Hoe eerlijk ben je tegen je kind - tandenfee en overlijden

06-05-2020 06:23 87 berichten
Alle reacties Link kopieren
Vanaf het moment dat ik wist dat ik moeder zou worden, heb ik me voorgenomen om altijd zo eerlijk mogelijk tegen mijn kinderen te zijn. Iedere vraag die zij zouden stellen, wilde ik zo goed mogelijk beantwoorden. Ik wil dat ze alles kunnen vragen, en dat ze ook weten dat ze een eerlijk antwoord krijgen.
Op dit moment twijfel ik aan mijn eigen opvoedwijze hierin.

De tandenfee bestaat niet, de kerstman ook niet en de paaseieren worden verstopt door papa en mama. Als iemand dood gaat, wordt iemand geen ster en gaat die persoon niet slapen.

Maar doe ik dit wel goed? Ontneem ik mijn kinderen niet het stukje magie die voor veel mensen om hun kindertijd heen hangt?
Is de wereld die ik ze laat zien niet te hard, is er een goede reden die ik over het hoofd zie om mijn kinderen wat vaker in een waan te laten?

Hoe doen jullie dit? En waarom?

Reden van mijn twijfel is een recent overlijdensgeval binnen de familie. Mijn kinderen (met name de oudste, kleuterleeftijd) krijgen allerlei verhalen te horen (van de hemel tot veranderen in bloemen, van iemand die voor altijd gaat slapen tot mijn versie: dat niemand het zeker weet, maar dat ik denk dat een lichaam kapot is en niet meer kan herstellen, en dat iemand niet langer bestaat, zoals vóór een geboorte / zwangerschap).
Alle reacties Link kopieren
Blijenvrij schreef:
06-05-2020 07:13
Overlijden vind ik van geheel andere orde dan een tand verliezen. Over dat laatste zou ik geen verhaaltjes ophangen.
Bij overlijden zou ik, als ze klein zijn, niet het woord verbrand in de mond nemen. Klinkt nogal heftig en eng.

Ik weet niet wat er in jouw jeugd is gebeurd, maar zorg dat je niet doorslaat.

Aan paashazen is me nooit iets verteld, en kerstmannen ook niet. Dat heb ik niet gemist. Maar het verhaal van sinterklaas had ik zeker niet willen missen. Ik zie dat niet als voorliegen.
Ik begrijp helemaal waarom je je dit afvraagt. Geen idee waar dit precies vandaan komt, ik heb geen bewuste herinnering die heeft gemaakt dat ik er zo mee omga. Ik heb ook zeker geen afkeer van verhalen / fantasie of iets dergelijks. Hoewel ik behoorlijk principieel omga met de waarheid naar mijn kinderen toe, vind ik het oprecht net zo goed (en soms ook gewoon leuker) als mensen dit anders doen.
Ik ben denk ik bang om vertrouwen te schaden, niet goed te weten waar je dan de grens moet leggen over waar je wel en niet eerlijk over bent. Ik denk dat de waarheid nooit een verkeerd antwoord is en daardoor een veilige keuze ofzo. Zoiets.
Alle reacties Link kopieren
himalaya schreef:
06-05-2020 06:34
Ik heb ook in Sinterklaas geloofd, en heb daar niets aan overgehouden. Kan me ook niet herinneren dat ik me ‘voorgelogen’ heb gevoeld.
Ik kan me nog precies herinneren hoe ik me voelde toen ik hoorde dat Sinterklaas niet bestaat.
Ik voelde me enorm genaaid.

Ik had me voorgenomen om mijn kinderen niet in Sinterklaas te laten geloven, om ze die ervaring te besparen, maar uiteindelijk heb ik in dit geval een andere keuze gemaakt.

Verder heb ik mijn kinderen nooit 'voorgelogen', omdat ik het een uiting vind van het niet serieus nemen van kinderen en ik denk dat dat veel meer impact heeft dan we willen inzien.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
Ik vraag me altijd af of fantasiespel helemaal niet bestaat in huishoudens waar mensen zeggen "ik ben altijd eerlijk tegen mijn kind".

"Mama ik ben een ridder!" - Nee lieverd, je bent niet van adel, je bent een meisje en je hebt geen lintje gekregen, je kan helemaal geen ridder zijn.

"Papa ik heb een lekkere taart voor je gebakken, wil je proeven?" Nee hoor, dat is gewoon zand met een schelp erop, dat ga ik echt niet eten.

En als dat wel kan snap ik echt niet waarom dat wel mag en Sinterklaas, Paashaas enz niet, tenzij een andere reden (bij ons is de tandenfee niet actief omdat dochter in staat is om de hele nacht wakker te blijven om hallo te zeggen).

Over overlijden kan je gewoon eerlijk zijn. Voor vragen over de ziel zou ik zeggen dat niemand het zeker weet en wat verschillende ideeën hierover zijn, Het lichaam verdwijnt. Mensen mogen zelf kiezen. Sommige kiezen een heel groot vuur dat alles weggaat, en soms worden ze botjes. Ingewikkelder dan dat is het eigenlijk ook niet.

Maar eerlijk zijn over serieuze levensbeschouwelijke dingen vind ik iets heel anders dan per sé eerlijk moeten zijn over de magische wereld.
bij ons is de tandenfee niet actief omdat dochter in staat is om de hele nacht wakker te blijven om hallo te zeggen).

:love: wat grappig!
Alle reacties Link kopieren
viva-amber schreef:
06-05-2020 07:25
Kinderen tot 10 jaar kunnen fantasie en werkelijkheid nog niet onderscheiden. Jouw realiteit is niet de realiteit van een kind. Er is niets mis met fantasie en creativiteit. Het zijn twee eigenschappen die je nodig hebt.

Je gaat ook niet met je kind door de Efteling lopen roepend dat het allemaal niet echt is.
Dit soort stelligheden gaat wel enorm voorbij aan de grote individuele verschillen tussen kinderen.

En daarbij: als kinderen dat onderscheid nog niet kunnen maken is het dus jouw taak als ouder om dat onderscheid voor ze te maken.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Solomio schreef:
06-05-2020 07:39
Dit soort stelligheden gaat wel enorm voorbij aan de grote individuele verschillen tussen kinderen.

En daarbij: als kinderen dat onderscheid nog niet kunnen maken is het dus jouw taak als ouder om dat onderscheid voor ze te maken.

Een kind mag toch fantasie hebben en hoeft toch niet per se alles realistisch te bekijken? Dat komt vanzelf.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk echt dat je dit per kind en per situatie moet bekijken.
Mijn jongste leeft graag in een fantasie bubbel, haar knuffelbeesten moeten in haar bed gestopt voordat ze naar school gaat, anders krijgen ze het koud.
Maar op een dag kwam ze ook een soort van verontwaardigd thuis omdat ze die dag wel 3 verschillende Sinterklazen had gezien, daar trapte ze mooi niet in!
Ze zag zelf dat het niet klopte en ik heb haar gelijk gegeven.
Vragen over ziekte en dood zijn van een heel andere orde.
Ik heb ze daar nooit broodjes aap over verkocht maar heb op bepaalde vragen ook wel eens geantwoord, dat ik ze dat graag wilde uitleggen wanneer ze iets ouder waren.
Soms zijn ze gewoon nog te jong om het te begrijpen.
Meisjes rond de kleuterleeftijd weten bijvoorbeeld soms al heel goed dat ze ooit misschien een baby in hun buik kunnen krijgen als ze groot zijn.. maar het hele voortplantingsverhaal zal toch geen ene ouder op die leeftijd gaan uitleggen lijkt me.
Alle reacties Link kopieren
Solomio schreef:
06-05-2020 07:39
Dit soort stelligheden gaat wel enorm voorbij aan de grote individuele verschillen tussen kinderen.

En daarbij: als kinderen dat onderscheid nog niet kunnen maken is het dus jouw taak als ouder om dat onderscheid voor ze te maken.
De meeste kinderen zijn geen kleine volwassene. Jij misschien wel maar je hebt een neurologische aandoening. Fantasie is een normaal onderdeel van de ontwikkeling van kinderen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Pindakaasjes schreef:
06-05-2020 07:42
Ik denk echt dat je dit per kind en per situatie moet bekijken.
Mijn jongste leeft graag in een fantasie bubbel, haar knuffelbeesten moeten in haar bed gestopt voordat ze naar school gaat, anders krijgen ze het koud.
Maar op een dag kwam ze ook een soort van verontwaardigd thuis omdat ze die dag wel 3 verschillende Sinterklazen had gezien, daar trapte ze mooi niet in!
Ze zag zelf dat het niet klopte en ik heb haar gelijk gegeven.
Vragen over ziekte en dood zijn van een heel andere orde.
Ik heb ze daar nooit broodjes aap over verkocht maar heb op bepaalde vragen ook wel eens geantwoord, dat ik ze dat graag wilde uitleggen wanneer ze iets ouder waren.
Soms zijn ze gewoon nog te jong om het te begrijpen.
Meisjes rond de kleuterleeftijd weten bijvoorbeeld soms al heel goed dat ze ooit misschien een baby in hun buik kunnen krijgen als ze groot zijn.. maar het hele voortplantingsverhaal zal toch geen ene ouder op die leeftijd gaan uitleggen lijkt me.
Jawel hoor.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat niemand meer als hij vijftig is nog in de tandenfee gelooft. Dus je kan onbekommerd vertellen over Klaas Vaak, de Ooievaar, Sinterklaas en de Paashaas. Hij komt er wel achter dat sprookjes verdwijnen, zonder de psych te raadplegen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
RocketScienceFiction schreef:
06-05-2020 07:42
Een kind mag toch fantasie hebben en hoeft toch niet per se alles realistisch te bekijken? Dat komt vanzelf.
Dat komt natuurlijk niet vanzelf als je dat niet een beetje stuurt.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
Mevrouw75 schreef:
06-05-2020 07:48
Jawel hoor.

Seksuele voorlichting kregen mijn kinderen in groep 7/8.
Niet in de kleuterklas.
Alle reacties Link kopieren
Pindakaasjes schreef:
06-05-2020 07:42
Meisjes rond de kleuterleeftijd weten bijvoorbeeld soms al heel goed dat ze ooit misschien een baby in hun buik kunnen krijgen als ze groot zijn.. maar het hele voortplantingsverhaal zal toch geen ene ouder op die leeftijd gaan uitleggen lijkt me.
Tuurlijk wel. Maar in stukjes. Eerst gewoon op piemel-zaadjes niveau. Zo'n kleutermeisje (of jongetje!) gaat toch een keer vragen hoe die baby daar dan ín komt. Wat moet je dan anders zeggen?
Toen dochter een jaar of negen was kwam redelijk vanzelf anticonceptie ter sprake en hebben we het daarover gehad. En toen ze tien was heb ik haar heel globaal verteld over ongesteldheid. Ik vond dat ze daar alvast vanaf moest weten en over na moest kunnen denken voor het zover was en voor er klasgenootjes ongesteld zouden worden. In de tijd daarna kwamen inderdaad zo af en toe aanvullende vragen. Dát ga je inderdaad niet allemaal in één keer over een kleuter uitstorten, als je dat bedoelt.
Alle reacties Link kopieren
elein schreef:
06-05-2020 07:35
Ik vraag me altijd af of fantasiespel helemaal niet bestaat in huishoudens waar mensen zeggen "ik ben altijd eerlijk tegen mijn kind".

"Mama ik ben een ridder!" - Nee lieverd, je bent niet van adel, je bent een meisje en je hebt geen lintje gekregen, je kan helemaal geen ridder zijn.

"Papa ik heb een lekkere taart voor je gebakken, wil je proeven?" Nee hoor, dat is gewoon zand met een schelp erop, dat ga ik echt niet eten.
Fantasiespel bestaat bij ons wel. Als mijn zoon speelt dat hij een hond is, doe ik gewoon mee. Mocht hij ooit de serieuze vraag stellen of hij écht een hond is, zal ik hem zeggen dat we wel kunnen doen alsof, maar dat hij een mens is.

Sinterklaas 'mag' wel, de paashaas ook. Maar zodra er serieuze vragen over komen ben ik eerlijk.
Ik maak een verschil tussen spelen en serieuze vragen hierin.
Alle reacties Link kopieren
viva-amber schreef:
06-05-2020 07:47
De meeste kinderen zijn geen kleine volwassene. Jij misschien wel maar je hebt een neurologische aandoening. Fantasie is een normaal onderdeel van de ontwikkeling van kinderen.
Pfffffffft, dus hoef je mijn mening verder niet serieus te nemen?

Daarbij: niemand weet wat de oorzaak van autisme is, dus het een 'neurologische aandoening' noemen gaat nergens over.
solomio wijzigde dit bericht op 06-05-2020 07:59
15.47% gewijzigd
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Mevrouw75 schreef:
06-05-2020 07:48
Jawel hoor.
Hangt ook van je kind af. Mijn oudste wilde er niets van weten (jakkes), mijn jongste wilde zo ongeveer alle details horen toen hij kleuter was.

Over ingrijpende dingen, zoals het overlijden van iemand, moet je gewoon eerlijk zijn vind ik zelf (wel altijd aangepast aan het kind en de belevingswereld). Bij kleine dingetjes, zoals de tandenfee e.d. maakt het allemaal niet zoveel uit. Kinderen geven heel vaak zelf heel goed aan of ze nog willen geloven in magie of toe zijn aan de waarheid. Kijken naar je kind lijkt mij in deze een beter oplossing dan het toepassen van een bepaalde opvoedingsovertuiging.
Alle reacties Link kopieren
Pindakaasjes schreef:
06-05-2020 07:56
Seksuele voorlichting kregen mijn kinderen in groep 7/8.
Niet in de kleuterklas.
Sexuele voorlichting krijgen kinderen toch niet alleen op school? Dat begint al met het verschil tussen jongetjes en meisjes. Heb jij helemaal nooit vragen gekregen over waar baby's vandaan komen?

Kennis is nu in verwachting. Haar zoon van vijf zag de echo van de baby in een verder 'lege' baarmoeder en vroeg zich af waarom die zo leeg was. Hij dacht dat de baby in mama's maag zat en daar direct mee-at van iedere boterham. Dan moest mama natuurlijk wel zorgen dat er eten in die maag zat! :love: Dat is dan het moment om iets uit te leggen over een apart baby-kamertje in mama's buik en eten via een slangetje / navelstreng.
lariba wijzigde dit bericht op 06-05-2020 08:05
37.88% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Pindakaasjes schreef:
06-05-2020 07:56
Seksuele voorlichting kregen mijn kinderen in groep 7/8.
Niet in de kleuterklas.
Thuis wel en het ging om ouders die het voortplantingsverhaal wel of niet vertelden aan kleuters. Wel dus.
Alle reacties Link kopieren
mums2b schreef:
06-05-2020 07:57
Fantasiespel bestaat bij ons wel. Als mijn zoon speelt dat hij een hond is, doe ik gewoon mee. Mocht hij ooit de serieuze vraag stellen of hij écht een hond is, zal ik hem zeggen dat we wel kunnen doen alsof, maar dat hij een mens is.

Sinterklaas 'mag' wel, de paashaas ook. Maar zodra er serieuze vragen over komen ben ik eerlijk.
Ik maak een verschil tussen spelen en serieuze vragen hierin.
Maar als hij vraagt 'hoe doet sinterlaas dat, dat hij op één nacht bij iedereen kadootjes rondbrengt?' Zeg je dan 'niet, het is niet echt'?
Het is nooit in me opgekomen om te doen alsof de tandenfee, paashaas en Kerstman echt zijn. Dat is in Nederland toch helemaal niet gebruikelijk?
Met geboorte en overlijden heb ik verteld hoe dit werkt, afgestemd op het niveau, zonder hemel of sterren. Juist kleuters zijn daar heel pragmatisch in, ‘je gaat dood, dan doet je lichaam niets meer, nooit meer. Dan word je in een kist gedaan en verbrand’.
Over “gewone” dingen zoals geboorte, overlijden, hoe worden kinderen gemaakt enz ben ik altijd eerlijk geweest op het niveau van de kinderen en legde ik uit hoe het zit.

Over “fantasie” volgde ik ook altijd het kind. Ik heb eigenlijk nooit gezegd dat ze echt bestaan en van de tandenfee en paashaas weten ze eigenlijk dat wij dat doen maar toch kiezen ze daarin te geloven op het moment. De illusie van Sinterklaas zijn ze uiteindelijk zelf mee gekomen dat hij niet echt is. En ja, toen werd ook de vraag gesteld of ze nog wel cadeaus krijgen nu ze het weten. Ik laat ze lekker geloven wat ze willen in dat opzicht en af en toe nuanceer ik wat.
viva-amber schreef:
06-05-2020 07:47
De meeste kinderen zijn geen kleine volwassene. Jij misschien wel maar je hebt een neurologische aandoening. Fantasie is een normaal onderdeel van de ontwikkeling van kinderen.

Waarom zeg je dit? Alsof iemand dan niet mee mag praten, zo klinkt dat. Bovendien is de mening van Solomio er één die meer mensen aanhangen.

Wat ik vooral proef is dat er niemand tegen de fantasie wereld van kinderen is, maar dat kinderen wel serieus genomen moeten worden bij serieuze vragen.

Dat onderschrijf ik als ex-kind.
Alle reacties Link kopieren
MinkeDeWit schreef:
06-05-2020 08:05
Het is nooit in me opgekomen om te doen alsof de tandenfee, paashaas en Kerstman echt zijn. Dat is in Nederland toch helemaal niet gebruikelijk?
Bij ons thuis vroeger bestond alleen Sinterklaas. Wat mij betreft genoeg, maar kind heeft een rotsvast geloof in de paashaas omdat oma ze dat verteld heeft. Ook prima. De Kerstman bestaat sinds ze wat vriendjes heeft uit andere landen waar de kerstman thuis komt. Dus heb ik gezegd dat Sint en Kerstman het een beetje verdeeld hebben, omdat het anders zo veel werk is.

Als ik een 'gelovige' serieuze vraag krijg (waarom komt Sinterklaas bij ons en de Kerstman bij vriendje, hoe kan zwarte piet bij ons naar binnen, kan het paard wel op ons dak want het is zo schuin) beantwoord ik ze in relatie tot het geloof. Daar ga ik zeker niet eerlijk over zijn. Wat ik ook wel doe is zeggen 'weet ik eigenlijk niet, wat denk jij?" Als kind dan tot de conclusie komt dat Sint met paard en al van de nok van de buren 40 meter naar onze nok weet te springen zeg ik dat dat wel echt knap zou zijn, en klaar.

Als ze ooit vragen bestaat sinterklaas echt, dan zou ik beginnen met 'wat denk jij?' en daarin meegaan.
Ik ben heel eerlijk, als in mensen hun lichaam word onder de grond begraven en wat er dan gebeurt. Maar wij zijn wel gelovig (dus volgens velen hier geloof ik ook nog in sprookjes :-D ) Dus wij zeggen wel dat de ziel naar de hemel gaat.

En verder gelooft mijn zoon van 5 heilig dat hij later een superheld word. Dat hij op momenten een echte ninja is. En dat Hulk en captain Marvel de wereld redden. Dan zeg ik maar dat die in Disney land wonen. En dat onze superhelden de brandweermannen, politieagenten etc zijn. Maar ik zou niet weten waarom ik hem al zou vertellen dat alles waar hij in gelooft en zoveel plezier aan beleefd nep is. Komt hij vanzelf wel achter.
MinkeDeWit schreef:
06-05-2020 08:05
Het is nooit in me opgekomen om te doen alsof de tandenfee, paashaas en Kerstman echt zijn. Dat is in Nederland toch helemaal niet gebruikelijk?
Met geboorte en overlijden heb ik verteld hoe dit werkt, afgestemd op het niveau, zonder hemel of sterren. Juist kleuters zijn daar heel pragmatisch in, ‘je gaat dood, dan doet je lichaam niets meer, nooit meer. Dan word je in een kist gedaan en verbrand’.
Dat kwam hier uit de kinderen zelf. Het verhaal van een tandenfee was natuurlijk ook veel interessanter dan een vader/moeder die 's nachts 50 cent op je nachtkastje komt leggen. Zelfde met Sinterklaas: mijn kinderen snapt ook wel dat een Piet niet door de schoorsteen kon (we hadden niet eens een haard), maar het was gewoon leuk om dat te geloven.
Als ze bang waren geweest, dan had ik het wel verteld, het moet vooral leuk zijn.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven