Unhappy single? Samen delen we ons verhaal hier in deel 2!

01-11-2019 03:17 1913 berichten
Wegens succes (helaas veel unhappy singles) hier een nieuw topic! Deel je verdrietige, boze, eenzame, wanhopige, blije, grappige belevenissen hier als je unhappy single bent. Wees welkom.

Zoals sommigen al weten ben ik al vele jaren lang single en heb ik dat erg lastig gevonden, die wens naar een relatie is groot. Nu is het zo dat ik inmiddels al een tijdje met iemand date via Tinder en er meerdere eerdere posters zijn afgehaakt in dit topic, soms tijdelijk, omdat ze een relatie vonden. Dus... hierbij ook direct een hart onder de riem voor mensen die het niet meer zien gebeuren, de liefde.
Voel je vrij om natuurlijk je teleurstellingen te delen. Ik heb vaak gedacht dat het niet meer ging gebeuren en weet dat nu ook nog steeds niet goed, nu het zo vers is. Alsof ik pech had. En mensen, of jijzelf, zich afvragen wat je 'fout' doet, alsof het zo simpel is.

Link oude topic:
relaties/unhappy-single-samen-zijn-we-h ... 425542/121
Alle reacties Link kopieren
Diediear schreef:
01-11-2019 16:00

Of mensen die van relatie naar relatie hoppen. HOE DOEN ZE DAT? Soms denk ik echt, waar halen ze de mannen (of vrouwen) vandaan. Ik doe er gemiddeld 4-5 jaar over om een exemplaar te vinden waarvan ik denk; potentie.
Ik doe er ook altijd lang over om over iemand heen te geraken en om een man te ontmoeten die ik leuk genoeg vindt! Ik ben blij voor hun, echt waar! Het helpt me een beetje om te geloven in de liefde.

Ik heb ook graag een diepe connectie met iemand. Ik heb het gevoel dat veel mensen niet alleen kunnen zijn: rebounds komen vaak voor, (lang) single zijn lijkt soms 'een misdaad' en het is volgens de buitenwereld soms alsof er iets mis met je is. Het is niet altijd leuk, maar er is niks mis met je als je lang single bent :frusty:

Laatst zei een vriendin tegen me: "Soms lijkt het alsof mensen die echt graag een relatie willen en ook knap/leuk/lief zijn moeilijk iemand vinden/jaren single zijn en mensen die er mee 'spelen' en springen van relatie na relatie heel gemakkelijk een lange serieuze relatie hebben."

Ik heb het gevoel dat de mensen die van relatie naar relatie hoppen soms heel veel geluk hebben dat ze net iemand ontmoeten die single is én hun ook leuk vindt én waarmee het klikt. Misschien gaan ze soms ook voor 'gemakkelijk/gewoon goed genoeg' en staan ze er minder bij stil om welke reden dan ook.
Alle reacties Link kopieren
Takkie1 schreef:
01-11-2019 15:47
Even vanuit hem bekeken kan ik de teleurstelling wel begrijpen. Hij doet flirterig, maakt een move en wordt vervolgens daarom afgeserveerd. Ik lees niks onbehoorlijks vanuit zijn kant in ieder geval.
Ik begon al te denken dat het aan mij lag, ik ook niet eerlijk gezegd.

Mijn date van daarnet was erg verhelderend. Ik heb zelf al gemerkt dat het niet meer loopt zoals voor mijn laatste (tinder)relatie. Het blijft vaak bij 1 date en meestal vanuit de andere kant. Terwijl enkele jaren geleden de bal bijna altijd in mijn kamp lag. Ik besliste meestal of we elkaar nog zagen of niet.
Na een uur zei hij me dat ik erg afstandelijk en gesloten ben. En hij heeft gelijk. Ik vind hem leuk en aantrekkelijk maar telkens hij probeerde dichterbij te komen, kapte ik het af.
Mijn ex heeft me behoorlijk beschadigd, en dat op een paar jaar. De kltzk.
Alle reacties Link kopieren
coolpack2 schreef:
01-11-2019 16:01
Maar ik mag dan niet afhaken, of wat?
Absoluut! Mijn reactie was gewoon een bedenking.
Ik verhuis mee :)
Lovestar schreef:
01-11-2019 15:37
Haha. En wat zegt Paiq over (geen) baard?
Het maakt niet heel veel verschil, ik scoor 8 tot 8,5 op al mijn foto's met of zonder baard.
Ik zie op Hinge veel jonge mannen met baarden. Ze lijken daardoor stukken ouder, als het van die enorme baarden zijn. Ik begrijp die trend niet zo goed.
Attraverso schreef:
01-11-2019 18:53
Ik begon al te denken dat het aan mij lag, ik ook niet eerlijk gezegd.

