Relaties
alle pijlers
Ben ik te gevoelig
maandag 1 juni 2020 16:17
Op mijn 9e zijn wij, drie kinderen, door tussenkomst van de rechter en kinderbescherming uit huis geplaatst. Onze ouders konden niet voor ons zorgen, omdat ze zelf hele grote problemen hadden. We hebben echt hele heftige dingen meegemaakt. (vader aan de heroïne, moeder aan de drank, huiselijk geweld, verwaarlozing, psychiatrische behandelingen van mijn vader) Ik zou er een boek over kunnen schrijven. We zijn alle drie uiteindelijk verdeeld over de wereld groot gebracht. Ieder met zijn eigen verhaal
Ik ben goed terecht gekomen, heb HBO gedaan. Werk al jaren met succes bij dezelfde onderneming, heb een eigen koophuis enz. Over mijn jeugd praat ik weinig omdat mensen het toch niet zo goed begrijpen en daardoor vreemd reageren en daar heb ik dan weer geen zin in. Met mijn partner heb ik het er ook weinig over. Hij weet dat ik in meerdere tehuizen heb gezeten.
Nu dacht ik hem eens deelgenoot te maken van mijn ver weggestopte verleden. Mijn vriend moet ook weten hoe mijn gevoelsleven er uit ziet, dacht ik. Hij reageerde heel ongevoelig, vond ik. Hij wist wel hoe dat is, zo'n tehuis, zijn ex had ook in een internaat gezeten, vandaar! Zijn ex-vrouw komt uit een welgesteld rijk Engels milieu, daar is het gebruikelijk dat je naar de kostschool gaat. " Daar is veel eenzaamheid" wist hij me te vertellen". Ik wilde hem vertellen dat ik jarenlang een extreem gewelddadige opvoeding heb gehad. Mijn vader is meerdere keren, in onze aanwezigheid, door de politie afgevoerd. Ooit waren wij getuige hoe hij een zaag in de neus van mijn moeder plaatste. Ik voelde het kindertehuis als een bevrijding, het had wat mij betreft weinig te doen met eenzaamheid.
Wat mij stoorde is het feit dat ik probeerde, diep, ver weggestopte herinneringen en gevoelens met mijn vriend te delen. Hij begon gelijk over zijn ex. Dat irriteerde mij hevig. Ik zie geen overeenkomsten tussen haar verhaal en mijn verhaal. Bovendien wil ik het helemaal niet over haar hebben, maar over mij. Ik zat tussen de drugsbaby's ,kinderen met ouders in de gevangenis, of kinderen waarvan de ouders waren omgekomen, om maar wat te noemen.
Ik voel me niet gehoord, begrepen, gekwetst en niet vrij om hem mijn echte ware gevoelens te vertellen. Hij gaat er wat mij betreft respectloos me om.
Hij wilde zeggen dat in situaties waar kinderen zonder ouders wonen, er veel eenzaamheid heerst. Ik wilde hem vertellen hoe mijn jeugd werkelijk was én waarom ik er met weinig mensen over praat.
Ik voel me diep gekwetst door zijn in mijn ogen gevoelloze reactie, ben ik te gevoelig??
Ik ben goed terecht gekomen, heb HBO gedaan. Werk al jaren met succes bij dezelfde onderneming, heb een eigen koophuis enz. Over mijn jeugd praat ik weinig omdat mensen het toch niet zo goed begrijpen en daardoor vreemd reageren en daar heb ik dan weer geen zin in. Met mijn partner heb ik het er ook weinig over. Hij weet dat ik in meerdere tehuizen heb gezeten.
Nu dacht ik hem eens deelgenoot te maken van mijn ver weggestopte verleden. Mijn vriend moet ook weten hoe mijn gevoelsleven er uit ziet, dacht ik. Hij reageerde heel ongevoelig, vond ik. Hij wist wel hoe dat is, zo'n tehuis, zijn ex had ook in een internaat gezeten, vandaar! Zijn ex-vrouw komt uit een welgesteld rijk Engels milieu, daar is het gebruikelijk dat je naar de kostschool gaat. " Daar is veel eenzaamheid" wist hij me te vertellen". Ik wilde hem vertellen dat ik jarenlang een extreem gewelddadige opvoeding heb gehad. Mijn vader is meerdere keren, in onze aanwezigheid, door de politie afgevoerd. Ooit waren wij getuige hoe hij een zaag in de neus van mijn moeder plaatste. Ik voelde het kindertehuis als een bevrijding, het had wat mij betreft weinig te doen met eenzaamheid.
Wat mij stoorde is het feit dat ik probeerde, diep, ver weggestopte herinneringen en gevoelens met mijn vriend te delen. Hij begon gelijk over zijn ex. Dat irriteerde mij hevig. Ik zie geen overeenkomsten tussen haar verhaal en mijn verhaal. Bovendien wil ik het helemaal niet over haar hebben, maar over mij. Ik zat tussen de drugsbaby's ,kinderen met ouders in de gevangenis, of kinderen waarvan de ouders waren omgekomen, om maar wat te noemen.
Ik voel me niet gehoord, begrepen, gekwetst en niet vrij om hem mijn echte ware gevoelens te vertellen. Hij gaat er wat mij betreft respectloos me om.
Hij wilde zeggen dat in situaties waar kinderen zonder ouders wonen, er veel eenzaamheid heerst. Ik wilde hem vertellen hoe mijn jeugd werkelijk was én waarom ik er met weinig mensen over praat.
Ik voel me diep gekwetst door zijn in mijn ogen gevoelloze reactie, ben ik te gevoelig??
amymatijs wijzigde dit bericht op 01-06-2020 16:18
Reden: schrijf fout "ik" vergeten
Reden: schrijf fout "ik" vergeten
0.06% gewijzigd
maandag 1 juni 2020 16:23
Ik lees zijn opmerking eerder als proberen om te begrijpen hoe het is. Dat hij dingen die hij weet probeert in te brengen om je te laten zien dat hij meedenkt.
Dat dat voor jou niet werkt, dat kan. Maar dan zou ik dat aan hem aangeven. Niet boos ofzo, maar aangeven wat jij van hem nodig hebt. Zonder verwijten.
Het is een heel heftig verhaal, ook voor jouw partner om zo opeens te horen. Verwachten dat hij helemaal perfect reageert is niet handig, want nu ben je teleurgesteld en dreig je weer dicht te klappen.
Probeer het gewoon nog eens, en geef wat jij nodig hebt. Hij weet dat niet zomaar vanuit zichzelf in deze situatie.
Dat dat voor jou niet werkt, dat kan. Maar dan zou ik dat aan hem aangeven. Niet boos ofzo, maar aangeven wat jij van hem nodig hebt. Zonder verwijten.
Het is een heel heftig verhaal, ook voor jouw partner om zo opeens te horen. Verwachten dat hij helemaal perfect reageert is niet handig, want nu ben je teleurgesteld en dreig je weer dicht te klappen.
Probeer het gewoon nog eens, en geef wat jij nodig hebt. Hij weet dat niet zomaar vanuit zichzelf in deze situatie.
sorry
maandag 1 juni 2020 16:24
Nee natuurlijk ben je niet te gevoelig.
Je vriend gedraagt zich op dat moment als een hork door over zijn ex te beginnen. Meeste mensen willen op een of andere manier het altijd naar hen toedraaien en luisteren dus niet echt naar het verhaal van een ander. Misschien wist ie zich geen houding te geven en begon ie maar over zijn ex, kan natuurlijk ook.
Heel vervelend voor jou in deze situatie.
Ik zou het aangeven dat je dit echt niet prettig vond en je dat je hem genoeg vertrouwde om het hele verhaal te geven. Communiceren.
Praten en nog eens praten zodat het hem duidelijk wordt dat hij jou heeft gekwetst.
Je vriend gedraagt zich op dat moment als een hork door over zijn ex te beginnen. Meeste mensen willen op een of andere manier het altijd naar hen toedraaien en luisteren dus niet echt naar het verhaal van een ander. Misschien wist ie zich geen houding te geven en begon ie maar over zijn ex, kan natuurlijk ook.
Heel vervelend voor jou in deze situatie.
Ik zou het aangeven dat je dit echt niet prettig vond en je dat je hem genoeg vertrouwde om het hele verhaal te geven. Communiceren.
Praten en nog eens praten zodat het hem duidelijk wordt dat hij jou heeft gekwetst.
anoniem_391883 wijzigde dit bericht op 01-06-2020 16:25
5.69% gewijzigd
maandag 1 juni 2020 16:25
Is het onhandigheid? Of niet weten wat te zeggen? Of heeft hij gewoon echt niet door hoeveel impact zoiets heeft?
Hoe reageert hij normaal als mensen iets naars/verdrietigs/zwaars vertellen?
Ik denk dat heel veel mensen zich gewoon geen voorstelling kunnen maken van hoe zo’n jeugd is. Maar zijn reactie is wel behoorlijk bot en gevoelloos, als er niet eens een ‘jeetje wat heftig’ of ‘kut zeg’ af kan
Hoe reageert hij normaal als mensen iets naars/verdrietigs/zwaars vertellen?
Ik denk dat heel veel mensen zich gewoon geen voorstelling kunnen maken van hoe zo’n jeugd is. Maar zijn reactie is wel behoorlijk bot en gevoelloos, als er niet eens een ‘jeetje wat heftig’ of ‘kut zeg’ af kan
maandag 1 juni 2020 16:28
Je bent niet te gevoelig. De reactie klinkt ongevoelig. Misschien vindt hij het moeilijk op waarde schatten omdat je er nooit over praat en het nu zo goed voor elkaar hebt. Probeerde hij met zijn reactie invoelend te doen, maar sloeg volkomen de plank mis. Misschien is hij gewoon niet zo empatisch.
Hoe lang zijn jullie al samen? Hoe is hij verder tegen andere mensen in het algemeen?
Het spijt me dat je zo’n ellendige jeugd hebt gehad. En ik neem mijn pet voor je af dat je je er zo doorheen geknokt hebt. En heel knap dat je ook weer kwetsbaar wil en durft te zijn. Wat jammer dat je daarmee deze reactie krijgt. Zie je het nog zitten om er over te praten/energie in te steken? Of ben je echt afgeknapt nu?
Hoe lang zijn jullie al samen? Hoe is hij verder tegen andere mensen in het algemeen?
Het spijt me dat je zo’n ellendige jeugd hebt gehad. En ik neem mijn pet voor je af dat je je er zo doorheen geknokt hebt. En heel knap dat je ook weer kwetsbaar wil en durft te zijn. Wat jammer dat je daarmee deze reactie krijgt. Zie je het nog zitten om er over te praten/energie in te steken? Of ben je echt afgeknapt nu?
maandag 1 juni 2020 16:29
Reageert hij vaker zo op emotionele gebeurtenissen? Het kan zoveel redenen hebben dat hij zo reageert, zoals hierboven zijn benoemd, maar ik vind het ook niet de beste reactie nee. Je bent trouwens nooit te gevoelig, je voelt wat je voelt. Mensen noemen je te gevoelig wanneer je niet goed om zou weten te gaan met emoties, maar volgens mij kun jij dat prima.
maandag 1 juni 2020 16:30
Eens. Ik vind het niet meteen horkerig gedrag, hij lijkt te proberen je te begrijpen door vanuit zijn eigen referentiekader te kijken. Het is ook een vrij heftig en extreem verhaal. Heel afschuwelijk dat je dat hebt meegemaakt. Maar ik zou hem helpen je beter te begrijpen, in plaats van weer dicht te klappen inderdaad. Het is ook nogal wat, voor hem ook. Wellicht bedoelde hij het niet zo, en kwam het er onhandiger uit dan hij bedoelde. Als hij je nu niet in één keer goed begrepen heeft, is dat slechts een aanleiding om er verder over te praten. Te gevoelig vind ik je zeker niet, maar misschien is het wat veel gevraagd dat hij direct precies begrijpt wat de impact hiervan voor jou is geweest.Maud*de*Braose schreef: ↑01-06-2020 16:23Ik lees zijn opmerking eerder als proberen om te begrijpen hoe het is. Dat hij dingen die hij weet probeert in te brengen om je te laten zien dat hij meedenkt.
Dat dat voor jou niet werkt, dat kan. Maar dan zou ik dat aan hem aangeven. Niet boos ofzo, maar aangeven wat jij van hem nodig hebt. Zonder verwijten.
Het is een heel heftig verhaal, ook voor jouw partner om zo opeens te horen. Verwachten dat hij helemaal perfect reageert is niet handig, want nu ben je teleurgesteld en dreig je weer dicht te klappen.
Probeer het gewoon nog eens, en geef wat jij nodig hebt. Hij weet dat niet zomaar vanuit zichzelf in deze situatie.
maandag 1 juni 2020 16:30
Ik denk dat hij op zijn eigen manier zijn best deed om zich in te leven in jou. Mijn ervaring is dat mensen zich überhaupt heel moeilijk kunnen inleven in een situatie waarin je ouders vrij destructief bezig zijn. Alcoholisme en fysiek geweld en je onveilig voelen snappen de meesten nog wel.
Ik vind dat je best kan aangeven dat je de vergelijking met zijn ex kwetsend vindt en dat je daar niet op zit te wachten.
Ik vind dat je best kan aangeven dat je de vergelijking met zijn ex kwetsend vindt en dat je daar niet op zit te wachten.
maandag 1 juni 2020 16:31
Waarom moet zij dat begrijpen, zij is zijn therapeut toch niet? In een relatie deel je emotionele gebeurtenissen, dan maak je van je partner niet meteen je therapeut hoor.Sterrenwacht007 schreef: ↑01-06-2020 16:28Hij is niet je therapeut. Hij heeft dit niet meegemaakt.
Accepteer dat hij dit totaal niet begrijpt .
Dat moet jij toch begrijpen .
maandag 1 juni 2020 16:32
Eens, waar ik nog aan toe wil voegen dat mensen je ook gauw te gevoelig noemen als zij zelf niet om weten te gaan met jouw emoties.
maandag 1 juni 2020 16:33
Sterrenwacht007 schreef: ↑01-06-2020 16:28Hij is niet je therapeut. Hij heeft dit niet meegemaakt.
Accepteer dat hij dit totaal niet begrijpt .
Dat moet jij toch begrijpen .
Goede reden om als een domme hork te reageren
Net als jij hier doet.
maandag 1 juni 2020 16:34
Waarom moet to dat meteen accepteren? Ze kan toch nogmaals met hem in gesprek gaan en proberen beter over te brengen hoe dit voor haar is geweest?Sterrenwacht007 schreef: ↑01-06-2020 16:28Hij is niet je therapeut. Hij heeft dit niet meegemaakt.
Accepteer dat hij dit totaal niet begrijpt .
Dat moet jij toch begrijpen .
En natuurlijk, ze zijn niet elkaars therapeut. Maar het is wel vrij gebruikelijk binnen een relatie om je gevoelsleven met elkaar te delen.
maandag 1 juni 2020 16:37
Hij wilde alleen zeggen dat hij weet dat er veel eenzaamheid is in tehuizen. Maar dat was niet mijn issue. Dat was / is schijnbaar de issue van zijn ex. Ik ben iemand anders. Hij vond dat hij niet zichzelf kan zijn, hij had ten slotte 20 jaar iets met haar gehad en vind dat ik heftig reageer wanneer hij haar ter sprake brengt.justagirly schreef: ↑01-06-2020 16:20Vind ik niet.
Heb je dat ook tegen hem gezegd?
Hoe reageerde hij?
Het ging dus uiteindelijk weer over hem en haar en niet over mij en mijn gevoelens. Ik probeer een gevoelig onderwerp over mijzelf te delen en voor mijn gevoel zet hij het " hup... zo weg" ... Sta ik daar.... ik was eigenlijk best in shock
maandag 1 juni 2020 16:39
Maud*de*Braose schreef: ↑01-06-2020 16:23Ik lees zijn opmerking eerder als proberen om te begrijpen hoe het is. Dat hij dingen die hij weet probeert in te brengen om je te laten zien dat hij meedenkt.
Dat dat voor jou niet werkt, dat kan. Maar dan zou ik dat aan hem aangeven. Niet boos ofzo, maar aangeven wat jij van hem nodig hebt. Zonder verwijten.
Het is een heel heftig verhaal, ook voor jouw partner om zo opeens te horen. Verwachten dat hij helemaal perfect reageert is niet handig, want nu ben je teleurgesteld en dreig je weer dicht te klappen.
Probeer het gewoon nog eens, en geef wat jij nodig hebt. Hij weet dat niet zomaar vanuit zichzelf in deze situatie.
ik heb grote angst het nog eens te proberen omdat hij er zo lullig op reageerde. En vergis je niet hij is normaliter een intelligente, lieve, slimme man. Maar deze pakte hij niet goed op...
maandag 1 juni 2020 16:40
Jij bent niet te gevoelig in deze!
Het enige wat ik me voor kan stellen is dat dit “heel veel” is om van je partner te horen te krijgen en hij niet goed weet te reageren.
Probeer het nog een keer en zeg dan ook eerlijk dat je de vergelijking met een internaat niet begrijpt.
Het enige wat ik me voor kan stellen is dat dit “heel veel” is om van je partner te horen te krijgen en hij niet goed weet te reageren.
Probeer het nog een keer en zeg dan ook eerlijk dat je de vergelijking met een internaat niet begrijpt.
en me vriend die wilt ook nog wat zegge
maandag 1 juni 2020 16:41
Hij heeft altijd een luisterend oor voor de problemen van zijn moeder, tante, zonen. Daarom dacht ik dat hij mij ook zou kunnen begrijpen en steunen...Th∅rdis schreef: ↑01-06-2020 16:25Is het onhandigheid? Of niet weten wat te zeggen? Of heeft hij gewoon echt niet door hoeveel impact zoiets heeft?
Hoe reageert hij normaal als mensen iets naars/verdrietigs/zwaars vertellen?
Ik denk dat heel veel mensen zich gewoon geen voorstelling kunnen maken van hoe zo’n jeugd is. Maar zijn reactie is wel behoorlijk bot en gevoelloos, als er niet eens een ‘jeetje wat heftig’ of ‘kut zeg’ af kan
maandag 1 juni 2020 16:42
Wat een bullshit, waarom zou ze dat accepteren? Hij hoeft het niet te begrijpen als in kunnen weten hoe dat is, maar interesse tonen en luisteren zonder over zijn ex haar luxueuze kostschool te beginnen lijkt me toch geen grote opgave.Sterrenwacht007 schreef: ↑01-06-2020 16:28Accepteer dat hij dit totaal niet begrijpt .
Dat moet jij toch begrijpen .
maandag 1 juni 2020 16:44
Ik denk dat hij echt niet goed wist hoe te reageren. Probeer het toch nog een keer, hoe eng ook. En vertel heel concreet wat je nodig hebt. Als hij normaal lief is, dan wil hij dat nu vast ook zijn. En je mag ook best aangeven hoe moeilijk je het vindt om erover te praten, hoe kwetsbaar je je voelt.
maandag 1 juni 2020 16:46
Ik heb hem gezegd dat ik dat je de vergelijking met een internaat / kostschool niet begrijp. Maar hij maakte het alleen maar erger, wat mij betreft. "Kinderen uit een kostschool worden ook gewoon junk of minister," wat hem betreft. Dat is niet anders met kinderen uit een tehuis.. Hij had dit al eens eerder gezegd. Daarom vertelde ik nu meer details. Om hem toch op wat verschillen te wijzen.vandale schreef: ↑01-06-2020 16:40Jij bent niet te gevoelig in deze!
Het enige wat ik me voor kan stellen is dat dit “heel veel” is om van je partner te horen te krijgen en hij niet goed weet te reageren.
Probeer het nog een keer en zeg dan ook eerlijk dat je de vergelijking met een internaat niet begrijpt.
maandag 1 juni 2020 16:46
Eigenlijk klapte je dus dicht voordat je kon zeggen wat je daadwerkelijk aan trauma hebt meegemaakt. Misschien werkt het voor jou om het op te schrijven. Dan kun je hem vertellen dat je graag zou willen delen met hem wat je in je jeugd hebt meegemaakt en dat het belangrijk is voor jou dat hij het leest.
Voor je je zo kwetsbaar opstelt: er zit ook nog wel iets richting de ex wat jou zorgen baart. Daar zou ik eerst duidelijk over willen, of daar nog gevoel zit bij hem, of hij echt open staat voor jou als persoon.
Voor je je zo kwetsbaar opstelt: er zit ook nog wel iets richting de ex wat jou zorgen baart. Daar zou ik eerst duidelijk over willen, of daar nog gevoel zit bij hem, of hij echt open staat voor jou als persoon.
anoniem_388036 wijzigde dit bericht op 01-06-2020 16:47
0.29% gewijzigd
