Relaties
alle pijlers
Eenzaam, geen vrienden, hele weekenden alleen
zondag 1 april 2018 17:35
Op dit moment ben ik erg ongelukkig en kom ik er zelf moeizaam uit.
Mijn hele leven ben ik op mijzelf en vind ik het moeilijk om contacten te leggen en te onderhouden. Ik ben bang om op iemand af te stappen, heel erg onzeker over mijn lichaam (flink overgewicht), moeite om gesprek te starten + op gang te houden. Door die onzekerheid gaat het te vaak over mijzelf. Ik realiseer me dat ik hierdoor andere mensen afstoot. Omdat ik letterlijk geen vrienden heb kan ik claimend gedrag vertonen als ik dan wel met iemand in contact kom. Al een paar keer ben ik door dit gedrag afgewezen (hoewel dat nooit als argument gebruikt is) en is de drempel om contacten te vinden hoger en hoger geworden.
Ondanks dat ik geen vrienden heb ken ik wel heel veel mensen. Met name door vrijwiliggerswerk wat ik jaren heb gedaan. Sinds dit jaar niet meer en dat komt omdat ik geen zin heb om heel erg mijn best te moeten doen om aardig gevonden te worden/erbij te willen horen. Bij de groepen waar ik vrijwilligerswerk deed zal ik er nooit bij horen op de manier die ik het liefst zou willen.
Heel vaak heb ik gevraagd aan mensen die ik ken om uitjes te plannen. 9 van de 10 keer wordt ik afgewezen. Dat doet pijn. Tevens moet het contact ALTIJD vanuit mij komen. Er is geen sprake van gelijkwaardigheid. Ik heb altijd het idee dat mensen iets met mij willen doen omdat ze me zielig vinden.
Vorige week heb ik mijn facebook vrienden eens doorgenomen. Er stonden 477 mensen in mijn lijst en die heb ik teruggebracht naar 21. Daarbij zitten nog zeker 19 twijfelgevallen. Het liefst verwijder ik Facebook helemaal, maar ik volg nog wat groepen als inspiratie voor mijn werk. Ruim 400 mensen heb ik verwijderd. Waarom: ik wil niet geconfronteerd worden met perfecte leventjes, het zijn mensen die geen interesse in mij hebben (alleen maar omdat ze me zielig vinden) en ik hoef eigenlijk ook geen contact met hun. Liever echt contact dan nep. Hetzelfde geld voor mijn telefoonlijst. Er staan alleen nog collega's en familie in.
Relaties heb ik nog nooit gehad. Zelfs nog niet verliefd geweest. Ik voldoe niet aan het perfecte plaatje of mannen willen mij om verkeerde redenen. Dat doet heel veel pijn.
Het gevolg van dit alles is dat mijn weekenden bestaan uit uitslapen (dat is het enige fijne aan weekend) en verder achter de laptop hangen, soms wat sporten/wandelen en alle stress wegeten. Naarmate het weekend vordert word ik heel erg verdrietig. Ik probeer mezelf op te peppen, maar dat lukt maar zelden. Ook dit weekend is weer verschrikkelijk. Ik hou heel erg van sporten, maar door een blessure van inmiddels drie jaar kan ik dat maar minimaal doen. Afvallen lukt daarom moeizaam. Er zijn periodes dat het wel lukt en periodes van niet. Nu even een periode van niet. Ik ben 3 jaar geleden 45 kilo kwijtgeraakt.
Ik heb me inmiddels aangemeld bij NMLK en ik heb mijn 1e activiteit daar gehad. Een hele grote drempel was het om daar te komen, maar ik heb het gedaan. Dat smaakt naar meer, maar ook dat wil ik rustig opbouwen en tevens bang om dezelfde fouten te maken. Oproepjes hier op het forum heb ik ook wel eens gedaan, maar de drempel was steeds te groot.
