Introvert? Schrijf mee!

11-12-2015 10:09 3007 berichten
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:



- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen

- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'

- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot

- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd

- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)

- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt

- Dat ik...



Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...



Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
Alle reacties Link kopieren
Hallo introverten :mrgreen:

Ik zit gewoon te stuiteren hier, ik kende dit topic nog niet. Ik las de OP, feest van herkenning.

De post hierboven van spell68 over je eigen leerproces, feest van herkenning.

Alleen dan ben ik een myers briggs type die qua kennis absorberen minder sterk is maar in groepsdynamiek juist vanalles ziet en dus ook kan voorspellen. Dit wordt in het 'gewone leven' niet erg serieus genomen en zit het me juist in de weg.

Maar als ik zakelijk met mensen samenwerk wordt het juist wel erkend en mijn inzicht ook benut, dan voel ik me erg nuttig en dat geeft zelfvertrouwen. Ik heb hier dus ook mijn werk van gemaakt, ik werk als organisatieadviseur.

Ik vond altijd dat ik me vooral niet moest staven aan andere introverten, want ik moet juist uit mijn comfort zone komen zodat ik succesvol kan zijn in deze maatschappij.

De laatste tijd denk ik steeds meer fuck dat, ik ben nu eenmaal introvert en ik hoef niet altijd maar alles te kunnen.
Alle reacties Link kopieren
Dank voor jullie reacties allemaal.

@ Hondenmens,
Het vermijden van confrontatie valt volgens mij ook onder niet-assertief zijn.
Maar in jouw geval kan ik me voorstellen dat je er gewoon geen zin in had, omdat het ging om iemand die jou erg naar heeft behandeld.

@ Upward_spiral, Dina80 en Kwebbeltje91,
Assertiviteitstraining heeft mij wel wat inzichten en vaardigheden geleerd.
Maar die moet ik dan ook maar in de praktijk zien toe te passen.
Helaas zitten daar vaak emoties in de weg, die bij een oefening geen rol spelen.

@spell68,
Inderdaad is elke introvert uiteraard verschillend (het zijn net mensen ;) ).
Ik begrijp uit jouw reactie dat er niet per sé verband hoeft te zijn tussen introvert zijn en moeite hebben met assertiviteit.

@dagdromer1986, Upward_spiral, Zijdehoentje,
In situaties waarin je te traag bent om assertief te reageren, heb je er later dan last van dat je niet assertief was?
Of maakt het niet uit?

Ikzelf heb niet de behoefte om bij elk klein dingetje assertief te reageren. Maar wel als ik ergens echt last van heb.
Kbr12345 schreef:
12-08-2019 14:20
@ Upward_spiral, Dina80 en Kwebbeltje91,
Assertiviteitstraining heeft mij wel wat inzichten en vaardigheden geleerd.
Maar die moet ik dan ook maar in de praktijk zien toe te passen.
Helaas zitten daar vaak emoties in de weg, die bij een oefening geen rol spelen.
Dat herken ik dus ook.
Emoties (blokkades) die in de weg zitten en je ervan weerhouden om adequaat te kunnen reageren.
Alle reacties Link kopieren
Kbr12345 schreef:
12-08-2019 14:20
@spell68,
Inderdaad is elke introvert uiteraard verschillend (het zijn net mensen ;) ).
Ik begrijp uit jouw reactie dat er niet per sé verband hoeft te zijn tussen introvert zijn en moeite hebben met assertiviteit.
Nee, ik ben van mening dat denkers daar sowieso beter in zijn dan voelers. Als dominante introverte denker verwerk ik informatie heel erg snel en daarbij zitten emoties me niet in de weg. Dat geeft me de mogelijkheid om heel snel te reageren zonder na te denken over een antwoord. Het stroomt er zo uit. Dat geldt ook voor gevatte reacties.

Voor een voeler is dat een stuk lastiger. En aangezien de meeste hier voelers zijn, bevestigt dat het voor mij eigenlijk wel.
Alle reacties Link kopieren
Kbr12345 schreef:
12-08-2019 14:20
[...]
@dagdromer1986, Upward_spiral, Zijdehoentje,
In situaties waarin je te traag bent om assertief te reageren, heb je er later dan last van dat je niet assertief was?
Of maakt het niet uit?

Ikzelf heb niet de behoefte om bij elk klein dingetje assertief te reageren. Maar wel als ik ergens echt last van heb.
Je laatste alinea herken ik ook. Vooral de laatste tijd denk ik 'ik vind er het mijne van, maar moet ik het ook echt zeggen?'.
Ik vind het achteraf wel jammer / lastig dat ik in sommige situaties graag assertief had willen zijn, maar het niet was. Ik heb dan soms het gevoel alsof ik ergens achteraan loop, als een soort vijfde wiel aan een wagen. En dat dekt niet echt helemaal de lading denk ik. Ik denk dat het voor mij telkens als een soort 'gemiste kans' voelt.
In this mad house we must all survive
Alle reacties Link kopieren
Kbr12345 schreef:
12-08-2019 14:20
Dank voor jullie reacties allemaal.

@ Hondenmens,
Het vermijden van confrontatie valt volgens mij ook onder niet-assertief zijn.
Maar in jouw geval kan ik me voorstellen dat je er gewoon geen zin in had, omdat het ging om iemand die jou erg naar heeft behandeld.
Ik noem het "indirect naar behandeld." Ze hoorde tot het groepje dat mij niet pestte. Maar ik hoorde nergens bij. Tot er een gastles over pesten kwam, 2 maanden voor de eindexamens. Toen werd ik ineens helemaal in dat groepje opgenomen. Dacht ik. Ze lieten me geloven dat ik er ook bij hoorde. Tot ik iets terug wilde doen. Een bbq als afscheid. Wat overigens mijn moeders idee was. Maar dat wisten die meiden niet. Toen ik het voorstelde waren ze allemaal enthousiast. Maar op het laatst zei toch iedereen af. Dat meisje uit mijn post deed het via een ander. Ze was toch al niet van plan te komen. Maar tegen mij mooi weer spelen.
Alle reacties Link kopieren
spell68 schreef:
12-08-2019 14:32
Nee, ik ben van mening dat denkers daar sowieso beter in zijn dan voelers. Als dominante introverte denker verwerk ik informatie heel erg snel en daarbij zitten emoties me niet in de weg. Dat geeft me de mogelijkheid om heel snel te reageren zonder na te denken over een antwoord. Het stroomt er zo uit. Dat geldt ook voor gevatte reacties.

Voor een voeler is dat een stuk lastiger. En aangezien de meeste hier voelers zijn, bevestigt dat het voor mij eigenlijk wel.
Het idee dat het te maken heeft met niet alleen introversie, maar met een combinatie van introversie met "voeler" zijn, daar zou wel wat in kunnen zitten.

Ga ik 's verder over nadenken.


Zijdehoentje schreef:
12-08-2019 15:06
Je laatste alinea herken ik ook. Vooral de laatste tijd denk ik 'ik vind er het mijne van, maar moet ik het ook echt zeggen?'.
Ik vind het achteraf wel jammer / lastig dat ik in sommige situaties graag assertief had willen zijn, maar het niet was. Ik heb dan soms het gevoel alsof ik ergens achteraan loop, als een soort vijfde wiel aan een wagen. En dat dekt niet echt helemaal de lading denk ik. Ik denk dat het voor mij telkens als een soort 'gemiste kans' voelt.
Nu je dit zo beschrijft, herken ik er ook wel iets in.

Achteraf dingen bedenken die ik allemaal had kunnen zeggen. Alhoewel er nu alleen situaties in mijn hoofd opkomen waarbij assertiviteit niet extreem belangrijk was geweest (zoals tegen zo'n marketing-persoon die op een opdringerige manier iets wilde verkopen op straat, die maar bleef doorgaan terwijl ik niet reageerde )



hondenmens schreef:
12-08-2019 16:10
Ik noem het "indirect naar behandeld." .....
Maar op het laatst zei toch iedereen af. Dat meisje uit mijn post deed het via een ander. Ze was toch al niet van plan te komen. Maar tegen mij mooi weer spelen.
Ze is in elk geval iemand die jou een vervelende ervaring heeft bezorgd. En iemand die je waarschijnlijk niet meer tegen gaat komen.

Bij zo een situatie kun je jezelf de vraag stellen of het je iets zinvols oplevert als je haar wel zou begroeten en niet zou ontlopen.
Ik denk dat het vooral goed is om assertief te doen als dat iets zinvols oplevert; anders niet per se.
Zijdehoentje schreef:
12-08-2019 15:06
Je laatste alinea herken ik ook. Vooral de laatste tijd denk ik 'ik vind er het mijne van, maar moet ik het ook echt zeggen?'.
Ik vind het achteraf wel jammer / lastig dat ik in sommige situaties graag assertief had willen zijn, maar het niet was. Ik heb dan soms het gevoel alsof ik ergens achteraan loop, als een soort vijfde wiel aan een wagen. En dat dekt niet echt helemaal de lading denk ik. Ik denk dat het voor mij telkens als een soort 'gemiste kans' voelt.

Heel herkenbaar voor mij. Altijd een stap te laat, en achteraf komt pas in me op wat ik had willen zeggen. Ik denk zelf dat het niet iets is wat ik kan trainen omdat elke situatie weer anders is en ik niet kan weten wat er straks gaat gebeuren. Elke ontmoeting met mensen, ook al is het gepland, is toch weer uniek omdat je niet weet wat er precies gezegd gaat worden. Laat staan bij onverwachte ontmoetingen en gebeurtenissen.
Dus ik kan achteraf leuk bedenken wat ik de volgende keer ga zeggen in dezelfde situatie, maar die situatie komt meestal niet een tweede keer voorbij.
Alle reacties Link kopieren
ñuca schreef:
13-08-2019 16:55
Heel herkenbaar voor mij. Altijd een stap te laat, en achteraf komt pas in me op wat ik had willen zeggen. Ik denk zelf dat het niet iets is wat ik kan trainen omdat elke situatie weer anders is en ik niet kan weten wat er straks gaat gebeuren. Elke ontmoeting met mensen, ook al is het gepland, is toch weer uniek omdat je niet weet wat er precies gezegd gaat worden. Laat staan bij onverwachte ontmoetingen en gebeurtenissen.
Dus ik kan achteraf leuk bedenken wat ik de volgende keer ga zeggen in dezelfde situatie, maar die situatie komt meestal niet een tweede keer voorbij.
Ja, dit dus! Wat een herkenning!
In this mad house we must all survive
Alle reacties Link kopieren
Kbr12345 schreef:
12-08-2019 14:20
@dagdromer1986, Upward_spiral, Zijdehoentje,
In situaties waarin je te traag bent om assertief te reageren, heb je er later dan last van dat je niet assertief was?
Of maakt het niet uit?

Ikzelf heb niet de behoefte om bij elk klein dingetje assertief te reageren. Maar wel als ik ergens echt last van heb.
Wel herkenbaar, dat je niet altijd bij elk klein dingetje assertief hoeft te reageren. Ben redelijk makkelijk, ik pas me aan en vind dat oprecht prima. Sommige mensen hebben hele duidelijke behoeftes en voorkeuren, herken ik zelf niet. Als ik het vervelend vind hoe iemand me benadert, zou ik wel assertiever willen zijn. Want als ik niet laat weten wat iemands gedrag bij me teweeg brengt, zal er niks veranderen. Want de ander weet niet dat ik zijn/haar gedrag zo ervaar. Bij 'een patroon' dan... als het eenmalig of maar af en toe voorkomt laat ik het gaan onder het mom van 'diegene heeft misschien gewoon z'n dag niet'
Soms kom ik er later nog wel eens op terug, dan wel echt subtiel want ik besef dat het nogal 'mosterd na de maaltijd is' en dat dat extra vervelend is voor de ander.
Allemaal zeer herkenbaar, dagdromer1986.
Opzicht kan ik me ook wel makkelijk aanpassen.
Heb ook niet altijd hele duidelijke behoetes en voorkeuren.
Vaak vind ik het ook wel vervelend om ergens later nog op terug te komen.
Het is dan al gebeurd en de ander heeft vaak niet eens door wat voor impact het gehad kan hebben.
Zijdehoentje schreef:
13-08-2019 17:53
Ja, dit dus! Wat een herkenning!

Het is nog niet eens alleen in situaties waarin ik assertief zou willen zijn. Ook na hele normale dagelijkse gesprekken vraag ik me achteraf vaak af waarom ik niet dit en dat heb gezegd, dan was het gesprek vast interessanter geworden. Of had ik die persoon aan het lachen kunnen maken. Of waarom heb ik niet dat antwoord gegeven op die vraag ipv dat ik stil viel.
Etc.... :frusty:

Maar fijn dat het herkend wordt :) Ik voel me af en toe zo vreemd tussen mensen die wel altijd lijken te weten wat te zeggen.
Alle reacties Link kopieren
Avage schreef:
12-08-2019 11:45
Hallo introverten :mrgreen:

Ik zit gewoon te stuiteren hier, ik kende dit topic nog niet. Ik las de OP, feest van herkenning.

De post hierboven van spell68 over je eigen leerproces, feest van herkenning.

Alleen dan ben ik een myers briggs type die qua kennis absorberen minder sterk is maar in groepsdynamiek juist vanalles ziet en dus ook kan voorspellen. Dit wordt in het 'gewone leven' niet erg serieus genomen en zit het me juist in de weg.

Maar als ik zakelijk met mensen samenwerk wordt het juist wel erkend en mijn inzicht ook benut, dan voel ik me erg nuttig en dat geeft zelfvertrouwen. Ik heb hier dus ook mijn werk van gemaakt, ik werk als organisatieadviseur.

Ik vond altijd dat ik me vooral niet moest staven aan andere introverten, want ik moet juist uit mijn comfort zone komen zodat ik succesvol kan zijn in deze maatschappij.

De laatste tijd denk ik steeds meer fuck dat, ik ben nu eenmaal introvert en ik hoef niet altijd maar alles te kunnen.
INFJ?
Alle reacties Link kopieren
ñuca schreef:
13-08-2019 20:07
Het is nog niet eens alleen in situaties waarin ik assertief zou willen zijn. Ook na hele normale dagelijkse gesprekken vraag ik me achteraf vaak af waarom ik niet dit en dat heb gezegd, dan was het gesprek vast interessanter geworden. Of had ik die persoon aan het lachen kunnen maken. Of waarom heb ik niet dat antwoord gegeven op die vraag ipv dat ik stil viel.
Etc.... :frusty:

Maar fijn dat het herkend wordt :) Ik voel me af en toe zo vreemd tussen mensen die wel altijd lijken te weten wat te zeggen.
Waarom denk je zo? Als mensen het niet leuk vinden, gaan ze gewoon weg met een of andere smoes. Ik heb vandaag een uur met een collega over economie gehad. Ik kreeg de indruk dat ze het op een gegeven moment beu was, maar ze ging niet weg, dus neem ik aan dat ik het verkeerd ingeschat heb.

Humor werkt heel goed, maar je moet wel dat doen wat bij je past. Ik heb niets met grappen maken, maar ik vind zelfspot geweldig en ik kan dat ook brengen, zonder dat mensen de indruk krijgen dat ik mezelf niet mag of zo. Ik kan ook goed spotten met anderen zonder beledigend over te komen.

Het is mijn manier om binnen een aantal seconden al mensen te scheiden die niet bij me gaan passen. Lachen ze, dan is het "on" en worden ze boos oid dan is het meteen klaar. Uiteraard kan ik ook zeer goed incasseren anders is het niet eerlijk. Deze stijl past precies bij wie ik ben en mijn persoonlijkheid. Ik doe het verder niet bewust om grappig gevonden te worden. Ik vind de manier van communiceren gewoon erg leuk en luchtig dus het gaat allemaal automatisch.

Heb je een idee welke vorm van humor bij je zou passen?
Dat vind ik wel interessant om te lezen, spell68.
Zelf ben ik hier iets te serieus voor.
Toch vind ik het niet verkeerd om meer humor toe te passen.
spell, dat is niet wat ik bedoel.
Het is vooral wat ik niet zeg op het moment zelf. Omdat er dan niks in me opkomt. En later speel ik zo'n gesprek/situatie weer af in mijn hoofd en komt het wel. Maar dan is het dus te laat. De reactie die anderen na een seconde paraat hebben komt bij mij vaak pas later.

Of ik zeg iets, maar dat komt er niet uit zoals ik het bedoel. En dan weet ik later pas hoe ik het wel had willen zeggen.
Alle reacties Link kopieren
Upward_spiral schreef:
13-08-2019 21:28
Dat vind ik wel interessant om te lezen, spell68.
Zelf ben ik hier iets te serieus voor.
Toch vind ik het niet verkeerd om meer humor toe te passen.
Ben je niet te serieus, omdat je jezelf te serieus neemt?
Alle reacties Link kopieren
Het is - bij mij althans - niet op het juiste moment het juiste weten te zeggen, mijn hoofd werkt daarin wat trager; het gesprek vind zeg maar pas later in mijn hoofd plaats, zodat ik dan op een rustig moment kan bedenken wat ik wel had willen of kunnen zeggen.
In this mad house we must all survive
spell68 schreef:
13-08-2019 21:44
Ben je niet te serieus, omdat je jezelf te serieus neemt?
Valt ergens wel mee
Zijdehoentje schreef:
13-08-2019 22:30
Het is - bij mij althans - niet op het juiste moment het juiste weten te zeggen, mijn hoofd werkt daarin wat trager; het gesprek vind zeg maar pas later in mijn hoofd plaats, zodat ik dan op een rustig moment kan bedenken wat ik wel had willen of kunnen zeggen.

Precies. Ben jij mijn tweelingzus waarvan ik niet wist dat ik die had?
Alle reacties Link kopieren
ñuca schreef:
13-08-2019 21:42
spell, dat is niet wat ik bedoel.
Het is vooral wat ik niet zeg op het moment zelf. Omdat er dan niks in me opkomt. En later speel ik zo'n gesprek/situatie weer af in mijn hoofd en komt het wel. Maar dan is het dus te laat. De reactie die anderen na een seconde paraat hebben komt bij mij vaak pas later.

Of ik zeg iets, maar dat komt er niet uit zoals ik het bedoel. En dan weet ik later pas hoe ik het wel had willen zeggen.
Ow, dan heb ik verkeerd begrepen denk ik.

Ik heb hetzelfde, maar toch ook niet, want voor mijn gevoel komt er ook niets in me op, maar het stroomt er wel zo uit. Wellicht, omdat ik zo in het moment ben, maar ook, omdat ik alles wat gezegd wordt, oppak als letterlijk zonder er een bijbedoeling in te herkennen.

Als ik geen antwoord heb of ik heb verduidelijking nodig dan ga ik in het gesprek denken en die verduidelijking zoeken. Ook dat zal wel zijn omdat ik dan in het moment ben en uit mijn innerlijke wereld, want ik ben dan volledig in zo'n gesprek zonder de wereld eromheen te zien.

Het blijft bijzonder hoe subtiele verschillen in persoonlijkheid zich zo anders kunnen uiten.
Nou ja, jij haakte in op het voorbeeld dat ik gaf, dat ik iets grappigs had kunnen zeggen om het gesprek leuk te maken. Maar dat is dus inderdaad maar een voorbeeld.

Hoewel ik zeker vaak in het moment zit, vang ik wel allerlei dingen op van buiten een gesprek. Zeker als er nog andere mensen omheen zijn. Daarnaast ben ik me heel erg bewust van hoe ik denk over te komen op mijn gesprekspartner en van wat ik denk dat er van me verwacht wordt.
Dat speelt bij mij allemaal mee, volgens mij hebben wij het daar al eens eerder over gehad. Als ik afga op wat je schrijft zijn we daar inderdaad heel verschillend in.

Zelfs op dit forum doe ik lang over een post. Vaak wijzig ik het achteraf ook nog. Het is fijn dat dat kan, dat is anders dan in een live gesprek. Maar als een topic snel loopt kan ik niet meekomen.
Alle reacties Link kopieren
spell68 schreef:
13-08-2019 21:04
INFJ?
idd INFJ / INFP.

Ik reageer intuitief heel krachtig en kernachtig. Maar als ik ook maar een seconde twijfel ben ik ook meteen nergens meer.

Vanwege gebrek aan zelfvertrouwen op zo'n moment denk ik.

Als introvert is het moeilijker om zelfvertrouwen op te bouwen in een overwegend extraverte wereld? Weet ik niet hoor, hypothese.
Alle reacties Link kopieren
spell68 schreef:
13-08-2019 21:19
Het is mijn manier om binnen een aantal seconden al mensen te scheiden die niet bij me gaan passen. Lachen ze, dan is het "on" en worden ze boos oid dan is het meteen klaar. Uiteraard kan ik ook zeer goed incasseren anders is het niet eerlijk. Deze stijl past precies bij wie ik ben en mijn persoonlijkheid. Ik doe het verder niet bewust om grappig gevonden te worden. Ik vind de manier van communiceren gewoon erg leuk en luchtig dus het gaat allemaal automatisch.
Dit vind ik leuk spell, inspirerend hoe je dit toepast. Ik hanteer zo'n soort principe ook. Door nieuwe contacten positief en luchtig te beginnen, open, met een grapje, zoals ik privé ook ben en niet mezelf belangrijk maken.

Als mensen dat aangrijpen om zich boven mij te plaatsen, zich te laten gelden of mij af te doen als inferieur (dat gebeurt echt) dan weet ik meteen genoeg over wat voor vlees ik in de kuip heb.

Maar op die manier ontwapen je ook veel mensen die wél vriendelijke intenties hebben, gelijkgestemd zijn en ruimte hebben voor een ontmoeting, dat is het grote voordeel.

Beetje abstract dit misschien, maar ik vond het wel een eye-opener om dit zo concreet te lezen. Jezelf als instrument gebruiken om een schifting te maken in de mensen die je ontmoet. Sorry als het verder niets toevoegt hoor ik ben gewoon enthousiast :)
Alle reacties Link kopieren
Avage schreef:
14-08-2019 12:50
idd INFJ / INFP.

Ik reageer intuitief heel krachtig en kernachtig. Maar als ik ook maar een seconde twijfel ben ik ook meteen nergens meer.

Vanwege gebrek aan zelfvertrouwen op zo'n moment denk ik.

Als introvert is het moeilijker om zelfvertrouwen op te bouwen in een overwegend extraverte wereld? Weet ik niet hoor, hypothese.
INFJ of INFP dat scheelt nogal. Hoewel je zou verwachten dat ze op elkaar lijken, omdat ze drie letters delen, is dat een misvatting, want ze delen namelijk geen enkele cognitieve functie.

Ik kan goed opschieten met een INFJ, maar met een INFP helemaal niet. Een INFJ leeft wel in een ideale droomwereld, maar droomt niet van een ideale wereld, dat doet een INFP wel.

Mijn trainingsmaatje is een INFJ en ik herken in haar heel sterk wat jij zegt. Ik weet niet of het zozeer aan het zelfvertrouwen ligt. Ik denk dat het meer een gebrek is aan extraverted sensing en een teveel aan introverte intuïtie. Zij is teveel bezig met implicaties van wat ze doet en niet heel sterk in het volledig in het moment zijn en clues uit de tastbare wereld oppikken.

Als ze volledig op haar gemak is dan kan ze het overigens wel, want ze is er als de kippen bij als ze me ergens over kan afzeiken, dan is ze ineens wel bijdehand.

In snelle interacties met meerderen loop ze wel altijd hopeloos achter.

Ze is trouwens ook heel goed om zichzelf te bagatelliseren, ik weet niet of dat zozeer met zelfvertrouwen te maken heeft als wel met een zelfbeeld. Ik heb ook een vriend die een INFJ is en die heeft daar ook een handje van, het lijkt toch een beetje typegerelateerd te zijn.

Ik geloof niet dat zelfvertrouwen te maken heeft met introvert of extravert. Het is letterlijk vertrouwen in jezelf hebben, dat is iets interns, dat heeft niet zoveel met de buitenwereld te maken. Het heeft ook niet zoveel te maken met hoe je eruit ziet, maar met wat je kunt.

Eigenlijk al mijn vrienden zijn introvert en die hebben veel zelfvertrouwen en een goed zelfbeeld, het zijn ook allemaal introverte denkers.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven