Wanneer kies je voor jezelf en wanneer voor een ander?

16-10-2020 21:04 36 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb altijd veel voor anderen gedaan en heb mezelf daarbij menigmaal opzij geschoven, zelfs als ik er beroerd aan toe was, in wat voor opzicht dan ook.

Mensen reken(d)en ook op mij. Madeleine werkt niet, dus heeft veel tijd en een auto, dus ze kan wel mee naar ...... Ze plannen en planden soms zelfs hun afspraken aan de hand van mijn agenda, zodat ik mee kan. Daar wordt nog wel eens bij gezegd: er is verder niemand wie ik kan vragen. Nou, ga dan nog maar eens nee zeggen.

Nu voel ik steeds meer dat ik dat niet meer wil. Gezien mijn situatie (progressieve ziekte, diverse psychische aandoeningen en overgangsklachten) zit ik in een fase waarin ik meer aan mezelf wil gaan denken. Nee zeggen lukt soms ook wel, maar mensen worden dan boos. Hoezo kan ik niet ...... je hebt toch niks anders dan? Nee, maar het wordt me teveel. Ik besef dat ik deze situatie een heel eind zelf heb gecreeerd, maar ik vind het nogal ondankbaar na alles wat ik gedaan heb, zou eerder wat begrip voor mijn situatie verwachten. Het gaat hier om iemand die vrij dichtbij me staat.

Ik heb mezelf ook afgevraagd waarom ik mensen help en er ook makkelijk uitflap: dat doe ik wel. Vaak bied ik mijn hulp al aan nog voor het gevraagd wordt. Oke, ik ben een verzorgend type en help graag andere mensen, maar dat zal het niet alleen zijn. Ik wil ook graag gewaardeerd en aardig gevonden worden, maar die waardering is er vaak nauwelijks. Dus ik vraag me af waarom ik nog steeds dingen doe die ik eigenlijk niet wil.

Tja, ik ben ook wel bang om dan egoistisch gevonden te worden. Je kunt toch niet alleen doen wat jij wil of leuk vindt? Maar wanneer kies je nu voor jezelf en wanneer voor de ander? Hoe doen jullie dat? En zeg je ook wel eens nee als je op zich wel kunt, maar andere plannen had, desnoods een middag op de bank Netflixen.

Mijn therapeute zegt dat ik alleen zou moeten helpen als ik het ook echt voel als willen. Ik probeer nu in ieder geval af te wachten tot er iets aan me gevraagd wordt en dan te voelen hoe dat voor me is en wat ik wil. Soms voel ik meteen een grote NEE, soms pff, helemaal geen zin in, maar vooruit. Ik ben bang dat wanneer ik puur kijk naar echt willen, vanuit mijn hart, het niet zo vaak is, dat er dan toch een gedachte achter zit waarom ik help, bijv. angst dat de ander mij anders ook niet meer helpt.

Hoe zien en doen jullie dit?
Alle reacties Link kopieren
Op mijn 25ste, 28ste en 30ste gebeurden er drie totaal verschillende (vervelende) dingen in mijn leven. Tot dan toe had ik elke keer klaargestaan voor andere mensen in mijn leven. Op het moment dat je anderen mensen het hardste nodig hebt, leer je de mensen kennen die het meeste om je geven.

Op mijn 25ste vielen er dus een paar af. Op mijn 28ste nog weer een paar. En op mijn 30ste viel de laatste groep af. Wat overbleef zijn mensen waar ik nog steeds een beroep op kan doen. En vice versa. Leer ik nieuwe mensen kennen, dan komt er misschien nog iemand bij.

Iemand die destijds niet klaar stond voor mij, hoeft niet aan te kloppen. Laat mij dan maar lekker op de bank liggen en Netflix kijken. Prima zo.
Allereerst: dat mensen boos worden als jij nee zegt, zegt iets over die mensen en niet over jou. Jouw grens is jouw grens en daar heb je recht op. Je mist alleen denk ik het vertrouwen in jezelf om achter je eigen keuze te durven staan als je nee zegt, want dat druist in tegen je gevoel om mensen te willen helpen. Kwestie van af en toe doen, opbouwen en dan reflecteren hoe het voor jou voelt en wat het je oplevert.

En dan dus niet beginnen met zeggen dat je iemand niet naar een belangrijke afspraak kan brengen, maar begin eens met iemand die je vraagt om een half brood te halen bij de supermarkt. 'Nee sorry, dat gaat me niet lukken' is dan genoeg. Je hebt er geen reden of uitleg voor nodig.

Wanneer kies je voor jezelf en wanneer voor een ander? Dat hang er bij mij vanaf hoe dichtbij die persoon staat. Ik vind het moeilijker om nee te zeggen tegen iemand die verder van me af staat dan tegen iemand dicht bij, want van iemand dichtbij weet ik al dat mijn keuze gerespecteerd wordt. Maar dat zijn ook de mensen waar ik het eerst wel ja tegen zeg als mijn plannen en gevoel dat toelaten.

Ik ben hier zelf sinds een tijdje ook mee aan de slag gegaan, heb er zelfs een coach voor in de arm genomen. Zwanger van mijn eerste en wil echt voor mezelf leren kiezen, zeker als ik straks thuis een kleine frummel heb zitten. Tot nu toe heeft het me rust en meer vrije tijd opgeleverd, durf ik aan mezelf te denken en er is nog niemand echt boos geworden.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben nooit echt zo’n warm mensen-mens geweest die zichzelf opofferde. Er zat voor mij ook altijd wat ‘in’ zeg maar. Gezelligheid vooral. Alleen naar oudere mensen was (en ben) ik nog wel dienstbaar qua opstelling. Maar ook daar maak ik zonder scrupules onderscheid in. De kindvrije tante die ik de eerste 20 jaar van mijn leven niet heb gezien wegens haar haat naar kinderen, daar had ik op mijn 21e geen behoefte meer aan. En nu ze 70 is en gescheiden, voel ik mij echt niet geroepen om haar zooi te gaan regelen. Vinden veel mensen ook hard. De oudere mevrouw verderop in de straat zal ik bijvoorbeeld eerder helpen met boodschappen halen, heg snoeien, enz.

Ik ben ook niet iemand die alleen maar geeft, uit de goedheid van mijn hart. Ik verwacht ook wel eens een helpende hand terug van mensen die daartoe in staat zijn, Mensen die alleen maar een beroep op mij doen in tijden van nood, in goede tijden je ineens niet meer lijken te kennen en zelf geen poot uitsteken als ik hulp nodig heb, daar ben ik snel klaar mee. Met welk zielig verhaal ze ook aankomen. Ik zet er makkelijk een streep door. Mijn ouders hebben zichzelf vaak weggecijferd en opgeofferd, met stank voor dank. Daar wil ik mijn tijd niet mee verdoen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Ik ben afgelopen jaren steeds meer om mijzelf gaan denken. Qua energie ben ik beperkt en als ik goed voor mijn zoontje wil zorgen, wil werken etc dan zal dat ook moeten.
Ik probeer het wel vaak in kleine dingen. Gewoon positief zijn naar anderen, idee dat dat wel als “karma” werkt. Klinkt misschien zweverig. Maar even buurvrouw helpen met boodschappen of glimlachen naar iemand of een collega die wat stil is aanspreken hoe de dag is etc.
Alle reacties Link kopieren
Mensen met dit probleem zijn vaak mensen die erg veel (teveel) belang hechten aan wat andere mensen van hen vinden. En vaak denken ze die mening positief te kunnen beïnvloeden door zich de benen onder de kont uit te rennen voor mensen.
Maar...guess what? Zo werkt het niet. Je hebt onuitgesproken verwachtingen over wat je terug wil zien: respect, waardering, dat ze je lief en behulpzaam vinden. En hoe harder jij daarvoor werkt, hoe minder het werkt. Want uiteindelijk gaan ze óf jouw acties als vanzelfsprekend ervaren, óf je als een deurmat zien. En wie heeft er respect voor een deurmat?

Inderdaad, deze situatie heb je zelf gecreëerd. En ho, je bent ongetwijfeld een hartstikke lief mens. Maar je motieven zijn niet puur altruïstisch. Je kleedt het fantastisch in: je bent nou eenmaal zorgzaam, en je doet alles voor iedereen en je bent behulpzaam. Maar (onbewust?) daar zit ook een stuk eigenbelang bij. Je wil er iets mee bereiken. Dat ze dankbaar zijn. Dat ze je aardig vinden.
Misschien een interessante vraag voor jezelf: waarom heb je dankbaarheid nodig?

Mensen die van je houden en/ of je aardig vinden, doen dat vanwege jou. Zonder de voorwaarde dat je ze eerst naar een afspraak brengt.
Nu moet je mensen nog afleren wat je ze eerst aangeleerd hebt.
Dus nee zeggen als je nee bedoelt. En jezelf daar niet voor verdedigen. Mensen wennen er wel aan.
Alle reacties Link kopieren
Ik persoonlijk heb al 'vroeg' moeten ontdekken dat je jezelf op de eerst plaats moet zetten. Ik doe alleen dat wat goed voelt.
Al het voor mij niet uit komt of als ik het gevoel heb dat mensen mij voor lief nemen of het voor het gemak doen , sla ik af.
Sorry , ik kan niet of het komt niet uit. En een reden als , ik ben druk met mezelf is al prima en zou ook voldoende moeten zijn. Daardoor houd ik alleen mensen om me heen over die er hetzelfde instaan als ik zelf en ben heel erg gelukkig verder.

Het moet wederzijds goed voelen en ben niet bang iemand teleur te stellen. Dat is een levensles in mijn ogen en die komt bij iedereen op zijn eigen moment.
Sommige mensen lopen er langer mee en sommige zijn er eerder al ' achter'
Het blijft een gevoel , tot hier en niet verder en verder selectief.

Kies voordat waar je op dat moment zelf wel of geen zin in hebt.
Alle reacties Link kopieren
Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die negatief reageren als jij grenzen aangeeft die je hiervoor nog nooit hebt aangegeven. Maar dat is dan maar zo. Je hoeft niet door iedereen aardig/leuk gevonden te worden.

Wat betreft hoe het nee zeggen aan te pakken: nu moet je telkens tegen je gevoel in gaan bij iedere keer dat je nee zegt. Je kan het ook omdraaien. Radicaal wellicht, maar daarmee maak je wel een verandering. Begin met een “alles op nee” periode. Bijvoorbeeld een week. Waarin je geen enkel ding voor een ander plant. En ga daarna weer zo af en toe een “ja” introduceren.
Alle reacties Link kopieren
Grote kans dat je in je jeugd geleerd hebt je altijd aan te passen. Dat mechanisme werkt nog steeds. Je vindt het waarschijnlijk ook lastig om assertief te zijn en aan te geven als je een probleem hebt met iemand? Tijd om te gaan oefenen meer voor jezelf op te komen en uit te zoeken waar het gevoel vandaan komt.
Alle reacties Link kopieren
Jufjoke: Mensen met dit probleem zijn vaak mensen die erg veel Jufjoke (teveel) belang hechten aan wat andere mensen van hen vinden.

Ja, klopt helemaal.

Waarom heb je dankbaarheid nodig?

Als ik iets voor iemand vind ik het raar als diegene geen dank je wel zegt. Dan wordt het in mijn ogen inderdaad als vanzelfsprekend opgevat en dat vind ik gewoon niet netjes als iemand tijd en energie in jou gestoken heeft. Ik denk overigens dat het grootste deel van de mensheid anderen niet geheel belangeloos helpt. Dat er heel vaak toch iets achter zit.
Alle reacties Link kopieren
Ikkieieieie

Assertief zijn in een winkel bijv. als een produkt niet deugt of iets dergelijks, kan ik prima, maar inderdaad bij een probleem met iemand wordt dat een stuk lastiger.

En ja, ik ben van kleins af aan super aangepast, deed alles om waardering van mijn vader te krijgen en kreeg die alleen als ik presteerde, waarbij het nooit goed genoeg was.
Alle reacties Link kopieren
Jeetje, een week overal nee op zeggen. Ik denk dat ik me meteen zou gaan verontschuldigen en uitleg gaan geven als ik eigenlijk echt ja had willen zeggen, maar dat niet mag in het kader van de oefening.
Alle reacties Link kopieren
Om er eens een hoogdravend cliché tegenaan te gooien: erg veel belang hechten aan wat men van je vindt, duidt op weinig zelfvertrouwen.
Als je jezelf oprecht aardig vindt, prima vindt en van jezelf houdt zoals je bent, heb je minder validatie van buitenaf nodig.
Alle reacties Link kopieren
Madeleine66 schreef:
16-10-2020 22:16
Jeetje, een week overal nee op zeggen. Ik denk dat ik me meteen zou gaan verontschuldigen en uitleg gaan geven als ik eigenlijk echt ja had willen zeggen, maar dat niet mag in het kader van de oefening.
Dan heeft het natuurlijk totaal geen zin.
Ik vind het trouwens een goed idee. Misschien wat radicaal, maar er zit een goede overweging achter. Je zou in ieder geval af moeten leren om jezelf te verdedigen.
Verzin anders een paar standaard zinnen die niets verklaren.

Bijvoorbeeld:
- nee, morgen komt me slecht uit.
- ik kan helaas niet.
- nee, dat gaat helaas niet lukken.
- nee, dan heb ik al een afspraak.

Neem notitie van het feit dat achter elke zin een punt komt. En niet een uiteenzetting van redenen, die mensen vervolgens gaan proberen te ontkrachten.
Alle reacties Link kopieren
Jufjoke schreef:
16-10-2020 22:17
Om er eens een hoogdravend cliché tegenaan te gooien: erg veel belang hechten aan wat men van je vindt, duidt op weinig zelfvertrouwen.
Als je jezelf oprecht aardig vindt, prima vindt en van jezelf houdt zoals je bent, heb je minder validatie van buitenaf nodig.
Helemaal waar jufjoke. Ik vind mezelf "helemaal niks", ben nog steeds onzeker en houd niet van mezelf, zelfs na jaren therapie niet.
Alle reacties Link kopieren
Allemaal alvast bedankt voor jullie waardevolle tips en reacties!

Het betreft vooral 1 persoon in mijn leven die erg gemakzuchtig is en het allemaal vanzelfsprekend vindt wat ik doe.
Tijd om te gaan oefenen!
madeleine66 wijzigde dit bericht op 16-10-2020 22:28
52.38% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Madeleine66 schreef:
16-10-2020 22:22
Helemaal waar jufjoke. Ik vind mezelf "helemaal niks", ben nog steeds onzeker en houd niet van mezelf, zelfs na jaren therapie niet.
Wat erg. Ik vind het oprecht erg voor je dat je zo in het leven staat. Dat heeft ongetwijfeld geen fijne oorzaak. Ik hoop dat je dat op een dag wel bereikt. :hug:
Jufjoke schreef:
16-10-2020 21:39
Mensen met dit probleem zijn vaak mensen die erg veel (teveel) belang hechten aan wat andere mensen van hen vinden. En vaak denken ze die mening positief te kunnen beïnvloeden door zich de benen onder de kont uit te rennen voor mensen.
Maar...guess what? Zo werkt het niet. Je hebt onuitgesproken verwachtingen over wat je terug wil zien: respect, waardering, dat ze je lief en behulpzaam vinden. En hoe harder jij daarvoor werkt, hoe minder het werkt. Want uiteindelijk gaan ze óf jouw acties als vanzelfsprekend ervaren, óf je als een deurmat zien. En wie heeft er respect voor een deurmat?

Inderdaad, deze situatie heb je zelf gecreëerd.
En ho, je bent ongetwijfeld een hartstikke lief mens. Maar je motieven zijn niet puur altruïstisch. Je kleedt het fantastisch in: je bent nou eenmaal zorgzaam, en je doet alles voor iedereen en je bent behulpzaam. Maar (onbewust?) daar zit ook een stuk eigenbelang bij. Je wil er iets mee bereiken. Dat ze dankbaar zijn. Dat ze je aardig vinden.
Misschien een interessante vraag voor jezelf: waarom heb je dankbaarheid nodig?

Mensen die van je houden en/ of je aardig vinden, doen dat vanwege jou. Zonder de voorwaarde dat je ze eerst naar een afspraak brengt.
Nu moet je mensen nog afleren wat je ze eerst aangeleerd hebt.
Dus nee zeggen als je nee bedoelt. En jezelf daar niet voor verdedigen. Mensen wennen er wel aan.
Dit.
Alle reacties Link kopieren
Je kan ook bedenktijd nemen als je iets gevraagd wordt. Dat zeg je zelf al in je openingspost....enige wat je hoeft aan te passen is extra tijd vragen. Soms zal de ander zelfs al wat anders regelen, want jij zegt namelijk niet meteen ja ;-)

Gewoon zeggen: hier wil ik even over nadenken, ik kom er op terug. Dan ga je zelf rustig nadenken of je wil doen wat de ander vraagt, wat voel je erbij? Een duidelijke nee: sorry, het gaat me toch niet lukken. Punt.
Twijfel: vraag wat de ander precies verwacht en beslis ter plekke of het je zo uit komt. Misschien kom je tot een compromis samen. Ja ik wil je brengen, maar ik kan alleen die tijd.

Wil je het wel doen omdat het goed voelt, zeg dan ook gewoon: deze keer kan dat prima. Dan geef je al aan: NU lukt het, maar niet altijd.
Alle reacties Link kopieren
Madeleine66 schreef:
16-10-2020 22:07
Waarom heb je dankbaarheid nodig?

Als ik iets voor iemand vind ik het raar als diegene geen dank je wel zegt. Dan wordt het in mijn ogen inderdaad als vanzelfsprekend opgevat en dat vind ik gewoon niet netjes als iemand tijd en energie in jou gestoken heeft. Ik denk overigens dat het grootste deel van de mensheid anderen niet geheel belangeloos helpt. Dat er heel vaak toch iets achter zit.

Je geeft geen antwoord op de vraag en in het laatste stuk leid je de aandacht naar anderen. Het zou interessanter zijn als je echt naar jezelf zou kijken.
Alle reacties Link kopieren
S-Groot schreef:
17-10-2020 08:20
Je geeft geen antwoord op de vraag en in het laatste stuk leid je de aandacht naar anderen. Het zou interessanter zijn als je echt naar jezelf zou kijken.
Dat viel mij ook op. Ik stelde de vraag omdat ik denk dat daar voor to een hoop stof tot nadenken zit.
Maar ik denk dat de oorsprong bij to heel diep zit. Heel triest, het raakt me.
Hier zijn in ieder geval antwoorden gegeven waar to zeker iets mee kan, zeker op de lange termijn als het allemaal een beetje ingedaald is. Het is niet makkelijk om te veranderen, en beseffen wat de patronen zijn is stap één.
Alle reacties Link kopieren
Goed verwoord, Jufjoke!

Dus Madeleine, jij verwacht dankbaarheid in ruil voor energie, maar krijgt dat niet. En nu heb je ook nog eens minder energie.

Waarom kun je niet alleen doen wat jij leuk vindt? Waarom zou je jouw (beperkte!) energie inzetten voor dingen die je eigenlijk niet leuk vindt?

Iedereen vindt iets anders leuk. Ik help heus wel mensen, maar niet met tegenzin. Vraag mij vooral om lekker in de tuin te klussen, samen te sporten, een wandelingetje te maken, je hond uit te laten, een maaltijd voor je te koken als je ziek bent. Vind ik leuk. Maar ook daarvoor heb ik niet altijd tijd.

Tijd en energie, daar moet je zuinig op zijn.
Alle reacties Link kopieren
Help de mensen die jou ook helpen en zouden helpen als dat nodig is. Zeg vaker nee.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat dankbaarheid mij een blij en goed gevoel oplevert en dat ik dat nodig heb om me wat beter te voelen over mezelf.

En waarom ik niet alleen kan doen wat ik leuk vind? Omdat degene om wie het gaat wel alles voor mij doet, dus nooit nee zegt en ik het dan moeilijk vind om dat andersom wel te doen tenzij ik erg moe ben, me niet goed voel of iets dergelijks.
Alle reacties Link kopieren
Diegene die alles voor jou doet, is dat niet verplicht. Die doet dat dus vrijwillig. Dat schept niet meteen de verplichting voor jou om over jouw grenzen te gaan.
Is het een ouder?
Als diegene het beste met jou voor heeft, respecteert die persoon je grenzen. Als dat niet gebeurt, zou je de relatie tussen jullie eens moeten heroverwegen. Is dit überhaupt een fijne persoon in je leven?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven