Omgaan met nare break up

09-02-2021 22:57 215 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,
Even een aparte topic los van mijn vorige want ik weet niet hoe ik verder moet. Achtergrond kan je daar lezen, maar voor hier: ik heb gevochten voor een relatie waarin ik eigenlijk bedrogen ben en al mijn liefde heb gegeven aan iemand die het niet helemaal aan mij gaf. Al deed hij van wel. Een dag nadat hij bij me wegging (al wilde hij echt niet, was het niet zijn keus, hield hij nog steeds zielsveel van mij en ziet een toekomst met mij) ging hij terug naar zijn ex. Waarvan hij eerder zei nooit van gehouden te hebben en geen toekomst mee te zien.

Ik ben kapot. Zelfs nadat hij bij me wegging heb ik nog naar oplossingen gezocht, omdat we nog steeds samen wel een toekomst zagen en van elkaar hielden. Ik had hier zòveel pijn van. Vooral omdat ik echt veel energie heb gestoken in deze relatie, hard aan mezelf gewerkt heb en uiteindelijk al mijn gevoelens kon laten zien. Dat was best een moeilijk traject voor mij. Niemand kon me zo troosten als hij, zijn knuffels, zijn woorden.. En toen: achterkomend dat het waarschijnlijk allemaal niet écht gemeend was. En als het wel zo was, ik nog minder begrijp dat hij mij dit aandoet. Een paar dagen eerder nog zeggen dat je het niet kan voorstellen zonder mij te zijn, niet weet hoe je het moet doen zonder met mij te praten. En dan dit. Naast de pijn die ik eerst had, is dit een hele erge nare natrap.

Tuurlijk, gelukkig ben ik er achter komen wie hij is en is het beter dat ik van hem af ben. Maar ik mis hem, de persoon waarmee ik een toekomst zag, die me als geen ander kende. Maar dan de woede die erna komt, en dan weer verdriet. Zoveel gemixte gevoelens.

Ik vind het moeilijk, ik kan d’it niet afsluiten zonder antwoorden. En hij geeft er (nu) geen antwoord op. En ik merk dat ik zonder antwoorden echt niet door kan. Tips?
Misschien gemeen, maar ik gun hem ook echt geen geluk met dat meisje. Ik wil dat hij de pijn ook voelt die hij mij aangedaan heeft. Het voelt oneerlijk, ik alleen op de bank met pijn en verdriet en hij meteen al samen met een ander. Ik slaap ook al niet sinds ik het weet, het gaat echt slecht. Ik krijg veel steun en liefde, maar het voelt alsof ik me overal doorheen aan het slepen ben.
Durf ook niet naar mijn eigen huis te gaan omdat ik bang ben alleen te zijn.

Ik weet het niet meer.. Wat kan ik nog doen om dit af te sluiten?
Als ik dat niet kan, hoe accepteer ik dit? Gaat dit ooit voorbij? Ik wil niet obsessief meer zijn.
Ik denk dat je vooral moet gaan accepteren dat je nu beter af bent. En ja het is altijd klote aan het begin, maar verdriet wordt steeds minder en je zal daarna juist gelukkiger zijn. Hij kan jou immers niet meer bedriegen en pijn doen.
Alle reacties Link kopieren
Dit doet zeer.. maar het gaat voorbij.. besef je dat geen enkel antwoord rechtvaardigt wat je nu voelt..

:hug:
Nou ja.. dat dus..
Alle reacties Link kopieren
Ja, maar hoe doe ik dat, accepteren? Hoe ga je verder zonder antwoorden en het gevoel van onrecht?
Alle reacties Link kopieren
Door op jezelf te focussen los van hem.

Je hebt geen invloed op hem en of hij je antwoorden geeft. Blok m overal op zorg dat je hem niet ziet en ga leven voor jezelf.

Waarom durf je niet alleen te zijn?
where ever you go, go with your heart
Alle reacties Link kopieren
Dat is een hele simpele vrouw.. adem blijven halen en over 365 dagen ben je een jaar verder..

Tijd heelt alle wonden.. je hebt geen antwoorden van hem nodig, je hebt het antwoord namelijk al: Het is een lul..
Nou ja.. dat dus..
Alle reacties Link kopieren
Het echte en meest belangrijke antwoord heb je al van hem gekregen: dat je geen toekomst met hem zal opbouwen en dat hij niet de juiste man voor je is. Al het andere (inclusief hem zijn geluk niet gunnen) is verspilde energie en maakt je er echt niet gelukkiger op.

Focus je op jezelf, laat je verdriet eruit. Geef jezelf tijd om te rouwen om wat voorbij is en neem het 1 dag (of 1 uur, 1 minuut) tegelijk. Doe dingen die je een fijn gevoel geven, praat met vriendinnen. En laat hem achter je. Je zal zien dat het met de tijd steeds beter gaat. Wat je geen water geeft en waar je je licht niet op schijnt, groeit niet en gaat vanzelf dood. Doe dat dus ook voor alle bittere gevoelens van wrok die je nu naar hem hebt.
Alle reacties Link kopieren
Stel je voor dat jij een hele makkelijke oplossing zou hebben om de pijn te onderdrukken. En oneerlijke oplossing, voor alle betrokken partijen, maar wel een oplossing voor nu...
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren
bloosje schreef:
09-02-2021 23:09
Dat is een hele simpele vrouw.. adem blijven halen en over 365 dagen ben je een jaar verder..

Tijd heelt alle wonden.. je hebt geen antwoorden van hem nodig, je hebt het antwoord namelijk al: Het is een lul..
Dat zeker. Maar uiteindelijk heeft hij niet voor mij gekozen, ik vraag me af, waarom? Zelfs nu je ziet hoeveel ik van je hou en voor je vecht. Ja, dan ben je een lul. Maar ik zou zo graag willen weten waarom hij een lul is..
Alle reacties Link kopieren
Heel herkenbaar, al was er in mijn desbetreffende relatie ook sprake van geestelijk geweld en het gemis van mijn stiefkinderen. O wat ben ik woest geweest, tot slaan met de kussens aan toe. Zo mijn best gedaan, we zouden trouwen en ik was fantastisch en weet ik hoe hij mij ophemelde. Maar achteraf gezien heeft hij mij vanaf het begin niet als gelijkwaardig behandeld. Het was maar heel subtiel, maar telkens duidelijker liet hij mij wefen dat ik niet deugde en dat hij alles goed deed. De verschrikkelijkste woedeaanvallen. Ik liep zo op mijn tenen om het goed te doen, en dan behandelt hij mij zo? Mij hielp dat slaan/fysieke actie wel, er moest frustratie uit. Zodra je weer kan boksen op de sportschool, zou ik dat doen. Nooit op personen! Desnoods gooi je oude spullen van hem stuk ofzo.

Ik denk dat het ook goed is om er heel, heel veel over te praten. Ik heb op een gegeven moment 2 keer per dag met de Luisterlijn gebeld, mede omdat mijn gedachten wel heel donker waren, maar als je bij vrienden terechtkunt, en misschien ook wel bij je moeder, praat, praat, praat.

O, en antwoorden ga je niet krijgen, trouwens. Het is jouw waarheid, dat is voldoende. Hét antwoord is eigenlijk dat hij niet spoort en je aan het lijntje gehouden heeft omdat hij een slappe zak is.
macarinata wijzigde dit bericht op 09-02-2021 23:25
8.55% gewijzigd
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
Alle reacties Link kopieren
Skawa schreef:
09-02-2021 23:07
Door op jezelf te focussen los van hem.

Je hebt geen invloed op hem en of hij je antwoorden geeft. Blok m overal op zorg dat je hem niet ziet en ga leven voor jezelf.

Waarom durf je niet alleen te zijn?
In dit geval, omdat ik met hem een toekomst zag. Ik heb gevoeld hoe dat is, ik vind het moeilijk om nu zonder te zijn. Dat moet vast goedkomen met de tijd, dat hoop ik, maar nu voelt het ontzettend k u t om tijdens deze Corona periode alleen te zijn terwijl ik met iemand was waarvan ik dacht, dit is hèt. En ik had eigenlijk nooit verwacht dat bij iemand te hebben, misschien dat ik er daarom extra aan vast hou.
Alle reacties Link kopieren
feow schreef:
09-02-2021 23:18
Stel je voor dat jij een hele makkelijke oplossing zou hebben om de pijn te onderdrukken. En oneerlijke oplossing, voor alle betrokken partijen, maar wel een oplossing voor nu...
Wat bedoel je?
Alle reacties Link kopieren
Waarom kost zoveel energie, soms moeten we helaas accepteren dat geen antwoord ook een antwoord is, echt met de tijd gaat het beter al geloof je dat nu nog niet. Focus op jezelf, neem de tijd, zoek afleiding... beetje bij beetje zal je het los kunnen laten of denk je er minder aan iig. Ik ben nu bijna 3 jaar verder nadat ik na 28 jaar met een telefoontje te horen kreeg dat ik per direct vervangen was. Het eerste jaar was het moeilijkst ook voor de kinderen, maar nu kan ik best aardig weer van alles genieten hoor, heel veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Macarinata schreef:
09-02-2021 23:23
Heel herkenbaar, al was er in mijn desbetreffende relatie ook sprake van geestelijk geweld en het gemis van mijn stiefkinderen. O wat ben ik woest geweest, tot slaan met de kussens aan toe. Zo mijn best gedaan, we zouden trouwen en ik was fantastisch en weet ik hoe hij mij ophemelde. Maar achteraf gezien heeft hij mij vanaf het begin niet als gelijkwaardig behandeld. Het was maar heel subtiel, maar telkens duidelijker liet hij mij wefen dat ik niet deugde en dat hij alles goed deed. De verschrikkelijkste woedeaanvallen. Ik liep zo op mijn tenen om het goed te doen, en dan behandelt hij mij zo? Mij hielp dat slaan/fysieke actie wel, er moest frustratie uit. Zodra je weer kan boksen op de sportschool, zou ik dat doen. Nooit op personen! Desnoods gooi je oude spullen van hem stuk ofzo.

Ik denk dat het ook goed is om er heel, heel veel over te praten. Ik heb op een gegeven moment 2 keer per dag met de Luisterlijn gebeld, mede omdat mijn gedachten wel heel donker waren, maar als je bij vrienden terechtkunt, en misschien ook wel bij je moeder, praat, praat, praat.

O, en antwoorden ga je niet krijgen, trouwens. Het is jouw waarheid, dat is voldoende. Hét antwoord is eigenlijk dat hij niet spoort en je aan het lijntje gehouden heeft omdat hij een slappe zak is.
Wat vervelend dat je dit hebt moeten meemaken... bedankt dat je dit deelt en de tips. Hoe gaat het nu met je?
Alle reacties Link kopieren
Goed dankjewel! Ook bij mij hielp o.a tijd. Maar ik wil hier niet te veel over zeggen in jouw topic. Tijd, tijd, tijd, praten en schreeuwen in de wind enzo., het helpt.
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
Alle reacties Link kopieren
Macarinata schreef:
09-02-2021 23:34
Goed dankjewel! Ook bij mij hielp o.a tijd. Maar ik wil hier niet te veel over zeggen in jouw topic. Tijd, tijd, tijd, praten en schreeuwen in de wind enzo., het helpt.
Ja, misschien wil ik ook wel dat alles te snel opgelost wordt en ik antwoorden heb. Maar hoe ik me nu voel, dat kan ik niet nog weken hebben..Praten doe ik gelukkig heel veel, dat helpt. Maar de horror is echt savonds in je bed liggen, met je gedachten..
Alle reacties Link kopieren
:hug:

Het komt goed, écht. Afsluiting is overrated, je moet hem nooit meer een woord tegen jou gunnen. Je krijgt toch nooit de antwoorden die je wil horen, dus zet dat van je af.

Blijven ademen, de avonden zijn inderdaad het ergst. Zorg goed voor jezelf, neem de tijd voor een bedritueel zodat je niet uren ligt te malen met dikke ogen.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
Alle reacties Link kopieren
Besef dat je hierin niet speciaal bent. Dat klinkt echt sip maar het is echt zo. Miljoenen mensen gingen je voor en dit is dus hoe liefdesverdriet voelt en hier moet je doorheen. Mensen die in een gelijke situatie zaten probeerden ook met alles binnen hun macht te houden wat ze lief hadden en wat hun veiligheid bood. Dat is onze natuur.
Maar een relatie komt van 2 kanten en als 1 kant niet meer meewerkt houdt het op. En je kunt daartegen vechten, of je schouders ophalen, rouwen en opnieuw opbouwen.
Het wordt echt makkelijker. Tenzij je natuurlijk alle contact wilt behouden in de hoop dattie terug komt. Dan wordt het een ingewikkeld en pijnlijk verhaal.
Je mist hem en dat is logisch maar dat slijt sneller dan je denkt.
Gedraag je als een volwassene en pak je eigen leven weer op, in je eigen huis. Geef jezelf even een schop onder je kont. Ik weet niet hoe vers het is en al die steun van mensen is natuurlijk lief voor een paar dagen maar daarna moet je weer door. Je kan niet weken blijven huilen, daar ga je je niet beter van voelen.
Oh en blokkeer hem op Whatsapp en mail en sociale media. Geen contact is het beste.
Dit doet pijn. En hoe tot ook, hier moet je doorheen. Houd je voor ogen; wat hij nu doet is vluchten. Hij vlucht naar iets wat hem op de lange termijn geen geluk en liefde kan brengen.(dan heette het niet zijn ex) jij krijgt nu de kans om later, wanneer jij er weer klaar voor bent de liefde van je leven te vinden. Alles wat je nu meemaakt is kut. Maar het wordt echt beter. Wees lief voor jezelf maar niet bij de pakken neer gaan zitten. Zorg dat je lekker fysiek bezig blijft zodat je ook echt moe bent als je alleen in bed ligt. 1 dag tegelijk. Je komt er vanzelf
Muis12345 schreef:
09-02-2021 23:38
Ja, misschien wil ik ook wel dat alles te snel opgelost wordt en ik antwoorden heb.
Antwoorden? Wat gaan die helpen dan?
Probeer daar weg te blijven en kijk naar de feiten.
Hij wil liever iemand anders dan jij en antwoorden gaan hem niet bij je terugbrengen.
Muis12345 schreef:
09-02-2021 23:22
Dat zeker. Maar uiteindelijk heeft hij niet voor mij gekozen, ik vraag me af, waarom? Zelfs nu je ziet hoeveel ik van je hou en voor je vecht. Ja, dan ben je een lul. Maar ik zou zo graag willen weten waarom hij een lul is..
Dan zou je nooit meer uit een relatie kunnen omdat de ander van je houdt. Dat lijkt me een beetje eng.
Het is zijn goed recht om niet bij jou te willen zijn.
Waarschijnlijk was hij een beetje laf om zijn twijfels met je te delen en was het wel zo makkelijk en vertrouwd om maar gewoon lieve woordjes te vertellen als hij bij je was. Wil je dat van hem horen? Gaat dat iets veranderen?
feow schreef:
09-02-2021 23:18
Stel je voor dat jij een hele makkelijke oplossing zou hebben om de pijn te onderdrukken. En oneerlijke oplossing, voor alle betrokken partijen, maar wel een oplossing voor nu...
Ik weet niet of comazuipen nou zo productief is op de langere termijn
Probeer de pijn niet weg te drukken, maar even echt te voelen. Ik heb ook zo een periode gehad en wilde ook antwoorden. Maar het heeft geen zin.
Alle reacties Link kopieren
Ik weet heel goed hoe je je voelt, ik heb iets soortgelijks mee gemaakt.
Inderdaad word het met de tijd beter.
Wees lief voor jezelf, probeer het (ook al klinkt dat nu onmogelijk) los te laten.
Ik sliep zelf soms nachten niet, maar op een gegeven moment dacht ik: wat heeft het voor zin ik zo lig te piekeren? De situatie verandert er toch niet op.
Ik heb toen geprobeerd te mediteren (als je dat zo mag noemen) met de app calm of filmpjes op YouTube. Het hielp me rust vinden en te accepteren.
Probeer te genieten van de kleine dingen, maak bijvoorbeeld een mooie wandeling nu met het mooie winterweer. Probeer dat zo veel mogelijk te doen, probeer energie te halen uit leuke dingen (met een vriendin praten, iets lekkers koken.
Accepteer dat het gevoel er is, vecht er niet tegen, hou van jezelf.
Jij bent de enige die telt nu. En geloof me, met de tijd word het écht beter.
En dan denk je: blij dat ik van hem af ben! 😁
Veel sterkte. Alles komt goed :heart: :hug:

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven