Depressieve partner

28-12-2019 08:00 193 berichten
Alle reacties Link kopieren
Sorry voor het zoveelste topic over dit onderwerp... Ik zit met m'n handen in het haar en heb geen idee meer wat ik moet doen.

M'n man zit geruime tijd thuis en heeft sinds driekwart jaar een depressie. Het leek redelijk te gaan, tot de laatste paar weken en zeker de laatste paar dagen: veel huilen, weinig praten, op bed blijven liggen, geen uitweg meer zien. Hij is nu boos op mij omdat hij vind dat ook ik hem laat barsten (volgens hem).

We hebben geen contact meer met zijn kant van de familie en de weinige vrienden die hij heeft, laten heel weinig of niks van zich horen, wat voor hem geen goed doet. Hij heeft psychologische hulp, althans: een gesprek eens in de zoveel weken. In mijn ogen veel te weinig en daarom ben ik blij dat er een verwijzing is voor verdere hulp bij een andere instantie. Gelukkig staat er al een intakegesprek gepland, alleen voor nu heb ik daar helemaal niets aan. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen om m'n man te helpen. De pest is dat het zaterdag is, dus zijn reguliere behandelaar is afwezig (is er maandag weer hopelijk). Weet iemand wat ik kan doen?
In this mad house we must all survive
Alle reacties Link kopieren
Waarom vindt je man dat jij hem laat barsten?

Is het mogelijk om hem op te porren om naar buiten te gaan straks en een frisse neus te halen?

Wat zou je verwachten dat zijn begeleider nu zou doen stel dat hij wel beschikbaar was?

Sterkte hoor!
Alle reacties Link kopieren
Hij wil echt niks meer, heeft zelfs de deur van de logeerkamer (waar hij nou ligt) op slot gedaan. Heb geprobeerd te praten, maar het lukt niet (ook van mijn kant).

Eigenlijk moet ik zo werken, maar dat zeg ik af. Misschien wil m'n moeder langskomen, al vind ik het lastig om haar te bellen (voelt als falen). Zo stom dat ik dingen niet 'zie', dat ik zo zit te twijfelen; als een ander dit verhaal had getypt...

Heb me al zo vaak afgevraagd wat ik kan doen (stel dat een buitenstaander hier naar kijkt, wat voor advies zou hij dan geven? stel dat z'n behandelaar hier zou zijn, wat zou hij dan doen?), maar heb echt geen idee.
In this mad house we must all survive
Alle reacties Link kopieren
Als je je echt zorgen maakt over het welzijn van je man kun je de huisarts bellen. Die kan eventueel de crisisdienst inschakelen. Als je denkt dat hij het wel volhoudt op de logeerkamer, laat hem weten dat je er voor hem bent, aan hem denkt en probeer wat eten/drinken naar binnen (de kamer binnen dus) te krijgen. Rust is dan het beste, is mijn ervaring (zelf vaak depressief). Natuurlijk wel blijven proberen om hem te "zien" en hem dat te laten weten. Wie weet komt hij naar buiten. Dan een kleine activiteit (bij de voordeur naar buiten bijvoorbeeld. Een wandeling is veel te veel denk ik zo)

Sterkte, lijkt me echt k*t om de partner te zijn... :hug:
Zonder oorzaak geen gevolg
Alle reacties Link kopieren
Waarom vindt hij dat je hem laat barsten? Kan hij aangeven wat hij van jou verwacht?

Ik zou wel gaan werken als ik jou was.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
Alle reacties Link kopieren
heeft hij medicatie?
kun je zijn behandelaar even bellen met je vragen?

en voor de langere termijn: ga ook zelf eens met iemand praten. Dat kan je echt helpen. Niet alleen met tips over hoe met hem om te gaan. Vooral ook voor jezelf. Vergeet jezelf niet.
De GGZ kan je helpen https://www.depressie.nl/depressie-tips ... ie-partner

Bij ons kwam echte hulp (dochter) pas bij een psychiater
Alle reacties Link kopieren
Hij sluit zichzelf dus letterlijk op.

Ik geloof dat ik juist zou gaan werken. Afleiding is ook goed voor jou.

Het komt op mij over, hoe zeg ik dat, dat je afhankelijk gemaakt wordt omdat je je zo verantwoordelijk voelt. Ik begrijp dat hoor. Maar denk dat jouw baas hier ook niet per se blij mee is als je je werk afzegt.

Heeft je man zelf familie die op kan komen passen?

Crisisdienst komt alleen als je zelfmoord gaat plegen. Anders kun je barsten. Pas hier nog zo'n probleem gehad.
Crisisdienst kan wel tips geven. Als TO twijfelt over de veiligheid van haar man en haar man kan niet beloven zichzelf niks aan te doen, dan zullen ze actie ondernemen.

TO, heb je er met je man over gehad wat hij van jou nodig heeft als hij zo depressief is? Wat zeg je nu bijvoorbeeld tegen hem?

Ik ben zelf depressief, mijn man is alleen thuis gebleven van werk als hij twijfelde over mijn veiligheid om me te helpen meer hulp in te schakelen.
Als je man veilig is, gaan werken, als je twijfelt crisisdienst bellen en overleggen.

Heel veel sterkte, en inderdaad, zoek ook hulp voor jezelf. Mijn man heeft een tijd gesprekken gehad bij de poh ggz.
TO, doet hij dat wel vaker zichzelf opsluiten? Ik vind het namelijk wel heftig klinken en vraag me af waarom hij jou nu zo graag wil buitensluiten??
Alle reacties Link kopieren
Dank jullie voor de antwoorden. Ik probeer op iedereen antwoord te geven. Heb de huisarts geprobeerd te bellen, had al verwacht dat ik zo'n bandje te horen zou krijgen waarop verwezen zou worden naar de HAP. Het telefoonnummer ervan heb ik voor alle zekerheid genoteerd. Telefoonnummer van de organisatie waarbij hij onder behandeling is heb ik ook opgezocht. Hij krijgt overigens geen medicatie, heb hier wel naar gevraagd, alleen z'n behandelaar vond het niet nodig...

Man ligt nu te slapen. Normaliter erger ik me aan z'n gesnurk, maar nu ben ik er blij mee, omdat ie in ieder geval even slaapt.
M'n moeder heb ik net even gebeld, maar of ze komt is een tweede (snap ik ook wel, we wonen niet in elkaars buurt). Heb gevraagd of ik een dagje vrij kon krijgen van werk, desnoods een half dagje, maar het is de vraag of dat gaat lukken - het is nogal druk op het werk en er zijn al wat mensen die in de ziekenboeg zitten. Al zou ik in ieder geval geholpen zijn met een aantal uur vrij.

Hij vind dat ik 'm laat barsten omdat ik - volgens hem - hem en zijn verdriet niet probeer te begrijpen. Ik snap heel goed dat het pijn doet dat hij zich zo voelt, dat z'n vrienden 'm laten vallen.
En dit is zo frustrerend, ik probeer er voor hem te zijn, maar voor m'n gevoel faal ik elke keer weer omdat ik geen idee heb wat ik wel of niet kan zeggen. Ik zie waar het misgaat, en waardoor hij zich zo *** voelt. Het is verdomde lastig om uit een depressie te komen als je er vol in zit en dat maakt het zo lastig, ook voor mij.
Soms sluit hij zichzelf op, uit boosheid, frustratie, en dan sta ik dus voor mijn gevoel letterlijk en figuurlijk buiten spel.

Ben zo ongelooflijk toe aan rust, een winterslaap. Ik wil zo graag een beetje positieve afleiding, zonder dat ik constant met z'n depressie bezig hoef te zijn.
In this mad house we must all survive
Alle reacties Link kopieren
Gebruikt hij ook middelen als drank? Wat een vervelende situatie ook omdat hij je buitensluit en jou daar min of meer de schuld van geeft.
Alle reacties Link kopieren
GreenLadyFern schreef:
28-12-2019 08:40
Crisisdienst kan wel tips geven. Als TO twijfelt over de veiligheid van haar man en haar man kan niet beloven zichzelf niks aan te doen, dan zullen ze actie ondernemen.

Als er genoeg personeel is wel ja. Wij kwamen een paar weken geleden van een koude kermis thuis toen er nood was.
binkie schreef:
28-12-2019 08:47
Als er genoeg personeel is wel ja. Wij kwamen een paar weken geleden van een koude kermis thuis toen er nood was.

Dat is waar. Er zullen sowieso weinig tot geen bedden beschikbaar zijn zo rondom de kerst, dan is het altijd volle bak.
Betekent niet dat je het maar niet meer moet proberen.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou tegen je msn zeggen dat je hem graag wilt steunen, maar niet weet hoe.
Verder als hij geen bedreiging voor zichzelf is zou ik vandaag gewoon aan het werk gaan.
Zet wat eten en drinken bij zijn deur neer.
Laat je geen schuldgevoel door je man aanpraten. Hij is momenteel niet in staat om realistisch na te denken.
En laat je man door huisarts checken of hij genoeg Vitamine D in zijn bloed heeft.
kerst wijzigde dit bericht op 28-12-2019 08:59
0.62% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Als ik in gesprek ben met man, dan probeer ik naar hem te luisteren en dan vraag ik ook waar z'n verdriet vandaan komt. Alleen soms frustreert mij dat ook, omdat ik geen hulpverlener ben.

Het lastige aan het verhaal is dat ik ook zie wat voor effect het op de omgeving heeft. Ik hoorde laatst van vrienden dat ze zijn gedrag (van de laatste tijd en net voor de depressie) heel benauwend vonden en dat herken ik tot op zekere hoogte ook. Hij klampt zich dan vast aan een bepaalde situatie/gebeurtenis en wil heel erg graag helpen, iets te graag, ook al geeft de ander z'n/haar grens aan. Niet dat ie een pleaser is en graag aardig gevonden wil worden. En dat maakt het voor mij ook lastig, ik snap beide kanten. Ik ben een paar keer mee geweest naar therapie, waarbij we dit soort dingen bespreken, naar mijn idee komen we niet echt vooruit.

Ik kan ook niet hele dagen thuis blijven zitten voor hem (wil ik ook niet en laat werk ook niet toe), dan ga ik mee in de negatieve spiraal en dat is voor niemand goed.

Hij geeft aan dat ik veel met de laptop en m'n telefoon bezig ben en misschien valt het voor hem nu meer op nu hij thuis zit. Zelf vind ik dat het (redelijk) meevalt; naast m'n werk (parttime) heb ik ook nog het huishouden.
In this mad house we must all survive
Alle reacties Link kopieren
Van in bed blijven liggen terwijl je depressief bent is niemand beter geworden. Hij zit al een geruime tijd thuis zeg je. Het lijkt mij dat hij geen structuur meer heeft in zijn dagen. Dit is niet bevorderend voor de depressie. Hij lijkt wel open te staan voor hulp van professionals, dat is fijn. Je doet je best voor je partner en het lijkt mij ook heel pijnlijk voor jou om hem zo te zien. Ga desnoods zelf ook met iemand hierover praten.

Daarnaast is mijn belangrijkste advies aan jou: Laat je niet meetrekken in zijn depressiviteit. Hoe cru het ook is, omdat hij het nu slecht heeft wil niet zeggen dat jij het slecht moet hebben. Ik zou gewoon naar werk gaan en je eigen dingen vooral blijven doen. Geef aan dat je er voor hem bent wanneer hij je nodig heeft en vraag naar wat hij van jou verwacht, wat hij nodig heeft en bespreek wat je hem hierin kan bieden zonder je eigen grenzen voorbij te gaan.
Wie wat wil die moet wat.
Alle reacties Link kopieren
Hij gebruikt verder geen verslavende middelen.
In this mad house we must all survive
Wordt het niet tijd voor de volgende stap? Psychiater en medicatie?
Wat erg en zwaar voor jullie..

Dit klinkt echt zorgwekked.
Is de arts wel helemaal op de hoogte van zijn toestand, zoals het opsluiten?
Soms kan iemand zich niet goed uitten of anders en komt een arts niet goed tot een duidelijk beeld.
Medicatie zou hem kunnen helpen.
Therapieën hierbij ook dus weet niet wanneer zijn arts het wel pas nodig vindt maar zo kan get ook niet lijkt me.
Alle reacties Link kopieren
Sterkte Zijdehoentje. Wat hierboven beschreven wordt vind ik ook. Jij wordt erin meegesleept. Ik hoop dat je voldoende afleiding, vriendinnen hebt waar je je hart kunt luchten en ook leuke dingen mee kunt doen. Dat heb je ook nodig om staande te blijven.
Hij kan wel van alles aangeven van wat hij van je vindt, maar jij bent ook je eigen persoon. Je hoeft niet te worden wat hij wil dat jij bent.
Alle reacties Link kopieren
Zijdehoentje schreef:
28-12-2019 08:09
Hij wil echt niks meer, heeft zelfs de deur van de logeerkamer (waar hij nou ligt) op slot gedaan. Heb geprobeerd te praten, maar het lukt niet (ook van mijn kant).

Eigenlijk moet ik zo werken, maar dat zeg ik af.
Misschien wil m'n moeder langskomen, al vind ik het lastig om haar te bellen (voelt als falen). Zo stom dat ik dingen niet 'zie', dat ik zo zit te twijfelen; als een ander dit verhaal had getypt...

Heb me al zo vaak afgevraagd wat ik kan doen (stel dat een buitenstaander hier naar kijkt, wat voor advies zou hij dan geven? stel dat z'n behandelaar hier zou zijn, wat zou hij dan doen?), maar heb echt geen idee.

Ach vrouw, ga toch alsjeblieft werken! Jij bent er zelf ook nog hè, je hebt ook een eigen leven. Leef je daar wel naar? En zeg je dit ook tegen hem? Depressief of niet, je moet niet meegaan in een zieke spiraal. Als ik je latere bericht lees klampt hij zich vaker vast aan mensen, dat hij teleurgesteld is over de reactie van anderen daarop wil niet zeggen dat jij dan maar mee moet gaan in het vastklampen. Je hoeft niet onnodig hard te zijn maar je mag echt wel even wat realiteitszin terugbrengen hoor, je mag heus zeggen dat jij je eigen leven, werk, hobby's, behoeftes hebt en daar ook gewoon tijd voor neemt.
Alle reacties Link kopieren
Dank jullie wel voor de lieve reacties.

Soms ben ik bang dat ik de realiteit of mezelf uit het oog verlies. Niet dat alles om mij draait, maar dat ik mezelf niet kan/mag zijn. Door andere omstandigheden ben ik in de loop der jaren wat vriendinnen verloren, heb er nu 1 waarmee ik goed kan praten.

Dat er geen contact met zijn familie is, is op zich beter, al zie ik nu ook de keerzijde van het verhaal, dat hij - door het 'verlies' van zijn familie - zich vastklampt aan anderen. Er speelt veel meer mee waardoor de relatie tussen hem en z'n vrienden niet optimaal is en dat doet 'm veel. En dat doet mij ook pijn. Dat geef ik ook aan naar hem, dat ik zijn verdriet zie en hem graag wil helpen, maar het niet alleen kan.

Zijn behandelaar is niet van alles op de hoogte, ik vind het lastig om daar concreet mee aan de slag te gaan. Het is een beste vent, maar alleen daarmee winnen we de oorlog natuurlijk niet. Binnenkort staat een afspraak met hem gepland en dan ga ik mee. Ook om het zichzelf opsluiten te bespreken. Ik sta positief tegenover medicatie. Maar hoe regel je dat? Via de behandelaar toch? Heb het ook vast genoteerd voor die afspraak. Man was in eerste instantie ook tegen therapie, maar zag gelukkig in dat dat nodig was.

Pfff. wat een ellende allemaal. Heb net m'n moeder nog even gesproken, die komt vandaag langs. Ik ga werken, ook voor de afleiding.
Ik probeer m'n man te helpen, maar wel wat in mijn kunnen ligt - hoewel ik merk dat ik de laatste maanden heel erg over mijn grenzen ben gegaan. Ik liep bij een psycholoog, maar wordt doorverwezen naar een ander vanwege bepaalde problematiek. Zit eraan te denken om weer eens een afspraak te maken, al is het maar om van me af te praten.

Sorry voor als ik ergens (nog) niet op gereageerd heb.
In this mad house we must all survive
Dit gaat veel verder dan "niet lekker in je vel zitten" en medicatie lijkt me echt wel nodig dus ik zou een andere behandelaar zoeken of bij de ars er op aandringen dat hij gaat starten met AD voor je partner. Een arts moet toch echt begrijpen dat als iemand zich opsluit in een kamer, de partner in dubio komt of het veilig is om weg te gaan of niet.

Voor jou heb ik maar één tip, blijf doen wat je altijd deed, depressieve mensen sleuren je makkelijk hun belevingswereld in, dat doen ze niet opzettelijk, maar angst en ellende voelen zo enorm dat ze niet weten of ze alleen willen zijn of niet.

Gescheiden mannen voelen zich vaak eenzamer dan gescheiden vrouwen omdat mannen meer geneigd zijn om ineen relatie minder aandacht te besteden aan vrienden en/of het oppervlakkiger houden. Dat is dus niet zielig voor hem, dat is zijn keuze geweest en daar kan jij niets aan doen. Je mag best realistisch blijven en tegen hem ingaan, een depressie is verschrikkelijk maar zelfmedelijden door eigen, verkeerde, beslissingen hoef je niet te voeren.

Ik vind dit ongelooflijk rot voor je en ik zou als prioriteit stellen dat hij hoe dan ook aan de AD gaat en ook niet accepteren dat partner dat eventueel weigert.

I
Alle reacties Link kopieren
Ook geen drank?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven