Bewust kindvrij sinds 2010, deel 25

09-05-2019 18:55 3036 berichten
Ja! Daar zijn we weer! Deel 25 alweer! :cheer:

(voorheen ook wel bekend als Vanaf oktober 2010 kindvrij).

Voor iedereen die er voor kiest om geen kinderen te krijgen.

Afbeelding
Alle reacties Link kopieren
Kwebbeltje91 schreef:
24-02-2020 22:09
Holy moly wat een verhaal hondenmens :O
Sommige mensen moeten gewoon echt geen kinderen krijgen.
Ik ken ook een situatie die ik te triest voor woorden vind. Ouders hebben allebei een beperking, wonen begeleid, hun volwassen kinderen zijn allebei gehandicapt, waarvan eentje zowel lichamelijk als geestelijk, 1 van die kinderen heeft een kindje die ook vanalles mankeert. Echt zo'n bizarre situatie.
O_o Dat is gewoon vragen om problemen. Maar waarschijnlijk zien ze dat zelf niet in.
hondenmens schreef:
24-02-2020 22:19
O_o Dat is gewoon vragen om problemen. Maar waarschijnlijk zien ze dat zelf niet in.

Klopt.. Het is gewoon zo'n trieste situatie.
Alle reacties Link kopieren
vlokkenopjebrood schreef:
24-02-2020 15:20
Hebben jullie dit artikel wel eens gelezen en herkennen jullie je hierin?

https://www.volkskrant.nl/mensen/dit-is ... ~b6dc2086/

Ik vind het wel goed geschreven. Eens niet een artikel dat je angst aanpraat maar eigenlijk heel realistisch kijkt naar wat je niet mee zal krijgen als je geen kinderen krijgt. Hoewel ik er voor 90% van overtuigd ben dat ik geen kinderen wil, zijn de dingen die Maartje hier aanstipt idd wél precies de punten waardoor ik nog 10% overlaat voor twijfel.
Natuurlijk is het wel fijn, dat jij je er wel in herkend. Maar welke punten zorgen er eigenlijk voor dat je twijfelt?

Hondenmens, helaas hoor je dat verhalen vaak genoeg. Sowieso vind ik het soms ongelofelijk dat men vind dat mensen met een serieuze geestelijker handicapt gewoon kinderen mogen hebben. En met serieus bedoel ik dus, dat ze eigenlijk niet zelfstandig/zonder begeleiding kunnen wonen/leven.

Aan de andere kant, ik lees hier op het forum over een gezin waarvan de vader een alcoholist is en de moeder zich afvroeg of ze hem nog een kans moest geven. Want ja er is wel geweld, maar natuurlijk krijgen de kinderen daar niets van mij. Echt, dat je jezelf in zo'n situatie laat zitten à lá. Maar kinderen en dan denken dat die niets merken?! Zo dom zijn kinderen ook niet hoor. Maar ook, waarom begin je aan een kind met zo'n parel? Mag gewoon.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Zo, ik heb eindelijk het artikel ook gelezen, ik weet niet zo goed wat ik er van vinden moet...
Ik vind het redelijk cynisch en ik herken mij zelf totaal niet in de schrijfster.
Ik vind mijzelf totaal niet nutteloos en mocht er iemand zijn die mij wel zinloos vindt omdat ik mij niet voortplant, niet mijn probleem.
Bovendien denk ik niet dat iemand die zo over mij zou oordelen mij kent en vooral mijn geschiedenis kent.
(Die is namelijk nogal heftig, ik heb op mijn 13e iets traumatisch meegemaakt wat ik ternauwenood overleeft heb. En mijn leven is daardoor niet erg gemakkelijk en nutteloos voel ik mij zeker niet)

Hondenmens: idd, wat een verhaal... en dan krijgen wij opmerkingen omdat we er wel overna hebben gedacht...
Laat mensen lekker naar zichzelf kijken, daar wordt de wereld een stuk leuker van ;-)
Alle reacties Link kopieren
Ik moet zeggen dat ik tot nu toe weinig artikelen/boeken tegen ben gekomen mbt kindvrij zijn waarbij ik denk; ja, zo herkenbaar. De meeste zijn toch van vrouwen die er toch enigszins mee worstelen, omdat ze geen kinderen hebben gekregen door omstandigheden, omdat ze nu niet weten wat ze met hun leven aan moeten enzovoorts.

Jammer.
Iemand nog goede suggesties qua boeken. Ik hoef er niets van te leren of zo, maar ik vind het vaak wel interessant. Echte vrouwen krijgen kinderne of zo heb ik al gelezen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Ooit een boek gelezen Daarom wil ik geen kinderen. Is al jaren geleden, wat ik mij herinner is dat het iemand is die bewust kindvrij is. Vond het niet heel fijn geschreven. De toon bedoel ik dan. De inhoud kan ik me niet meer herinneren eigenlijk.
Hi

Ik heb speciaal voor dit topic een account aangemaakt ^^
De voorbije dagen heb ik het hele topic doorgelezen (I know, obsessed...)

Ik ben net 28 jaar geworden, volgende maand ben ik 5 jaar getrouwd met mijn lieve man en ik heb nooit echt een kinderwens gehad.
Ik wou nooit met poppen spelen en fantaseerde als tiener nooit over een gezin later, terwijl mijn vriendinnen dat wel deden. De gedachte dat ik een kind zou moeten dragen, baren en verzorgen voor de rest van mijn leven, maakt me gewoon panisch. Ik kan me niet voorstellen dat een ander levend wezen volledig afhankelijk van jou is voor zijn of haar overleving, toch de eerste jaren...

En ik heb zoiets: er zijn al genoeg kinderen op de wereld - en ook vele kinderen die niet de liefde en zorg krijgen waarop ze recht hebben - dus waarom zou ik nog een kind op de wereld moeten zetten?
Vrijwilligerswerk of pleegouderschap spreekt me wel meer aan, maar dan ook binnen mijn limieten... Daar beginnen mijn man en ik nu over na te denken.

Natuurlijk krijg ik van mijn omgeving veel vraag wanneer er nu "eindelijk" kinderen komen want ik ben tenslotte "al" 28 jaar. Ik denk dat het voor de meeste mensen uit mijn omgeving duidelijk is dat ze niet moeten wachten op ons kind want die komt er waarschijnlijk niet. Ook al blijven sommigen maar pushen...

Ik hou in het algemeen wel van kinderen, vooral van de neefjes en nichtjes van mijn man (die ik ook gewoon als mijn neefjes en nichtjes beschouw). Maar ik ben ook niet zo iemand die op straat in elke kinderwagen ga kijken en extreem veel interesse toon voor andermans kinderen die ik niet ken. En verhalen over zwangerschappen en bevallingen hoef ik al helemaal niet aan te horen :D

Er zijn veel ouders van jonge kinderen die ik alleen maar hoor klagen en zij zijn dan ook de eerste die mij zeggen dat het écht waard is, dat ik kinderen MOET krijgen (want dat is wat iedereen doet?) en dat je er veel voor terug krijgt. Maar wat exact krijg je er dan voor terug?
Alle reacties Link kopieren
katkaatje schreef:
20-02-2020 16:00
Ja, maar op de een of andere manier lijkt het alsof alleen de vrouwen met hun kinderen naar zwemles gaan. Emancipatie enzo is hier nog niet helemaal doorgedrongen. En een van die vrouwen hoorde ik gisteren tegen haar dreumes in een ballerinapakje (wat overigens wel echt heel schattig stond) zeggen: "Kom, even naar de wc. Mama moet plasje doen." Drie keer achter elkaar. :O Sowieso is het bewezen slecht voor de taalontwikkeling van kinderen als volwassen kinderpraat gaan doen, maar daarnaast vind ik het ook zo verschrikkelijk infantiel en identiteitsloos. Alsof je na het krijgen van kinderen geen 'ik' meer bent, maar alleen nog 'mama'.

Van de week hoorde ik iemand op een professionele netwerkbijeenkomst zich ook voorstellen met: "Hallo, ik ben Patricia, trotse mama en fotograaf". Ja, die kan ik dan niet meer serieus nemen in haar beroep.
Ook een keer gehad met een training waarbij de trainster in het voorstelrondje aangaf verpleegkundige te zijn maar ook mama van Kwik, Kwek en Kwak van 1, 2 en 3. Toen ik aan de beurt was heb ik gezegd dat ik Sprokkelientje ben en dochter van die en die. Vond ze niet zo leuk :mrgreen:
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Alle reacties Link kopieren
sprokkelientje schreef:
25-02-2020 10:34
Ook een keer gehad met een training waarbij de trainster in het voorstelrondje aangaf verpleegkundige te zijn maar ook mama van Kwik, Kwek en Kwak van 1, 2 en 3. Toen ik aan de beurt was heb ik gezegd dat ik Sprokkelientje ben en dochter van die en die. Vond ze niet zo leuk :mrgreen:
Ja, dat is een leuke reactie. :biggrin:
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
dianaf schreef:
25-02-2020 10:18
Ik moet zeggen dat ik tot nu toe weinig artikelen/boeken tegen ben gekomen mbt kindvrij zijn waarbij ik denk; ja, zo herkenbaar. De meeste zijn toch van vrouwen die er toch enigszins mee worstelen, omdat ze geen kinderen hebben gekregen door omstandigheden, omdat ze nu niet weten wat ze met hun leven aan moeten enzovoorts.

Jammer.
Iemand nog goede suggesties qua boeken. Ik hoef er niets van te leren of zo, maar ik vind het vaak wel interessant. Echte vrouwen krijgen kinderne of zo heb ik al gelezen.
Ken je: Geen kinderen, geen bezwaar van Emily Nobis? Goed geschreven, eerlijk en zonder gewauwel.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Alle reacties Link kopieren
Al een paar keer genoemd hier, maar het komt geloof ik niet helemaal door: Gelukkig zonder kinderen van Lisette Schuitemaker. Daarin komen echt alle variaties aan bod, met begrip voor iedereen. De schrijfster zelf heeft nooit geworsteld, zij is gelukkig zonder kinderen.
dianaf schreef:
25-02-2020 10:18
Ik moet zeggen dat ik tot nu toe weinig artikelen/boeken tegen ben gekomen mbt kindvrij zijn waarbij ik denk; ja, zo herkenbaar. De meeste zijn toch van vrouwen die er toch enigszins mee worstelen, omdat ze geen kinderen hebben gekregen door omstandigheden, omdat ze nu niet weten wat ze met hun leven aan moeten enzovoorts.

Jammer.
Iemand nog goede suggesties qua boeken. Ik hoef er niets van te leren of zo, maar ik vind het vaak wel interessant. Echte vrouwen krijgen kinderne of zo heb ik al gelezen.
Alle reacties Link kopieren
Sorry, ik kom na hele lange tijd weer eens inbreken hier, zo ook op het forum. Lang weggeweest door omstandigheden maar mede door zoeken naar artikelen over het onderwerp stuitte ik weer op het topic hier wat gelukkig nog steeds actief is.

Ik ben sprokkelientje, word binnenkort 46 en ben bewust kindervrij en ultra gelukkig met mijn keuze. Mijn partner heeft een volwassen zoon. Ik heb wel bewust voor deze man gekozen met de wetenschap dat hij een (toen al) volwassen zoon had, partner is een stuk ouder dan ik vandaar.

Wat ik op deze leeftijd merk is dat de reacties over mijn "kinderloosheid" meegroeien met mijn leeftijd. Waren in mijn 30's de: wacht maar jou tijd komt nog wel/ eens wil je het ook/eens gaat het kriebelen etc...niet van de lucht, nu krijg ik met grote regelmaat om mijn oren geslingerd dat het nu niet meer kan, al zou ik nog willen, heb je al spijt, bang dat je spijt krijgt etc.

Het allerbizarste wat ik ooit op een verjaardag van een venijnig kutwijf (sorry ander woord heb ik er niet voor) te horen heb gekregen een aantal jaar terug is dat ik mij moest schamen tegenover vrouwen die onvrijwillig kinderloos waren. :-o :-o
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
sprokkelientje schreef:
25-02-2020 10:45

Het allerbizarste wat ik ooit op een verjaardag van een venijnig kutwijf (sorry ander woord heb ik er niet voor) te horen heb gekregen een aantal jaar terug is dat ik mij moest schamen tegenover vrouwen die onvrijwillig kinderloos waren. :-o :-o
Wat? Zo onbeschoft!!
Ugh wat ik haat ik het zo als mensen zich aangevallen voelen omdat iemand geen kinderen wilt terwijl andere juist wel kinderen willen maar geen kunnen krijgen.
Iemand die geen kinderen wilt is toch niet verantwoordelijk voor de kinderwens van een ander?
Daar heeft de kindervrije persoon niets aan en de ongewenst kinderloze persoon ook niet...
sprokkelientje schreef:
25-02-2020 10:45


Het allerbizarste wat ik ooit op een verjaardag van een venijnig kutwijf (sorry ander woord heb ik er niet voor) te horen heb gekregen een aantal jaar terug is dat ik mij moest schamen tegenover vrouwen die onvrijwillig kinderloos waren. :-o :-o
Nou ja... alsof wij er bewust voor kiezen om geen klepperende eierstokken te hebben...
Ik niet in ieder geval.
Toen ik eind 20 en begin 30 was kreeg ik veel reacties a l a 'komt nog wel, je hebt tijd zat en ik wilde het ook niet toen ik jouw leeftijd had' etc
Nu ben ik 37 en is het gevoel er nog niet en ik denk niet dat het ooit gaat veranderen.

Mensen zijn soms onbedoeld lomp.
Alle reacties Link kopieren
sprokkelientje schreef:
25-02-2020 10:45
Sorry, ik kom na hele lange tijd weer eens inbreken hier, zo ook op het forum. Lang weggeweest door omstandigheden maar mede door zoeken naar artikelen over het onderwerp stuitte ik weer op het topic hier wat gelukkig nog steeds actief is.

Ik ben sprokkelientje, word binnenkort 46 en ben bewust kindervrij en ultra gelukkig met mijn keuze. Mijn partner heeft een volwassen zoon. Ik heb wel bewust voor deze man gekozen met de wetenschap dat hij een (toen al) volwassen zoon had, partner is een stuk ouder dan ik vandaar.

Wat ik op deze leeftijd merk is dat de reacties over mijn "kinderloosheid" meegroeien met mijn leeftijd. Waren in mijn 30's de: wacht maar jou tijd komt nog wel/ eens wil je het ook/eens gaat het kriebelen etc...niet van de lucht, nu krijg ik met grote regelmaat om mijn oren geslingerd dat het nu niet meer kan, al zou ik nog willen, heb je al spijt, bang dat je spijt krijgt etc.

Het allerbizarste wat ik ooit op een verjaardag van een venijnig kutwijf (sorry ander woord heb ik er niet voor) te horen heb gekregen een aantal jaar terug is dat ik mij moest schamen tegenover vrouwen die onvrijwillig kinderloos waren. :-o :-o
O ja, dat soort mensen. Alsof het voor hen minder erg is, als jij wel kinderen krijgt. :wtf:
Ach ik kwam er vorige maand achter dat mijn schoonmoeder vindt dat ik de reden ben dat wij geen kinderen hebben.
En dat er vast iets in mijn jeugd verkeerd moet zijn gegaan waardoor ik nu geen kinderen wil. Want aan vriend zou het niet kunnen liggen, want die zou zo'n goede vader zijn.

Ik heb haar echt uitgelachen en aangegeven dat hij geen goede vader zou zijn, want hij wil gewoon echt geen kinderen. Daarnaast heeft hij veel ruimte voor hemzelf nodig en heeft hij echt geen behoefte aan dat geneuzel met kinderen waaronder opvoeden. En dat hij gewoon niets met kinderen heeft. En als er iets in mijn jeugd mis gegaan moet zijn, waardoor ik geen kinderen wil, dan is dat in zijn jeugd ook gebeurd. Vond ze niet leuk.

Daarnaast in zijn vorige relatie (die ook lang was) zijn ook geen kinderen gekomen, dus om dan te zeggen dat het aan mij ligt. De verbindende factor is dan eerder vriend.

Enfin, ze was een paar dagen bij ons, dus ik was er ondertussen wel weer klaar mee. Vriend was er niet, maar dit soort kritiek uit ze trouwens alleen als hij er niet bij is. Vriend heeft altijd moeite om dit soort dingen te geloven en zegt dan vaak; ze bedoelt het vast niet zo. :nut: Maar ja, ze kennen elkaar in dat gezin ook echt heel slecht. Nou ja, heb besloten dit jaar niet richting schoonouders te gaan. Schoonvader komt van de zomer hierheen (dat is wel erg gezellig), maar ik geloof het verder wel. Heb besloten zelf een lang weekend weg te gaan ipv de vrije dagen aan schoonouders te besteden. :hello:
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
sprokkelientje schreef:
25-02-2020 10:45

Het allerbizarste wat ik ooit op een verjaardag van een venijnig kutwijf (sorry ander woord heb ik er niet voor) te horen heb gekregen een aantal jaar terug is dat ik mij moest schamen tegenover vrouwen die onvrijwillig kinderloos waren. :-o :-o

NIET! Wat erg! Bij mij komt het onderwerp gelukkig eigenlijk nooit ter sprake als ik er niet zelf over begin. En dat doe ik eigenlijk nooit meer, omdat het voor anderen toch vaak te moeilijk is om te begrijpen. En dat mensen inderdaad mijn 'ik hoef niet zo nodig meer' beschouwen als een aanval op hun gewenste moederschap. Ieder zijn ding toch, denk ik dan. Maar dat lijkt voor mensen moeilijk.

Maar deze uitspraak, allemachtig zeg. Hoe heb je gereageerd? Ik zou echt met de mond vol tanden staan. Gewoon omdat het zo raar en bizar en onzin is (overigens net als die vrouw die haar 4-jarige laat beslissen waar ze heen gaan op vakantie) , dat ik echt niet zou weten wat ik erop zou moeten zeggen.
dianaf schreef:
25-02-2020 11:14
O ja, dat soort mensen. Alsof het voor hen minder erg is, als jij wel kinderen krijgt. :wtf:
Ach ik kwam er vorige maand achter dat mijn schoonmoeder vindt dat ik de reden ben dat wij geen kinderen hebben.
En dat er vast iets in mijn jeugd verkeerd moet zijn gegaan waardoor ik nu geen kinderen wil. Want aan vriend zou het niet kunnen liggen, want die zou zo'n goede vader zijn.

Ik heb haar echt uitgelachen en aangegeven dat hij geen goede vader zou zijn, want hij wil gewoon echt geen kinderen. Daarnaast heeft hij veel ruimte voor hemzelf nodig en heeft hij echt geen behoefte aan dat geneuzel met kinderen waaronder opvoeden. En dat hij gewoon niets met kinderen heeft. En als er iets in mijn jeugd mis gegaan moet zijn, waardoor ik geen kinderen wil, dan is dat in zijn jeugd ook gebeurd. Vond ze niet leuk.

Daarnaast in zijn vorige relatie (die ook lang was) zijn ook geen kinderen gekomen, dus om dan te zeggen dat het aan mij ligt. De verbindende factor is dan eerder vriend.

Enfin, ze was een paar dagen bij ons, dus ik was er ondertussen wel weer klaar mee. Vriend was er niet, maar dit soort kritiek uit ze trouwens alleen als hij er niet bij is. Vriend heeft altijd moeite om dit soort dingen te geloven en zegt dan vaak; ze bedoelt het vast niet zo. :nut: Maar ja, ze kennen elkaar in dat gezin ook echt heel slecht. Nou ja, heb besloten dit jaar niet richting schoonouders te gaan. Schoonvader komt van de zomer hierheen (dat is wel erg gezellig), maar ik geloof het verder wel. Heb besloten zelf een lang weekend weg te gaan ipv de vrije dagen aan schoonouders te besteden. :hello:
Groot gelijk, waar bemoeien die mensen zich mee...
Het is toch jouw leven...
(Zoals mijn bff altijd zegt: 'als ik mijn leven wil verpesten dan heb ik daar heus geen hulp bij nodig. Ik kan dat heel goed zelf' :proud:)

Ik krijg tegenwoordig ook geen vervelende opmerkingen meer. Mensen die dichtbij me staan weten hoe het zit en mensen verder af leg ik het niet uit en als ik waarom niet vragen krijg zeg ik daarom niet. Ik vertik het om het uit te leggen want het is mijn zaak.
(Toen ik jonger was legde ik het automatisch uit als mensen vroegen naar het waarom. Tot ik erachter kwam dat ik dat enorm vervelend vond)
Ook weer zo herkenbaar deze verhalen..
Alle reacties Link kopieren
Het stoort mij wel dat er in zijn familie zo over mij wordt gedacht, blijkbaar al jaren. Alle "fouten" worden dus gewoon bij mij gelegd.
Is wel een familietrekje waar vriend af en toe ook last van heeft, maar hij komt er gewoon niet mee weg.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
Liveafreelife schreef:
25-02-2020 10:32

Er zijn veel ouders van jonge kinderen die ik alleen maar hoor klagen en zij zijn dan ook de eerste die mij zeggen dat het écht waard is, dat ik kinderen MOET krijgen (want dat is wat iedereen doet?) en dat je er veel voor terug krijgt. Maar wat exact krijg je er dan voor terug?
Slapeloze nachten, gebral en gestank en gedram. Maar "dat hoort erbij want je krijgt er zoveel voor terug".
Wat dat dan is? Als die garnaal een keer lacht of mama zegt, is dat voor een moeder goud waard. Dat kan haar dag maken. Of als peuters voor het eerst iets kunnen doen of zo. Daar drijven ouders op als je het mij vraagt.
Want kinderen geven niets bewust. Ze doen zoals ze zijn.

Maar goed, je zou het ook van huisdieren kunnen zeggen. Wat krijg je er voor terug?
Ik kan oprecht zeggen dat ik veel liefde krijg van mijn honden en dat ik me door hen nooit alleen voel. Honden hebben heel veel te geven. Maar dat wordt door niet-honden mensen ook niet gezien. Die krijgen niets mee van de interactie tussen mens en hond als ze die even voorbij zien komen. Ik weet niet of honden wel of niet bewust iets geven, maar ik weet wel dat ze empathisch zijn en dat kun je van kinderen tot een bepaalde leeftijd dan weer niet zeggen.
Alle reacties Link kopieren
sprokkelientje schreef:
25-02-2020 10:34
Ook een keer gehad met een training waarbij de trainster in het voorstelrondje aangaf verpleegkundige te zijn maar ook mama van Kwik, Kwek en Kwak van 1, 2 en 3. Toen ik aan de beurt was heb ik gezegd dat ik Sprokkelientje ben en dochter van die en die. Vond ze niet zo leuk :mrgreen:
:-D
Moet ik onthouden. Dan zeg ik in zo'n situatie "ik ben hondenmama van Pietertje, Sokkie en Pippa".
sprokkelientje schreef:
25-02-2020 10:45

Het allerbizarste wat ik ooit op een verjaardag van een venijnig kutwijf (sorry ander woord heb ik er niet voor) te horen heb gekregen een aantal jaar terug is dat ik mij moest schamen tegenover vrouwen die onvrijwillig kinderloos waren. :-o :-o
Oei, die had ze van mij kunnen krijgen! Zulke mensen spaar ik niet hoor!
dianaf schreef:
25-02-2020 11:52
Het stoort mij wel dat er in zijn familie zo over mij wordt gedacht, blijkbaar al jaren. Alle "fouten" worden dus gewoon bij mij gelegd.
Is wel een familietrekje waar vriend af en toe ook last van heeft, maar hij komt er gewoon niet mee weg.
Dat snap ik heel goed, je bent ook niet van ijzer.
Maar zijn familie zullen moeten accepteren dat het jullie keuze is.
Het Anti-Kind boek vond ik wel leuk. Staan herkenbare dingen in.

Heb het artikel uit de link hierboven gelezen en herken daar helemaal niets in. Wat die dame als gemis ziet, zie ik juist als extreem geluk dat ik dat niet hoef mee te maken. Zonde voor haar dat ze geen andere hobby's heeft en geen kindvrije vrienden/kennissen, maar blijft hangen in een traditioneel groepje van voortplanters.
iones schreef:
25-02-2020 11:58
Slapeloze nachten, gebral en gestank en gedram. Maar "dat hoort erbij want je krijgt er zoveel voor terug".
Wat dat dan is? Als die garnaal een keer lacht of mama zegt, is dat voor een moeder goud waard. Dat kan haar dag maken. Of als peuters voor het eerst iets kunnen doen of zo. Daar drijven ouders op als je het mij vraagt.
Want kinderen geven niets bewust. Ze doen zoals ze zijn.

Maar goed, je zou het ook van huisdieren kunnen zeggen. Wat krijg je er voor terug?
Ik kan oprecht zeggen dat ik veel liefde krijg van mijn honden en dat ik me door hen nooit alleen voel. Honden hebben heel veel te geven. Maar dat wordt door niet-honden mensen ook niet gezien. Die krijgen niets mee van de interactie tussen mens en hond als ze die even voorbij zien komen. Ik weet niet of honden wel of niet bewust iets geven, maar ik weet wel dat ze empathisch zijn en dat kun je van kinderen tot een bepaalde leeftijd dan weer niet zeggen.
:rofl:

Ik werk in de thuiszorg en toen ik een tijd geleden bij een cliënt was had ik een kort gesprek met zijn kind. Die zei: "Zorg maar dat je zometeen een groot netwerk met je familie en kinderen om je heen hebt"
Ik bespreek mijn privé leven niet met cliënten dus ik had het maar wat weggelachen. Nu kwamen ze officieel niet uit Nederland dus wellicht is het in die culturen heel gewoon dat je een elftal baart ofzo.

Daarnaast heb ik een aantal cliënten gehad die geen kinderen hebben en een prima netwerk hebben van familie en vrienden. Fijn om te zien :heart:

Herkenbaar hoor, van honden. Ik heb nu geen hond maar er komt een moment dat er zeker eentje komt. Vroeger ook altijd honden gehad en 1 hond in het bijzonder is echt heel belangrijk voor me geweest in een rotperiode. Ik heb daar zoveel steun van gehad.
sprokkelientje schreef:
25-02-2020 10:45

Wat ik op deze leeftijd merk is dat de reacties over mijn "kinderloosheid" meegroeien met mijn leeftijd. Waren in mijn 30's de: wacht maar jou tijd komt nog wel/ eens wil je het ook/eens gaat het kriebelen etc...niet van de lucht, nu krijg ik met grote regelmaat om mijn oren geslingerd dat het nu niet meer kan, al zou ik nog willen, heb je al spijt, bang dat je spijt krijgt etc.
Ik kreeg later juist reacties van groot gelijk want het levert je zoveel vrijheid op en de zorgen om je kind blijven ook als ze volwassen zijn. En reacties dat als ze er nu voor hadden gestaan niet meer voor het ouderschap hadden gekozen (ook al willen ze hun kind niet meer kwijt uiteraard)
Het allerbizarste wat ik ooit op een verjaardag van een venijnig kutwijf (sorry ander woord heb ik er niet voor) te horen heb gekregen een aantal jaar terug is dat ik mij moest schamen tegenover vrouwen die onvrijwillig kinderloos waren. :-o :-o
Dan is het hetzelfde als dat jij zou zeggen dat de voortplanters zich moeten schamen tegenover de mensen die bewust kindvrij zijn toch?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven