Ik voel me in de zeik genomen..

OK mijn laatste topic hierover.

Een tijd geleden heb ik een topic gemaakt over mijn ex die contact zocht. De desbetreffende ex en ik hadden elkaar 2,5 jaar niet gesproken. en 3 jaar niet gezien (real life)
Ik heb deze jongen nooit vergeten. En altijd nog een soort van in de gaten gehouden. (zover dat ging)

Hij had een psychose gehad zat in opname toen hij contact zocht 6 maanden geleden.
We hebben de afgelopen maanden veel gebeld. Ik wachtte steeds tot hij belde zodat ik mezelf niet kon verliezen en door kon slaan. Op zich hielp dat wel aangezien hij meestal wel frequent belde en volgens een bepaald patroon. soms week het iets af dan merkte ik wel wat paniek aan mezelf. Aangezien hij zich zwak voelde en weinig te doen had tijdens herstel denk ik dat dat een van de redenen is hij mij wel een leuke bezigheid vond.


In die maanden heeft hij veel verschillende dingen gezegd over wat ie wilde met zijn leven trouwen/kinderen blabla. (schijnt bij zon psychose te horen je van hak naar tak gaat tijdens herstel ) Voor mij was dit emotioneel wel zwaar omdat ik elk woord wat hij zei serieus nam. Maar goed hij was redelijk afhankelijk naar me dus ik heb me er doorheen weten te slepen.

Alleen sinds vorige maand is er een ommekeer. Hij belt minder. Nu blijkt dat hij verslaafd is aan FIFA20 spelen. op eind is met het herstel (hij mag er weg is even wachten op het vinden van een woning), en wellicht meer prikkels nodig heeft. Nou prima maar toch vind ik het jammer dat het van paar keer per week bellen tot bijna elke dag. naar amper bellen gaat. (1 keer per week) echter kan ik ook zijn FB zien en zie hem dan bijv wel actief meiden hun profielfoto liken die ze net uploaden. Waardoor ik helaas een keer uit mijn slof ben gegaan en hem uitgescholden heb. Helaas is de machtsverhouding toen een soort van omgedraaid en voel ik me nu meer de gene die contact zoekt.

Nu is hij op vakantie, en ipv dat hij mij belt of een bericht stuurt hoor ik niets van ''hey ben aangekomen tis leuk hier'' nee helemaal niets..... wel zie ik hem meiden liken op fb op vakantie dus dan denk ik als je dat meer prioriteit vind hebben dan de meid die jou maanden lang gesteund heeft tijdens je opname tijd ff iets te laten weten van hoe et is. Dat vind ik zeer teleurstellend.

BTW ik weet dat dat stalken heel slecht is wat ik doe en de manier van afmeten.

Vervolgens heb ik hem zelf wat gestuurd en hier reageerde hier op met normale antwoorden. helaas kon ik het niet laten om sneer te zetten en ik zei ''je laat weinig horen wel''
dit las hij en negeerde hij waarop ik expres zei ''je wil geen contact meer?''

Waarop hij chaggerijnig zei: Ik ben op vakantie

Vervolgens zei ik ''ja niet per se nu maar de afgelopen tijd. je zegt nooit wat liefs''
Dat negeert hij ook.

Kijk ik weet dat het kansloos is dat ik zoveel waarde hecht aan contact terwijl ik hem jaren niet gezien heb en gedraag ik me of het 2 maanden geleden is. Maar ik voel me toch van soort bedonderd. Alsof ik alleen goed was om hem te laten herstellen en nu hij bijna uit opname is en nog even een vakantietje pakt etc. Ik ineens naar de achtergrond gesmeten wordt. Dat vind ik gewoon tegenvallen. Anderzijds was ik de gene die niet wilde afspreken. ( angststoornis etc) Dus kan ik ook niet hem gaan claimen.

Enerzijds zou ik het contact zo graag platonisch houden en af en toe elkaar wat laten horen. Anderzijds ga ik er weer zoveel harder in dan hij en is hij een egoïstische klootzak.
Wellicht wordt dit gedrag van hem alleen maar ergens als hij volledig stopt met medicijnen.

Ik vind het zoo jammer dat het nu toch weer zo eindigd ik denk dat ik hoop had dat hij zich altijd afhankelijk (qua frequent contact) naar me op zou stellen. Maar nu blijkt het dus alweer zo klote te gaan dat ik me gebruikt voel voor zijn zwakke periode.

Ik vind dit ook onjuiste moment om contact af te breken aangezien ik hem nu gesteund heb en nu gaat het beter met hem en slechter met mij en nu moet ik dan afstand doen... Qua ego voel ik me dus ook slecht.

En ik heb me ook echt ontzettend laten kennen want sta weer als een puppy te kwispelen voor zijn aandacht terwijl hij me afwijst. Andersom stond ik afgelopen maanden altijd voor hem klaar. (online gezien dan wel afspraakje durfde ik nog niet aan )

Verder spelen er nog andere dingen die me stress opleveren in mijn leven waardoor ik extra vatbaar ben voor zijn gedrag.

Ik weet dat ik het hem ook moet gunnen om zijn leven op te bouwen. Maar toch voel ik me weer zo verdomd triest en heb ik het idee ik me laten kennen heb. Ook ben ik idd nog jaloers. Vandaar ik die facebook acties ''afmeet''

Sorry ik klink misschien wat verward maar voel me ontzettend uitgebrand qua emoties door de hele situatie. Wat kan ik nu het beste doen? En snappen jullie mijn gevoel of loop ik te dramatiseren.

Het heeft ook zon openeind, waarin hij weer de macht heeft en ik de kansloze ben. Terwijl ik hem door deze tijd heb proberen heen te slepen. Nu zit ik weer in de afwachtende positie terwijl hij verder leeft...…..

abracadabra schreef: ↑

05-11-2019 20:56

Wat heb jij waar hij bevestiging om.zou moeten geven? Wat maakt jou echt leuk? Leuker dan die andere meiden die jij denkt dat hij heeft? Waarom zou hij voor jou moeten kiezen?

Als je dat gewoon bekijkt is t toch gewoon logisch dat ie je blokkeert? Aan de ene kant een hysterische vrouw die gaat lopen schelden als ze even geen aandacht krijgt en aan de andere kant misschien wel een leuke vrouw die psychisch wat steviger in dr schoenen staat. Waarom zou hij zo gek zijn om voor jou te kiezen? Of niet alleen hij maar welke andere man dan ook? En helemaal een stabiele man? Die zit daar toch niet op te wachten joh... jij bent absoluut geen relatiemateriaal nu en een prins op het witte paard dat jou komt redden en overal begrip voor heeft... die bestaat niet...

Je prioriteit zou nu bij beter worden moeten liggen... En geen seconde meer bij deze man of welke andere man dan ook...

Sluit het af... schrijf hem desnoods een afscheidsvrief die je verscheurt en laat hem dan los... want je houdt nog steeds vast... En dat vast houden houdt jou tegen om beter te worden...

Zulke vragen vind ik altijd vermoeiend en kan die andersom ook stellen. Daar gaat liefde niet om, om wat je wel of niet hebt het gevoel is er of het gevoel is er niet. Iedereen heeft gebreken. Over lieve, ''emotioneel perfecte'''meiden wordt ook heen gelopen.

Maar stabiele relaties zouden met deze emotionele status idd niet snel een succes worden. of ja gewoonh helemaal niet. Dus therapie wel nodig.

abracadabra schreef: ↑

06-11-2019 19:06

Oké nou je geeft dus zelf het antwoord. Het gevoel is er dus niet bij hem en je kan het niet afdwingen...

Overigens ben ik het niet met je eens hoor... als ik morgen opeens het gevoel zou hebben voor een dakloze junk dan zou ik er nog steeds niks mee doen... al hoewel ik niet denk dat ik dat gevoel zou kunnen krijgen voor een dakloze junk... dat is voor mij gewoon geen relatiemateriaal en vind ik totaal niet aantrekkelijk... waarschijnlijk precies zoals hij jou ziet... wel aardig... Maar niks voor hem want veel te labiel en psychopathisch.

dat is hij zelf (ook) ja.

Ik word gek door hem. Meeste mensen drijven me niet zo gek.

Het gaat niet goed.

Vandaag toen ik wakker werd op automatische piloot zijn fb gekeken.
Toen zag ik een meisje waarmee hij iets tijdens pauze van onze relatie mee heeft gehad. Ik had nooit het gezicht bij de persoon gezien Ik wist alleen dat hij een relatie gehad heeft met *insert*name* vandaag volgte hij haar. en wist ik dat dit het meisje was van tijdens onze break. En ze is veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel knapper dan gedacht. echt heel mooi. En op een of ander manier steekt het mij en loop ik al de hele dag te stalken. sinds ik wakker ben. ben uitgeput. Voel me onzeker en waardeloos.

S-Meds schreef: ↑

07-11-2019 01:09

wat zou er gebeuren als je hem blokkeert?

Het zelfde wat een drugsverslaafde voelt als ie geen drugs neemt.

trillen, dwangmatig gevoel dat ik het moet checken, angst, stress