Psyche
alle pijlers
Grote moeite met sociale omgang
zaterdag 7 december 2019 08:26
Ik merk dat ik erg vatbaar ben voor negatieve prikkels (zowel intern als extern)..
Dit heeft ook weer met mijn ASS, autisme te maken en deels ook ADD (zonder de H).
Ben erg (sfeer)gevoelig en vind sociale omgang met bepaalde mensen erg lastig.
Vaak kunnen verkeerde verwachtingspatronen en communicatie hierin ook een rol spelen.
Communciatie kan erg complex zijn en aanvaringen oid vind ik altijd erg naar.
Kritiek hoeft niet altijd een probleem te zijn en kan me ook nieuwe inzichten geven.
Soms kunnen bepaalde uitlatingen echter best wel hard aankomen en kan ik hier erg last van hebben.
Ben ook niet echt een groepsmens en vind het vaak lastig om aandacht in groepen te verdelen.
Tevens kan ik me erg op de achtergrond houden.
Eén-op-één contacten vind ik weliswaar makkelijker, maar toch ervaar ik niet altijd een goede klik met sommige mensen.
Merk aan mezelf dat ik me ook te vaak te soft, onzeker en pleasend opstel en geen stelling durf te nemen en tegengas durf te geven in moeilijke situaties.
En dat wil ik niet langer meer.
Daardoor zet ik mezelf alleen maar in een zwakke positie en ook onderliggende rol.
Heb hierover ook gesprekken, ondermeer met mijn maatschappelijk werker.
Voor wie is het eigenlijk herkenbaar dat sociale omgang erg lastig kan zijn?
Dit heeft ook weer met mijn ASS, autisme te maken en deels ook ADD (zonder de H).
Ben erg (sfeer)gevoelig en vind sociale omgang met bepaalde mensen erg lastig.
Vaak kunnen verkeerde verwachtingspatronen en communicatie hierin ook een rol spelen.
Communciatie kan erg complex zijn en aanvaringen oid vind ik altijd erg naar.
Kritiek hoeft niet altijd een probleem te zijn en kan me ook nieuwe inzichten geven.
Soms kunnen bepaalde uitlatingen echter best wel hard aankomen en kan ik hier erg last van hebben.
Ben ook niet echt een groepsmens en vind het vaak lastig om aandacht in groepen te verdelen.
Tevens kan ik me erg op de achtergrond houden.
Eén-op-één contacten vind ik weliswaar makkelijker, maar toch ervaar ik niet altijd een goede klik met sommige mensen.
Merk aan mezelf dat ik me ook te vaak te soft, onzeker en pleasend opstel en geen stelling durf te nemen en tegengas durf te geven in moeilijke situaties.
En dat wil ik niet langer meer.
Daardoor zet ik mezelf alleen maar in een zwakke positie en ook onderliggende rol.
Heb hierover ook gesprekken, ondermeer met mijn maatschappelijk werker.
Voor wie is het eigenlijk herkenbaar dat sociale omgang erg lastig kan zijn?
zaterdag 7 december 2019 10:40
Ik denk dat je moet beginnen met contacten te zien als een confrontatie waarin je tegengas moet geven of voor je eigen belangen moet opkomen. Contacten kunnen ook gewoon gezellig zijn, pratend over koetjes en kalfjes, samen van een drankje en een hapje genieten, en genieten van elkaars gezelschap.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 7 december 2019 10:59
Met meeste mensen heb ik ook niks en dat komt omdat ik meteen doorheb dat ze nep zijn en doen alsof, neplach of wanneer er een derde persoon bij is mij negeren. Vroeger zat ik daarmee, nu ben ik blij dat ik niet meer het gevoel heb mij bij hun posse aan te sluiten wanneer zw in groepsverband zijn. Ik groet en loop langs. Het geforceerd erbij staan om geaccepteerd te worden boeit mij niet.
Hier ook geen kuddedier hoor. Tegenwoordig lijkt het toch wel alsof sociaal contact moeilijker is, in het verleden had ik veel vrienden en kennissen en ging ik vaak alleen uit om dan allerlei brkenden te treffen en een gezellige avond te hebben. Ook leerde ik veel mensen kennen die openstonden voor contact waar ik dan ook mee afsprak en leuke dingen deed.
Ach, het is niet anders.
Hier ook geen kuddedier hoor. Tegenwoordig lijkt het toch wel alsof sociaal contact moeilijker is, in het verleden had ik veel vrienden en kennissen en ging ik vaak alleen uit om dan allerlei brkenden te treffen en een gezellige avond te hebben. Ook leerde ik veel mensen kennen die openstonden voor contact waar ik dan ook mee afsprak en leuke dingen deed.
Ach, het is niet anders.
zaterdag 7 december 2019 11:00
Ik heb zelf ook ASS maar ik struggle hier gelukkig niet zo mee. Tuurlijk loopt niet al het sociaal contact soepel, maar ik leg de schuld daarvan niet bij mezelf. Je zegt ook een aantal keer 'met bepaalde personen'. Dat is normaal en herkenbaar voor bijna iedereen. Het hoeft niet altijd te matchen en je hoeft niet altijd beter je best te doen.
Ik ben ook niet goed in grote gezelschappen. Als het wel 'moet' zoek ik soms gewoon een plekje voor mezelf en ga naar huis als het kan.
Jezelf te pleasend opstellen moet je wel wat aan doen, voor je eigen bestwil. Mensen maken daar misbruik van, hebben geen respect voor je, en ik persoonlijk vind het ook gewoon irritant.
Probeer niet zoveel gewicht te hangen aan harde opmerkingen. Je hoeft niet alles voor waar aan te nemen. Misschien heeft diegene een slechte dag, of is gewoon zelf een sukkel.
Ik ben ook niet goed in grote gezelschappen. Als het wel 'moet' zoek ik soms gewoon een plekje voor mezelf en ga naar huis als het kan.
Jezelf te pleasend opstellen moet je wel wat aan doen, voor je eigen bestwil. Mensen maken daar misbruik van, hebben geen respect voor je, en ik persoonlijk vind het ook gewoon irritant.
Probeer niet zoveel gewicht te hangen aan harde opmerkingen. Je hoeft niet alles voor waar aan te nemen. Misschien heeft diegene een slechte dag, of is gewoon zelf een sukkel.
zaterdag 7 december 2019 11:04
Dat vind ik heel treffend geschreven.pejeka schreef: ↑07-12-2019 10:40Ik denk dat je moet beginnen met contacten te zien als een confrontatie waarin je tegengas moet geven of voor je eigen belangen moet opkomen. Contacten kunnen ook gewoon gezellig zijn, pratend over koetjes en kalfjes, samen van een drankje en een hapje genieten, en genieten van elkaars gezelschap.
Zo zou ik het ook kunnen beschouwen.
zaterdag 7 december 2019 11:06
Zeer herkenbaar ook weer voor mij.Xaviera1234567890 schreef: ↑07-12-2019 10:59Met meeste mensen heb ik ook niks en dat komt omdat ik meteen doorheb dat ze nep zijn en doen alsof, neplach of wanneer er een derde persoon bij is mij negeren. Vroeger zat ik daarmee, nu ben ik blij dat ik niet meer het gevoel heb mij bij hun posse aan te sluiten wanneer zw in groepsverband zijn. Ik groet en loop langs. Het geforceerd erbij staan om geaccepteerd te worden boeit mij niet.
Hier ook geen kuddedier hoor. Tegenwoordig lijkt het toch wel alsof sociaal contact moeilijker is, in het verleden had ik veel vrienden en kennissen en ging ik vaak alleen uit om dan allerlei brkenden te treffen en een gezellige avond te hebben. Ook leerde ik veel mensen kennen die openstonden voor contact waar ik dan ook mee afsprak en leuke dingen deed.
Ach, het is niet anders.
Moet trouwens wel schrijven dat ik met best veel personen wel degelijk een goede klik heb, maar met veel ook niet.
En laatstgenoemde vind ik vaak best lastig en kan me onzeker maken.
Ben ook niet bepaald een 'allemansvriend' en/of groepsmens.
zaterdag 7 december 2019 11:13
Ook heel treffend geschreven en zeer nuttig om dit te lezen ook.Plantenknuffelaar schreef: ↑07-12-2019 11:00Ik heb zelf ook ASS maar ik struggle hier gelukkig niet zo mee. Tuurlijk loopt niet al het sociaal contact soepel, maar ik leg de schuld daarvan niet bij mezelf. Je zegt ook een aantal keer 'met bepaalde personen'. Dat is normaal en herkenbaar voor bijna iedereen. Het hoeft niet altijd te matchen en je hoeft niet altijd beter je best te doen.
Ik ben ook niet goed in grote gezelschappen. Als het wel 'moet' zoek ik soms gewoon een plekje voor mezelf en ga naar huis als het kan.
Jezelf te pleasend opstellen moet je wel wat aan doen, voor je eigen bestwil. Mensen maken daar misbruik van, hebben geen respect voor je, en ik persoonlijk vind het ook gewoon irritant.
Probeer niet zoveel gewicht te hangen aan harde opmerkingen. Je hoeft niet alles voor waar aan te nemen. Misschien heeft diegene een slechte dag, of is gewoon zelf een sukkel.
Pleasegedrag is zeker irritant en dit is er bij mij de laatste ca 15 jaar erg ingeslopen.
Altijd alles maar 'goed' vinden en nooit eens een duidelijk standpunt innemen.
Het is iets wat ik best wel beu ben.
Altijd ook maar het gevoel hebben dat ik alles en iedereen moet behagen en tevreden moet houden.
Hiermee loop ik soms echt op eieren en dat is heel lastig.
Ben ook erg bang om mijn eerlijke mening te geven.
Heb momenteel een wat lastige situatie met iemand die ik al lang ken.
Wil er niet teveel over uitweiden, maar ook hier komt het erop neer dat ik mij vermoedelijk toch te inschikkelijk heb opgesteld en dat er verkeerde verwachtingspatronen daardoor zijn ontstaan.
Als tiener was ik eigenlijk helemaal niet zo en destijds (het is al erg lang geleden trouwens) ook een behoorlijke stijfkop, erg dwars en erg gesloten.
Dat heeft voor veel pesterijen gezorgd en hier heb ik wel erg veel last van gehad.
Wellicht ben ik hierdoor ook 'voorzichtiger' geworden en huiverig geworden voor confrontaties, conflicten etc.
anoniem_391482 wijzigde dit bericht op 07-12-2019 12:49
1.20% gewijzigd
zaterdag 7 december 2019 11:23
Denk dat het je heel erg kan helpen om jezelf een poosje te focussen op wat JIJ belangrijk vind. Hoef je niet eens wat mee te doen meteen maar er gewoon eens wat vaker bij stilstaan, onderzoeken. Ik gok dat je dat een beetje bent kwijtgeraakt. En dan steeds wat vaker eens het woord 'nee' gebruiken. Je hoeft niet met alle winden mee te waaien.
zaterdag 7 december 2019 13:06
Nogmaals; bedankt voor jullie zeer fijne en nuttige reacties.
Wil er nog aan toevoegen dat ik toch echt moet leren om meer voor mezelf op te komen en meer mijn grenzen aan moet geven.
Te lang ben ik een 'pleaser' geweest, die continu op eieren liep en niets anders deed dan anderen maar steeds behagen, tevreden houden etc.
Dat kan ik steeds minder goed opbrengen.
Natuurlijk probeer ik wel aardig en ook correct te blijven, maar ik sloeg hier te vaak in door.
Bij het nederige af.
En voortdurend overal 'sorry' voor zeggen en steeds mijn excuses maken.
Ook daar ben ik klaar mee.
Wil niet langer meer in zo'n onderliggende positie verkeren.
Ik weet dat ik mezelf hierin (onbewust) gemanouvreerd heb en dat dit de laatste ca 15 jaar steeds meer is ontstaan.
