Wat betekent voor jullie balans tussen werk en gezin?

21-11-2020 14:44 403 berichten
Alle reacties Link kopieren
In de serie 'Waarom werken vrouwen niet? wordt aangekaart dat een groot deel van de vrouwen in Nederland parttime werkt, terwijl dat in andere landen helemaal niet zo gebruikelijk is.

Mede naar aanleiding hiervan, maar ook door onze eigen zoektocht naar balans, ben ik benieuwd wat balans nou bij andere gezinnen inhoudt?
Heb je die gevonden? Blijft het een eeuwige zoektocht?
Alle reacties Link kopieren
dannas schreef:
21-11-2020 19:18
Dus je verdient al minder en dan ga je jezelf nog minder gunnen? Nog minder verdienen, voorgoed een achterstand die je nooit meer inhaalt en jezelf in een kwetsbare positie zetten. Onbegrijpelijk vind ik dat.

En dan ook nog niet zien dat die lullige parttime baan in combi met een vent die nauwelijks wat doet, meer werk is dan een goede fulltime job en een vent die zijn hersens en handen niet alleen op kantoor laat wapperen, maar ook thuis.

Jouw verhaal is voor mij echt het voorbeeld van hoe ver we nog zijn van echte gelijkwaardigheid op alle fronten tussen man en vrouw.

Je doet meer, veel meer, dan je vent en toch denk je dat fulltime werken teveel zou zijn. Wat het natuurlijk ook is als je vent niet ook gewoon zijn deel gaat doen.

Ik verdien een stuk meer dan de werkster en heb een pleurishekel aan schoonmaken. Winwin dus wat mij betreft. En ik was maar wat blij dat ik de slogan ' een slimme meid is op haar toekomst voorbereid' ter harte heb genomen. Anders was dat jaar werkloos zijn van man een enkeltje voedselbank geweest.
Aan de andere kant vind ik het volstrekt logisch dat ik níet minder ga werken omdat ik (ietsjes) meer verdien, mijn salaris nogal vast is en ik een goed pensioen heb. Ik vind het echt zonde om daar op in te leveren.
Timetraveler schreef:
21-11-2020 19:39
Dit klinkt misschien wat overdreven, maar ik kwam vandaag gewoon wat emotioneel bij een kraamvisite van een vriendin vandaan. Zij heeft een zware bevalling gehad, waarna een hersteloperatie is gevolgd. Haar partner is twee dagen na de bevalling weer gaan werken en doet nu vooral zijn eigen ding en werkt 6 dagen in de week "omdat hij het huilen zo vervelend vindt". En hij was degene die al een jaar of 2 aandrong op kinderen (mijn vriendin had ook een grote kinderwens hoor, maar hij was echt de kartrekker in die keuze). Ze zat er best een beetje sipjes bij en zei iets als "Soms lijkt het me zo fijn om ook wat meer samen te kunnen doen" en mijn hart brak gewoon een beetje voor haar; ook omdat zij nu gewoon fysiek/mentaal zo kwetsbaar is en niet goed in staat om haar grenzen aan te geven bij haar partner.

Ik snap niet hoe je zoals deze man eerst a) kan aandringen op een baby en het daarna toch even redelijk laat afweten en b) hoe je je vriendin eerst 9 maanden ziet worstelen met een zwangerschap en daarna met een zware bevalling en herstel en dat je dan nog zulk egoïstisch gedrag kunt laten zien. Werkelijk.
Zo dan. Wat een oetlul.
Alle reacties Link kopieren
ExodusRedux schreef:
21-11-2020 18:23
Man en ik werkte bij hetzelfde bedrijf onder dezelfde directeur. Allebei salarisonderhandeling gedaan en ik krijg gewoon te horen, ga maar ergens anders werken als je het niet genoeg vind.

Allebei 40 uur in de week en hij verdiend bruto het dubbele dan ik. Dat is netto natuurlijk anders.
Bizar, maar dat lijkt mij een goede reden om een andere werkgever te zoeken.
Alle reacties Link kopieren
Lafae schreef:
21-11-2020 19:30
Ja, als mannen hun handen ook zouden laten wapperen zouden het leven van vrouwen en de keuzemogelijkheden die ze hebben hebben er heel anders uit zien. Maar het punt is: dat doen ze niet. In al die onderzoeken over de taakverdeling tussen mannen en vrouwen is er één constante, die onafhankelijk is van hoeveel de vrouw werkt, en die is dat de man minder in zorg en huishouden doet dan zij. Zèlfs als de vrouw meer buitenshuis werkt, is haar totale taken pakket gemiddeld groter dan die van haar man. Dat kun je vrouwen verwijten, je kan jezelf op de borst kloppen als het bij jou anders is, maar de kern is: het maakt niet uit wat de vrouw doet, kiest, zegt of wil, het maakt niet uit hoeveel ze buitenshuis gaat werken of hoeveel ze thuisblijft: haar man doet in 90% van de gezinnen minder dan zij.
Dit zal inderdaad zeker zo zijn, maar toch ben je er dan nog niet. Die keuzemogelijkheid wordt door veel meer dingen beperkt.
Ik heb hier een welwillende man die meer thuis wil zijn en wil meemaken. Wij hebben beide hetzelfde opleidingsniveau, maar hij verdient echt aanzienlijk meer. In zijn branche is onderhandelen over salaris veel logischer dan bij mij. Neemt niet weg dat ik ook onderhandel en niet zomaar ergens mee akkoord ben gegaan afgelopen jaren.
Nu wij dus op dat punt staan, hij minder werken, is het toch wel een ding qua inkomsten. Ik kan me voorstellen dat dat ook een hele grote drijfveer is om als man zijnde fulltime te blijven werken en de vrouw dan parttime met de gedachte dat er dus nog bij iemand tijd heeft voor de regelzaken rondom het gezin en überhaupt tijd doorbrengen met kinderen.
Voor je het weet zit je in dat oude rollenpatroon waar je nooit in zou belanden.

Ik zou er niet negatief tegenover staan om meer uren te werken, maar het lijkt om meerdere redenen gewoon niet aanlokkelijk om dat te doen. Dat zou toch niet de bedoeling moeten zijn.
Ik vraag me af of er uiteindelijk veel vrouwen zouden kiezen om minder te werken, ook al levert het, niet alleen op financieel vlak, maar weinig op.
Alle reacties Link kopieren
Timetraveler schreef:
21-11-2020 19:39
Dit klinkt misschien wat overdreven, maar ik kwam vandaag gewoon wat emotioneel bij een kraamvisite van een vriendin vandaan. Zij heeft een zware bevalling gehad, waarna een hersteloperatie is gevolgd. Haar partner is twee dagen na de bevalling weer gaan werken en doet nu vooral zijn eigen ding en werkt 6 dagen in de week "omdat hij het huilen zo vervelend vindt". En hij was degene die al een jaar of 2 aandrong op kinderen (mijn vriendin had ook een grote kinderwens hoor, maar hij was echt de kartrekker in die keuze). Ze zat er best een beetje sipjes bij en zei iets als "Soms lijkt het me zo fijn om ook wat meer samen te kunnen doen" en mijn hart brak gewoon een beetje voor haar; ook omdat zij nu gewoon fysiek/mentaal zo kwetsbaar is en niet goed in staat om haar grenzen aan te geven bij haar partner.

Ik snap niet hoe je zoals deze man eerst a) kan aandringen op een baby en het daarna toch even redelijk laat afweten en b) hoe je je vriendin eerst 9 maanden ziet worstelen met een zwangerschap en daarna met een zware bevalling en herstel en dat je dan nog zulk egoïstisch gedrag kunt laten zien. Werkelijk.
Wat ontzettend sneu dit
Ik werk 40 uur, en doe daarnaast leeuwendeel van huishouding en het gedoe en geregel. Heb 1 kind en 1 man. Man werkt wisselend 20- 30 uur per week. En vangt dochter op uit school elke dag. Ben best moe soms, balans...weet ik niet. Ligt eraan hoe ik me voel. Vandaag tevreden en in balans.
Alle reacties Link kopieren
Klonkje schreef:
21-11-2020 20:30
Ik werk 40 uur, en doe daarnaast leeuwendeel van huishouding en het gedoe en geregel. Heb 1 kind en 1 man. Man werkt wisselend 20- 30 uur per week. En vangt dochter op uit school elke dag. Ben best moe soms, balans...weet ik niet. Ligt eraan hoe ik me voel. Vandaag tevreden en in balans.
Dan ben ik benieuwd waarom jullie dat zo verdeeld hebben?
Sluipt dat erin?
Alle reacties Link kopieren
Ik werk 32 uur, vriend 40 uur.
Voorheen werkte ik de 32 uur op kantoor. Nu werk ik die thuis.

We doen allebei evenveel. Qua salaris zitten we ook op het zelfde niveau
Het fijne van thuis werken is dat als ik het rustig heb ik even snel de was kan doen of zo. Dit kon eerst niet, en had ik soms enorme achterstanden met de was.
Vooral hierin heb ik nu meer balans , want dat is voor mij een jarenlange zoektocht geweest. De balans tussen bijna fulltime werken, zorg voor een kind en het huishouden.
Alle reacties Link kopieren
Voorheen werkte ik 24 uur en man 36 uur. Ik deed toen het hele huishouden erbij en had daar geen problemen mee. Regeldingen rondom de kinderen verdeelden we wel redelijk, al kwam er wel meer op mij neer. Maar toen vond ik het redelijk in balans.

Nu is hij werkzoekende en werk ik tijdelijk fulltime en is het een hele klus om wat huishoudelijke taken naar hem overgeheveld te krijgen. De balans is nu helemaal weg. Ik erger me daar dood aan.
Mevrouw75 schreef:
21-11-2020 19:55
Aan de andere kant vind ik het volstrekt logisch dat ik níet minder ga werken omdat ik (ietsjes) meer verdien, mijn salaris nogal vast is en ik een goed pensioen heb. Ik vind het echt zonde om daar op in te leveren.

Dat was bij ons ook aan de orde nadat ik een tijd niet gewerkt had en man fulltime. Dat het 'eng' was zulke vaste uren en vast inkomen in te leveren ten gunste van onzekere uren tegen een startsalaris. Vervolgens dus nog vijf jaar voor ons uit geschoven.

Mijn argument daarin was dat ik het jarenlang mogelijk had gemaakt dat man fulltime kon werken én drie kinderen kon hebben. Dat ik mijn opleiding én stage om zijn werk heen plande omdat we dat inkomen nodig hadden voor gezin én voor de opleiding. Maar dat ik, nu ik eindelijk een substantieel deel van het gezinsinkomen bij draag, zoiets dus nu van hem verwacht. Dat hij het dus actief mogelijk maakt dat ik deze baan kan hebben.

En dat is nu dus onlangs gebeurd. Man is minder gaan werken zodat hij twee dagen vroeger thuis is om te koken zodat ik wat makkelijker wat later kan zijn. Eis van ons beiden was dat al mijn uren vast contract waren en geen tijdelijke uitbreidingen meer waren.
Alle reacties Link kopieren
Mijn balans? Werk 60%, heb 5 kinderen en huisdieren.....En 2 paarden, Bij ons werkt het, omdat we. Als gezin samen op zaterdag poetsen, en mijn man een praktijk aan huis heeft....
Maar...het is hier niet superschoon...
Alle reacties Link kopieren
JobEva schreef:
21-11-2020 21:29
Mijn balans? Werk 60%, heb 5 kinderen en huisdieren.....En 2 paarden, Bij ons werkt het, omdat we. Als gezin samen op zaterdag poetsen, en mijn man een praktijk aan huis heeft....
Maar...het is hier niet superschoon...
Logisch je kunt niet alles, je hoeft ook niet overal een 8 voor te halen soms is een 6 genoeg.

Accepteren dat niet alles gedaan kan worden.
christiana wijzigde dit bericht op 21-11-2020 21:37
1.37% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ballys_ schreef:
21-11-2020 20:19
Bizar, maar dat lijkt mij een goede reden om een andere werkgever te zoeken.
Juist dat!
Alle reacties Link kopieren
Ballys_ schreef:
21-11-2020 20:19
Bizar, maar dat lijkt mij een goede reden om een andere werkgever te zoeken.
Dat heb ik dus ook gedaan. Ondertussen ben ik mijn baan kwijt door Corona.
Alle reacties Link kopieren
pejeka schreef:
21-11-2020 16:24
Balans is voor mij dat het hele huis aan kant is als iedereen thuis komt, en er niet meer haastje-repje nog van alles moet worden gedaan (wassen draaien, kamer stofzuigen, gewassen kleding opvouwen, badkamer poetsen, enz.) zodat iedereen lekker ontspannen van het avondeten kan genieten en van de avond kan genieten. En hoe je dat dan verdeelt als gezin, moet ieder voor zich weten, of de man minder werkt of de vrouw, en of de man overdag dat huishouden doet of de vrouw, maakt geen bal uit. Maar gewoon een fijne, opgeruimde en schone plek om thuis te komen na een dag werken, in plaats van een plek waar de ontbijtboel nog weggeruimd moet worden, de kamer nog even gezwabberd, er nog een was gedraaid moet worden, en oh ja, het bed moet nog verschoond, en dat állemaal in de avond. Lijkt me niet prettig.
Ik werk 50 uur in de week, draai ook bereikbaarheid diensten, man werkt 40 uur. Kwestie van op tijd op staan, en dus voor je deur uit bent, draait de wasmachine, is de vaatwasser leeg en de keuken aan kant. Man of studerende zoon kookt. Ik schuif aan, ik ruim de boel op, er gaat een stofzuiger door het huis, een strijk. In het weekend op zaterdag wordt er door beide gepoetst en alle boodschappen gehaald. Mijn bereikbaarheidsdiensten zijn elke maand een weekend ook snachts en één dag nacht door de weeks..

Mijn salaris ligt hoger dan dat van man en werk in een " mannen" wereld. Kinderen zijn inmiddels 20 en 18.

Onze hypotheek werd onlangs doorgenomen, en werd mij toch twee keer gevraagd of het wel klopte dat ik het hoogste salaris had.. ehh ja dus..


Triest om te lezen dat scholen nog steeds verwachten dat de moeders helpen op school, kind ophalen bij ziekte etc.. net als consultatie bureaus.. jammer ook dat ziekenhuizen etc er nog steeds van uit gaan dat je altijd maar kunt..

Toen ik nog in mijn vorige woonplaats woonde kon je bij mijn huisarts één avond in de week naar het avond spreekuur..

Moest mij vaak verdedigen waarom ik veel werkte, wordt aan mannen niet gevraagd??

Scheelt dat mijn ouders en mijn voorgaande generaties een eigen bedrijf hadden waar de vrouwen net zo hard in mee werkten..
Fitzgerald schreef:
21-11-2020 20:34
Dan ben ik benieuwd waarom jullie dat zo verdeeld hebben?
Sluipt dat erin?
Ik heb er zelf aardig de hand in gehad besefte ik mij pas veel later. En mijn partner heeft een chronische ziekte en is herstellende van kanker. Dat speelt mee, maar ook mijn eigen gedrag is bepalend geweest.
anoniem_51326 wijzigde dit bericht op 21-11-2020 22:07
Reden: Autocorrectie
0.55% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
pejeka schreef:
21-11-2020 17:49
Ik denk dat het aantal vrouwen dat méér uren maakt in haar baan dan haar man, bijzonder klein is. Nederland is kampioen waar het vrouwen betreft die slechts een klein aantal uren per week werken naast een fulltime werkende man. Zelfs vrouwen zónder relatie beginnen vanaf hun 25e al in deeltijd of parttime te werken, niet omdat ze geen fulltime baan zouden kúnnen krijgen, maar omdat ze op de één of andere manier het idee hebben dat parttime wel genoeg is, en ze liever een dag of twee dagen per week over hebben om te luieren, Netflix te kijken, hun mindfullness training te volgen, naar yoga te gaan, of wat dan ook. Mannen uit dezelfde leeftijdsgroep daarentegen bouwen gestadig door aan hun loopbaan en werken over het algemeen wél fulltime, ook als jonge vrijgezel.
Ik kan je ongeveer 100 bronnen geven die het tegendeel bewijzen. Kom jij ook even met 1 bron die niet je eigen waarneming is die dit bevestigd?
Alle reacties Link kopieren
ClubSoda schreef:
21-11-2020 18:02
Nou, dat ligt ook veel complexer blijkt uit (recentelijk) onderzoek. De gender- pay gap is erg hardnekkig gebleken.
Vrouwen onderhandelen net zoveel en vragen net zo vaak om een salarisverhoging. Vrouwen krijgen vaak niet hetzelfde salaris als mannelijke collega's met vergelijkbare functie/ ervaring etc en minder snel een loonsverhoging.

Een van de redenen hiervoor is, dat werkgevers er nog steeds vanuit gaan (vaak onbewust) dat de vrouwen werken voor 'extra's' naast de zorg voor het gezin, terwijl de man een hoofdkostwinner is. Het werkt echt overal in door helaas, de huidige sociale normen/ traditionele rolpatronen.
Sterker nog, er is onderzoek gedaan waaruit blijkt dat hoe meer vrouwen een specifiek beroep gaan uitvoeren hoe slechter het beroep betaald wordt. Dat zie je in de verpleging, daarna zag je het in het onderwijs, en nu zie je het onder de artsen gebeuren......
Sorry was mezelf aan het quoten
anoniem_51326 wijzigde dit bericht op 21-11-2020 22:09
Reden: Te hard gewerkt
84.57% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Kaaaaaaaatje schreef:
21-11-2020 22:01
Ik kan je ongeveer 100 bronnen geven die het tegendeel bewijzen. Kom jij ook even met 1 bron die niet je eigen waarneming is die dit bevestigd?
Inderdaad de grootste 'val' in het inkomen maken vrouwen als er kinderen komen, maar volgens mij heeft pejeka een béétje gelijk als het gaat om het aantal uren in de jaren ervoor. Vrouwen werken net wat minder dan mannen in de leeftijd 20-30 geloof ik, maar dat is ook voor een groot deel te verklaren doordat vrouwen in sommige sectoren niet eens kunnen kiezen voor een fulltime baan. Bijv. als je in de zorg werkt is de keuze vaak beperkt tot 24, 28 of 32 uur oid. Terwijl bij 'mannenberoepen' er standaard vanuit wordt gegaan dat iemand fulltime werkt.

Verder wil ik (ik werk zelf 37 uur) fulltime werken helemaal niet verheerlijken. Ik hoop dat er een tijd komt dat mijn vriend en ik financieel kunnen rondkomen als we allebei 3,5-4 dagen werken. Maar goed, zoals er in dit topic ook genoeg voorbeelden van staan: je kunt niet van iemand (m/v) verwachten om én fulltime te werken én het hele huishouden op zich te nemen én te zorgen dat de kinderen elke dag schoon, aangekleed en gevoed zijn. En aangezien sommige mensen (meestal m) niet zoveel doen qua huishouden en kinderen, worden andere mensen (meestal v) ongeveer gedwongen om minder te werken. En sommige mensen vinden dat niet erg. Ik wel en eigenlijk is wat in dit topic beschreven staat de reden van mijn grootste twijfel als het gaat om kinderen krijgen: ik ben zo bang dat ik automatisch als 'chef kind' word gezien en mensen naar gaan doen dat ik veel werk en mijn vriend 'van mij dingen in het huishouden moet doen'. :(
Alle reacties Link kopieren
Wil je partner zelf kinderen, Jupiter?

Kan je hem zelf niet tot de conclusie laten komen dat hij écht zijn deel zal moeten doen? En niet enkel "omdat het moet van Jupiter"?

Stel dat er een kind zou komen staat ie ook scherper tegenover eventuele critici.
Dat dit kind ook zijn eigen keuze was en dat het dus ook zijn eigen keuze is om de helft van 't huishouden te doen.

Want dat er zonder die eigen beslissing net zo goed gewoon geen kind was gekomen.


In de ideale wereld laat je hem nog een vaderschaps-contract tekenen waarin dit staat :-D.
Zodat ie er 18 jaar lang niet over zeurt.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren
Leuk om allemaal te lezen. Hier trouwens ook flink gedoe met mijn toenmalige werkgever gehad bij m’n eerste zwangerschap. We werkten allemaal 38 uur en veel vaders waren 1 dag thuis (4x9 plus nog keer 2 uur extra in weekend of avond). Mij werd min of meer gesommeerd om 0,8 te gaan werken omdat ik ook 1 dag thuis wilde zijn, wat ik heb geweigerd.

Ook ik word trouwens als eerste door school gebeld en tegen m’n man zeggen ze echt dingen als: “Sorry dat we u tijdens uw werk moeten storen maar uw vrouw neemt niet op...”

Verder vind ik het een lastige balans. Ik werk als zzp’er en heb vorig jaar wekelijks 60-80 uur gedraaid. Nu kwam er ook enorm veel geld binnen, dus dat was fijn, waardoor veel kon worden uitbesteed (zoals het huishouden, we hadden oppas aan huis, etc.). En ook mijn man kon dat prima handelen (werkte toen 32 uur). Maar mijn kinderen gaven aan dat ze toch echt vonden dat ze me te weinig zagen.

En toen we door Corona in maart allemaal thuis waren, was dat een hele warme en gezellige periode. Het is voor het eerst in m’n leven dat ik serieus heb nagedacht over stoppen met werken. En als we niet een enorme crisis zouden hebben gehad, dan had ik het denk ik wel gedaan. Want Nederland mag dan wel kampioen parttimen zijn, we hebben ook de gelukkigste kinderen, zo blijkt iedere keer uit onderzoek.

Ik probeer nu niet meer dan 35 uur te werken. Dat voelt als een enorme tenietdoening qua carrière want ik ging zo lekker en het waren zulke toffe en interessante opdrachten. Het voelt soms net alsof ik niet meer mee doe en ik vind het nog steeds lastig om te zeggen dat ik geen tijd heb. Maar goed, als ik dan met blije kinderen in de speeltuin zit dan hoop ik toch dat dit op termijn de juiste keuze is.
lauraroar wijzigde dit bericht op 21-11-2020 22:19
0.20% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Jupiter1995 schreef:
21-11-2020 22:07
Inderdaad de grootste 'val' in het inkomen maken vrouwen als er kinderen komen, maar volgens mij heeft pejeka een béétje gelijk als het gaat om het aantal uren in de jaren ervoor. Vrouwen werken net wat minder dan mannen in de leeftijd 20-30 geloof ik, maar dat is ook voor een groot deel te verklaren doordat vrouwen in sommige sectoren niet eens kunnen kiezen voor een fulltime baan. Bijv. als je in de zorg werkt is de keuze vaak beperkt tot 24, 28 of 32 uur oid. Terwijl bij 'mannenberoepen' er standaard vanuit wordt gegaan dat iemand fulltime werkt.

Verder wil ik (ik werk zelf 37 uur) fulltime werken helemaal niet verheerlijken. Ik hoop dat er een tijd komt dat mijn vriend en ik financieel kunnen rondkomen als we allebei 3,5-4 dagen werken. Maar goed, zoals er in dit topic ook genoeg voorbeelden van staan: je kunt niet van iemand (m/v) verwachten om én fulltime te werken én het hele huishouden op zich te nemen én te zorgen dat de kinderen elke dag schoon, aangekleed en gevoed zijn. En aangezien sommige mensen (meestal m) niet zoveel doen qua huishouden en kinderen, worden andere mensen (meestal v) ongeveer gedwongen om minder te werken. En sommige mensen vinden dat niet erg. Ik wel en eigenlijk is wat in dit topic beschreven staat de reden van mijn grootste twijfel als het gaat om kinderen krijgen: ik ben zo bang dat ik automatisch als 'chef kind' word gezien en mensen naar gaan doen dat ik veel werk en mijn vriend 'van mij dingen in het huishouden moet doen'. :(
Eerlijk: zo ga je worden gezien door sommigen. Geen ontkomen aan. Maar gaat erom wat vriend en jij vinden. Hoewel man en ik evenveel werken en veel inkomsten hebben doe ik toch meer thuis. En helaas weet ik niet waar het aan ligt. Je moet als vrouw sterk in je schoenen staan om 50/50 te realiseren. En veel mensen zeggen dat ik haar op mijn tanden heb ;-)
Alle reacties Link kopieren
Onze balans is matig.

We werken allebei 4 dagen in de week. Ik heb een tijd structureel meer gewerkt, maar momenteel werken we allebei 4 dagen. We zijn dus allebei een dag thuis met onze kinderen.

Qua dagelijkse huishoudelijke gaat het nog wel een beetje. Ik haal de kinderen op en kook. Vriend ruimt de keuken daarna op. Maar ik ruim dan de rest van het huis op en doe de was in die tijd. Hij doet normaal gesproken wel de ochtend dienst, maar het dekken van de tafel doe ik nog wel altijd.

Vooral qua de regeldingen voor de kinderen ligt bijna alles bij mij. Ik regel dat de kinderen kleren hebben om aan te trekken, ik bestel de boodschappen, ik doe de administratie, ik pak de tas als we ergens heen gaan, ik zit blijkbaar als enige in de klasse app van de oudste. Ik weet wanneer iedereen in onze omgeving jarig is en bedenk de cadeautjes. Ik stem af wanneer iedereen op visite komt als er iemand hier in huis jarig is. Vriend regelt CB en tandarts.

Ik vind het heel lastig. Op dit moment zit vriend ziek thuis en probeer ik hem bewust te ontzien. Maar verder zou ik graag willen dat we het gelijkwaardiger zouden verdelen.

Problemen daarbij zijn, ik wil van te veel dingen dat ze op mijn manier gebeuren. Dus doe ik ze dan maar zelf, want anders voldoet het niet aan mijn standaard.

Mijn handelingssnelheid is 4 keer hoger dan dat van mijn vriend. In de tijd dat hij 's ochtends doucht heb ik 2 kinderen aangekleed, in de tijd dat hij 's ochtends koffie zet heb ik de tafel gedekt. Wat al eerder genoemd werd, als we weg gaan regel ik dat voor mezelf en de kinderen en hij voor zichzelf. Als ik een keer de keueknopruim ben ik in een kwartier klaar, hij doet daar altijd een half uur over....

Het kost me nu te veel tijd om alles goed over te dragen. Ik weet precies wat de systematiek er in zit qua kleren die te klein zijn voor de jongste en te groot zijn voor de oudste. Dat zou ik vast kunnen uitleggen, maar ik kan ook gewoon even zelf de juiste tas pakken en kijken wat er al past.

We hebben nu op dinsdagavond projectenavond waarbij we allebei tegelijk nuttige dingen voor het huishouden als geheel doen. En in het weekend proberen we ook 1 dagdeel allebei praktische nuttige dingen te doen voor het huishouden. De projectenavond werkt redelijk, hij weet in elk geval beter wat er speelt, en ik doe die avond wel meer, maar we zijn in elk geval allebei bezig.....
Alle reacties Link kopieren
Wissewis schreef:
21-11-2020 22:10
Wil je partner zelf kinderen, Jupiter?

Kan je hem zelf niet tot de conclusie laten komen dat hij écht zijn deel zal moeten doen? En niet enkel "omdat het moet van Jupiter"?

Stel dat er een kind zou komen staat ie ook scherper tegenover eventuele critici.
Dat dit kind ook zijn eigen keuze was en dat het dus ook zijn eigen keuze is om de helft van 't huishouden te doen.

Want dat er zonder die eigen beslissing net zo goed gewoon geen kind was gekomen.


In de ideale wereld laat je hem nog een vaderschaps-contract tekenen waarin dit staat :-D.
Zodat ie er 18 jaar lang niet over zeurt.
Ja hij wil kinderen. En het is nu te laat om hem zelf tot die conclusie te laten komen, vrees ik. :P Ik ben hier vanaf het begin al vrij stellig over geweest. Hij werkt nu minder dan ik (32 uur) en we doen echt evenveel in het huishouden en hij vindt het ook vanzelfsprekend om het later ook 50/50 te verdelen en hij vindt baby's leuker dan ik. Maarja, ik weet ook weer uit onderzoek hoe veel mensen 50/50 willen en hoe weinig mensen dat lukt. ;) Dat maakt me een beetje bang. Ik sprak laatst die angst naar hem uit en dat vond hij ergens wel lullig, alsof ik hem niet vertrouw. Maar ik vertrouw hem wel, maar de rest van de maatschappij niet zo. Als uiteindelijk iedereen mij gaat bellen over het kind en niet hem, want 'lullig om hem te storen op zijn werk', en mijn contract wordt niet verlengd en dat van hem wel, etc., dan wordt je toch een bepaalde rol ingeduwd.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven