer dat hij t besluit nam me daarna volledig te negeren, had er graag een normaal gesprek over willen voeren, juist om erachter te komen of mijn interpretatie dan onjuist was. Het feit dat hij me negeert maakt dat ik denk dat hij graag meerdere opties wilde en toen koos voor wat t' beste beviel. Mja, dat zal ik nooit weten. En dat vind ik eerlijk gezegd lastiger dan ik aan mezelf toe wil geven... Ik heb nu t gevoel dat ik iets fout gedaan heb. Maakt me onrustig.Lovestar schreef: ↑12-05-2019 14:14Jammer dat hij al een ander had! Misschien zag hij het intensieve contact met jou, niet als een romantische insteek?
Ik heb mijn ex-partners ontmoet met Relatieplanet, uitgaan en een internetdatingapp. Ik moet het hebben van datingapps, uitgaan/festivals. Andere mogelijkheden kunnen sport zijn. Maar ja, daar ben ik vaak te druk om te sporten.
Maar inderdaad. Het festival/terras/buiten spelen seizoen komt er aan! Wie weet wat dat brengt. Ik wil ook niet perse mijn kring uitbreiden voor de zoektocht naar een mogelijke partner, vriendschap en nieuwe ervaringen zijn ook heel welkom. Ik sport 4 keer per week en zie wel eens iemand lopen die mijn aandacht trekt, maar ik vind de sportschool toch ook vaak een soort vleeskeuring, het zegt alleen iets over uiterlijk. Aan de andere kant, je moet natuurlijk ergens beginnen en iemand fysiek aantrekkelijk vinden is (voor mij) wel een voorwaarde om uberhaupt een mogelijk succes te worden... Misschien toch eens hoi zeggen de volgende keer
Verdeel en heers.
woensdag 15 mei 2019 15:30
Ik herken me heel erg in het verhaal van Phoebe-returns. Zelf verlies ik mezelf teveel in een ander en als ik niet oppas en word ik erg afhankelijk. Als ik weer een tijdje alleen ben gaat dit weg en voel ik me mogelijk zelfs beter, zelfstandiger, zelfverzekerder. Al zit ik sowieso een beetje in een onzekere periode, qua lichaam en kleding. Heb het me tijdens mijn lange periode als single heel erg comfortabel gemaakt en ben heel makkelijk geworden qua kleding en ook qua gewicht. Dat is iets waar ik tegen aan liep in mijn nu laatste korte relatie. En probeer nu weer langzaam aan weer eens wat uit, als rokjes en überhaupt in de spiegel kijken hoe ik er uit zie, wat gezonder eten. Al moet ik zeggen dat het denk ik allemaal niet meer zo mijn ding is geworden. Praktische comfortabele kleding is zoveel fijner en krijg koude benen in rokjes. Maar moet wel moeite doen om het bij mezelf te houden, zorgen dat ik tevreden ben met mezelf en als een ander mij dan op die manier leuk vind is dat mooi meegenomen. En toch de moed opbrengen om wat meer alleen te ondernemen. Naar een festival een keer of zoiets waar ik de muziek echt leuk vind, dan is het ook niet zo erg om zelf te gaan en toch ook een leuke middag te hebben.
woensdag 15 mei 2019 18:38
Wat toevallig dat je zoveel herkent.Spinaziebietje schreef: ↑15-05-2019 15:30Ik herken me heel erg in het verhaal van Phoebe-returns. Zelf verlies ik mezelf teveel in een ander en als ik niet oppas en word ik erg afhankelijk. Als ik weer een tijdje alleen ben gaat dit weg en voel ik me mogelijk zelfs beter, zelfstandiger, zelfverzekerder. Al zit ik sowieso een beetje in een onzekere periode, qua lichaam en kleding. Heb het me tijdens mijn lange periode als single heel erg comfortabel gemaakt en ben heel makkelijk geworden qua kleding en ook qua gewicht. Dat is iets waar ik tegen aan liep in mijn nu laatste korte relatie. En probeer nu weer langzaam aan weer eens wat uit, als rokjes en überhaupt in de spiegel kijken hoe ik er uit zie, wat gezonder eten. Al moet ik zeggen dat het denk ik allemaal niet meer zo mijn ding is geworden. Praktische comfortabele kleding is zoveel fijner en krijg koude benen in rokjes. Maar moet wel moeite doen om het bij mezelf te houden, zorgen dat ik tevreden ben met mezelf en als een ander mij dan op die manier leuk vind is dat mooi meegenomen. En toch de moed opbrengen om wat meer alleen te ondernemen. Naar een festival een keer of zoiets waar ik de muziek echt leuk vind, dan is het ook niet zo erg om zelf te gaan en toch ook een leuke middag te hebben.
