Ik voel me in de zeik genomen..

OK mijn laatste topic hierover.

Een tijd geleden heb ik een topic gemaakt over mijn ex die contact zocht. De desbetreffende ex en ik hadden elkaar 2,5 jaar niet gesproken. en 3 jaar niet gezien (real life)
Ik heb deze jongen nooit vergeten. En altijd nog een soort van in de gaten gehouden. (zover dat ging)

Hij had een psychose gehad zat in opname toen hij contact zocht 6 maanden geleden.
We hebben de afgelopen maanden veel gebeld. Ik wachtte steeds tot hij belde zodat ik mezelf niet kon verliezen en door kon slaan. Op zich hielp dat wel aangezien hij meestal wel frequent belde en volgens een bepaald patroon. soms week het iets af dan merkte ik wel wat paniek aan mezelf. Aangezien hij zich zwak voelde en weinig te doen had tijdens herstel denk ik dat dat een van de redenen is hij mij wel een leuke bezigheid vond.


In die maanden heeft hij veel verschillende dingen gezegd over wat ie wilde met zijn leven trouwen/kinderen blabla. (schijnt bij zon psychose te horen je van hak naar tak gaat tijdens herstel ) Voor mij was dit emotioneel wel zwaar omdat ik elk woord wat hij zei serieus nam. Maar goed hij was redelijk afhankelijk naar me dus ik heb me er doorheen weten te slepen.

Alleen sinds vorige maand is er een ommekeer. Hij belt minder. Nu blijkt dat hij verslaafd is aan FIFA20 spelen. op eind is met het herstel (hij mag er weg is even wachten op het vinden van een woning), en wellicht meer prikkels nodig heeft. Nou prima maar toch vind ik het jammer dat het van paar keer per week bellen tot bijna elke dag. naar amper bellen gaat. (1 keer per week) echter kan ik ook zijn FB zien en zie hem dan bijv wel actief meiden hun profielfoto liken die ze net uploaden. Waardoor ik helaas een keer uit mijn slof ben gegaan en hem uitgescholden heb. Helaas is de machtsverhouding toen een soort van omgedraaid en voel ik me nu meer de gene die contact zoekt.

Nu is hij op vakantie, en ipv dat hij mij belt of een bericht stuurt hoor ik niets van ''hey ben aangekomen tis leuk hier'' nee helemaal niets..... wel zie ik hem meiden liken op fb op vakantie dus dan denk ik als je dat meer prioriteit vind hebben dan de meid die jou maanden lang gesteund heeft tijdens je opname tijd ff iets te laten weten van hoe et is. Dat vind ik zeer teleurstellend.

BTW ik weet dat dat stalken heel slecht is wat ik doe en de manier van afmeten.

Vervolgens heb ik hem zelf wat gestuurd en hier reageerde hier op met normale antwoorden. helaas kon ik het niet laten om sneer te zetten en ik zei ''je laat weinig horen wel''
dit las hij en negeerde hij waarop ik expres zei ''je wil geen contact meer?''

Waarop hij chaggerijnig zei: Ik ben op vakantie

Vervolgens zei ik ''ja niet per se nu maar de afgelopen tijd. je zegt nooit wat liefs''
Dat negeert hij ook.

Kijk ik weet dat het kansloos is dat ik zoveel waarde hecht aan contact terwijl ik hem jaren niet gezien heb en gedraag ik me of het 2 maanden geleden is. Maar ik voel me toch van soort bedonderd. Alsof ik alleen goed was om hem te laten herstellen en nu hij bijna uit opname is en nog even een vakantietje pakt etc. Ik ineens naar de achtergrond gesmeten wordt. Dat vind ik gewoon tegenvallen. Anderzijds was ik de gene die niet wilde afspreken. ( angststoornis etc) Dus kan ik ook niet hem gaan claimen.

Enerzijds zou ik het contact zo graag platonisch houden en af en toe elkaar wat laten horen. Anderzijds ga ik er weer zoveel harder in dan hij en is hij een egoïstische klootzak.
Wellicht wordt dit gedrag van hem alleen maar ergens als hij volledig stopt met medicijnen.

Ik vind het zoo jammer dat het nu toch weer zo eindigd ik denk dat ik hoop had dat hij zich altijd afhankelijk (qua frequent contact) naar me op zou stellen. Maar nu blijkt het dus alweer zo klote te gaan dat ik me gebruikt voel voor zijn zwakke periode.

Ik vind dit ook onjuiste moment om contact af te breken aangezien ik hem nu gesteund heb en nu gaat het beter met hem en slechter met mij en nu moet ik dan afstand doen... Qua ego voel ik me dus ook slecht.

En ik heb me ook echt ontzettend laten kennen want sta weer als een puppy te kwispelen voor zijn aandacht terwijl hij me afwijst. Andersom stond ik afgelopen maanden altijd voor hem klaar. (online gezien dan wel afspraakje durfde ik nog niet aan )

Verder spelen er nog andere dingen die me stress opleveren in mijn leven waardoor ik extra vatbaar ben voor zijn gedrag.

Ik weet dat ik het hem ook moet gunnen om zijn leven op te bouwen. Maar toch voel ik me weer zo verdomd triest en heb ik het idee ik me laten kennen heb. Ook ben ik idd nog jaloers. Vandaar ik die facebook acties ''afmeet''

Sorry ik klink misschien wat verward maar voel me ontzettend uitgebrand qua emoties door de hele situatie. Wat kan ik nu het beste doen? En snappen jullie mijn gevoel of loop ik te dramatiseren.

Het heeft ook zon openeind, waarin hij weer de macht heeft en ik de kansloze ben. Terwijl ik hem door deze tijd heb proberen heen te slepen. Nu zit ik weer in de afwachtende positie terwijl hij verder leeft...…..

S-Meds schreef: ↑

23-10-2019 19:52

Je zegt al een jaar dat je een psycholoog gaat zoeken
maar ook dat je dat niet kan betalen
maar een duur huis kan je wel betalen

en je kan wel met zekerheid stellen dat jij dramatiseert en hij is natuurlijk ook knettergek, hij komt uit een inrichting nota bene. daar zit je niet voor vakantie

Dat klopt helemaal. Maar toch zie ik mezelf als minder, en zwakker en labieler. Ik denk niet nuchter van joh laat hem maar gaarkoken. ik denk alleen maar aan dat ik waardeloos ben en kijk tegen hem op. en jaloezie. Natuurlijk nuchter gezien zal zijn leven ook niet van leiendakje gaan als hij begeleid gaat wonen. en uit opname weer zijn draai moet vinden. Maar toch blijf ik soort van jaloers en idealiseer ik hem en kleineer ik mezelf.

Ik denk gewoonn vooral in angsten als ik hem loslaat dat hij met veel meiden bezig is etc. en ik zielig ben en lelijk en kut en wedgrot en hij geniet.

Klinkt heel kansloos zo maar dat vooral dus.

lemoos2 schreef: ↑

23-10-2019 19:54

Eerlijk gezegd vind ik het best ziek. Om al je gevoel voor drama en behoefte aan melodramatische toestanden te gaan botvieren op iemand die notabene net uit een instelling komt wegens een psychose. Je weet wel, iemand die alle grip op de realiteit en zichzelf is verloren maar en passant dan wel een of ander berekend machtsspelletje in de schoenen wordt geschoven. Lekker behulpzaam.

Hij is niet meer of minder dan een vehikel voor jouw behoefte aan drama. Je doet het helemaal zelf. Maar laat die man verder met rust zeg.

Nee want die familielid zegt zelf ook dat ik het wel inzie dat hij zo is. Dat het hem niet boeit zolang hij maar een dun lijntje houdt.

wellicht was hij door de medicijnen en psychose wat tammer richting me. maar nu begint de pit in hem weer naar boven te komen en nu krijg ik dus angsten. Want blijkbaar heb ik behoefte en aandacht en controle.

En natuurlijk bij mij ook een gebrek aan inzicht door dat hoge panicqueen gehalte.

S-Meds schreef: ↑

23-10-2019 19:54

is dat een keiharde belofte: dit is mijn laatste topic hierover?

jawel want voelt wel als herkauwd allemaal.


Ik hoop zo dat ik stop met hem te idealiseren en keihard op hem afknap.... daar wacht ik op

Hatchi schreef: ↑

23-10-2019 19:53

Stop met Facebook, want dan hoef je niet te zien hoe je ex er met een andere vrouw vandoor gaat.
Heb je nou trouwens nog steeds geen psychiater opgezocht?

Ja maar dat fb zit zo diep in systeem dat ik benauwd krijg en wellicht tril als ik het niet doe.


ga bellen voor volgende week.

Anoniem262821034 schreef: ↑

23-10-2019 20:01

TO durft niet af te spreken, lijkt me in dit geval geen slechte bijwerking van de angststoornis.

Dat is echt zo ja die angststoornis timmert me van de andere kant helemaal kapot maar houdt me ook alweer tegen om in gevaarlijke situaties te belanden.

Hatchi schreef: ↑

23-10-2019 20:03

Ik heb nog nooit iemand ontmoet die jaloers is op een psychoot. Erg bijzonder.
Jaloers zijn op iemand in een inrichting.
Dat is weer iets anders dan jaloers zijn op de nieuwe auto van de buurvrouw. Lekker hip hoor. Lekker 2019.

Ja denk soms serieus het een vloek is die over me heen is gesproken. Snap niet hoe zon geobsserdeerde zombie als mij kunt zijn.

Heel erg zonde

Suðri schreef: ↑

23-10-2019 20:04

Maar even duidelijk;

Je bent niet in de zeik genomen door hem.
Hij wil geen relatie met je.


Heb je een diagnose?

Ik ben wel in de zeik genomen. Want hij trekt me eerst aan ik steun hem. Dan laat ie me vallen.
ja welicht ik ook niet tegen afwijzing kan niet daarvan. Maar hij zelf vind sowieso het gras groener aan de overkant maar zou ook wel vreselijk afknapper zijn dat gedrag dat ik op hem botvier, andere kant lekkere egvoer voor hem nu.

Waardoor ik me dus zelf weer los moet trekken van alles.