Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
zondag 14 september 2025 om 00:12
zondag 14 september 2025 om 00:16
Jeetje, 6-7 uur.. verder kun je in Nederland bijna niet reizen denk ik. Voor mijn zoon is het 3 uur, dat is nog te doen.
En ik heb daar (gelukkig) geen last van. Boodschappen zijn boodschappen, en niet naar de supermarkt hoeven (hier geen triggers in etenswaren maar wel in prikkels) is me veel waard
En ik heb daar (gelukkig) geen last van. Boodschappen zijn boodschappen, en niet naar de supermarkt hoeven (hier geen triggers in etenswaren maar wel in prikkels) is me veel waard
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
zondag 14 september 2025 om 00:19
zondag 14 september 2025 om 00:38
Verstandig Selune.
Het is me twee weken gelukt mezelf om 22.00 in bed te dwingen. Gezond te eten, te sporten, leuk te doen. Het lukt me even niet.
Net ook zitten vreten als een malloot.
Ik weet dat ik moet. Dat moeheid het erger maakt. Ik doe mijn best.
Maar ik wil gewoon niet mijn ogen dichtdoen nu.
Wat klote dat voor jou zoveel in de supermarkt triggert... Lijkt me zo heftig.
En bezorgen, naar de toko.. ik vind gewoon dat ik niet moet piepen en naar de Aldi. Punt.
Ik wil man niet opzadelen met nog meer, ik mag geen geld verspillen, niet verwend doen.
Gewoon, niet zo zeiken.
En ik kan het ook wel hoor, ik piep misschien gewoon teveel hier.
Het is weer even slikken, en dan gaat het wel.
Het enige dat ik echt niet meer hoef van mezelf is naar de intocht, nu de kinderen groot genoeg zijn. Het journaal vinden ze allemaal nog enig, vooral man ook, dus dan ga ik meestal even poepen.
En dat het huis niet meer vol versierd en in sfeer is scheelt veel.
Maar ik moet ook gewoon niet zo piepen en doorpakken.
Ik ben alleen zo moe en klaar met alles.
Weinig plannen voor het weekend. Wat fijn is want ik wil gewoon het liefst doen of ik er niet ben, en tegelijk jammer want het leidt niet af en zet me niet in beweging.
Ik zie ergens ook wel dat het juist de eisen zijn die ik aan mezelf stel, die maken dat het niet te doen lijkt. Maar tegelijkertijd is niet aan die dingen voldoen gewoon te eng, te mislukt, te verwend en lui.
Elk normaal mens doet boodschappen, maakt de badkamer schoon en staat op.
Dat ik mezelf niet aan de praat krijg zorgt voor onrust, falen, en behoefte (, of angst voor,?) straf.
Ik geloof dat ik me vooral ook ontzettend eenzaam en alleen voel.
Ik wandelde vandaag met een vriendin door het bos. Ze heeft bijna een uur gehuild over hoe depri ze was, dat ze de energie niet meer had die ze vroeger had, hoe kut haar leven is.
En ze heeft echt een goede reden om te klagen, ze heeft het erg zwaar gehad.
Maar ik kon wel janken. Ik weet niet waarom.
Ik voelde me zo alleen. Mislukt.
Zij zo overstuur dat ze niet 40 uur kan werken, feesten, kinderen, huishouden, sporten en er perfect uitzien net na een zware tijd.
Ik die dat nou nog nooit gekund heeft. Geen carrière heb. En eigenlijk altijd moet vechten om toch maar mijn nest uit te komen en aan een nieuwe opgave dag te beginnen. Die de hele dag wil verstoppen onder de dekens, behalve savonds of als het donker is.
Ik voelde me een inslecht mens. Dat ik niet gewoon het rot voor haar kon vinden dat ze zich klote voelde, en sochtends haar bed niet uit wilde.
Ik vond het ook echt oprecht klote voor haar.
Maar ik ging ook soort van op vlak. Verdween om de pijn. Ik weet niet waarom.
Ik voelde me verdwijnen.
Toen ze op gegeven moment vroeg hoe het met mij ging heb ik goed gezegd. Het gaat ook goed.
Ik ben vrij, ik ben rijk, gezond, geen zorgen, fijn gezin... Ik werk, ik lach, ik sport.
Waarom doe ik toch zo moeilijk en voel ik me zo vreselijk dat straf lijkt me moeten.
Het is me twee weken gelukt mezelf om 22.00 in bed te dwingen. Gezond te eten, te sporten, leuk te doen. Het lukt me even niet.
Net ook zitten vreten als een malloot.
Ik weet dat ik moet. Dat moeheid het erger maakt. Ik doe mijn best.
Maar ik wil gewoon niet mijn ogen dichtdoen nu.
Wat klote dat voor jou zoveel in de supermarkt triggert... Lijkt me zo heftig.
En bezorgen, naar de toko.. ik vind gewoon dat ik niet moet piepen en naar de Aldi. Punt.
Ik wil man niet opzadelen met nog meer, ik mag geen geld verspillen, niet verwend doen.
Gewoon, niet zo zeiken.
En ik kan het ook wel hoor, ik piep misschien gewoon teveel hier.
Het is weer even slikken, en dan gaat het wel.
Het enige dat ik echt niet meer hoef van mezelf is naar de intocht, nu de kinderen groot genoeg zijn. Het journaal vinden ze allemaal nog enig, vooral man ook, dus dan ga ik meestal even poepen.
En dat het huis niet meer vol versierd en in sfeer is scheelt veel.
Maar ik moet ook gewoon niet zo piepen en doorpakken.
Ik ben alleen zo moe en klaar met alles.
Weinig plannen voor het weekend. Wat fijn is want ik wil gewoon het liefst doen of ik er niet ben, en tegelijk jammer want het leidt niet af en zet me niet in beweging.
Ik zie ergens ook wel dat het juist de eisen zijn die ik aan mezelf stel, die maken dat het niet te doen lijkt. Maar tegelijkertijd is niet aan die dingen voldoen gewoon te eng, te mislukt, te verwend en lui.
Elk normaal mens doet boodschappen, maakt de badkamer schoon en staat op.
Dat ik mezelf niet aan de praat krijg zorgt voor onrust, falen, en behoefte (, of angst voor,?) straf.
Ik geloof dat ik me vooral ook ontzettend eenzaam en alleen voel.
Ik wandelde vandaag met een vriendin door het bos. Ze heeft bijna een uur gehuild over hoe depri ze was, dat ze de energie niet meer had die ze vroeger had, hoe kut haar leven is.
En ze heeft echt een goede reden om te klagen, ze heeft het erg zwaar gehad.
Maar ik kon wel janken. Ik weet niet waarom.
Ik voelde me zo alleen. Mislukt.
Zij zo overstuur dat ze niet 40 uur kan werken, feesten, kinderen, huishouden, sporten en er perfect uitzien net na een zware tijd.
Ik die dat nou nog nooit gekund heeft. Geen carrière heb. En eigenlijk altijd moet vechten om toch maar mijn nest uit te komen en aan een nieuwe opgave dag te beginnen. Die de hele dag wil verstoppen onder de dekens, behalve savonds of als het donker is.
Ik voelde me een inslecht mens. Dat ik niet gewoon het rot voor haar kon vinden dat ze zich klote voelde, en sochtends haar bed niet uit wilde.
Ik vond het ook echt oprecht klote voor haar.
Maar ik ging ook soort van op vlak. Verdween om de pijn. Ik weet niet waarom.
Ik voelde me verdwijnen.
Toen ze op gegeven moment vroeg hoe het met mij ging heb ik goed gezegd. Het gaat ook goed.
Ik ben vrij, ik ben rijk, gezond, geen zorgen, fijn gezin... Ik werk, ik lach, ik sport.
Waarom doe ik toch zo moeilijk en voel ik me zo vreselijk dat straf lijkt me moeten.
zondag 14 september 2025 om 00:46
Hanke, ik herken ook wel wat in het eerste stuk wat je schrijft.
De 'doe nou maar normaal' vanuit de ggz. De nadruk op het dissociëren, niet automutileren, nou, ziejewel dat je die gekkigheid helemaal niet nodig hebt! Goed gedaan, grote meid, klaar nu.
Het werkte wel voor mij.
In dit zin dat ik dacht dat ik dat dus inderdaad moest kunnen, dus het niet meer wilde. Achteraf zie ik nu dat ik er 101 andere manieren voor terugkreeg die minder zichtbaar waren en me niet in de problemen brachtem. En dat ik gewoon niet meer vertelde als er wel iets gebeurde wat zij als gekkigheid beschouwde.
Dat had ik niet nodig, en ik wilde haar niet teleurstellen. Laat staan boosmaken. Ik was erg druk met het goed doen.
Toch heeft het me wel geleerd sociaal acceptabel te zijn en mee te kunnen in de maatschappij.
En ik was toen ook niet toe aan verwerking.
Maar ik herken wel de onmacht dat je denkt 'ja, hoe dan!'
Zo mooi dat je huidige behandelaar daar doorheen gekomen is en ruimte gecreëerd heeft voor vertrouwen en alles er mogen laten zijn.
Hoe vindt je het dat je nu aan het afsluiten bent met haar?
De 'doe nou maar normaal' vanuit de ggz. De nadruk op het dissociëren, niet automutileren, nou, ziejewel dat je die gekkigheid helemaal niet nodig hebt! Goed gedaan, grote meid, klaar nu.
Het werkte wel voor mij.
In dit zin dat ik dacht dat ik dat dus inderdaad moest kunnen, dus het niet meer wilde. Achteraf zie ik nu dat ik er 101 andere manieren voor terugkreeg die minder zichtbaar waren en me niet in de problemen brachtem. En dat ik gewoon niet meer vertelde als er wel iets gebeurde wat zij als gekkigheid beschouwde.
Dat had ik niet nodig, en ik wilde haar niet teleurstellen. Laat staan boosmaken. Ik was erg druk met het goed doen.
Toch heeft het me wel geleerd sociaal acceptabel te zijn en mee te kunnen in de maatschappij.
En ik was toen ook niet toe aan verwerking.
Maar ik herken wel de onmacht dat je denkt 'ja, hoe dan!'
Zo mooi dat je huidige behandelaar daar doorheen gekomen is en ruimte gecreëerd heeft voor vertrouwen en alles er mogen laten zijn.
Hoe vindt je het dat je nu aan het afsluiten bent met haar?
zondag 14 september 2025 om 00:47
Avo, klinkt alsof je je in dit gesprek totaal ongezien voelde. Dan is verdwijnen een logisch gevoel eigenlijk toch? Geen ruimte voor jou, dus kun je je niet laten zien. Niet dat die vriendin een slecht mens is, maar dat wat zij zegt jou zo'n rottig gevoel geeft snap ik wel.
Wat kun je je toch eenzaam voelen hè, ook juist bij mensen die relatief dichtbij staan.
Ik ga ook proberen te slapen nu.
Wat kun je je toch eenzaam voelen hè, ook juist bij mensen die relatief dichtbij staan.
Ik ga ook proberen te slapen nu.
This is an unacceptable timeline
zondag 14 september 2025 om 07:34
We hadden het van de week over zuurstofmaskers avo.
Jij vindt dat je alles moet kunnen. Maar je weet dat je de moeilijkste periode van het jaar tegemoet gaat. Kun je laten bezorgen als zuurstofmasker zien?
Want tuurlijk is het: je eroverheen zetten en lukt het wel. Natuurlijk ga je niet dood. Natuurlijk is het een kwestie van doorademen. Maar wat nou als je tot januari gewoon je boodschappen mag laten bezorgen? En wat nou als dat je niet lui maakt, maar lief voor jezelf?
Wat betreft gesprek met vriendin: ik snap je. Jullie komen van zo'n ander beginpunt. En als je beginpunt is dat je alles kon, en dat nu niet meer lukt, dan is dat echt slikken. Maar als je beginpunt is, dat je sowieso al elke dan een gevecht moet leveren, dan wil je met alle liefde staan waar zij nu op dit punt in haar leven staat. Want dat is nog steeds heel wat treden hoger dan jij ooit gestaan hebt.
En je mag geen leed met leed vergelijken en ieder heeft zijn eigen pad enzo. Maar dat je je daardoor even heel eenzaam voelt en he antwoord "goed" is snap ik. Want hoe moet je daarop reageren, wetende dat ze geen idee heeft?
Ik heb 3 weken uitermate goed gegeten en geleefd. Ik ben alweer een week aan het vreten. Dus tja. Bij mij is het een mechanisme om niet te hoeven voelen geloof ik. Net als netflix kijken. Had een serie gevonden met 4 seizoenen. Na een week ben ik al met seizoen 3 bezig, ondanks dat er een hoop speelt en ik nogal heen en weer ren.
Jij vindt dat je alles moet kunnen. Maar je weet dat je de moeilijkste periode van het jaar tegemoet gaat. Kun je laten bezorgen als zuurstofmasker zien?
Want tuurlijk is het: je eroverheen zetten en lukt het wel. Natuurlijk ga je niet dood. Natuurlijk is het een kwestie van doorademen. Maar wat nou als je tot januari gewoon je boodschappen mag laten bezorgen? En wat nou als dat je niet lui maakt, maar lief voor jezelf?
Wat betreft gesprek met vriendin: ik snap je. Jullie komen van zo'n ander beginpunt. En als je beginpunt is dat je alles kon, en dat nu niet meer lukt, dan is dat echt slikken. Maar als je beginpunt is, dat je sowieso al elke dan een gevecht moet leveren, dan wil je met alle liefde staan waar zij nu op dit punt in haar leven staat. Want dat is nog steeds heel wat treden hoger dan jij ooit gestaan hebt.
En je mag geen leed met leed vergelijken en ieder heeft zijn eigen pad enzo. Maar dat je je daardoor even heel eenzaam voelt en he antwoord "goed" is snap ik. Want hoe moet je daarop reageren, wetende dat ze geen idee heeft?
Ik heb 3 weken uitermate goed gegeten en geleefd. Ik ben alweer een week aan het vreten. Dus tja. Bij mij is het een mechanisme om niet te hoeven voelen geloof ik. Net als netflix kijken. Had een serie gevonden met 4 seizoenen. Na een week ben ik al met seizoen 3 bezig, ondanks dat er een hoop speelt en ik nogal heen en weer ren.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
zondag 14 september 2025 om 08:12
O, en nog 1 in het kader van lief zijn voor jezelf...
Man heeft een stofzuiger/dweilrobot gekocht. Ik zou het nooit gedaan hebben. Veel te duur, moet ik zelf kunnen, geld kunnen we zoveel beter besteden, moeten al die gadgets nou.
Beste aankoop ever. Ons huis wordt iedere dag gestofzuigd en gedweild. En het maakt een hoop lawaai (legen stofzuiger, dweilen schoonmaken), maar echt. Klein stukje minder wat ik per dag moet.
Wat me trouwens verbaasde avo: man weet niet van jouw december-trigger? Dus hij kan je ook niet ondersteunen, er doorheen helpen? Is het hem in al die jaren niet opgevallen dat je elk jaar rond dezelfde tijd uit elkaar valt?
Man heeft een stofzuiger/dweilrobot gekocht. Ik zou het nooit gedaan hebben. Veel te duur, moet ik zelf kunnen, geld kunnen we zoveel beter besteden, moeten al die gadgets nou.
Beste aankoop ever. Ons huis wordt iedere dag gestofzuigd en gedweild. En het maakt een hoop lawaai (legen stofzuiger, dweilen schoonmaken), maar echt. Klein stukje minder wat ik per dag moet.
Wat me trouwens verbaasde avo: man weet niet van jouw december-trigger? Dus hij kan je ook niet ondersteunen, er doorheen helpen? Is het hem in al die jaren niet opgevallen dat je elk jaar rond dezelfde tijd uit elkaar valt?
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
zondag 14 september 2025 om 09:00
Ik heb m nooit inhoudelijk iets verteld...
Ik schaam me gewoon kapot, en hoe kut voor hem als ie erachter komt dat hij met zon afgelikte boterham zit...
Lief zijn voor mezelf is exact het probleem.
Dat zet al mijn angsten aan, moet straf.
En zeker in december tijd. Ze zullen het zien. Ze zien en horen alles.
Het is te onveilig om dan stout en lui te zijn.
Juist dan mag ik geen geld verspillen...
Wat ik tegenwoordig wel doe: èèn keer vlak voor kerst laten bezorgen met alle kerst en feest boodschappen.
Maar de normale dingen moet ik niet piepen.
Gewoon eens een keer normaal doen, verwend lui nest.
Ik weet dat dat niet perse waar is of helpt.
Maar het is te groot. Voelt te waar.
En ik zit al met al die andere dingen waarin ik verzaak, mezelf niet toe kan zetten. Juist in de winter.
Ik weet het. Ik maak het jezelf nodeloos ingewikkeld en moeilijk. Drama queen.
Sorrie. Jullie denken zo lief mee.
Die boodschappen zijn echt wel oke en lukken prima..
Ik schaam me gewoon kapot, en hoe kut voor hem als ie erachter komt dat hij met zon afgelikte boterham zit...
Lief zijn voor mezelf is exact het probleem.
Dat zet al mijn angsten aan, moet straf.
En zeker in december tijd. Ze zullen het zien. Ze zien en horen alles.
Het is te onveilig om dan stout en lui te zijn.
Juist dan mag ik geen geld verspillen...
Wat ik tegenwoordig wel doe: èèn keer vlak voor kerst laten bezorgen met alle kerst en feest boodschappen.
Maar de normale dingen moet ik niet piepen.
Gewoon eens een keer normaal doen, verwend lui nest.
Ik weet dat dat niet perse waar is of helpt.
Maar het is te groot. Voelt te waar.
En ik zit al met al die andere dingen waarin ik verzaak, mezelf niet toe kan zetten. Juist in de winter.
Ik weet het. Ik maak het jezelf nodeloos ingewikkeld en moeilijk. Drama queen.
Sorrie. Jullie denken zo lief mee.
Die boodschappen zijn echt wel oke en lukken prima..
zondag 14 september 2025 om 09:02
zondag 14 september 2025 om 09:07
Zoon had inderdaad letterlijk niet verder weg gekund binnen Nederland.
De echt verstandige versie, rond 22 uur naar bed en uiterlijk 23 uur echt gaan slapen dat lukt me ook niet. Zeker in het weekend niet, maar eigenlijk nooit. Alleen de wekker gaat hier doordeweek rond 5 uur, dus het zou wel verstandig zijn. Ik potenset wel rond middernacht mezelf te verplichten telefoon enzo weg te doen, maar dan ben ik dus al een uur of langer met mezelf aan het vechten om dat te doen.
Doe maar normaal, zowel vanuit vroeger als vanuit de ggz, heeft me inderdaad geleerd om functionerend te leven. Om mijn 'gekheid' niet te laten zien. Maar dat masker maakt ook afschuwelijk eenzaam. Want ik kan het wel aan hoor, dat is wat mensen zien, ook al ga ik vanbinnen totaal kapot.
Ik herken het wel Avo, dat 'dan maar goed zeggen'. Die dat sowieso heel vaak, maar zeker als de ander niet lekker in zijn/haar vel zit. Kan ik prima luisteren, soms zelfs wat advies geven, maar dan kan ik echt niet meer over mezelf iets zeggen. Voor zover ik dat überhaupt wel kan/doe. Maar dat maakt heel alleen, heel eenzaam.
Hier ook een man die niet doorheeft hoe (extra) ellendig sommige periodes zijn. Die wel ziet dat ik niet van de winter houd, maar die de triggers niet snapt. Nou is het voor een ander misschien ook wel lastiger. Ik leef irl zoveel mogelijk 'gewoon', zeg er zo min mogelijk over en angst- en paniekaanvallen kan ik doorheen praten en die zijn schijnbaar alleen zichtbaar voor iemand die erop let; zijn wat mensen die het wel zien, maar man is daar niet een van. En als ik echt wegraak dan staar ik geloof ik vooral, ik weet het zelf niet zo goed, maar ik schijn het nogal onzichtbaar te maken. En dingen als de supermarkt, ja daar heb ik dus altijd moeite mee, dat valt niet op. Ik hou mezelf ook onzichtbaar denk ik, dus dan mag ik man of wie dan ook niet kwalijk nemen dat ze me niet zien.
De echt verstandige versie, rond 22 uur naar bed en uiterlijk 23 uur echt gaan slapen dat lukt me ook niet. Zeker in het weekend niet, maar eigenlijk nooit. Alleen de wekker gaat hier doordeweek rond 5 uur, dus het zou wel verstandig zijn. Ik potenset wel rond middernacht mezelf te verplichten telefoon enzo weg te doen, maar dan ben ik dus al een uur of langer met mezelf aan het vechten om dat te doen.
Doe maar normaal, zowel vanuit vroeger als vanuit de ggz, heeft me inderdaad geleerd om functionerend te leven. Om mijn 'gekheid' niet te laten zien. Maar dat masker maakt ook afschuwelijk eenzaam. Want ik kan het wel aan hoor, dat is wat mensen zien, ook al ga ik vanbinnen totaal kapot.
Ik herken het wel Avo, dat 'dan maar goed zeggen'. Die dat sowieso heel vaak, maar zeker als de ander niet lekker in zijn/haar vel zit. Kan ik prima luisteren, soms zelfs wat advies geven, maar dan kan ik echt niet meer over mezelf iets zeggen. Voor zover ik dat überhaupt wel kan/doe. Maar dat maakt heel alleen, heel eenzaam.
Hier ook een man die niet doorheeft hoe (extra) ellendig sommige periodes zijn. Die wel ziet dat ik niet van de winter houd, maar die de triggers niet snapt. Nou is het voor een ander misschien ook wel lastiger. Ik leef irl zoveel mogelijk 'gewoon', zeg er zo min mogelijk over en angst- en paniekaanvallen kan ik doorheen praten en die zijn schijnbaar alleen zichtbaar voor iemand die erop let; zijn wat mensen die het wel zien, maar man is daar niet een van. En als ik echt wegraak dan staar ik geloof ik vooral, ik weet het zelf niet zo goed, maar ik schijn het nogal onzichtbaar te maken. En dingen als de supermarkt, ja daar heb ik dus altijd moeite mee, dat valt niet op. Ik hou mezelf ook onzichtbaar denk ik, dus dan mag ik man of wie dan ook niet kwalijk nemen dat ze me niet zien.
Forever is a hell of a long time
zondag 14 september 2025 om 09:19
Klinkt alsof je wel graag zou willen dat hij het ziet Selune. Klopt dat?
Bij jou weet man dus ook weinig?
Hier weten mensen wel dat ik de winter lastig vindt. In het kader van hulp vragen heb ik dat een paar jaar geleden hard om me heen geroepen. Met als gevolg dat veel mensen denken dat ik winter dips heb. Prima, top.
Man weet dus wel dat ik het lastig heb swinters.
Hij ziet ook echt wel de ellende opbouwen.
Ik denk dat hij ook gewoon weinig weet van triggers, angst etc. We praten er niet over.
Afgelopen jaar heb ik voor het eerst in 20 jaar besproken dat ik niet voor mijn eigen veiligheid in kan staan.
Dan is ie lief en begrijpend. Zegt dat hij ziet hoe ik strijd elke keer weer, en me rust gunt. En dat als ik echt echt echt niet meer kan, hij me zal laten gaan voor mij.
Hij vroeg wat hij kan doen om te helpen, wat ik nodig heb van hem. Ik weet het ook niet.
En dingen van hem die me triggeren krijg ik niet over mn hart om te zeggen. Hij bedoelt alles zo lief.
En daarnaast ook, als je met de hele wereld en zn moeder geneukt hebt, dan ga je niet moeilijk doen over je eigen man. Never.
Iets met recht op, en eindelijk eens iets nuttigs kunnen doen, en weet ik het wat.
Ik zie de echt wel dat ik mezelf niet help.
Maar het stout zijn is zo zo beangstigend.
Ik ben al zo lui en walgelijk doordat ik bijna niet werk, mijn huis nooit schoon is, en al die andere dingen waarin ik faal.
Bij jou weet man dus ook weinig?
Hier weten mensen wel dat ik de winter lastig vindt. In het kader van hulp vragen heb ik dat een paar jaar geleden hard om me heen geroepen. Met als gevolg dat veel mensen denken dat ik winter dips heb. Prima, top.
Man weet dus wel dat ik het lastig heb swinters.
Hij ziet ook echt wel de ellende opbouwen.
Ik denk dat hij ook gewoon weinig weet van triggers, angst etc. We praten er niet over.
Afgelopen jaar heb ik voor het eerst in 20 jaar besproken dat ik niet voor mijn eigen veiligheid in kan staan.
Dan is ie lief en begrijpend. Zegt dat hij ziet hoe ik strijd elke keer weer, en me rust gunt. En dat als ik echt echt echt niet meer kan, hij me zal laten gaan voor mij.
Hij vroeg wat hij kan doen om te helpen, wat ik nodig heb van hem. Ik weet het ook niet.
En dingen van hem die me triggeren krijg ik niet over mn hart om te zeggen. Hij bedoelt alles zo lief.
En daarnaast ook, als je met de hele wereld en zn moeder geneukt hebt, dan ga je niet moeilijk doen over je eigen man. Never.
Iets met recht op, en eindelijk eens iets nuttigs kunnen doen, en weet ik het wat.
Ik zie de echt wel dat ik mezelf niet help.
Maar het stout zijn is zo zo beangstigend.
Ik ben al zo lui en walgelijk doordat ik bijna niet werk, mijn huis nooit schoon is, en al die andere dingen waarin ik faal.
zondag 14 september 2025 om 09:21
De mijne heeft sensors, weet dat hij een kleed niet moet dweilen, gaat om spullen heen. Echt, ik hou ervan! (We hebben een eufy).
Wat lijkt me dat eenzaam Avo. En niet dat je alle details zou moeten vertellen, dat bedoel ik niet. Maar dat man niet weet hoe zwaar december voor je is. Dat hij niet al pro actief weet dat jij dus eigenlijk niet nAr de winkel moet en hij regelt dat er boodschappen zijn. Dat jij niet hoeft te vragen, maar hij je kan beschermen. Want dat jij het voor jezelf niet voor elkaar kan krijgen, dat snap ik. Maar als hij zou zeggdn: kom, we gaan bestellen deze maanden. Want ik weet dat deze periode altijd zwaar is. Dan zou het niet jouw beslissing zijn
.
Wat lijkt me dat eenzaam Avo. En niet dat je alle details zou moeten vertellen, dat bedoel ik niet. Maar dat man niet weet hoe zwaar december voor je is. Dat hij niet al pro actief weet dat jij dus eigenlijk niet nAr de winkel moet en hij regelt dat er boodschappen zijn. Dat jij niet hoeft te vragen, maar hij je kan beschermen. Want dat jij het voor jezelf niet voor elkaar kan krijgen, dat snap ik. Maar als hij zou zeggdn: kom, we gaan bestellen deze maanden. Want ik weet dat deze periode altijd zwaar is. Dan zou het niet jouw beslissing zijn
.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
zondag 14 september 2025 om 09:23
Oh, hier geen paniekaanvallen, maar grote angst inderdaad ook niet goed zichtbaar.
Ik ga harder door, of ik verdwijn en alles gaat 'vanzelf' of een deel van mij dat het altijd gedaan heeft doet zijn ding.
Handig.
Volgens coach en hapto ook nodig geweest vroeger en nuttig.
Ik zit daar nog in vast. In niemand mag het weten.
Ik zie het zelf ook.
Maar ik ben ook niet zover dat ik het wil veranderen. Angst en overtuiging dat de wereld vergaat.
Ik ga harder door, of ik verdwijn en alles gaat 'vanzelf' of een deel van mij dat het altijd gedaan heeft doet zijn ding.
Handig.
Volgens coach en hapto ook nodig geweest vroeger en nuttig.
Ik zit daar nog in vast. In niemand mag het weten.
Ik zie het zelf ook.
Maar ik ben ook niet zover dat ik het wil veranderen. Angst en overtuiging dat de wereld vergaat.
zondag 14 september 2025 om 09:24
Selune, Avo, wat lijkt me dat ellendig, als zelfs je partner niet weet wat je is overkomen en niemand in je omgeving dus een flauw idee heeft wat je allemaal in welke periode kan triggeren. Zien jullie helemaal geen mogelijkheden mensen in jullie nabijheid dichterbij te halen? Vermoedelijk niet hè, want dan was dat vast al eerder gebeurd.
Dat vind ik zo extra gemeen. Dat je niet alleen vreselijke dingen meemaakt, maar dat die gebeurtenissen en die daders je dan ook nog eens veroordelen tot een leven in eenzaamheid. Althans in je eigen beleving.
Als naieve buitenstaander denk ik dat je alleen maar kunt winnen door anderen in vertrouwen te nemen, maar dat vertrouwen is bij jullie zo kapotgemaakt natuurlijk. En misschien is het ook wel helemaal niet zo, maat ik zou het jullie zo gunnen.
Dat vind ik zo extra gemeen. Dat je niet alleen vreselijke dingen meemaakt, maar dat die gebeurtenissen en die daders je dan ook nog eens veroordelen tot een leven in eenzaamheid. Althans in je eigen beleving.
Als naieve buitenstaander denk ik dat je alleen maar kunt winnen door anderen in vertrouwen te nemen, maar dat vertrouwen is bij jullie zo kapotgemaakt natuurlijk. En misschien is het ook wel helemaal niet zo, maat ik zou het jullie zo gunnen.
zondag 14 september 2025 om 09:30
Ah, crosspost.
Als man due vraag weer zou stellen, ergens in maart, zou je dan kunnen vertellen dat boodschappen doen in die maanden teveel is?
Ik zou zo graag willen dat ik je iets milder kan maken over dat fucking huishouden. Ik werk op dit moment nog minder dan jij, en dat al bijna 2 jaar. En als ik hoor wat je allemaal doet met je kinderen, met je pleegje. Wat ze mogen, welk lieve aandacht je hebt.
Echt, met de ruimte die je hebt, de lepels die je op een dag te verdelen hebt (ken je de lepeltheorie?), dan fuck het huishouden.
Je kinderen denken later echt niet terug aan die paar stofwolken. En je bent geen hoarder.
En dat je man recht heeft dat herken ik helaas. Maar het slaat nergens op. Eigenlijk. Toch? Met je verstand? Maar zo voelt het niet, dat snap ik dan wel weer heel goed.
Als man due vraag weer zou stellen, ergens in maart, zou je dan kunnen vertellen dat boodschappen doen in die maanden teveel is?
Ik zou zo graag willen dat ik je iets milder kan maken over dat fucking huishouden. Ik werk op dit moment nog minder dan jij, en dat al bijna 2 jaar. En als ik hoor wat je allemaal doet met je kinderen, met je pleegje. Wat ze mogen, welk lieve aandacht je hebt.
Echt, met de ruimte die je hebt, de lepels die je op een dag te verdelen hebt (ken je de lepeltheorie?), dan fuck het huishouden.
Je kinderen denken later echt niet terug aan die paar stofwolken. En je bent geen hoarder.
En dat je man recht heeft dat herken ik helaas. Maar het slaat nergens op. Eigenlijk. Toch? Met je verstand? Maar zo voelt het niet, dat snap ik dan wel weer heel goed.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
zondag 14 september 2025 om 09:35
En verder verwoord Griebus het beter dan ik. Ik zou jullie dat ook gunnen.
Ik ben 3 jaar geleden begonnen voor het eerst man stukje bij beetje te betrekken wat er allemaal gebeurd is. De schellen vielen van zijn ogen, maar mijn gedrag viel op z'n plek. En het is een stuk minder eenzaam nu.
Maar ik heb niet meegemaakt wat jullie hebben meegemaakt. Dat realiseer ik me ten diepste. Ik zou jullie alleen zo gunnen dat je jezelf niet zou hoeven straffen omdat dingen niet lukken, er naast de oorlog in je hoofd geen energie meer is voor de dagelijkse rompslomp. En al helemaal als die dagelijkse rompslomp de oorlog alleen maar heviger maakt...
Ik ben 3 jaar geleden begonnen voor het eerst man stukje bij beetje te betrekken wat er allemaal gebeurd is. De schellen vielen van zijn ogen, maar mijn gedrag viel op z'n plek. En het is een stuk minder eenzaam nu.
Maar ik heb niet meegemaakt wat jullie hebben meegemaakt. Dat realiseer ik me ten diepste. Ik zou jullie alleen zo gunnen dat je jezelf niet zou hoeven straffen omdat dingen niet lukken, er naast de oorlog in je hoofd geen energie meer is voor de dagelijkse rompslomp. En al helemaal als die dagelijkse rompslomp de oorlog alleen maar heviger maakt...
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
zondag 14 september 2025 om 09:37
Griebus, ik heb twee vriendinnen die het weten.
Eentje waar ik er eigenlijk niet zo goed mee terecht kan. Ze is lief, maar IK voel het alsof ik piep bij haar.
Ik schaam me altijd voor mijn drama gedoe, maar het is fijn dat ze de grote hoofdlijnen weet. Daardoor weet ze ook bv van de opname.
Wel vooral feitelijk, dat ik het ga doen, joh spannend en dapper. En dan door. Ik wil niet hangen en leunen en piepen. Ze is vorig jaar wel een dag bij mij thuis komen werken toen ik niet alleen kon zijn ivm veiligheid. Superlief. En dan is het fijn dat ik zonder veel uitleg kan zeggen dat ik niet alleen kan zijn, ik nog met een dag in mijn maag zit, en of zet misschien bij mij wil werken als dat kan.
De andere vriendin is vanuit de reflex integratie, en heel sensitief en geïnteresseerd in trauma.
Ze weet niet precies hoe en wat, maar wel dat Sinterklaas een grote trigger is en haar kon ik vorig jaar een boze smily sturen met het vak Sinterklaasspullen, en dan komt er een virtuele knuffel terug.
Ze weet ook van de opname, en staat erop te brengen of halen.
Het gekke is dat beide vriendinnen niet mijn standaard lieve vriendengroep zijn.
En die vriendengroep kan superlief en steunend zijn. Ik voel me er alleen tot last, een niet gewenst aanhangsel. Dus niet veilig om te delen. Die winterdepressie is prima.
Degenen die me echt goed kennen hebben de nachtmerries, periodes van beschadiging en paniek toen ik jonger was meegemaakt. Kennen me van voor het 'dat heb je het nodig joh'.
Maar denken ook veelal dat dat nu wel over is.
Terecht. Na al die jaren nog steeds janken over hetzelfde. Ik schaam me dus ook kapot.
Eentje waar ik er eigenlijk niet zo goed mee terecht kan. Ze is lief, maar IK voel het alsof ik piep bij haar.
Ik schaam me altijd voor mijn drama gedoe, maar het is fijn dat ze de grote hoofdlijnen weet. Daardoor weet ze ook bv van de opname.
Wel vooral feitelijk, dat ik het ga doen, joh spannend en dapper. En dan door. Ik wil niet hangen en leunen en piepen. Ze is vorig jaar wel een dag bij mij thuis komen werken toen ik niet alleen kon zijn ivm veiligheid. Superlief. En dan is het fijn dat ik zonder veel uitleg kan zeggen dat ik niet alleen kan zijn, ik nog met een dag in mijn maag zit, en of zet misschien bij mij wil werken als dat kan.
De andere vriendin is vanuit de reflex integratie, en heel sensitief en geïnteresseerd in trauma.
Ze weet niet precies hoe en wat, maar wel dat Sinterklaas een grote trigger is en haar kon ik vorig jaar een boze smily sturen met het vak Sinterklaasspullen, en dan komt er een virtuele knuffel terug.
Ze weet ook van de opname, en staat erop te brengen of halen.
Het gekke is dat beide vriendinnen niet mijn standaard lieve vriendengroep zijn.
En die vriendengroep kan superlief en steunend zijn. Ik voel me er alleen tot last, een niet gewenst aanhangsel. Dus niet veilig om te delen. Die winterdepressie is prima.
Degenen die me echt goed kennen hebben de nachtmerries, periodes van beschadiging en paniek toen ik jonger was meegemaakt. Kennen me van voor het 'dat heb je het nodig joh'.
Maar denken ook veelal dat dat nu wel over is.
Terecht. Na al die jaren nog steeds janken over hetzelfde. Ik schaam me dus ook kapot.
zondag 14 september 2025 om 09:45
Afgelikte boterhammen bestaan niet.
Mensen die heel veel plezier gemaakt hebben wel. Mensen die moeite hebben met, of zich bedreigd voelen door, of jaloers zijn op mensen die heel veel plezier gemaakt hebben.. dáár is wat mis mee. Helemaal als ze hun eigen tekortkomingen verwoorden door een ander een afgelikte boterham te noemen.
(en ja, er is dus met heel veel mensen wat mis)
Maar daar gaat het hier helemaal niet over. Het verschil tussen gebruikt en plezier is té groot om het te mogen vergelijken met seks met je man. Zelfs als je tijdens het gebruikt worden ook plezier of lichamelijke reacties had. Echt waar.
Ik snap het zwijgen erover en je hóéft niet over alles te praten. Maar je kan wel proberen, hoe eng ook, de misplaatste gedachte dat je een afgelikt boterham zou kunnen zijn of genoemd zou mogen worden te verwerpen.
Je bent een croissantje! Opgerold, uniek en gewenst. En mooi.
Mensen die heel veel plezier gemaakt hebben wel. Mensen die moeite hebben met, of zich bedreigd voelen door, of jaloers zijn op mensen die heel veel plezier gemaakt hebben.. dáár is wat mis mee. Helemaal als ze hun eigen tekortkomingen verwoorden door een ander een afgelikte boterham te noemen.
(en ja, er is dus met heel veel mensen wat mis)
Maar daar gaat het hier helemaal niet over. Het verschil tussen gebruikt en plezier is té groot om het te mogen vergelijken met seks met je man. Zelfs als je tijdens het gebruikt worden ook plezier of lichamelijke reacties had. Echt waar.
Ik snap het zwijgen erover en je hóéft niet over alles te praten. Maar je kan wel proberen, hoe eng ook, de misplaatste gedachte dat je een afgelikt boterham zou kunnen zijn of genoemd zou mogen worden te verwerpen.
Je bent een croissantje! Opgerold, uniek en gewenst. En mooi.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 14 september 2025 om 09:46
Man weet de hele grote lijnen. Weet dat het thuis niet leuk was, weet van pleeggezinnen en weglopen (zwerven), weet dat er misbruik was en weet dat oudste zoon er is geweest. Niet de leeftijden, wie, wat, waar. Niet de details. Hiervoor schaam ik me al verschrikkelijk. Dit wist hij al voordat we ooit een relatie kregen, toen gaf ik voorlichtingen aan (aanstaand) professionals over omgaan met jongeren in zulke situaties. Toen kon ik dat wel (want had nog geen gevoel erbij). Pas toen de beerput na dochters overlijden openging door emdr, toen ging het mis. En werd het ondragelijker, omdat ik het echt ging voelen. En omdat man in die tijd zo'n kluif aan zichzelf kreeg was er voor mijn gedoe ook geen ruimte meer. Die ruimte is nooit echt teruggekomen.
Er zijn wel een paar mensen die dus die grote lijn weten en 2 hele fijne collega's die weten dat het in de winter heel erg extra erg is met de feestperiode als piek. Maar ik durf dat verder niet goed. Hoe leg je uit dat je dat allemaal hebt toegestaan. Inderdaad wat Avo zegt, het gewoon gedaan hebben, hiermee is al je recht van klagen vergaan. Toen deed ik het gewoon, dan nu ook niet zeuren.
Hier helaas de laatste jaren veel paniekaanvallen. Ook goede periodes,meestal tussen maart en oktober weinig last van, maar helaas afgelopen week al twee keer misgegaan. Wat mijn angst groter maakt, want het is pas september. Vroeg in september, ik moet nog zo lang en weet niet hoe ik dit weer maanden moet gaan doen. Komende week eindelijk weer therapie. Ik hoop dat zij een plan heeft, want ik verdrink nu alweer in niet weten wat ik nodig heb, maar wel weten dat ik weer een winter 'alleen' niet trek.
Er zijn wel een paar mensen die dus die grote lijn weten en 2 hele fijne collega's die weten dat het in de winter heel erg extra erg is met de feestperiode als piek. Maar ik durf dat verder niet goed. Hoe leg je uit dat je dat allemaal hebt toegestaan. Inderdaad wat Avo zegt, het gewoon gedaan hebben, hiermee is al je recht van klagen vergaan. Toen deed ik het gewoon, dan nu ook niet zeuren.
Hier helaas de laatste jaren veel paniekaanvallen. Ook goede periodes,meestal tussen maart en oktober weinig last van, maar helaas afgelopen week al twee keer misgegaan. Wat mijn angst groter maakt, want het is pas september. Vroeg in september, ik moet nog zo lang en weet niet hoe ik dit weer maanden moet gaan doen. Komende week eindelijk weer therapie. Ik hoop dat zij een plan heeft, want ik verdrink nu alweer in niet weten wat ik nodig heb, maar wel weten dat ik weer een winter 'alleen' niet trek.
Forever is a hell of a long time
zondag 14 september 2025 om 09:48
Ik vind het ook moeilijk om te lezen dat veel lieve schrijvers hier zichzelf blijven straffen, met het geweld en de vasthoudendheid die de daders ten deel zou moeten vallen.
Omdat het nu nog niet over is. Omdat er dingen niet lukken. Omdat ze nog steeds niet 'normaal' zijn.
En uiteindelijk omdat er zachtheid zou moeten zijn in plaats van walging, maar dat niet kan, omdat ze dan uit elkaar zouden vallen.
Mijn hart gaat naar jullie uit. Ik wou dat ik het beter kon maken voor jullie.
Omdat het nu nog niet over is. Omdat er dingen niet lukken. Omdat ze nog steeds niet 'normaal' zijn.
En uiteindelijk omdat er zachtheid zou moeten zijn in plaats van walging, maar dat niet kan, omdat ze dan uit elkaar zouden vallen.
Mijn hart gaat naar jullie uit. Ik wou dat ik het beter kon maken voor jullie.
zondag 14 september 2025 om 10:01
Die winterdepressie is prima. Zo is dat hoort ook. Best veel mensen zien/weten dat ik niet van de winter houd. Dat mijn energieniveau keldert als het donker wordt en dat ik het vreselijk vind die tijd dat je in donker weggaat en in donker thuiskomt. Maar de achtergrond, dat er meer is. Dat niet.
Het enige wat iedereen in mijn omgeving van mij altijd ziet is mijn gedoe met eten. Dat is net zoiets als met de winterdepressie. Eetgedoe is lastig, maar iedereen denkt dat ik gewoon een zeur ben. Een erg moeilijke eter die weinig lust.
Ik ben raar genoeg zonder dat iedereen weet hoe slecht ik als kind was.
Het enige wat iedereen in mijn omgeving van mij altijd ziet is mijn gedoe met eten. Dat is net zoiets als met de winterdepressie. Eetgedoe is lastig, maar iedereen denkt dat ik gewoon een zeur ben. Een erg moeilijke eter die weinig lust.
Ik ben raar genoeg zonder dat iedereen weet hoe slecht ik als kind was.
Forever is a hell of a long time
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
