Na 16 jaar uit elkaar

Hallo,

Weet niet goed u hoe ik dit moet aankaarten omdat ik geen ervaring heb bij forums. Dus schets ik even gewoon mijn situatie waar ik veel moeite bij heb enzo..

Sinds een maand zijn ik en mijn vriendin uit elkaar. Na dat mijn vriendin een nachtje op stap geweest is kwam ze met de beslissing om tijdelijk uit elkaar te gaan, ze voelt niet meer wat ze voordien voelde voor mij.. die bewuste nacht had ze een man leren kennen waar ze een klik bij had en lichte gevoelens, was ze eerlijk over. Maar hadden nadien geen contact meer met elkaar, zegde ze dan toch.. Ik vermoede dat er meer was en ben op onderzoek uit gegaan.. Heb haar smartphone uitgepluist ( niet ok weet het.. ) maar had toen wel ontdekt dat ze wel contact had bij die man, en was geschrokken wat ik zag in die Whatsapp berichten.. naakt foto's van hem en haar die ze wisselden.. seksueel getinte berichten enzo.. Heb haar hier op aangesproken en verzekerde mij dat het enkel daar bij gebleven is.. Dit heeft de man in kwestie mij ook bevestigd omdat hij zijn huidige relatie te belangrijk vind. Maar nog steeds zijn wij uit elkaar en wonen we nog samen in ons pas gekocht huis, we hebben ook 3 kinderen samen. Ze wil verder zien of we nog naar elkaar toe groeien, ikzelf wil niets liever want ik hou nog echt van haar. Hebben ook nog seks met elkaar.. Maar ze is zelf zo veranderd, al een heel maand gaat ze elk weekend uit en komt pas thuis rond 6uur smorgens en zoals steeds heel dronken.. ook chat ze nu veel bij andere mannen, om vrienden te hebben zegt ze dan.. Maar de smartphone word altijd bij haar ge houden en heb ook geen toegang meer tot de smartphone zoals vroeger toen we zonder probleem elkaars smartphone konden vast nemen en eens een kijkje nemen.. Ze ziet mij nog graag en wil het proberen als ik ook mijn gedrag verander. Dat verkeerde gedrag is woede niet onder controle hebben, waar ik vrijdag voor naar een psychologe ga. Ook zegt ze overal bij jaar nieuwe vrienden dat ik haar ex ben waar ze nog bij samen woont, terwijl ze wel tegen mij zegt dat ze het rustig aan wil proberen met mij want we knuffelen nog vaak en hebben ook nog vaak seks.. Ik ben misschien een man maar vind seks niet het belangrijkste in een relatie.. Dit alles brengt mij zo in de war.. Heb zelf gisteren hierdoor proberen zelfmoord te plegen omdat ik het even niet meer zag zitten..

Sorry voor het lange verhaal, maar ik ben echt radeloos en weet niet meer wat ik moet doen en denken van dit alles..

Ik weet dat ik fouten gemaakt heb, zoals ieder persoon wel eens fouten gemaakt heeft.. maar ik ben zeker geen slechte man... Ik ben ook niet het type man dat achter iedere vrouw aan zit ofzo..

MissMaran schreef: ↑

12-12-2019 07:30

Ik vind dat je zelf bij elkaar moet rapen, het klinkt allemaal erg ordinair en ontploft bij jullie thuis en ik denk dat jullie kinderen hier al erg veel last van hebben, wees een vader en geen slappe vaatdoek die helemaal niet meer aan de kinderen denkt op dit moment.
Zij zijn je prioriteiten alle drie, niet je ex.

Daar heb je volledig gelijk in.. Ik heb de ganse nacht wakker gelegen en liggen nadenken. En besloten dat ik mezelf inderdaad ga herpakken en mijn 3 kinderen als prioriteit ga stellen zoals het hoort..

Allemaal bedankt voor jullie advies en meningen. Morgen heb ik een afspraak bij een psychologe, dus hier word aan gewerkt wat mijzelf betreft.. wat mijn vrouw betreft heb ik nu beseft dat ik haar best wel veel dingen ontnomen heb en dat is niet oké. Samen gaan we hier aan werken en zien wat het word. Haar opgeven doe ik niet zomaar, dus ga ik nu voor een totaal andere aanpak en hopen dat we weer samen komen want vroeger wij 2 handen op 1 buik..

Vandaag heb ik bij de psycholoog een lang gesprek gehad, 1uur en half ongeveer. De afgelopen 16 jaar besproken. Is uit gebleken dat het probleem niet bij mij ligt maar bij haar.. omwille dat mijn vrouw haar jeugd heeft door gebracht in verschillende instellingen heeft dit sporen na gelaten bij haar. Zoals ik al vermoede. De woede komt omdat ik constant tegen een muur opbots.. Op aanraden van de psycholoog, en wat ik zelf ook eventjes wil, gaan ik en mijn vrouw voorlopig apart wonen. Ik ga haar de tijd geven die ze nodig heeft voor haarzelf. Nadien bekijken we hoe het verder moet. Ikzelf hoop op een goede afloop, want hoe dan ook zal ik er altijd zijn voor haar.