Extreme driftbuien bijna-kleuter

29-07-2019 22:14 51 berichten
Wij hebben een enorm lieve, actieve, temperamentvolle en fantastische dochter. Als het goed gaat is ze supervrolijk en goed te pas. Sinds haar geboorte is het al een "pittig ding" zoals anderen haar kunnen beschrijven. Eigenwijs, slim en vooral erg beweeglijk. Ze laat duidelijk weten wat ze wil maar speelt ook goed samen met andere kinderen. De laatste tijd heeft ze echter steeds vaker enorme extreme driftbuien. Deze kunnen door allerlei grote en kleinere dingen ontstaan. Vaak zien we zo'n bui al aankomen maar dan is het al te laat. Haar ogen schieten dan heen en weer van boosheid. Ze spant haar kleine lijfje aan en gilt alles bij elkaar. Zo'n bui kan zo een half uur tot een uur duren. Ze gaat na een poosje negeren aan je hangen, of aan de deur hangen. Van de situatie wegzetten heeft geen zin want ze komt terug. En vooral krijsen, gillen en schreeuwen. Er komt dan ook niets meer bij haar binnen. Na zo'n bui is ze helemaal leeg en slap. Soms weet ze niet meer dat ze boos is geweest, en nooit wil of kan ze erover praten.

De oorzaak zien we soms duidelijk....erg moe....teveel prikkels of honger. Nu proberen we dat zeker te ontwijken maar vaak is er in onze ogen ook niet altijd een duidelijke oorzaak. Als ik het er met vriendinnen overheb vertellen ze dat hun peuters en kleuters dan nog wel eens af te leiden zijn, maar dat is bij ons niet het geval. Dit is niet te doen. Vandaag tot 2x toe, gisteren 3x.

Ze eet en slaapt goed.

Heeft er iemand tips? Herkenning?
Alle reacties Link kopieren
Rust, regelmaat en reinheid, probeer alles voor te bereiden en goed uit te leggen. En meestal wordt het echt beter na een tijd.
Ja, mijn jongste had dat. Uitzitten en zelf rustig blijven was het enige dat hielp. Ik vond het zwaar, omdat de buien er zo vaak waren en ik wist dat het voor hem ook zwaar was. Opeens van de ene op de anders dag was het over.
Hij is nog steeds heel druk, luistert slecht en is extreem eigenwijs, maar driftbuien heeft hij nooit meer.
Mijn jongste heeft dat ook, naarmate hij ouder wordt en beter kan vertellen waarom hij boos is of weet wat hij moet doen als hij zo boos is, gaat het beter.

De jaren daarvoor was het gewoon uitzingen. Duidelijk zijn in wat wel en niet acceptabel is. Boos zijn mag, maar er worden geen spullen van een ander kapot gemaakt en niet gescholden of geslagen. Dan was het linea recta naar boven, dan ga je je eigen spullen maar kapot maken.

Zo is zoon heel wat speelgoed kwijt geraakt omdat hij het stuk maakte.
die 3X R zitten er redelijk in gelukkig. Het is niet echt in nieuwe situaties want daar heeft ze zin in en stelt dan zelf ook gerichte vragen. Als we bijvoorbeeld vertellen dat we gaan zwemmen komen er vragen als: Moet ik dan mijn badpak aan? Is er een glijbaan enz. Het zijn meer de dingen als ze een doosje niet open krijgt, naar binnen gaan om te komen eten, de pop zijn kleren niet aan kunnen doen, de legotoren die omvalt...

Het is ook echt naar omdat we ook nog een kleiner broertje hebben die hier natuurlijk ook van meekrijgt. En vele buren die alles meekrijgen en soms ook een oordeel klaar hebben staan. Het gegil is soms niet uit te zitten wat betreft volume....hoe deal je daar mee?
Hier was dat toch echt; wegzetten. Krijsen wil ik niet, dan ga je maar op de gang staan krijsen. Terugkomen betekende aan de arm terug in de gang zetten. En dat 20x.
Alle reacties Link kopieren
Alecta schreef:
29-07-2019 22:28
Ja, mijn jongste had dat. Uitzitten en zelf rustig blijven was het enige dat hielp. Ik vond het zwaar, omdat de buien er zo vaak waren en ik wist dat het voor hem ook zwaar was. Opeens van de ene op de anders dag was het over.
Hij is nog steeds heel druk, luistert slecht en is extreem eigenwijs, maar driftbuien heeft hij nooit meer.
Herkenbaar, zo is mijn 3-jarige ook sinds hij 1,5 was. Het was een tijd weg en nu weer terug. Wel minder heftig. Van alles geprobeerd aan structuur, picto’s, straffen / belonen / negeren, meer uitdagen / minder uitdagen, meer rust / meer doen. Niets heeft het echt helemaal weggehaald. Ooit gaat het over, verwacht ik. Ik herhaal dan maar weer het mantra *het is een fase*. Op dit moment is hij volgens mij echt toe aan school, maar helaas duurt dat nog zeker 8 maanden.
Behold, the field in which I grow my fucks. Lay thine eyes upon it.. thou shalt see that it is barren!
Alle reacties Link kopieren
Sansa_ schreef:
29-07-2019 22:39
Hier was dat toch echt; wegzetten. Krijsen wil ik niet, dan ga je maar op de gang staan krijsen. Terugkomen betekende aan de arm terug in de gang zetten. En dat 20x.

En dit. Als je gaat gillen dan doe je dat maar op je kamer. Gelukkig zit die kamer aan de buitenmuur zonder buren haha.
Behold, the field in which I grow my fucks. Lay thine eyes upon it.. thou shalt see that it is barren!
Alle reacties Link kopieren
rozegeranium schreef:
29-07-2019 22:37
die 3X R zitten er redelijk in gelukkig. Het is niet echt in nieuwe situaties want daar heeft ze zin in en stelt dan zelf ook gerichte vragen. Als we bijvoorbeeld vertellen dat we gaan zwemmen komen er vragen als: Moet ik dan mijn badpak aan? Is er een glijbaan enz. Het zijn meer de dingen als ze een doosje niet open krijgt, naar binnen gaan om te komen eten, de pop zijn kleren niet aan kunnen doen, de legotoren die omvalt...

Het is ook echt naar omdat we ook nog een kleiner broertje hebben die hier natuurlijk ook van meekrijgt. En vele buren die alles meekrijgen en soms ook een oordeel klaar hebben staan. Het gegil is soms niet uit te zitten wat betreft volume....hoe deal je daar mee?
Dit kan je nog aankondigen 10 minuten van te voren en dan nog eens 5 minuten van te voren. De frustratie bij de andere dingen worden minder als ze motorisch sterker wordt en tot dan is het uitzitten en zeggen dat je snapt dat ze er boos van wordt, maar dat gillen en krijsen niet de bedoeling is.
In hoeverre kan ze haar gevoelens verwoorden? De vier B’s? Blij, Bang, Boos & Bedroegd.....
Is het ook niet een stukje van het niet goed kunnen benoemen van haar gevoelens.
Hier mee aan de slag gaan zou een hoop winst kunnen geven
Ik heb het idee dat ze de 4 B's redelijk goed kan benoemen. Ze is ook empatisch en ziet als anderen de 4B's laten zien. We hebben meer het idee dat ze steeds op scherp staat en daarom proberen we ook rustmomenten in te bouwen....

Dat van te voren aankondigen van naar binnen enzo komen doen we ook. Dat werkt op zich prima...tot ze toch niet wil en het mis is. Naar bed gaan is ook via een vast ritueel. erg voorspelbaar maar toch soms ook oorzaak.

Als we haar wegzetten komt ze die kamer uit door aan de deurklink te hangen. Ik houd de klink dan niet tegen want mevrouw is erg sterk. Ook kan het niet altijd omdat er ook een broertje rondloopt. Daarnaast geeft ze ook soms aan dat ze niet alleen wil zijn tijdens het booszijn. " ik wil nu niet alleen zijn mama". Dat vind ik dan ook belangrijk om daar gehoor aan te geven. Ze is erg fysiek en sterk, maar maakt geen dingen kapot en gooit en slaat ook niet.
Alle reacties Link kopieren
rozegeranium schreef:
29-07-2019 22:59


Als we haar wegzetten komt ze die kamer uit door aan de deurklink te hangen. Ik houd de klink dan niet tegen want mevrouw is erg sterk. Ook kan het niet altijd omdat er ook een broertje rondloopt. Daarnaast geeft ze ook soms aan dat ze niet alleen wil zijn tijdens het booszijn. " ik wil nu niet alleen zijn mama". Dat vind ik dan ook belangrijk om daar gehoor aan te geven. Ze is erg fysiek en sterk, maar maakt geen dingen kapot en gooit en slaat ook niet.
Ze bespeelt je!
Alle reacties Link kopieren
Tvp. Die van ons is net zo, alleen dan met slaan, schoppen, spugen en heel soms zelfs bijten. We zitten regelmatig met onze handen in het haar, doen alles ‘volgens de boekjes’, maar toch is het elke dag minstens 1x raak, meestal vaker. Ze is bijna 3,5 en ik hoop dat het wat gaat afzwakken als ze naar school gaat.
Alle reacties Link kopieren
swannie12 schreef:
29-07-2019 23:14
Ze bespeelt je!

Voor de meeste kinderen is het een veilig gevoel als je erbij blijft als ze echt boos zijn. Dat wordt ook vaak aangeraden.
Behold, the field in which I grow my fucks. Lay thine eyes upon it.. thou shalt see that it is barren!
Alle reacties Link kopieren
Sansa_ schreef:
29-07-2019 22:39
Hier was dat toch echt; wegzetten. Krijsen wil ik niet, dan ga je maar op de gang staan krijsen. Terugkomen betekende aan de arm terug in de gang zetten. En dat 20x.
Dit werkt echt niet voor elk kind! Mijn zoon had ook enorme driftbuien maar achteraf bleek hij ook heel veel angst te hebben. Hem alleen op de gang zetten maakte hem tijdens zijn driftbui ook nog eens extreem angstig. Het was dus letterlijk vechten om hem op de gang te houden. Die angst om alleen op de gang te zijn kon hij helaas pas veel later verwoorden. Gelukkig zijn we heel snel gestopt met hem apart zetten.
Alle reacties Link kopieren
Malagueña schreef:
29-07-2019 23:19
Voor de meeste kinderen is het een veilig gevoel als je erbij blijft als ze echt boos zijn. Dat wordt ook vaak aangeraden.
Er wordt zo veel aangeraden.
Het wil nog niet zeggen, dat het de juiste methode is bij driftaanvallen van peuters.
Hier was het vaak gewoon op schoot.
'ik ben boos en dietig'.
Alleen op de gang etc werkt(e) niet.
Nu hij ouder is gaat hij weleens zelf naar zijn kamer maar hij voelt zich alleen en weggestuurd als hij weg moet van ons, dus dat doen we alleen bij ernstige wandaden.
Meestal is het woede frustratie of het idee uitgelachen te worden of beledigd zijn waar hij last van heeft.
We hebben hier hulp bij gekregen en hij heeft over de 'bliksemgedachtes' geleerd, dus vervelende gedachtes die je boos of onzeker maken maar niet perse waar zijn.
Dit was wel als kleuter.
Dar was hier het probleem, heel snel zaken negatief horen of begrijpen.
Als ik bij wijze van vroeg of hij dit en dit even naar zijn kamer wilde brengen dacht hij dat hij straf had omdat hij troep had gemaakt en was het al krijsen.
Ik vond het op een gegeven moment namelijk zo sneu, andere kind is heel gelijkmoedig en hij moest maar steeds ergens anders overstuur zitten wezen.
Kwam er ook helemaal niet uit in zijn eentje en bedacht er van alles bij incl straf voor zichzelf als hij op de gang uit woede iets had gegooid, dan zou ik vast zeggen dat hij naar boven moest en ging dan boven op de gang zitten krijsen, en vond het daar eng dus helemaal overstuur en kwaad op mij dat ik hem op zo'n enge plek in het donker had gezet.
Echt alsof je met een mafkees zat
(En daar mocht niet om gelachen worden uiteraard want dan was het helemaal aan).
Alle reacties Link kopieren
marretje23 schreef:
29-07-2019 23:20
Dit werkt echt niet voor elk kind! Mijn zoon had ook enorme driftbuien maar achteraf bleek hij ook heel veel angst te hebben. Hem alleen op de gang zetten maakte hem tijdens zijn driftbui ook nog eens extreem angstig. Het was dus letterlijk vechten om hem op de gang te houden. Die angst om alleen op de gang te zijn kon hij helaas pas veel later verwoorden. Gelukkig zijn we heel snel gestopt met hem apart zetten.
Hoe heb je de driftbuien toen beteugeld?
marretje23 schreef:
29-07-2019 23:20
Dit werkt echt niet voor elk kind! Mijn zoon had ook enorme driftbuien maar achteraf bleek hij ook heel veel angst te hebben. Hem alleen op de gang zetten maakte hem tijdens zijn driftbui ook nog eens extreem angstig. Het was dus letterlijk vechten om hem op de gang te houden. Die angst om alleen op de gang te zijn kon hij helaas pas veel later verwoorden. Gelukkig zijn we heel snel gestopt met hem apart zetten.
Dit. Of eng of alleen voelen en buitengesloten.
Ik heb niet het gevoel dat ze een loopje met ons neem omdat het echt extreme aanvallen zijn waarin we geen contact met haar krijgen. Ik wil haar daarom niet weg zetten als het het erger maakt, en vooral niet nu ze soms zegt niet alleen te willen zijn. Ik heb laatst het boek Ferm gekocht wat het wel mooi verwoordde: Ik ben niet boos, ik heb boos. Want ik heb honger, ik heb verdriet, ik heb een gevoel.
Ik ben wel blij dat meer mensen dit herkennen.
Alle reacties Link kopieren
swannie12 schreef:
29-07-2019 23:26
Er wordt zo veel aangeraden.
Het wil nog niet zeggen, dat het de juiste methode is bij driftaanvallen van peuters.

Nou ja, het wordt dus wel specifiek aangeraden bij driftaanvallen van peuters. Ik heb namelijk een peuter met driftaanvallen dus heb er aardig wat over gelezen :wink: Bij mijne werkt het juist beter om hem wel even apart te zetten, maar voor zat peuters ook niet. En om te zeggen ‘ze bespeelt je’ terwijl je dit kind helemaal niet kent, is nogal kort door de bocht.
Behold, the field in which I grow my fucks. Lay thine eyes upon it.. thou shalt see that it is barren!
Alle reacties Link kopieren
swannie12 schreef:
29-07-2019 23:28
Hoe heb je de driftbuien toen beteugeld?
Hem bij ons houden en uiteindelijk doofde de woede uit ( kon helaas lang duren). Uiteindelijk is het over gegaan. Nu is hij een puber die af en toe nog steeds erg boos kan worden maar dan naar zijn kamer gaat en binnen 5 minuten sorry komt zeggen.
Alle reacties Link kopieren
TO wat gebeurt er als je haar troostend vastpakt en tegen je aan houdt?
Alle reacties Link kopieren
Dit is pure frustratie om dingen waar ze zelf de hand niet in heeft als ik t zo lees. Niet zelf mogen beslissen wanneer je naar binnen gaat met buiten spelen. De legotoren die omvalt. Dat doosje wat je zo graag zelf had open willen doen.
Had ik ook als peuter, smijten met spullen erbij. Ik wilde te veel, te jong en werd dan erg boos en gefrustreerd.
Wat helpt is rustig blijven. Na de bui pak je de legotoren en leg je uit dat als je de toren tegen de muur laat leunen hij minder snel omvalt. Hee nu heb ik zelf een handvat om het te voorkomen.
Niet zeggen: over tien minuten naar binnen. Geef een keuze: mama is nu koken en we willen over vijftien minuten eten. Wil je nog tien minuten buitenspelen of vijftien minuten? Met tien minuten mag je mama helpen in de keuken/met tafeldekken.
Dit soort dingen hielpen dat mijn buien overgingen mettertijd. Het is geen kwestie van een week.

Mijn moeder is overigens zelf pedagoog dus ik durf haar manier wel door te geven aan je als iets dat werkt.
Haar hersenen zijn nog in ontwikkeling, ze kan er niet zoveel aan doen. Het wordt vanzelf minder als ze ouder wordt en op een gegeven moment gaat het over. Dit kan je ook aan haar uitleggen op een moment dat ze rustig is. Dat woede-aanvallen bij kinderen vaker voorkomen, dat ze niet de enige is en dat naarmate ze ouder wordt ze er beter mee kan omgaan.

Laat haar gewoon uitrazen als ze boos is, uiteraard veilig. Op een gegeven moment gaat de boosheid over in verdriet. Dat is het moment om haar te gaan troosten.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven