Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
vrijdag 7 december 2007 om 23:58
Dubio, ik ben klaar voor de strijd, niet meer in holletje en niet meer bang! Hij is een grens overgegaan waar hij niet over had moeten gaan.
Echt lichter voel ik me niet, wel vrolijk en opgelucht dat ik eindelijk in staat ben deze farce te beeindigen. Want dat gaat gebeuren. Dat is mij duidelijk geworden vandaag.
Echt lichter voel ik me niet, wel vrolijk en opgelucht dat ik eindelijk in staat ben deze farce te beeindigen. Want dat gaat gebeuren. Dat is mij duidelijk geworden vandaag.
zaterdag 8 december 2007 om 00:06
Dat bedoel ik ook, opgelucht. Ik voel enerzijds de last van de strijd die eraan komt, maar anderzijds lucht dat ook op, omdat ik dan de strijd niet meer hoef te voorkomen. Het voelt gek om toe te geven, maar ik merk dat ik toch nog lang niet los was/ben van ex en in sommige opzichten nog de oude patronen blijf volgen. Ik heb wel het gevoel dat dit een keerpunt is. Ik vind dit zo moeilijk, omdat ik weet dat dit een héél boze reactie gaat opwekken. Hij zal komen met al dan niet loze dreigementen, de tegenaanval inzetten, mij beschuldigen...
Anderzijds is dat niet nieuw: hij doet altijd al boos tegen mij, het maakt eigenlijk niet uit wat ik doe. Maar ik heb nu het gevoel dat ik meer controle neem over de situatie. Ik anticipeer zijn reactie en die gaat me niet van mijn pad afbrengen.
Lemmy, voor mij geldt ook een beetje "aan mijn kind kom je niet". Hoewel jouw situatie heel anders was, merk ik ook dat dit me de kracht geeft om echt van mijn ex los te komen.
Anderzijds is dat niet nieuw: hij doet altijd al boos tegen mij, het maakt eigenlijk niet uit wat ik doe. Maar ik heb nu het gevoel dat ik meer controle neem over de situatie. Ik anticipeer zijn reactie en die gaat me niet van mijn pad afbrengen.
Lemmy, voor mij geldt ook een beetje "aan mijn kind kom je niet". Hoewel jouw situatie heel anders was, merk ik ook dat dit me de kracht geeft om echt van mijn ex los te komen.
Ga in therapie!
zaterdag 8 december 2007 om 00:10
Nou en, Dubio, dan word hij maar boos, wat kan jou dat schelen.
De buitenwereld, die denkt toch wat die denken wil
Jouw beschuldigen, hij doet maar, kom op zeg, dit is de categorie kat in het nauw maakt rare sprongen. Laat maar doen hoor! Kijk maar eens om je heen en tel de mensen die hem zien zoals hij echt is, en alleen maar gaat bevestigen als hij jou gaat beschuldigen.
Hij is de gedachten van jou niet eens meer waard,
als partner is hij waardeloos en als vader ook
De buitenwereld, die denkt toch wat die denken wil
Jouw beschuldigen, hij doet maar, kom op zeg, dit is de categorie kat in het nauw maakt rare sprongen. Laat maar doen hoor! Kijk maar eens om je heen en tel de mensen die hem zien zoals hij echt is, en alleen maar gaat bevestigen als hij jou gaat beschuldigen.
Hij is de gedachten van jou niet eens meer waard,
als partner is hij waardeloos en als vader ook
zaterdag 8 december 2007 om 00:11
zaterdag 8 december 2007 om 00:16
En ik zal je nog eens wat zeggen hè (à la Kwebbel ). Hij mag boos worden. Maar ik ben ook BOOS OP HEM! Hoe durft hij ons kind te slaan????!!!! En haar dan nog voor leugenaar uit te maken?
In het kader van mijn nieuwe, uitgebreide zelfbeschermingsprogramma ga ik de rechtstreekse communicatie beperken tot zakelijke mededelingen - de rest gaat maar via de e-mail. Ik ga geen vervelende discussies meer aan die toch nergens toe leiden. Ik ga mijn aandacht voor hem ook beperken tot het puur noodzakelijke. Hij speelt een rol in dit geheel, maar ik ga die rol niet groter maken dan die hoeft te zijn. Wat hij hiermee doet, is aan hem. Ik ga me daar niet mee bezighouden, erover praten of erover prakkizeren (sprak zij vastbesloten )
In het kader van mijn nieuwe, uitgebreide zelfbeschermingsprogramma ga ik de rechtstreekse communicatie beperken tot zakelijke mededelingen - de rest gaat maar via de e-mail. Ik ga geen vervelende discussies meer aan die toch nergens toe leiden. Ik ga mijn aandacht voor hem ook beperken tot het puur noodzakelijke. Hij speelt een rol in dit geheel, maar ik ga die rol niet groter maken dan die hoeft te zijn. Wat hij hiermee doet, is aan hem. Ik ga me daar niet mee bezighouden, erover praten of erover prakkizeren (sprak zij vastbesloten )
Ga in therapie!
zaterdag 8 december 2007 om 00:18
quote:zonlicht2 schreef op 08 december 2007 @ 00:12:
Je weet inmiddels hoe je schieten moet toch
Nou, in het echte leven ben ik volkomen vredelievend Ik bezit niet eens een schilmesje
kijk die onbekende knappe donkere man, die is interessant Misschien moet ik maar naar bed gaan, wie weet?
Je weet inmiddels hoe je schieten moet toch
Nou, in het echte leven ben ik volkomen vredelievend Ik bezit niet eens een schilmesje
kijk die onbekende knappe donkere man, die is interessant Misschien moet ik maar naar bed gaan, wie weet?
Ga in therapie!
zaterdag 8 december 2007 om 00:30
quote:dubiootje schreef op 08 december 2007 @ 00:11:
Typisch. Ik heb vannacht een heel vervelende droom gehad. Ik was militair, de oorlog was uitgebroken en ik maakte me op voor de strijd en ging op weg naar de vuurlinie.
(Er kwam ook nog een onbekende knappe donkere man in voor maar dat is een ander verhaal )
Jee, wat een herkenbare dromen! Nou ja, die onbekende knappe donkere man blijft bij mij achterwege, maar dappere militairen op weg naar de vuurlinie zie ik ook nogal eens voorbijkomen 's nachts!
Welterusten, dubiootje, slaap lekker.
Typisch. Ik heb vannacht een heel vervelende droom gehad. Ik was militair, de oorlog was uitgebroken en ik maakte me op voor de strijd en ging op weg naar de vuurlinie.
(Er kwam ook nog een onbekende knappe donkere man in voor maar dat is een ander verhaal )
Jee, wat een herkenbare dromen! Nou ja, die onbekende knappe donkere man blijft bij mij achterwege, maar dappere militairen op weg naar de vuurlinie zie ik ook nogal eens voorbijkomen 's nachts!
Welterusten, dubiootje, slaap lekker.
zaterdag 8 december 2007 om 10:09
Nou, ik hoop dat jullie allemaal lekker geslapen hebben, met naar wens wel of geen knappe donkere mannen in die dromen (voor mij hoeven die niet meer, zoals jullie zullen begrijpen).
Hoe had ik gewild dat mijn moeder reageerde (ik kan even niet zien wie het vroeg)?
Antwoord: met ECHTHEID. Dat ik kon merken dat ze geraakt was door mijn hart-uitstorten, op wat voor manier dan ook. Met échte boosheid, écht verdriet, whatever. Maar als iemand álles wat je zegt of doet langs zich laat afglijden, krijg je het gevoel dat je gek bent of niet bestaat.....
Ik weet niet wie zij nu eigenlijk is! Tegen mij praatte ze zo, tegen zus weer anders, tegen andere zus wéér anders en tegen haar kennissen en vriendinnen weer anders. Precies wat een ander wil horen. Dat vind ik glibberig. Daar kan ik niets mee. Daar heb ik geen houvast aan. Liever een eerlijk NEE of JA, dan dit.
Hoe had ik gewild dat mijn moeder reageerde (ik kan even niet zien wie het vroeg)?
Antwoord: met ECHTHEID. Dat ik kon merken dat ze geraakt was door mijn hart-uitstorten, op wat voor manier dan ook. Met échte boosheid, écht verdriet, whatever. Maar als iemand álles wat je zegt of doet langs zich laat afglijden, krijg je het gevoel dat je gek bent of niet bestaat.....
Ik weet niet wie zij nu eigenlijk is! Tegen mij praatte ze zo, tegen zus weer anders, tegen andere zus wéér anders en tegen haar kennissen en vriendinnen weer anders. Precies wat een ander wil horen. Dat vind ik glibberig. Daar kan ik niets mee. Daar heb ik geen houvast aan. Liever een eerlijk NEE of JA, dan dit.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 8 december 2007 om 10:21
zaterdag 8 december 2007 om 10:30
Hoi Zon Zo leuk om jouw plaatje te zien, het doet me altijd denken aan de zonnetjes die ik in mijn huis heb hangen vanwege mijn echte achternaam die ik natuurlijk niet ga vertellen.
Tja, die gedachte biedt misschien wel enige troost, maar ik heb haar al zoveel zitten begrijpen, ik heb er geen zin meer in! De gevolgen van haar (bewuste of onbewuste, ik ga maar van het laaste uit) gedrag zijn voor mij pijnlijk en verwarrend en ik ben nu alleen maar opgelucht dat ik mezelf daar niet langer aan ga blootstellen. Noem het zelfbescherming, maar ik voel dat ik opkom voor het zo beschadigde innerlijk kind in mij.
Tja, die gedachte biedt misschien wel enige troost, maar ik heb haar al zoveel zitten begrijpen, ik heb er geen zin meer in! De gevolgen van haar (bewuste of onbewuste, ik ga maar van het laaste uit) gedrag zijn voor mij pijnlijk en verwarrend en ik ben nu alleen maar opgelucht dat ik mezelf daar niet langer aan ga blootstellen. Noem het zelfbescherming, maar ik voel dat ik opkom voor het zo beschadigde innerlijk kind in mij.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 8 december 2007 om 11:05
Hoi Veertje (dat past ook wel bij jou en kort makkelijker af)
Ik denk dat je ook geen poging meer moet doen om haar te willen begrijpen, want dat brengt jou in verwarring. Maar meer acceptatie zo van dat is mijn moeder, daarom kan ik geen kontakt met haar hebben, dat is hoe ik het bedoel. En dat dan die gedachte ook troost kan bieden. En kijken naar de dingen die het jou brengt, het inzicht in jezelf, in de mensen om je heen, waarbij je ook echt oppervlakkige kontakten nodig bent hoor. Dat mandala tekenen klinkt erg leuk trouwens.
Zo hier vanmorgen met rust en verstand alweer een "probleempje" geklaard. De verantwoording duidelijk daar neer gelegd (en gezegd) waar die hoort.
Ik denk dat je ook geen poging meer moet doen om haar te willen begrijpen, want dat brengt jou in verwarring. Maar meer acceptatie zo van dat is mijn moeder, daarom kan ik geen kontakt met haar hebben, dat is hoe ik het bedoel. En dat dan die gedachte ook troost kan bieden. En kijken naar de dingen die het jou brengt, het inzicht in jezelf, in de mensen om je heen, waarbij je ook echt oppervlakkige kontakten nodig bent hoor. Dat mandala tekenen klinkt erg leuk trouwens.
Zo hier vanmorgen met rust en verstand alweer een "probleempje" geklaard. De verantwoording duidelijk daar neer gelegd (en gezegd) waar die hoort.
zaterdag 8 december 2007 om 11:18
quote:Zo hier vanmorgen met rust en verstand alweer een "probleempje" geklaard. De verantwoording duidelijk daar neer gelegd (en gezegd) waar die hoort.
Ha, goedzo Zon!!
Schouderklopje voor jou.
En Veertje.. grappig hoor. Veertjesvrouw is een nickname die ik bijna overal gebruik op internet. Alleen hier wilde ik in eerste instantie onherkenbaar zijn en daarom had ik een andere naam genomen, maar ja, zo gauw ik (eigen bewuste keuze natuurlijk) over mijn kinderen begin, ben ik al niet meer onherkenbaar. Het zij zo, het is een keuze. Maar Veertje past dus ook wel bij mij
Ha, goedzo Zon!!
Schouderklopje voor jou.
En Veertje.. grappig hoor. Veertjesvrouw is een nickname die ik bijna overal gebruik op internet. Alleen hier wilde ik in eerste instantie onherkenbaar zijn en daarom had ik een andere naam genomen, maar ja, zo gauw ik (eigen bewuste keuze natuurlijk) over mijn kinderen begin, ben ik al niet meer onherkenbaar. Het zij zo, het is een keuze. Maar Veertje past dus ook wel bij mij
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 8 december 2007 om 11:22
quote:Maar meer acceptatie zo van dat is mijn moeder, daarom kan ik geen kontakt met haar hebben, dat is hoe ik het bedoel. En dat dan die gedachte ook troost kan bieden. En kijken naar de dingen die het jou brengt, het inzicht in jezelf, in de mensen om je heen, waarbij je ook echt oppervlakkige kontakten nodig bent hoor.
Ja, zo is het mij duidelijk, en die gedachte biedt mij wel troost. Want eerder heb ik altijd gedacht dat het dus aan mij lag, dat het allemaal mijn schuld was, dat ik dus geen goede dochter was.
Moet daar trouwens nog steeds voor oppassen.
Als bijna de hele familie mij laat vallen zoals nu gebeurt, ben ik dan niet degene die het verkeerd ziet? zoiets dus. Ben ik dan niet toch gek? Ziet iedereen haar goed, behalve ik? Dit soort gedachten.
(Retorische vragen hoor.) Maar zo heb ik dus heel lang gedacht en als ik niet oplet trap ik er nog in. En dan verlies ik weer het vertrouwen in dat wat ik toch echt voel en beleef. Verwarring dus. Een heel grote valkuil nog.
Ja, zo is het mij duidelijk, en die gedachte biedt mij wel troost. Want eerder heb ik altijd gedacht dat het dus aan mij lag, dat het allemaal mijn schuld was, dat ik dus geen goede dochter was.
Moet daar trouwens nog steeds voor oppassen.
Als bijna de hele familie mij laat vallen zoals nu gebeurt, ben ik dan niet degene die het verkeerd ziet? zoiets dus. Ben ik dan niet toch gek? Ziet iedereen haar goed, behalve ik? Dit soort gedachten.
(Retorische vragen hoor.) Maar zo heb ik dus heel lang gedacht en als ik niet oplet trap ik er nog in. En dan verlies ik weer het vertrouwen in dat wat ik toch echt voel en beleef. Verwarring dus. Een heel grote valkuil nog.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 8 december 2007 om 12:08
Perel, mooi motto. Zo ken ik ook de uitspraak: History is an angel, flying backward into the future (lyrics van Laurie Anderson). Welkom hier.
En iemand anders schreef al: misschien is dat wat ons bindt hier wel dat we allemaal vinden dat wij hier niet thuis horen. Ik hoor hier ook niet hoor
(berichtje stond al heeeeeel lang open.)
En iemand anders schreef al: misschien is dat wat ons bindt hier wel dat we allemaal vinden dat wij hier niet thuis horen. Ik hoor hier ook niet hoor
(berichtje stond al heeeeeel lang open.)
zaterdag 8 december 2007 om 12:18
Weet je wat ik zo fijn vind Veertje
dat ik nu gewoon kan uitleggen en verduidelijken als ik lees dat het niet helemaal niet goed begrepen. En dat de reaktie daarop weer duidelijk maakt dat uitleg verduidelijkt en het wel goed overkomt
Jij en ik zijn niet gek, met die gedachte hebben we onszelf lang genoeg geplaagd. Er zullen altijd mensen zijn die, om wat voor reden ook, de uitleg niet willen vragen of geven. Jammer dan, dat is hun verlies en hun kortzichtigheid. Er is niets mis mee om duidelijkheid te vragen en te verschaffen. En dan hoef je het zelfs nog niet met elkaar eens te zijn. Maar er word dan niet gespeeld met emoties en schuldgevoel. Want daarmee word de verwarring veroorzaakt en de twijfel aan jezelf die de gedachten voed dat je het misschien allemaal wel verkeerd ziet. Maar jij en ik weten wel beter, je ziet het niet verkeerd en mensen om ons heen sluiten ogen omdat ze zelf niet willen zien wat er gebeurd en daar zullen ze hun eigen motieven dan wel weer voor hebben.
dat ik nu gewoon kan uitleggen en verduidelijken als ik lees dat het niet helemaal niet goed begrepen. En dat de reaktie daarop weer duidelijk maakt dat uitleg verduidelijkt en het wel goed overkomt
Jij en ik zijn niet gek, met die gedachte hebben we onszelf lang genoeg geplaagd. Er zullen altijd mensen zijn die, om wat voor reden ook, de uitleg niet willen vragen of geven. Jammer dan, dat is hun verlies en hun kortzichtigheid. Er is niets mis mee om duidelijkheid te vragen en te verschaffen. En dan hoef je het zelfs nog niet met elkaar eens te zijn. Maar er word dan niet gespeeld met emoties en schuldgevoel. Want daarmee word de verwarring veroorzaakt en de twijfel aan jezelf die de gedachten voed dat je het misschien allemaal wel verkeerd ziet. Maar jij en ik weten wel beter, je ziet het niet verkeerd en mensen om ons heen sluiten ogen omdat ze zelf niet willen zien wat er gebeurd en daar zullen ze hun eigen motieven dan wel weer voor hebben.
zaterdag 8 december 2007 om 13:44
Goedemorgen meiden, of ik moet eigenlijk zeggen: goedemiddag,
Want ik heb lekker lang op bed gelegen. Geen droom die ik me kan herinneren, maar dat is nog altijd beter dan een vervelende droom zoals die van gisteren.
Ik kan me voorstellen dat die dromen van jou wel prettig zijn, Lemmy
Ik wilde nog reageren op een eerder berichtje van jou, Zon. Dat ik de kinderen niet moet beloven dat ik ze bescherm, omdat ik dat niet kan. Ik dacht daar ook aan toen ik het zei tegen mijn dochter, en heb uitgelegd dat ik haar niet kan beschermen als ik niet bij haar ben, en dat het daarom belangrijk is dat ze me het vertelt als er iets is gebeurd. Ik gaf een voorbeeld van een probleem met een vriendinnetje vorige week dat ik voor haar had opgelost. Als ze het me niet verteld had, had ik haar daar niet bij kunnen helpen.
Ik heb nog eens nagedacht over je woorden, en ik denk toch dat ik die belofte moet doen... misschien niet de belofte dat ik haar altijd kan beschermen, maar wel dat ik er altijd alles aan zal doen om haar te beschermen. De hulpverleners zeiden dat het ook belangrijk is dat ik deze stap neem, zodat ik aan de kinderen duidelijk kan maken dat ik daadwerkelijk iets onderneem om hen te beschermen. Het voelt voor mij ook erg dubbel om te zeggen dat ik hen bescherm en hen vervolgens een heel weekend naar hun vader laat gaan.
Veertje
liefs,
dubio
Want ik heb lekker lang op bed gelegen. Geen droom die ik me kan herinneren, maar dat is nog altijd beter dan een vervelende droom zoals die van gisteren.
Ik kan me voorstellen dat die dromen van jou wel prettig zijn, Lemmy
Ik wilde nog reageren op een eerder berichtje van jou, Zon. Dat ik de kinderen niet moet beloven dat ik ze bescherm, omdat ik dat niet kan. Ik dacht daar ook aan toen ik het zei tegen mijn dochter, en heb uitgelegd dat ik haar niet kan beschermen als ik niet bij haar ben, en dat het daarom belangrijk is dat ze me het vertelt als er iets is gebeurd. Ik gaf een voorbeeld van een probleem met een vriendinnetje vorige week dat ik voor haar had opgelost. Als ze het me niet verteld had, had ik haar daar niet bij kunnen helpen.
Ik heb nog eens nagedacht over je woorden, en ik denk toch dat ik die belofte moet doen... misschien niet de belofte dat ik haar altijd kan beschermen, maar wel dat ik er altijd alles aan zal doen om haar te beschermen. De hulpverleners zeiden dat het ook belangrijk is dat ik deze stap neem, zodat ik aan de kinderen duidelijk kan maken dat ik daadwerkelijk iets onderneem om hen te beschermen. Het voelt voor mij ook erg dubbel om te zeggen dat ik hen bescherm en hen vervolgens een heel weekend naar hun vader laat gaan.
Veertje
liefs,
dubio
Ga in therapie!
zaterdag 8 december 2007 om 14:05
Dubiootje
je moet zeker duidelijk maken aan de kinderen dat jij alles doet wat in jouw vermogen ligt om de kinderen te beschermen.
Maar het is belangrijk hoe je die boodschap brengt
Als jij zegt dat je ze altijd beschermt doe je een belofte die je niet waar kan maken.
Als jij zegt dat je er alles aan zal doen om ze te helpen en dat ze bij jou alles kunnen vertellen komt het anders over. Doe jij een minder zware belofte die de kinderen wel degelijk bescherming bied.
En oh ik snap je gevoel, je kinderen moeten laten gaan naar een situatie waar ze niet veilig zijn.
je moet zeker duidelijk maken aan de kinderen dat jij alles doet wat in jouw vermogen ligt om de kinderen te beschermen.
Maar het is belangrijk hoe je die boodschap brengt
Als jij zegt dat je ze altijd beschermt doe je een belofte die je niet waar kan maken.
Als jij zegt dat je er alles aan zal doen om ze te helpen en dat ze bij jou alles kunnen vertellen komt het anders over. Doe jij een minder zware belofte die de kinderen wel degelijk bescherming bied.
En oh ik snap je gevoel, je kinderen moeten laten gaan naar een situatie waar ze niet veilig zijn.
