Kinderen
alle pijlers
Dochter met rugzakje
donderdag 26 maart 2020 19:19
Inmiddels ben ik 31 jaar , moeder van een dochter van 10 wat naar het sbo gaat.
Dochter heeft een sociale emotionele achterstand en daarnaast nog een wat lagere IQ.
Ik maak me zorgen om haar toekomst , zou ze zelfstandig kunnen wonen.
De juiste partner , het laat mij heel veel nadenken.
Nu heb ik inmiddels de leeftijd bereikt waar ik ook aan het nadenken ben of in nog een kind wil , de tijd gaat vliegt zo voorbij.
Alleen merk ik dat er op haar school veel broertjes en zusjes op het zelfde onderwijs zitten.
Dit maakt mij angstig om opnieuw aan een kind te beginnen.
Heb al de nodige zorgen betreft mij dochter.
Zijn hier meer ouders die de zelfde angsten hebben ?
Dochter heeft een sociale emotionele achterstand en daarnaast nog een wat lagere IQ.
Ik maak me zorgen om haar toekomst , zou ze zelfstandig kunnen wonen.
De juiste partner , het laat mij heel veel nadenken.
Nu heb ik inmiddels de leeftijd bereikt waar ik ook aan het nadenken ben of in nog een kind wil , de tijd gaat vliegt zo voorbij.
Alleen merk ik dat er op haar school veel broertjes en zusjes op het zelfde onderwijs zitten.
Dit maakt mij angstig om opnieuw aan een kind te beginnen.
Heb al de nodige zorgen betreft mij dochter.
Zijn hier meer ouders die de zelfde angsten hebben ?
donderdag 26 maart 2020 19:37
De zorgen om de toekomst en de zelfstandigheid herken ik wel maar de overweging voor nog een kind niet. Ik kreeg er twee tegelijk en ik ben nu te oud. Mijn dochters hebben ASS en één van de tweeling heeft daarbij een licht verstandelijke beperking. Zij woont nu in een begeleid wonen project. Daar kijken ze in welke mate ze zelfstandig kan wonen en daar krijgt ze training voor aangeboden. Dat heeft een enorme lastenverlichting voor mij opgeleverd. Zowel in de dagelijkse begeleiding als zorgen om ‘later’.
Wat ik je wil meegeven: er is hulp beschikbaar en schroom vooral niet om daarnaar te vragen.
Ze is van sbo naar lwoo op het vmbo gegaan terwijl de twijfel was of het toch praktijkonderwijs moest worden op basis van haar iq maar ze doet het verrassend goed daar en gaat vast slagen. Er is ook passend vervolgonderwijs te vinden.
Wat ik je wil meegeven: er is hulp beschikbaar en schroom vooral niet om daarnaar te vragen.
Ze is van sbo naar lwoo op het vmbo gegaan terwijl de twijfel was of het toch praktijkonderwijs moest worden op basis van haar iq maar ze doet het verrassend goed daar en gaat vast slagen. Er is ook passend vervolgonderwijs te vinden.
donderdag 26 maart 2020 19:44
donderdag 26 maart 2020 20:47
Onze oudste heeft ASS, ADHD en is hoogbegaafd. Best een lastige combi van diagnoses. Toen ik zwanger werd van de tweede wist ik al wel dat hij een hele pittige baby en dreumes was, maar ik wist nog niet wat er allemaal aan de hand was. Onze jongste heeft niks, is ons ‘normale’ kind. En ook al is het soms heel lastig om beide kinderen met totaal verschillende karakters tevreden te houden, ben ik wel enorm blij met allebei en ook met hun band die ze hebben.
Maar ja, hier heb je dus niet zoveel aan, want ik weet niet hoe ik het zou vinden als de jongste ook zoveel etiketjes zou hebben en hoe ik daarmee om zou gaan. Ik zou als ik jou was nadenken hoe het zou zijn als je beide kinderen zo zijn zoals je oudste. Kan je dat aan en is dat wat je wilt? Kan je dan nog genieten van je gezin of wordt het alleen maar zwaarder met meer zorgen dan het nu is? Want de kans dat de tweede ook ‘iets’ heeft is gewoon aanwezig. Al weet ik niet hoe het zit met erfelijkheid in jouw geval.
Maar ja, hier heb je dus niet zoveel aan, want ik weet niet hoe ik het zou vinden als de jongste ook zoveel etiketjes zou hebben en hoe ik daarmee om zou gaan. Ik zou als ik jou was nadenken hoe het zou zijn als je beide kinderen zo zijn zoals je oudste. Kan je dat aan en is dat wat je wilt? Kan je dan nog genieten van je gezin of wordt het alleen maar zwaarder met meer zorgen dan het nu is? Want de kans dat de tweede ook ‘iets’ heeft is gewoon aanwezig. Al weet ik niet hoe het zit met erfelijkheid in jouw geval.
donderdag 26 maart 2020 21:20
Ik begrijp je zorgen heel goed.
Ik ken ook mensen die juist een derde kind hebben gekregen omdat de middelste syndroom van Down heeft.
Dat haar broer en zusje later er kunnen zijn voor hun beperkte zusje.
Ik ben hier niet voor of tegen. Het is puur ter overweging. Deze kinderen zijn nu dik in de 20.
Uiteindelijk zou ik het vooral af laten hangen van de vraag of deze beperking erfelijk is. En wat jij aankan, en je gevoel.
Moeilijk voor je, dikke knuffel,
Luz
Ik ken ook mensen die juist een derde kind hebben gekregen omdat de middelste syndroom van Down heeft.
Dat haar broer en zusje later er kunnen zijn voor hun beperkte zusje.
Ik ben hier niet voor of tegen. Het is puur ter overweging. Deze kinderen zijn nu dik in de 20.
Uiteindelijk zou ik het vooral af laten hangen van de vraag of deze beperking erfelijk is. En wat jij aankan, en je gevoel.
Moeilijk voor je, dikke knuffel,
Luz
donderdag 26 maart 2020 21:30
Zo dan.luz schreef: ↑26-03-2020 21:20Ik begrijp je zorgen heel goed.
Ik ken ook mensen die juist een derde kind hebben gekregen omdat de middelste syndroom van Down heeft.
Dat haar broer en zusje later er kunnen zijn voor hun beperkte zusje.
Ik ben hier niet voor of tegen. Het is puur ter overweging. Deze kinderen zijn nu dik in de 20.
Uiteindelijk zou ik het vooral af laten hangen van de vraag of deze beperking erfelijk is. En wat jij aankan, en je gevoel.
Moeilijk voor je, dikke knuffel,
Luz
Dan ligt er gelijk al een druk op je zeg. Een beetje “my sisters keeper” idee.
donderdag 26 maart 2020 22:00
Vader is niet betrokken , was vrij jong toen ik in verwachtingen raakte.
Heb inmiddels al 6 jaar een relatie , partner is 41 en heeft zelf nog geen kind.
Het is lastig , heb zelf mavo afgerond en werk als verzorgende IG.
Ik weet nou niet zo zeer of het erfelijk gerelateerd is.
Het valt mij op mij dat er veel broertjes en zusje het zelfde onderwijs volgens.
Heb het nooit durven te uiten ben super trots op me dochter , maar soms denk ik als ik vergelijk met de kids van vriendinnen ,had dat ook graag gewild.
Heel crue om te zeggen en het is de eerste keer dat ik het uit durf te spreken.
Heb inmiddels al 6 jaar een relatie , partner is 41 en heeft zelf nog geen kind.
Het is lastig , heb zelf mavo afgerond en werk als verzorgende IG.
Ik weet nou niet zo zeer of het erfelijk gerelateerd is.
Het valt mij op mij dat er veel broertjes en zusje het zelfde onderwijs volgens.
Heb het nooit durven te uiten ben super trots op me dochter , maar soms denk ik als ik vergelijk met de kids van vriendinnen ,had dat ook graag gewild.
Heel crue om te zeggen en het is de eerste keer dat ik het uit durf te spreken.
donderdag 26 maart 2020 22:18
Waarom is vader niet betrokken? Is dat zijn wens of heb je hem zelf nooit willen betrekken?Lina31 schreef: ↑26-03-2020 22:00Vader is niet betrokken , was vrij jong toen ik in verwachtingen raakte.
Heb inmiddels al 6 jaar een relatie , partner is 41 en heeft zelf nog geen kind.
Het is lastig , heb zelf mavo afgerond en werk als verzorgende IG.
Ik weet nou niet zo zeer of het erfelijk gerelateerd is.
Het valt mij op mij dat er veel broertjes en zusje het zelfde onderwijs volgens.
Heb het nooit durven te uiten ben super trots op me dochter , maar soms denk ik als ik vergelijk met de kids van vriendinnen ,had dat ook graag gewild.
Heel crue om te zeggen en het is de eerste keer dat ik het uit durf te spreken.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 26 maart 2020 22:37
donderdag 26 maart 2020 22:48
Hier gaat de oudste waarschijnlijk binnenkort ook naar het sbo wegens (vermoedens van) autisme. Ik was al in verwachting van onze jongste toen bleek dat niet alles vanzelf ging met hem. Zijn zusje gaat als een speer en is “normaal”. Maar goed, ik zie ook op de FB-pagina van ouders met kinderen met autisme dat het vaak bij meerdere kinderen in een gezin voorkomt
Het was maar goed dat ik al zwanger was van haar. Want ik weet niet of ik het zou hebben aangedurfd. Gelukkig is onze oudste verder wel een blij en tevreden kind en heeft hij er zelf niet zo’n last van. Maar ook ik maak me zorgen of hij een plek gaat vinden in deze (prestatie)maatschappij waarin zoveel mensen vastlopen.
Het was maar goed dat ik al zwanger was van haar. Want ik weet niet of ik het zou hebben aangedurfd. Gelukkig is onze oudste verder wel een blij en tevreden kind en heeft hij er zelf niet zo’n last van. Maar ook ik maak me zorgen of hij een plek gaat vinden in deze (prestatie)maatschappij waarin zoveel mensen vastlopen.
donderdag 26 maart 2020 22:58
Daar is ook niks mis mee, we zijn allemaal jong en naïef en verliefd geweest, dat hoort erbij. Maar dan hoef je toch niet meteen zwanger te worden van zo iemand?
Maar goed, het kind is er nu, treurig genoeg zonder vader in het leven. Wil je nog een kind, dan zou ik eerst en vooral goed nadenken deze keer en ook in ogenschouw nemen in hoeverre dat het kind dat je al hebt, gezien dat rugzakje, al dan niet negatief beïnvloedt.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 26 maart 2020 23:02
Jhaa hij is heel erg lief zorgzaam voor haar , had me geen betere stiefvader kunnen wensen.
Maar jha hij wilt ook graag aan kids beginnen en als ik het aangeef , van tja wat als ik weer een kindje krijg met een rugzakje.
Het lastige van me dochter is je ziet het niet aan der uiterlijk.
Ze speelt mee met kinderen van haar leeftijd en zit op zelfde niveau , alleen heeft ze veel meer moeite met leren op school en vooral het ruimtelijk inzicht ontbreekt.
Spelling en lezen groep 6 en rekenen groep 3.
donderdag 26 maart 2020 23:16
Mijn speciale dochter is nu 24 jaar. Ze heeft een baan gevonden via het doelgroepregister en een leuk huisje bij mij in de buurt.
Haar vader heeft bijna 10 jaar geleden het contact met haar en haar zus verbroken, hier heeft ze het moeilijk mee.
Mijn dochter redt zich op het eerste gezicht goed, maar heeft heel veel steun en bevestiging nodig. Ook lukt het haar niet om vriendinnen te vinden en voelt ze zich vaak eenzaam. Het is voor haar moeilijker om mee te komen met de maatschappij.
Ik ben ontzettend trots op haar en wat ze bereikt heeft ondanks haar beperking! Tegelijkertijd doet het me verschrikkelijk veel verdriet om haar onmacht en pijn te zien. Ook het verdriet om haar beperking en de gevolgen ervan.
Dat ik deze zorg niet met haar vader kan delen, maakt de zorgen om haar extra zwaar.
Wat wil ik eigenlijk tegen je zeggen? Misschien dat de zorg niet ophoudt als je kind 18 wordt. Het kost veel energie. Heb je dat en houd je dat als er nog een kindje bijkomt?
Ik kan me voorstellen dat je graag een kindje met je huidige partner wil, maar helaas krijg je geen garantie op een gezond kind.
Moeilijke keuze dus.
Haar vader heeft bijna 10 jaar geleden het contact met haar en haar zus verbroken, hier heeft ze het moeilijk mee.
Mijn dochter redt zich op het eerste gezicht goed, maar heeft heel veel steun en bevestiging nodig. Ook lukt het haar niet om vriendinnen te vinden en voelt ze zich vaak eenzaam. Het is voor haar moeilijker om mee te komen met de maatschappij.
Ik ben ontzettend trots op haar en wat ze bereikt heeft ondanks haar beperking! Tegelijkertijd doet het me verschrikkelijk veel verdriet om haar onmacht en pijn te zien. Ook het verdriet om haar beperking en de gevolgen ervan.
Dat ik deze zorg niet met haar vader kan delen, maakt de zorgen om haar extra zwaar.
Wat wil ik eigenlijk tegen je zeggen? Misschien dat de zorg niet ophoudt als je kind 18 wordt. Het kost veel energie. Heb je dat en houd je dat als er nog een kindje bijkomt?
Ik kan me voorstellen dat je graag een kindje met je huidige partner wil, maar helaas krijg je geen garantie op een gezond kind.
Moeilijke keuze dus.
vrijdag 27 maart 2020 16:44
Ik kan jou niet helpen in de aangehaalde problematiek, TO.
Waarvoor ik ingelogd ben, is om te zeggen dat je je hiervoor niet hoeft te schamen. Iedereen wil toch 'een hoogvlieger' als kind. Da's normaal. Jij hebt die hoogvlieger niet, maar je bent apetrots op haar en houdt van haar. Dan is er toch niks verkeerds aan als je zegt: ik had dat ook gewild.
Goed dat je het hier kan uitspreken, het lucht je misschien een beetje op.
Dus, je hebt geen mensen met wie je dit terechte verdriet eens kan bespreken? Dat is jammer.
Ik wens je veel sterkte en je dochtertje was niet beter terecht kunnen komen als bij jou!
vrijdag 27 maart 2020 19:40
Je klinkt echt als een enorm lieve en betrokken moeder in een stabiele relatie. Wat goed dat je erover nadenkt. Over de kans dat er iets is met een tweede kan denk ik alleen een kinderarts iets zeggen of je huisarts, als er iets was bij de geboorte. Als het goed is heb je ergens een naam van een jeugdarts voor je dochter, omdat ze een indicatie heeft gekregen. Die kun je mailen of bellen. Garanties gaan ze echter nooit geven, en terecht. Dus het is en blijft een afweging over jullie eigen wensen en draagkracht.
vrijdag 27 maart 2020 19:45
En dit! Mijn dochter zal waarschijnlijk ook geen hoog of gemiddeldvlieger zijn. Natuurlijk is het enige wat ik wil dat zij gelukkig wordt. Toch heb ik angst dat ze later meer kans heeft ongelukkig te worden omdat onze maatschappij zo ingewikkeld in elkaar zit en dan wens ik ook wel eens dat ze geen moeilijke start had gehad bij de geboorte maar een gemiddeld stel hersenen. Tegelijk denk ik dan aan een oudklasgenote van mij. In groep 8 kon ze nog nauwelijks lezen. Ze werkt nu in een winkel en reparaties en is enorm kundig, creatief en ze staat haar dametje écht wel, al heeft het wel lang gekost.mammezel schreef: ↑27-03-2020 16:44Waarvoor ik ingelogd ben, is om te zeggen dat je je hiervoor niet hoeft te schamen. Iedereen wil toch 'een hoogvlieger' als kind. Da's normaal. Jij hebt die hoogvlieger niet, maar je bent apetrots op haar en houdt van haar. Dan is er toch niks verkeerds aan als je zegt: ik had dat ook gewild.
Goed dat je het hier kan uitspreken, het lucht je misschien een beetje op.
Dus, je hebt geen mensen met wie je dit terechte verdriet eens kan bespreken? Dat is jammer.
Ik wens je veel sterkte en je dochtertje was niet beter terecht kunnen komen als bij jou!
vrijdag 27 maart 2020 20:22
Vindt je dochter het leuk om een "zus of broer" te krijgen van een andere vader? Die wellicht over 5 jaar ook weer uit beeld verdwenen is?Molligpaard schreef: ↑27-03-2020 19:40Je klinkt echt als een enorm lieve en betrokken moeder in een stabiele relatie. Wat goed dat je erover nadenkt. Over de kans dat er iets is met een tweede kan denk ik alleen een kinderarts iets zeggen of je huisarts, als er iets was bij de geboorte. Als het goed is heb je ergens een naam van een jeugdarts voor je dochter, omdat ze een indicatie heeft gekregen. Die kun je mailen of bellen. Garanties gaan ze echter nooit geven, en terecht. Dus het is en blijft een afweging over jullie eigen wensen en draagkracht.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
