Geen flauw idee wat ik wil en dat ben ik zat!

Bedankt trouwens voor je uitgebreide antwoord

Je antwoord verduidelijkt ook weer meer. Kan me voorstellen dat je er daarom niet al te positief tegenover staat.



Werden jullie groepen ingedeeld dan? Mocht je die niet zelf samenstellen? Dat was in ons geval nl wel zo. De meeste opdrachten waren ook in kleine groepjes (2, 3 of 4 mensen). Dat stemt erg makkelijk af. Ik heb 1 opdracht gehad die je met zijn 8-en moest doen. Maar dan nog mocht je de groep zelf samenstellen. Dat scheelt een hoop. Ik was weining aanwezig, dus ik had geen vriendengroep ofzo waar ik alles mee deed. Maar ik kende toch wel een aantal mensen uit colleges en werkgroepen, dus je weet wel een beetje met wie je gaat samenwerken (en soms ook niet, dan merkte je het wel). Meestal ook wel mensen van dezelfde studie (nu is bedrijfswetenschappen een grote studie daar. Veel studenten (ook veel afvallers!) dus keus genoeg. Op de RUN is echter ook een studie recht en management. Ik heb ook een keer samengewerkt met 2 studenten van die studie. Die waren echt superfanatiek (maar niet op een vervelende manier). Dat werkte voor mij juist heel motiverend, want ik voelde me schuldig als ik veel minder voorbereid had dan zij.

Al met al zijn mijn ervaringen juist heel positief. Het is geven en nemen. Ik heb mijn thesis (die mocht met zijn 2-en) gedaan met een jongen die ik ook niet kende. We kregen een 6,5 met de opmerking dat we hem mochten verbeteren en dan een hoger cijfer konden krijgen. Ik vond dat eigenlijk niet nodig. Nog meer tijd erin steken (terwijl we al heel druk waren) en er wordt toch niet meer naar die cijfers gekeken (het is niet zo dat ik ga voor een 6 en dan is het goed, ik doe echt mijn best, maar als ik iets gehaald heb, vind ik het wel prima. Ik ga niet herkansen voor een hoger cijfer, ik had niet de ambitie cum laude af te studeren). Hij wilde dit echter wel heel graag. Dus toen hebben we het wel gedaan. Je krijgt het cijfer beiden en ik zou het niet eerlijk vinden als hij het dan alleen gaat verbeteren en ik wel het hogere cijfer krijg. Dat vind ik bv een onderdeel van samenwerken.

Denk dat samenwerken bij jou studie ook wel heel belangrijk was. Leren samenwerken bedoel ik.



Nee wij mochten niet kiezen. Soms wel maar bij het project dat ik nu in mijn hoofd heb, niet.

Het was jaar 1 blok 1, middag 1. Een college en daarna hoorde je waar je heen moest, welk kamertje zeg maar. En daar zag je dan je groepsgenoten, een mix van vijf studierichtingen. En een begeleider die het uitlegde en daarna weer wegging.



Hoogst ongelukig gepland allemaal. We wisten nog niet eens waar de computers stonden (universiteit had diverse gebouwen verspreid over de stad en per terrein dan ook weer diverse gebouwen). Sommigen zaten nog in de introductietijd van studentenvereniging. Velen hadden nog geen kamer en ze waren nog een beetje aan t uitzoeken hoe de bustijden werkten, bij wijze van spreken.

Zoiets moet je gewoon niet in week 1 beginnen vind ik, of iig begeleiden. Vaak konden mensen het gebouw ook niet vinden als er weer eens een wijziging van locatie was.

Ik had het geluk dat ik een kamer had, een fiets, en al wat vrienden. Maar had wel veel frustraties want ik had er meer van verwacht, van dat vak. (En ik heb dan meteen ook ideeen hoe het dan WEL moet, voor mij)

Het andere vak van dat blok was wel goed overigens.



Ik kan niet zo goed omgaan met dat gebrek aan structuur. Maakt me altijd boos en gefrustreerd.



Misschien moet ik deze ervaring vergeten en erop vertrouwen dat het op andere universiteiten niet zo'n rommel is. Maar desalniettemin laat ik het al dan niet veel met groepen werken meewegen in mijn keuze.