Zal dit onder ogen moeten zien en hier de verantwoordelijkheid voor moeten gaan nemen.
Wil er nog aan toevoegen dat ik toch echt moet leren om meer voor mezelf op te komen en meer mijn grenzen aan moet geven.
Te lang ben ik een 'pleaser' geweest, die continu op eieren liep en niets anders deed dan anderen maar steeds behagen, tevreden houden etc.
Dat kan ik steeds minder goed opbrengen.
Natuurlijk probeer ik wel aardig en ook correct te blijven, maar ik sloeg hier te vaak in door.
Bij het nederige af.
En voortdurend overal 'sorry' voor zeggen en steeds mijn excuses maken.
Ook daar ben ik klaar mee.
Wil niet langer meer in zo'n onderliggende positie verkeren.
Ik weet dat ik mezelf hierin (onbewust) gemanouvreerd heb en dat dit de laatste ca 15 jaar steeds meer is ontstaan.
Zal dit onder ogen moeten zien en hier de verantwoordelijkheid voor moeten gaan nemen.
zondag 8 december 2019 08:27
Moet eerlijk van mezelf zeggen dat ik nogal een einzeilganger ben.
Hou niet zo van groepsactivteiten.
Vind sociale contacten sowieso erg complex en ondermeer verkeerde communicatie en irreele verwachtingspatronen kunnen voor veel problemen zorgen.
Dit heb ik in een aantal vriendschappen helaas ook ervaren en deze zijn dan ook spaak gelopen.
Mijn eigen onvermorgen (ondermeer ASS en ADD) speelde hierin ook erg parten.
Erg frustrerend en ik heb hierin erg veel last van schuldgevoelens gehad.
Voor wie is het verder herkenbaar dat sociale omgang complex kan zijn?
En ook dat wellicht eigen overmogen hierin parten kan spelen?
Hou niet zo van groepsactivteiten.
Vind sociale contacten sowieso erg complex en ondermeer verkeerde communicatie en irreele verwachtingspatronen kunnen voor veel problemen zorgen.
Dit heb ik in een aantal vriendschappen helaas ook ervaren en deze zijn dan ook spaak gelopen.
Mijn eigen onvermorgen (ondermeer ASS en ADD) speelde hierin ook erg parten.
Erg frustrerend en ik heb hierin erg veel last van schuldgevoelens gehad.
Voor wie is het verder herkenbaar dat sociale omgang complex kan zijn?
En ook dat wellicht eigen overmogen hierin parten kan spelen?
anoniem_391482 wijzigde dit bericht op 08-12-2019 09:53
0.96% gewijzigd
zondag 8 december 2019 08:58
Het nooiste dat jij jezelf kan geven is NEE! leren zeggen, dat heb ik ook moeten leren en was vooral in het begin raar. Ik voelde mij egoïstisch en was bang dat anderen mij links zouden laten liggen maar niets is minder waar. Anderen zeggen ook gewoon nee en jij krijgt er vaak ook respect door want je laat zien geen deurmat te zijn.
zondag 8 december 2019 09:14
hoi Xaviera,
Mooie reactie om te lezen.
En ik wil inderdaad geen deurmat, voetveeg oid zijn.
Onlangs heb ik ook min of meer nee gezegd met de vraag om op iemand zijn huisdier te gaan passen.
Diegene was hier wel verbaasd en zelfs lichtelijk teleurgesteld over.
Dat is natuurlijk heel vervelend.
Heb echter geen zin meer om me continu overal schuldig over te voelen.
Baal gewoon van het feit dat ik iedereen maar conitnu lijk te moeten behagen en tevreden lijk te moeten stellen.
Daar ben ik steeds meer klaar mee.
Ik vind verder de maatschappij steeds gecompliceerder worden en voel me hierin steeds minder op mijn plek.
Omgang met mensen kan zo gruwelijk complex en steeds heb ik het gevoel dat ik op eieren moet lopen.
Zodat een ander maar niet teleurgesteld en/of zelfs boos wordt.
Maar zo langzamerhand ben ik dat wel beu en wil me niet langer meer schuldig tegen over alles en iedereen blijven voelen.
Dit zuigt me alleen maar leeg en geeft me veel negatieve energie.
Mooie reactie om te lezen.
En ik wil inderdaad geen deurmat, voetveeg oid zijn.
Onlangs heb ik ook min of meer nee gezegd met de vraag om op iemand zijn huisdier te gaan passen.
Diegene was hier wel verbaasd en zelfs lichtelijk teleurgesteld over.
Dat is natuurlijk heel vervelend.
Heb echter geen zin meer om me continu overal schuldig over te voelen.
Baal gewoon van het feit dat ik iedereen maar conitnu lijk te moeten behagen en tevreden lijk te moeten stellen.
Daar ben ik steeds meer klaar mee.
Ik vind verder de maatschappij steeds gecompliceerder worden en voel me hierin steeds minder op mijn plek.
Omgang met mensen kan zo gruwelijk complex en steeds heb ik het gevoel dat ik op eieren moet lopen.
Zodat een ander maar niet teleurgesteld en/of zelfs boos wordt.
Maar zo langzamerhand ben ik dat wel beu en wil me niet langer meer schuldig tegen over alles en iedereen blijven voelen.
Dit zuigt me alleen maar leeg en geeft me veel negatieve energie.
zondag 8 december 2019 10:09
Ik weet niet of het te maken heeft met je ADD/ASS maar meer met wat je jezelf hebt afgeleerd omdat het beschouwd werd als ongewenst gedrag. Daarnaast worden we allemaal (of tenminste de meeste) opgevoed met de stellig dat je anderen moet helpen, niet egoïstisch mag zijn en beleefdheid erg belangrijk is. Dat zijn algemene stellingen maar niemand die je echt leert waar de grens ligt tussen egoïsme en wanneer je mag opkomen voor jezelf. Vroeger deed je dat op intuïtie en dat werd niet gewaardeerd.
Nu ben je gelukkig ouder en weet je ook veel beter wanneer je "nee" mag zeggen zonder dat het egoïsme is, het niet willen passen op iemands huisdier is een mooi voorbeeld. Terecht dat je "nee" zegt als je vindt dat het inbreuk maakt op je privacy, vrijetijd, geld, emotionele balans of gewoon omdat je er geen zin in hebt. mensen mogen alles van je vragen en jij mag altijd "nee" zeggen. Mensen hoeven je niet aardig te vinden, dat mogen ze, daarnaast ontkom je er niet aan dat je soms mensen moet teleurstellen. Bedenk dat jij hun niet echt teleurstelt, mensen hebben soms ook te hoge, of zelfs vreemde verwachtingen, van hun medemens.
Pak die ruimte om jezelf te mogen zijn met jouw meningen en karakter, als je je zelf geen bestaansrecht geeft, een ander doet dat niet voor je. p.s. Er zijn heel veel mensen die niet van houden van druk babbelende mensen om hun heen, het is chaotisch, druk en kan al snel overprikkelend zijn, concludeer dat het jou ding niet is.
Nu ben je gelukkig ouder en weet je ook veel beter wanneer je "nee" mag zeggen zonder dat het egoïsme is, het niet willen passen op iemands huisdier is een mooi voorbeeld. Terecht dat je "nee" zegt als je vindt dat het inbreuk maakt op je privacy, vrijetijd, geld, emotionele balans of gewoon omdat je er geen zin in hebt. mensen mogen alles van je vragen en jij mag altijd "nee" zeggen. Mensen hoeven je niet aardig te vinden, dat mogen ze, daarnaast ontkom je er niet aan dat je soms mensen moet teleurstellen. Bedenk dat jij hun niet echt teleurstelt, mensen hebben soms ook te hoge, of zelfs vreemde verwachtingen, van hun medemens.
Pak die ruimte om jezelf te mogen zijn met jouw meningen en karakter, als je je zelf geen bestaansrecht geeft, een ander doet dat niet voor je. p.s. Er zijn heel veel mensen die niet van houden van druk babbelende mensen om hun heen, het is chaotisch, druk en kan al snel overprikkelend zijn, concludeer dat het jou ding niet is.
zondag 8 december 2019 10:25
hoi Geronimo2,
Daar geef ik je absoluut ook zeker gelijk in.
Heb zelf ook vaak het gevoel dat ik bang ben om egoistisch en/of niet sociaal gevonden te worden.
Die onzekerheid en angst triggeren mij zodanig dat ik dat pleasegedrag begin te vertonen.
Met als gevolg dat deze vicieuze cirkel in stand gehouden blijft worden.
Ook heb ik het gevoel dat ik onjuiste verwachtingen bij anderen teweeg breng.
Ook door te meegaand en inschikkelijk te zijn.
Daar geef ik je absoluut ook zeker gelijk in.
Heb zelf ook vaak het gevoel dat ik bang ben om egoistisch en/of niet sociaal gevonden te worden.
Die onzekerheid en angst triggeren mij zodanig dat ik dat pleasegedrag begin te vertonen.
Met als gevolg dat deze vicieuze cirkel in stand gehouden blijft worden.
Ook heb ik het gevoel dat ik onjuiste verwachtingen bij anderen teweeg breng.
Ook door te meegaand en inschikkelijk te zijn.
zondag 8 december 2019 12:43
Mensen zijn ook gewend van je dat je steeds maar ja zegt en rent en doet dus dat is dan even vreemd. Ik ben vaak alleen maar dat heb ik ook moeten leren, ik vermaak mijzelf prima en soms niet dan voel ik mij ook wel alleen.
Houd gewoon voor ogen dat het gros van de mensen ook gewoon doet wat ze willen zonder zich schuldig te voelen daarover. De meeste mensen wistrn mij ook vaak alleen maar te vinden wanneer ze problemen hadden of zo maar als ze dan iets leuks hadden werd ik niet gevraagd. Nu ben ik er alleen nog voor mensen die er ook voor mij zullen zijn, zijn er drie, en de rest zoekt het maar uit.
Houd gewoon voor ogen dat het gros van de mensen ook gewoon doet wat ze willen zonder zich schuldig te voelen daarover. De meeste mensen wistrn mij ook vaak alleen maar te vinden wanneer ze problemen hadden of zo maar als ze dan iets leuks hadden werd ik niet gevraagd. Nu ben ik er alleen nog voor mensen die er ook voor mij zullen zijn, zijn er drie, en de rest zoekt het maar uit.
woensdag 11 december 2019 17:48
Sociale omgang vind ik ook complex. Op mijn werk kan ik best lol hebben met sommige collega's. Maar daarbuiten heb ik er weinig mee. Met 1 heb ik ook privécontact. We zijn van de zomer samen naar de dierentuin geweest. Was erg leuk en we willen vaker ergens heen. Alleen heeft zij meer energie dan ik. Zij wil bij een dagje weg echt van openings- tot sluitingstijd daar zijn. Ik vind dat te lang. Die keer heb ik dat wel gedaan, maar ging toen wel over mijn grens. En dat wil ik niet elke keer. Maar zij wil alles uit haar dag halen, omdat de entrees vaak duur zijn. Ik weet niet goed hoe ik dat moet oplossen.
Een echte klik heb ik ook niet met de meeste mensen. Ik bedoel dan een diepe band opbouwen. Ook ben ik nogal een einzelgänger. Doe het liefst mijn eigen ding, kan iemand maar een paar uur verdragen. Of hooguit een dag. Soms vind ik het lastig om zo te zijn. Want ooit wil ik toch wel eens een serieuze relatie. Die echte liefde meemaken. Wel latten dan, dat lijkt me het hoogst haalbare voor mij. Maar nog nooit iemand tegengekomen waar ik veel voor voel, die me echt begrijpt en waar ik veel interesses mee kan delen. Dat vind ik toch wel belangrijke dingen.
Een echte klik heb ik ook niet met de meeste mensen. Ik bedoel dan een diepe band opbouwen. Ook ben ik nogal een einzelgänger. Doe het liefst mijn eigen ding, kan iemand maar een paar uur verdragen. Of hooguit een dag. Soms vind ik het lastig om zo te zijn. Want ooit wil ik toch wel eens een serieuze relatie. Die echte liefde meemaken. Wel latten dan, dat lijkt me het hoogst haalbare voor mij. Maar nog nooit iemand tegengekomen waar ik veel voor voel, die me echt begrijpt en waar ik veel interesses mee kan delen. Dat vind ik toch wel belangrijke dingen.
woensdag 11 december 2019 18:27
Sociale omgang kan inderdaad erg complex zijn.
Ben zelf ook een enorme einzelganger.
Merkwaardig genoeg vind ik het vaak bijvoorbeeld toch niet echt heel moeilijk om vriendschappen te sluiten.
In een aantal gevallen is het echter wel zo dat het meeilijk voor me is om bepaalde vriendschappen goed in stand te kunnen houden en om deze daadwerkelijk te kunnen blijven vasthouden.
De oorzaken die me zoal parten kunnen spelen bij het scheef of uit elkaar groeien bij vriendschappen;
- Verkeerde (ongenuanceerde en/of onduidelijke) communicatie
- Irreele verwachtingspatronen
- Oplopende irritaties, ergernissen
- Verandering van interesses, behoeftes etc-
- Verandering van opvattingen oid
En zo kan ik nog wel veel meer schrijven hierover.
Vriendschappen is iets wat ik erg belangrijk vind, maar in sommige gevallen kan het helaas op den duur toch spaak lopen.
Iets wat ik zeer spijtig vind en wat ik ook wel betreurd heb in het verleden.
Ben zelf ook een enorme einzelganger.
Merkwaardig genoeg vind ik het vaak bijvoorbeeld toch niet echt heel moeilijk om vriendschappen te sluiten.
In een aantal gevallen is het echter wel zo dat het meeilijk voor me is om bepaalde vriendschappen goed in stand te kunnen houden en om deze daadwerkelijk te kunnen blijven vasthouden.
De oorzaken die me zoal parten kunnen spelen bij het scheef of uit elkaar groeien bij vriendschappen;
- Verkeerde (ongenuanceerde en/of onduidelijke) communicatie
- Irreele verwachtingspatronen
- Oplopende irritaties, ergernissen
- Verandering van interesses, behoeftes etc-
- Verandering van opvattingen oid
En zo kan ik nog wel veel meer schrijven hierover.
Vriendschappen is iets wat ik erg belangrijk vind, maar in sommige gevallen kan het helaas op den duur toch spaak lopen.
Iets wat ik zeer spijtig vind en wat ik ook wel betreurd heb in het verleden.
woensdag 11 december 2019 19:20
Een bijkomend probleem is dat mensen steeds meer ontwend raken persoonlijke contacten ook op een persoonlijke manier te onderhouden. Alles gaat via een schermpje, of berichtjes. Er zijn steeds meer mensen die de telefoon niet opnemen, of die niet gewoon even bellen om iets te bespreken. Directe communicatie wordt steeds meer vermeden.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 13 december 2019 22:22
Dat heb ik net weer gemerkt op het kerstfeest van mijn werk. Kliekjes, nep gedoe en amper hallo zeggen maar eerder deze week steeds vragen of ik ook zou komen. Ik voelde mij daardoor vrij verloren en ben na anderhalf uur weggegaan. Volgend jaar blijf ik gewoon weer thuis, als ik in onpersoonlijke drukte wil zijn ga ik op zaterdag wel in Amsterdam in de Kalverstraat lopen.
vrijdag 13 december 2019 23:24
Wat vervelend, Xaviera. Ik ga zelf nooit naar de Kerstlunch op mijn werk. Te onpersoonlijk, te rumoerig. En ik eet niet graag met anderen. Op andere feestjes denk ik vaak: Voor wie kom ik eigenlijk? Dan kan ik eens meepraten over iets, gaat er een ander doorheen tetteren over iets compleet anders. En dan lukt het ook niet meer om het gesprek te hervatten. Ze lijken dan wel oost Indisch doof.
