Paardrijden op “latere” leeftijd

12-01-2020 20:55 3042 berichten
Zijn er meer mensen hier die op latere leeftijd zijn gaan paardrijden of willen gaan paardrijden (en hier eventueel over willen kletsen/ervaringen uit willen wisselen)?

Wat vind je er van? Hoe lang ben je al bezig?
Is het te doen? Vind je het leuk? Rijd je op de manege niet tussen allemaal hele jonge meiden? Heb je groepsles of privéles? Tips? Aandachtspunten?

Ik ben zelf 39 en heb onlangs een kennismakingsgesprek gehad bij een manege. Dat was leuk; lieve mensen, leuke sfeer, paarden zagen er goed en happy uit.
Ik ga binnenkort beginnen met 5 proeflessen (privéles).
Ben zeer benieuwd. Ook of ik het durf en niet als een houten klaas op dat paard zit (ik was vroeger met alles best bang om te vallen en daardoor te stijf en te voorzichtig, ik hoop dat ik daar overheen gegroeid ben :)).

Mijn doel zou zijn om ooit buitenritten in het bos te kunnen maken (erg mooie omgeving voor paardrijden hier).

Wat is jouw doel?
En rijd je op een eigen paard of paarden van de manege?

Dames en heren die al vanaf jonge leeftijd paardrijden mogen uiteraard ook reageren.
Alle reacties Link kopieren
Wat leuk To!

Ik rij al vanaf kleins af aan dus ik heb geen ervaring met latere leeftijd starten. Mocht je je niet thuis voelen op de manege zijn er ook andere opties. Google dan bijv is op IJslandse paarden heerlijk om op buiten te rijden en er zijn instructeurs die goeie privé lessen geven met hun eigen paard

Veel succes!
where ever you go, go with your heart
Alle reacties Link kopieren
Ik heb in mijn tiener jaren altijd wel paardgereden maar na mijn 25ste gestopt. Op mijn 54ste de draad weer opgepakt. Reden was dat een van mijn kinderen ook dol is op paardrijden en ik samen met haar strandritten wilde maken. Dus weer een aantal groeps lessen genomen. Op zich ging het goed en die strandrit is er ook van gekomen maar had er ook gelijk een achillespees blessure aan overgehouden. Daardoor een tijd problemen gehad met hardlopen wat eigenlijk mijn sport is. Eenmaal hersteld van de blessure durfde ik het risico niet meer te nemen om weer met paardrijden een blessure op te lopen waardoor ik in problemen zou komen met het hardlopen.
Leuk TO dat je dit gaat doen!

Ik heb zelf een eigen paard en rijd al van jongs af aan, dus geen ervaring met “beginnen op latere leeftijd”, maar ik wil je veel plezier en succes wensen. :)
Alle reacties Link kopieren
Ik heb vroeger gereden en ben afgelopen februari na 20 jaar weer begonnen. Ik rij in een leuke volwassenen les waar de ervaringen gevarieerd zijn, leer je alleen maar van. Lekker doen zou ik zeggen!
Ik heb zelf jarenlang paardgereden. Niet schrikken als het in het begin hobbelig voelt! Zelfs als je jong begint moet je het ritme van het paard vinden in draf en galop! :high5:

Mijn vader was de man die nooit op een paard zou gaan zitten(die had in zijn jeugd zelfs de optie tot een eigen paard). En hij is uiteindelijk op vakantie toch op een paard gestapt omdat ik niet alleen met Franstalige meedurfde. Was zo leuk. :proud:
Skawa schreef:
12-01-2020 21:01
Wat leuk To!

Ik rij al vanaf kleins af aan dus ik heb geen ervaring met latere leeftijd starten. Mocht je je niet thuis voelen op de manege zijn er ook andere opties. Google dan bijv is op IJslandse paarden heerlijk om op buiten te rijden en er zijn instructeurs die goeie privé lessen geven met hun eigen paard

Veel succes!
O, wat een leuke tip. Ik wist helemaal niet dat zoiets ook kon.
baukje schreef:
12-01-2020 21:05
Ik heb in mijn tiener jaren altijd wel paardgereden maar na mijn 25ste gestopt. Op mijn 54ste de draad weer opgepakt. Reden was dat een van mijn kinderen ook dol is op paardrijden en ik samen met haar strandritten wilde maken. Dus weer een aantal groeps lessen genomen. Op zich ging het goed en die strandrit is er ook van gekomen maar had er ook gelijk een achillespees blessure aan overgehouden. Daardoor een tijd problemen gehad met hardlopen wat eigenlijk mijn sport is. Eenmaal hersteld van de blessure durfde ik het risico niet meer te nemen om weer met paardrijden een blessure op te lopen waardoor ik in problemen zou komen met het hardlopen.
Wat jammer zeg!
Zou inderdaad wel echt heerlijk zijn om samen regelmatig te rijden, maar ik snap dat je het risico niet meer aandurft.

Je hoort overigens volgens mij wel vaker dat mensen vroeger altijd hebben gereden, daarna (soms door het krijgen van kinderen) járen gestopt zijn en dan toch na heel veel jaren de draad weer oppakken en echt weer helemaal “aangestoken” worden.
Op de manege sprak ik ook een vrouw die dat had.... 15 jaar niet meer gereden, een aantal kinderen gekregen en nu toch weer gaan rijden en binnen no-time een eigen paard gekocht en helemaal verslaafd weer.....
Herfstblaadje19 schreef:
12-01-2020 21:19
Leuk TO dat je dit gaat doen!

Ik heb zelf een eigen paard en rijd al van jongs af aan, dus geen ervaring met “beginnen op latere leeftijd”, maar ik wil je veel plezier en succes wensen. :)
Dank je wel!!
Ik zal laten weten hoe het gaat.
Redcurls schreef:
12-01-2020 21:21
Ik heb vroeger gereden en ben afgelopen februari na 20 jaar weer begonnen. Ik rij in een leuke volwassenen les waar de ervaringen gevarieerd zijn, leer je alleen maar van. Lekker doen zou ik zeggen!
Grappig, na 20 jaar! Je verleert het niet echt denk ik he (net als fietsen)?
Superleuk dat je het weer op hebt gepakt.
Hoe vond je het om die eerste keer weer op een paard te zitten? Ging dat gelijk weer goed?
Miss-Pippilotta schreef:
12-01-2020 21:30
Dank je wel!!
Ik zal laten weten hoe het gaat.
Ik heb een bijrijder gehad die vroeger altijd had gereden en dit ook op latere leeftijd weer had opgepakt. Zij zag een eigen paard niet zitten, maar genoot er enorm van om mijn paard te verzorgen/rijden. Wie weet of een bijrijdpaard, als je de manege op den duur wat “ontgroeid” bent, iets voor je is. :)
Alle reacties Link kopieren
Miss-Pippilotta schreef:
12-01-2020 21:32
Grappig, na 20 jaar! Je verleert het niet echt denk ik he (net als fietsen)?
Superleuk dat je het weer op hebt gepakt.
Hoe vond je het om die eerste keer weer op een paard te zitten? Ging dat gelijk weer goed?

Dat dacht ik eerst ook... Jaren een eigen paard gehad, na 20 jaar weer een les genomen en wat een hel. Kreeg het beestje niet in galop, draven heeft beurse plekken opgeleverd waar je ze niet wil hebben, het enige wat goed ging was stappen. Tot zover 'dat verleer je niet'.
Creativity is intelligence having fun
YellowLemon schreef:
12-01-2020 21:24
Ik heb zelf jarenlang paardgereden. Niet schrikken als het in het begin hobbelig voelt! Zelfs als je jong begint moet je het ritme van het paard vinden in draf en galop! :high5:

Mijn vader was de man die nooit op een paard zou gaan zitten(die had in zijn jeugd zelfs de optie tot een eigen paard). En hij is uiteindelijk op vakantie toch op een paard gestapt omdat ik niet alleen met Franstalige meedurfde. Was zo leuk. :proud:
Ha ha
Leuk.
Ja, ik ben benieuwd. Zal best wel wennen zijn en ik ben wat dat betreft ook niet zo’n held, dus misschien te voorzichtig/stijfjes. Ik hoop dat ik me gewoon relaxed voel en durf en niet denk zodra ik eenmaal op het paard zit: aaaaaaaah, toch wel eng en groot...
We zullen zien, heb er wel echt zin in.
En ik weet dat ze voor de echte beginners natuurlijk ook superlieve, rustige paarden gebruiken.
Alle reacties Link kopieren
Vroeger heel veel paard gereden,wedstrijden,maar toen had ik een arabier en een volbloed.
Helaas heb ik ze niet meer. ( Gestorven)

En opleiding gaan volgen en uit huis gegaan.
Daarna nooit meer gereden.
Maar als je een maal het paarden virus heb,dan kom je er niet meer van af.
Sinds vandaag weer erop gezeten,het was weer heerlijk,en ik ga weer regelmatig rijden,en van de zomer weer buitenritten gaan maken.
Maar morgen zal ik spierpijn krijgen.
Herfstblaadje19 schreef:
12-01-2020 21:34
Ik heb een bijrijder gehad die vroeger altijd had gereden en dit ook op latere leeftijd weer had opgepakt. Zij zag een eigen paard niet zitten, maar genoot er enorm van om mijn paard te verzorgen/rijden. Wie weet of een bijrijdpaard, als je de manege op den duur wat “ontgroeid” bent, iets voor je is. :)
Ja, dat zou inderdaad ook kunnen! Ook een goede mogelijkheid inderdaad.
Kirby schreef:
12-01-2020 21:39
Dat dacht ik eerst ook... Jaren een eigen paard gehad, na 20 jaar weer een les genomen en wat een hel. Kreeg het beestje niet in galop, draven heeft beurse plekken opgeleverd waar je ze niet wil hebben, het enige wat goed ging was stappen. Tot zover 'dat verleer je niet'.
Ooooooo, pffff.... dat had ik niet verwacht. Dat is dan wel even een tegenvaller. Gelukkig ben je toch door gegaan..
Na hoeveel tijd/lessen had je het weer een beetje onder de knie?
Alle reacties Link kopieren
Om mijn 12de een klein jaartje les gehad maar toen was ik te bang. Maar oh, wat vond ik dat jammer!

Toen mijn dochter begon met lessen op haar 7de, begon het weer te kriebelen En ben ikzelf op mijn 39de ook weer begonnen. Niet bij een manege, ik hou niet van maneges. Mijn dochter en ik hebben les gehad bij een IJslander-stal en dat was heerlijk! Altijd buiten les, veel buitenritten en vooral: heel veel aandacht voor omgaan met je paard, contact met je paard, zorgen voor je paard, communiceren, aanvoelen.
Nog steeds ben ik een wat angstige rijder, eerst paard goed leren aanvoelen voor ik er mee verder durf te gaan, vertrouwen opbouwen. Maar dat gaat met een nieuw paard wel sneller nu dan in het begin. Bij de IJslander stal kon ik gelukkig gewoon mijn favorieten rijden, ik hoefde niet iedere keer te wisselen.

Toen ik na twee jaar voor het eerst in volle galop door het bos ging heb ik gehuild van extase en overwinning. Het mooiste gevoel wat er is!

Inmiddels ook lessen Western rijden gehad ( zoooooooo cool!) en met quarterhorses het bos in geweest en door het meer gereden.

Dus: doen! Maar wel op een goede plek. Je moet zelf over drempels heen stappen, en er niet overheen geduwd worden. Alles in jouw tempo. Het is belangrijk dat je vertrouwen krijgt in je eigen kunnen.
wendy7373 schreef:
12-01-2020 21:40
Vroeger heel veel paard gereden,wedstrijden,maar toen had ik een arabier en een volbloed.
Helaas heb ik ze niet meer. ( Gestorven)

En opleiding gaan volgen en uit huis gegaan.
Daarna nooit meer gereden.
Maar als je een maal het paarden virus heb,dan kom je er niet meer van af.
Sinds vandaag weer erop gezeten,het was weer heerlijk,en ik ga weer regelmatig rijden,en van de zomer weer buitenritten gaan maken.
Maar morgen zal ik spierpijn krijgen.
Wat gaaf dat je weer gereden hebt! Had je ineens weer zoiets van: nu ga ik het weer oppakken? Of deed de mogelijkheid zich toevallig voor?
Wat voelde je die eerste keer weer allemaal?

Spierpijn zal wel ja...

Jammer dat je je eigen paarden niet meer hebt, dat zal verdrietig zijn geweest. Zijn ze oud geworden?

Wat super dat je weer buitenritten gaat maken. Lijkt me heerlijk! Ga je dat nu voorlopig via een manege doen?
Alle reacties Link kopieren
Miss-Pippilotta schreef:
12-01-2020 21:44
Ooooooo, pffff.... dat had ik niet verwacht. Dat is dan wel even een tegenvaller. Gelukkig ben je toch door gegaan..
Na hoeveel tijd/lessen had je het weer een beetje onder de knie?
Dat zullen we nooit weten want ik ben er meteen mee gestopt. :-D
Creativity is intelligence having fun
patchouli_ schreef:
12-01-2020 21:48
Om mijn 12de een klein jaartje les gehad maar toen was ik te bang. Maar oh, wat vond ik dat jammer!

Toen mijn dochter begon met lessen op haar 7de, begon het weer te kriebelen En ben ikzelf op mijn 39de ook weer begonnen. Niet bij een manege, ik hou niet van maneges. Mijn dochter en ik hebben les gehad bij een IJslander-stal en dat was heerlijk! Altijd buiten les, veel buitenritten en vooral: heel veel aandacht voor omgaan met je paard, contact met je paard, zorgen voor je paard, communiceren, aanvoelen.
Nog steeds ben ik een wat angstige rijder, eerst paard goed leren aanvoelen voor ik er mee verder durf te gaan, vertrouwen opbouwen. Maar dat gaat met een nieuw paard wel sneller nu dan in het begin. Bij de IJslander stal kon ik gelukkig gewoon mijn favorieten rijden, ik hoefde niet iedere keer te wisselen.

Toen ik na twee jaar voor het eerst in volle galop door het bos ging heb ik gehuild van extase en overwinning. Het mooiste gevoel wat er is!

Inmiddels ook lessen Western rijden gehad ( zoooooooo cool!) en met quarterhorses het bos in geweest en door het meer gereden.

Dus: doen! Maar wel op een goede plek. Je moet zelf over drempels heen stappen, en er niet overheen geduwd worden. Alles in jouw tempo. Het is belangrijk dat je vertrouwen krijgt in je eigen kunnen.
Wat een mooi verhaal. Dank voor het delen.

Goh, interessant om al deze ervaringen te lezen, ik wist helemaal niet dat zoiets ook bestond.
Ga ik zeker ook eens naar kijken.
Mijn doel is namelijk ook echt recreatief rijden en buitenritten maken.

Mooi dat het nu zo goed gaat en dat je er zoveel plezier in hebt. En ik kan me voorstellen dat het een hele overwinning op jezelf was!!

Ik ben nu ook minder bang en voorzichtig dan vroeger, dus ik hoop dat het bij mij ook goed gaat.
Maar inderdaad op mijn eigen tempo.
En het ligt bij mij ook erg aan de docent/instructeur. Ik moet niet iemand hebben die teveel gaat pushen of snel boos wordt. Dan word ik bang om het fout te doen en diegene boos te maken of zo (zo’n instructeur had ik met rijles voor de auto, vre-se-lijk).
Alle reacties Link kopieren
Kirby schreef:
12-01-2020 21:39
Dat dacht ik eerst ook... Jaren een eigen paard gehad, na 20 jaar weer een les genomen en wat een hel. Kreeg het beestje niet in galop, draven heeft beurse plekken opgeleverd waar je ze niet wil hebben, het enige wat goed ging was stappen. Tot zover 'dat verleer je niet'.

Idd, je verleert het mss niet, maar je conditie, als je jaren niet meer hebt gereden of voor het eerst gaat rijden, is echt ruk als je moet draven. Lichtrijden gaat nog wel maar doorzitten, galop, ben je binnen 5 minuten klaar mee, laat staan nog met je benen het paard kunnen sturen.
iceteapeach wijzigde dit bericht op 12-01-2020 21:57
7.05% gewijzigd
wij slapen nooit.
Kirby schreef:
12-01-2020 21:49
Dat zullen we nooit weten want ik ben er meteen mee gestopt. :-D
Aaaaah, wel jammer eigenlijk! Geen spijt gekregen? Het zou best kunnen dat je het na een paar lessen weer helemaal leuk had gevonden.
Maar geen goede ervaring dus.... zou natuurlijk kunnen dat ik na 1 les ook direct genezen ben :). Daarom koop ik ook nog geen laarzen en een cap en weet ik het allemaal.
Vroeger zou ik dat gedaan hebben, maar inmiddels ben ik wijzer :).
Alle reacties Link kopieren
Miss-Pippilotta schreef:
12-01-2020 21:53
Wat een mooi verhaal. Dank voor het delen.

Goh, interessant om al deze ervaringen te lezen, ik wist helemaal niet dat zoiets ook bestond.
Ga ik zeker ook eens naar kijken.
Mijn doel is namelijk ook echt recreatief rijden en buitenritten maken.

Mooi dat het nu zo goed gaat en dat je er zoveel plezier in hebt. En ik kan me voorstellen dat het een hele overwinning op jezelf was!!

Ik ben nu ook minder bang en voorzichtig dan vroeger, dus ik hoop dat het bij mij ook goed gaat.
Maar inderdaad op mijn eigen tempo.
En het ligt bij mij ook erg aan de docent/instructeur. Ik moet niet iemand hebben die teveel gaat pushen of snel boos wordt. Dan word ik bang om het fout te doen en diegene boos te maken of zo (zo’n instructeur had ik met rijles voor de auto, vre-se-lijk).
In welke regio woon je? Wellicht hebben we tips voor een leuke stal.
iceteapeach schreef:
12-01-2020 21:55
Idd, je verleert het mss niet, maar je conditie, als je jaren niet meer hebt gereden, is echt ruk als je moet draven. Lichtrijden gaat nog wel maar doorzitten, galop, ben je binnen 5 minuten klaar mee.
Ben benieuwd hoe dat bij mij zou gaan dan; want mijn conditie is echt enorm slecht. Heel naïef ook helemaal niet bedacht dat je een goede conditie nodig hebt (of mist) met paardrijden.
Eerste twee lessen zal ik nog wel overleven. Lessen duren een half uur. :)
Miss-Pippilotta schreef:
12-01-2020 21:39
Ha ha
Leuk.
Ja, ik ben benieuwd. Zal best wel wennen zijn en ik ben wat dat betreft ook niet zo’n held, dus misschien te voorzichtig/stijfjes. Ik hoop dat ik me gewoon relaxed voel en durf en niet denk zodra ik eenmaal op het paard zit: aaaaaaaah, toch wel eng en groot...
We zullen zien, heb er wel echt zin in.
En ik weet dat ze voor de echte beginners natuurlijk ook superlieve, rustige paarden gebruiken.
Maar ook als je op dat paard stapt en denkt “aaah dit is eng en hoog!” is dat ok hè. In het begin stap je dan gewoon de bak door totdat je meer ontspant. Dat is misschien wel een van de mooie dingen van paardrijden, de samenwerking met het dier. Het vertrouwen wat je hem of haar moet geven en ook terug krijgt omdat je op z’n rug mag. :mrgreen:

Ok ik begin ook weer. *gaat op zoek naar een paard*.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven