Relaties
alle pijlers
Ik wil scheiden en ik ben bang
dinsdag 11 mei 2021 03:17
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt i.v.m. herkenbaarheid (ik zit al wat jaartjes op het forum, vandaar).
Man en ik zijn 20 jaar bij elkaar, waarvan 18 jaar getrouwd. (Geen kinderen). En de koek is op, zoals dat heet. We hadden tot voor vijf jaar een goede relatie, hoewel seks altijd wel moeilijk was. Maar het ging.
Zowel man als ik hebben veel "issues". Vijf jaar geleden werd hij psychisch ziek en sindsdien zit ik in de zorgrol. Dit valt me steeds zwaarder, mede omdat ik zelf ziek ben geweest en nu in een uitkering zit. Ook hij werkt niet. Hij leunt ontzettend op me, hoewel ik vaak aangegeven heb dat ik het niet meer trek. Probleem is, dat het eenrichtingsverkeer is. Tijdens mijn ziekte was hij er nauwelijks voor mij. Gelukkig heb ik vriendinnen en mijn vrijwilligerswerk.
Komt nog bij dat hij door de medicatie ontzettend is aangekomen en ook geen zin meer heeft in seks. En er is een andere vrouw in het spel. Volgens hem puur platonisch, maar toch. En hij heeft dingen voor me achtergehouden en gelogen.
Enfin, ik voel niet meer die liefde voor hem. Het idee dat ik met hem oud zou moeten worden, benauwt me. Ik heb er lang over nagedacht, en ik wil scheiden. Deze week ga ik het hem zeggen.
Maar ik ben bang, onzeker, in de war. Bang voor zijn reactie. En er gaat zoveel regelwerk op me afkomen. Mijn grootste zorg is waar ik straks moet gaan wonen. We hebben een koopwoning, maar de overwaarde is niet genoeg om iets voor mezelf terug te kopen.
Kortom, ik weet zeker dat ik wil scheiden, maar ik vind het doodeng allemaal. Wie heeft ervaring? Wie heeft tips?
Man en ik zijn 20 jaar bij elkaar, waarvan 18 jaar getrouwd. (Geen kinderen). En de koek is op, zoals dat heet. We hadden tot voor vijf jaar een goede relatie, hoewel seks altijd wel moeilijk was. Maar het ging.
Zowel man als ik hebben veel "issues". Vijf jaar geleden werd hij psychisch ziek en sindsdien zit ik in de zorgrol. Dit valt me steeds zwaarder, mede omdat ik zelf ziek ben geweest en nu in een uitkering zit. Ook hij werkt niet. Hij leunt ontzettend op me, hoewel ik vaak aangegeven heb dat ik het niet meer trek. Probleem is, dat het eenrichtingsverkeer is. Tijdens mijn ziekte was hij er nauwelijks voor mij. Gelukkig heb ik vriendinnen en mijn vrijwilligerswerk.
Komt nog bij dat hij door de medicatie ontzettend is aangekomen en ook geen zin meer heeft in seks. En er is een andere vrouw in het spel. Volgens hem puur platonisch, maar toch. En hij heeft dingen voor me achtergehouden en gelogen.
Enfin, ik voel niet meer die liefde voor hem. Het idee dat ik met hem oud zou moeten worden, benauwt me. Ik heb er lang over nagedacht, en ik wil scheiden. Deze week ga ik het hem zeggen.
Maar ik ben bang, onzeker, in de war. Bang voor zijn reactie. En er gaat zoveel regelwerk op me afkomen. Mijn grootste zorg is waar ik straks moet gaan wonen. We hebben een koopwoning, maar de overwaarde is niet genoeg om iets voor mezelf terug te kopen.
Kortom, ik weet zeker dat ik wil scheiden, maar ik vind het doodeng allemaal. Wie heeft ervaring? Wie heeft tips?
dinsdag 11 mei 2021 08:46
Ik denk aan het volgende:
-jij gaat er al vanuit dat hij blijft zitten waar hij zit en jij van de overwaarde wat moet kopen. Ik zou kijken voor de waarde die je woning heeft of er 2 kleine woningen gekocht kunnen worden. Jij klinkt alsof je al genoegen neemt met wat hij kwijt wil.
- je zou ook de boel de boel kunnen laten en ergens gaan huren met de deal dat jij het spaargeld mee kan nemen en jij op zijn pensioen blijft staan oid. Bespreek dit met een financieel adviseur.
- ik zou voor jullie beiden gaan regelen zodat je een voorstel hebt. Je klinkt alsof je hem nog teveel ruimte geeft jou te 'gijzelen'. Hij kan op verschillende manieren gaan traineren op deze manier. Probeer de regie te houden over je eigen leven.
De man wil niks en kan weinig en gaat al helemaal geen energie krijgen van een scheiding waar hij niet om heeft gevraagd.
Veel sterkte. Ik hoop dat je eruit komt.
-jij gaat er al vanuit dat hij blijft zitten waar hij zit en jij van de overwaarde wat moet kopen. Ik zou kijken voor de waarde die je woning heeft of er 2 kleine woningen gekocht kunnen worden. Jij klinkt alsof je al genoegen neemt met wat hij kwijt wil.
- je zou ook de boel de boel kunnen laten en ergens gaan huren met de deal dat jij het spaargeld mee kan nemen en jij op zijn pensioen blijft staan oid. Bespreek dit met een financieel adviseur.
- ik zou voor jullie beiden gaan regelen zodat je een voorstel hebt. Je klinkt alsof je hem nog teveel ruimte geeft jou te 'gijzelen'. Hij kan op verschillende manieren gaan traineren op deze manier. Probeer de regie te houden over je eigen leven.
De man wil niks en kan weinig en gaat al helemaal geen energie krijgen van een scheiding waar hij niet om heeft gevraagd.
Veel sterkte. Ik hoop dat je eruit komt.
dinsdag 11 mei 2021 08:48
Mijn advies (uit ervaring) is om het dag voor dag te bekijken. Je kan het niet allemaal overzien want je zit midden in een donkere storm en je ziet de horizon niet. Maak het daarom behapbaar voor jezelf. Tegelijkertijd gaan de dagelijkse dingen ook gewoon door (werk en kind), en dat was voor mij een grote houvast. Maar bekijk het dag voor dag, en dan zul je zien dat op een gegeven moment de dag aanbreekt dat het lichter wordt. Want die komt ook voor jou.
dinsdag 11 mei 2021 08:52
Surebaby schreef: ↑11-05-2021 08:46Ik denk aan het volgende:
-jij gaat er al vanuit dat hij blijft zitten waar hij zit en jij van de overwaarde wat moet kopen. Ik zou kijken voor de waarde die je woning heeft of er 2 kleine woningen gekocht kunnen worden. Jij klinkt alsof je al genoegen neemt met wat hij kwijt wil.
- je zou ook de boel de boel kunnen laten en ergens gaan huren met de deal dat jij het spaargeld mee kan nemen en jij op zijn pensioen blijft staan oid. Bespreek dit met een financieel adviseur.
- ik zou voor jullie beiden gaan regelen zodat je een voorstel hebt. Je klinkt alsof je hem nog teveel ruimte geeft jou te 'gijzelen'. Hij kan op verschillende manieren gaan traineren op deze manier. Probeer de regie te houden over je eigen leven.
De man wil niks en kan weinig en gaat al helemaal geen energie krijgen van een scheiding waar hij niet om heeft gevraagd.
Veel sterkte. Ik hoop dat je eruit komt.
Eh nee, dat is een aanname van jou. Ik lees dat helemaal niet. TO kan net zo goed bedoelen dat ze samen dat huis verkopen en ieder een deel overwaarde meenemen. En dan gijzelt hij haar helemaal niet.
TO, het is hartstikke spannend, en het wordt heel pittig de komende maanden. Maar het gaat je ook erg veel opluchting geven. Dat voel je waarschijnlijk al heel snel, en dat voel je later alleen maar meer.
Je hoeft het niet in je eentje allemaal te regelen en uit te vogelen, daar heeft hij ook een taak in. En zoek hulp. Bijvoorbeeld een mediator. En een maatschappelijk werker.
Heb je een inschrijving bij de woningbouwvereniging?
dinsdag 11 mei 2021 09:05
Ik snap je angst, ik heb 6 jaar getwijfeld voor ik de knoop doorhakte. Bang dat ik het niet kon, waar moet ik heen, een koophuis, de financiën.
Het was de beste beslissing ooit, en ik had het veel eerder moeten doen. Ja het is eng, er komt veel op je af, er zijn onzekerheden. Maar het komt goed, echt waar!
Zijn je vriendinnen op de hoogte? Ik zou anders je gevoelens naar hen uitspreken. Ik heb veel steun gehad aan familie en vrienden. Een maatschappelijk werker kan je ook helpen.
Sta je ingeschreven bij een woningbouwvereniging?
Als je denkt dat het vooral eenrichtingsverkeer gaat zijn, zou ik geen mediation aanraden, maar een advocaat.
Het was de beste beslissing ooit, en ik had het veel eerder moeten doen. Ja het is eng, er komt veel op je af, er zijn onzekerheden. Maar het komt goed, echt waar!
Zijn je vriendinnen op de hoogte? Ik zou anders je gevoelens naar hen uitspreken. Ik heb veel steun gehad aan familie en vrienden. Een maatschappelijk werker kan je ook helpen.
Sta je ingeschreven bij een woningbouwvereniging?
Als je denkt dat het vooral eenrichtingsverkeer gaat zijn, zou ik geen mediation aanraden, maar een advocaat.
dinsdag 11 mei 2021 09:14
Er is niets zo eng als gebeurtenissen die je leven gaan veranderen, ook als je leven zal verbeteren (verhuizen, geboorte kind, trouwen) maar het gaat je gewoon lukken. De reactie van je partner zal niet leuk zijn en hij zal wellicht inspelen op je schuldgevoelens enz. maar je hebt je best gedaan en hij niet. Misschien kan je je huis verkopen aan iemand die een huurwoning voor je achterlaat.
dinsdag 11 mei 2021 09:32
Toen ik bij mijn ex wegging heb ik me door heel Nederland bij allerlei woningbouwverenigingen ingeschreven en op alle lotingwoningen gereageerd. Ik had toen vrij vlot een woning, wel aan de andere kant van het land maar ik wilde weg dus hop. En Nederland is relatief klein qua afstanden. Je hebt geen kinderen en geen werk dus je kunt overal heen waar je wilt!
Ik vond het ook doodeng maar ben ontzettend blij dat ik de stap heb gemaakt. Wat bij mij hielp was om een moodbord te maken met de kleuren die ik in mijn nieuwe huis wilde en te fantaseren hoe het zou zijn om niet meer in de shit te zitten en zelf te bepalen wat ik ging doen met mijn leven.
Heel veel sterkte!
Ik vond het ook doodeng maar ben ontzettend blij dat ik de stap heb gemaakt. Wat bij mij hielp was om een moodbord te maken met de kleuren die ik in mijn nieuwe huis wilde en te fantaseren hoe het zou zijn om niet meer in de shit te zitten en zelf te bepalen wat ik ging doen met mijn leven.
Heel veel sterkte!
dinsdag 11 mei 2021 09:33
Het is ook heel eng. Ik ben in 2008, na een huwelijk van 12 jaar, vertrokken. Ik woonde ook nog eens ver buiten Europa en we hadden een koophuis, wat verkocht moest worden tijdens de crisis. En ik wilde terug naar Nederland dus dat betekende ook mijn baan opzeggen en alles achter me laten.
Dat was best wel even spannend en ik heb ook wel eens zitten janken dat ik zo veel spijt had dat ik het gedaan had maar nu ik terugkijk... beste keuze ooit.
Je hebt de mazzel dat jullie geen kinderen hebben. Hadden wij ook niet en dat maakt het toch wat makkelijker want je hoeft alleen maar aan/om jezelf te denken.
Woonruimte is er altijd wel. Ik heb een tijdje een huis gedeeld met 2 anderen. Had een kamer van 6m2. Luxe was anders maar het was wel van mij. Daarna heb ik een studio gehuurd van 26m2. Heerlijk gewoond daar want had alles voor mezelf. In je eentje heb je niet zoveel nodig.
Inmiddels ben ik 13 jaar verder en heb mijn leven helemaal goed op de rit. Heb vorig jaar mijn 2e koophuis (alleen) gekocht, heb al weer jaren en relatie en een prima baan. Al het regelwerk en stress en onzekerheid ben ik nu (grotendeels) vergeten.
Dat was best wel even spannend en ik heb ook wel eens zitten janken dat ik zo veel spijt had dat ik het gedaan had maar nu ik terugkijk... beste keuze ooit.
Je hebt de mazzel dat jullie geen kinderen hebben. Hadden wij ook niet en dat maakt het toch wat makkelijker want je hoeft alleen maar aan/om jezelf te denken.
Woonruimte is er altijd wel. Ik heb een tijdje een huis gedeeld met 2 anderen. Had een kamer van 6m2. Luxe was anders maar het was wel van mij. Daarna heb ik een studio gehuurd van 26m2. Heerlijk gewoond daar want had alles voor mezelf. In je eentje heb je niet zoveel nodig.
Inmiddels ben ik 13 jaar verder en heb mijn leven helemaal goed op de rit. Heb vorig jaar mijn 2e koophuis (alleen) gekocht, heb al weer jaren en relatie en een prima baan. Al het regelwerk en stress en onzekerheid ben ik nu (grotendeels) vergeten.
dinsdag 11 mei 2021 09:34
Ik snap dat je dit allemaal eng vindt ja. Zulke veranderingen zijn nou eenmaal doodeng en waarschijnlijk voel je pas nadat alles voorbij is 'Ja, nu is het goed'. Ik wil je veel sterkte wensen de komende tijd, het klinkt als een verstandige beslissing 
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
dinsdag 11 mei 2021 09:51
Waarom zit jij in de zorgrol? Kun je daar niet eens (nu!) mee ophouden? Hoe meer jij de verantwoordelijkheid neemt hoe minder hij zelf doet, denk ik.
Kun je niet een paar weken ertussenuit? Kan hij niet een paar weken weg?
Heb je maatschappelijk werk of zoiets in je woonplaats al eens gebeld om te kijken of zij iets voor je kunnen betekenen? De huisarts?
Ik bagatelliseer je wens om te scheiden niet, hoor.
Maar jullie hebben beiden geen werk dus het gaat sowieso geen gemakkelijke reis worden. En zo te horen ben je uitgeput. Je zou eigenlijk een beetje op krachten moeten komen om het geheel beter te kunnen overzien.
En dan is het nog doodeng.
Ik heb het eerste jaar met samengeknepen billen gezeten omdat ik niet wist of ik genoeg inkomen had om alle vaste lasten te kunnen dekken. En ik bleef in de gezamelijke woning en ik had een vaste baan. Pas na een jaar toen alle rekeningen voorbij waren gekomen, kon ik weer ontspannen.
Heb je een beetje hulp in je omgeving van mensen die met je mee kunnen denken? En hoewel je op het forum ook een hoop ruis krijgt, helpt een topic hier vaak om je van ervaringsdeskundige feed back te voorzien.
Alvast sterkte!
Kun je niet een paar weken ertussenuit? Kan hij niet een paar weken weg?
Heb je maatschappelijk werk of zoiets in je woonplaats al eens gebeld om te kijken of zij iets voor je kunnen betekenen? De huisarts?
Ik bagatelliseer je wens om te scheiden niet, hoor.
Maar jullie hebben beiden geen werk dus het gaat sowieso geen gemakkelijke reis worden. En zo te horen ben je uitgeput. Je zou eigenlijk een beetje op krachten moeten komen om het geheel beter te kunnen overzien.
En dan is het nog doodeng.
Ik heb het eerste jaar met samengeknepen billen gezeten omdat ik niet wist of ik genoeg inkomen had om alle vaste lasten te kunnen dekken. En ik bleef in de gezamelijke woning en ik had een vaste baan. Pas na een jaar toen alle rekeningen voorbij waren gekomen, kon ik weer ontspannen.
Heb je een beetje hulp in je omgeving van mensen die met je mee kunnen denken? En hoewel je op het forum ook een hoop ruis krijgt, helpt een topic hier vaak om je van ervaringsdeskundige feed back te voorzien.
Alvast sterkte!
óu sont les neiges d'antan
dinsdag 11 mei 2021 09:52
Op iemands pensioen blijven staan, kan dat?Surebaby schreef: ↑11-05-2021 08:46Ik denk aan het volgende:
-jij gaat er al vanuit dat hij blijft zitten waar hij zit en jij van de overwaarde wat moet kopen. Ik zou kijken voor de waarde die je woning heeft of er 2 kleine woningen gekocht kunnen worden. Jij klinkt alsof je al genoegen neemt met wat hij kwijt wil.
- je zou ook de boel de boel kunnen laten en ergens gaan huren met de deal dat jij het spaargeld mee kan nemen en jij op zijn pensioen blijft staan oid. Bespreek dit met een financieel adviseur.
- ik zou voor jullie beiden gaan regelen zodat je een voorstel hebt. Je klinkt alsof je hem nog teveel ruimte geeft jou te 'gijzelen'. Hij kan op verschillende manieren gaan traineren op deze manier. Probeer de regie te houden over je eigen leven.
De man wil niks en kan weinig en gaat al helemaal geen energie krijgen van een scheiding waar hij niet om heeft gevraagd.
Veel sterkte. Ik hoop dat je eruit komt.
dinsdag 11 mei 2021 10:35
Mensen, dank voor alle reacties tot nu toe. Ik heb eerst ff een flink potje zitten janken. Er zitten geweldige tips tussen, en dat sterkt me! En het is ook fijn om af en toe een spiegel voorgehouden te krijgen, want ik sta altijd open voor kritiek.
V.w.b. de woonsituatie: we wonen in een dure stad, ons huis heeft zeker twee ton overwaarde. Op zich een vrij luxe uitgangspunt, ik zou voorlopig kunnen gaan huren. Particulier, want ik ben zo stom/naïef geweest om me destijds niet in te schrijven bij de woningbouw. Ik ben inderdaad ook aan het kijken in andere gemeenten.
Onze financiële situatie: ik heb altijd (veel meer) verdiend dan hij. Mijn uitkering is ook meer dan twee keer zo hoog als de zijne. Ik vrees dat ik dus ook partneralimentatie moet gaan betalen. En werk? Heel graag! Ik had vroeger een goede baan, dat niveau en die workload zal ik niet meer aankunnen, maar ik wil zo snel als mogelijk weer aan de slag. Moet het echter wel rustig opbouwen, gezien mijn eigen "beperkingen". Ik heb het al met mijn eigen hulpverlening besproken.
En ja, ik ben "op". Ik heb zoveel voor hem geregeld sinds hij destijds ziek werd (ik hou het even vaag, maar het was een heftige periode). Hulpverlening, medicatie, zijn structuur in de gaten houden, zorgen dat hij niet ontregelt. Het nummer van de crisisdienst ken ik uit mijn hoofd. En dan gaat het huishouden ook gewoon door natuurlijk (is grotendeels mijn taak). Godzijdank hebben we geen kinderen.
We lopen allebei bij dezelfde GGZ-instelling, we hebben dezelfde diagnose, en daarnaast allebei nog een andere diagnose. Ik kan erover praten met mijn psycholoog. Ik kan altijd bij haar terecht heeft ze gezegd. Man heeft zijn eigen hulpverleners, en een coach die één keer per week aan huis komt. Overigens heb ik mijn hulp aan hem al zoveel mogelijk losgelaten. Kan het gewoon niet meer opbrengen en dat heb ik hem ook gezegd. Hij heeft zich dus al een keer verslapen terwijl hij een afspraak met zijn coach had.
Met vriendinnen kan ik er goed over praten. Ook zij zeggen dat ik het los moet laten, het dag voor dag moet bekijken. Eergisteren heb ik het mijn moeder verteld. Ze was niet eens verbaasd. Zo duidelijk is het blijkbaar.
Ik reageer later op de dag weer, ga nu naar m'n vrijwilligersjob.
V.w.b. de woonsituatie: we wonen in een dure stad, ons huis heeft zeker twee ton overwaarde. Op zich een vrij luxe uitgangspunt, ik zou voorlopig kunnen gaan huren. Particulier, want ik ben zo stom/naïef geweest om me destijds niet in te schrijven bij de woningbouw. Ik ben inderdaad ook aan het kijken in andere gemeenten.
Onze financiële situatie: ik heb altijd (veel meer) verdiend dan hij. Mijn uitkering is ook meer dan twee keer zo hoog als de zijne. Ik vrees dat ik dus ook partneralimentatie moet gaan betalen. En werk? Heel graag! Ik had vroeger een goede baan, dat niveau en die workload zal ik niet meer aankunnen, maar ik wil zo snel als mogelijk weer aan de slag. Moet het echter wel rustig opbouwen, gezien mijn eigen "beperkingen". Ik heb het al met mijn eigen hulpverlening besproken.
En ja, ik ben "op". Ik heb zoveel voor hem geregeld sinds hij destijds ziek werd (ik hou het even vaag, maar het was een heftige periode). Hulpverlening, medicatie, zijn structuur in de gaten houden, zorgen dat hij niet ontregelt. Het nummer van de crisisdienst ken ik uit mijn hoofd. En dan gaat het huishouden ook gewoon door natuurlijk (is grotendeels mijn taak). Godzijdank hebben we geen kinderen.
We lopen allebei bij dezelfde GGZ-instelling, we hebben dezelfde diagnose, en daarnaast allebei nog een andere diagnose. Ik kan erover praten met mijn psycholoog. Ik kan altijd bij haar terecht heeft ze gezegd. Man heeft zijn eigen hulpverleners, en een coach die één keer per week aan huis komt. Overigens heb ik mijn hulp aan hem al zoveel mogelijk losgelaten. Kan het gewoon niet meer opbrengen en dat heb ik hem ook gezegd. Hij heeft zich dus al een keer verslapen terwijl hij een afspraak met zijn coach had.
Met vriendinnen kan ik er goed over praten. Ook zij zeggen dat ik het los moet laten, het dag voor dag moet bekijken. Eergisteren heb ik het mijn moeder verteld. Ze was niet eens verbaasd. Zo duidelijk is het blijkbaar.
Ik reageer later op de dag weer, ga nu naar m'n vrijwilligersjob.
dinsdag 11 mei 2021 10:46
Mooi om dit te lezen en goed gedaan.Lady_Day schreef: ↑11-05-2021 09:33Het is ook heel eng. Ik ben in 2008, na een huwelijk van 12 jaar, vertrokken. Ik woonde ook nog eens ver buiten Europa en we hadden een koophuis, wat verkocht moest worden tijdens de crisis. En ik wilde terug naar Nederland dus dat betekende ook mijn baan opzeggen en alles achter me laten.
Dat was best wel even spannend en ik heb ook wel eens zitten janken dat ik zo veel spijt had dat ik het gedaan had maar nu ik terugkijk... beste keuze ooit.
Je hebt de mazzel dat jullie geen kinderen hebben. Hadden wij ook niet en dat maakt het toch wat makkelijker want je hoeft alleen maar aan/om jezelf te denken.
Woonruimte is er altijd wel. Ik heb een tijdje een huis gedeeld met 2 anderen. Had een kamer van 6m2. Luxe was anders maar het was wel van mij. Daarna heb ik een studio gehuurd van 26m2. Heerlijk gewoond daar want had alles voor mezelf. In je eentje heb je niet zoveel nodig.
Inmiddels ben ik 13 jaar verder en heb mijn leven helemaal goed op de rit. Heb vorig jaar mijn 2e koophuis (alleen) gekocht, heb al weer jaren en relatie en een prima baan. Al het regelwerk en stress en onzekerheid ben ik nu (grotendeels) vergeten.
dinsdag 11 mei 2021 10:57
Ik zat net er nog even over na te denken... wat ik het moeilijkste vond was de knoop definitief doorhakken door het mijn partner te vertellen. Ik heb daar echt weken (maanden) buikpijn van gehad. En toen het balletje eenmaal ging rollen vooral ook alles per dag bekijken en vooral niet 10 stappen vooruit denken want dan raak je helemaal 'overwhelmed'.
Het mooie is toen ik eenmaal uit het huis was en mijn eigen weg kon gaan, dat alles open lag. Ik heb toen dingen gedaan en keuzes gemaakt die ik tijdens mijn huwelijk nooit gedaan zou hebben. Natuurlijk is de onzekerheid stressvol maar er zijn echt heel goede dingen op mijn pad gekomen waar ik erg dankbaar voor ben.
Het mooie is toen ik eenmaal uit het huis was en mijn eigen weg kon gaan, dat alles open lag. Ik heb toen dingen gedaan en keuzes gemaakt die ik tijdens mijn huwelijk nooit gedaan zou hebben. Natuurlijk is de onzekerheid stressvol maar er zijn echt heel goede dingen op mijn pad gekomen waar ik erg dankbaar voor ben.
dinsdag 11 mei 2021 11:27
Heel logisch dat je bang en onzeker bent. Is het misschien een idee om zoveel mogelijk 'voorwerk' te doen voordat je het je man vertelt? Door zijn psychische problemen kun je wellicht niet goed voorspellen hoe hij gaat reageren. Misschien heel passief en gelaten (hij komt nogal afhankelijk over), maar misschien wordt hij heel boos en gaat hij dwars liggen.
Zorg er daarom bijvoorbeeld voor dat je foto's of kopieën hebt van de belangrijkste documenten (polissen, hypotheek, pensioen) en vernieuw je wachtwoorden zodat hij die niet kent. En maak een kortetermijnplan voor de komende weken. Ga daarbij vooral uit van wat jij wil. Hij is een volwassen man en zal voor zichzelf moeten (leren) zorgen. Dus: ga jij weg nadat je het verteld hebt, bij een vriendin/familie logeren? Of blijf je gewoon in jullie gezamenlijke huis en ga je in een andere kamer slapen? Wil je mediation proberen, of meteen een eigen advocaat inschakelen?
Voorkom dat je in een situatie komt waarin hij je vraagt "en nu?" en dat je dat eigenlijk niet weet.
Zorg er daarom bijvoorbeeld voor dat je foto's of kopieën hebt van de belangrijkste documenten (polissen, hypotheek, pensioen) en vernieuw je wachtwoorden zodat hij die niet kent. En maak een kortetermijnplan voor de komende weken. Ga daarbij vooral uit van wat jij wil. Hij is een volwassen man en zal voor zichzelf moeten (leren) zorgen. Dus: ga jij weg nadat je het verteld hebt, bij een vriendin/familie logeren? Of blijf je gewoon in jullie gezamenlijke huis en ga je in een andere kamer slapen? Wil je mediation proberen, of meteen een eigen advocaat inschakelen?
Voorkom dat je in een situatie komt waarin hij je vraagt "en nu?" en dat je dat eigenlijk niet weet.
cassata wijzigde dit bericht op 11-05-2021 13:01
0.24% gewijzigd
dinsdag 11 mei 2021 13:34
Mijn opa werd ook ziek en mijn oma heeft 20 jaar voor hem gezorgd. Ik zou het niet willen en we leven gelukkig in een andere tijd.
Je grootste zorg is waar je straks gaat wonen. Kopen of huren, je kan nu vast op zoek! De helft van je huidige huiswaarde kan je waarschijnlijk als aanbetaling gebruiken om iets te kunnen kopen. Je gaat toch zeker geen alimentatie aan hem betalen?!
Je grootste zorg is waar je straks gaat wonen. Kopen of huren, je kan nu vast op zoek! De helft van je huidige huiswaarde kan je waarschijnlijk als aanbetaling gebruiken om iets te kunnen kopen. Je gaat toch zeker geen alimentatie aan hem betalen?!
dinsdag 11 mei 2021 16:42
@LadyDay, veel respect voor hoe jij het hebt aangepakt. Die buikpijn heb ik niet, maar ik loop de hele dag te shaken, ook van slaapgebrek.
@Esmeralda9 en Cassata, ik ben me aan het inlezen. Mijn wachtwoorden heb ik inderdaad al veranderd. Waar de polissen e.d. liggen, dat weet hij niet eens. We kunnen ook niets doen zonder elkaar, omdat we in gemeenschap van goederen zijn getrouwd.
Een korte termijnplan is een goeie. Ik kreeg vandaag een lief aanbod van een vriendin dat ik bij haar kan crashen als ik wil. En of ik een advocaat wil of mediation, dat hangt van zijn reactie af. Mijn moeder is bang dat hij agressief wordt, ze vroeg zelfs of hij het adres van mijn vriendin weet.
@Pioen, helaas zal ik wel partneralimentatie moeten gaan betalen, omdat zijn uitkering zwaar onder het bestaansminimum ligt. Stel dat ik weer een leuke baan vind en straks zo'n 2200 euro verdien, dan gaat daar zo 400 euro van naar hem. Dan kan ik een hypotheek dus ook wel vergeten. Maar daar denk ik nog maar even niet aan.
@Esmeralda9 en Cassata, ik ben me aan het inlezen. Mijn wachtwoorden heb ik inderdaad al veranderd. Waar de polissen e.d. liggen, dat weet hij niet eens. We kunnen ook niets doen zonder elkaar, omdat we in gemeenschap van goederen zijn getrouwd.
Een korte termijnplan is een goeie. Ik kreeg vandaag een lief aanbod van een vriendin dat ik bij haar kan crashen als ik wil. En of ik een advocaat wil of mediation, dat hangt van zijn reactie af. Mijn moeder is bang dat hij agressief wordt, ze vroeg zelfs of hij het adres van mijn vriendin weet.
@Pioen, helaas zal ik wel partneralimentatie moeten gaan betalen, omdat zijn uitkering zwaar onder het bestaansminimum ligt. Stel dat ik weer een leuke baan vind en straks zo'n 2200 euro verdien, dan gaat daar zo 400 euro van naar hem. Dan kan ik een hypotheek dus ook wel vergeten. Maar daar denk ik nog maar even niet aan.
dinsdag 11 mei 2021 16:46
Ze zal wel moeten, dat zijn de regels bij een scheiding met inkomens verschil. (je kan onderling afspreken om er van af te zien, maar als er bijstand ofzo komt voor de expartner dan verhalen ze het wel op je)Pioen00 schreef: ↑11-05-2021 13:34Mijn opa werd ook ziek en mijn oma heeft 20 jaar voor hem gezorgd. Ik zou het niet willen en we leven gelukkig in een andere tijd.
Je grootste zorg is waar je straks gaat wonen. Kopen of huren, je kan nu vast op zoek! De helft van je huidige huiswaarde kan je waarschijnlijk als aanbetaling gebruiken om iets te kunnen kopen. Je gaat toch zeker geen alimentatie aan hem betalen?!
-rosings- wijzigde dit bericht op 11-05-2021 17:01
10.85% gewijzigd