Mijn date van daarnet was erg verhelderend. Ik heb zelf al gemerkt dat het niet meer loopt zoals voor mijn laatste (tinder)relatie. Het blijft vaak bij 1 date en meestal vanuit de andere kant. Terwijl enkele jaren geleden de bal bijna altijd in mijn kamp lag. Ik besliste meestal of we elkaar nog zagen of niet.
Na een uur zei hij me dat ik erg afstandelijk en gesloten ben. En hij heeft gelijk. Ik vind hem leuk en aantrekkelijk maar telkens hij probeerde dichterbij te komen, kapte ik het af.
Mijn ex heeft me behoorlijk beschadigd, en dat op een paar jaar. De kltzk.
Dit herken ik. Die muur is dan erg hoog waardoor je de ander niet toelaat. Bij mij bemerk ik een blokkade zodra iemand wil afspreken.
Dat komt dan te dichtbij
Julus schreef:
02-11-2019 10:28
Ik zie op Hinge veel jonge mannen met baarden. Ze lijken daardoor stukken ouder, als het van die enorme baarden zijn. Ik begrijp die trend niet zo goed.
Ik begrijp die lelijke enorme baarden ook niet, maar niet scheren is wel een plus in ieder geval :)

en dit denk ik

https://www.esquire.com/nl/mantertainme ... rekkelijk/

Om jullie het lezen te besparen de clou
blaadje schreef: Vrouwen zouden mannen met 'zware' stoppels het aantrekkelijkst vinden, met op de tweede plek 'lichte stoppels'. Maar de vrouwen vonden dat deze mannen vooral geschikt waren voor een one-night-stand of een korte relatie.

Mannen met gladgeschoren gezichten werden het minst aantrekkelijk gevonden. De mannen met een volle baard werden gezien als de beste partner. Deze kwamen eruit als meest ideaal om het huwelijksbootje in te stappen.
Welkom voor alle nieuwkomers en bekenden! Meeverhuizen mag dus Tomcat, wel eigen verhuisdoos mee.

De baard: dit is zo persoonlijk. Sowieso heeft elke man net een ander gezicht waar iets beter bij past en dan heeft elke vrouw ook een andere voorkeur. Als je géén idee hebt hoe je eruit moet zien en enkel op je uiterlijk beoordeeld wilt worden, kun je inderdaad maar de volle baard nemen met ditto gemiddeld genomen aantrekkelijke kenmerken als een lengte van 1.88, iets bredere schouders, slank postuur met net een gezellig randje buik, grote heldere ogen en een mooi overhemd met pantalon. Weet ik veel eigenlijk. Maar het draait gelukkig niet om gemiddeld. Mensen geven eisenlijstjes op, ik denk als een soort safety wall, maar hebben eigenlijk gewoon iemand nodig die ook een echt mens is.
Dus wees gewoon jezelf.
Behalve Willem Alex. Die baard is echt een upgrade. Maar hij heeft ook een prachtige vrouw aan de haak geslagen zonder zijn baard. Hij mag dan geld hebben, zo'n leven als vrouw kiezen is een groot offer. Altijd in de spotlights, je aan sociale codes houden.

Ik heb een grapje gemaakt n.a.v. werk van date dat ik zijn partner wel wilde zijn. Hij appte een bloemetjesemoticon en dat we het bij de volgende partnerschapsvergadering zullen bespreken. Momenteel ben ik op vakantie. Ik hoop dat ik daarna nog leef (loop de marathon).
Ik weet niet of dit hier past, maar omdat mensen het al hebben over uiterlijke kenmerken bij mannen,

Gewoon een vraag, wat hebben jullie liever; een man van 175cm met een gespierd lichaam (google "Zyzz" als voorbeeld)

For the lazy:

https://bit.ly/2C4Oo8n

of

Een man van 190cm met een hangbuik en geen spieren

Denk aan een dadbod:

https://bit.ly/36xsMzJ

Of skinny fat:

https://bit.ly/34klgpC

en pls wees eerlijk
Haha, leuk, Joysjuhhh! En succes cq sterkte met de marathon! ;-)
@Syntax: Waarom moet ik 'plz' eerlijk zijn? Het klinkt alsof ik dan alleen je onzekerheden ga aanwakkeren. Ga leren jezelf te accepteren zoals je bent!
Echt, je bent oké!

@Coolpack: Dankjewel!
Alle reacties Link kopieren
Af en toe snap ik mezelf ook niet meer...

Heb jullie geloof ik wel eens verteld van die man die in mijn appartementencomplex woont en die graag iets met mij wilde, misschien wel iets té graag.

Inmiddels zijn we ruim een jaar verder, en onlangs kreeg hij via via te horen dat ik mijn arm had gebroken... Toen kreeg ik toch weer een Whatsappje van hem dat hij hoopte dat het goed met mij ging, etc.

Waar ik een jaar terug merkte dat het vooral tot irritatie leidde als hij weer eens contact met me op nam, merk ik dat ik het nu vooral sympathiek van hem vond. Hij hield in dit berichtje wel duidelijk wat meer afstand dan in zijn berichtjes voorheen. Hij toont interesse, maar laat de ''bal'' om het contact voort te zetten verder bij mij liggen.

Ik heb vriendelijk gereageerd maar verder geen poging gedaan om het whatsapp-contact gaande te houden door bijvoorbeeld wederkerende interesse te tonen. Diep van binnen merkte ik ergens toch dat ik het wel jammer vond. Eigenlijk krijg ik zelden tot nooit berichtjes van mannen, en toen ik de naam van deze man op mijn scherm zag verschijnend, vond ik het stiekem toch best interessant.

Maar ik weet nu dus niet, wat de reden daarvan is. Vind ik hem misschien toch interessanter dan ik wil toegeven? Of speelt mijn brein een soort spelletje met mij dat het niet zo zeer om hém gaat, maar dat ik toch meer in het algemeen een beetje snak naar mannelijke aandacht. Want ik moet wel eerlijk bekennen dat ik soms wel eens de (foute) gedachte heb om hem toch een beetje aan het lijntje te willen houden, onder het mum : liever aandacht van hem dan helemaal geen aandacht. Dat doe ik niet natuurlijk, maar het doet me wel beseffen hoe erg ik zo'n vorm van contact mis. Ik heb dat eigenlijk al jaren niet met iemand van ''het andere geslacht''.
joysjuhhh schreef:
02-11-2019 22:04
@Syntax: Waarom moet ik 'plz' eerlijk zijn?
Omdat ik graag een eerlijk antwoord wil..
Het klinkt alsof ik dan alleen je onzekerheden ga aanwakkeren.
Nee ik vraag het me alleen af
Ga leren jezelf te accepteren zoals je bent!
Echt, je bent oké!
Haha dank je, en dat doe ik ook. Helaas ben ik het met je oneens, anders zou ik niet in deze topic zitten. Maar ik vraag me af hoe belangrijk lengte is voor vrouwen. En ik weet dat spieren altijd een plus zijn bij mannen, maar juist daarom vraag ik me af welke belangrijker is/meer invloed heeft. Een 175cm man met een super/perfect lichaam of een 192cm man met manborsten, een dad bod of skinny fat.

Een man van 175cm die er zo uit ziet:
https://bit.ly/2pry3Im

Of een man van 190cm die er zo uit ziet:
https://bit.ly/2N8qfUQ
:high5:

leuk...

Uitgenodigd vorig week na leuke 1e date en voor date 2 uitgenodigd en leuk geappt... en nooit meer iets gehoord .
Super vaag... maar goed.

Ging uit me comfortzone en ging een gesprek aan met een jongen in de trein. Ging express lopen en stoel zoeken waar een leukerd zat. Maar hij bleek een vriendin te hebben, wel leuk mee gekletst.

Heb Tinder verwijderd (weer). Heb me laatste leukste match 06 gegeven.
Mee gebeld enzo was leuk.
Nu morgen een ontbijtdate(nooit zo vroeg gedate) met die nieuwe match. Durf eigenlijk niet haha .. :sheep:
Alle reacties Link kopieren
Ook ik ben er weer. Deze week was niet zo best, in combinatie met veel wind en regen en niemand om de dagen mee door te komen...
@Ilovefairytales: wat een leuk idee, een ontbijtdate :)

@Lola: knuffel nodig? Hierbij :hug:

@Camper: Ik denk dat jij wel aanvoelt of je hem interessant vindt of de aandacht. Anders spreek je een keer af, dan weet je het vast zeker.
Alle reacties Link kopieren
Campercamping schreef:
02-11-2019 23:03
Af en toe snap ik mezelf ook niet meer...

Heb jullie geloof ik wel eens verteld van die man die in mijn appartementencomplex woont en die graag iets met mij wilde, misschien wel iets té graag.

Inmiddels zijn we ruim een jaar verder, en onlangs kreeg hij via via te horen dat ik mijn arm had gebroken... Toen kreeg ik toch weer een Whatsappje van hem dat hij hoopte dat het goed met mij ging, etc.

Waar ik een jaar terug merkte dat het vooral tot irritatie leidde als hij weer eens contact met me op nam, merk ik dat ik het nu vooral sympathiek van hem vond. Hij hield in dit berichtje wel duidelijk wat meer afstand dan in zijn berichtjes voorheen. Hij toont interesse, maar laat de ''bal'' om het contact voort te zetten verder bij mij liggen.

Ik heb vriendelijk gereageerd maar verder geen poging gedaan om het whatsapp-contact gaande te houden door bijvoorbeeld wederkerende interesse te tonen. Diep van binnen merkte ik ergens toch dat ik het wel jammer vond. Eigenlijk krijg ik zelden tot nooit berichtjes van mannen, en toen ik de naam van deze man op mijn scherm zag verschijnend, vond ik het stiekem toch best interessant.

Maar ik weet nu dus niet, wat de reden daarvan is. Vind ik hem misschien toch interessanter dan ik wil toegeven? Of speelt mijn brein een soort spelletje met mij dat het niet zo zeer om hém gaat, maar dat ik toch meer in het algemeen een beetje snak naar mannelijke aandacht. Want ik moet wel eerlijk bekennen dat ik soms wel eens de (foute) gedachte heb om hem toch een beetje aan het lijntje te willen houden, onder het mum : liever aandacht van hem dan helemaal geen aandacht. Dat doe ik niet natuurlijk, maar het doet me wel beseffen hoe erg ik zo'n vorm van contact mis. Ik heb dat eigenlijk al jaren niet met iemand van ''het andere geslacht''.
Komt me bekend voor hoor is dan toch een bepaalde eenzaamheid die hij gedeeltelijk wegnemen kan.

Lastig allemaal,maar je hoeft je daar niet schuldig over te voelen als dat je dat gewoon zo aangeven zou tegen ... Allleen denk ik dat het dan een tijdje leuk is maar dan weer plaats maakt voor een andere soort leegte omdat hij het toch niet helemaal is voor je... Maar misschien is hij wel leuk je kunt het een kans geven ...

Bedoel hoevaak zijn mannen wel niet eerlijk over hun gevoel en intenties tegen vrouwen terwijl ze in hun hoofd ook al weten ze niks van je willen.. Daar moet je dan ook proberen samen achter te komen anders weet je het nooit .
Attraverso schreef:
01-11-2019 18:53
Mijn date van daarnet was erg verhelderend. Na een uur zei hij me dat ik erg afstandelijk en gesloten ben. En hij heeft gelijk. Ik vind hem leuk en aantrekkelijk maar telkens hij probeerde dichterbij te komen, kapte ik het af.
Mijn ex heeft me behoorlijk beschadigd, en dat op een paar jaar. De kltzk.
Als je jouw ex nog steeds zo fel je leven laat beïnvloeden, doe je hem teveel eer aan. Nu je dat inzicht verworven hebt, kan je gaan werken aan je eigen leuke persoonlijkheid te herstellen. Met een open blik, vrij van het verleden, ga je aantrekkelijker overkomen. Sommigen kiezen om die reden een rebound puur om zich over hun vorige relatie te trekken, goed te voelen zonder directe vragen of dat nu de perfecte persoon is voor je.
Alle reacties Link kopieren
Hoi singles :)

Hier ook weer even een update, al valt er niet zo veel te melden.
Soms ben ik wel eens bang (30, man) dat ik de boot al een beetje heb gemist.

Dit is vooral, omdat ik niet echt duidelijk onder een bepaalde categorie geschaard kan worden en na ca. mijn twintigste ook nooit heel duidelijk één levenspad gekozen heb.

Wat ik daarmee bedoel : ik groeide op in een dorp. De mensen in dat dorp en de omliggende dorpen, kennen elkaar vrij goed. Wat je vaak ziet is dat (generaliserend) een deel van de mensen in/om het dorp blijft wonen, gaat werken als leerkracht, in de agrarische sector, als electricien/hovenier. Wat ik nu zie, is dat héél veel van de jongens uit mijn oude voetbalteam/basisschool zo ook ''in de regio'' hun partner heeft leren kennen : dorpsfeesten, stalfeesten in de regio, noem het maar op.

Zelf ben ik gaan studeren in de stad na mijn middelbare. Ik hinkte altijd een beetje tussen het ''boeren'' leven in mijn oude dorp, en het studentikoze leven in mijn studentenstad. Dat laatste vonden mijn vrienden helemaal fantastisch (die doken er volop in, studentencorps enzo), ik vond het niets en ging in het weekend graag weer naar huis...

Ik zal jullie verder een heel levensverhaal besparen, maar wat ik nu wel merk is dat ik een beetje tussen de wal en het schip val. Ik heb weliswaar mijn eigen vrienden, maar verder niet een heel groot netwerk/aansluiting bij het 'lokale' leven of het stadsleven... Waardoor ik net niet in beide pulletjes val... Misschien verbeeld ik het me, maar ik heb het gevoel dat het hiervoor ook lastiger is om een partner te vinden... Veel vrouwen uit de grote steden vinden het al gauw raar lijkt het wel als je in een kleiner stadje/dorp woont. En vrouwen uit de dorpen zijn nog maar zeer zelden vrijgezel en als ze al single zijn worden ze al snel via via gekoppeld aan iemand uit het 'boeren' netwerk zeg maar..
Alle reacties Link kopieren
Mag ik ook meedoen ?

Vier jaar geleden gescheiden. Eigenlijk heb ik de afgelopen 4 jaar gebruikt om mijn scheiding te verwerken, de boel weer op de rit te krijgen en stonden de kinderen van toen 14 en 15 op de 1e plek. Dat is natuurlijk nog steeds zo, maar inmiddels zijn ze 18 en 19 en hebben ze een heel eigen leven.

Ben dubbel, aan de ene kant is mijn leven leuk en gevuld. Toch mis ik vaak een partner. Heb nu bijvoorbeeld een ernstig zieke moeder. Ben ik vaak verdrietig om, en dan mis ik het wel dat ik niet even bij een partner lekker kan uithuilen.

Ben ook 4 jaar niet op vakantie geweest, maar ik hoop volgend jaar weer eens een keertje te gaan. Misschien een single reis ?
Lijkt me doodeng, maar ik wil dat toch eens proberen...

En zo ga je dóór en probeer je er wat leuks van te maken, maar het valt niet altijd mee....
Alle reacties Link kopieren
Rondo2019 schreef:
03-11-2019 09:32
Mag ik ook meedoen ?


Ben ook 4 jaar niet op vakantie geweest, maar ik hoop volgend jaar weer eens een keertje te gaan. Misschien een single reis ?
Lijkt me doodeng, maar ik wil dat toch eens proberen...
Waarom geen vakantie met de kinderen? Heb ik een paar jaar geleden met mijn jongvolwassene gedaan en was heerlijk.
Alle reacties Link kopieren
* verplaatst naar een ander topic.
dunyayildiz wijzigde dit bericht op 03-11-2019 18:21
Reden: Verplaatst naar ander topic.
95.62% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik lees ook weer mee.
Ik heb deel I nog niet uit.... maar beginnen jullie maar vast met deel II... ik haal jullie wel weer in.

Binnenkort komt mijn boek uit.... "Unhappy singles" o_o
Nee hoor, grapje. [Schijnt ook niet altijd op prijs gesteld te worden in dating-apps, heb ik weer recentelijk gemerkt... ]
Ik date overigens erg weinig, maar wacht tot een mooie vrouw spontaan aanbelt met de vraag: "Mag ik bij je komen wonen?" ;-)
Alle reacties Link kopieren
Attraverso schreef:
01-11-2019 18:53
Mijn date van daarnet was erg verhelderend. Ik heb zelf al gemerkt dat het niet meer loopt zoals voor mijn laatste (tinder)relatie. Het blijft vaak bij 1 date en meestal vanuit de andere kant. Terwijl enkele jaren geleden de bal bijna altijd in mijn kamp lag. Ik besliste meestal of we elkaar nog zagen of niet.
Na een uur zei hij me dat ik erg afstandelijk en gesloten ben. En hij heeft gelijk. Ik vind hem leuk en aantrekkelijk maar telkens hij probeerde dichterbij te komen, kapte ik het af.
Mijn ex heeft me behoorlijk beschadigd, en dat op een paar jaar. De kltzk.
Zie je hem nog eens? Ik denk dat het teveel is om van jezelf te verwachten dat je in een keer niet afstandelijk en niet gesloten bent, laat staan benaderbaar en open. Als je hem nog eens ziet zou je veel van wat je hier zegt ook hem kunnen zeggen. Dat je hem leuk vindt en aantrekkelijk en dat je herkent dat je afstandelijk en gesloten bent. Daarbij dat je je tijd wil gunnen opener en benaderbaarder en zo te worden en vertrouwen hebt dat dat je kan lukken, met daarbij misschien wat hij kan doen of verwachten van jou?
Campercamping schreef:
02-11-2019 23:03
Af en toe snap ik mezelf ook niet meer...

Heb jullie geloof ik wel eens verteld van die man die in mijn appartementencomplex woont en die graag iets met mij wilde, misschien wel iets té graag.

Inmiddels zijn we ruim een jaar verder, en onlangs kreeg hij via via te horen dat ik mijn arm had gebroken... Toen kreeg ik toch weer een Whatsappje van hem dat hij hoopte dat het goed met mij ging, etc.

Waar ik een jaar terug merkte dat het vooral tot irritatie leidde als hij weer eens contact met me op nam, merk ik dat ik het nu vooral sympathiek van hem vond. Hij hield in dit berichtje wel duidelijk wat meer afstand dan in zijn berichtjes voorheen. Hij toont interesse, maar laat de ''bal'' om het contact voort te zetten verder bij mij liggen.

Ik heb vriendelijk gereageerd maar verder geen poging gedaan om het whatsapp-contact gaande te houden door bijvoorbeeld wederkerende interesse te tonen. Diep van binnen merkte ik ergens toch dat ik het wel jammer vond. Eigenlijk krijg ik zelden tot nooit berichtjes van mannen, en toen ik de naam van deze man op mijn scherm zag verschijnend, vond ik het stiekem toch best interessant.

Maar ik weet nu dus niet, wat de reden daarvan is. Vind ik hem misschien toch interessanter dan ik wil toegeven? Of speelt mijn brein een soort spelletje met mij dat het niet zo zeer om hém gaat, maar dat ik toch meer in het algemeen een beetje snak naar mannelijke aandacht. Want ik moet wel eerlijk bekennen dat ik soms wel eens de (foute) gedachte heb om hem toch een beetje aan het lijntje te willen houden, onder het mum : liever aandacht van hem dan helemaal geen aandacht. Dat doe ik niet natuurlijk, maar het doet me wel beseffen hoe erg ik zo'n vorm van contact mis. Ik heb dat eigenlijk al jaren niet met iemand van ''het andere geslacht''.
Je kan niet alles van tevoren uit analyseren. Ervaring brengt je veel meer denk ik. Wat anderen ook voorstellen, misschien toch afspreken, als jullie dat willen?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven