Ruimte om er te mogen zijn

17-01-2020 22:39 116 berichten
k heb al tijdje getwijfeld een draadje op het forum aan te maken, maar dan komt het ' serieus, 35 en aan het zeuren over een nare jeugd' gevoel naar boven.

Ik vertelde begin december lieve vriendinnen voor het eerst wat er speelde, waar dit vandaan kwam, over mijn jeugd.
Hun reacties raakte me zo diep.
En ineens, voor het eerst in 10 jaar ofzo, is daar die behoefte tot praten, tot gehoord worden weer.
Op erkenning.

Maar waar, bij wie.
En wat in godsnaam.
Fijn huisje, baan, gezonde kinderen, redelijk competente moeder, lieve partner die me op handen draagt.
Ik coop op een redelijke manier met alles. Niet destructief,ben niet depressief, niet suïcidaal.
Zoveel meer dan ik ooit had durven dromen.
Zo ontzettend veel om dankbaar voor te zijn.

Wat kan iemand zeggen behalve 'ja rot. Doorademen, en dan wordt het straks weer februari en komt er meer zon en voel je je weer beter. Tot die tijd maar in winterslaapstand met weinig verwachtingen en verplichting. Je doet het goed, houd vol. Je hebt veel om van te genieten.

En dan onuitgesproken 'nog steeds? Serieously? Get a life aansteller.'

Nu dus toch een draadje met ruimte voor alles wat geen ruimte mag krijgen.
Over vroeger, en hoe vroeger toch nu blijft.
Over nu, en hoe verwarrend ik het even vind.

Over alles wat ik niet wil weten, niet wil voelen, niet wil zijn. Maar er toch is. Bij mij hoort.
Vroeger is niet meer te veranderen en het heeft alleen invloed op je leven als je weigert het los te laten en juist omdat je het niet meer kunt veranderen is het het beste om het los te laten en er vooral niets meer van te maken dan het is, het verleden.
Het is menseigen om vast te bijten in zaken die als onrechtvaardig worden gezien, maar als je dat doet, dan blijft het verleden ook in het heden en de toekomst het leven vergallen en ontzeg je jezelf de kans om echt vrij en gelukkig te zijn door al dat geknaag aan je goede gemoed.

Mocht het leed van buitenaf zijn gekomen, dan kan je voor jezelf bepalen dat zij die de oorzaak zijn niet de wijsheid hadden om op een volwassen wijze met je om te gaan en dat is onkunde en onkunde is haast onmogelijk verwijtbaar, want niet beter weten.

Jammer dat alle moois dat je nu in je leven hebt wordt overschaduwd door dat wat je niet los kunt laten, dat je niet kunt vergeven, dat je hen die verantwoordelijk zijn niet kan zien voor wat ze werkelijk waard zijn, niets dus.

Als je het verleden belangrijker acht dan het heden en de toekomst, ontzeg je jezelf een goed gemoed, een goed leven en gelukkig zijn.

Zonder te weten wat er gaande is schrijf ik dit vanuit mijn beste intentie en hoop dat je jezelf kunt onthouden van een groot JA MAAR en eens stilstaat bij wat je toegereikt krijgt.
Jemig Cateautje. Iemand schrijft dat ze er 35 jaar niet over gepraat heeft, dat ze er moeite mee heeft en een enorme drempel iver moet voor dit topic en dan kom jij met ‘vroeger is vroeger daar moet je niet in blijven hangen’?

Mensen kunnen serieus beschadigd worden door hun jeugd en heel veel mensen, vooral de doorzetters, de mensen die de schouders er altijd onder zetten zien dat veel en veel te laat in. En als je dat dan wel gaat inzien dan is dat vaak een enorme schok en dan is er nog heel veel meer werk aan de winkel dan ‘Ah joh je moet vroeger niet nu laten overschaduwen’.
Teamavocado,

Dapper van je dit topic. Ik meen te lezen dat het je moeite kost, want je blijft vrij vaag. Toch goed dat je het doet denk ik. Hoe komt het dat je het nu met vriendinnen besprak? Was er een aanleiding?
Prachtige post, Cateautje.
Alle reacties Link kopieren
Hoi TeamAvocado, er zijn verschillende manieren om ermee om te gaan. De manier die Cateautje hierboven beschrijft is er een van, en voor veel mensen werkt het. Maar soms heb je behoefte aan die ruimte. Dit kan een heel fijn forum zijn om anoniem stoom af te blazen, herkenning en steun te vinden. Ik hoop dat je vindt wat je zoekt in dit topic, anders kan je ook eens bij een van de bestaande draadjes kijken of je ergens wilt aansluiten.
dana wijzigde dit bericht op 14-04-2020 12:16
30.66% gewijzigd
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
Malinois schreef:
17-01-2020 23:38
Jemig Cateautje. Iemand schrijft dat ze er 35 jaar niet over gepraat heeft, dat ze er moeite mee heeft en een enorme drempel iver moet voor dit topic en dan kom jij met ‘vroeger is vroeger daar moet je niet in blijven hangen’?

Mensen kunnen serieus beschadigd worden door hun jeugd en heel veel mensen, vooral de doorzetters, de mensen die de schouders er altijd onder zetten zien dat veel en veel te laat in. En als je dat dan wel gaat inzien dan is dat vaak een enorme schok en dan is er nog heel veel meer werk aan de winkel dan ‘Ah joh je moet vroeger niet nu laten overschaduwen’.
Jij weet niets van mijn verleden en niets van de mogelijkheden om erover te kunnen praten. Nada, noppes, niente, zipdediedoeda.
Cateautje schreef:
17-01-2020 23:43
Jij weet niets van mijn verleden en niets van de mogelijkheden om erover te kunnen praten. Nada, noppes, niente, zipdediedoeda.
Ik zeg ook niks over jouw verleden. Wel dat ‘laat het verleden gewoon rusten’ een nogal gevaarlijk advies kan zijn
Malinois schreef:
17-01-2020 23:54
Ik zeg ook niks over jouw verleden. Wel dat ‘laat het verleden gewoon rusten’ een nogal gevaarlijk advies kan zijn
Neem ik de moeite om een heel verhaal te schrijven, dun jij het uit tot een oneliner die nergens op slaat. Da's pas gevaarlijk.
Vertel hier maar gerust als dat oplucht. Heb je ook aan professionele hulp gedacht? Met een vreemde praten kan enorm prettig zijn omdat die los staat van jou en de hele situatie. Hoe reageerden je vriendinnen?

:hug:
Cadeautje en Malinois, zullen we geen discussie gaan voeren hier? :heart:

TO, dingen van vroeger kunnen je zo kleuren... het niet kunnen verwerken en loslaten ook. :hug:
Ik snap wel wat cateautje bedoeld, en ik denk dat het uiteindelijke doel is om 'het verleden in het verleden te laten'.

Voor mij geldt hetzelfde wat Dana beschrijft. Ik ben heel lang doorgegaan zonder stil te staan bij wat er van binnen gebeurt, en ik deal nu met de gevolgen daarvan.

Om het verleden te laten waar het hoort, is een verwerkingsproces nodig. Daar ben ik nu volop mee bezig. Ik dacht dat het seksueel misbruik hetgeen was waarmee ik moest 'dealen', maar nadat ik dit grotendeels had verwerkt was er ook ineens ruimte voor de rest: mijn opvoeding. Pas toen zag ik in hoe schadelijk die is geweest en hoe die mij heeft gevormd.

Het is een heel proces: Mezelf leren begrijpen, mogen rouwen om de jeugd die ik had willen hebben. Met als doel om inderdaad, uiteindelijk, het verleden in het verleden te laten, te accepteren dat dat mijn verleden is, mij heeft gevormd tot wie ik ben, positief en negatief. Dat ik er mag zijn met al mijn gekke hersenkronkels en mooie kwaliteiten.

De een kan dat op zichzelf, de ander heeft daar wat hulp bij nodig. Ik heb er hulp bij nodig, iemand die me ondersteunt bij het neerhalen van die torenhoge wankele muren en me helpt aan het bouwen van een mooie, stevige fundering.

Iedereen heeft zijn eigen proces.
Alle reacties Link kopieren
Cateautje schreef:
17-01-2020 23:27
Vroeger is niet meer te veranderen en het heeft alleen invloed op je leven als je weigert het los te laten en juist omdat je het niet meer kunt veranderen is het het beste om het los te laten en er vooral niets meer van te maken dan het is, het verleden.
Het is menseigen om vast te bijten in zaken die als onrechtvaardig worden gezien, maar als je dat doet, dan blijft het verleden ook in het heden en de toekomst het leven vergallen en ontzeg je jezelf de kans om echt vrij en gelukkig te zijn door al dat geknaag aan je goede gemoed.

Mocht het leed van buitenaf zijn gekomen, dan kan je voor jezelf bepalen dat zij die de oorzaak zijn niet de wijsheid hadden om op een volwassen wijze met je om te gaan en dat is onkunde en onkunde is haast onmogelijk verwijtbaar, want niet beter weten.

Jammer dat alle moois dat je nu in je leven hebt wordt overschaduwd door dat wat je niet los kunt laten, dat je niet kunt vergeven, dat je hen die verantwoordelijk zijn niet kan zien voor wat ze werkelijk waard zijn, niets dus.

Als je het verleden belangrijker acht dan het heden en de toekomst, ontzeg je jezelf een goed gemoed, een goed leven en gelukkig zijn.

Zonder te weten wat er gaande is schrijf ik dit vanuit mijn beste intentie en hoop dat je jezelf kunt onthouden van een groot JA MAAR en eens stilstaat bij wat je toegereikt krijgt.
Oe, dit is een heftige boodschap voor iemand die worstelt met het verleden een plek geven..... Ik weet uit ervaring hoe verschrikkelijk je verleden (zeker als je je niet bewust was dat het eigenlijk heel schadelijk voor je was) het heden kan beïnvloeden. Ik heb heel lang gedacht dat het negeren van het verleden en proberen iets te maken van het nu mijn manier van leven was. Totdat het echt mis ging. Dit kan een heel gevaarlijk advies zijn aan een kwetsbaar iemand.

TO: als je daadwerkelijk over je verleden wilt praten, is het misschien ook een idee om eens een therapeut te zoeken die ook groepen begeleid. Ik heb heel veel aan een groepje waarin je elkaar steunt en waar niemand het gek vindt dat je als volwassen vrouw toch problemen ondervindt van een jeugd die je nog lastig valt. Want onderdrukken en "men" vindt dat ik het nu goed heb maar ik voel het niet is niet heilzaam gebleken voor mij.
Zonder oorzaak geen gevolg
Alle reacties Link kopieren
GreenLadyFern schreef:
18-01-2020 07:45
Ik snap wel wat cateautje bedoeld, en ik denk dat het uiteindelijke doel is om 'het verleden in het verleden te laten'.

Voor mij geldt hetzelfde wat Dana beschrijft. Ik ben heel lang doorgegaan zonder stil te staan bij wat er van binnen gebeurt, en ik deal nu met de gevolgen daarvan.

Om het verleden te laten waar het hoort, is een verwerkingsproces nodig. Daar ben ik nu volop mee bezig. Ik dacht dat het seksueel misbruik hetgeen was waarmee ik moest 'dealen', maar nadat ik dit grotendeels had verwerkt was er ook ineens ruimte voor de rest: mijn opvoeding. Pas toen zag ik in hoe schadelijk die is geweest en hoe die mij heeft gevormd.

Het is een heel proces: Mezelf leren begrijpen, mogen rouwen om de jeugd die ik had willen hebben. Met als doel om inderdaad, uiteindelijk, het verleden in het verleden te laten, te accepteren dat dat mijn verleden is, mij heeft gevormd tot wie ik ben, positief en negatief. Dat ik er mag zijn met al mijn gekke hersenkronkels en mooie kwaliteiten.

De een kan dat op zichzelf, de ander heeft daar wat hulp bij nodig. Ik heb er hulp bij nodig, iemand die me ondersteunt bij het neerhalen van die torenhoge wankele muren en me helpt aan het bouwen van een mooie, stevige fundering.

Iedereen heeft zijn eigen proces.
Ah, dit dus :) dank je voor het mooier verwoorden dan dat ik deed....
Zonder oorzaak geen gevolg
GreenLadyFern schreef:
18-01-2020 07:45
Ik snap wel wat cateautje bedoeld, en ik denk dat het uiteindelijke doel is om 'het verleden in het verleden te laten'.

Voor mij geldt hetzelfde wat Dana beschrijft. Ik ben heel lang doorgegaan zonder stil te staan bij wat er van binnen gebeurt, en ik deal nu met de gevolgen daarvan.

Om het verleden te laten waar het hoort, is een verwerkingsproces nodig. Daar ben ik nu volop mee bezig. Ik dacht dat het seksueel misbruik hetgeen was waarmee ik moest 'dealen', maar nadat ik dit grotendeels had verwerkt was er ook ineens ruimte voor de rest: mijn opvoeding. Pas toen zag ik in hoe schadelijk die is geweest en hoe die mij heeft gevormd.

Het is een heel proces: Mezelf leren begrijpen, mogen rouwen om de jeugd die ik had willen hebben. Met als doel om inderdaad, uiteindelijk, het verleden in het verleden te laten, te accepteren dat dat mijn verleden is, mij heeft gevormd tot wie ik ben, positief en negatief. Dat ik er mag zijn met al mijn gekke hersenkronkels en mooie kwaliteiten.

De een kan dat op zichzelf, de ander heeft daar wat hulp bij nodig. Ik heb er hulp bij nodig, iemand die me ondersteunt bij het neerhalen van die torenhoge wankele muren en me helpt aan het bouwen van een mooie, stevige fundering.

Iedereen heeft zijn eigen proces.
Klopt hoor! Ik schrijf nergens dat ze een truck in een prullenbak moet proberen te stoppen, geef zelfs handvatten voor haar om eens goed te kijken naar de daders en hun waarde.
Het is opvallend, en dat zie ik vaker, dat het niet zo is dat een TO niet de ruimte krijgt, maar niet de ruimte neemt, want dat moet je toch zelf doen, dat kan niemand anders voor je doen en de enige manier om dat te doen is de koe bij de horens te vatten en ermee aan de slag te gaan. Ik ben me ervan bewust dat dat harder over kan komen dan bedoeld. Soms zijn de dingen nu eenmaal zoals ze zijn.
Wil graag aanvullen dat ik in Cateautje’s post niet lees dat TO het maar moet negeren, maar het kan leren (willen) loslaten.
Dit is een compleet andere boodschap, geloof ik.

De richting die cateautjes boodschap in gaat (correct me if I’m wrong) lijkt de boeddhistische te zijn; het loslaten van het ego, het er laten zijn van wat is (en dus ook van wat is geweest). Dit accepteren en loslaten zonder oordeel (en dus ook zonder pijn, angst, wroeging).

Om die levenshouding te leren zijn veel mooie en goede boeken geschreven en het kan heel lauterend werken om daar eens serieus mee aan de slag te gaan als je in vrede wilt leren leven met je zelf en je verleden. Dit te leren accepteren en loslaten zonder dat dit betekent dat je het moet negeren.

En dit is normaal gesproken niet iets dat je bij je gemiddelde ggz-psycholoog mag (kunt) verwachten dus vandaar eerder beter zelf er wat over lezen en vanuit die basiskennis evt ondersteuning van een (gz)professional die wat meer oosters georiënteerd is, erbij betrekken.
Sorry Hobbelster, maar ik bedoel niet de boeddhistische weg, maar de keiharde, wie waren die jongetjes en meisjes eigenlijk dat ze dachten zo met mij om te kunnen gaan.Zet ze op de plek waar ze horen, want ze zijn door de TO groter en belangrijker gemaakt dan ze zijn.
Jeetje wat veel reacties.
Dank allemaal.

Cateau, ik hoor je boodschap, en het is ook hoe ik er zelf over denk.
Ik heb zoveel, ik ben zo rijk met alles.
Dat wakkert het schuldgevoel nu extra aan, want dit komt erdoorheen, deze gevoelens.





Ik merk dat ik niet helemaal duidelijk geweest ben. Ik merk dat ik ook niet zoveel reacties verwacht had. Dankjewel voor jullie tijd.

Reden en verhaal doe ik vanavond wel als jullie het niet erg vinden.

Ik heb wel al jaren hulp/therapie gehad. Zo ben ik uiteindelijk uit huis gekomen, en later mezelf los weten te krijgen.
Cptss, uitgestelde volwassenheid, dissociatieve stoornis.
Stabiel gekregen, kindjes zijn verwekt met toestemming van het behandelteam 😝.
Begeleid bij zwangerschap, goed gemonitord daarna, met lof en alles weggegaan.

Dus eigenlijk was ik waar Cateau zei.

Daarom ben ik ook extra kwaad weer op mezelf.
Op gegeven moment moet het toch klaar zijn zeg. Hoe lang blijf je jammeren.

Maar het IS er gewoon weer, en wegduwen lukt niet goed, dan duwt het mij weg.

Dus ik moet wat dingen uitzoeken denk ik.
Cateautje, dank voor je aanvulling. Dan heb ik jouw post inderdaad anders geïnterpreteerd dan jij hem bedoelde, maar dat maakt het voor mij niet minder waardevol dat je het toch hebt geschreven.
Zo ziet je maar weer dat iedereen iets anders kan meenemen van wat een ander je aanreikt, en dat is verder ook prima lijkt me.
Wat een vaag gezever. En dan bedoel ik niet TO's probleem.

Lieverd, ga naar de huisarts en vraag een verwijzing voor een psycholoog aan. Klinkt misschien een beetje te... maar gaat je echt helpen. Je kan er over praten, je leert het een plek te geven en het mag er zijn. Jij mag daar zijn met je issues.

Succes.
Ik denk dat je het eens om moet draaien meid, niet wat is mij overkomen, maar wat is mij geflikt en door wie en wie zijn zij nou eigenlijk. Hou het niet bij jezelf, want jij was niet meer dan het lijdend voorwerp.
Luci_Morgenster schreef:
18-01-2020 10:53
Wat een vaag gezever. En dan bedoel ik niet TO's probleem.

Lieverd, ga naar de huisarts en vraag een verwijzing voor een psycholoog aan. Klinkt misschien een beetje te... maar gaat je echt helpen. Je kan er over praten, je leert het een plek te geven en het mag er zijn. Jij mag daar zijn met je issues.

Succes.
Goed bedoeld hoor maar, dit stadium is TO allang voorbij zo te lezen.

En als je mensen beticht van vaag gezever mag je gewoon namen noemen hoor, doet me niet zoveel wat een ander vindt ik hoop dat TO wel iets aan mijn berichten heeft.
Ik vind alle berichten momenteel even waardevol.
Van de schop onder mijn kont tot het er mogen zijn.
En de discussie over visie en mening.

Ik moet iets, en ik weet nog niet goed wat, maar het heeft ruimte nodig.

Ik reageer vanavond weer, want wil overdag lekker aanwezig zijn bij mijn gezin en negeren zover mogelijk.

Tot vanavond.
Hobbelster schreef:
18-01-2020 11:06
Goed bedoeld hoor maar, dit stadium is TO allang voorbij zo te lezen.

En als je mensen beticht van vaag gezever mag je gewoon namen noemen hoor, doet me niet zoveel wat een ander vindt ik hoop dat TO wel iets aan mijn berichten heeft.
Ik vond alle berichten op deze OP vaag gezever, waarom mag of moet ik dan namen noemen? Raar.

Wees gerust als ik dat maar van eentje vond had ik die gewoon gequote. ;-)

En welk stadium? Weer zo vaag.
Luci_Morgenster schreef:
18-01-2020 12:00
Ik vond alle berichten op deze OP vaag gezever, waarom mag of moet ik dan namen noemen? Raar.

Wees gerust als ik dat maar van eentje vond had ik die gewoon gequote. ;-)

En welk stadium? Weer zo vaag.
Als je de moeite neemt om echt met interesse te lezen wat er allemaal geschreven staat, is er niets vaags in dit topic te bekennen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven