Psyche
alle pijlers
Tot hier en niet verder. Grenzen aangeven! Hoe doe jij dat?
zaterdag 11 januari 2020 08:55
zaterdag 11 januari 2020 09:50
Klinkt niet anders dan de gemiddelde man met een drukke baan....als vrouw heb dan ineens je prio's verkeerd???blijfgewoonbianca schreef: ↑11-01-2020 09:49
En wel kunnen werken en de rest is te veel ? Heb je je prioriteiten wel goed dan ?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 11 januari 2020 09:51
Ah mijn kinderen gaan niet over mijn grenzen heen. Wij snappen elkaar.viva-amber schreef: ↑11-01-2020 09:43Met sommige mensen zoals je collega's of je kinderen kun je het niet 'uitmaken'. Het gras is ook niet altijd groener bij andere mensen. Niet alles en iedereen laten zich inruilen voor iemand die wel ruikt waar jouw grenzen liggen. Daarnaast leer je van vermijden echt helemaal niets.
En collega's die over mijn grenzen heengaan: dat heeft er in het verleden wel eens een enkele keer toe geleid dat ik voortijdig een volgende opdracht aannam.
Overigens liggen mijn grenzen vrij ver weg, dus zegt best wat over een ander als hij/zij daar dan toch nog overheen weet te komen.
zaterdag 11 januari 2020 09:55
Als man ook.viva-amber schreef: ↑11-01-2020 09:50Klinkt niet anders dan de gemiddelde man met een drukke baan....als vrouw heb dan ineens je prio's verkeerd???
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 11 januari 2020 09:55
De meesten vinden het belangrijk dat iemand tamelijk open, charmant, vriendelijk, persoonlijk, innemend, onderhoudend, positief, belangstellend, kundig is, maar hulpvaardigheid staat meestal niet helemaal bovenaan de lijst. Toch denken veel mensen dat ze juist deze laatste eigenschap bij zichzelf moeten cultiveren. Dat heeft volgens mij te maken met personen die ze in het verleden zijn tegengekomen die juist behoefte daaraan hadden. Iemand die een ander voor zichzelf aan het werk wil hebben is vaak niet de fijnste persoon op aarde.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 11 januari 2020 09:58
De bedrijfsarts zei tegen mij deze week. Ga meer eens je 80% inzetten voor een tijdje tot de emmer weer leeg is ipv altijd 120%. Ik heb collega's die ongelofelijk uitgekookt zijn. Ze werken zoveel als mogelijk thuis en hebben kun kinderopvang opgezegd, zijn altijd vrij met schoolvakanties. Eentje heeft tijdens ziekte zijn contracturen uitgebreid en werkt niet de afgesproken uren...dus zelfs tussen kerst en oud en nieuw kwam de leidinggevende met 10-15 extra klussen aanzetten. Ik heb dus aangegeven dat ik de samenwerkingen met deze mensen even stop zet omdat de balans zoek is. Heel apart: al mijn naaste collega's snappen het, maar het management en de betreffende dames niet...nou dan niet. Even goede vrienden.
Nee is nee en ik hoef daar geen begrip voor.
Nu moeten ze het onderling oplossen met de aanwezigheid en werkverdeling: moeilijk moeilijk....het was deze week dus ruzie tussen de dames daar degene die altijd Ja zei zit er niet meer tussen.
Nee is nee en ik hoef daar geen begrip voor.
Nu moeten ze het onderling oplossen met de aanwezigheid en werkverdeling: moeilijk moeilijk....het was deze week dus ruzie tussen de dames daar degene die altijd Ja zei zit er niet meer tussen.
viva-amber wijzigde dit bericht op 11-01-2020 10:01
5.60% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 11 januari 2020 09:59
Als jij alles oplost, leert je omgeving niet incasseren. En dat wringt nu.
Die te lage frustratie tolerantie van je omgeving moet opgerekt worden en kennelijk zend je uit dat als zij dat als een probleem zien, dat ook jouw probleem is. En dat is het niet.
Wat ik om me heen zie, is hoe belangrijk teamwerk is. Dus dat jij voelt dat er één lijn getrokken wordt. Dat je man bijv. je steunt als jij niet meer dingen voor de kinderen/ouders fixt én hij niet tolereert dat mochten de kids/ouders uit hun dak gaan dan, dat op jou wordt botgevierd.
Een gezamenlijke visie op respect is dan nodig in het gezin.
Maar aan jou om daarin assertief te zijn.
Die te lage frustratie tolerantie van je omgeving moet opgerekt worden en kennelijk zend je uit dat als zij dat als een probleem zien, dat ook jouw probleem is. En dat is het niet.
Wat ik om me heen zie, is hoe belangrijk teamwerk is. Dus dat jij voelt dat er één lijn getrokken wordt. Dat je man bijv. je steunt als jij niet meer dingen voor de kinderen/ouders fixt én hij niet tolereert dat mochten de kids/ouders uit hun dak gaan dan, dat op jou wordt botgevierd.
Een gezamenlijke visie op respect is dan nodig in het gezin.
Maar aan jou om daarin assertief te zijn.
zaterdag 11 januari 2020 10:09
Ik heb niet alle reacties gelezen, dus wellicht is dit al genoemd,maar ik heb veel gehad aan een assertiviteitscursus. Daar heb ik geleerd om op een rustige manier dingen te zeggen die ik normaal gesproken óf uit de weg ging,óf er met een gestrekt been in ging, waardoor het daarna op ruzie uitdraaide.
zaterdag 11 januari 2020 10:10
Heb je topic gevolgd van je zoon die ziek is. Ik lees daar ook hoe lastig je het vindt om jezelf gerust te stellen, je piekeren een halt toe te roepen en je stress niveau omlaag te krijgen.
Ook las ik hoe snel je advies en oplossingen aan wil dragen ipv sec te luisteren wanneer een ander (zoals bijv. je puber) deelt hoe hij zich voelt.
Kennelijk zit er ook wat winst te behalen bij je eigen incasseringsvermogen oprekken.
Ook las ik hoe snel je advies en oplossingen aan wil dragen ipv sec te luisteren wanneer een ander (zoals bijv. je puber) deelt hoe hij zich voelt.
Kennelijk zit er ook wat winst te behalen bij je eigen incasseringsvermogen oprekken.
zaterdag 11 januari 2020 10:17
Het beste dat ik ooit heb toegepast in mijn leven: NEE zeggen. Ook mij werd een schuldgevoel aangepraat en heb ik er ruzies om gehad maar nu respect. Ik was ook een pleaser wat ten koste ging van mijzelf en daar pas ik voor.
Laatst nog op mijn werk ben ik gevraagd extra te werken en ik zei ja, een aantal keer gedaan en daarna werd ik tot 5 keer toe op het laatste moment afgebeld. Toen ik het lef had te zeggen om anders in het nieuwe jaar te kijken hoe het zou gaan kreeg ik een grote bek. Heb per e-mail laten weten dat het mij niet paste maar nooit fatsoenlijk een bericht teruggekregen. Ik ben geen deurmat meer voor niemand!
Laatst nog op mijn werk ben ik gevraagd extra te werken en ik zei ja, een aantal keer gedaan en daarna werd ik tot 5 keer toe op het laatste moment afgebeld. Toen ik het lef had te zeggen om anders in het nieuwe jaar te kijken hoe het zou gaan kreeg ik een grote bek. Heb per e-mail laten weten dat het mij niet paste maar nooit fatsoenlijk een bericht teruggekregen. Ik ben geen deurmat meer voor niemand!
zaterdag 11 januari 2020 10:26
Da's best een goeie. Het kan alles betekenen van een lekkend dak tot ziekte tot relatiespanningen.mindervanmij schreef: ↑11-01-2020 10:17Ik denk dat dit misschien wel een heel goede zin kan zijn om voor alle situaties bij de hand te hebben trouwens: "op dit moment spelen er thuis een aantal dingen waardoor ik nu geen extra taken op mij kan nemen. Je zult dus even iemand anders moeten vragen"
De ene zal zich afvragen wat erachter zit en de ander zal dat niet interesseren zolang ze het werk maar uit kunnen besteden.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 11 januari 2020 10:30
Ja, daarom. En als iemand er toch nog op doorvraagt dan kun je ook gewoon zeggen dat je het er niet over wilt hebben, of dat het niet relevant is voor die persoon....
Ik heb zelf ook zo'n standaardzin voor mezelf aangeleerd, dat werkt heel goed, want vroeger stond ik ook vaak met de mond vol tanden als iemand iets aan mij vroeg. Die standaardzin val ik echt heel vaak op terug. Het is nog nooit iemand opgevallen
zaterdag 11 januari 2020 10:31
dithanke321 schreef: ↑11-01-2020 10:10Heb je topic gevolgd van je zoon die ziek is. Ik lees daar ook hoe lastig je het vindt om jezelf gerust te stellen, je piekeren een halt toe te roepen en je stress niveau omlaag te krijgen.
Ook las ik hoe snel je advies en oplossingen aan wil dragen ipv sec te luisteren wanneer een ander (zoals bijv. je puber) deelt hoe hij zich voelt.
Kennelijk zit er ook wat winst te behalen bij je eigen incasseringsvermogen oprekken.
zaterdag 11 januari 2020 10:39
Op welke manier zeg je nu nee dan? In wat voor situaties? Komt jouw nee agressief over op anderen, dat het met iedereen tot ruzie lijkt? Heb je jouw gezin vooraf verteld dat je vanaf nu niet meer alles gaat doen, omdat je aan het opbranden bent? Of ben je gewoon ineens nee gaan zeggen? Het klinkt stom dat je dat vooraf moet aankondigen, dat je voortaan vaker nee gaat zeggen, maar je managet daarmee de verwachtingen van anderen. Ze verwachten altijd een ja van jou, het is makkelijker om vooraf te zeggen dat ze hun verwachtingen moeten bijstellen.
zaterdag 11 januari 2020 10:40
Kriskornelig schreef: ↑11-01-2020 08:55En dan ga ik me nog schuldig voelen ook. En sorry zeggen. En uitleggen. En verdedigen.
Hiermee meteen ook stoppen. Nee zeggen kan zonder opgaaf van reden. Geef je wel een reden houdt het dan bij één reden en blijf die herhalen. Elke nieuwe reden geeft de andere partij ruimte om die reden voor jou 'op te lossen' en je 'nee' aan het wankelen te brengen.
Als je een reden geeft houd die reden dan zoveel mogelijk bij jezelf, want dat is het minst makkelijk tegen te spreken of op te lossen.
zaterdag 11 januari 2020 10:53
mindervanmij schreef: ↑11-01-2020 10:09Ik heb niet alle reacties gelezen, dus wellicht is dit al genoemd,maar ik heb veel gehad aan een assertiviteitscursus. Daar heb ik geleerd om op een rustige manier dingen te zeggen die ik normaal gesproken óf uit de weg ging,óf er met een gestrekt been in ging, waardoor het daarna op ruzie uitdraaide.
Dit inderdaad, mijn gestrekte been gebruik ik veel minder tegenwoordig n dat doet me goed. En ik ben heel goed geworden in razend snel bedenken waar mijn grens ligt.
zaterdag 11 januari 2020 11:08
Ook ben ik tegenwoordig veel alerter op wie iets vraagt een op hoe dringend de vragen zijn.
Ik heb drie nieuwe collega's die nog wegwijs moesten raken in onze school. Ze hadden best veel vragen over hoe dingen bij ons gingen maar ook over waar ze dingen konden vinden. Ik was bezig met het centraliseren van de voorraad in drie verschillende magazijnen dus logisch dat ik het aanspreek punt werd.
Met twee van hen liep het direct goed, de derde heeft zelf heel veel moeite met plannen en vraagt alles laatste moment een verwacht dan direct actie. Bij haar ben ik nu dus helemaal niet meer van de directe actie, tenzij het om EHBO gaat. Ik geef direct antwoord dat ik dat binnen termijn X zal regelen. Ik zie bij haar nog geen verbetering helaas, ze stuurt nu vaak leerlingen met de vraag naar mij, maar dat gaat haar helaas niet helpen.
Ik heb drie nieuwe collega's die nog wegwijs moesten raken in onze school. Ze hadden best veel vragen over hoe dingen bij ons gingen maar ook over waar ze dingen konden vinden. Ik was bezig met het centraliseren van de voorraad in drie verschillende magazijnen dus logisch dat ik het aanspreek punt werd.
Met twee van hen liep het direct goed, de derde heeft zelf heel veel moeite met plannen en vraagt alles laatste moment een verwacht dan direct actie. Bij haar ben ik nu dus helemaal niet meer van de directe actie, tenzij het om EHBO gaat. Ik geef direct antwoord dat ik dat binnen termijn X zal regelen. Ik zie bij haar nog geen verbetering helaas, ze stuurt nu vaak leerlingen met de vraag naar mij, maar dat gaat haar helaas niet helpen.
zaterdag 11 januari 2020 11:11
Bij nee kunnen zeggen hoort vooral leren te verdragen dat anderen dat soms onprettig ontvangen.
Dat nee zeggen is namelijk niet zo moeilijk. Het moeilijk zit hem in je niet zo laten raken door de reactie van de ander daarop.
Wel vreemd dat je zelfs ruzie met je man krijgt.
Ik neem aan dat hij op de hoogte is van je gevoel opgebrand te zijn en dat je naar een psycholoog gaat.
Hoezo accepteert hij je nee niet?
Dat nee zeggen is namelijk niet zo moeilijk. Het moeilijk zit hem in je niet zo laten raken door de reactie van de ander daarop.
Wel vreemd dat je zelfs ruzie met je man krijgt.
Ik neem aan dat hij op de hoogte is van je gevoel opgebrand te zijn en dat je naar een psycholoog gaat.
Hoezo accepteert hij je nee niet?
zaterdag 11 januari 2020 11:15
Waarschijnlijk, maar nu vul ik in, omdat man toch niet echt op de hoogte is. Mijn man heeft ook weleens gezegd: ja maar, waarom heb je dat niet gezegd dan? Dat heb ik wél, maar blijkbaar komen mijn ‘ik zie het niet meer zitten’ (bv), minder heftig aan dan als een ander het zegt.consuelabananahammok schreef: ↑11-01-2020 11:11Bij nee kunnen zeggen hoort vooral leren te verdragen dat anderen dat soms onprettig ontvangen.
Dat nee zeggen is namelijk niet zo moeilijk. Het moeilijk zit hem in je niet zo laten raken door de reactie van de ander daarop.
Wel vreemd dat je zelfs ruzie met je man krijgt.
Ik neem aan dat hij op de hoogte is van je gevoel opgebrand te zijn en dat je naar een psycholoog gaat.
Hoezo accepteert hij je nee niet?
Iemand heeft mij weleens verteld: ja maar jij downgrade álles terwijl anderen alles een beetje aandikken. Dan lijkt mijn: ik trek het niet, als ‘eventjes een off -day’ terwijl ik er dan net zo doorheen zit als iemand die praktisch opgebrand is.
zaterdag 11 januari 2020 11:20
Lijkt mij belangrijk dat je je gezin bij elkaar roept en verteld dat je overbelast bent en een stap terug gaat doen in alles maar vanzelfsprekend te blijven doen.Mevrouw75 schreef: ↑11-01-2020 11:15Waarschijnlijk, maar nu vul ik in, omdat man toch niet echt op de hoogte is. Mijn man heeft ook weleens gezegd: ja maar, waarom heb je dat niet gezegd dan? Dat heb ik wél, maar blijkbaar komen mijn ‘ik zie het niet meer zitten’ (bv), minder heftig aan dan als een ander het zegt.
Iemand heeft mij weleens verteld: ja maar jij downgrade álles terwijl anderen alles een beetje aandikken.
De meeste mensen zijn echt geen nare personen die bewust over je heen walsen wanneer je uitlegt hoe het met je gaat.
Maar moet je dat wel duidelijk aangeven idd
zaterdag 11 januari 2020 11:48
Dit is excact wat ik doe en ik krijg nu continu terug: prima dat je voor jezelf kiest maar daarbij ga je voorbij aan mijn gevoelens. Of: met jouw grensen aangeven ga je over die van mij heen.MissMaran schreef: ↑11-01-2020 09:11Je gaat nog steeds over je grenzen heen, elke keer dat jij loopt te pleasen of sorry zegt nadat je nee hebt gezegd, neemt je kracht af en blijven mensen je niet serieus nemen en blijven over je heen lopen, je krijgt me toch een burn out van heb ik jou daar.
Vanaf nu laat je precies zien wat jij voelt, al schreeuw je keihard nee ik ben op, zie dat toch eens ik kan niet meer!!
Laat het ze naar voelen, doe net zo labiel als dat jij je voelt als jij je groot houdt gaat je laatste beetje kracht er aan.
Zeg duidelijk, ik ben het zat dat iedereen maar aan me blijft trekken en dingen van me vragen, ik kan niet meer ik moet aan mezelf denken, zeg duidelijk ik moet nu voor mezelf kiezen en als je dat niet accepteerd wil ik voorlopig met rust gelaten worden en dat wordt me ook verplicht door de dokter.
Je bent op, gebruik je zwakte als je kracht, tis nu tijd voor jou en nee is nee, kijken wie er overblijft en echt om je geeft.
Je bent niks aan niemand verplicht.
Ik heb inderdaad geschreeuwd en gehuild. Ik ben boos geworden, verdrietig geweest, verbolgen, en allerredelijkst maar het is gewoon tegen dovenmansoren. Ik word daar echt moedeloos van. Plus dat ik daar helemaal geen vrienden mee maak. Super lastig.
zaterdag 11 januari 2020 11:49
Ja dat zou natuurlijk heel goed kunnen. Ik heb daar ook wel over nagedacht. Ik denk dat de waarheid een beetje in het midden licht. Feit is dat ik wel het gevoel is dat ik het middelpunt van ieders leven ben momenteel. Het is natuurlijk zo gegroeid en ik heb het laten gebeuren. Maar dat terugdraaien is gewoon bizar moeilijk
