Relaties
alle pijlers
Opbouwen van relaties
donderdag 29 oktober 2020 13:20
De afgelopen jaren zit ik eigenlijk al in hetzelfde patroon met betrekking tot het proberen tot een relatie aan te gaan. Maar pas sinds het afgelopen jaar ben ik er iets meer over gaan spreken en probeer er echt aan te werken. Maar ik heb soms even een schop onder mijn kont nodig / advies nodig van mensen die er wat objectiever naar kijken:
Ik vind mannen best wel vrij snel leuk. Vaak zat ik in een positie waarin een relatie niet kon (verhouding medewerker-baas, in een korte tijd ver weg verhuizen, etc), dus ik heb heel vaak crushes voor mijzelf gehouden zonder er ook maar met iemand het er over te hebben. Daarbij zit er ergens een kronkel. Als een man interesse in mij toont terwijl ik geen directe interesse in hem heb, dan kaats ik het eigenlijk vrijwel direct weg. Ik sta dus totaal niet open voor mensen waarop ik geen bestaande crush heb...
Maar als ik een crush op iemand heb, dan ga ik mij juist gedragen alsof diegene dus amper bestaat. Ik praat dan amper met die crush, ik wil er niet mee dansen, ik wil er eigenlijk helemaal niks mee te maken hebben, maar blijf wel soort van 'wachten' totdat de ander de eerste stap zet. Want ik ben bang dat ik mijn 'geheim' weggeef dat ik hem leuk vind? Terwijl dit gedrag er juist toe leidt dat ik zelf dus de indruk geef alsof ik de ander niet mag of überhaupt leuk vind
Daarbij geef ik al heel snel op met crushes. 'Oh hij reageerde niet heel enthousiast op mijn berichtje, dus hij vindt mij niet leuk', oftewel heel veel automatische gedachten die op het standje sneltrein staan en onlogische conclusies trekken. Maar dus naar diegene niks meer uitvoeren, maar er toch in mijn hoofd mee bezig zijn. Andersom gaat het overigens ook zo, als ik zie dat een crush lacht om mijn berichtje oid dan sta ik nog net niet bij het altaar om het ja-woord te geven Al met al, ik trek dus veel te snel conclusies en zet ervoor mijzelf veel te veel druk op.
Dit speelt dus nu ook met bepaalde man... De afgelopen jaren ben ik heel erg gegroeid op persoonlijk gebied, maar op het gebied van het (proberen) aangaan van romantische relaties loop ik vast.
Ter informatie: ik heb als kind geen goede band met ouders en mijn omgeving kunnen opbouwen doordat wij o.a. heel veel verhuisden en elke keer weer in een nieuwe omgeving terecht kwam. Ik kan vrijwel met een gerust hart zeggen dat ik bindingsangst heb, ik ben er echt mee bezig om dit in mindere mate mijn leven te laten beïnvloeden. Ondertussen ben ik midden twintig en heb zo weinig ervaring op dit gebied dat het soms voelt dat de stap enkel maar groter wordt om op iemand af te stappen, dat wil ik nu dus voorkomen.
Ik vind mannen best wel vrij snel leuk. Vaak zat ik in een positie waarin een relatie niet kon (verhouding medewerker-baas, in een korte tijd ver weg verhuizen, etc), dus ik heb heel vaak crushes voor mijzelf gehouden zonder er ook maar met iemand het er over te hebben. Daarbij zit er ergens een kronkel. Als een man interesse in mij toont terwijl ik geen directe interesse in hem heb, dan kaats ik het eigenlijk vrijwel direct weg. Ik sta dus totaal niet open voor mensen waarop ik geen bestaande crush heb...
Maar als ik een crush op iemand heb, dan ga ik mij juist gedragen alsof diegene dus amper bestaat. Ik praat dan amper met die crush, ik wil er niet mee dansen, ik wil er eigenlijk helemaal niks mee te maken hebben, maar blijf wel soort van 'wachten' totdat de ander de eerste stap zet. Want ik ben bang dat ik mijn 'geheim' weggeef dat ik hem leuk vind? Terwijl dit gedrag er juist toe leidt dat ik zelf dus de indruk geef alsof ik de ander niet mag of überhaupt leuk vind
Daarbij geef ik al heel snel op met crushes. 'Oh hij reageerde niet heel enthousiast op mijn berichtje, dus hij vindt mij niet leuk', oftewel heel veel automatische gedachten die op het standje sneltrein staan en onlogische conclusies trekken. Maar dus naar diegene niks meer uitvoeren, maar er toch in mijn hoofd mee bezig zijn. Andersom gaat het overigens ook zo, als ik zie dat een crush lacht om mijn berichtje oid dan sta ik nog net niet bij het altaar om het ja-woord te geven Al met al, ik trek dus veel te snel conclusies en zet ervoor mijzelf veel te veel druk op.
Dit speelt dus nu ook met bepaalde man... De afgelopen jaren ben ik heel erg gegroeid op persoonlijk gebied, maar op het gebied van het (proberen) aangaan van romantische relaties loop ik vast.
Ter informatie: ik heb als kind geen goede band met ouders en mijn omgeving kunnen opbouwen doordat wij o.a. heel veel verhuisden en elke keer weer in een nieuwe omgeving terecht kwam. Ik kan vrijwel met een gerust hart zeggen dat ik bindingsangst heb, ik ben er echt mee bezig om dit in mindere mate mijn leven te laten beïnvloeden. Ondertussen ben ik midden twintig en heb zo weinig ervaring op dit gebied dat het soms voelt dat de stap enkel maar groter wordt om op iemand af te stappen, dat wil ik nu dus voorkomen.
donderdag 29 oktober 2020 13:23
donderdag 29 oktober 2020 13:25
Ik denk dat je beter aan je eigen zelfbeeld kan gaan werken.
Gedachtes die je hebt zijn niet helpend maar eerder ondermijnend.
Een relatie aangaan vraagt om een zekere mate van kwetsbaarheid. En die kwetsbaarheid probeer je te vermijden door dit soort gedachtes af te spelen in je hoofd.
Een mooi hulpmiddel daarbij kan cognitieve gedragstherapie zijn.
En als je open staat voor hulp om die ondermijnende gedachtes aan te pakken dan zou ik eens met de huisarts gaan praten voor een verwijzing.
Want ik vermoed dat dit niet alleen op het gebied van relaties speelt maar wel op meer vlakken in je leven
Gedachtes die je hebt zijn niet helpend maar eerder ondermijnend.
Een relatie aangaan vraagt om een zekere mate van kwetsbaarheid. En die kwetsbaarheid probeer je te vermijden door dit soort gedachtes af te spelen in je hoofd.
Een mooi hulpmiddel daarbij kan cognitieve gedragstherapie zijn.
En als je open staat voor hulp om die ondermijnende gedachtes aan te pakken dan zou ik eens met de huisarts gaan praten voor een verwijzing.
Want ik vermoed dat dit niet alleen op het gebied van relaties speelt maar wel op meer vlakken in je leven
donderdag 29 oktober 2020 13:31
Ik heb daar inderdaad ook aan gedacht, maar het voelt alsof dit niet 'ernstig' genoeg is. Verder zit ik namelijk goed in mijn vel; ik heb nu een goede groep vrienden, haal voldoening uit hetgeen waar ik mee bezig ben, en hou van de dingen die ik heb.
Ik zal mij ook eens verdiepen in overdrachtsgevoelens!
Dank je wel!
luxing wijzigde dit bericht op 29-10-2020 13:32
0.16% gewijzigd
donderdag 29 oktober 2020 13:34
Mijn zelfbeeld is op zich wel redelijk ok. Ik ben een relatief mooie twintiger die ondertussen meer bereikt heeft dan ik ooit zelf had kunnen denken Het speelt in veel mindere maten in de andere gedeeltes van mijn leven doordat ik daar door de jaren heen aan heb kunnen werken, maar mijzelf openstellen voor een relatie oid eist veel meer dan dat.SpringDing schreef: ↑29-10-2020 13:25Ik denk dat je beter aan je eigen zelfbeeld kan gaan werken.
Gedachtes die je hebt zijn niet helpend maar eerder ondermijnend.
Een relatie aangaan vraagt om een zekere mate van kwetsbaarheid. En die kwetsbaarheid probeer je te vermijden door dit soort gedachtes af te spelen in je hoofd.
Een mooi hulpmiddel daarbij kan cognitieve gedragstherapie zijn.
En als je open staat voor hulp om die ondermijnende gedachtes aan te pakken dan zou ik eens met de huisarts gaan praten voor een verwijzing.
Want ik vermoed dat dit niet alleen op het gebied van relaties speelt maar wel op meer vlakken in je leven
donderdag 29 oktober 2020 13:35
donderdag 29 oktober 2020 17:12
Hoi Luxing, mooi om te lezen hoe die tegenstellingen werken en hoeveel inzicht je ook hebt in jezelf en waar het vandaan komt. Dat getuigt van een goede zelfreflectie. Zo te horen zit het met je zelfvertrouwen ook wel goed.
Je geeft zelf al aan dat je het patroon hebt ontwikkeld in je jeugd. Dat wat je toen hielp, werkt je nu tegen om echt een betekenisvolle relatie / ware liefde aan te trekken. Dat patroon is zo diep ingeworteld, dat het heel lastig is om daar in je eentje vanaf te komen. Het vraagt kennis, training, doorzettingvermogen en motivatie.
Als je precies weet hoe je zelf in elkaar steekt, hoe je het kunt aanpakken met mannen én hoe je jezelf kunt trainen en opnieuw kunt conditioneren, dan kun je je beschermingsschild laten zakken en kun je echt open staan voor jouw liefde.
Je geeft zelf al aan dat je het patroon hebt ontwikkeld in je jeugd. Dat wat je toen hielp, werkt je nu tegen om echt een betekenisvolle relatie / ware liefde aan te trekken. Dat patroon is zo diep ingeworteld, dat het heel lastig is om daar in je eentje vanaf te komen. Het vraagt kennis, training, doorzettingvermogen en motivatie.
Als je precies weet hoe je zelf in elkaar steekt, hoe je het kunt aanpakken met mannen én hoe je jezelf kunt trainen en opnieuw kunt conditioneren, dan kun je je beschermingsschild laten zakken en kun je echt open staan voor jouw liefde.
Kleur je eigen leven! Creëren van meer geluk en liefde in de wereld door vrouwen bij elkaar en terug bij hun eigen bron en potentieel te brengen.
donderdag 29 oktober 2020 19:05
Dat zou ik nou echt niet doen. Zoek gewoon een vrijgevestigde psycholoog of coach uit. Dit zijn problemen die écht niet in de reguliere gezondheidszorg thuishoren. Onnodige belasting van ons zorgstelsel.
Geloof niet alles wat je denkt.
vrijdag 30 oktober 2020 12:56
Dank je wel voor je lieve woorden!fannywillems schreef: ↑29-10-2020 17:12Hoi Luxing, mooi om te lezen hoe die tegenstellingen werken en hoeveel inzicht je ook hebt in jezelf en waar het vandaan komt. Dat getuigt van een goede zelfreflectie. Zo te horen zit het met je zelfvertrouwen ook wel goed.
Je geeft zelf al aan dat je het patroon hebt ontwikkeld in je jeugd. Dat wat je toen hielp, werkt je nu tegen om echt een betekenisvolle relatie / ware liefde aan te trekken. Dat patroon is zo diep ingeworteld, dat het heel lastig is om daar in je eentje vanaf te komen. Het vraagt kennis, training, doorzettingvermogen en motivatie.
Als je precies weet hoe je zelf in elkaar steekt, hoe je het kunt aanpakken met mannen én hoe je jezelf kunt trainen en opnieuw kunt conditioneren, dan kun je je beschermingsschild laten zakken en kun je echt open staan voor jouw liefde.
Ik weet uiteraard niet precies hoe ikzelf in elkaar zit, anders had ik dit nu wel verwerkt kunnen hebben Maar elke stap vooruit is er toch weer een genomen. Zeker omdat een relatie nou nog niet echt iets is wat een vereiste in mijn leven is, want zoals ik al zei ben ik oprecht tevreden hoe mijn leven nu in elkaar steekt. Juist doordat ik nu tevreden ben met mijn leven, maakt dit het juist moeilijk om een stap verder te nemen. Ondertussen ben ik erachter gekomen als je ergens in voor lange termijn investeert, dat je veel meer eruit haalt dan slechts korte tijd inzet. In theorie weet ik dus wel wat er fout zit, maar nu dit nog structureel veranderen...
vrijdag 30 oktober 2020 12:59
woensdag 13 januari 2021 21:40
Een korte update:
Ik heb ondertussen Liefdesbang uitgelezen en probeer daar wat wijze lessen uit te trekken. Sinds kort date ik met een man om toch ervoor te zorgen dat ik de stap weer durf te zetten om mij open te stellen naar anderen. Al vrij snel merkte ik dat ik heel erg geneigd ben om weer achteruit te springen naar mijn veilige bubbel. Maar in plaats van een partner er direct daardoor af te wijzen, probeer ik nu stil te staan bij mijn eigen gevoelens die normaal het proces saboteren. Het betekent soms dat er wel wat pijnlijke wonden weer zichtbaar worden, maar ik hoop hiermee stukje bij beetje stappen te kunnen maken. Maar tot nu toe lijkt het mij een lieve, intelligente en zorgzame man die het hopelijk snapt waarom dat ik soms even ruimte nodig heb om mijn eigen gevoel te verwerken en daarna weer stappen samen te zetten
Ik heb ondertussen Liefdesbang uitgelezen en probeer daar wat wijze lessen uit te trekken. Sinds kort date ik met een man om toch ervoor te zorgen dat ik de stap weer durf te zetten om mij open te stellen naar anderen. Al vrij snel merkte ik dat ik heel erg geneigd ben om weer achteruit te springen naar mijn veilige bubbel. Maar in plaats van een partner er direct daardoor af te wijzen, probeer ik nu stil te staan bij mijn eigen gevoelens die normaal het proces saboteren. Het betekent soms dat er wel wat pijnlijke wonden weer zichtbaar worden, maar ik hoop hiermee stukje bij beetje stappen te kunnen maken. Maar tot nu toe lijkt het mij een lieve, intelligente en zorgzame man die het hopelijk snapt waarom dat ik soms even ruimte nodig heb om mijn eigen gevoel te verwerken en daarna weer stappen samen te zetten
vrijdag 15 januari 2021 22:03
Ik ben nog niet in de staat om dat met hem te delen, maar ik uit het wel naar een goede vriendin toe waarmee ik de situatie ook bespreek.
Hetgeen waar ik nu wat tegenaanloop is dat ik zelf het probeer te saboteren om mij te gaan focussen op allemaal negatieve punten van mijn date. Zulke kleine dingen zoals: oh hij houdt naar sport kijken terwijl ik veel liever wat anders kijk . Het stomme is, ik leg dus wel erg makkelijk contact met andere mensen en betrek heel snel mensen met allerlei plannen (vakanties, dagjes uit, avondeten). Maar zodra het om een date gaat, dan gaat dat allemaal dus een stuk langzamer. Ik zet gewoon flinke druk op de ketel als het om daten gaat, terwijl het eigenlijk 'maar' om iemand leren kennen gaat.
Ik vind het vooral nu heel erg lastig om de scheidslijn te gaan trekken tussen waar mijn angst het van mij overneemt of dat ik diegene (oprecht) niet leuk genoeg zal vinden. Van binnen wil ik erg graag een stuk wegrennen, maar rationeel gezien is dit een fijn persoon om te daten.