Man gaat over mijn grens

02-05-2021 14:54 2094 berichten
Alle reacties Link kopieren
Beste vivavrouwen,

Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.

Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...

Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.

Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.

Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
Alle reacties Link kopieren
hagelslagjes schreef:
10-06-2021 19:56
Dat is inmiddels veranderd. Je kunt 113 bellen.


Oh wat goed, dat wist ik niet
Alle reacties Link kopieren
xynix schreef:
10-06-2021 20:26
Ik ervaar een emotie zonder eerst af te vinken of die al dan niet functioneel is.
Ik ben het wel een beetje met je eens. Maar door al het gehakketak op dit topic door allerlei mensen, ben ik wel wat voorzichtiger in mijn formulering maar geworden.

Vanuit eigen ervaring: Ik was achteraf zelf wel een beetje als TO: vergoeilijken wat er gebeurde, man (ex partner) was erg instabiel en ik richtte me op hem. ‘Wat zielig dat hij doordraaide, hij is echt wel beschadigd’. Ik heb zelfs tegen iedereen (incl. aangifte) dingen gedownplayd. Want als ik écht het hele verhaal zou vertellen, zou ik hem wel heel erg kunnen schaden en zijn carrière zou gedaan zijn. Enkele vrienden begrepen het/mij ook niet: ‘had je niet een duidelijker grens moeten stellen, je had al eerder afstand moeten nemen’ etc. Of nog erger: ‘Maar het is toch zo’n leuke man? Hij was toch goed voor je?’.

Professionals namen me wel serieus en gaven duidelijk aan dat de handelingen waren wat ze waren, dat dat niet okay is en dat hij vast wel beschadigd kan zijn, maar niet mijn probleem. En vooral niet iemand willen helpen die niet geholpen wil worden.

Dit alles kost tijd en het is een heel vreemde gedachte dat iemand die je liefhebt en tot enkele maanden geleden je partner, maatje was en met wie je dacht alle stormen te kunnen doorstaan ineens iemand is die dingen doet wat je nooit verwacht had. Dat beseffen, laten inzinken en weten hoe te handelen is lastig.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Alle reacties Link kopieren
Het punt is: ik kan echt veel begrip opbrengen voor iemand die beschadigd is, depressief, suïcidaal, verslaafd, ziek of op welke manier dan ook “moeilijk”. (Ik zal wel moeten, ik ken niet eens ‘normale’ mensen :) )

Waar ik geen enkel begrip voor heb, is voor manipulatie. Voor iemand die vertelt wat ik wel en niet mag denken en met wie ik waarover mag praten. Iemand die tegen mij zegt: “ik ben suïcidaal, maar het is een geheim,” die maakt daarmee iets onherroepelijk kapot.

Dat wou ik even kwijt. Waarmee ik niet wil zeggen, dat Zandblauwtje ook boos zou moeten worden.
(En ik lees dit topic natuurlijk ook niet omdat ik zo’n natuurtalent ben met begrenzen.)
Alle reacties Link kopieren
xynix schreef:
10-06-2021 21:24
Het punt is: ik kan echt veel begrip opbrengen voor iemand die beschadigd is, depressief, suïcidaal, verslaafd, ziek of op welke manier dan ook “moeilijk”. (Ik zal wel moeten, ik ken niet eens ‘normale’ mensen :) )

Waar ik geen enkel begrip voor heb, is voor manipulatie. Voor iemand die vertelt wat ik wel en niet mag denken en met wie ik waarover mag praten. Iemand die tegen mij zegt: “ik ben suïcidaal, maar het is een geheim,” die maakt daarmee iets onherroepelijk kapot.

Dat wou ik even kwijt. Waarmee ik niet wil zeggen, dat Zandblauwtje ook boos zou moeten worden.
(En ik lees dit topic natuurlijk ook niet omdat ik zo’n natuurtalent ben met begrenzen.)
Eens hoor, maar helaas bij mij dus ook pas achteraf. Iemand ‘dwingen’ tot afstand nemen is wss ook niet wenselijk als die persoon er nog niet aan toe is.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Alle reacties Link kopieren
xynix schreef:
10-06-2021 21:24
Het punt is: ik kan echt veel begrip opbrengen voor iemand die beschadigd is, depressief, suïcidaal, verslaafd, ziek of op welke manier dan ook “moeilijk”. (Ik zal wel moeten, ik ken niet eens ‘normale’ mensen :) )

Waar ik geen enkel begrip voor heb, is voor manipulatie. Voor iemand die vertelt wat ik wel en niet mag denken en met wie ik waarover mag praten. Iemand die tegen mij zegt: “ik ben suïcidaal, maar het is een geheim,” die maakt daarmee iets onherroepelijk kapot.

Dat wou ik even kwijt. Waarmee ik niet wil zeggen, dat Zandblauwtje ook boos zou moeten worden.
(En ik lees dit topic natuurlijk ook niet omdat ik zo’n natuurtalent ben met begrenzen.)
Compleet met je eens, en ik vind ook gewoon dat TO haar spullen moet pakken en meer voor zichzelf moet willen dan zo’n vent. En dat ze veels te veel vergoeilijkt en hem eigenlijk vooral ziet als slachtoffer.

Maar zover is ze nog niet, en zal ze misschien ook niet komen. En bovendien is het ook niet mijn relatie en mijn leven, ze moet zelf bepalen wat ze hiermee doet. Als zij aan het eind van de rit besluit dat dingen voor haar geen dealbreaker zijn, dan mag dat ook. Maar ik kan me er ook zeker over opwinden hoor.
Alle reacties Link kopieren
Spullen pakken snap ik best dat dat een brug te ver is. Maar zijn ouders of een vriend van hem in vertrouwen nemen, dat zou ik denk wel doen. Deze last is te groot om alleen te dragen. Ik zou het dan van tevoren aankondigen, zodat hij nog de kans heeft om het zelf te vertellen of om zelf hulp in te schakelen.
Alle reacties Link kopieren
Hij gaat nu in de slachtofferrol zitten. Dat hij zn spaargeld vergokt heeft, daar was hij zelf bij. En nu gaat hij je manipuleren dat hij zg. Suicide gedachten heeft.
Jij moet dus vooral je mond houden, mag geen hulp zoeken want Hij is het slachtoffer. En anders....
ik geef mn bek ook maar een douw
Alle reacties Link kopieren
Madeliefjees schreef:
10-06-2021 22:53
Hij gaat nu in de slachtofferrol zitten. Dat hij zn spaargeld vergokt heeft, daar was hij zelf bij. En nu gaat hij je manipuleren dat hij zg. Suicide gedachten heeft.
Jij moet dus vooral je mond houden, mag geen hulp zoeken want Hij is het slachtoffer. En anders....
Denk inderdaad dat dit geen recept is voor een gelukkig samenzijn en dat het TO op een gegeven moment gaat opbreken. Benieuwd of er nog meer lijken uit de kast komen, denk het wel als TO tegengas gaat geven.

Ik vind het vooral heel rot voor haar dit zou een leuke tijd moeten zijn als kersverse moeder en je hebt in deze periode echt steun nodig van je partner. Maar nu heeft TO dubbelop zorgen.

Wat emoties betreft iedereen reageert anders op situaties en ik denk dat TO geen ruimte heeft om boos te worden omdat ze nu vooral bezorgd is en haar man in de gaten aan het houden is zodat hij niet nog meer geld vergokt of zichzelf van het leven beroofd.

Loodzware last op TO haar schouders.
Alle reacties Link kopieren
Uiteindelijk is hij verantwoordelijk voor zichzelf. Hij is volwassen. Dit zijn, zijn keuzes als man en als vader.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
viva-amber schreef:
11-06-2021 08:38
Uiteindelijk is hij verantwoordelijk voor zichzelf. Hij is volwassen. Dit zijn, zijn keuzes als man en als vader.
Klopt maar zo ziet TO het (nog) niet, zij wil hem redden.
Alle reacties Link kopieren
Hij heeft al laten weten niet gered te willen worden, door hulp af te wijzen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
viva-amber schreef:
11-06-2021 08:45
Hij heeft al laten weten niet gered te willen worden, door hulp af te wijzen.
Klopt, dus pakt zij de rol van hulpverlener op. Zie je vaak gebeuren in relaties waarvan de buitenwereld niet mag weten hoe diep de beerput is en dat ze daarin aan het verdrinken zijn.
Alle reacties Link kopieren
Sjaantje37 schreef:
11-06-2021 08:41
Klopt maar zo ziet TO het (nog) niet, zij wil hem redden.
Ik weet wel dat het uiteindelijk mijn man zijn verantwoordelijkheid is. Het voelt niet als mijn morele plicht om dit voor hem op te lossen. Ik wil zelf alleen zo graag mijn man terug. Mijn man wil mijn hulp helemaal niet (zelfs over de financiën begint hij alweer een beetje terug te krabbelen) en diep van binnen weet ik ook dat er een moment komt dat ik voor ons kind moet gaan kiezen en weg moet gaan als dit echt het nieuwe normaal van ons gezin is... Wat ik nu allemaal doe doe ik dus vooral voor mezelf. Ik wil niet weg en ik wil niet dat mijn man doodgaat of dat hij nog meer schade aanricht. Dat gaat allemaal over mij. Ik voel me dus nog eerder een egoïst dan een redder. Ik wil gewoon terug naar hoe het eerst was :'(
Het is ook gewoon kut. Heb je wat steun uit je omgeving kunnen halen?
Alle reacties Link kopieren
Zandblauwtjes schreef:
11-06-2021 10:52
Ik weet wel dat het uiteindelijk mijn man zijn verantwoordelijkheid is. Het voelt niet als mijn morele plicht om dit voor hem op te lossen. Ik wil zelf alleen zo graag mijn man terug. Mijn man wil mijn hulp helemaal niet (zelfs over de financiën begint hij alweer een beetje terug te krabbelen) en diep van binnen weet ik ook dat er een moment komt dat ik voor ons kind moet gaan kiezen en weg moet gaan als dit echt het nieuwe normaal van ons gezin is... Wat ik nu allemaal doe doe ik dus vooral voor mezelf. Ik wil niet weg en ik wil niet dat mijn man doodgaat of dat hij nog meer schade aanricht. Dat gaat allemaal over mij. Ik voel me dus nog eerder een egoïst dan een redder. Ik wil gewoon terug naar hoe het eerst was :'(
Dat snap ik heel erg goed. Je leven was toen gewoon, rustig, voorspelbaar. Je hoefde nergens over na te denken.
En nu opeens gooit hij dat allemaal ondersteboven.
Als hij nu gewoon weer terug naar normaal gaat, dan hoef jij ook niets meer te doen.

Alleen, lieve zandblauwtjes, is geweest geweest. Alleen als je man echt hulp accepteert, dan zou er iets van het oude normaal terug kunnen komen.

Langzaam begin jij te zien en aan het idee te wennen van een andere toekomst voor jou. Zolang je man niet openstaat voor hulp, zul jij alvast stappen moeten gaan zetten op dat nieuwe pad. Financieel alvast gaan bekijken of je in dit huis kan blijven, schrijf je man in voor een huurwoning, kijk of jij alles kan betalen als alleenstaande moeder.

Dat hij terugkrabbelt over de financiën: NIET TOEGEVEN! Het betekend dat hij geld nodig heeft om te gokken. En dat is niet wat deze situatie nodig heeft. Hij is er niet verantwoord mee. Dus niet doen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren
@Zandblauwtje; ik lees nog steeds mee en zit al een paar dagen te broeden op een reactie.

Ik wil je mijn excuus aanbieden voor mijn eerdere reacties. Ik heb wat jij nu meemaakt behoorlijk gebagatelliseerd in eerste instantie en dat spijt mij oprecht.

Advies heb ik niet, maar ik wens je alle kracht en wijsheid toe om de juiste keuzes te maken voor de 2 belangrijkste personen in je leven: jij en je kindje
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren
Zandblauwtjes schreef:
11-06-2021 10:52
Ik weet wel dat het uiteindelijk mijn man zijn verantwoordelijkheid is. Het voelt niet als mijn morele plicht om dit voor hem op te lossen. Ik wil zelf alleen zo graag mijn man terug. Mijn man wil mijn hulp helemaal niet (zelfs over de financiën begint hij alweer een beetje terug te krabbelen) en diep van binnen weet ik ook dat er een moment komt dat ik voor ons kind moet gaan kiezen en weg moet gaan als dit echt het nieuwe normaal van ons gezin is... Wat ik nu allemaal doe doe ik dus vooral voor mezelf. Ik wil niet weg en ik wil niet dat mijn man doodgaat of dat hij nog meer schade aanricht. Dat gaat allemaal over mij. Ik voel me dus nog eerder een egoïst dan een redder. Ik wil gewoon terug naar hoe het eerst was :'(
Logisch! Dat zou iedereen willen in jouw situatie.
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren
Denk je serieus dat je man dood gaat zonder jou?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Daar kun je wel zo laatdunkend over doen, maar dat is echt een heel naar gevoel. Of het uitkomt weet je pas als je het probeert natuurlijk, maar ik snap helemaal de twijfel om dat risico te nemen. Zeker als iemand die gedachte wel al uitgesproken heeft.
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren
Ik bedoel het niet laatdunkend. To bedeelt zich op die manier wel veel macht toe. Sommige moeten echt diep zinken voor ze hulp zoeken of veren ineens weer op wanneer zij uit de relatie zijn die ze al tijden verstikt maar dat durven zij niet uit te spreken.

Ik zou een mededeling altijd serieus nemen, maar dat is iets anders dan de aap 100% op je schouder nemen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
viva-amber schreef:
11-06-2021 12:02
Denk je serieus dat je man dood gaat zonder jou?
Hij voelt zich toch suïcidaal?
Logisch dat ze daar bang voor is lijkt mij
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren
Dat ben ik helemaal met je eens! Maar ik snap ook hoe moeilijk de uitvoering daarvan is. Zeker als je kwetsbaar bent kort na je bevalling.
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren
Ik heb nog niet echt steun uit mijn omgeving kunnen halen nee. Het lijkt alsof mijn vriendinnen het onderwerp een beetje vermijden eerlijk gezegd. Maar misschien zie ik spoken. Ik denk er over na of ik misschien een keer met de vriend van het bier zal praten. Hij is heel aardig en ik heb er wel behoefte aan om mijn zorgen een keer te delen met iemand die dichtbij mijn man staat. Ik weet alleen niet of dat niet te ver gaat om tegen de wil van mijn man in iemand uit zijn eigen vriendenkring in te lichten.

Doreia dat is het inderdaad precies. Ik denk dat je helemaal gelijk hebt over dat gokken en ik ga zeker niet toegeven. Dat doet wel iets met de sfeer in huis op dit moment helaas.

Calvijn1 wat lief dat je de moeite neemt om er nog op terug te komen, bedankt voor je bericht :)

En viva-amber zo klinkt het alsof ik denk dat ik tussen mijn man en de dood sta en dat is niet zo. Ik ben wel heel bang dat mijn man echt iets wil doen met zijn gedachten, onafhankelijk van mij. Ik zou willen dat ik het gevoel had dat ik daar zoveel invloed op zou kunnen uitoefenen. Ik voel me heel machteloos en gespannen omdat ik dat gevoel juist niet heb. En het is wel een beetje zo dat ik wel bang ben om iets te doen wat het nog erger zou kunnen maken.
zandblauwtjes wijzigde dit bericht op 11-06-2021 12:27
4.17% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Zandblauwtjes schreef:
11-06-2021 10:52
Ik weet wel dat het uiteindelijk mijn man zijn verantwoordelijkheid is. Het voelt niet als mijn morele plicht om dit voor hem op te lossen. Ik wil zelf alleen zo graag mijn man terug. Mijn man wil mijn hulp helemaal niet (zelfs over de financiën begint hij alweer een beetje terug te krabbelen) en diep van binnen weet ik ook dat er een moment komt dat ik voor ons kind moet gaan kiezen en weg moet gaan als dit echt het nieuwe normaal van ons gezin is... Wat ik nu allemaal doe doe ik dus vooral voor mezelf. Ik wil niet weg en ik wil niet dat mijn man doodgaat of dat hij nog meer schade aanricht. Dat gaat allemaal over mij. Ik voel me dus nog eerder een egoïst dan een redder. Ik wil gewoon terug naar hoe het eerst was :'(
Het is inderdaad een acceptatie proces. Aangezien hij geen hulp wil aanvaarden van professionals ben ik bang dat jij je oude man niet zo snel terugkrijgt daarbij zijn jou flink wat beschadigingen toegebracht wat dat ook minder makkelijk maakt.

Had jouw man al eerder een gokverslaving? Ik zelf heb een gokverslaafde partner gehad, toen hij op een gegeven moment ook het geld voor de huur vergokte en ik daardoor in de problemen kwam toen zag ik pas in dat ik hem niet kon helpen en geloof mij ik heb het ook geprobeerd, d.m.v. zijn pasje in te nemen maar dan leende hij ergens geld waardoor er op een gegeven moment ook ongure personen voor de deur stonden die hun geld terug wilde.
Het is denk ik heel begrijpelijk dat je de oude situatie terug wilt, en ook dat je daar controle over wilt. Lijkt me een hele normale menselijke reactie.

Realiteit is dat je geen controle hebt en dat de oude situatie niet blijkt te zijn wat hij leek.

Je doet het goed: je praat met je omgeving, je praat met professionals en je gaat niet mee elke gril van je man. Heel veel meer kan er op dit moment denk ik niet. Geef het tijd en geef vooral die professionele hulp de ruimte om z'n werk te doen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven