Relaties
alle pijlers
Vicieuze Cirkel
zaterdag 21 november 2020 20:47
Hoi allen,
Ik wil graag e.e.a. van mij afschrijven, want ik moet zeggen dat ik er niet goed in zit laatste tijd.
Ik ben een 30-jarige man (ja ik weet dat dit met name een vrouwen-forum is), woon in een middelgrote stad in Nederland, vrijgezel en net als veel mensen worstel ik met dit hele corona-gebeuren. Hoewel dit corona-tijdperk natuurlijk onwijs vervelend is, heeft het mij ook 1 ding geleerd: door het leven wat ik al die jaren voor de corona-uitbraak heb geleefd, ben ik op een in mijn ogen dood spoor terecht gekomen. En ik wil hier dolgraag uitkomen.
Zo op het oog is er niets aan de hand. Vast contract, leuke baan en tot de lockdown altijd een aardig sociaal leven gehad. Veel gefeest, weekendjes weg, festivals, you name it. Echter, en dat besef ik me des te meer, heb ik ook altijd in die jaren ook vaak laten leiden door mijn eigen onzekerheid. Dat is met name de reden dat er nooit een leuk vriendinnetje in die periode is blijven plakken (o.a. door overmatig piekeren, kieskeurigheid etc.). Ook heb ik zelf wat introverte karaktertrekken (lang niet altijd overigens), wat ik nooit echt goed heb kunnen accepteren van mezelf. Vroeger op de middelbare vergeleek ik mezelf altijd al met de populaire jongens en besefte ik me dat ik niet zo was, wat soms zeer deed.
De laatste maanden heb ik hier in ieder geval aan deze punten gewerkt, o.a. door een aantal sessies met een psycholoog. Ik heb bovenstaande meer leren accepteren en ben an sich gelukkig met wie ik ben. Nu ben ik ook al wat vooruit aan kijken en wat ik dan zie maakt me eigenlijk nog somberder: gedurende mijn jaren dat ik zoekende maar feestende was (eigenlijk een rare combinatie) is het leven om me heen wel verder gegaan. Dit is dit jaar extra versneld. Volgend jaar komen de eerste baby's en huwelijken, wat natuurlijk heel leuk is. Verder zijn vriendschappen verwaterd met als resultaat dat mijn sociale kring angstvallig klein is geworden... En ik besef me ook dat dit rond de leeftijd van 30 ook best normaal is.
Echter, beangstigt het me ook zeer. Iedereen is al bezig om in 2021 in inhaalslag te maken op allerlei gebieden. Maar ik? Ik merk de laatste weken al dat het erg stil is, dat ik weinig te doen heb. Natuurlijk, ik bel mensen op, ga er waar het kan op uit. Maar ik merk meer en meer dat mensen zich terugtrekken in hun eigen comfortabele wereldje.
Ik ben eigenlijk bang dat voor mij persoonlijk 2021 (en de jaren daarna) nog somberder worden dan dit jaar. Geen vrienden (althans die niet meer lekker op pad gaan), betekent dat de kans ook heel klein is dat ik een leuk iemand tegenkom. En ik moet ook eerlijk bekennen dat ik het alleen zijn ook heel erg beu ben. De gedachte om hele weekenden alleen thuis te zijn....
Na dit lange verhaal (wat eigenlijk nog een beknopte versie is - ik hoop dat jullie niet zijn afgehaakt trouwens), hoop ik op reacties van mensen die eerder in een dergelijke vicieuze cirkel hebben gezeten? Hoe zijn jullie hieruit gekomen? En wat was hiervoor nodig? Ik besef me heel goed dat ik een ander soort leven moet gaan leiden, zover is wel duidelijk.
Bedankt voor jullie reacties!
Ik wil graag e.e.a. van mij afschrijven, want ik moet zeggen dat ik er niet goed in zit laatste tijd.
Ik ben een 30-jarige man (ja ik weet dat dit met name een vrouwen-forum is), woon in een middelgrote stad in Nederland, vrijgezel en net als veel mensen worstel ik met dit hele corona-gebeuren. Hoewel dit corona-tijdperk natuurlijk onwijs vervelend is, heeft het mij ook 1 ding geleerd: door het leven wat ik al die jaren voor de corona-uitbraak heb geleefd, ben ik op een in mijn ogen dood spoor terecht gekomen. En ik wil hier dolgraag uitkomen.
Zo op het oog is er niets aan de hand. Vast contract, leuke baan en tot de lockdown altijd een aardig sociaal leven gehad. Veel gefeest, weekendjes weg, festivals, you name it. Echter, en dat besef ik me des te meer, heb ik ook altijd in die jaren ook vaak laten leiden door mijn eigen onzekerheid. Dat is met name de reden dat er nooit een leuk vriendinnetje in die periode is blijven plakken (o.a. door overmatig piekeren, kieskeurigheid etc.). Ook heb ik zelf wat introverte karaktertrekken (lang niet altijd overigens), wat ik nooit echt goed heb kunnen accepteren van mezelf. Vroeger op de middelbare vergeleek ik mezelf altijd al met de populaire jongens en besefte ik me dat ik niet zo was, wat soms zeer deed.
De laatste maanden heb ik hier in ieder geval aan deze punten gewerkt, o.a. door een aantal sessies met een psycholoog. Ik heb bovenstaande meer leren accepteren en ben an sich gelukkig met wie ik ben. Nu ben ik ook al wat vooruit aan kijken en wat ik dan zie maakt me eigenlijk nog somberder: gedurende mijn jaren dat ik zoekende maar feestende was (eigenlijk een rare combinatie) is het leven om me heen wel verder gegaan. Dit is dit jaar extra versneld. Volgend jaar komen de eerste baby's en huwelijken, wat natuurlijk heel leuk is. Verder zijn vriendschappen verwaterd met als resultaat dat mijn sociale kring angstvallig klein is geworden... En ik besef me ook dat dit rond de leeftijd van 30 ook best normaal is.
Echter, beangstigt het me ook zeer. Iedereen is al bezig om in 2021 in inhaalslag te maken op allerlei gebieden. Maar ik? Ik merk de laatste weken al dat het erg stil is, dat ik weinig te doen heb. Natuurlijk, ik bel mensen op, ga er waar het kan op uit. Maar ik merk meer en meer dat mensen zich terugtrekken in hun eigen comfortabele wereldje.
Ik ben eigenlijk bang dat voor mij persoonlijk 2021 (en de jaren daarna) nog somberder worden dan dit jaar. Geen vrienden (althans die niet meer lekker op pad gaan), betekent dat de kans ook heel klein is dat ik een leuk iemand tegenkom. En ik moet ook eerlijk bekennen dat ik het alleen zijn ook heel erg beu ben. De gedachte om hele weekenden alleen thuis te zijn....
Na dit lange verhaal (wat eigenlijk nog een beknopte versie is - ik hoop dat jullie niet zijn afgehaakt trouwens), hoop ik op reacties van mensen die eerder in een dergelijke vicieuze cirkel hebben gezeten? Hoe zijn jullie hieruit gekomen? En wat was hiervoor nodig? Ik besef me heel goed dat ik een ander soort leven moet gaan leiden, zover is wel duidelijk.
Bedankt voor jullie reacties!
zondag 22 november 2020 00:26
Het kan ook zo zijn dat een vriendschap in een bepaalde fase in het leven meer binding geeft en dat dat op een gegeven moment minder wordt, want het leven gaat voor iedereen door, de een krijgt kinderen, de ander ontmoet weer andere mensen en dan blijkt dat je elkaar niet zoveel meer te vertellen hebt en op die manier verwatert een vriendschap ook.spell68 schreef: ↑21-11-2020 23:10"Verder is een aantal vriendschappen verwaterd", dat triggert mij altijd.
Aangezien jij mensen zoekt, ga ik er gemakshalve van uit dat zij geen contact meer opgenomen hebben.
Als dat zo is en meerdere mensen lopen weg, dan ligt het vaak niet aan die mensen, maar aan jou.
Ik vind niet dat het perse aan TO hoeft te liggen, misschien waren het wat wispelturige vrienden die van de ene 'harts'vriend naar de andere 'harts'vriend huppelen.
zondag 22 november 2020 06:12
Ja wel, Het kan namelijk de reden zijn waarom het met een vrouw niet wil lukken. Het komt zogenaamd door haar omdat altijd iets vindt wat niet binnen je eisen lijst past, maar eigenlijk wordt je niet verliefd genoeg. Misschien omdat je het in de verkeerde hoek zoekt.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 22 november 2020 11:19
Ja dit idd. Ik heb genoeg vrienden gehad die, zodra ze een vriendin kregen, van de aardbodem verdwenen. En als het dan weer uit was, stonden ze er weer... Vaak kwam het contact dan ook weer tot stand, totdat het volgende vriendinnetje zich aandiende... Dat soort vriendschappen heb ik nu wel definitief laten verwateren.Henk-en-Roelie schreef: ↑22-11-2020 00:26Het kan ook zo zijn dat een vriendschap in een bepaalde fase in het leven meer binding geeft en dat dat op een gegeven moment minder wordt, want het leven gaat voor iedereen door, de een krijgt kinderen, de ander ontmoet weer andere mensen en dan blijkt dat je elkaar niet zoveel meer te vertellen hebt en op die manier verwatert een vriendschap ook.
Ik vind niet dat het perse aan TO hoeft te liggen, misschien waren het wat wispelturige vrienden die van de ene 'harts'vriend naar de andere 'harts'vriend huppelen.
zondag 22 november 2020 11:20
Dit zou idd een reden kunnen zijn, maar ik ben ervan overtuigd dat dit bij mij niet het geval is. Ik denk dat ik het eerder moet zoeken in de hoel van kieskeurigheid (wat in feite gewoon onzekerheid is) dan wat jij zegt.viva-amber schreef: ↑22-11-2020 06:12Ja wel, Het kan namelijk de reden zijn waarom het met een vrouw niet wil lukken. Het komt zogenaamd door haar omdat altijd iets vindt wat niet binnen je eisen lijst past, maar eigenlijk wordt je niet verliefd genoeg. Misschien omdat je het in de verkeerde hoek zoekt.
zondag 22 november 2020 11:27
Volgens mij hebben best veel mensen dit rond hun 30ste. Het is een moment waarop mensen ineens verwachtingen hebben, tenminste dat was mijn ervaring. Zelf heb je ook een beeld als kind zijnde hoe je leven er uit ziet als je 30 bent. En dan blijkt het leven toch anders te lopen. Rond die leeftijd merkte ik ook dat mensen ineens serieuzere relaties kregen en zich ineens op een gezinnetje gingen richten en met andere gezinnetjes en stellen af gingen spreken. Als vrijgezel val je daar dan soms een beetje tussen.
maandag 23 november 2020 21:28
Die kieskeurigheid herken ik heel erg, zou het misschien ook kunnen dat je een soort angst hebt gecreëerd? Misschien bindingsangst of een soort faalangst op liefdesgebied? Ik wil je niks aanpraten hoor maar wie weet herken je iets.