Natuurlijk heb ik hier hulp voor gehad. Met mijn huisarts heb ik hier veel over gesproken en ik heb een aantal psychologen gezien, maar daar zijn we steeds tot de conclusie gekomen dat onder de mensen zijn het enige is wat voor mij helpt. Hoe meer ik 'oefen' met sociale contacten, hoe makkelijker het zal gaan. Gesprekken bij een psycholoog helpen daar niet bij. Mijn huisarts vind dat ik heel goed bezig ben en een goede kleine stap heb gezet.
Wie weet hoe ik mijn weekenden weer leuker kan maken? Een hobby heb ik niet echt..
P.S Sorry voor dit wazige verhaal. Ik hoop op wat begrip, zonder vooroordelen. Het kostte me veel moeite om dit berichtje te typen.
Mijn hele leven ben ik op mijzelf en vind ik het moeilijk om contacten te leggen en te onderhouden. Ik ben bang om op iemand af te stappen, heel erg onzeker over mijn lichaam (flink overgewicht), moeite om gesprek te starten + op gang te houden. Door die onzekerheid gaat het te vaak over mijzelf. Ik realiseer me dat ik hierdoor andere mensen afstoot. Omdat ik letterlijk geen vrienden heb kan ik claimend gedrag vertonen als ik dan wel met iemand in contact kom. Al een paar keer ben ik door dit gedrag afgewezen (hoewel dat nooit als argument gebruikt is) en is de drempel om contacten te vinden hoger en hoger geworden.
Ondanks dat ik geen vrienden heb ken ik wel heel veel mensen. Met name door vrijwiliggerswerk wat ik jaren heb gedaan. Sinds dit jaar niet meer en dat komt omdat ik geen zin heb om heel erg mijn best te moeten doen om aardig gevonden te worden/erbij te willen horen. Bij de groepen waar ik vrijwilligerswerk deed zal ik er nooit bij horen op de manier die ik het liefst zou willen.
Heel vaak heb ik gevraagd aan mensen die ik ken om uitjes te plannen. 9 van de 10 keer wordt ik afgewezen. Dat doet pijn. Tevens moet het contact ALTIJD vanuit mij komen. Er is geen sprake van gelijkwaardigheid. Ik heb altijd het idee dat mensen iets met mij willen doen omdat ze me zielig vinden.
Vorige week heb ik mijn facebook vrienden eens doorgenomen. Er stonden 477 mensen in mijn lijst en die heb ik teruggebracht naar 21. Daarbij zitten nog zeker 19 twijfelgevallen. Het liefst verwijder ik Facebook helemaal, maar ik volg nog wat groepen als inspiratie voor mijn werk. Ruim 400 mensen heb ik verwijderd. Waarom: ik wil niet geconfronteerd worden met perfecte leventjes, het zijn mensen die geen interesse in mij hebben (alleen maar omdat ze me zielig vinden) en ik hoef eigenlijk ook geen contact met hun. Liever echt contact dan nep. Hetzelfde geld voor mijn telefoonlijst. Er staan alleen nog collega's en familie in.
Relaties heb ik nog nooit gehad. Zelfs nog niet verliefd geweest. Ik voldoe niet aan het perfecte plaatje of mannen willen mij om verkeerde redenen. Dat doet heel veel pijn.
Het gevolg van dit alles is dat mijn weekenden bestaan uit uitslapen (dat is het enige fijne aan weekend) en verder achter de laptop hangen, soms wat sporten/wandelen en alle stress wegeten. Naarmate het weekend vordert word ik heel erg verdrietig. Ik probeer mezelf op te peppen, maar dat lukt maar zelden. Ook dit weekend is weer verschrikkelijk. Ik hou heel erg van sporten, maar door een blessure van inmiddels drie jaar kan ik dat maar minimaal doen. Afvallen lukt daarom moeizaam. Er zijn periodes dat het wel lukt en periodes van niet. Nu even een periode van niet. Ik ben 3 jaar geleden 45 kilo kwijtgeraakt.
Ik heb me inmiddels aangemeld bij NMLK en ik heb mijn 1e activiteit daar gehad. Een hele grote drempel was het om daar te komen, maar ik heb het gedaan. Dat smaakt naar meer, maar ook dat wil ik rustig opbouwen en tevens bang om dezelfde fouten te maken. Oproepjes hier op het forum heb ik ook wel eens gedaan, maar de drempel was steeds te groot.
Natuurlijk heb ik hier hulp voor gehad. Met mijn huisarts heb ik hier veel over gesproken en ik heb een aantal psychologen gezien, maar daar zijn we steeds tot de conclusie gekomen dat onder de mensen zijn het enige is wat voor mij helpt. Hoe meer ik 'oefen' met sociale contacten, hoe makkelijker het zal gaan. Gesprekken bij een psycholoog helpen daar niet bij. Mijn huisarts vind dat ik heel goed bezig ben en een goede kleine stap heb gezet.
Wie weet hoe ik mijn weekenden weer leuker kan maken? Een hobby heb ik niet echt..
P.S Sorry voor dit wazige verhaal. Ik hoop op wat begrip, zonder vooroordelen. Het kostte me veel moeite om dit berichtje te typen.
vrouw-92 wijzigde dit bericht op 01-04-2018 17:41
4.81% gewijzigd
zaterdag 5 mei 2018 00:41
Dit zal toch nog even blijven. Ik denk dat het niet per se goed is om alle alleenmomenten uit de weg te gaan. Je kan niet dat gevoel waar je last van hebt wegwerken als je maar druk genoeg bent. Heb je de POH-er nog gesproken? Wordt er iets opgestart van therapie? Sta je ergens al op een wachtlijst?
zaterdag 5 mei 2018 10:53
Ik lees, net als in je OP, onrealistisch hoge verwachtingen. Van jezelf. Van anderen. Mensen hebben niet altijd tijd voor, ook niet altijd zin in anderen. Omdat ze moe zijn, druk, chagrijnig, weet ik veel. Anderen zijn niet altijd leuk en gezellig. En ook een verjaardag met leuke vriendinnen kan gewoon saai zijn.vrouw-92 schreef: ↑20-04-2018 21:56Even een update.. Vandaag ben ik bij de praktijkondersteuner geweest. Dat was een kort, maar goed gesprek. Volgende stap is om eerst te onderzoeken waarom de dingen zo zijn zoals ze zijn. Is er een trauma te verwerken, is er een angststoornis, is het een stukje onvermogen? Dat is nog nooit eerder onderzocht.
Daarna kijken of de hulpvraag die ik nu heb, nog klopt: Mijn sociale vaardigheden versterken, zodat ik diepere relaties aan kan gaan.
Het gaat nu best goed. Ik wandel heel veel, ben 3x in de week in de sportschool sinds hele lange tijd. Daar kom ik veel mensen van vroeger tegen. Dat is wel oppervlakkig contact, maar beter dan niets.
Natuurlijk is dat oppervlakkig contact. Het komt zelden of nooit voor dat je direct de diepte in gaat zonder dat je elkaar kent. Probeer het geduld en de interesse op te brengen om anderen te leren kennen.
Bij NMLK heb ik een derde activiteit gehad. Die was iets minder, maar daar kan ik alleen maar van leren.
Je hoeft niet overal van te leren. Niet alles is altijd leuk. Soms is iets niet gezellig of een activiteit gewoon saai.
Tegen dit weekend zag ik best op, maar inmiddels is mijn programma wel gevuld en wil ik planningen gaan maken voor de lege dagen. Zo houd ik enigszins structuur.
Het lijkt erop alsof het paasweekend een breekpunt is geweest. Ik heb me in elk geval niet meer zo slecht gevoeld als toen.
Je verwacht van alles, verzint allerlei redenen waarom anderen niet deugen (ze zijn oppervlakkig, hebben problemen met jouw gewicht, zijn niet echt geïnteresseerd maar vinden je zielig, ze komen je niet halen om iets leuks te doen) en je wil veel en snel.
Het is ontzettend goed dat je dingen bent gaan ondernemen. Zo kom je buiten en onder de mensen. Geef jezelf en anderen nou eens de tijd om elkaar te leren kennen. Maak een praatje, ga iets doen wat je leuk vindt en heb geduld. Vriendschappen beginnen nu eenmaal over het algemeen als oppervlakkige contacten. Bovendien kan oppervlakkig contact ook gewoon leuk en gezellig zijn. Soms verwateren ze, en dan komt er weer een ander oppervlakkig maar op dat moment gezellig contact. En sommigen worden vrienden.
Goed ook dat je hulp zoekt. Ik hoop dat de POH je verder kan helpen hiermee.
zaterdag 5 mei 2018 13:03
Dank voor je bericht. Je hebt helemaal gelijk wat die verwachtingen betreft.. Het lukt me steeds beter om mijn eigen situatie te relativeren en te beseffen dat ik echt niet de enige ben, dat geduld een schone zaak is en dat ik goed bezig ben.
Waar ik achter ben gekomen is dat veel van die depressieve klachten met mijn cyclus en dus hormonen te maken hebben. Dat zorgt ook voor meer rust.
Waar ik achter ben gekomen is dat veel van die depressieve klachten met mijn cyclus en dus hormonen te maken hebben. Dat zorgt ook voor meer rust.
zondag 6 mei 2018 17:32
Ik wil toch even van me afschrijven..
Vandaag ben ik een eind wezen fietsen om mee te gaan met een sup / kano tour. Dat was best fijn/wel intensief.
Het meest zit ik echter met het feit dat ik de enige was die alleen was. Daarna nog even aan de plas gezeten met een boek, dat had ik niet moeten doen. Alleen maar gezinnetjes, stelletjes, vriendengroepen. Daar ging het positieve gevoel. De weg terug op de fiets was heel zwaar...
Nu ben ik net ongesteld geworden en dat speelt wss ook mee, maar oh wat vind ik dit moeilijk.
Vandaag ben ik een eind wezen fietsen om mee te gaan met een sup / kano tour. Dat was best fijn/wel intensief.
Het meest zit ik echter met het feit dat ik de enige was die alleen was. Daarna nog even aan de plas gezeten met een boek, dat had ik niet moeten doen. Alleen maar gezinnetjes, stelletjes, vriendengroepen. Daar ging het positieve gevoel. De weg terug op de fiets was heel zwaar...
Nu ben ik net ongesteld geworden en dat speelt wss ook mee, maar oh wat vind ik dit moeilijk.
zondag 6 mei 2018 19:07
zondag 6 mei 2018 19:17
Loop nog niet vlot.. Ik ga morgen de praktijkondersteuner bellen. Die wilt eerst een heel onderzoek, maar ik wil eigenlijk gewoon snel geholpen worden. Het is alleen zo moeilijk om dit rotgevoel te relativeren en kan nu het liefst alleen maar huilen.
Morgen weer een NMLK activiteit. Daar heb ik best zin in, maar vind ik ook weer spannend.
Morgen weer een NMLK activiteit. Daar heb ik best zin in, maar vind ik ook weer spannend.
maandag 7 mei 2018 14:20
Even een update wat betreft mijn verwijzing. Ik heb vandaag gebeld met mijn psycholoog die ook diagnostiek kan doen. Ik heb al een afspraak kunnen maken voor volgende week! Morgen met de praktijkondersteuner bellen om de verwijzing te regelen.
Verder is vandaag een echte rotdag.. Had allang naar Utrecht gewild, maar lig in bed met buikpijn en algeheel ellendig gevoel
Verder is vandaag een echte rotdag.. Had allang naar Utrecht gewild, maar lig in bed met buikpijn en algeheel ellendig gevoel
vrijdag 11 mei 2018 14:08
Even een update over hoe het nu met me gaat. Dit bericht past toch beter in de psyche topic dan het relatie topic.
Om positief te beginnen: aanstaande donderdag heb ik een afspraak bij de psycholoog. Blij verrast dat ik zo snel terecht kon, dat is ook echt nodig.
Het gaat namelijk niet zo goed. Een terugkerend patroon in de vakanties.
Of het een begin van een depressie is of de eenzaamheid die me dwars zit weet ik niet. Deze vakantie is heel traag aan me voorbij gegaan, met gelukkig wel een aantal leuke uitjes. Daar moet ik me op focussen, maar dat lukt me maar moeizaam.
Ik zit tussen twee gedachten in: negativiteit, doemdenken en angsten. Die zijn deels realistisch, maar grotendeels ook niet. Ik kan niet goed uit mijn hoofd komen en ontspannen. Vooral 's avonds is dat erg. Vandaag toch maar weer een valdispert geslikt om mezelf rustig te krijgen. Ik schaam me voor deze gedachtes en het maakt me bang. Sommige gedachtes overvallen me nu, terwijl ik die nooit eerder heb gehad. Terwijl de eenzaamheid een terugkerend probleem is.
Daarnaast ben ik ook trots op het feit dat ik 6 kilo ben afgevallen, lekker aan het sporten ben/dat mijn lichaam dat weer toelaat, dat ik gezond ben en dat ik het contact met een aantal mensen aan het herstellen ben, met mijn moeder heb ik een paar goede gesprekken gehad (voorheen nooit) en ik ben dankbaar dat mijn beide ouders nog in leven zijn en dat ik verder gezond ben.
De hele dag door staan die gedachten aan, zowel positief als negatief en dat maakt me behoorlijk onrust..
Maandag en vandaag zijn weer echte offdays. Blij als volgende week weer het normale leven begint met ritme en structuur.
Om positief te beginnen: aanstaande donderdag heb ik een afspraak bij de psycholoog. Blij verrast dat ik zo snel terecht kon, dat is ook echt nodig.
Het gaat namelijk niet zo goed. Een terugkerend patroon in de vakanties.
Of het een begin van een depressie is of de eenzaamheid die me dwars zit weet ik niet. Deze vakantie is heel traag aan me voorbij gegaan, met gelukkig wel een aantal leuke uitjes. Daar moet ik me op focussen, maar dat lukt me maar moeizaam.
Ik zit tussen twee gedachten in: negativiteit, doemdenken en angsten. Die zijn deels realistisch, maar grotendeels ook niet. Ik kan niet goed uit mijn hoofd komen en ontspannen. Vooral 's avonds is dat erg. Vandaag toch maar weer een valdispert geslikt om mezelf rustig te krijgen. Ik schaam me voor deze gedachtes en het maakt me bang. Sommige gedachtes overvallen me nu, terwijl ik die nooit eerder heb gehad. Terwijl de eenzaamheid een terugkerend probleem is.
Daarnaast ben ik ook trots op het feit dat ik 6 kilo ben afgevallen, lekker aan het sporten ben/dat mijn lichaam dat weer toelaat, dat ik gezond ben en dat ik het contact met een aantal mensen aan het herstellen ben, met mijn moeder heb ik een paar goede gesprekken gehad (voorheen nooit) en ik ben dankbaar dat mijn beide ouders nog in leven zijn en dat ik verder gezond ben.
De hele dag door staan die gedachten aan, zowel positief als negatief en dat maakt me behoorlijk onrust..
Maandag en vandaag zijn weer echte offdays. Blij als volgende week weer het normale leven begint met ritme en structuur.
zaterdag 12 mei 2018 12:36
Hoi vrouw,
Wat goed zeg, van die 6kg! En ik lees nog meer positieve dingen over je gezondheid en je contact met andere mensen, mooi!
Tegelijkertijd blijft het eenzame en de offdays. Dat is logisch, toch? Je bent nog niet eens begonnen met therapie, laat staat dat het al iets heeft kunnen veranderen. En ook met therapie zullen deze gevoelens en dagen nog een hele tijd blijven. Dit is iets waar je al jaren tegenaan loopt, het is niet zo 1-2-3 opgelost. Dus blijf die balans vasthouden tussen jezelf stimuleren om dingen te ondernemen en contacten te onderhouden, maar gun jezelf ook rust en op momenten waarop het je aanvliegt of je je toch somber en eenzaam voelt, bied jezelf ook troost. Het heeft geen zin de gevoelens te ontkennen of te verwachten dat ze er niet zijn, dit is een project voor de langere termijn. Blijf vooral goed voor jezelf zorgen.
Wat goed zeg, van die 6kg! En ik lees nog meer positieve dingen over je gezondheid en je contact met andere mensen, mooi!
Tegelijkertijd blijft het eenzame en de offdays. Dat is logisch, toch? Je bent nog niet eens begonnen met therapie, laat staat dat het al iets heeft kunnen veranderen. En ook met therapie zullen deze gevoelens en dagen nog een hele tijd blijven. Dit is iets waar je al jaren tegenaan loopt, het is niet zo 1-2-3 opgelost. Dus blijf die balans vasthouden tussen jezelf stimuleren om dingen te ondernemen en contacten te onderhouden, maar gun jezelf ook rust en op momenten waarop het je aanvliegt of je je toch somber en eenzaam voelt, bied jezelf ook troost. Het heeft geen zin de gevoelens te ontkennen of te verwachten dat ze er niet zijn, dit is een project voor de langere termijn. Blijf vooral goed voor jezelf zorgen.
zaterdag 12 mei 2018 12:41
maandag 14 mei 2018 21:12
Hoi,
Ik heb niet alle 12 de pagina's doorgelezen... maar lees wel dat je het moeilijk hebt. Super dat je hulp zoekt. Sommige dingen kunnen we (en dat geldt voor iedereen!) niet alleen.
Ik wil je eens de tip geven om een dames rugbyteam te zoeken in de omgeving. Ik rugby al 12 jaar en de cultuur daar is echt top. Tevens heb je voor deze teamsport óók zwaardere meiden nodig, dus je wordt sowieso niet op je postuur afgerekend!
Het allermooiste ervan is dat je er een familie en 15 vriendinnen bij krijgt
.
LIefs en succes
Ik heb niet alle 12 de pagina's doorgelezen... maar lees wel dat je het moeilijk hebt. Super dat je hulp zoekt. Sommige dingen kunnen we (en dat geldt voor iedereen!) niet alleen.
Ik wil je eens de tip geven om een dames rugbyteam te zoeken in de omgeving. Ik rugby al 12 jaar en de cultuur daar is echt top. Tevens heb je voor deze teamsport óók zwaardere meiden nodig, dus je wordt sowieso niet op je postuur afgerekend!
Het allermooiste ervan is dat je er een familie en 15 vriendinnen bij krijgt
.LIefs en succes
donderdag 24 mei 2018 22:42
Hoi vrouw,
ik ben benieuwd hoe het met je gaat. Kun je een update geven?
En ik wilde zeggen dat ik het verdriet en de pijn en wanhoop door het hele topic heen voel, ik krijg buikpijn wanneer ik je verhalen lees. En ik wil je graag helpen, dus als je wilt mag je me ook een persoonlijk berichtje sturen.
Wat is het toch oneerlijk verdeeld. Geen enkel mens verdient het om zo te moeten struggelen, zo geconfronteerd te moeten worden met eenzaamheid.
Wel heel knap van je dat je dingen onderneemt. En houd in je achterhoofd dat er op deze wereld een hoop lieve mensen zijn allemaal openstaan voor vriendschap. En je bent echt niet de enige die eenzaam is. Ik geloof oprecht dat iedereen een sociaal netwerkje kan opbouwen. Heel veel succes daarmee, en laat weten als ik iets voor je kan doen.
Ohja, en je schrijft dat je geen hobby hebt, maar ik zou je toch aanraden om die te zoeken. Er is vast wel iets wat je leuk vindt. En vooral als je dingen in groepsverband doet, leer je snel nieuwe mensen kennen. Dus hup, niet zeggen dat je geen hobby hebt, maar een hobby gaan zoeken! succes!
ik ben benieuwd hoe het met je gaat. Kun je een update geven?
En ik wilde zeggen dat ik het verdriet en de pijn en wanhoop door het hele topic heen voel, ik krijg buikpijn wanneer ik je verhalen lees. En ik wil je graag helpen, dus als je wilt mag je me ook een persoonlijk berichtje sturen.
Wat is het toch oneerlijk verdeeld. Geen enkel mens verdient het om zo te moeten struggelen, zo geconfronteerd te moeten worden met eenzaamheid.
Wel heel knap van je dat je dingen onderneemt. En houd in je achterhoofd dat er op deze wereld een hoop lieve mensen zijn allemaal openstaan voor vriendschap. En je bent echt niet de enige die eenzaam is. Ik geloof oprecht dat iedereen een sociaal netwerkje kan opbouwen. Heel veel succes daarmee, en laat weten als ik iets voor je kan doen.
Ohja, en je schrijft dat je geen hobby hebt, maar ik zou je toch aanraden om die te zoeken. Er is vast wel iets wat je leuk vindt. En vooral als je dingen in groepsverband doet, leer je snel nieuwe mensen kennen. Dus hup, niet zeggen dat je geen hobby hebt, maar een hobby gaan zoeken! succes!
zaterdag 2 juni 2018 10:29
Lief alle berichtjes, ik zal even een update geven.
Het gaat de laatste weken best goed met mij. Inmiddels ben ik gestart bij de psycholoog en heb ik drie intake gesprekken gehad. Daar is de diagnose persoonlijkheidsproblematiek uitgekomen en dan de vermijdende/afhankelijke vorm. Ook heb ik nog last van mijn pestverleden. Geen hele schokkende diagnose. Autisme werd al snel uitgesloten, terwijl de praktijkondersteuner daar op doelde. Net als sociale angst. De klik is er en volgende week ga ik starten met EDMR. Dat vind ik best spannend.
Mijn dagen/weken zijn goed ingevuld. Daar doe ik ook moeite voor. Ik ben bezig om oude contacten te herstellen, probeer altijd een praatje te maken met iemand in de sportschool, op mijn werk zoek ik vaker de verbinding door regelmatig bij collega's binnen te lopen. Bij NMLK heb ik vorige week een hele leuke activiteit gehad waarbij ik mezelf niet herkende wat betreft sociale problemen. We gingen een dagje naar Ameland en ik kwam een soort herboren terug. Veel zelfvertrouwen van gekregen.
De momenten waarop ik echt alleen ben zijn wat beter te accepteren, maar ik weet dat de zomervakantie er weer aan komt. Ik hoop dat het me dan ook lukt.
Kortom er zijn weer wat meer lichtpuntjes en daar kan ik wat beter van genieten..
Het gaat de laatste weken best goed met mij. Inmiddels ben ik gestart bij de psycholoog en heb ik drie intake gesprekken gehad. Daar is de diagnose persoonlijkheidsproblematiek uitgekomen en dan de vermijdende/afhankelijke vorm. Ook heb ik nog last van mijn pestverleden. Geen hele schokkende diagnose. Autisme werd al snel uitgesloten, terwijl de praktijkondersteuner daar op doelde. Net als sociale angst. De klik is er en volgende week ga ik starten met EDMR. Dat vind ik best spannend.
Mijn dagen/weken zijn goed ingevuld. Daar doe ik ook moeite voor. Ik ben bezig om oude contacten te herstellen, probeer altijd een praatje te maken met iemand in de sportschool, op mijn werk zoek ik vaker de verbinding door regelmatig bij collega's binnen te lopen. Bij NMLK heb ik vorige week een hele leuke activiteit gehad waarbij ik mezelf niet herkende wat betreft sociale problemen. We gingen een dagje naar Ameland en ik kwam een soort herboren terug. Veel zelfvertrouwen van gekregen.
De momenten waarop ik echt alleen ben zijn wat beter te accepteren, maar ik weet dat de zomervakantie er weer aan komt. Ik hoop dat het me dan ook lukt.
Kortom er zijn weer wat meer lichtpuntjes en daar kan ik wat beter van genieten..
donderdag 26 maart 2020 22:53
Neem een hond en ga ermee op puppycursus. Dan leer je ook weer mensen kennen die ook van honden houden en heb je iets gemeen om over te praten.
Of ga een sport doen, bijvoorbeeld tennis.
Praten over koetjes en kalfjes kan moeilijk zijn, maar moet je veel oefenen dan gaat het beter.
Zelf heb ik ook niet zoveel sociale contacten maar heb er ook weinig behoefte aan. Heb mijn werk en een hobby waar ik veel tijd aan kwijt ben. Verder wel wat vriendinnen die ik 3 of 4 x per jaar zie.
Ook 1 vriendin die meer contact zoekt dan ik. Dus soms denk ik ik zal haar eens bellen/ vragen iets te gaan doen want zij vraagt mij altijd en dan lijkt het of ik geen contact wil terwijl ik dat wel wil.
En een andere vriendin zoekt bijna nooit contact en die bel ik altijd en dan spreken we af en is het heel gezellig. Maar als ik bijvoorbeeld een half jaar niks laat horen belt ze mij opeens van zullen we weer eens afspreken.
Alle mensen hebben andere behoefte aan contact, het hoeft niet perse te zijn als ze weinig contact zoeken dat ze je niet aardig vinden. Ze zijn misschien gewoon druk met andere dingen. Ga jezelf dus niet onzeker maken met gedachtes als: diegene vraagt mij nooit dus vraag ik hem/haar ook niet. Maar vraag gewoon mensen om iets leuks te gaan doen.
Tenzij iemand continu nee zegt of afzegt op het laatste moment, dan kan je beter iemand anders zoeken
Of ga een sport doen, bijvoorbeeld tennis.
Praten over koetjes en kalfjes kan moeilijk zijn, maar moet je veel oefenen dan gaat het beter.
Zelf heb ik ook niet zoveel sociale contacten maar heb er ook weinig behoefte aan. Heb mijn werk en een hobby waar ik veel tijd aan kwijt ben. Verder wel wat vriendinnen die ik 3 of 4 x per jaar zie.
Ook 1 vriendin die meer contact zoekt dan ik. Dus soms denk ik ik zal haar eens bellen/ vragen iets te gaan doen want zij vraagt mij altijd en dan lijkt het of ik geen contact wil terwijl ik dat wel wil.
En een andere vriendin zoekt bijna nooit contact en die bel ik altijd en dan spreken we af en is het heel gezellig. Maar als ik bijvoorbeeld een half jaar niks laat horen belt ze mij opeens van zullen we weer eens afspreken.
Alle mensen hebben andere behoefte aan contact, het hoeft niet perse te zijn als ze weinig contact zoeken dat ze je niet aardig vinden. Ze zijn misschien gewoon druk met andere dingen. Ga jezelf dus niet onzeker maken met gedachtes als: diegene vraagt mij nooit dus vraag ik hem/haar ook niet. Maar vraag gewoon mensen om iets leuks te gaan doen.
Tenzij iemand continu nee zegt of afzegt op het laatste moment, dan kan je beter iemand anders zoeken
zaterdag 28 maart 2020 07:41
Nou echt he, waarom die stokoude topics van jaren geleden weer omhoog halen. Alsof TO dat nog leest.strings-attached schreef: ↑27-03-2020 20:19Het topic is van 2018 Ze heeft na die tijd niet meer geschreven.