Ik ook in wat jij schrijft, ik pas me gewoon ook te snel aan aan een ander. Ik vind het moeilijk om op mijn eigen grenzen te letten.
En mijn zelfvertrouwen groeit duidelijk weer wat nu ik ruimte voor mezelf heb.
Mijn dip is gelukkig over en ik begin me eigenlijk vrij goed te voelen, minder onzeker en zelfstandiger.
Ik begin weer te merken dat ik geen anderen nodig heb om me fijn te voelen.
Nu ben ik deze weken sociaal ook wat drukker, dat zorgt natuurlijk voor afleiding waardoor ik minder pieker.
Misschien zijn wij wel blijer en beter als single dan in een relatie, ik heb geen idee want ik herken het gemis aan een arm om je heen en iemand om op terug te vallen ook.
Beetje tegenstrijdig allemaal.
Nou ja wat ik eigenlijk vertellen wilde is dat mijn dip over is en ik begin me beter te voelen.
En ik had dit niet verwacht, schrik ik ook wel van, maar momenteel mis ik mn vriend niet zo maar dat wisselt nog wel af en toe.
De afgelopen weken appte of belde ik vrij veel. Vond hij niet erg maar ik vermoed dat ik hem daardoor niet echt de ruimte gaf.
De laatste dagen heb ik dat niet meer gedaan. Niet om de afstandelijke bitch uit te hangen, ik had er gewoon geen behoefte aan.
Net als Spinaziebiet, ik ga me nu ik weer even alleen ben toch beter voelen.
En tegelijkertijd snap ik dat dus niet want ik heb ook behoefte aan genegenheid en dat mis ik soms. En soms vind ik het ook heerlijk om alleen te zijn.
Ik ben ook licht chronisch vermoeid, als ik een drukke dag heb gehad zoals vandaag dan ben ik moe en dan wil ik liever alleen zijn, terwijl als vriend er dan was moest en ging ik toch rekening houden met hem. Dat vond ik echt wel lastig soms.
(Beetje lastig uit te leggen, maar gezelschap kan ik toch minder toegeven aan vermoeidheid dan wanneer vriend er is of ik bij hem)
woensdag 15 mei 2019 23:14
Ik wil alleen even aanhaken op het maken van nieuwe contacten. Het is vast niet ‘de oplossing’ voor alles maar ik heb recent een oproep op eetclubje gezocht geplaatst. Ik was verbaasd, binnen één week heel veel reacties van vooral vrouwen maar ook mannen. Mensen die opzoek zijn naar een leuke vriendengroep om mee te eten, borrelen maar ook sporten.
Denk niet dat ik direct mijn ware liefde er ga vinden maar voelt al fijn om nieuwe dingen op te bouwen en andere mensen te ontmoeten. Moet wel zeggen dat ze vrijwel allemaal single zijn. Twee ontmoetingen gehad met de club, ik vond het geslaagd.
Dacht wie weet hebben meer mensen er wat aan!
Denk niet dat ik direct mijn ware liefde er ga vinden maar voelt al fijn om nieuwe dingen op te bouwen en andere mensen te ontmoeten. Moet wel zeggen dat ze vrijwel allemaal single zijn. Twee ontmoetingen gehad met de club, ik vond het geslaagd.
Dacht wie weet hebben meer mensen er wat aan!
