Gevoel van falen na keizersnede

21-10-2019 19:17 55 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hi allemaal,

Ten eerste wil ik zeggen dat ik een keizersnede geen "makkelijke" manier van bevallen vind en ik geen andere vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt een bepaald gevoel aan wil praten. Het is mijn gevoel wat ik bij mijn eigen bevalling heb overgehouden.

4 weken geleden ben ik met 37 weken ingeleid ivm hoge bloeddruk. Ik kreeg op dinsdagavond een ballonkatheter ingebracht. Die nacht heb ik veel ongesteldheidspijn gehad en vrijwel niet geslapen. De ochtend erna zat de ballon helaas nog vast. Woensdags de hele dag weeen gehar, wat resulteerde in 3cm ontsluiting. Op donderdagochtend zat de ballon er nog steeds in en had ik nog steeds pijn. Ik begon het toen wel zwaar te vinden, omdat het niet opschoot. Om de zoveel uur kwam de gynaecoloog langs om te checken hoe het ging en elke keer zei ze dat ze mn vliezen gingen breken en na 3 mislukte pogingen kwamen ze er pas achter dat mijn placenta deels voor de uitgang lag. Ze hebben mijn placenta geraakt en ik kreeg een bloeding, wat resulteerde in een spoedkeizersnede. Donderdagavond, een half uur na de bloeding werd onze kerngezonde dochter geboren :heart:

Maar ik blijf het gevoel van falen houden. Ik heb het gevoel dat ik geen "echte" bevalling heb doorstaan. Ben maar tot 4cm ontsluiting gekomen. Heb geen persweeen gehad. Heb geen zware ontsluitingsweeen gehad. Ook heeft de spoedkeizersnede ervoor gezorgd dat ik een slechte start met baby had, ik was compleet van de wereld en besefte pas na een dag wat er gebeurd was en dat ze er was. Dit is inmiddels helemaal goedgekomen, maar vond ik heel lastig in het begin.

Ik weet niet wat ik met dit topic wil, misschien herkenning? Of gewoon mn verhaal doen. In ieder geval fijn dat ik het kon opschrijven.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb 2 keizersnedes gehad. Beide spoed. Ik kwam bij allebei tot volledige ontsluiting en daarna stopte het.
Hadden ze me alleen gelaten, hadden we het gewoon niet overleefd.

Dus ik ben alleen maar dankbaar en blij dat zowel ik als mijn beide baby's in dit land en in deze tijd mochten bevallen / ter wereld mochten komen.

Ik zal nooit meer zwanger zijn, de gynaecoloog heeft het me met klem afgeraden. Dus dit zijn mijn bevallingen geweest. Mijn zoons zijn prachtige jongens en als ik naar hen kijk kan ik niet vinden dat ik heb gefaald. Ze zijn er gewoon via de zij uitgang uitgekomen. Meer niet. :flower:
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren
Vraag een nagesprek bij de gyn! Dat kan enorm opluchten en verlichting geven in je gevoel. De gyn was er immers bij en nam de beslissing tot de spoedkeizersnede. Het is geen picknick voor je geweest. Ik denk alleen dat een goed gesprek met je gyn meer gaat opleveren als dat ik dat tegen je ga zeggen op een anoniem forum ;-)
Alle reacties Link kopieren
Je hebt het super goed gedaan. Jullie hebben het allebei overleefd zonder blijvende schade.
Je bent echt bevallen en hebt al zeker niet gefaald. You rock!!
Alle reacties Link kopieren
Nee heb ik totaal niet. Wees blij dat het zo kan en dat je kind gezond wordt geboren. Je voelt het toch ook niet als falen als je galblaas bv eruit moet.
Ik was allang blij dat het zo kon en dat mijn kind gezond was en de bevalling had overleefd. De rest telt niet voor mij.
Alle reacties Link kopieren
Ik wil je gevoel niet bagatelliseren maar zolang er nog vrouwen sterven in het kraambed: wees svp blij dat jullie allebei nog leven en gezond zijn. je kind komt niet altijd zoals je had gedacht en je hebt het zwaar genoeg gehad, echt ! Gefeliciteerd met je kindje.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
:hug: ik herken dit zo erg! Hele andere soort bevalling maar inderdaad ook heel plotseling eindigde het in een spoedkeizersnede. Ook daardoor een hele rottige start gehad met baby, ze voelde niet als mijn kind en ik had het idee het totaal niet zelf gedaan te hebben.

Nog steeds baal ik er gewoon van dat ik geen ‘normale’ bevalling heb kunnen doen en hoop ik zo erg dat het de tweede keer (ben weer zwanger), wel mag lukken. Ook dat gevoel als andere vrouwen het over persen enzo hebben dat ik denk, ik heb dus geen idee en daar baal ik gewoon van.

Dat gevoel blijft maar ik heb me er wel met de tijd meer bij neer kunnen leggen dat ik er niets aan kon doen, dat ik uiteindelijk ook gewoon 9 maanden mijn kind bij me heb gedragen en nu haar moeder ben, net als ieder ander. Het herstel na een keizersnede is vaak zwaarder dan na een vaginale bevalling dus het is absoluut niet alsof je er ‘makkelijk’ mee bent weggekomen ofzo.

Daarnaast is het allerbelangrijkst dat jij en je kindje beiden leven. Daar was die keizersnede voor nodig en ik was me ook heel bewust van hoe dankbaar ik ben om in NL te wonen waar dit op een goede manier gedaan kan worden.

Je hebt het gewoon goed gedaan, je hebt jouw kind op de wereld gezet en de manier waarop maakt echt niet uit. Dat moet je tegen jezelf blijven zeggen!

Ik herken het echt, als het gevoel blijft hangen is het misschien fijn om er eens met een psycholoog of praktijkondersteuner van de huisarts of coach ofzo over te praten.
Och meisje toch. Wat ben je streng voor jezelf...
Ik heb dezelfde situatie als jij gehad, maar heb het gelukkig nooit als falen ervaren. Lijkt me ook heel naar als je dat wel zo voelt...
Ik ben zelf erg blij dat de redding van een spoedkeizersnele er was....
Doreia* schreef:
21-10-2019 19:21
Ik heb 2 keizersnedes gehad. Beide spoed. Ik kwam bij allebei tot volledige ontsluiting en daarna stopte het.
Hadden ze me alleen gelaten, hadden we het gewoon niet overleefd.

Dus ik ben alleen maar dankbaar en blij dat zowel ik als mijn beide baby's in dit land en in deze tijd mochten bevallen / ter wereld mochten komen.

Ik zal nooit meer zwanger zijn, de gynaecoloog heeft het me met klem afgeraden. Dus dit zijn mijn bevallingen geweest. Mijn zoons zijn prachtige jongens en als ik naar hen kijk kan ik niet vinden dat ik heb gefaald. Ze zijn er gewoon via de zij uitgang uitgekomen. Meer niet. :flower:
Hier sluit ik me bij aan.
Bij de eerste een spoedkeizersnee en bij de tweede een gewone bevalling. Ik ben alleen maar heel dankbaar vooral bij de keizersnede dat het goed is afgelopen.
Alle reacties Link kopieren
na 2 x ks (1 x spoed) en 1 x gewoon bevallen kan ik met heel mijn hart zeggen.. het maakt geen donder uit hoe ze geboren worden.. als ze maar gezond zijn.

Dus. je hebt niet gefaald .. je hebt een mensje de wereld in gebracht en hoe is dan totaal niet van belang.
Je hebt je dochter 9 maanden lang laten groeien, gevoed, gedragen en beschermd. Dat heb jij gedaan, jij hebt ervoor gezorgd dat ze gezond is gegroeid en uiteindelijk gezond is geboren. Je kunt trots op jezelf zijn.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb wel een vaker gehoord dat het dan als niet echt voelt ofzo..
Vreemd ik heb ook een keizersnede gehad na een lange bevalling, maar zodra ze me opensneden en ik hoorde jaar eerste huiltje was ik zoooo verliefd en was het helemaal goed, ben eigenlijk wel blij dat mijn andere uitgang intact is gebleven!
Zo kun je het ook zien.
Maar misschien voelt het anders als je uit een soort narcose op aarde moet landen en niet bewust de bevalling hebt meegekregen, als je zo'n belangrijk stuk mist moet dat ook erg raar voelen :hug:
Alle reacties Link kopieren
Dankjulliewel. Het laat me idd wel anders doen denken. De gynaecoloog is na de bevalling nog langs gekomen om te vertellen waarom ze de keizersnede hebben uitgevoerd. Blijkbaar was er idd een gevaar voor zowel baby als mij na die bloeding. Dan is het idd heeeel fijn dat er keizersnedes bestaan die ervoor zorgen dat moeder en baby het overleven. Zo heb ik er nog niet echt naar gekeken eigenlijk, hoe naief dat misschien ook is.

Heb over 2 weken nacontrole bij die gyn, zal het nog eens bespreken. Heb het idd ook met huisarts besproken, dat was omdat ik in de 1e 2 weken niet kon genieten van baby en gewoon niet besefte dat zij van mij is. Dat is nu gelukkig helemaal weg, alleen dat gevoel van falen blijft ergens sluimeren. Maar jullie geven al goeie inzichten, dank daarvoor
Alle reacties Link kopieren
Sorry TO, maar wat een onzin. Je hebt een gezonde dochter dus waar gaat het nou om?
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
Je voelt nu eenmaal wat je voelt, mischien kan het helpen om een paar gesprekken te voeren met een deskundige. Hopelijk ebt het nare gevoel dan weg.
Voor wat het waard is, jij leeft en je kind leeft ook, dat is geen falen, dat is winnen. Lang leve de medische wereld.
Alle reacties Link kopieren
Als de placenta deels voor de uitgang lag en dit is niet opgemerkt bij de echo, heb je volgens mij echt verrekte 'mazzel' gehad. Je had bij een thuisbevalling wel dood kunnen zijn
Ik snap hier werkelijk niets van. Heb een keizersnede gehad en daarvoor een gewone bevalling en eerlijk, het zijn beide gewoon middelen om zo’n kind uit je buik te krijgen. Het één is niet beter dan het ander, ook niet makkelijker en beide is niet echt een prestatie. Een bevalling is ook geen prestatie, niet meer dan poepen, alleen pijnlijker en rommeliger. Er zit een kind in je lijf, je lijf werkt dat kind eruit, gaat dat niet vanzelf dan hoef je tegenwoordig niet meer dood maar doen ze een keizersnede. Fijn toch? Maar als een bevalling wel vanzelf lukt is dat niet knap ofzo, hoogstens mazzel.
Alle reacties Link kopieren
LaParisienne schreef:
21-10-2019 19:32
Heb over 2 weken nacontrole bij die gyn, zal het nog eens bespreken. Heb het idd ook met huisarts besproken, dat was omdat ik in de 1e 2 weken niet kon genieten van baby en gewoon niet besefte dat zij van mij is. Dat is nu gelukkig helemaal weg, alleen dat gevoel van falen blijft ergens sluimeren. Maar jullie geven al goeie inzichten, dank daarvoor
Echt, ik had dit toen dochter zo jong was precies zo kunnen schrijven. Ze voelde ook gewoon echt niet van mij omdat ze achter een gordijn geboren is en ik het niet echt voelde. Ze zag er anders uit dan ik me had voorgesteld en alles waar ik op had gehoopt qua roze wolk voelde aan als zwart. Maar wat ik hoorde van heel veel andere moeders toen ik erover ging praten: die roze wolk is er ook niet per definitie na een vaginale bevalling. Echt veel vrouwen hebben dan ook even zoiets van ‘wat is dit wurm? Waarom voel ik het niet meteen?’ En dat is dus heel normaal. De liefde is er bij sommige moeders meteen en bij anderen moet het groeien, dat maakt jou geen mindere moeder. En zelf heb ik het wel zo ervaren dat het gewoon echt wat lastiger is om je te hechten als je niet bewust hebt meegemaakt dat je kindje uit jou geboren is. Zijn er foto’s gemaakt tijdens de keizersnede? Dat vond ik wel heel erg helpend namelijk.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap je wel. Hoe nodig die kz ook was en hoe goed je lijf het verder ook heeft gedaan, je lijf heeft het niet af kunnen maken en dat voelt raar. Ik denk dat ik het na mijn kz ook heel even had, of nee, dat is het eigenlijk niet. Mijn lijf wilde gewoon helemaal niet bevallen en dat vond ik stom. Onnatuurlijk ook.
Ik denk dat een natuurlijke bevalling er een beetje bij hoort in je hele systeem van moeder worden. Het doorgaan van het hele proces heeft naar mijn idee echt wel een functie. En dat is abrupt gestopt.

Je schuldgevoel is totaal onnodig maar ik snap je echt wel. Een poosje geleden sprak ik een vriendin die na kz precies hetzelfde gevoel heeft als jij en het gaat maar langzaam weg. Ze weet dat het onnodig is maar toch...

Ik heb zelf trouwens na mijn kz 2 natuurlijke bevallingen mogen meemaken. En nu ben ik blij met de kz ervaring. Ik vond het een belevenis!
...
Alle reacties Link kopieren
Bij de tweede bleek na de keizersnee de navelstreng 2x strak om zijn nekje te zitten. Hadden ze hem met een vacuümpomp naar buiten getrokken ipv via keizersnee, had hij denk ik niet zo gezond geweest als nu.

Het was bij jou ook een medische oorzaak waarom je niet vaginaal kon bevallen. De placenta zat ervoor. Had dat niet zo geweest, had het anders gegaan. Maar er was gevaar voor jou en de baby. En dan kunnen ze niet wachten op een normale bevalling. Want dan was het waarschijnlijk een inktzwarte dag geworden voor jullie.

Sowieso is een baby en je hele leven een totaal andere werkelijkheid. Wat een hummeltje en wat een verantwoordelijkheid opeens. En wat een ander ritme. Terwijl je zelf nog in de lappenmand ligt en nu net aan weer wat mobieler wordt.

Het komt goed. Echt waar. Als je wond is genezen, de gevoelloosheid minder is en er wat tijd overheen is gegaan, gaat het beter.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren
Jullie hebben gelijk, het maakt uiteindelijk geen zak uit hoe je kind ter wereld komt, als het er maar komt.

Ik wilde toch graag mn verhaal delen en opschrijven, voelt al fijn voor de verwerking.
Ik snap overigens best dat een heftige bevalling of keizersnede even een plekje moet krijgen en dat dat heftige gevoelens oproept, het is puur het stukje ‘een keizersnede is falen’ wat ik totale kolder vind en niet herken. Het was of ik en kind dood of een keizersnede. Nu 12 jaar later heeft niemand, inclusief ikzelf, het over die bevalling. Behalve op z’n verjaardag. Ik was gewoon blij dat alles goed gegaan is en dat er ipv 2 mensen dood niemand dood ging. Dat is geen falen, dat lijkt me nogal winst.
Oh en dat je kind de eerste weken niet van jou voelt is niet te wijten aan een keizersnede. Dat komt vrij veel voor. Je hebt een kind gebaard, maar een band krijgen kost tijd. Ook normaal. Ik mocht die van mij na een week voor het eerst vasthouden, na 6 weken voor het eerst in bad doen en na 2 maanden mee naar huis nemen, en ook dat is goedgekomen qua band.
Alle reacties Link kopieren
Malinois schreef:
21-10-2019 19:38
het is puur het stukje ‘een keizersnede is falen’ wat ik totale kolder vind en niet herken. Het was of ik en kind dood of een keizersnede. .
Een gevoel is een gevoel toch?
Sinds wanneer is dat kolder en mag het er niet zijn?

Dat vind ik dan dus weer totaal ongelooflijk.
...
Alle reacties Link kopieren
Deels herkenbaar, ik zal daarom mijn ervaring even opschrijven.

Ik heb ook een spoedkeizersnede gehad (alhoewel ik het zo snel niet vond gaan haha). Met 41 weken opgenomen met hoge bloeddruk en pas na 3 dagen 3 cm, dus toen voldoende om vliezen te prikken en weeenopwekkers te krijgen. Toen duurde nog eens 19 uur voordat ik volledige ontsluiting had had en na ruim een uur persen kwam ze er niet uit en werd het toch nog een KS. Ik heb dus meer onderdelen van een bevalling meegemaakt dan jij, maar alsnog heel lang het gevoel gehad dat ik lui ben geweest en harder mijn best had moeten doen.

Praat erover, deel het (hier en elders) en geloof me dat het met de tijd ook echt wel slijt. Het gevoel is na 2 jaar echt met 95% afgenomen. Heel af en toe steekt het nog de kop op (zoals toen ik de titel van jouw topic las).

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven