Gewenst zwanger maar toch ongewenst kind

25-08-2019 20:18 43 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik wilde al langere tijd zwanger worden. We hadden hiervoor zelfs medische ondersteuning nodig.
Na een miskraam, ben ik nu zo ruim 7 maanden zwanger.
Sinds ik zwanger ben, wil ik het eigenlijk niet meer. Ik durf het niet hard op te zeggen, maar ik wil dit kind niet. Ik vind zwanger zijn niets aan. En ik vind het niet bijzonder hem in mijn buik te voelen.
Ik weet hoe groot mijn kinderwens was voor de zwangerschap en hoe hard we er voor moesten vechten. Ook hoeveel verdriet de eerste miskraam deed.
Waarom is dit kind dan ongewenst? Waarom heb ik niet het gevoel wat hoort?
Waarom kan ik nergens qua zwangerschap van genieten?
Ik hoop dat het met mijn hormonen te maken heeft en dat het vanzelf goed komt als de kleine er is.
Als ik al zo weg ben van onze beestjes, dan moet dat toch helemaal goed komen met een eigen kind?
Ik vind het erg dat ik deze gevoelens heb. Ik weet niet wat ik er mee aan moet. Ik schaam me. Ik vind dat ik ons kind nu al te kort doe.
Ergens ben ik ook bang voor een postnatale depressie.
Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet...
Hulp zoeken, en rap een beetje. Voor jou is dit heel vervelend, maar voor je kind is het nog veel vervelender als het zo blijft.
Alle reacties Link kopieren
Trek zo snel mogelijk aan de bel bij je huisarts of verloskundige, waar jij je prettig bij voelt.
Dit kan bijna niet anders dan door de hormonen komen.
Heel snel hulp inschakelen hoor meid, dit moet heel moeilijk voor je zijn :hug:
Alle reacties Link kopieren
Bel morgen je huisarts!
kan het dat je door je miskraam zo een klap hebt gekregen dat je nu teleurgesteld bent?
Alle reacties Link kopieren
professionele hulp zoeken jij, dit kun je een kind ook niet aandoen natuurlijk
Bespreek het met je verloskundige. Het klinkt inderdaad niet fijn voor jou dat je je zo voelt. Hulp is misschien wel heel fijn!
Zo snel mogelijk professionele hulp zoeken.
Ik zou ook naar de huisarts gaan.
En voel je niet schuldig, je bent echt niet de enige vrouw die dit heeft en het is ook niet zo raar.
Wel eens gehoord van een prenatale depressie? Ga naar je huisarts, sterkte en hopelijk geniet je straks van je kindje.
Alle reacties Link kopieren
Laat je doorverwijzen naar de POP poli, zo snel mogelijk.
Alle reacties Link kopieren
Ja, het kan door hormonen komen en helemaal goed komen naar de bevalling, maar zoek zo snel mogelijk hulp hierbij.
https://wij.nl/zwanger-complicaties/art ... -depressie

Ik ken een geval waar het inderdaad snel na de bavalling weg was.
Alle reacties Link kopieren
Je hoeft je niet te schamen. Al is dat makkelijker gezegd als gedaan. Je bent niet de enige met deze gevoelens. Je huisarts en verloskundige hebben hier vaker van gehoord en kunnen je helpen om hulp te krijgen.
Behalve een postnatale (of tegenwoordig post partum) depressie bestaat er ook een prenatale (misschien nu ook wel pre partum) depressie. Ik zeg niet dat je dat hebt maar dit bestaat gewoon en er zijn echt meer vrouwen die het hebben. Het mooie is dan ook dat er behandeling voor is.
Maak het bespreekbaar bij je verloskundige en/ of huisarts. Bel morgenochtend maar meteen. Sterkte.
Je bent een vat vol hormonen! Die doen gekke dingen met je. Je kunt er zelfs depressief van worden (of psychotisch, maar laten we daar niet meteen naartoe gaan). Sommige vrouwen verwachten een roze wolk in de zwangerschap, nou die is er niet hoor. Het is heus niet allemaal fantastisch.

Maar deze maanden dooremmeren met je nare gevoelens is nergens voor nodig. Eerlijk aan je verloskundige vertellen en je laten doorverwijzen naar iemand die je met deze zwangerschapsgerelateerde klachten kan helpen. Komt goed, je bent niet de enige noch de eerste, dit is een normale klacht en je kunt hier goed bij geholpen worden.
Alle reacties Link kopieren
Morgen gelijk de verloskundige bellen om zsm een afspraak te maken. Leg je gevoel op de tafel en ben eerlijk. De verloskundige zal je naar de pop-poli sturen. Dit kan al een begin zijn van een pnd en echt dat wil je niet. Ik spreek uit ervaring. Je kan hierbij hechtingsproblemen veroorzaken waar je kind veel last van krijgt en je een schuldgevoel voor het leven geeft. Ook nu spreek ik helaas uit ervaring. Wacht niet en ben eerlijk. Je bent dat echt verplicht naar je kind toe. Sterkte...
Alle reacties Link kopieren
Ik vond zwanger zijn ook niets aan. Kind voelen in mn buik, werd ik “wagenziek” van. Dus ook niet tof. Ik was ook best ongelukkig 9 mnd lang met bolle buik.
Maar toen kind in mijn armen lag...opgelucht en erg blij met het resultaat haha.

Nee zwanger zijn vind ik echt echt echt niet leuk, ook niet een beetje.
Dus het hoeft echt niet perse een depressie al te zijn hoor. Je hoeft gewoon niet alles leuk te vinden.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben zo’n kind dat aanvankelijk heel gewenst was en waar later toch niet van gehouden werd. Ben er heel erg verknipt van geworden. Zoek hulp!
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Alle reacties Link kopieren
Dit wil niet zeggen dat jij niet van jouw kindje zal houden wanneer die hij/zij geboren zal worden. Ik heb het tijdens mijn twee laatste zwangerschappen psychisch ontzettend zwaar gehad, was ontzettend down, had paniekaanvallen, voelde me ellendig en blij was ik al helemaal niet. Hormonen doen dat gewoon met mij, ben ik helaas erg gevoelig voor. Ik heb wel direct hulp gezocht dat was ontzettend fijn. Zodra mijn kindje geboren was was ik weer mezelf. Sterkte!
Darthmee schreef:
25-08-2019 20:42
Ik vond zwanger zijn ook niets aan. Kind voelen in mn buik, werd ik “wagenziek” van. Dus ook niet tof. Ik was ook best ongelukkig 9 mnd lang met bolle buik.
Maar toen kind in mijn armen lag...opgelucht en erg blij met het resultaat haha.

Nee zwanger zijn vind ik echt echt echt niet leuk, ook niet een beetje.
Dus het hoeft echt niet perse een depressie al te zijn hoor. Je hoeft gewoon niet alles leuk te vinden.
Heel fijn dat het bij jou zo goed afgelopen is, maar waarom zou TO daar op gokken?
Alle reacties Link kopieren
Lady*Voldemort schreef:
25-08-2019 20:53
Heel fijn dat het bij jou zo goed afgelopen is, maar waarom zou TO daar op gokken?
En wie weet is het na de bevalling ook weg...
Maar zal netjes nuanceren...hulp zoeken/vragen is een goed idee.

Maar wilde eigenlijk meer zeggen dat je niet perse die roze wolk hoeft te voelen. Net zoals velen dat bijv na een bevalling niet heeft/of later pas krijgt.
Ik herken gewoon je totale gevoel, dus wilde een goede afloop delen. Dacht dat is misschien “fijn”.
Alle reacties Link kopieren
Zoek via huisarts prof .hulp
En voel je niet schuldig.
Alle reacties Link kopieren
Heb ik ook vaak gehad tijdens mijn zwangerschap. Gelukkig niet de hele tijd, bij mij was het op en af maar wanneer ik me ‘ongewenst’ zwanger voelde, voelde dit ook erg sterk.

Zelf heb ik er nooit een geheim van gemaakt, trouwens. Als iemand mij iets vroeg over de zwangerschap, gaf ik daar ook erg eerlijk antwoord op. Niet alleen omdat het me opluchtte, ook omdat ik weet dat het een taboe is en daarom wil ik me zeker uitspreken. Mijn man was vaak trots op me dat ik dat durfde te zeggen, zei hij zelf.

Overigens ben ik nu erg blij met mijn baby. Dat hoeft natuurlijk niet voor jou te gelden, dus zoek hulp als je denk dat je dat nodig hebt, maar begin op z’n minst met het delen van je (zeker geen abnormale!) gevoelens. Sterkte!
Hakuna Matata
Alle reacties Link kopieren
Wat rot dat je je zo voelt!
Hormonen kunnen hele rare en nare dingen met je doen.
Bespreek het idd zo snel mogelijk met je vk.

En neem het woord genieten niet te serieus, wees niet te streng voor jezelf (ook alvast een tip voor de kraamtijd ;-) ).
Alle reacties Link kopieren
En is je partner op de hoogte? Ik snap dat het niet makkelijk is, maar praat met je naasten!! Echt, je hoeft je nergens voor te schamen!
Alle reacties Link kopieren
TO, aan de bel trekken bij je HA, verlos en rap naar de POP-poli. Echt NU aan de bel trekken.



Darthmee schreef:
25-08-2019 20:42
Ik vond zwanger zijn ook niets aan. Kind voelen in mn buik, werd ik “wagenziek” van. Dus ook niet tof. Ik was ook best ongelukkig 9 mnd lang met bolle buik.
Maar toen kind in mijn armen lag...opgelucht en erg blij met het resultaat haha.

Nee zwanger zijn vind ik echt echt echt niet leuk, ook niet een beetje.
Dus het hoeft echt niet perse een depressie al te zijn hoor. Je hoeft gewoon niet alles leuk te vinden.

Knap hoe je het dood kunt relativeren dat TO haar kind ongewenst vindt :facepalm: . Ongewenst kind... ach ja, je hoeft niet alles leuk te vinden.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven