Werk & Studie alle pijlers

Stage valt zwaar tegen

13-02-2020 13:44 57 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik volg een opleiding aan het hbo (ben 3e jaars) en sinds maandag moet ik een half jaar stagelopen bij een bedrijf.
Nu valt stage mij erg zwaar. Ik ben hier sinds maandag en het is nu donderdagmiddag en ik heb echt een mental breakdown. Ik zie het niet meer zitten.....
Ik moet elke dag van 8.00 tot 16.30 aanwezig zijn. 6.45 van huis en 17.45 thuis. Het vroege opstaan valt mij erg zwaar en het reizen met ov. Alleen op vrijdag werk ik een halve dag tot 12.00.

Het is echter nu donderdagmiddag en ik zit er helemaal doorheen. Ik had gisteren (woensdsgmiddag) al een ellendige tijd omdat ik zo vermoeid was. Nu ben ik echter nog vermoeider en is mijn motivatieniveau gelijk aan 0..... ik zie het niet meer zitten. Ik vind de handelingen erg saai en het niveau niet heel hoog. En dan zit er nog geen eens 1 week op. Ik heb gevraagd of de stage nog uitdagender zou worden, maar volgens mijn begeleider zal het niet veel veranderen met nu.

Zelf ging ik altijd graag naar school en was het gezellig. Maar hier voel ik me niet zo op mn plaats en voelt het echt als overleven. Ik moet echter mijn diploma halen om mn lerarengraad te kunnen halen. Ik wilde namelijk graag mn lerarengraad halen en voor de klas komen. Dat hele bedrijfsleven elke dag hetzelfde is helemaal nika voor mij.... Het heeft me nog geen week tijd gekost om te beseffen dat ik niet mn hele leven in zon bedrijf wil werken en ik toch wil gaan voor die lerarengraad. Echter is hiervoor een hbo diploma noodzakelijk.....

Ik zal dus doormoeten na morgen nog 19 weken.... iemand die tips heeft om die tijd door te komen?
anoniem_395676 wijzigde dit bericht op 13-02-2020 13:53
Reden: Ik ben wat vergeten
4.64% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ach ja...de tijd dat álles vooral léuk & gezellig moest zijn ligt echt al een tijdje achter je. Schouders eronder en gaan, er zullen echt nog wel zwaardere tijden komen. Scholing en wat daar allemaal bij komt kijken heeft ook te maken met doorzettingsvermogen. Dus als het na een halve werkweek niet gezellig is en je moet ook nog eens vroeg op; accepteren en doorzetten en niet zo kleinzerig miepen.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb precies voor dit probleem een concept ontwikkeld. Het heet: tanden op elkaar en een halfjaartje doorzetten". Het idee is dat je niet na een week gaat zeuren, maar gewoon een half jaartje je best doet. Wedden dat je het overleeft?
Maar je moet toch normaal gesproken ook de hele dag naar school? Is dat dan niet vermoeiend? Toen ik nog op school zat moest ik 4 jaar lang om 06:30 de deur uit en was ik als ik geluk had om 17:30 thuis. Dat deed ik toen ook met het OV. Eerst een kwartier naar de metro lopen, dan met de trein (die ook bijna altijd vertraging had) en dan nog de bus (die altijd zo propvol zat met leerlingen dat de helft op het station achterbleef en moest wachten op de volgende bus). En dat elke dag. Stagedagen waren 9 van de 10x nog langer vanwege spoedgevallen. Ik hoefde niet per se te blijven voor spoedgevallen, maar ik vind dat dit bij het beroep hoort dus ik bleef gewoon. Ook nog tussendoor een stage gehad waarvoor ik om 06:00 de deur uit moest en ik pas om 20:00 terug was. Het was ontzettend zwaar, maar het is een kwestie van doorzetten. Ik heb zelf chronische vermoeidheid, dus makkelijk was het allemaal niet.
Alle reacties Link kopieren
gizzmo-returns schreef:
13-02-2020 14:52
Dramaqueen: mental breakdown :facepalm:
Dit dus.
Alle reacties Link kopieren
Schouders eronder en doorzetten. Zo lang is 19 weken nou ook weer niet.
Alle reacties Link kopieren
Is dit je eerste kennismaking met het werkleven? Heb je bijbaantjes gehad naast een fulltime opleiding?
Als het voor het eerst is dat je dit fulltimeleven meemaakt moet je het gewoon over je heen laten komen. Het is heel erg wennen in het begin dat je geen regie meer hebt over je dag en min of meer geleefd wordt. Probeer naar de positieve dingen te kijken: met het werk dat je doet help je het bedrijf vooruit/ je maakt het werk van collega's makkelijker / je leert nieuwe skills die in de toekomst vast nog van pas gaan komen en als je het allemaal onder de knie hebt, zijn er vast wel mogelijkheden om je werkzaamheden interessanter te maken; maar in je eerste week moet je gewoon de kat nog een beetje uit de boom kijken.
Het komt echt vaker voor dat zo'n grote verandering in je leven veel mentale energie en daarmee dus ook lichamelijke energie kost en dat je er erg moe van bent, net als met sporten moet je je conditie daarvoor gewoon opbouwen en dat kost tijd. Ook daar zijn stages voor; om te leren om te gaan met deze nieuwe fase in je leven.
Occam's razor
Alle reacties Link kopieren
Karl_Marx schreef:
13-02-2020 14:10
Doe maar een slotje op dit topic, weer zo'n klagend sneeuwvlokje (ja helaas, ik ben pas 25 en dit zeg ik over mijn generatie.)
Ok boomer...
Occam's razor
Alle reacties Link kopieren
En dit soort stagiaires heb ik dus ook..wat is dat toch met de studenten v nu?!
Je zit toch ook op school tot soms zo laat? En die weken zijn zo voorbij..you can do ittt💪
En To, kom je nog reageren? Of ben je daar te moe voor?
Alle reacties Link kopieren
Debora schreef:
13-02-2020 15:14
Ok boomer...
Die boomers hingen tenminste niet voor het minste of geringste huilend bij de huisarts of psycholoog omdat hun eerste baantje/stage niet leuheuheuk was.
Alle reacties Link kopieren
Wat een liefde zeg!

TO. Het is even wennen. Na twee of drie weken zou het heel gewoon voelen :)
Alle reacties Link kopieren
Heb een beetje een deja vu. Afgelopen week was er ook al een dergelijk topic.

Jij geeft in ieder geval eerlijk toe dat je je stage niks vindt. Ipv het verzinnen van allerlei smoesjes om vooral maar op een legitieme manier je snor te drukken.

Laat niet onverlet dat ook jij het best nog wel een kans mag geven alvorens het bijltje er nu al bij neer te gaan gooien.

Stages zijn, zeker in het begin, altijd onwennig en vermoeiend. Geef het nog wat tijd of ga in gesprek met de mensen om je stage wat meer inhoud te geven.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
Het is gewoon lastig om uit je comfortzone te zijn, beoordeeld te worden en een heel ander ritme te hebben.
Ik doe nog steeds als ik een nieuwe baan heb de eerste weken naast mijn werk zo weinig mogelijk. Dus werken en verder als een zombie wat rondhangen thuis.
Man idem, als hij een nieuwe klus heeft is hij de eerste weken kapot. Hij krijgt energie van sporten dus doet dat, en verder komt het ook weleens voor dat ik met de kinderen zo'n week in mijn eentje op een verjaardag zit.
Als je je werk of stage serieus neemt is het gewoon pittig als je iemand bent die er vol voor gaat of als je het spannend vindt.
Geef jezelf die tijd. Het is echt niet gek om moe te zijn en ook niet om vraagtekens te hebben.
grenada schreef:
13-02-2020 15:04
Ik heb precies voor dit probleem een concept ontwikkeld. Het heet: tanden op elkaar en een halfjaartje doorzetten". Het idee is dat je niet na een week gaat zeuren, maar gewoon een half jaartje je best doet. Wedden dat je het overleeft?
En mijn opa moest met een fiets met houten banden twee uur fietsen voor een stage waar hij werd afgeranseld en het vuil van de aardappelschillen waren zijn lunch, en daar ging hij al operettes zingend naartoe, zo blij was hij toen!
Alle reacties Link kopieren
Wat maakt dit topic me toch vreselijk trots op mijn dochter.
Die staat zonder morren iedere dag om 6.30 uur bij de bus en is om 19 uur thuis (als ov meewerkt)
Stage is pas na de zomer maar ze heeft nu al onderdak voor die periode geregeld en kan niet wachten tot het zover is.
Alle reacties Link kopieren
Eigenlijk is het leven ook 1 lange mental break down maar we doen allemaal alsof dat niet zo is.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Het ligt denk ik ook aan de setting. Toen ik (vrijwillig) en stage ging doen tijdens mijn opleiding stopten ze me ergens weg in een kantoortje in een hoekje van het pand waar nooit iemand kwam. Niemand had tijd voor mij of deed enige moeite me erbij te betrekken. Het zoog echt al mijn energie weg om daar dan in dag uit naartoe te reizen. Maar ik heb het wel gedaan. Niet opgeven joh. Probeer het voor jezelf leuk te maken. Kijk waar je wel energie uit kan halen en focus je daarop.
Alle reacties Link kopieren
viva-amber schreef:
13-02-2020 17:08
Eigenlijk is het leven ook 1 lange mental break down maar we doen allemaal alsof dat niet zo is.
Heb je helemaal gelijk in👍
Alle reacties Link kopieren
Vera8 schreef:
13-02-2020 16:06
Heb een beetje een deja vu. Afgelopen week was er ook al een dergelijk topic.

Jij geeft in ieder geval eerlijk toe dat je je stage niks vindt. Ipv het verzinnen van allerlei smoesjes om vooral maar op een legitieme manier je snor te drukken.

Laat niet onverlet dat ook jij het best nog wel een kans mag geven alvorens het bijltje er nu al bij neer te gaan gooien.

Stages zijn, zeker in het begin, altijd onwennig en vermoeiend. Geef het nog wat tijd of ga in gesprek met de mensen om je stage wat meer inhoud te geven.
Ik zou zweren dat het dezelfde forummer is.
Alle reacties Link kopieren
henkpostmuts schreef:
13-02-2020 13:44
Ik volg een opleiding aan het hbo (ben 3e jaars) en sinds maandag moet ik een half jaar stagelopen bij een bedrijf.
Nu valt stage mij erg zwaar. Ik ben hier sinds maandag en het is nu donderdagmiddag en ik heb echt een mental breakdown. Ik zie het niet meer zitten.....
Ik moet elke dag van 8.00 tot 16.30 aanwezig zijn. 6.45 van huis en 17.45 thuis. Het vroege opstaan valt mij erg zwaar en het reizen met ov. Alleen op vrijdag werk ik een halve dag tot 12.00.

Het is echter nu donderdagmiddag en ik zit er helemaal doorheen. Ik had gisteren (woensdsgmiddag) al een ellendige tijd omdat ik zo vermoeid was. Nu ben ik echter nog vermoeider en is mijn motivatieniveau gelijk aan 0..... ik zie het niet meer zitten. Ik vind de handelingen erg saai en het niveau niet heel hoog. En dan zit er nog geen eens 1 week op. Ik heb gevraagd of de stage nog uitdagender zou worden, maar volgens mijn begeleider zal het niet veel veranderen met nu.

Zelf ging ik altijd graag naar school en was het gezellig. Maar hier voel ik me niet zo op mn plaats en voelt het echt als overleven. Ik moet echter mijn diploma halen om mn lerarengraad te kunnen halen. Ik wilde namelijk graag mn lerarengraad halen en voor de klas komen. Dat hele bedrijfsleven elke dag hetzelfde is helemaal nika voor mij.... Het heeft me nog geen week tijd gekost om te beseffen dat ik niet mn hele leven in zon bedrijf wil werken en ik toch wil gaan voor die lerarengraad. Echter is hiervoor een hbo diploma noodzakelijk.....

Ik zal dus doormoeten na morgen nog 19 weken.... iemand die tips heeft om die tijd door te komen?
Welcome to the real world. Ik ga 6.45 van huis en kom om 19:00 thuis, dat is vaak het leven van een werkende dus wen er maar aan. Mijn hemel als je al zo'n instelling hebt terwijl je nog geeneens echt aan het werk bent dan hou ik mijn hart vast.
Alle reacties Link kopieren
Mijn dochter had dit ook. Ze kwam er op die manier achter dat school zo gek nog niet is en dat het goed is om op tijd te gaan slapen ipv eeuwig online of netflix.

Prima lesje, vond ik.
Alle reacties Link kopieren
nessemeisje schreef:
13-02-2020 15:37
Die boomers hingen tenminste niet voor het minste of geringste huilend bij de huisarts of psycholoog omdat hun eerste baantje/stage niet leuheuheuk was.
Ik maakte een grapje omdat deze persoon net deed of hij/ zij een uitzondering was in deze generatie. Mensen reageren gewoon heel verschillend op nieuwe gebeurtenissen in hun leven en die verschillen moeten we niet meteen veroordelen. Dat heeft niks met generatie zoveel te maken, maar gewoon met welk genenpakket je hebt meegekregen, uit wat voor nest je komt, in welke situatie je geplaatst wordt, etc... Anderen geven hier ook aan dat ze hun eerste baan heel lastig vonden, ik ben ook wel eens van baan geswitcht waarbij mijn nieuwe werkomstandigheden heel erg wennen waren. Als het allemaal nieuw is voor TO kan dat best lastig zijn om te plaatsen.
Occam's razor
Alle reacties Link kopieren
En jij wil leerkracht worden? Als je nu al zoveel moeite hebt met nog geen vier dagen stage, dan moet je je wel realiseren dat vier dagen voor de klas staan vele malen vermoeiender is en dat je dan ook nog een stapel werk mee naar huis neemt.
Ik vind het een beetje getrut, mijn werktijden met ov: 6:15 - 18:00. Ik woon nu eenmaal ver van mijn werk. Ja dat is pittig maar het helemaal waard. Je moet nog wennen, de eerste maand als je ergens nieuw bent is altijd heftig. Je was ook zo moe geweest als je een uur langer kon uitslapen, een nieuwe job is gewoon mentaal heel vermoeiend. Dus grow some balls, je studententijd is echt geen realistisch beeld van het werkleven.
Alle reacties Link kopieren
Herken t wel hoor. Je lijf is ingesteld op een grote mate van eigen rust en regie. Nu ben je overgeleverd aan vaste werktijden en je lijf schrikt zich het schompes. Tel de nieuwe indrukken erbij plus het gebrek aan uitdaging en dan voel je je zoals je voelt. Hoort erbij. Laat het je niet tegenwerken maar motiveren om je diploma te halen. Zonder diploma is de kans groot dat je structureel dat soort werk moet doen.

En na enige jaren en twee kinderen verder sta ik inmiddels graag op tussen 4 en 5 zodat ik tijd heb om te leren voor mijn nieuwe opleiding icm nieuwe baan. Ja mijn ogen vallen dicht om 9 uur savonds maar verder ben ik vanaf 4 uur sochtends in een ruk bezig. In de file staan en rustig de was ophangen is me-time.
dansenindewind wijzigde dit bericht op 14-02-2020 14:20
0.07% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven