Unhappy single? Samen zijn we hier unhappy singles :)

16-08-2018 21:08 3045 berichten
Ik kan wel weer schrijven in mijn dagboek, maar die zegt niks terug :) En heb behoefte aan relativering, gesprekspartners en ook ben ik benieuwd of ik nu nou de enige ben....Of in ieder geval de enige die er open over is :)

Ik ben unhappy single. Er lijkt wel hier een taboe op te rusten, want iedereen is happy single. Natuurlijk is samen leuker, maar alleen moet je het ook fijn kunnen hebben. Nou, ik vind er maar weinig aan. Ik kan mijzelf prima vermaken, maar regelmatig ook niet (soms wanneer ik iets leuks doe) en dan vliegen de muren, mijn gevoelens en gedachtes mij aan.

Ik vind het jammer dat ik tegen een muur van onbegrip stuit, zowel van mensen in een relatie als andere singles. Het is zoals het is, dus je kan het maar beter accepteren en het beste ervan maken. Maar wanneer dat niet altijd lukt, dan lijkt het alsof mensen niet zo goed weten te reageren. Ik hoef heus niet gelijk bij je op de sofa te liggen en mijn diepste problemen erover te delen. Maar iets meer in de trant van: (ongewild) single zijn suckt!

Voordat iedereen erover heen valt. Ik heb een prima leven met wat vrienden en ben bezig om contacten op te doen en mijn kennissenkring uit te breiden. Dat gaat schelen. Ik ben wisselend actief aan het daten. Soms geen zin en te druk met (leuk) werk. Soms is het even weer leuk en dan heb ik weer een paar dates gehad. Ik laat het een beetje op zijn beloop :)

Mijn relatiecv, voor wie het interesseert :-P)
Kalverliefde van een paar maanden. En 2 liefdes gehad. 4 en 5 jaar. Daarna nog een intense relatie gehad van een paar maanden, waar ik wisselend nog liefdesverdriet van heb. Allemaal stuk voor stuk fijne mannen. Met hun tekortkomingen, die heb ik ook en daardoor was de relatie niet perfect maar grotendeels van de tijd wel goed. We pasten niet bij elkaar of de tekortkomingen braken ons op. Ik spreek bijna al mijn exen nog. Ik herken mij zelden in sommige horrorverhalen op het forum. Ik realiseer mij dat ik daarmee geluk heb gehad dat ik hele fijne mannen en fijne relaties heb gehad. Ik weet hoe het is om geliefd te worden door je lief en samen door het leven te gaan. Ik heb ze nog niet gehoord, maar het is wachten wanneer iemand zegt: onbegrijpelijk dat jij single bent. Jij bent zo leuk! :roll:

We weten niet hoe het leven loopt en wie weet blijf ik wel even single en blijft die behoefte om erover te praten en schrijven. Kan ik ook eens mijn dagboek met rust laten ;-D Dus klets away :) Wat is jouw relatiecv? Hoe beleef jij je singleleven? Wat zijn de momenten dat je haat om single te zijn en wanneer juist niet (elk nadeel hep zijn voordeel :hihi: ) Wat zeggen mensen over jou als single? Kijk je ook weleens jaloers naar stelletjes? Hoe doe je sommige dingen als single (die spin loopt echt niet vanzelf de deur uit :O )
Ik weet inmiddels dat veel relaties niet standhouden, vroeger of later. En daarom moet je genieten van de tijd die je samen hebt en hebt gehad. De meesten vinden daarna weer iemand. Het lijkt me stug dat je dus altijd alleen blijft. Het kan duren..7 jaar of langer hoor je best vaak. Kwestie van heel realistisch blijven en niks verwachten en het valt mee
Alle reacties Link kopieren
Julus schreef:
18-05-2019 15:31
Ik weet inmiddels dat veel relaties niet standhouden, vroeger of later. En daarom moet je genieten van de tijd die je samen hebt en hebt gehad. De meesten vinden daarna weer iemand. Het lijkt me stug dat je dus altijd alleen blijft. Het kan duren..7 jaar of langer hoor je best vaak. Kwestie van heel realistisch blijven en niks verwachten en het valt mee
Dit geloof ik wel, want ik ken inderdaad maar 2/3 mensen die hun hele leven lang vrijgezel zijn gebleven. De één vindt al braaf in 3 HAVO een partner voor het leven. De ander begint op 14 jarig leeftijd met de eerste relatie en is rond de 45 ca. 8 relaties verder maar heeft in de tussenliggende periode nooit langer dan een paar maanden zonder gezeten, en bij de ander duurt het allemaal wat langer (of komt het later op gang).

Ik ben nu zelf zo iemand die echt al lang (sinds begin 2012) single is. En hoewel ik wel een relatie wil, moet ik eerlijk bekennen dat ik mijzelf met een relatie, nauwelijks meer voor kan stellen. Dat er nog iemand hier rondloopt in mijn appartement bijvoorbeeld. Het vliegt me niet in negatieve zin aan ofzo, maar IK en een RELATIE?!? Dat is alweer zo lang geleden en ben zo gewend geraakt aan mijn single leven, dat het toch wel even schakelen is. Hopelijk ben ik in de praktijk nog wel in staat om een relatie aan te gaan.
Julus schreef:
18-05-2019 15:19
Dat lijkt, ja.
Ondertussen blijkt die ene kennis die al 20 jaar getrouwd is, verlaten te zijn door haar vreemdgaande man die naar het buitenland vertrok en niks meer betaalde.
Of die oude vriendin die jarenlang happy foto's postte van haar vriend en kinderen en die ook opeens is gedumpt door hem. En die zich als klootzak ontpopte.

Zomaar een greep uit mijn FB. In beide gevallen hebben ze met mij uitgebreid gedeeld wat er speelde. En ik dacht: die zijn echt al zo lang happy! In beide gevallen bleek er al langer veel niet goed te zitten.

Realitycheck! En zo kan ik meer voorbeelden noemen. Iets wat op FB zo anders leek.
Inderdaad! Single zijn is niet altijd makkelijk maar relaties zijn dat ook niet.
Ik heb 1 broer en 2 zussen, ben lang alleen geweest (En nu weer officieel maar dat komt wel weer goed. Vriend en ik hebben nu een break)
Zij waren alledrie getrouwd en ik was de enige single en jammer genoeg heb ik me echt wel minder gevoeld.
De huidige staat is overigens dat er inmiddels 2 aan het scheiden zijn, terwijl ik er echt wel vanuit ging dat het allemaal goed zat.

Ik denk daar de laatste tijd veel over na, of verwachten en mekaar beloven dat je voor eeuwig van elkaar houdt en bij elkaar blijft wel zo realistisch is.
I.m.o kun je elkaar beter beloven dat je bij elkaar blijft zolang je het leuk hebt.
En als dat om wat voor reden dan niet voor altijd is en op een gegeven moment klaar is en je voor jezelf of een ander kiest ben je i.m.o geen slecht mens.
Je kunt pas gelukkig zijn met een ander als je dat eerst met jezelf bent. (En dat is exact de rede dat ik de knoop met vriend voor nu even doorgehakt heb, we zaten allebei niet lekker in ons vel en ik ging me te afhankelijk voelen van hem, en wist niet meer blij te zijn met mezelf)
Het zal overigens echt wel voorkomen hoor, dat mensen hun hele leven van elkaar houden en blij zijn met elkaar, maar dat wil niet zeggen dat dat voor iedereen maakbaar is.
Dat is die cyclus , anderen liggen in scheiding en jij krijgt een relatie of andersom. Altijd zo meegemaakt. Voor mij is dit een langdurige periode van opbouwen na een break, waar eerder een ander in zat. En dan volgt er altijd weer die opbouwfase incl nieuwe liefde.
Je moet sowieso datgene kiezen wat joj gelukkig maakt en een relatie mag je altijd verbreken. Risico van het vak, dat 1 partij wil stoppen. Vandaar ook het gelukkig zijn met jezelf, zodat je niet in een gat valt. Een beetje liefdesverdriet hoort er bij, want een verlies van een dierbaar iemand en afsluiting van een fase. Geldt net zo goed voor stoppem met die ene baan waar je liever had willen blijven. Zodra je goed kunt omgaan met zulke veranderingen en begrijpt dat verandering bij het leven hoort, sta je er relaxter in. Niets is statisch. Afscheid van mensen en levensfases horen daar bij.
Campercamping schreef:
18-05-2019 16:29
Dit geloof ik wel, want ik ken inderdaad maar 2/3 mensen die hun hele leven lang vrijgezel zijn gebleven. De één vindt al braaf in 3 HAVO een partner voor het leven. De ander begint op 14 jarig leeftijd met de eerste relatie en is rond de 45 ca. 8 relaties verder maar heeft in de tussenliggende periode nooit langer dan een paar maanden zonder gezeten, en bij de ander duurt het allemaal wat langer (of komt het later op gang).

Ik ben nu zelf zo iemand die echt al lang (sinds begin 2012) single is. En hoewel ik wel een relatie wil, moet ik eerlijk bekennen dat ik mijzelf met een relatie, nauwelijks meer voor kan stellen. Dat er nog iemand hier rondloopt in mijn appartement bijvoorbeeld. Het vliegt me niet in negatieve zin aan ofzo, maar IK en een RELATIE?!? Dat is alweer zo lang geleden en ben zo gewend geraakt aan mijn single leven, dat het toch wel even schakelen is. Hopelijk ben ik in de praktijk nog wel in staat om een relatie aan te gaan.
Ik behoor tot die 2de categorie. En dan ineens..ben ik al jaren single. Daar moest ik erg aan wennen, want hooguit een paar maanden single geweest in de afgelopen 25 jaar. En ik ervaar hoe ontzettend goed het is om het echt in je eentje te rooien. Altijd op jezelf terug te kunnen vallen. Weten dat het goed komt omdat je zelf aan het roer staat. Ik geloof dat dat een gezonde en stabiele relatie oplevert indien je iemand tegenkomt. Een ander is immers niet nodig, maar wel welkom.
Ik denk dus ook dat als jij iemand ontmoet met wie alles heel makkelijk levelt, je jezelf niet eens hoeft af te vragen of een relatie nog lukt. Die is er dan gewoon. Het samenzijn is de relatie en je spreekt samen af hoe eea in te vullen. In beginsel wellicht op een wat lager pitje en dan merk je vanzelf waar je behoefte ligt.
Het is niet iets wat je moet leren. Het is iets wat je overkomt en waarvoor je je moet openstellen als in: willen investeren. Wel merk ik dat als midden veertiger het nog best lastig is om behoeften af te stemmen. Vooral externe factoren, een compleet geolied leven met verplichtingen hebben waar de ander in moet passen. Angst voor weer een mislukking. Zo verklaar ik het feit dat ik nog single ben ( naast het zichtbare ouder worden en dus minder in trek zijn)
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat je daar echt wel een heel goed punt hebt Julus.
Het helpt me ook wel om het zo te zien.
Ik zie ook weleens mensen die dan heel erg hun geluk af laten hangen van een ander, maar soms denk ik dan, als die relatie dan uitgaat wat is er dan van je over?

Klinkt misschien cliché maar ik denk inderdaad wel dat je een bepaalde basis moet hebben voor jezelf en in jezelf waar je oké mee bent.

Ik vind gelukkig met jezelf zijn ook weer zo beladen, het legt een druk op je want niemand is 100% gelukkig met zichzelf, er zijn altijd dingen die je anders wil zien, niemand is perfect, je verandert ook door de jaren heen.
Ik denk inderdaad als je je geluk of eigenwaarde teveel aan een ander ophangt dat dat geen goede basis is.
Dat laatste inderdaad. Tuurlijk is een mens niet altijd gelukkig. Maar als je je diepongelukkig voelt omdat je die relatie niet hebt, dan loop je kans dat je voor de eerste de beste gaat. En dat levert dan weer een hoop ellende of ongeluk op. Ik denk dat dat er mee bedoeld wordt. Leer alleen zijn. Leer om aan de dingen te werken die een struikelpunt kunnen zijn in de interactie met anderen. Leer gelukkig zijn met wat er wel goed gaat en geniet van elk positief iets. Bouw een solide basis waarop je altijd kunt terugvallen. Dan kan een ander je nooit maken of breken.
Dit is mijn bevinding na 5 relaties en ik heb het na lang oefenen eindelijk door :-D
En daar hoort mi ook bij; laat los wat je verdriet doet of wat je energie kost. Wat het ook is. Zodra er iemand voorbij komt die toch niet voldoet dan kost het geen moeite om afscheid te nemen. Em ga je door je met je leven
Alle reacties Link kopieren
Vriendschappen zijn inderdaad niet vanzelfsprekend helaas. Ik maak al niet makkelijk contact en heb andere interesses dan de meeste mensen. Dat laatste speelt vooral sinds mijn puberteit. Als kind kon ik sociaal nog redelijk mee en voelde ik me zelden eenzaam. Vaak teleurgesteld in vriendschappen. Met name afzeggen van afspraken op het laatste moment door de ander. Mijn single-vriendin heeft dat ook. In het begin niet. Onze afspraken gaan 9 van de 10 keer niet door. Nu hebben we afgesproken op Hemelvaartsdag samen naar de braderie te gaan. Op haar verzoek. Ik ben benieuwd of ze er is.
Alle reacties Link kopieren
yesss schreef:
18-05-2019 13:27
Ja dat lijkt me zo fijn dat je dat hebt. Vriendschappen zijn gewoon niet vanzelfsprekend.., door de jaren heen vriendschappen los moeten laten en nieuwe mensen leren kennen vind ik ook niet makkelijk.
Ik heb maar zelden echt een hele goede klik en misschien door de teleurstellingen ook wel wat moeite met openstellen, maar het moet wel goed voelen.
Vriendschappen zijn inderdaad niet vanzelfsprekend. Bij mij gaat het ook allemaal niet vanzelf. In vriendschappen moet je investeren. Bepaal voor jezelf welke mensen in je omgeving ook in jou investeren en laat de test varen, dan hou je ruimte over voor nieuw contact. Ik heb naar aanleiding van het bericht van Sheldon wat research gedaan vandaag en er worden best een hoop laagdrempelige dingen georganiseerd voor (single) mensen die graag nieuwe mensen willen ontmoeten. Geef zoiets een keer een kans :). Zeker bij drukker bezochte evenementen zij de groepen zo groot dat je ongetwijfeld met iemand een klik hebt. Je houdt er misschien wel vrienden aan over, of een date, of je heb gewoon een leuke tijd gehad waardoor je vertrouwen in jezelf en anderen weer wat groeit :).

Je gun je iemand waarmee het klikt en waar je steun bij kan vinden!
Verdeel en heers.
Alle reacties Link kopieren
De dingen die jullie hierboven noemen, zijn mijns inziens echt énorme voordelen aan single zijn.

Je bent inderdaad echt op jezelf teruggeworpen als single, om te voorzien in je eigen levensgeluk / genot. Wat je inderdaad vaak ziet als mensen d.m.v. een hypotheek, kinderen in de flow terecht komen waardoor je dagen automatisch worden gevuld, en je van de ene in de andere dag racet, dat deze mensen pas weer na gaan denken over het leven zodra er (helaas vaak in negatieve zin) iets groots in hun leven gebeurt : ze worden opeens door hun partner in de steek gelaten, ze krijgen een ernstige ziekte, of er gebeurt iets met hun kind. Dat zijn dan momenten waarna vaak wordt gezegd: ''Ik heb te lang niet naar mijzelf om gekeken'', maargoed vaak ben je dan tientallen jaren verder in het leven.

Begrijp me niet verkeerd, ik gun mensen met een relatie geen ongeluk, en zéker niet iedereen met een relatie is zo, maar als single heb je ook de luxe om eigenlijk alleen maar aan jezelf te kunnen denken, en elke kant op te kunnen gaan en staan waar je wil.

Maar hoever je daar in gaat, heb je natuurlijk zelf in de hand. Ik merk dat ik zelf wel meer toe ben aan een bepaalde weekendinvulling die meer bij een relatie dan de single life valt. Ik heb een bootje, maar mis dan wel die persoon om samen lekker daarop een dagje te zonnen, lekkere hapjes mee. Vriendinnen deed ik dat voorheen altijd mee, maar dat mondde altijd uit in enorm veel geroddel / wijn drinken, dat is me nu te druk.
Campercamping schreef:
19-05-2019 09:39
De dingen die jullie hierboven noemen, zijn mijns inziens echt énorme voordelen aan single zijn.

Je bent inderdaad echt op jezelf teruggeworpen als single, om te voorzien in je eigen levensgeluk / genot. Wat je inderdaad vaak ziet als mensen d.m.v. een hypotheek, kinderen in de flow terecht komen waardoor je dagen automatisch worden gevuld, en je van de ene in de andere dag racet, dat deze mensen pas weer na gaan denken over het leven zodra er (helaas vaak in negatieve zin) iets groots in hun leven gebeurt : ze worden opeens door hun partner in de steek gelaten, ze krijgen een ernstige ziekte, of er gebeurt iets met hun kind. Dat zijn dan momenten waarna vaak wordt gezegd: ''Ik heb te lang niet naar mijzelf om gekeken'', maargoed vaak ben je dan tientallen jaren verder in het leven.

Begrijp me niet verkeerd, ik gun mensen met een relatie geen ongeluk, en zéker niet iedereen met een relatie is zo, maar als single heb je ook de luxe om eigenlijk alleen maar aan jezelf te kunnen denken, en elke kant op te kunnen gaan en staan waar je wil.

Maar hoever je daar in gaat, heb je natuurlijk zelf in de hand. Ik merk dat ik zelf wel meer toe ben aan een bepaalde weekendinvulling die meer bij een relatie dan de single life valt. Ik heb een bootje, maar mis dan wel die persoon om samen lekker daarop een dagje te zonnen, lekkere hapjes mee. Vriendinnen deed ik dat voorheen altijd mee, maar dat mondde altijd uit in enorm veel geroddel / wijn drinken, dat is me nu te druk.
Hier ben ik het volkomen mee eens, weinig aan toe te voegen.
Single zijn/alleen wonen heeft ook zn voordelen.
Ik schrik ervan, natuurlijk hoop ik dat het goed komt en dat vriend zich beter gaat voelen (het gaat niet goed met hem, eerst ook niet met mij maar ik begin me beter te voelen) maar misschien wordt mijn onzekerheid en negatieve zelfbeeld te veel geprikkeld door een liefdesrelatie en ben ik blijer in mn eentje begin ik de laatste dagen toch af en toe te denken.
Nogmaals ik schrik er zelf van, en van de andere kant is het misschien ook wel weer een enorme uitdaging.
De vrijheid is inderdaad fijn. Maar in een passende relatie hoef je daar nou ook weer niet heel veel in op te geven. Ik mis vooral de emotionele verbinding. Ik was wat dat betreft ook wel geraakt door het stuk dag Liesbeth Smit in haar boek over introversie schreef over haar single periode. Al was dat voor haar voor het eerst sinds lange tijd en gecombineerd met een aantal andere factoren reden om ook even goed aan zichzelf te werken, dat herken ik niet. Maar wat zij ook schreef - al was het dan dus vanuit het kader van introversie - over de emotionele kanten van zo'n periode herken ik wel goed.
Alle reacties Link kopieren
coolpack2 schreef:
19-05-2019 11:02
De vrijheid is inderdaad fijn. Maar in een passende relatie hoef je daar nou ook weer niet heel veel in op te geven. Ik mis vooral de emotionele verbinding. Ik was wat dat betreft ook wel geraakt door het stuk dag Liesbeth Smit in haar boek over introversie schreef over haar single periode. Al was dat voor haar voor het eerst sinds lange tijd en gecombineerd met een aantal andere factoren reden om ook even goed aan zichzelf te werken, dat herken ik niet. Maar wat zij ook schreef - al was het dan dus vanuit het kader van introversie - over de emotionele kanten van zo'n periode herken ik wel goed.
Ja die verbondenheid mis ik ook steeds meer. Ik weet dat een relatie als single heel romantisch lijkt maar het stukje met elkaar een goede en leuke band hebben is zo belangrijk. Alsof je in een ruimte zit tussen allemaal stelletjes dan is het ook niet leuk als single. Het is meer dat je weet dat je momenten kunt delen met anderen en dat je een uitlaatklep hebt in plaats van alleen je familie. Zelfde als vandaag dat een zondag gewoon heel lang kan duren in je eentje en hoe leuk en makkelijk hele dag Netflixen ook is, aan het eind van de dag ben je toch nog steeds erg leeg van binnen ipv dat je de hele dag samen met iemand hebt genetflixed bijvoorbeeld.
Ik vermaak me wel, dat is m'n punt niet. Ik heb alleen met niemand een diepere verbinding en dan voel ik me emotioneel wel eens wat afgevlakt. Heb geen hechte band met familie en met vrienden alleen af en toe (die hebben hun partner).
Alle reacties Link kopieren
Lola712.

Wees blij dat je nog een familie heb,als je daar een goede band mee heb.
Ik heb geen familie meer.

ik wou dat mijn moeder of mijn broer nog leefde.
Daar kan geen relatie tegen op!
Alle reacties Link kopieren
wendy7373 schreef:
19-05-2019 12:49
Lola712.

Wees blij dat je nog een familie heb,als je daar een goede band mee heb.
Ik heb geen familie meer.

ik wou dat mijn moeder of mijn broer nog leefde.
Daar kan geen relatie tegen op!
Ja dat is ook zo, daarom ben ik ook steeds banger om ze te verliezen omdat je dan helemaal alleen achter blijft. En jezelf vermaken dat kan ik ook wel maar je maakt het toch op een andere manier mee in je uppie.
yesss schreef:
17-05-2019 19:05
Ja dit klopt helemaal...en als je die mensen niet hebt loop je regelmatig vast.
Ik merk dat de laatste tijd heel erg.
Ook dingen waar ik mee zit dat ik het niet kwijt kan. Nu ook weer, ik zit ergens mee en dan kom ik thuis en moet ik er weer alleen mee dealen. Niet iemand die weet hoe moeilijk sommige dingen voor mij zijn, mij door en door kent (buiten mijn ouders) en een steun kan zijn daarin.

Maar ook wat hierboven beschreven wordt over dingen ondernemen.
Ik heb wel wat kennissen, maar dan moet je allemaal weer ver van tevoren iets plannen, wat op dat moment dan nooit goed uitkomt...

Het werkt voor mij ook niet.., want zoiets moet dan leuk zijn want daarna zie je elkaar weer even niet want iedereen heeft het druk.

Terwijl als je een partner hebt kun je spontaan iets afspreken, als je gewoon energie hebt en zin om weg te gaan, goh zullen we vanavond uit eten gaan of een drankje.
Dat mis ik de laatste tijd steeds meer.
Herkenbaar. Alhoewel een partner hier niet zaligmakend in is. Die partner moet ook fysiek en emotioneel beschikbaar voor je zijn. En dan nog, moet hij je begrijpen en je kunnen geven wat je op dat moment nodig hebt. Dus mensen/vrienden waar je terecht kan voor wat dan ook is altijd belangrijk :)

Ja dat spontane met iemand wat doen mis ik ook wel. Of gewoon thuis zijn in je relaxkleding en samen hangen. Niks zeggen en film kijken. Daarna de film bespreken. Of erger nog, tijdens de film al een beetje praten (zo ben ik haha :proud: )
En ik gooi hem maar weer erin.....Eens in de zoveel tijd komt dat terug. Als single zijn moet je ook zo leuren om je portie sex te krijgen. Natuurlijk er bestaan scharrels, fwb, onenightstands en weet ik niet allemaal meer. Maar goede sex met je partner verslaat niets.

;-D
anoniem_82224 wijzigde dit bericht op 19-05-2019 16:41
2.70% gewijzigd
Ooo dat zou ik zo fijn vinden Lovestar, intimiteit. En ja, in je eentje kun je ook dingen, maar dan ga ik fantaseren en word ik geconfronteerd met het feit dat ik het alleen in mijn up kán doen. Want in mijn fantasieën ben ik nou eenmaal niet alleen.

Verder ben ik momenteel wat relaxter op relatiegebied (op het werk is het lekker druk, soms iets te druk). Minder aan het zoeken en minder dat rusteloze. Meer de tijd geven of contacten zich ontwikkelen of doodbloeden.
coolpack2 schreef:
19-05-2019 11:02
De vrijheid is inderdaad fijn. Maar in een passende relatie hoef je daar nou ook weer niet heel veel in op te geven. Ik mis vooral de emotionele verbinding. Ik was wat dat betreft ook wel geraakt door het stuk dag Liesbeth Smit in haar boek over introversie schreef over haar single periode. Al was dat voor haar voor het eerst sinds lange tijd en gecombineerd met een aantal andere factoren reden om ook even goed aan zichzelf te werken, dat herken ik niet. Maar wat zij ook schreef - al was het dan dus vanuit het kader van introversie - over de emotionele kanten van zo'n periode herken ik wel goed.
Dat denk ik ook wel dat je dat in een goede relatie niet op hoeft te geven.
Toevallig heb ik dit boek net gedownload en daar ga ik dus in beginnen.
Ben benieuwd.
Lovestar schreef:
19-05-2019 14:02
En ik gooi hem maar weer erin.....Eens in de zoveel tijd komt dat terug. Als single zijn moet je ook zo leuren om je portie sex te krijgen. Natuurlijk er bestaan scharrels, fwb, onenightstands en weet ik niet allemaal meer. Maar goede sex met je partner verslaat niets.

;-D
Mis ik het meest 😫
O inderdaad! Ik weiger om iemand op te snorren voor de intimiteit. Dat is zo leeg en dan voel ik me daarna alsnog rot. Maar inmiddels een echt gemis. Het idee dat dit nog jaren kan voortduren is ook niet fijn
Julus schreef:
19-05-2019 17:21
O inderdaad! Ik weiger om iemand op te snorren voor de intimiteit. Dat is zo leeg en dan voel ik me daarna alsnog rot. Maar inmiddels een echt gemis. Het idee dat dit nog jaren kan voortduren is ook niet fijn
Ik ook niet...
In het verleden wel min of meer gedaan, zonder dat dat overigens mn bedoeling was, ik zit zo namelijk niet in elkaar, m.a.w het was niet helemaal bewust. (Maar ik ben er, denk ik, misschien wel wat naïef in geweest. Maar goed ik heb geleerd van mijn fouten)
Liever alleen/geen intimiteit dan dat.
Alhoewel ik het momenteel met mijn vriendje ivm de afstand (Ik ga inmiddels wel weer lekker, hij niet.
Net nieuw werk waar hij erg druk mee is en veel aan zn hoofd. En ik voel me wel machteloos dat ik hem niet kan helpen) echt wel mis. Niet perse enkel de seks.
Oh, ik heb dat wel met periodes gedaan, scharrels. Niks mis mee. Maar nu geen behoefte aan. Ik sluit niks uit, misschien komt het wel een keer als ik lang 'droog sta'. Dat is nu niet zo, dus makkelijk praten.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven