In de hut van BabaYaga: lucht hier je hart en steun elkaar

12-07-2020 19:07 3000 berichten
Alle reacties Link kopieren
Mijn oude topic was bijna vol. Ik heb het laten verwijderen omdat iemand dacht mij herkend te hebben.

Maar ik ben er nog, onder een andere naam.

Had je man een midlife crisis en een zoolmeet? Of "alleen maar" een midlife crisis? Wil je gewoon even anoniem je hart luchten zonder je omgeving daarmee te belasten? Zoek je steun van lotgenoten?

Schrijf het hier van je af. Of niet, maar dan verdwijnt dit topic vanzelf naar onderen.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Hier hebben partner en ik vandaag een eerste gesprek gehad met een mediator, de eerste stap om zaken van elkaar te scheiden. Dat was een prima eerste gesprek, prettige vrouw. Het is een heel proces, en ik ben ook heel benieuwd wat straks het financiële plaatje wordt. Toch ook wel weer confronterend, zo'n gesprek. Maar in ieder geval zit er weer beweging in de zaak. We zitten hier nu al 3 jaar in een soort vacuüm....
Fridaynight2020 schreef:
24-07-2020 13:21
Dit voel ik ook precies zo. Dat stemmetje is hier ook nog af en toe aanwezig. Gelukkig herken ik het en geniet ik er steeds meer van dat ik geaccepteerd word zoals ik ben, met al mijn gekkigheden.

Ook ik hoor dat stemmetje. Al de dingen die hij heeft gezegd en waarmee hij mijn zelfbeeld naar beneden haalde... pff dat kost tijd merk ik. Daarnaast heb ik zoveel fijne vriendinnen en vrienden die mij graag zien en mij waarderen hoe ik ben. gelukkig lukt het mij om daar met regelmaat aan te denken. En mijn kinderen zijn gek op mij en ik op hun. En dan nog mijn ouders die mij zo steunen. Dat doet mij goed. Mijn moeder heeft de neiging om hem te confronteren met hoe hij mij keer op keer kwetst maar heb haar op haar hart gedrukt geen contact te zoeken want hij heeft echt schijt aan iedereen en geen respect. Ik weet wel dat ik mijn tekortkomingen heb maar weet ook dat ik een goed mens ben die een ander nooit zo zou behandelen zoal hij mij behandelt!

En misschien een rare gedachte maar dacht pas misschien is het gewoon de natuur. Misschien is de man in de kern gewoon niet gemaakt om heel zijn leven bij een vrouw te blijven en overheerst zijn drang om er toe te doen en de zin van een man is een jager. Ik denk ook dat veel mannen die drang niet meer hebben maar een deel van de mannen hebben die nog wel. Daarmee wil ik het leed wat ze veroorzaken niet goed praten maar ze weten niet beter ofzo.... (ik noem het ook wel oerdom)
Jubelien schreef:
24-07-2020 14:21
Hier hebben partner en ik vandaag een eerste gesprek gehad met een mediator, de eerste stap om zaken van elkaar te scheiden. Dat was een prima eerste gesprek, prettige vrouw. Het is een heel proces, en ik ben ook heel benieuwd wat straks het financiële plaatje wordt. Toch ook wel weer confronterend, zo'n gesprek. Maar in ieder geval zit er weer beweging in de zaak. We zitten hier nu al 3 jaar in een soort vacuüm....

Ik wil jou sterkte wensen. Ik heb ook jaren over dit hele proces gedaan. Inderdaad een soort vacuüm. Vorig jaar dacht ik nog vooral het moet goed komen, wij kunnen dit. Nu denk ik dit was de juiste beslissing en voel ik mij bevrijd!!
Alle reacties Link kopieren
Sterkte Jubelien, het blijft een naar proces. Maar het wordt beter. Alleen nu nog niet.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Ik denk idd, dat het eerst moeilijker gaat worden. Nu loopt alles wel, we zijn vermijdend, gedogend, en 'dus' niet veel gedoe. Dat gaan we wel nog krijgen natuurljjk. Want makkelijk zal het niet zijn. En ineens hebben we misschien toch niet altijd hetzelfde belang... Dat moet blijken. Ik ben er nu wel meer klaar voor. Al moet ik nog steeds bij elk prachtig liedje of zoete film, janken, om ons.

Gelukkig heb ik zo nu en dan een date, dat leidt lekker af ;-) ik ben echt verbijsterd over hoeveel mannen serieus geïnteresseerd zijn (dus niet om de seks, want daar ben ik niet zo makkie mee) , terwijl ik mezelf op dit moment toch niet echt een great catch kan noemen. Bizar gewoon. Fijn voor de afleiding wel, die aandacht.
2018anoniem schreef:
24-07-2020 20:43
En misschien een rare gedachte maar dacht pas misschien is het gewoon de natuur. Misschien is de man in de kern gewoon niet gemaakt om heel zijn leven bij een vrouw te blijven en overheerst zijn drang om er toe te doen en de zin van een man is een jager. Ik denk ook dat veel mannen die drang niet meer hebben maar een deel van de mannen hebben die nog wel. Daarmee wil ik het leed wat ze veroorzaken niet goed praten maar ze weten niet beter ofzo.... (ik noem het ook wel oerdom)
Ik denk dit ook een beetje. Dat wil ik niet want we zijn modern. Maar ik zie gewoon teveel mannen niet naar kinderen omkijken of in elk geval op een manier die de gemiddelde moeder niet kan bevatten dat er wmb toch iets moet zijn. Ik vind zelf ook nog steeds dat ik de kinderen beter snap dan ex. Hij doet het prima en we hebben co maar ik zie wel verschil en hij ook.
Er ís natuurlijk ook gewoon verschil. Niet in taken en verantwoordelijkheden, maar misschien de manier waarop we het beleven/ voelen? Ik zie trouwens wel, dat mijn partner een veel betere (aanwezigere, meer betrokken) vader is dan mijn eigen vader was.... al is dat ook een generatie ding.

Als ik jullie verhalen zo lees, mag ik blij zijn met mijn partner als vader, denk ik.... Ik regel wel veel meer en denk beter vooruit en ben daarom meer op de voorgrond als ouder (oke, ook omdat ik er altijd ben en hij in en uit vliegt), maar ik kan er op volle 100% op vertrouwen dat bij co ouderschap hij het op een goede manier zou doen. Misschien in detail niet helemaal míjn manier, maar wel gewoon goed.

Ik lees hier over afwezige mannen, emotioneel of fysiek, en dat is echt vreselijk. Kan me zo voorstellen dat dat vreet aan je!!!

Kleine kanttekening: ik heb nog makkelijk praten vanaf de zijlijn, dat besef ik wel. Wij zijn nog niet echt gescheiden en gaan binnenkort pas beginnen aan een ouderschapsplan. Kan best zijn, dat we dan beginnen te knallen....
Je weet van te voren echt niet hoe het uitpakt. Mijn ex pakt het echt goed op en ik kan best een stap terug doen maar hij ziet niet dingen aankomen. Dat geeft niet maar ik merk gewoon verschil.

Ik heb echt leuke betrokken vaders zien veranderen in afwezige eikels. Omdat ex (en eerlijk ik heb daar ook een handje van) het allemaal op haar manier wil en die man dat het gewoon niet waard vind ofzo. Mijn ex voegt zich naar mijn wensen in belang van de kinderen en het brengt hem ook voordelen. Zo schipperen we een beetje. Het knalt wel eens maar wij hebben wel genoeg zelfkennis om ons eigen aandeel te zien. Het is wel hard werken en het is echt dat we teveel aan de kinderen denken want als je dat beide minder sterk hebt of niet zo snugger bent zal het een stuk lastiger zijn. Je ego opzij zetten vinden veel mensen lastig en dat is het ook soms.
Alle reacties Link kopieren
Mijn ex is zeker geen slechte vader, maar wel gewoon een moeilijke man. Hij wil graag een rol van betekenis spelen in het leven van de kinderen, maar op de één of andere manier bouwt hij niet de band met ze op die hij graag zou willen. Hij weigert daarbij naar zichzelf te kijken. Wijst liever naar de kinderen en vooral naar mij.

Als ik de kinderen tegen hem op had willen stoken, had ik ze wel verteld wat er echt gaande was al die jaren.

Hij heeft overigens ook geen langdurige vriendschappen en zeker geen vrienden van vroeger of zo.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Sommige kunnen het gewoon niet en dat is sneu voor hem. Als ik zou willen stoken had ik ook wel een boekje kunnen opendoen maar dat ga ik nooit doen. De meeste naasten weten dat geeneens. Het heeft geen nut en de kinderen winnen er niets mee. Daarmee wis ik ook niet ons verleden en heb zelf genoeg verkeerd gedaan. Minder erg misschien maar wie weet wel vaker. Het is voorbij en nu wil ik er het beste van maken.
Alle reacties Link kopieren
LoveLucy schreef:
25-07-2020 12:50
Sommige kunnen het gewoon niet en dat is sneu voor hem. Als ik zou willen stoken had ik ook wel een boekje kunnen opendoen maar dat ga ik nooit doen. De meeste naasten weten dat geeneens. Het heeft geen nut en de kinderen winnen er niets mee. Daarmee wis ik ook niet ons verleden en heb zelf genoeg verkeerd gedaan. Minder erg misschien maar wie weet wel vaker. Het is voorbij en nu wil ik er het beste van maken.
Ik heb ook geen enkele behoefte om te stoken tussen mijn kinderen en hun vader. Heb me ook nooit voorgedaan als een heilige, want dat ben ik zeker niet.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Hexopbezemsteel schreef:
25-07-2020 12:54
Ik heb ook geen enkele behoefte om te stoken tussen mijn kinderen en hun vader. Heb me ook nooit voorgedaan als een heilige, want dat ben ik zeker niet.
Ik lees niet helemaal hieruit of je denkt dat ik dat denk want dat is niet zo hoor! Bedoelde voor mijzelf de afwegingen. Verwees niet naar iemand hier of elders.
Alle reacties Link kopieren
Ik worstel daar nu erg mee. Mijn ex en zijn soulmeet zijn van plan samen te gaan wonen. Ze hebben mij 2 jaar samen bedrogen, plannetjes gemaakt om samen weg te kunnen ed, terwijl ik met ex in relatietherapie zat en hij zweerde dat het over was tussen hun. En terwijl zij hier gezellig over de vloer kwam al huisvriendin, en ik haar zelfs in vertrouwen nam over onze relatieproblemen....

Hoe moet ik nu neutraal de kinderen in hun nieuwe huishouden achterlaten en gezellig met de kinderen meepraten dat gezellig is daar. Ik word al onpasselijk als ik er aan denk. Maar ik wil ze er ook niet mee belasten. Maar ooit komen ze erachter (iedereen weet ervan, het was the talk of the town zeg maar...)

Pfff voorlopig hoop ik dat ze het nog even bij de kids weghouden en dat hun relatie strand, maar ik houd mijn hart vast voor de toekomst op dat gebied
Alle reacties Link kopieren
LoveLucy schreef:
25-07-2020 12:57
Ik lees niet helemaal hieruit of je denkt dat ik dat denk want dat is niet zo hoor! Bedoelde voor mijzelf de afwegingen. Verwees niet naar iemand hier of elders.
O haha, nee ik borduurde verder op wat je zei. Sorry, niet heel duidelijk.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Protocol schreef:
25-07-2020 13:02
Ik worstel daar nu erg mee. Mijn ex en zijn soulmeet zijn van plan samen te gaan wonen. Ze hebben mij 2 jaar samen bedrogen, plannetjes gemaakt om samen weg te kunnen ed, terwijl ik met ex in relatietherapie zat en hij zweerde dat het over was tussen hun. En terwijl zij hier gezellig over de vloer kwam al huisvriendin, en ik haar zelfs in vertrouwen nam over onze relatieproblemen....

Hoe moet ik nu neutraal de kinderen in hun nieuwe huishouden achterlaten en gezellig met de kinderen meepraten dat gezellig is daar. Ik word al onpasselijk als ik er aan denk. Maar ik wil ze er ook niet mee belasten. Maar ooit komen ze erachter (iedereen weet ervan, het was the talk of the town zeg maar...)

Pfff voorlopig hoop ik dat ze het nog even bij de kids weghouden en dat hun relatie strand, maar ik houd mijn hart vast voor de toekomst op dat gebied
Dat lijkt mij ook lastiger als in mijn geval hoor. Echt heel naar! Ik heb een soort professionele modus (ik kom uit de zorg) die ik aan kan zetten. Ik kan de dingen mbt mijn kinderen versus ex een soort van buiten mij plaatsen. Ik kon mijn ex appen dat ik hoopte dat hij erin stikte en op dat zelfde moment tegen de kinderen zeggen: kijk nou hoe leuk voor papa. Ik weet ook niet hoe. Ik heb misschien geluk met een of andere afwijking want ik kon dat ook al toen ik voor mijn moeder werkte. Ik kan de rollen scheiden. Als moeder was ze dan strontvervelend en als baas was zij gewoon aan de macht.
Alle reacties Link kopieren
Protocol schreef:
25-07-2020 13:02
Ik worstel daar nu erg mee. Mijn ex en zijn soulmeet zijn van plan samen te gaan wonen. Ze hebben mij 2 jaar samen bedrogen, plannetjes gemaakt om samen weg te kunnen ed, terwijl ik met ex in relatietherapie zat en hij zweerde dat het over was tussen hun. En terwijl zij hier gezellig over de vloer kwam al huisvriendin, en ik haar zelfs in vertrouwen nam over onze relatieproblemen....

Hoe moet ik nu neutraal de kinderen in hun nieuwe huishouden achterlaten en gezellig met de kinderen meepraten dat gezellig is daar. Ik word al onpasselijk als ik er aan denk. Maar ik wil ze er ook niet mee belasten. Maar ooit komen ze erachter (iedereen weet ervan, het was the talk of the town zeg maar...)

Pfff voorlopig hoop ik dat ze het nog even bij de kids weghouden en dat hun relatie strand, maar ik houd mijn hart vast voor de toekomst op dat gebied
Moeilijk hè? :hug:
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Alle reacties Link kopieren
LoveLucy schreef:
25-07-2020 13:09
Dat lijkt mij ook lastiger als in mijn geval hoor. Echt heel naar! Ik heb een soort professionele modus (ik kom uit de zorg) die ik aan kan zetten. Ik kan de dingen mbt mijn kinderen versus ex een soort van buiten mij plaatsen. Ik kon mijn ex appen dat ik hoopte dat hij erin stikte en op dat zelfde moment tegen de kinderen zeggen: kijk nou hoe leuk voor papa. Ik weet ook niet hoe. Ik heb misschien geluk met een of andere afwijking want ik kon dat ook al toen ik voor mijn moeder werkte. Ik kan de rollen scheiden. Als moeder was ze dan strontvervelend en als baas was zij gewoon aan de macht.
Ik vind dat zo knap. Dat kan ik echt niet. Heb ook gewoon tegen de kinderen gezegd dat ik boos en verdrietig was, en daardoor niet altijd even aardig of redelijk. Dat ik wel anders wil, maar dat ik dat niet kan. Maar dat ik ze echt oprecht alles gun.

Ze zijn oud genoeg om dat te begrijpen en ze konden ook gewoon zeggen dat ik onredelijk was. Dat was dan meestal ook wel zo, en dan verontschuldigde ik me.

Pas nu meen ik het als ik tegen ze zeg dat ik niet meer boos ben.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Dat is eigenlijk nog knapper. Mij komt het aanwaaien (god weet alleen hoe) maar jij benoemt het dan nog. Daar moet je ook een flink potje voor ego parkeren hoor! Je doet je best...
Alle reacties Link kopieren
Protocol schreef:
25-07-2020 13:02
Ik worstel daar nu erg mee. Mijn ex en zijn soulmeet zijn van plan samen te gaan wonen. Ze hebben mij 2 jaar samen bedrogen, plannetjes gemaakt om samen weg te kunnen ed, terwijl ik met ex in relatietherapie zat en hij zweerde dat het over was tussen hun. En terwijl zij hier gezellig over de vloer kwam al huisvriendin, en ik haar zelfs in vertrouwen nam over onze relatieproblemen....

Hoe moet ik nu neutraal de kinderen in hun nieuwe huishouden achterlaten en gezellig met de kinderen meepraten dat gezellig is daar. Ik word al onpasselijk als ik er aan denk. Maar ik wil ze er ook niet mee belasten. Maar ooit komen ze erachter (iedereen weet ervan, het was the talk of the town zeg maar...)

Pfff voorlopig hoop ik dat ze het nog even bij de kids weghouden en dat hun relatie strand, maar ik houd mijn hart vast voor de toekomst op dat gebied
Dit is ook ontzettend moeilijk.. M'n ex woont nu al een aantal jaren samen met zoolmeet en de kinderen weten niet dat ze elkaar al kennen van toen wij nog getrouwd waren. En ik denk eerlijk gezegd dat een groot deel van hun huidige sociale kring hun opgepoetste versie van het verhaal geloven.. Ik ga het de kinderen ook nooit vertellen, maar ook zoveel mensen weten er wel van, dat ze het vast ooit te horen gaan krijgen.

Ergens schep ik er stiekem genoegen in dat het voor haar ook moeilijk is (zo kinderachtig van mezelf..). Ze zijn een paar keer uit elkaar geweest omdat hij toch voor mij koos ( hoorde ik achteraf) en toen ik uiteindelijk achter de affaire kwam en de stekker er uit trok, ging hij naar haar. Blijkbaar voelt ze zich een beetje 2e keus.
2018anoniem schreef:
24-07-2020 20:45
Ik wil jou sterkte wensen. Ik heb ook jaren over dit hele proces gedaan. Inderdaad een soort vacuüm. Vorig jaar dacht ik nog vooral het moet goed komen, wij kunnen dit. Nu denk ik dit was de juiste beslissing en voel ik mij bevrijd!!
Zo wil ik me ook voelen.
Maar de kinderen zullen er veel verdriet van ondervinden. Man heeft (bijna zeker) een stoornis. Een jaar geleden wilde de ggz arts hem onderzoeken, maar hij vertelt nooit de waarheid. Toen is bij mij eigenlijk de ‘dit gaat dus echt niks worden en hoe ga ik dit aanpakken’ modus ingegaan. Ben nu een jaar verder en weet het nog steeds niet. Het lijkt alsof ik met handen en voeten aan hem ben gebonden (voornamelijk door de kinderen).
Alle reacties Link kopieren
gaultier schreef:
25-07-2020 23:21
Zo wil ik me ook voelen.
Maar de kinderen zullen er veel verdriet van ondervinden. Man heeft (bijna zeker) een stoornis. Een jaar geleden wilde de ggz arts hem onderzoeken, maar hij vertelt nooit de waarheid. Toen is bij mij eigenlijk de ‘dit gaat dus echt niks worden en hoe ga ik dit aanpakken’ modus ingegaan. Ben nu een jaar verder en weet het nog steeds niet. Het lijkt alsof ik met handen en voeten aan hem ben gebonden (voornamelijk door de kinderen).
Mijn ex heeft zeker weten een stoornis (diagnose). Weet je wat? Het helpt allemaal niks. Het enige dat ik daardoor zeker weet, is dat hij nooit zal veranderen. Ook daarvoor heb je echter geen diagnose nodig. Mensen veranderen doorgaans namelijk niet spectaculair.

Maak jezelf los. Er is maar één lijntje en dat zijn de kinderen, de rest is vrij.

Het is wat we oefenen bij Aikido: iemand grijpt je arm vast, en als je je daarop focust, ben je verloren, verstijfd; een konijntje in koplampen. Blijf ontspannen, kalm en bij jezelf, je eigen kracht. Zo ontdek je dat je andere arm en je benen vrij zijn en dat je kunt bewegen als je zelf maar in balans blijft.

In geval van scheiding, hoeft er alleen een lijntje open te blijven voor/over de kinderen. De rest kun je, na eventueel onderhandelen, afsluiten.
[quote=Mermedina post_id=31691120 time=1595713785 user_id=380484

Maak jezelf los. Er is maar één lijntje en dat zijn de kinderen, de rest is vrij.

In geval van scheiding, hoeft er alleen een lijntje open te blijven voor/over de kinderen. De rest kun je, na eventueel onderhandelen, afsluiten.
[/quote]

Dit is een hele mooie. Je hebt alleen een lijntje voor je kinderen, wel een belangrijke lijn.

En kijk niet alleen wat goed is voor je kinderen maar ook voor jou! Zeker tijdens de gesprekken met de mediator. Zorg goed voor jezelf, vooral in deze belangrijke fase!
Mermedina schreef:
25-07-2020 23:49
Mijn ex heeft zeker weten een stoornis (diagnose). Weet je wat? Het helpt allemaal niks. Het enige dat ik daardoor zeker weet, is dat hij nooit zal veranderen. Ook daarvoor heb je echter geen diagnose nodig. Mensen veranderen doorgaans namelijk niet spectaculair.

Maak jezelf los. Er is maar één lijntje en dat zijn de kinderen, de rest is vrij.

Het is wat we oefenen bij Aikido: iemand grijpt je arm vast, en als je je daarop focust, ben je verloren, verstijfd; een konijntje in koplampen. Blijf ontspannen, kalm en bij jezelf, je eigen kracht. Zo ontdek je dat je andere arm en je benen vrij zijn en dat je kunt bewegen als je zelf maar in balans blijft.

In geval van scheiding, hoeft er alleen een lijntje open te blijven voor/over de kinderen. De rest kun je, na eventueel onderhandelen, afsluiten.

Mooi verwoord! Ik weet bijna zeker dat het een vechtscheiding gaat worden. Eentje waar hij over de rug van de kinderen alles gaat proberen om mij tegen te houden. Hierboven vertelde iemand dat ze heel goed kon schakelen.
Ik ben daar nu te emotioneel voor. Ik heb nog even de tijd nodig om voor te bereiden (ook financieel).
Alle reacties Link kopieren
gaultier schreef:
26-07-2020 09:09
Mooi verwoord! Ik weet bijna zeker dat het een vechtscheiding gaat worden. Eentje waar hij over de rug van de kinderen alles gaat proberen om mij tegen te houden. Hierboven vertelde iemand dat ze heel goed kon schakelen.
Ik ben daar nu te emotioneel voor. Ik heb nog even de tijd nodig om voor te bereiden (ook financieel).
Laat je goed voorlichten. Zorg dat je weet wat je positie is en wat van jou is. Bedenk wat je in ieder geval wil en wat je wil gebruiken als onderhandelingsruimte. Ook als je erg emotioneel en verdrietig bent kan je daar aan vasthouden. Het doet pijn, maar het kan gewoon.

Laat je niet verleiden tot toegeven om de lieve vrede. Laat niet alles achter uit schuldgevoel en laat je niet bang maken door dreigen met de rechter. Bewaar screenshots van nare berichten, bewaar hufterige e-mails, bewaar alles. (Maar lees het vooral niet te vaak na. )

En laat, als het even kan, de eventuele partneralimentatie afkopen.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Neem de tijd om je voor te bereiden alleen zet wel concrete stappen. Maak een plan wat je nu gaat uitzoeken (er zijn verschillende stappenplannen op het internet te vinden over onderwerpen waar het tijdens de mediationgesprekken over gaan.
Probeer te visualiseren hoe het is over 2 tot 5 jaar.

En schuldgevoel is niet helpend en zeker niet voor jezelf!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven