Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 25
vrijdag 7 juni 2019 20:27
Morgen is mijn meneer de hele dag weg, lekker de hele dag in mijn eentje rommelen. Wel even aan toe, want de afgelopen dagen hebben me wel weer genoeg energie gekost.
Maar gelukkig is er dan altijd zo'n leerling die je bedankt voor het afgelopen jaar. Dan zijn ze 1,90 en 20 jaar uit, dan wil je ze toch gewoon plat knuffelen
Maar gelukkig is er dan altijd zo'n leerling die je bedankt voor het afgelopen jaar. Dan zijn ze 1,90 en 20 jaar uit, dan wil je ze toch gewoon plat knuffelen
Valhalla! Where the brave may live Forever!
vrijdag 7 juni 2019 20:36
Haha dit doet me denken aan een situatie van een paar jaar terug. Ik was met iemand aan het winkelen en we stonden te wachten voor de pashokjes. Het was nogal druk en de vrouw die voor ons stond, keek wat om zich heen en zei: "Laat maar, ik doe het hier wel" Vrouw had een BH die ze wilde passen, en trekt dus voor het oog van iedereen haar shirt en beha uitdianaf schreef: ↑03-06-2019 12:15Maar je gaat toch niet zo winkelen of wel dan? Toch alleen op plekken waar het logisch is, draag je dat.
Ik had vroeger bij het Kruidvat nog wel eens dat er in kleding van mensen nog een alarmtag zat (van een andere winkel). Ik bood (als het niet te druk was) dan nog wel eens aan om hem eruit te knippen. Eén keer bleek iemand er in zijn kleding eentje te hebben zitten, die dus niet in zijn jas of zo zat. Hij wilde wel heel enthousiast meer uittrekken zodat we de label konden vinden. Natuurlijk was het één of andere oude man , niet zo'n marechaussee-gast, aangezien ik toen nog vrijgezel was, had ik er in dat geval misschien niet afwijzend op gereageerd.
vrijdag 7 juni 2019 20:55
Mijn meneer en ik liepen vorige week door de Bijenkorf en toen trok midden in de winkel een man zijn shirt uit, die man had geen sixpack, maar een biervat.Kwebbeltje91 schreef: ↑07-06-2019 20:36Haha dit doet me denken aan een situatie van een paar jaar terug. Ik was met iemand aan het winkelen en we stonden te wachten voor de pashokjes. Het was nogal druk en de vrouw die voor ons stond, keek wat om zich heen en zei: "Laat maar, ik doe het hier wel" Vrouw had een BH die ze wilde passen, en trekt dus voor het oog van iedereen haar shirt en beha uit
Valhalla! Where the brave may live Forever!
vrijdag 7 juni 2019 21:29
Degenen die niets te schamen hebben, doen helaas nooit dit soort dingen...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zondag 9 juni 2019 12:35
Inderdaad. Ik was pas op een festival, het was heet en degenen met de minste kleding hadden ook het meeste spek. Om het maar even oneerbiedig te zeggen.
Is dit een soort ongeschreven regel ofzo die ik gemist heb?
zondag 9 juni 2019 14:01
Waar ik me pas op een festival over verbaasde was dat kleden naar je figuur of uberhaupt een beetje je lijf bedekken totaal niet meer van deze tijd is. Spijker shorts met een halve bil eronderuit, crop tops met een flinke blote buik eronder. Nee niet iedereen is slank, ik heb ook geen mt 36 of afgetraind sixpack lijf maar draag gewoon een leuk shirtje en een shortje of rokje.
dinsdag 11 juni 2019 09:02
Hier ook een fijn weekend gehad. Wel naar de dierentuin geweest met zus en neefje. En ik moet zeggen, hij heeft zich voorbeeldig gedragen (8 jaar). Maar het is sowieso een rustig kind, dus dat scheelt. Maar hij vond het allemaal maar wat interessant.
Verder zwaar gerelaxt en geluierd. Slechts een fractie van mijn plannen uitgevoerd maar wel lekker bijgekomen. En jullie?
Verder zwaar gerelaxt en geluierd. Slechts een fractie van mijn plannen uitgevoerd maar wel lekker bijgekomen. En jullie?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 12 juni 2019 12:35
Ik ben een meelezer hier en ik heb wat vragen voor jullie. Ik begrijp dat ik zomaar in een gesprek spring; als dit bericht ongepast is gewoon zeggen hoor, dan haal ik het weer weg.
Ik denk de laatste tijd veel na over wel of geen kinderen krijgen. Eigenlijk heb ik eerst altijd gedacht dat ik kinderen wilde, maar nu de leeftijd om daaraan te beginnen nadert (ik ben 28) en mensen om me heen zwanger raken, denk ik alleen maar heel hard "NEE. Beginnenkort 'moet' ik ook en IK WIL NIET. Ik wil niet zwanger zijn en bevallen. Ik wil niet 24/7 paraat staan. Ik wil niet de verantwoordelijkheid over een ander mens. Ik wil niet continu drukte om me heen." Het lijkt me vreselijk op verjaardagen te vergelijken welk kind bij hoeveel maanden kan staan of hoeveel cc een baby drinkt. Bovendien hebben m'n vriend en ik ook de nodige erfelijke psychische en lichamelijke issues, wat het lastig gaat maken om goede en leuke ouders te zijn, en waarbij er natuurlijk ook kans is dat onze kinderen dingen krijgen. Maar aan de andere kant, ik ben een echt familiemens. Oude familie valt weg, en het lijkt me mooi nieuwe familie te 'maken'. M'n vriend en ik zijn heel zorgzaam en ook wel speels. Ik ben stiekem bang buiten de boot te vallen. En misschien mis ik wel iets heel moois. Ik weet het gewoon niet. Zijn er mensen hier die lang hebben getwijfeld? Wat hielp om een goede keuze te maken? Zijn er ook mensen die een kinderwens hadden, maar door bijvoorbeeld psychische issues hier vanaf hadden gezien? Voor mij voelt het namelijk wel als een soort van falen als het kinderen krijgen gewoon een slecht idee is vanwege onze psychische problemen... Hoe ga je hiermee om?
Ik denk de laatste tijd veel na over wel of geen kinderen krijgen. Eigenlijk heb ik eerst altijd gedacht dat ik kinderen wilde, maar nu de leeftijd om daaraan te beginnen nadert (ik ben 28) en mensen om me heen zwanger raken, denk ik alleen maar heel hard "NEE. Beginnenkort 'moet' ik ook en IK WIL NIET. Ik wil niet zwanger zijn en bevallen. Ik wil niet 24/7 paraat staan. Ik wil niet de verantwoordelijkheid over een ander mens. Ik wil niet continu drukte om me heen." Het lijkt me vreselijk op verjaardagen te vergelijken welk kind bij hoeveel maanden kan staan of hoeveel cc een baby drinkt. Bovendien hebben m'n vriend en ik ook de nodige erfelijke psychische en lichamelijke issues, wat het lastig gaat maken om goede en leuke ouders te zijn, en waarbij er natuurlijk ook kans is dat onze kinderen dingen krijgen. Maar aan de andere kant, ik ben een echt familiemens. Oude familie valt weg, en het lijkt me mooi nieuwe familie te 'maken'. M'n vriend en ik zijn heel zorgzaam en ook wel speels. Ik ben stiekem bang buiten de boot te vallen. En misschien mis ik wel iets heel moois. Ik weet het gewoon niet. Zijn er mensen hier die lang hebben getwijfeld? Wat hielp om een goede keuze te maken? Zijn er ook mensen die een kinderwens hadden, maar door bijvoorbeeld psychische issues hier vanaf hadden gezien? Voor mij voelt het namelijk wel als een soort van falen als het kinderen krijgen gewoon een slecht idee is vanwege onze psychische problemen... Hoe ga je hiermee om?
woensdag 12 juni 2019 12:41
Investeer in kindvrije vriendschappen om leuke sociale dingen mee te kunnen ondernemen. Hoef je niet gevangen te zitten tussen alle familieverplichtingen die er bij kinderen komen kijken.
Ik was al vanaf jongsafaan bewust kindvrij maar toen ik eind 40 was kreeg ik een psychische diagnose waardoor ik extra bevestigd ben in dat het heel goed is dat ik mijn genen niet heb doorgegeven.
Ik was al vanaf jongsafaan bewust kindvrij maar toen ik eind 40 was kreeg ik een psychische diagnose waardoor ik extra bevestigd ben in dat het heel goed is dat ik mijn genen niet heb doorgegeven.
woensdag 12 juni 2019 13:12
Hoi Jupiter, ik heb het altijd al geweten dus ik ken de struggle niet. Wel rond mijn 30e nogmaals even bewust nagedacht of ik het echt niet wilde, maar mijn gevoel was niet veranderd. Ook hier psychische erfelijke problemen, waardoor ik in mijn gevoel versterkt word. Dit wil ik aan niemand doorgeven.
Er zal vast wel iemand in dit topic zijn die hetzelfde heeft doorgemaakt als jij
Er zal vast wel iemand in dit topic zijn die hetzelfde heeft doorgemaakt als jij
woensdag 12 juni 2019 13:35
Ik heb geen psychische problemen, dus geen ervaring met jouw twijfels.Jupiter1995 schreef: ↑12-06-2019 12:35Voor mij voelt het namelijk wel als een soort van falen als het kinderen krijgen gewoon een slecht idee is vanwege onze psychische problemen...
Ik wil je wel even een knuffel geven vanwege bovenstaande uitspraak. Ongeacht wat je kiest, het is geen falen. Psychische problemen zijn niet jouw schuld en ook geen teken van zwakte. Als je de keuze zou maken om geen kinderen te krijgen vanwege je psychische problemen is dat juist sterk. Je beschermt een eventueel toekomstig kind en jezelf.
Begrijp me niet verkeerd hè, daarmee wil ik dus zeker niet zeggen dat je geen kinderen zou moeten krijgen. Ik heb geen idee wat je problemen precies zijn en hoe sterk die je belemmeren. Ieder maakt die keuze voor zichzelf, daar kan een ander niet over oordelen.
anoniem_63b1fdb33c98f wijzigde dit bericht op 12-06-2019 13:44
0.56% gewijzigd
woensdag 12 juni 2019 13:36
Hier geen twijfel, maar ook geen fysieke of psychische redenen waarom het niet handig zou zijn.
Zorgzaam en speels is geen reden om aan kinderen te beginnen, zeker niet als er zoveel redenen zijn waarom je het liever niet wilt (met name: het gewoon niet willen, is de belangrijkste reden).
Ik zie mij zelf wel als zorgzaam en speels, maar de vraag is hoeveel daar nog van over blijft als je aan kinderen begint? Dan moet je veel en andere dingen kunnen niet. Moeten zorgen lijkt mij verschrikkelijk en kinderen kosten veel tijd en energie. Heb je dan nog wel tijd en zin in speels zijn? En trek je het überhaupt als de ander zo is en je zelf gesloopt bent?
Ja de ouder familie valt weg, maar dmv vriendschappen maak je weer een eigen familie. Ik heb vriendinnen die net zo voelen als een zus, buren die voelen als ooms/tantes en bepaalde oudere mensen die voelen als een opa en oma. Investeren in relaties is gewoon het belangrijkste.
Dat er fysieke en psychische issues zijn, is echt wel belangrijk. Want een kind zorgt voor veel verplichtingen, veel prikkels en er is weinig ruimte voor jezelf. Daarnaast wat als jouw kind die fysieke of psychische issues erft of dat het sowieso een zorgenkindje wordt. Heb je daar ruimte voor?
En eraan beginnen omdat je bang bent iets te missen. Natuurlijk zul je een bepaalde fase missen als je geen kinderen hebt, maar als je wel kinderen hebt, zul je ook bepaalde fases missen van het kindvrij zijn.
Echt, begin alleen aan kinderen als je zeker denkt te weten, dit beiden fysiek en psychisch aan te kunnen, niet omdat je hetzelfde wilt hebben als vrienden/familie of bang bent iets te missen. Angst is een slechte raadgever...
Zorgzaam en speels is geen reden om aan kinderen te beginnen, zeker niet als er zoveel redenen zijn waarom je het liever niet wilt (met name: het gewoon niet willen, is de belangrijkste reden).
Ik zie mij zelf wel als zorgzaam en speels, maar de vraag is hoeveel daar nog van over blijft als je aan kinderen begint? Dan moet je veel en andere dingen kunnen niet. Moeten zorgen lijkt mij verschrikkelijk en kinderen kosten veel tijd en energie. Heb je dan nog wel tijd en zin in speels zijn? En trek je het überhaupt als de ander zo is en je zelf gesloopt bent?
Ja de ouder familie valt weg, maar dmv vriendschappen maak je weer een eigen familie. Ik heb vriendinnen die net zo voelen als een zus, buren die voelen als ooms/tantes en bepaalde oudere mensen die voelen als een opa en oma. Investeren in relaties is gewoon het belangrijkste.
Dat er fysieke en psychische issues zijn, is echt wel belangrijk. Want een kind zorgt voor veel verplichtingen, veel prikkels en er is weinig ruimte voor jezelf. Daarnaast wat als jouw kind die fysieke of psychische issues erft of dat het sowieso een zorgenkindje wordt. Heb je daar ruimte voor?
En eraan beginnen omdat je bang bent iets te missen. Natuurlijk zul je een bepaalde fase missen als je geen kinderen hebt, maar als je wel kinderen hebt, zul je ook bepaalde fases missen van het kindvrij zijn.
Echt, begin alleen aan kinderen als je zeker denkt te weten, dit beiden fysiek en psychisch aan te kunnen, niet omdat je hetzelfde wilt hebben als vrienden/familie of bang bent iets te missen. Angst is een slechte raadgever...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 12 juni 2019 13:40
Kinderen pasten nooit in mijn plaatje. Ik ben (tijdens een burn-out) wel dieper in het issue gedoken omdat ik opgegroeid ben met een meervoudig beperkte sibling en ik wilde onderzoeken of mijn gebrek aan rammelende eierstokken echt een gebrek aan rammelende eierstokken was of angst.
Ik heb ook 2 psychische diagnoses, waardoor ik denk dat kinderen krijgen zou resulteren in een verslechtering van mijn situatie.
Ik heb ook 2 psychische diagnoses, waardoor ik denk dat kinderen krijgen zou resulteren in een verslechtering van mijn situatie.
woensdag 12 juni 2019 13:50
Bedankt voor de lieve reacties allemaal.
@redbulletje: thanks, lijkt me inderdaad heel fijn.
@Vixxen: wat fijn om die struggle niet te hebben. ik ben sowieso een twijfelkont hoor. Ik probeer mezelf maar gerust te stellen met het idee dat er niet één beste optie is... Dat het leven op meerdere manieren leuk (of stom) kan zijn.
@Yugen: bedankt. Ontroert me wat je zegt, thanks. Het voelt soms gewoon zo stom om toe te geven dat wij het niet aankunnen om kinderen te hebben.
@dianaf: bedankt voor je uitgebreide reactie! Je noemt heel veel punten die heel belangrijk zijn om mee te nemen, thanks. Ik denk inderdaad vooral dat alle prikkels me teveel worden, dat de verantwoordelijkheid te zwaar op me gaat drukken (al helemaal als het kind psychische problemen heeft). Over angst: tja, mijn "NEE"-gevoel is natuurlijk ook (deels) angst, vooral de angst dat ik het niet aankan. Naar welke angst moet je dan (niet) luisteren? Lastig...
@redbulletje: thanks, lijkt me inderdaad heel fijn.
@Vixxen: wat fijn om die struggle niet te hebben. ik ben sowieso een twijfelkont hoor. Ik probeer mezelf maar gerust te stellen met het idee dat er niet één beste optie is... Dat het leven op meerdere manieren leuk (of stom) kan zijn.
@Yugen: bedankt. Ontroert me wat je zegt, thanks. Het voelt soms gewoon zo stom om toe te geven dat wij het niet aankunnen om kinderen te hebben.
@dianaf: bedankt voor je uitgebreide reactie! Je noemt heel veel punten die heel belangrijk zijn om mee te nemen, thanks. Ik denk inderdaad vooral dat alle prikkels me teveel worden, dat de verantwoordelijkheid te zwaar op me gaat drukken (al helemaal als het kind psychische problemen heeft). Over angst: tja, mijn "NEE"-gevoel is natuurlijk ook (deels) angst, vooral de angst dat ik het niet aankan. Naar welke angst moet je dan (niet) luisteren? Lastig...
woensdag 12 juni 2019 13:52
Wow, hier ook een (ernstig) meervoudig beperkte sibling. Hoewel niet erfelijk, speelt dat wel mee inderdaad, als in dat ik me er heel goed bewust van ben dat je ook een niet-gezond kind kan krijgen. Als ik zie hoeveel liefde mijn ouders mijn (inmiddels overleden) sibling jarenlang hebben gegeven dan vraag ik me heel sterk af of ik dat kan.lilguinea schreef: ↑12-06-2019 13:40Kinderen pasten nooit in mijn plaatje. Ik ben (tijdens een burn-out) wel dieper in het issue gedoken omdat ik opgegroeid ben met een meervoudig beperkte sibling en ik wilde onderzoeken of mijn gebrek aan rammelende eierstokken echt een gebrek aan rammelende eierstokken was of angst.
Ik heb ook 2 psychische diagnoses, waardoor ik denk dat kinderen krijgen zou resulteren in een verslechtering van mijn situatie.
woensdag 12 juni 2019 13:55
Heel herkenbaar! Het was bij mijn sibling ook 'stom toeval' (zuurstoftekort bij de geboorte). Mijn sibling is ook erg jong overleden. Als ik zag hoeveel zorgen en verdriet dat allemaal mee heeft gebracht. Diep, diep respect voor mijn ouders, ,maar ik zou het niet aankunnen.Jupiter1995 schreef: ↑12-06-2019 13:52Wow, hier ook een (ernstig) meervoudig beperkte sibling. Hoewel niet erfelijk, speelt dat wel mee inderdaad, als in dat ik me er heel goed bewust van ben dat je ook een niet-gezond kind kan krijgen. Als ik zie hoeveel liefde mijn ouders mijn (inmiddels overleden) sibling jarenlang hebben gegeven dan vraag ik me heel sterk af of ik dat kan.
woensdag 12 juni 2019 13:58
Ook zuurstoftekort bij de geboorte hier. Mijn sibling is ongeveer 10 jaar geleden overleden. Ik sluit me helemaal aan bij je hele berichtje eigenlijk. Vaak in het ziekenhuis, altijd zorgen, meerdere keren bijna overleden, en toch zijn mijn ouders altijd positief gebleven en hebben met heel veel liefde voor m'n sibling gezorgd.lilguinea schreef: ↑12-06-2019 13:55Heel herkenbaar! Het was bij mijn sibling ook 'stom toeval' (zuurstoftekort bij de geboorte). Mijn sibling is ook erg jong overleden. Als ik zag hoeveel zorgen en verdriet dat allemaal mee heeft gebracht. Diep, diep respect voor mijn ouders, ,maar ik zou het niet aankunnen.
woensdag 12 juni 2019 14:05
Yugen schreef: ↑12-06-2019 13:35Ik heb geen psychische problemen, dus geen ervaring met jouw twijfels.
Ik wil je wel even een knuffel geven vanwege bovenstaande uitspraak. Ongeacht wat je kiest, het is geen falen. Psychische problemen zijn niet jouw schuld en ook geen teken van zwakte. Als je de keuze zou maken om geen kinderen te krijgen vanwege je psychische problemen is dat juist sterk. Je beschermt een eventueel toekomstig kind en jezelf.
Begrijp me niet verkeerd hè, daarmee wil ik dus zeker niet zeggen dat je geen kinderen zou moeten krijgen. Ik heb geen idee wat je problemen precies zijn en hoe sterk die je belemmeren. Ieder maakt die keuze voor zichzelf, daar kan een ander niet over oordelen.
Lief bericht! En helemaal mee eens!
woensdag 12 juni 2019 14:10
Heftig Lilguinea en Jupiter! Lijkt me voor jullie als siblings ook zwaar.
Ik heb geen meervoudig beperkte sibling, maar een sibling die er gewoon een teringzooi van maakt. Vind dat al vreselijk voor mijn ouders, want die lijden er echt onder.
Het hebben van kinderen heeft voordelen en nadelen. Het niet hebben van kinderen ook. Op die manier kun je eigenlijk niet snel de 'verkeerde' keuze maken.
Als jij nu vooral de nadelen ziet dan zou ik er nu niet aan beginnen. Misschien dat je over 4 jaar ineens vooral de voordelen ziet. Je hoeft niet nu te beslissen.
En falen doe je sowieso niet.
Ik heb geen meervoudig beperkte sibling, maar een sibling die er gewoon een teringzooi van maakt. Vind dat al vreselijk voor mijn ouders, want die lijden er echt onder.
Het hebben van kinderen heeft voordelen en nadelen. Het niet hebben van kinderen ook. Op die manier kun je eigenlijk niet snel de 'verkeerde' keuze maken.
Als jij nu vooral de nadelen ziet dan zou ik er nu niet aan beginnen. Misschien dat je over 4 jaar ineens vooral de voordelen ziet. Je hoeft niet nu te beslissen.
En falen doe je sowieso niet.
woensdag 12 juni 2019 14:17
Ja dat kan natuurlijk ook, dat je heel erg je best doet en het kind gewoon niet leuk is (of erger). Ik zei ook al tegen mijn vriend: iedereen heeft een moeder, ook IS-strijders. (dat is natuurlijk een beetje extreem maar je snapt t punt) Lijkt me zo machteloos voelen als je zoveel in iemand investeert en diegene verpest z'n leven (of dat van anderen). En dat is ook gewoon een reële mogelijkheid.
woensdag 12 juni 2019 14:21
In zo'n geval kan het geen kwaad om eens serieus na te denken hoe je er tegen over staat en dit bijvoorbeeld op papier te zetten.Jupiter1995 schreef: ↑12-06-2019 13:50[...]
@dianaf: bedankt voor je uitgebreide reactie! Je noemt heel veel punten die heel belangrijk zijn om mee te nemen, thanks. Ik denk inderdaad vooral dat alle prikkels me teveel worden, dat de verantwoordelijkheid te zwaar op me gaat drukken (al helemaal als het kind psychische problemen heeft). Over angst: tja, mijn "NEE"-gevoel is natuurlijk ook (deels) angst, vooral de angst dat ik het niet aankan. Naar welke angst moet je dan (niet) luisteren? Lastig...
Bijvoorbeeld: Stel je begint wel aan kinderen, is dat dan omdat dit je liefste wens/gevoel is? Sta hier eens af en toe bij stil als je er over denkt en schrijf dan een paar keer op wat je denkt/voelt.
Bedankt wat je leuk zou vinden aan het hebben van kinderen en bedenk als elke leuk ding, wat de keerzijde kan zijn. Bekijk hoe dit bij andere in de praktijk gebeurd, want niet alle leuke en niet-leuke dingen kun je zelf bedenken.
Wat wordt makkelijker met een kind en wat lastiger?
Welke invloeden heeft een zwangerschap/kind op jouw issues? Kunnen jouw issues erger worden of kunnen er nieuwe issues bijkomen.
Welke invloeden hebben jouw issues op een kind? Naast erfelijkheid, in hoeverre heeft een kind mogelijk last van jouw issues.
Denk aan medicijnen die je gebruikt, die je niet mag gebruiken tijdens een zwangerschap. Of wel moet blijven gebruiken.
Kijk eens hoe je leven nu ingericht is, hierbij heb je natuurlijk rekening gehouden met jullie issues. In hoeverre kun je hier flexibel in zijn.
Ik weet niet of jullie je issues altijd al gehad hebben, maar stel dit is wel zo. Vraag eens aan je ouders waar zij tegenaan liepen in de opvoeding.
Dit hoeft allemaal niet in één sessie, want juist door meerdere keren er over na te denken, vorm je beter een mening. Gebruik een paar sessie om zoveel mogelijk vragen, dingen op te schrijven en structureer het op een bepaald moment.
Bij veel mensen is de wens voor een kind al of niet aanwezig. En voor de meeste mensen zijn alle argumenten slechts een onderbouwing van die wens.
Bij een deel is de wens niet echt aanwezig, maar ook niet echt afwezig of is de wens wel aanwezig, maar zijn er twijfels. Doordat een relatie niet lekker loopt, omdat er psychische of fysieke issues zijn of andere problemen. Deze mensen moeten dus veel bewuster een keuze maken. En dan is het vaak handiger om concreet iets neer te schrijven (= over na te denken), dan het maar op zijn beloop laten.
Bewust een keuze maken geeft over het algemeen een beter gevoel dan dat op een gegeven moment de keuze voor jou gemaakt wordt.
Met veel zaken ben ik wel van, bij twijfel gewoon doen, omdat het bijvoorbeeld de angst voor iets nieuws is. Maar bij zaken die onomkeerbaar zijn zoals bij een kind, ben ik meer van bij twijfeld niet doen. Ja, het is best kut als je op een gegeven moment denk, ik had ze toch wel gewild. Nog kutter is het als je wel een kind hebt, en je bent er ongelukkig mee, want dat krijgt je kind ook mee. Zoals iemand hier als motto heeft: soms ben je gewoon de beste ouder die je kunt zijn, door niet aan kinderen te beginnen.
En misschien is het gewoon nu nog niet jouw tijd en is je situatie over 5 jaar anders en is die twijfel/angst sowieso weg. Nu ervoor kiezen om geen kinderen te willen, betekent niet dat je nooit aan kinderen mag beginnen. Misschien geeft het je ook wel rust om periodiek even de tijd te nemen om bewust na te denken over kinderen. Want ik krijg ook een beetje het gevoel dat je het idee hebt, dat je nu moet beslissen omdat er zoveel mensen om je heen aan kinderen beginnen. Maar je hebt echt nog de tijd!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 12 juni 2019 16:27
Alleen de psychische en fysieke problemen zouden voor mij al genoeg zijn om geen kinderen te nemen. Ik investeer mijn tijd en geld liever in andere dingen. Al is het hebben van geen kinderen voor mij meer berust op afkeer voor het leven van moeders. Als ik ze zo zie koeren boven een wieg, heb ik zin om hard weg te rennen. Vrouwen met zwangerschapsbuiken doen me walgen en ik kan dan alleen maar denken hoe zwak ze geweest zijn om hun egoïstische wens te vervullen. Geef mij maar m'n vrijheid. Net ook weer iets afgekapt met een date die het op zich wel zag zitten om kinderen te krijgen. Terwijl hij de eerste date zei dat hij ook geen kinderen wilde en afgelopen week weer terug kwam op zijn uitspraak. Zijn er nog leuke en normale mannen die géén rammelende balzakken hebben?
woensdag 12 juni 2019 16:36
Wat rot! Irritant als iemand dat doet.Barnabas schreef: ↑12-06-2019 16:27Alleen de psychische en fysieke problemen zouden voor mij al genoeg zijn om geen kinderen te nemen. Ik investeer mijn tijd en geld liever in andere dingen. Al is het hebben van geen kinderen voor mij meer berust op afkeer voor het leven van moeders. Als ik ze zo zie koeren boven een wieg, heb ik zin om hard weg te rennen. Vrouwen met zwangerschapsbuiken doen me walgen en ik kan dan alleen maar denken hoe zwak ze geweest zijn om hun egoïstische wens te vervullen. Geef mij maar m'n vrijheid. Net ook weer iets afgekapt met een date die het op zich wel zag zitten om kinderen te krijgen. Terwijl hij de eerste date zei dat hij ook geen kinderen wilde en afgelopen week weer terug kwam op zijn uitspraak. Zijn er nog leuke en normale mannen die géén rammelende balzakken hebben?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.