Thuis
alle pijlers
Samenwonen, alleen ouders tegen.
dinsdag 21 september 2010 om 11:02
Hallo allemaal,
ondertussen hebben we van de huurder gehoord, dat we er wel met zo'n tweeën in mogen. Alleen nu besprak ik het met mijn ouders en die vinden het helemaal niks. Het is niet goed voor mijn studie, en je krijgt veel verantwoordelijkheid. En hebben jullie er wel goed over na gedacht. Mijn vriend is 24 en ik ben 20. Het is echt niet dat ik het thuis niet leuk heb, maar ik wil gewoon graag bij hem wonen. En elke avond als ik thuis kom weten dat hij er is. Maar ik wil mijn ouders ook niet teleurstellen. Wat vinden jullie wat we kunnen doen?
ondertussen hebben we van de huurder gehoord, dat we er wel met zo'n tweeën in mogen. Alleen nu besprak ik het met mijn ouders en die vinden het helemaal niks. Het is niet goed voor mijn studie, en je krijgt veel verantwoordelijkheid. En hebben jullie er wel goed over na gedacht. Mijn vriend is 24 en ik ben 20. Het is echt niet dat ik het thuis niet leuk heb, maar ik wil gewoon graag bij hem wonen. En elke avond als ik thuis kom weten dat hij er is. Maar ik wil mijn ouders ook niet teleurstellen. Wat vinden jullie wat we kunnen doen?
dinsdag 21 september 2010 om 11:04
dinsdag 21 september 2010 om 11:08
Mijn advies: lekker op jezelf gaan wonen en over een paar jaar gaan samenwonen. Het is juist heel erg goed voor je om die verantwoordelijkheid te dragen!
Als je besluit al vast staat dus gewoon gaan samenwonen, maar ik raad iedereen aan eerst lekker op kamers te gaan, die tijd komt nooit meer terug terwijl je als alles goed gaat nog een jaar of 60 met deze man in één huis zult wonen.
Als je besluit al vast staat dus gewoon gaan samenwonen, maar ik raad iedereen aan eerst lekker op kamers te gaan, die tijd komt nooit meer terug terwijl je als alles goed gaat nog een jaar of 60 met deze man in één huis zult wonen.
dinsdag 21 september 2010 om 11:10
Je ouders zullen deze mening niet voor niets toegedaan zijn. Ze zijn bang dat je studie er onder lijd en ze twijfelen of je de verantwoordelijkheid aan kan.
Volgens mij moet je je afvragen waarom ze dit vinden, of je het hier mee eens bent en of je hier op dezelfde manier mee om wilt gaan.
Overigens kan ik je aanraden om eerst op jezelf te gaan wonen, ik vond het de leerzaamste periode in mijn leven.
Volgens mij moet je je afvragen waarom ze dit vinden, of je het hier mee eens bent en of je hier op dezelfde manier mee om wilt gaan.
Overigens kan ik je aanraden om eerst op jezelf te gaan wonen, ik vond het de leerzaamste periode in mijn leven.
dinsdag 21 september 2010 om 11:13
Ik zou hoe dan ook het gesprek aangaan met je ouders. En dan serieus. Dus niet een "Ik wil dit" gesprek, maar een "waarom denken jullie dat" gesprek. Waar jij uitlegt welke dingen jullie overwogen hebben, waarom en hoe, en zij met hun bezwaren kunnen komen.
Daarnaast zou ik eerst op mezelf gaan wonen. Ja, dat zeg ik als 20-jarige met een 24-jarige vriend. Ik weet dat hij al aan samenwonen toe is, of dat in ieder geval sneller zal zijn dan ik. Maar juist die jaren alleen wonen zijn heerlijk: geen rekening houden met vriend of ouders, lekker je eigen ding doen en vooral je eigen broek op leren houden.
Daarnaast zou ik eerst op mezelf gaan wonen. Ja, dat zeg ik als 20-jarige met een 24-jarige vriend. Ik weet dat hij al aan samenwonen toe is, of dat in ieder geval sneller zal zijn dan ik. Maar juist die jaren alleen wonen zijn heerlijk: geen rekening houden met vriend of ouders, lekker je eigen ding doen en vooral je eigen broek op leren houden.
dinsdag 21 september 2010 om 11:14
quote:Mies22 schreef op 21 september 2010 @ 11:02:
En elke avond als ik thuis kom weten dat hij er is.
Als dat de hoofdreden is, zou ik zeker niet gaan samenwonen; komt op mij nogal puberaal en klef over.
Zoals anderen ook al aangeven: waarom niet eerst zelfstandig gaan wonen? Buitengewoon leerzaam en goed voor je ontwikkeling.
En elke avond als ik thuis kom weten dat hij er is.
Als dat de hoofdreden is, zou ik zeker niet gaan samenwonen; komt op mij nogal puberaal en klef over.
Zoals anderen ook al aangeven: waarom niet eerst zelfstandig gaan wonen? Buitengewoon leerzaam en goed voor je ontwikkeling.
dinsdag 21 september 2010 om 11:15
Wat me trouwens opvalt is je zin "En elke avond als ik thuiskom weten dat hij er is". Waarom? Wat is voor jou de toegevoegde waarde van het samenwonen? En dit bedoel ik dus oprecht als vraag, niet beledigend of zo, maar het klinkt alsof hij het belangrijkste in je leven is: pas je daar wel mee op? Want als je hem inderdaad altijd op 1 zet, snap ik de bezwaren van je ouders mbt studie weer wat meer.
dinsdag 21 september 2010 om 11:16
quote:Pauline65 schreef op 21 september 2010 @ 11:14:
[...]
Als dat de hoofdreden is, zou ik zeker niet gaan samenwonen; komt op mij nogal puberaal en klef over.
Zoals anderen ook al aangeven: waarom niet eerst zelfstandig gaan wonen? Buitengewoon leerzaam en goed voor je ontwikkeling.Dit dus, alleen had ik er twee posts voor nodig. Klef, dat is inderdaad het woord.
[...]
Als dat de hoofdreden is, zou ik zeker niet gaan samenwonen; komt op mij nogal puberaal en klef over.
Zoals anderen ook al aangeven: waarom niet eerst zelfstandig gaan wonen? Buitengewoon leerzaam en goed voor je ontwikkeling.Dit dus, alleen had ik er twee posts voor nodig. Klef, dat is inderdaad het woord.
dinsdag 21 september 2010 om 11:25
Ik heb mijn volledige studie (en daaropvolgende promotie-onderzoek) op mezelf gewoond. Alles keurig gedaan, 5 jaar gestudeerd, 4 jaar gepromoveerd, vreselijk veel geleerd, zelfstandig geworden, alles zelf uitgezocht en heel blij dat ik het zo gedaan heb. Ik heb ook nooit verschil gezien in studieprestaties tussen thuiswoners en uit-huis woners. Waarom denken jouw ouders dat jij het niet aankan? Of vinden ze het heel naar dat je uit huis wilt? Vraag ze eens om echt eerlijk tezijn, je bent immers 20 jaar en oud genoeg voor een serieus en eerlijk gesprek. Als ze je heel erg gaan missen dan kunnen jullie afspraken maken over bezoeken etc, dat is een betere optie voor de verstandhoudingen dan "dwingen" om thuis te blijven wonen. Dat hebben mijn schoonouders gedaan en mijn man neemt ze dat niet in dank af.
Overigens ben ik heel blij dat ik jaren op mezlef gewoond heb voor ik ben gaan samenwonen. Maar ik kan me voorstellen als je graag wilt samenwonen dat het nogal geforceerd voelt om dan eerst apart te wonen.
Overigens ben ik heel blij dat ik jaren op mezlef gewoond heb voor ik ben gaan samenwonen. Maar ik kan me voorstellen als je graag wilt samenwonen dat het nogal geforceerd voelt om dan eerst apart te wonen.
dinsdag 21 september 2010 om 11:29
Is toch een heel ander verhaal aikidoka. Jij woonde zelfstandig en je studie stond op 1.
Misschien werkt vriend van TO en vindt hij het heel ongezellig als zij 's avonds moet studeren; dan moet je sterk in je schoenen staan om zijn gepruil te laten voor wat het is en toch je eigen dingen te doen.
Uit de OP komen ouders van TO meer naar voren als bezorgd, dan als dwingelands die hun dochter niet kunnen missen.
Misschien werkt vriend van TO en vindt hij het heel ongezellig als zij 's avonds moet studeren; dan moet je sterk in je schoenen staan om zijn gepruil te laten voor wat het is en toch je eigen dingen te doen.
Uit de OP komen ouders van TO meer naar voren als bezorgd, dan als dwingelands die hun dochter niet kunnen missen.
dinsdag 21 september 2010 om 11:31
dinsdag 21 september 2010 om 11:31
Ga eerst nou maar eens op jezelf wonen. Gelijk vanuit je ouderlijk huis gaan samenwonen zou ik je niet aanraden. Je bent nog bezig met je studie? Heb je in je huis een ruimte om te kunnen studeren? Hoe ga je bijdragen aan de huur? Anyway, ouders hebben (vaak) het beste met je voor. Zij maken zich zorgen en jij bent de enige die die zorgen weg kan namen.
Maar ik zou eerst echt op mezelf gaan wonen.
Maar ik zou eerst echt op mezelf gaan wonen.
dinsdag 21 september 2010 om 12:13
Het is voor mij een toegevoegde waarde aangezien thuis bij mij ouders het vaak stil is. Mijn vader werkt veel en heeft 4 avonden in de week andere verplichtingen denk aan vergaderen. Mijn moeder ligt overdag veel op bed wegens het feit dat ze chronisch ziek is. En als ze wel eens fut heeft is ze weg! Daarnaast zit mijn broertje altijd op zijn kamer. Dus normaal gesproken ben ik de enige die beneden zit. Daarnaast is mijn rooster zo dat ik 4 dagen van 11 tot 19 u weg ben. Ik zit daarom altijd 's morgens aan school. Aangezien als ik terug kom er geen zin meer in heb. Daarnaast loop ik wel 1 dag stage. Mijn vriend werkt gewoon overdag en sport 2 avonden in de week. Dus er zal nog genoeg tijd zijn voor school! En het klink misschien inderdaad klef allemaal! En ik ben iemand die trouwens niet mijn vriendje op 1 heb staan. Dat is en blijft echt mijn studie. Ik heb jaren lang op aardig hoog niveau gevolleybald en dat stond altijd vol op 1 maat ben er voor mijn studie wel mee gestopt! Ik vind het fijn dat jullie jullie meningen geven.
dinsdag 21 september 2010 om 12:15
