Relaties
alle pijlers
Balans houden in vriendschap
maandag 21 november 2022 14:34
Lieve mensen,
Volgens mij komt dit onderwerp vaker voorbij.
Maar nu zie ik het even niet scherp.
Ik heb een vriendin met medische problemen en die worstelt met gevoelens van angst, depressie en wanhoop.
Ze kan zich niet makkelijk uiten, ik ben haar enige vertrouwenspersoon.
We appen dagelijks, over koetjes en kalfjes en soms krijg ik een emotioneel beladen bericht.
En ik merk dat ik het slecht trek. De vriendschap is natuurlijk niet gelijkwaardig nu, op zich vind ik dat geen probleem. Het is normaal gesproken een lieve meid, we hebben altijd lol samen. Ik wil haar steunen. Maar ik moet goed op mezelf passen, want ik merk dat ik zelf somber word, me zorgen over haar maak en niet meer toekom aan de dingen die ik graag doe. Ik ben normaal geen apper, ben graag alleen en hecht veel waarde aan een drama-vrij leven voor zover mogelijk.
Op zich valt het qua 'drama' echt wel mee, ze houdt zich heel flink maar heeft gewoon veel angst en weinig sociale steun. Ik had eigenlijk niet verwacht dat het zo belastend is om iemand in die situatie te steunen, ik dacht natuurlijk je kan altijd bij me terecht, maar het werkt dus niet op deze manier.
Wat kan ik nu het beste doen? Ik heb aangegeven dat ik er voor haar wil zijn, maar dan liever bijvoorbeeld een keer met haar bel ipv dagelijks appen. Ook heb ik gezegd dat ze er goed aan doet om ook met anderen haar gevoelens te (leren) delen omdat ik er niet altijd voor haar kan zijn.
Is dat redelijk van mij?
Ze reageerde er wel goed op. Maar ze vindt bellen lastig, omdat ze emotioneel wordt en niet altijd haar gevoelens wil bespreken. Maarja, ik heb mijn grenzen en daar heb ik rekening mee te houden. We hebben nu even een pauze genomen in ons contact. Dat geeft me lucht en doet me goed, maar ik ben ook onzeker over hoe nu verder.
Vinden jullie het redelijk als ik vervolgens mijn poot stijf houd en niet meer via app communiceer met haar, maar blijf bij mijn voorstel om te bellen of bijvoorbeeld een uurtje samen thee te drinken? En anders dus maar niet? Zijn er nog andere opties?
Grenzen aangeven vind ik lastig. Helemaal als ik eigenlijk maar bar weinig kan aanbieden. Ik wil de vriendschap niet op het spel zetten.
Oh ja vergeten te vermelden, ivm haar medische situatie heeft zij aangegeven liever niet af te spreken. Dat maakt het dus lastig.
Volgens mij komt dit onderwerp vaker voorbij.
Maar nu zie ik het even niet scherp.
Ik heb een vriendin met medische problemen en die worstelt met gevoelens van angst, depressie en wanhoop.
Ze kan zich niet makkelijk uiten, ik ben haar enige vertrouwenspersoon.
We appen dagelijks, over koetjes en kalfjes en soms krijg ik een emotioneel beladen bericht.
En ik merk dat ik het slecht trek. De vriendschap is natuurlijk niet gelijkwaardig nu, op zich vind ik dat geen probleem. Het is normaal gesproken een lieve meid, we hebben altijd lol samen. Ik wil haar steunen. Maar ik moet goed op mezelf passen, want ik merk dat ik zelf somber word, me zorgen over haar maak en niet meer toekom aan de dingen die ik graag doe. Ik ben normaal geen apper, ben graag alleen en hecht veel waarde aan een drama-vrij leven voor zover mogelijk.
Op zich valt het qua 'drama' echt wel mee, ze houdt zich heel flink maar heeft gewoon veel angst en weinig sociale steun. Ik had eigenlijk niet verwacht dat het zo belastend is om iemand in die situatie te steunen, ik dacht natuurlijk je kan altijd bij me terecht, maar het werkt dus niet op deze manier.
Wat kan ik nu het beste doen? Ik heb aangegeven dat ik er voor haar wil zijn, maar dan liever bijvoorbeeld een keer met haar bel ipv dagelijks appen. Ook heb ik gezegd dat ze er goed aan doet om ook met anderen haar gevoelens te (leren) delen omdat ik er niet altijd voor haar kan zijn.
Is dat redelijk van mij?
Ze reageerde er wel goed op. Maar ze vindt bellen lastig, omdat ze emotioneel wordt en niet altijd haar gevoelens wil bespreken. Maarja, ik heb mijn grenzen en daar heb ik rekening mee te houden. We hebben nu even een pauze genomen in ons contact. Dat geeft me lucht en doet me goed, maar ik ben ook onzeker over hoe nu verder.
Vinden jullie het redelijk als ik vervolgens mijn poot stijf houd en niet meer via app communiceer met haar, maar blijf bij mijn voorstel om te bellen of bijvoorbeeld een uurtje samen thee te drinken? En anders dus maar niet? Zijn er nog andere opties?
Grenzen aangeven vind ik lastig. Helemaal als ik eigenlijk maar bar weinig kan aanbieden. Ik wil de vriendschap niet op het spel zetten.
Oh ja vergeten te vermelden, ivm haar medische situatie heeft zij aangegeven liever niet af te spreken. Dat maakt het dus lastig.
avage wijzigde dit bericht op 21-11-2022 14:39
2.90% gewijzigd
woensdag 23 november 2022 17:57
Dankjewel voor je mooie vraag.
Eigenlijk heb ik al gezegd wat ik wilde zeggen, wat in de OP staat. Dus ik ben vooral benieuwd naar wat zij daarvan vindt.
Haar reactie daarop was, goed dat je het aangeeft met het voorstel om allebei even afstand te nemen.
Ik las online dat mensen soms door wat boosheid en teleurstelling heen moeten als je een grens aangeeft. Dus daar ze zal wel over nadenken en wellicht later op terugkomen, maar dat verwacht ik niet want het is niet zo'n prater met dingen die de vriendschap zelf aangaan.
Dus dan app ik zelf eind van de week even hoe het nu met haar is. En dat het voor mij goed was om wat meer afstand te hebben van elkaar. Ik wil haar laten weten dat zij helemaal niets verkeerds deed, maar dat ik merk het voor mij beter is als ik niet de dagelijkse ups en downs van haar leven meekrijg. En dat het me te veel raakte toen ik zo'n wanhopig appje kreeg en we niet konden bellen, ook vanwege mijn eigen issues. Ze kent me wel inmiddels, ze weet dat ik soms overweldigd raak en dan emotioneel word door mijn verleden en tijd nodig heb om te herstellen.
Ondertussen appen we nog wel gewoon een leuk filmpje/dingetjes naar elkaar, wat ik prima vind. Waarbij ik nu ook probeer om een appje later te beantwoorden als ik met andere dingen bezig ben.
Ben ook oprecht opgelucht dat ik minder geappt word en weet als ik een appje zie binnenkomen dat er geen beslommeringen in staan.
woensdag 23 november 2022 17:59
Want als je je behoeftes aangeeft dan moeten die per se gehonoreerd worden?LuciFee2022 schreef: ↑23-11-2022 17:37Het gaat zo voorbij aan die vriendin's behoeftes nu . Die zij gewoon goed duidelijk heeft gemaakt, ik krijg echt jeuk van mensen als TO.
En waarom die van haar wel en de mijne niet?
woensdag 23 november 2022 18:13
Ik snap TO dus wel. Als ik in de avond een wanhopig berichtje krijg van een vriendin die het allemaal niet ziet zitten wil ik weten of ze ok is, of dat ik in de auto moet springen en naar haar toe moet gaan. En daarom wil ik haar op zo'n moment dan spreken, want wat moet je dan terug appen? Komt goed? Sterkte ermee? Of vervolgens uren over en weer appen om iemand te kalmeren? Of parkeren tot de volgende dag? Op zo'n appje kan ik echt niet pas de volgende dag reageren, dat zet iets in werking bij mij.
Als het erom gaat dat iemand alleen even een emotionele oprisping over de schutting wil gooien, en dat meerdere avonden per week doet, dan ben ik daar ook niet bij mee. Ik zou er ook zeker iets van zeggen als een van mijn vriendinnen alleen per app wil communiceren.
Als het erom gaat dat iemand alleen even een emotionele oprisping over de schutting wil gooien, en dat meerdere avonden per week doet, dan ben ik daar ook niet bij mee. Ik zou er ook zeker iets van zeggen als een van mijn vriendinnen alleen per app wil communiceren.
anoniem_63979b14ec366 wijzigde dit bericht op 23-11-2022 18:16
2.72% gewijzigd
woensdag 23 november 2022 18:20
1. Die van jou wel ja, daar gaat dit hele topic over.
2. Het is niet het een of het ander. Dat maak jij ervan.
Dag is nooit zo nat of zun schient aaltied wat.
woensdag 23 november 2022 18:58
Anna75 je trekt nu voor de tweede keer in dit topic mijn reactie op iemand anders uit z'n verband.
Als je wilt rellen doe je ding, maar ik reageer er verder niet meer op.
woensdag 23 november 2022 19:00
Fijn te lezen, hoe meer ik erover nadenk hoe logischer het voor mij ook is om daar je eigen grenzen in te bewaken.Discobar schreef: ↑23-11-2022 18:13Ik snap TO dus wel. Als ik in de avond een wanhopig berichtje krijg van een vriendin die het allemaal niet ziet zitten wil ik weten of ze ok is, of dat ik in de auto moet springen en naar haar toe moet gaan. En daarom wil ik haar op zo'n moment dan spreken, want wat moet je dan terug appen? Komt goed? Sterkte ermee? Of vervolgens uren over en weer appen om iemand te kalmeren? Of parkeren tot de volgende dag? Op zo'n appje kan ik echt niet pas de volgende dag reageren, dat zet iets in werking bij mij.
Als het erom gaat dat iemand alleen even een emotionele oprisping over de schutting wil gooien, en dat meerdere avonden per week doet, dan ben ik daar ook niet bij mee. Ik zou er ook zeker iets van zeggen als een van mijn vriendinnen alleen per app wil communiceren.
woensdag 23 november 2022 19:57
Platte tekst? Maar waar heb je het over? Ik kan wel emotie in een tekst lezen en begrijpen, of er zelf emotie aan toevoegen.Avage schreef: ↑23-11-2022 14:25Waar zit dan de verbinding in via app?
Ik voel dit zelf niet of nauwelijks. Dat is het probleem, ik ontvang platte tekst zonder enige context. Ik weet niet of zij op de rand van de brug staat. Of gewoon ff terwijl het theewater kookt haar allerdiepste angst aan het schermpje toevertrouwt.
Dus wat is dan een gepaste reactie ? Ik weet het oprecht niet.
Dus dan stel ik een vraag terug (via voice bericht), waar ze abstract op reageert of het weglacht. Maar haar stem klinkt niet goed. Daar werd ik in dit specifieke geval enorm door getriggerd.
Zij is heel extravert en belt (normaal) graag, ik ben "extraverte introvert," ik ben sociaal en praat makkelijk maar kan slecht tegen ongecontroleerde prikkels en afleiding zoals harde geluiden, muziek, tv, appjes en dingetjes. Als ik overprikkeld raak is het eind zoek en moet ik eerst weer herstellen in m'n eigen ruimte.
Als iets mijn eigen keuze is vind ik het wel weer allemaal prima, kan ik heel veel geven en leef ik er juist van op. We appen dan "na het eten ff bellen?" ik hoor haar stem en zij de mijne en dan weten we precies hoe de vlag erbij hangt. Dan zijn we even in verbinding, voelt het gelijkwaardig en is het voor mij goed te doen ook al gaat het met haar slecht.
Voor mij echt een wereld van verschil bellen of appen. En daarin lijken we normaal dus op elkaar, we hebben maar een half woord nodig. Het appen creëert juist verwijdering nu.
Ik denk daarom dat ik haar op deze manier best een beetje mag aanmoedigen om te overwegen mij in vertrouwen te nemen. Ook al moet ze dan huilen of is het confronterend voor haar. Het helpt haar uiteindelijk misschien juist wel, en mij helpt het sowieso om er voor haar te kunnen zijn. Als ik dit appgedrag blijf tolereren komen we misschien nooit op dat punt.
Ik heb ook helemaal geen zin om bij vriendinnen te gaan zitten huilen. Is dat voor jou de enige manier om te begrijpen dat er iets niet goed is?
Prima dat jij dat anders ervaart, maar je doet nu of mensen die dat niet willen gewoon emotieloze emojis sturen.
Maar goed, nu we weten dat ze niet ernstig ziek is, valt het wel mee. Maar eerder in het topic, toen ik dacht vriendin ernstig ziek was, dacht ik wel, stap even over jezelf heen zeg.
woensdag 23 november 2022 20:01
Nou, dan vraag je of je in de auto moet springen. Is het antwoord Nee, dan valt die last ook weer van je schouders.Discobar schreef: ↑23-11-2022 18:13Ik snap TO dus wel. Als ik in de avond een wanhopig berichtje krijg van een vriendin die het allemaal niet ziet zitten wil ik weten of ze ok is, of dat ik in de auto moet springen en naar haar toe moet gaan. En daarom wil ik haar op zo'n moment dan spreken, want wat moet je dan terug appen? Komt goed? Sterkte ermee? Of vervolgens uren over en weer appen om iemand te kalmeren? Of parkeren tot de volgende dag? Op zo'n appje kan ik echt niet pas de volgende dag reageren, dat zet iets in werking bij mij.
Als het erom gaat dat iemand alleen even een emotionele oprisping over de schutting wil gooien, en dat meerdere avonden per week doet, dan ben ik daar ook niet bij mee. Ik zou er ook zeker iets van zeggen als een van mijn vriendinnen alleen per app wil communiceren.
woensdag 23 november 2022 20:05
Nou ja, in principe dus omdat zij het nu is die in crisis zit, dan zou dat voor mij leidend zijn.
Nu valt het allemaal wel mee met die vriendin, begrijp ik. Maar zelf zou ik voor iemand die het moeilijk heeft dus wel even tijdelijk mijn eigen voorkeuren opzij zetten. Dit is toch geen permanente situatie?
Maar wat jij doet is al je eigen bagage er juist nu bij halen. Kan ook, maar dat zou mijn keuze niet zijn.
woensdag 23 november 2022 21:27
Eens hoor, het is tijdelijk dus ik redeneerde op dezelfde manier.navyblue schreef: ↑23-11-2022 20:05Nou ja, in principe dus omdat zij het nu is die in crisis zit, dan zou dat voor mij leidend zijn.
Nu valt het allemaal wel mee met die vriendin, begrijp ik. Maar zelf zou ik voor iemand die het moeilijk heeft dus wel even tijdelijk mijn eigen voorkeuren opzij zetten. Dit is toch geen permanente situatie?
Maar wat jij doet is al je eigen bagage er juist nu bij halen. Kan ook, maar dat zou mijn keuze niet zijn.
Vervolgens liep ik al snel tegen deze grenzen aan.
Ik weet niet of jij trauma's hebt, hoop het niet.
Maar wat zou jij doen wanneer dat getriggerd raakt in het contact met iemand, waardoor je in paniek raakt en niet meer rationeel kan denken, of als je voelt dat je overweldigd wordt door iemands manier van communiceren?
Dat is het vervelende ervan, ook als je geen trauma hebt trouwens. Wanneer over jouw grens gegaan wordt reageert je lijf met emotie. En als je rationele kant even niet meer werkt vanwege die emoties moet je dat eerst uitzitten. Dat dwarsboomt de communicatie op dat moment.
Ik zie wel voor mezelf dat ik kan leren om eerder te voelen wanneer mijn grenzen bereikt zijn, waardoor ik waarschijnlijk minder snel op dat punt kom dat trauma's gaan opspelen.
avage wijzigde dit bericht op 23-11-2022 21:34
24.07% gewijzigd
woensdag 23 november 2022 21:33
Avage, je kunt mijn bijdragen natuurlijk wegzetten als 'uit z'n verband rukken' en 'rellen', maar dat is een makkelijke manier om ergens niet inhoudelijk op in te hoeven gaan of iemand met een andere visie de mond te snoeren.
Ik heb geïllustreerd wat het effect van woordkeus is zodat je situaties als deze wat minder beladen kunt maken voor jezelf. De keus om dat negatief uit te leggen, ligt toch echt bij jou.
Dag is nooit zo nat of zun schient aaltied wat.
woensdag 23 november 2022 21:35
Ik geef toe, ik ben trauma- en triggervrij. Ik reageerde even los op de kwestie van wanneer zet je je eigen wensen en behoeften opzij?Avage schreef: ↑23-11-2022 21:27Eens hoor, het is tijdelijk dus ik redeneerde op dezelfde manier.
Vervolgens liep ik al snel tegen deze grenzen aan.
Ik weet niet of jij trauma's hebt, hoop het niet.
Maar wat zou jij doen wanneer dat getriggerd raakt in het contact met iemand, waardoor je in paniek raakt en niet meer rationeel kan denken, of als je voelt dat je overweldigd wordt door iemands manier van communiceren?
Het is jammer dat je zelf nog midden in je verwerking zit, want dat speelt in dit soort situaties dan een extra rol.
woensdag 23 november 2022 21:44
Dit vind ik wel een goede opmerking.
Dit is wijs advies, als ze je appt met een acute noodsituatie en jij appt terug: Zal ik er nu aankomen? En ze schrijft nee, dan is het ook klaar!
woensdag 23 november 2022 21:55
Voor de duidelijkheid, het interesseerde mij geen reet of we de hele dag zouden appen. Ik vond het wel gezellig. En toen liep ik ineens tegen een grens van mezelf aan.
Die trauma's gaan echt niet helemaal weg. Ik moet mijn leven daar op meerdere fronten aan aanpassen. Je houdt altijd wel wat triggers. En onduidelijke emotionele boodschappen van iemand die een beroep op me doet is wel een grote trigger gebleken, ook in eerdere situaties.
Ben juist trots dat ik geleerd heb om niet vanuit die emotie te reageren, wat echt lastig is wanneer je voelt dat er een beroep op je gedaan wordt maar je kan niet meer helder denken. Maarja vervolgens sta je strak van de adrenaline en herbelevingen en heb je dat maar ergens te laten.
Dus ik denk dat vragen of ik in de auto moet springen helaas geen oplossing is. Ik wil gewoon die emotionele berichten via app niet meer.
Die trauma's gaan echt niet helemaal weg. Ik moet mijn leven daar op meerdere fronten aan aanpassen. Je houdt altijd wel wat triggers. En onduidelijke emotionele boodschappen van iemand die een beroep op me doet is wel een grote trigger gebleken, ook in eerdere situaties.
Ben juist trots dat ik geleerd heb om niet vanuit die emotie te reageren, wat echt lastig is wanneer je voelt dat er een beroep op je gedaan wordt maar je kan niet meer helder denken. Maarja vervolgens sta je strak van de adrenaline en herbelevingen en heb je dat maar ergens te laten.
Dus ik denk dat vragen of ik in de auto moet springen helaas geen oplossing is. Ik wil gewoon die emotionele berichten via app niet meer.
woensdag 23 november 2022 22:28
Dan reageer je toch wel uit emotie, door strak te staan van de adrenaline wat je hier boven schrijft?
Ik vond het wel een goede oplossing van navyblue dan krijg je waarschijnlijk ook niet meer zo vaak van die nood berichtjes, waar je niets mee kan op dat moment en stress van ervaart.
Dan weet ik ook geen oplossing als je geen emotionele appjes meer wil krijgen. Je kan moeilijk vragen als het slecht met iemand gaat:" wil je alleen maar vrolijke appjes sturen, want van de emotionele krijg ik het op mijn heupen".
Maar denk wel als je het gewoon een keer rustig bespreekt met je vriendin, zoals je het hier hebt uitgelegd ze het wel begrijpt. Ik zou het andersom vervelend vinden als ik niet door had dat een vriendin last van mijn emotionele berichtjes had. Dan zou ik het fijn vinden als dat duidelijk gezegd werd en er rekening mee houden.
Maar ik ben ook niet zo iemand die wanhopig emotionele berichtjes stuurt voor het slapen. Als ik echt in nood zou zitten, zou ik even bellen of appen, maar niet vaak over van alles, dan kun je dat op een gegeven moment ook niet meer serieus nemen en weet je als vriendin idd niet wat je er mee moet.
Gewoon duidelijk zijn, dat kun jij wel echt. Succes ermee!
Ik vond het wel een goede oplossing van navyblue dan krijg je waarschijnlijk ook niet meer zo vaak van die nood berichtjes, waar je niets mee kan op dat moment en stress van ervaart.
Dan weet ik ook geen oplossing als je geen emotionele appjes meer wil krijgen. Je kan moeilijk vragen als het slecht met iemand gaat:" wil je alleen maar vrolijke appjes sturen, want van de emotionele krijg ik het op mijn heupen".
Maar denk wel als je het gewoon een keer rustig bespreekt met je vriendin, zoals je het hier hebt uitgelegd ze het wel begrijpt. Ik zou het andersom vervelend vinden als ik niet door had dat een vriendin last van mijn emotionele berichtjes had. Dan zou ik het fijn vinden als dat duidelijk gezegd werd en er rekening mee houden.
Maar ik ben ook niet zo iemand die wanhopig emotionele berichtjes stuurt voor het slapen. Als ik echt in nood zou zitten, zou ik even bellen of appen, maar niet vaak over van alles, dan kun je dat op een gegeven moment ook niet meer serieus nemen en weet je als vriendin idd niet wat je er mee moet.
Gewoon duidelijk zijn, dat kun jij wel echt. Succes ermee!
donderdag 24 november 2022 13:06
Even een update, ik had gisteren eindelijk weer een lekkere dag met energie en focus. Heb daarna mijn vriendin een appje gestuurd dat ik tegen mijn grens aan liep maar nu weer ok ben. En bedankt dat ze me ruimte heeft gegeven.
Ze appte terug dat ze blij is dat het ok is, ze al merkte dat ik een grens bereikte. En dat ze ook heeft nagedacht over wat ik zei.
Dat ze het bellen uit de weg ging omdat ze bang was dat ze mij niets te bieden heeft. En ze daarom mij zo veel blije/positieve dingen appt.
Ik heb van mijn kant verteld dat ik me onder druk gezet voelde door het vele contact, omdat ik het mezelf oplegde om steeds op haar te reageren, om haar te laten weten dat ik er ben.
We deden dus allebei veel te hard ons best...
Ik heb aangegeven dat onze vriendschap voor mij waardevol genoeg is om nu een stapje opzij te doen vanwege haar situatie. En dat ik liever heb dat ze tegen mij eerlijk is over wat ze voelt dan dat ze de schijn ophoudt en ik ineens een wanhopig bericht krijg waar ik niets mee kan. En gezegd dat ik mijn grenzen beter ga bewaken, dus niet meer altijd direct zal reageren op berichten.
Ze gaf aan opgelucht te zijn dat ze gewoon zichzelf mag zijn. En toen kwam er even een relaas over hoe ze zich echt voelt, in plaats van vage bedekte termen die ze normaal gebruikt.
Voor mij ook een opluchting want dit kon ik heel goed begrijpen en voelen.
Ik heb er ook eigenlijk maar kort op gereageerd. Aangeboden om even te praten, maar dat hoefde niet. Ik denk dat ze meer ook niet verwacht.
Ik merk nu wel weer in mezelf dat dit me onrust geeft. Ik ga door met waar ik mee bezig was, maar moet bewust diep ademhalen omdat ik merk dat ik verkrampt ben en mijn adem inhoud. Toch weer die angst of ik wel genoeg doe.
Of ja, eigenlijk ordinaire verlatingsangst denk ik.
Vind het moeilijk om iemand van wie ik houd toe te staan haar eigen proces door te gaan, omdat ik daar geen grip op heb. Een kinderlijke angst/verlangen dat ik anderen bij me kan houden. Maar zo werkt het leven niet.
Ze appte terug dat ze blij is dat het ok is, ze al merkte dat ik een grens bereikte. En dat ze ook heeft nagedacht over wat ik zei.
Dat ze het bellen uit de weg ging omdat ze bang was dat ze mij niets te bieden heeft. En ze daarom mij zo veel blije/positieve dingen appt.
Ik heb van mijn kant verteld dat ik me onder druk gezet voelde door het vele contact, omdat ik het mezelf oplegde om steeds op haar te reageren, om haar te laten weten dat ik er ben.
We deden dus allebei veel te hard ons best...
Ik heb aangegeven dat onze vriendschap voor mij waardevol genoeg is om nu een stapje opzij te doen vanwege haar situatie. En dat ik liever heb dat ze tegen mij eerlijk is over wat ze voelt dan dat ze de schijn ophoudt en ik ineens een wanhopig bericht krijg waar ik niets mee kan. En gezegd dat ik mijn grenzen beter ga bewaken, dus niet meer altijd direct zal reageren op berichten.
Ze gaf aan opgelucht te zijn dat ze gewoon zichzelf mag zijn. En toen kwam er even een relaas over hoe ze zich echt voelt, in plaats van vage bedekte termen die ze normaal gebruikt.
Voor mij ook een opluchting want dit kon ik heel goed begrijpen en voelen.
Ik heb er ook eigenlijk maar kort op gereageerd. Aangeboden om even te praten, maar dat hoefde niet. Ik denk dat ze meer ook niet verwacht.
Ik merk nu wel weer in mezelf dat dit me onrust geeft. Ik ga door met waar ik mee bezig was, maar moet bewust diep ademhalen omdat ik merk dat ik verkrampt ben en mijn adem inhoud. Toch weer die angst of ik wel genoeg doe.
Of ja, eigenlijk ordinaire verlatingsangst denk ik.
Vind het moeilijk om iemand van wie ik houd toe te staan haar eigen proces door te gaan, omdat ik daar geen grip op heb. Een kinderlijke angst/verlangen dat ik anderen bij me kan houden. Maar zo werkt het leven niet.
donderdag 24 november 2022 14:01
Ik zie daardoor ook dat zij geneigd is om de waarheid van me weg te houden, terwijl ze haar diepste angst wel graag zou willen uiten. Dat leg ik haar op doordat ik uitstraal dat ik het niet aankan.
Nu ik heb gezegd dat ik het wel aankan, maar in mijn eigen tempo, moet ik me daar ook naar gedragen natuurlijk.
Ik heb ooit een meditatie gedaan over loslaten in liefde, denk dat ik daar wel wat aan heb.
/dagboekpost
Nu ik heb gezegd dat ik het wel aankan, maar in mijn eigen tempo, moet ik me daar ook naar gedragen natuurlijk.
Ik heb ooit een meditatie gedaan over loslaten in liefde, denk dat ik daar wel wat aan heb.
/dagboekpost
donderdag 24 november 2022 14:26
Ik ben het eens met jou, vnl met je voorgaande posts.Anna75 schreef: ↑23-11-2022 21:33Avage, je kunt mijn bijdragen natuurlijk wegzetten als 'uit z'n verband rukken' en 'rellen', maar dat is een makkelijke manier om ergens niet inhoudelijk op in te hoeven gaan of iemand met een andere visie de mond te snoeren.
Ik heb geïllustreerd wat het effect van woordkeus is zodat je situaties als deze wat minder beladen kunt maken voor jezelf. De keus om dat negatief uit te leggen, ligt toch echt bij jou.
Avage, ik lees je graag en je bent een fijne forummer die anderen vaak goed advies geeft, maar persoonlijk vind ik dat je hierin een beetje doorslaat. Wat had je een ander geadviseerd in deze situatie?
donderdag 24 november 2022 14:44
Wat goed dat jullie gepraat hebben! De uitkomst klinkt ook heel goed en een opluchting voor jullie allebei.
Ik (ook niet vrij van trauma
) vind jullie gevoelens erg herkenbaar. Goed dat je probeert haar te steunen, je grenzen probeert te bewaken en heel logisch dat er toch ongemak bij komt kijken. Zolang het niet uit de hand loopt is dat niet erg.
Iemand steunen is heel erg moeilijk. Heel fijn dat jij er zo je best voor doet en je vriendin ook.
Ik (ook niet vrij van trauma
) vind jullie gevoelens erg herkenbaar. Goed dat je probeert haar te steunen, je grenzen probeert te bewaken en heel logisch dat er toch ongemak bij komt kijken. Zolang het niet uit de hand loopt is dat niet erg.Iemand steunen is heel erg moeilijk. Heel fijn dat jij er zo je best voor doet en je vriendin ook.
Het is zoals het is
donderdag 24 november 2022 14:45
donderdag 24 november 2022 14:46
Mooi omschreven en pijnlijk herkenbaar.
Het is zoals het is
donderdag 24 november 2022 15:12
Tja doorslaan, ik snap zo'n opmerking wel. Ik ben inderdaad wat zwaar op de hand en zelfs melancholisch, heb de persoonlijkheid van mijn vader geërfd wat dat betreft.
Als ik soms teruglees wat ik van me afgeschreven heb in een dagboek denk ik ook jezus til er niet zo zwaar aan. Het is de schaduwkant van een eigenschap waar ik mijn boterham verdien. Dus heb het zelf inmiddels wel geaccepteerd. En ik uit me ook niet op deze manier naar anderen, alleen in dit topic. Omdat ik weet dat er mensen zijn die begrijpen wat ik doormaak.
Het hoort nu eenmaal bij een proces van herstel denk ik, leren wat "normaal" is in hoe je te verhouden tot de dingen, en daarin soms uitglijden.
Door te mediteren was het gevoel trouwens in een kwartier opgelost en losgelaten. En toen kwam ik buiten een kennis tegen en kon ik het helemaal van me af zetten.
Het is ook inderdaad geen licht onderwerp, de gevoelens die vriendin uitte zijn behoorlijk zwart. Dus op zich niet gek dat het me raakt.
Maar fijn dat jullie me ook die spiegel voorhouden.
Als ik soms teruglees wat ik van me afgeschreven heb in een dagboek denk ik ook jezus til er niet zo zwaar aan. Het is de schaduwkant van een eigenschap waar ik mijn boterham verdien. Dus heb het zelf inmiddels wel geaccepteerd. En ik uit me ook niet op deze manier naar anderen, alleen in dit topic. Omdat ik weet dat er mensen zijn die begrijpen wat ik doormaak.
Het hoort nu eenmaal bij een proces van herstel denk ik, leren wat "normaal" is in hoe je te verhouden tot de dingen, en daarin soms uitglijden.
Door te mediteren was het gevoel trouwens in een kwartier opgelost en losgelaten. En toen kwam ik buiten een kennis tegen en kon ik het helemaal van me af zetten.
Het is ook inderdaad geen licht onderwerp, de gevoelens die vriendin uitte zijn behoorlijk zwart. Dus op zich niet gek dat het me raakt.
Maar fijn dat jullie me ook die spiegel voorhouden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
