Het verleden los laten

09-12-2019 21:54 25 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik ben er heel slecht in om het verleden los te laten. Hoe doe je dat? Hoe laat je los?

Ik verlang erg terug naar het verleden, naar hoe het leven vroeger was.
Heb je slechte herinneringen die je wil verwerken?

Of verlang je naar de tijd waarin je rustig in de trein kon zitten zonder mede-passagiers die in hun mobieltje schreeuwen?
Alle reacties Link kopieren
Nee, ik heb juist goede herinneringen aan vroeger in mijn persoonlijke situatie, daarom verlang ik terug naar vroeger.
nagellakmetglitter wijzigde dit bericht op 09-12-2019 22:00
14.56% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Wat levert die hang naar het verleden jou op? Durf je niet in het nu te leven en / of naar de toekomst te kijken? Ik zie vaak dat mensen die vinden dat vroeger alles beter was erg weinig verantwoordelijkheid en initiatief tonen om hun heden en hun toekomst te verbeteren.
Alle reacties Link kopieren
Tja, en over 5 jaar droom je terug naar 2019 ............ En dan realiseer je je wat je gemist hebt omdat je toen in het verleden bleef hangen.

Geniet van het hier en nu
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Als je je afvraagt hoe je het verleden los moet laten denken mensen dat je verleden naar was. Zonder context is dit topic niet helemaal fair, aangezien ik denk dat het gaat om het accepteren van je handicap en beperkingen en niet om het loslaten van je verleden
Alle reacties Link kopieren
Nummer*Zoveel schreef:
09-12-2019 22:00
Wat levert die hang naar het verleden jou op? Durf je niet in het nu te leven en / of naar de toekomst te kijken? Ik zie vaak dat mensen die vinden dat vroeger alles beter was erg weinig verantwoordelijkheid en initiatief tonen om hun heden en hun toekomst te verbeteren.
Ik denk dat het mij oplevert dat ik soms kan dromen dat het heden er niet is. Een geestelijke ontsnapping uit het nu.

Maar uiteindelijk levert het niks op, want ik kan niet terug naar vroeger.
Alle reacties Link kopieren
Malinois schreef:
09-12-2019 22:02
Als je je afvraagt hoe je het verleden los moet laten denken mensen dat je verleden naar was. Zonder context is dit topic niet helemaal fair, aangezien ik denk dat het gaat om het accepteren van je handicap en beperkingen en niet om het loslaten van je verleden
Oh sorry, daar had ik niet aan gedacht dat mensen dan zouden denken dat het verleden naar was. Ik zal het toelichten.
Alle reacties Link kopieren
Context: ik ben 47 jaar, ik had een goede baan bij de overheid met een goed inkomen, ik was actief. Tot drie jaar geleden.

Toen werd ik ziek. Mijn contract werd daardoor niet verlengd. Na 2 jaar Ziektewet heb ik nu een lage IVA uitkering. Ik kan nog alleen maar een paar meter strompelen. Ik heb een scootmobiel. Er is altijd pijn waardoor ik pijnstillers en slaapmiddelen moet slikken.

Dat is het in een notendop.
Door aan het verleden te blijven hangen ontzeg je jezelf een mooi heden en een goede toekomst.
herinneringen blijf je je hele leven maken, want elk gisteren is verleden en het is de bedoeling dat je daar ook fijne herinneringen aan hebt en dat heb je nu niet, omdat je blijft dwalen in tijden die al heel lang voorbij zijn en je daardoor vergeet echt te leven.
Oh wacht, jij bent die vrouw met die pijnlijke voeten die weigert erop uit te gaan met de scootmobiel.

Ik heb niets gezegd en ben weer weg.
Je moet stoppen het onmogelijk voor jezelf te maken. Met alles.

Je doet bijzonder moeilijk.
Praat je wel eens met een psycholoog? Je moet denk ik het verlies van je mobiliteit en het altijd hebben van pijn nog verwerken. Misschien ben je inmiddels depressief geraakt.
Volgens mij heb je al heel veel tips gekregen over je situatie en hoe je daar mee zou kunnen dealen of wat je zou kunnen helpen.
Alle reacties Link kopieren
Door naar je mogelijkheden en de toekomst te kijken
niks moet en alles mag
Alle reacties Link kopieren
Nagellakmetglitter schreef:
09-12-2019 22:08
Context: ik ben 47 jaar, ik had een goede baan bij de overheid met een goed inkomen, ik was actief. Tot drie jaar geleden.

Toen werd ik ziek. Mijn contract werd daardoor niet verlengd. Na 2 jaar Ziektewet heb ik nu een lage IVA uitkering. Ik kan nog alleen maar een paar meter strompelen. Ik heb een scootmobiel. Er is altijd pijn waardoor ik pijnstillers en slaapmiddelen moet slikken.

Dat is het in een notendop.

Ik begrijp jou heel erg goed, precies hetzelfde meegemaakt.

De onmacht en het verdriet om hoe het eenmaal was maakt het accepteren onwijs lastig.
Ik kamp er elke dag mee, ondanks alle ellende heb ik zoveel om gelukkig te zijn.

Heb jij professioneel hulp gehad met de verwerking van jouw beperkingen?
Girls compete with each other, women empower one another
Nagellakmetglitter schreef:
09-12-2019 22:08
Context: ik ben 47 jaar, ik had een goede baan bij de overheid met een goed inkomen, ik was actief. Tot drie jaar geleden.

Toen werd ik ziek. Mijn contract werd daardoor niet verlengd. Na 2 jaar Ziektewet heb ik nu een lage IVA uitkering. Ik kan nog alleen maar een paar meter strompelen. Ik heb een scootmobiel. Er is altijd pijn waardoor ik pijnstillers en slaapmiddelen moet slikken.

Dat is het in een notendop.
Dat is oprecht heel naar.
Maar ook oprecht geen reden om niet het beste van het nu te maken.
Alle reacties Link kopieren
Cateautje schreef:
09-12-2019 22:16
Oh wacht, jij bent die vrouw met die pijnlijke voeten die weigert erop uit te gaan met de scootmobiel.

Ik heb niets gezegd en ben weer weg.
?? Ik ga elke dag weg met de scootmobiel. Wat bedoel je?
Alle reacties Link kopieren
nini28 schreef:
09-12-2019 23:45
Ik begrijp jou heel erg goed, precies hetzelfde meegemaakt.

De onmacht en het verdriet om hoe het eenmaal was maakt het accepteren onwijs lastig.
Ik kamp er elke dag mee, ondanks alle ellende heb ik zoveel om gelukkig te zijn.

Heb jij professioneel hulp gehad met de verwerking van jouw beperkingen?
Ik stond op de wachtlijst voor Psyq, maar ik kreeg eergisteren een brief dat ze een patiëntenstop hebben voor mensen die bij VGZ verzekerd zijn.

Jij kampt er ook elke dag mee? Hoe ga jij ermee om?
Nagellakmetglitter schreef:
10-12-2019 22:05
Ik stond op de wachtlijst voor Psyq, maar ik kreeg eergisteren een brief dat ze een patiëntenstop hebben voor mensen die bij VGZ verzekerd zijn.

Jij kampt er ook elke dag mee? Hoe ga jij ermee om?
Heb je een behandelend arts/ziekenhuis met wie je kan overleggen dat je vanwege je ziekte graag met een psycholoog zou willen praten omdat het -niet gek natuurlijk- mentaal echt wat met je doet? Wellicht is er een psycholoog aan dezelfde afdeling verbonden, specifiek gericht voor cliënten die hiermee kampen.
Alle reacties Link kopieren
@Kastanjerood: dat is een goed idee. Ik heb eigenlijk vooral de behoefte om soms (hoeft niet elke week) mijn verdriet te uiten dat ik mijn baan mis en het leven zonder pijn. Maar de praktijkondersteuner van de huisarts vond meteen al dat ik naar Psyq moet. Ik ga morgen bellen om te vragen of ik toch af en toe naar haar toe kan.
Alle reacties Link kopieren
Ziekenhuizen hebben vaak wel een medisch psycholoog
niks moet en alles mag
Nagellakmetglitter schreef:
10-12-2019 23:16
@Kastanjerood: dat is een goed idee. Ik heb eigenlijk vooral de behoefte om soms (hoeft niet elke week) mijn verdriet te uiten dat ik mijn baan mis en het leven zonder pijn. Maar de praktijkondersteuner van de huisarts vond meteen al dat ik naar Psyq moet. Ik ga morgen bellen om te vragen of ik toch af en toe naar haar toe kan.
Ja, snap ik (echt, ik ben zelf ook chronisch ziek maar heb ook nog wel momenten zonder pijn, dat maakt wel verschil misschien). Het is fijn als je begrepen wordt maar ook als een psycholoog mee kan kijken hoe je rekening kunt houden met je lichaam en toch het beste -met datzelfde lichaam- uit het leven kunt halen.
Ik zie het persoonlijk niet als acceptatie (ik kon echt boos worden van dat woord) maar als een soort “samenwerking” tussen wat je zou willen en wat je zou kunnen.
En daarbij heb ik weleens begrepen dat je het mag beschouwen als een soort rouwperiode. Je moet iets leren loslaten wat er niet meer is. Is heftig. Ik wens je veel sterkte toe
Alle reacties Link kopieren
Nagellakmetglitter schreef:
10-12-2019 22:05
Ik stond op de wachtlijst voor Psyq, maar ik kreeg eergisteren een brief dat ze een patiëntenstop hebben voor mensen die bij VGZ verzekerd zijn.

Jij kampt er ook elke dag mee? Hoe ga jij ermee om?

Ik heb psychologische hulp gehad, bij 3 verschillende psychologen ( door de jaren heen) masr heel eerlijk heeft het niet erg veel gebracht.
Proberen het beste ervan te maken, maar het blijft lastig omdat je elke dag met de beperkingen geconfronteerd wordt.

Is er bij jou kans op herstel?
Girls compete with each other, women empower one another

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven