Relaties
alle pijlers
Kan ik mijn broer helpen of geef ik het op?
maandag 23 april 2018 13:45
Pfffff.....Wat nu? Dit is de situatie :
Mijn broer heeft zijn relatie van negen jaar een paar weken geleden beëindigd. Het is altijd moeilijk geweest, zij heeft een heel moeilijke jeugd gehad, veel trauma's, leeft van een Wajong, had al een kind, nu 14 jaar. Vader is uit beeld. Zij heeft enkele stoornissen, waar ze altijd wat vaag over hebben gedaan. In ieder geval is ze niet in staat tot een normaal dagritme. Ook contact met haar is altijd lastig geweest; ze kwam vaak niet mee op familiebezoek, als je belde nam ze niet op, en had je eens afgesproken om langs te gaan dan belde ze vaak af. Mijn broer deed nooit echt de situatie uit de doeken om haar te beschermen.
En toen werd ze ongepland zwanger. In een zeer turbulente periode. Nu hebben ze dus een kind van een half jaar oud. Hij heeft het kind erkend, maar ouderlijk gezag aanvragen is er nog niet van gekomen.
Nu ligt mijn broer in de kreukels. Hij zit op het randje van overspannenheid. We vrezen dat de omgang met de kinderen niet soepel zal verlopen.
Het is heel moeilijk om met hem te praten, hij draait overal omheen, is vaag en ontwijkend. Advies volgt hij niet op. Mijn moeder kan dit allemaal slecht aan, waardoor ze veel van haar frustraties bij mij legt. Dat vind ik lastig (mijn vader leeft niet meer, dus bij wie moet ze het kwijt?)
Ik maak me ook veel zorgen over het welzijn van de kinderen. En over mijn broer zelf, want het gaat echt niet goed met hem.
De vraag is nu: wat is wijsheid? Hoe help ik hem het beste? Kan ik het beter loslaten? Ik weet gewoon niet wat ik moet doen.
Mijn broer heeft zijn relatie van negen jaar een paar weken geleden beëindigd. Het is altijd moeilijk geweest, zij heeft een heel moeilijke jeugd gehad, veel trauma's, leeft van een Wajong, had al een kind, nu 14 jaar. Vader is uit beeld. Zij heeft enkele stoornissen, waar ze altijd wat vaag over hebben gedaan. In ieder geval is ze niet in staat tot een normaal dagritme. Ook contact met haar is altijd lastig geweest; ze kwam vaak niet mee op familiebezoek, als je belde nam ze niet op, en had je eens afgesproken om langs te gaan dan belde ze vaak af. Mijn broer deed nooit echt de situatie uit de doeken om haar te beschermen.
En toen werd ze ongepland zwanger. In een zeer turbulente periode. Nu hebben ze dus een kind van een half jaar oud. Hij heeft het kind erkend, maar ouderlijk gezag aanvragen is er nog niet van gekomen.
Nu ligt mijn broer in de kreukels. Hij zit op het randje van overspannenheid. We vrezen dat de omgang met de kinderen niet soepel zal verlopen.
Het is heel moeilijk om met hem te praten, hij draait overal omheen, is vaag en ontwijkend. Advies volgt hij niet op. Mijn moeder kan dit allemaal slecht aan, waardoor ze veel van haar frustraties bij mij legt. Dat vind ik lastig (mijn vader leeft niet meer, dus bij wie moet ze het kwijt?)
Ik maak me ook veel zorgen over het welzijn van de kinderen. En over mijn broer zelf, want het gaat echt niet goed met hem.
De vraag is nu: wat is wijsheid? Hoe help ik hem het beste? Kan ik het beter loslaten? Ik weet gewoon niet wat ik moet doen.
maandag 23 april 2018 13:51
Laten weten dat je er voor hem bent, dat je snapt dat hij even niet op advies zit te wachten, dat je weet dat het allemaal wel goed komt en even tijd kost.... dat soort dingen. En natuurlijk vragen of je iets voor hem kunt doen, bijvoorbeeld helpen uitzoeken hoe hij alsnog ouderlijk gezag kan krijgen.
maandag 23 april 2018 13:56
Hij heeft al 9 jaar de vaderrol voor "die puber"!redbulletje schreef: ↑23-04-2018 13:47Je broer kan weg gaan. Had ie moeten doen voor ie haar bezwangerde, maar ja, helaas is dat te laat. Die puber is niet van hem dus dat is niet zijn probleem. Hij zal 'n omgangsregeling/alimentatie moeten regelen voor die baby.
Vind het een hele rare reactie....
maandag 23 april 2018 13:57
maandag 23 april 2018 13:59
hij is volwassen zonder stoornis? Lekker zelf uit laten zoeken?
Als hij geen hulp wil dan wil hij geen hulp. Klaar
Je moeder moet een andere uitlaatklep zoeken, jij bent niet haar psycholoog en ook niet haar beste vriendin. Zorgen over haar kinderen hoeft ze niet bij haar kinderen neer te leggen
Sorry, kan het niet leuker maken dan dit
Als hij geen hulp wil dan wil hij geen hulp. Klaar
Je moeder moet een andere uitlaatklep zoeken, jij bent niet haar psycholoog en ook niet haar beste vriendin. Zorgen over haar kinderen hoeft ze niet bij haar kinderen neer te leggen
Sorry, kan het niet leuker maken dan dit
maandag 23 april 2018 14:02
Dank jullie alvast voor de reacties. Tja, ongepland. ....Ik was er niet bij.....-jolijn- schreef: ↑23-04-2018 13:51Laten weten dat je er voor hem bent, dat je snapt dat hij even niet op advies zit te wachten, dat je weet dat het allemaal wel goed komt en even tijd kost.... dat soort dingen. En natuurlijk vragen of je iets voor hem kunt doen, bijvoorbeeld helpen uitzoeken hoe hij alsnog ouderlijk gezag kan krijgen.
Ik probeer het te doen zoals jij beschrijft, Jolijn. Ik heb hem inderdaad geholpen met hoe dat werkt. Maar ja, het is nog altijd niet gebeurd.
Dat het beter is voor die twee om uit elkaar te gaan, ja, absoluut. Zeker voor mijn broer. Maar ik vind het erg moeilijk om op de achtergrond toe te kijken hoe er dus níets gebeurt. Maar ik besef natuurlijk ook dat ik me niet kan opdringen.
Qua omgangsregeling : hebben ze daar eigenlijk een advocaat voor nodig? Ik betwijfel of ze daar samen uit gaan komen.
Sowieso fijn om het hier kwijt te kunnen.
maandag 23 april 2018 14:04
Waarschijnlijk heb je gelijk. Er is ongetwijfeld nog heel veel wat we niet weten.HaPu schreef: ↑23-04-2018 13:57Je zegt dat hij vaag blijft en om dingen heen draait. Dikke kans dat hij dus dingen voor je verbergt waar hij zich voor schaamt, of hem in een kwaad daglicht stellen, of om welke reden dan ook. Zolang hij geen open kaart speelt kun je hem ook niet helpen, want dan weet je niet wat hij nodig heeft.
maandag 23 april 2018 14:04
Je kunt idd aangeven dat je er voor hem bent en dat je wilt helpen en de rest aan hem laten. Vermoed dat hij dingen verdraait uit schaamte idd.
En ook je moeder kun je prima aangeven dat je er last van hebtwel mee denken hoe ze dingen mag delen zonder dat jij er last van hebt
En ook je moeder kun je prima aangeven dat je er last van hebtwel mee denken hoe ze dingen mag delen zonder dat jij er last van hebt
where ever you go, go with your heart
maandag 23 april 2018 14:06
Ja, JuliaChild, hij is volwassen zonder stoornis. Inderdaad niet leuk wat je zegt, maar wel waar natuurlijk. Ik vind het echter te moeilijk om mijn moeder te laten worstelen. Ik zou daar graag een middenweg in willen vinden, maar dat is me nog niet gelukt.JuliaChild schreef: ↑23-04-2018 13:59hij is volwassen zonder stoornis? Lekker zelf uit laten zoeken?
Als hij geen hulp wil dan wil hij geen hulp. Klaar
Je moeder moet een andere uitlaatklep zoeken, jij bent niet haar psycholoog en ook niet haar beste vriendin. Zorgen over haar kinderen hoeft ze niet bij haar kinderen neer te leggen
Sorry, kan het niet leuker maken dan dit
maandag 23 april 2018 14:08
Ik zou het laten. Je broer kan zelf om hulp vragen als hij dat nodig heeft en met het opdringen duw je hem waarschijnlijk alleen maar meer weg. Je kunt hem wel af en toe uitnodigen voor het eten o.i.d., zodat het contact wel in stand blijft.
Ik wil hier geen tekst (maar een leeg vak kan ik niet opslaan)
maandag 23 april 2018 14:12
Wat een heftige situatie TO!
Als je je zorgen maakt om het welzijn van die kinderen (zou ik wel doen!) zou ik een melding bij Veilig Thuis doen. Hopelijk kunnen zij zorgen dat er goed voor de kinderen gezorgd doet. Als je niet wil melden, kan je hen in elk geval eens bellen voor advies.
Veel sterkte!
Als je je zorgen maakt om het welzijn van die kinderen (zou ik wel doen!) zou ik een melding bij Veilig Thuis doen. Hopelijk kunnen zij zorgen dat er goed voor de kinderen gezorgd doet. Als je niet wil melden, kan je hen in elk geval eens bellen voor advies.
Veel sterkte!
maandag 23 april 2018 14:12
Jufjoke, sorry ik kon het niet leuker verpakken dan hoe het is. Ik heb hetzelfde aan de hand. Broer compleet van het pad af (anders dan jouw broer) en een moeder die haar zorgen bij mij deponeerde. Dat ging ten koste van mijn gezin, doordat het ten koste ging van mij.
Ik heb mijn grenzen aangegeven, vond mijn moeder niet leuk, maar ik moest kiezen voor andere dingen dan de zorgen om mijn broer. Ik vond het een opluchting
Ik heb mijn grenzen aangegeven, vond mijn moeder niet leuk, maar ik moest kiezen voor andere dingen dan de zorgen om mijn broer. Ik vond het een opluchting
maandag 23 april 2018 14:15
Laat je broer het oplossen. Hij kan zijn hart bij je uitstorten, maar denk erom dat jij niet het voortouw gaat nemen.
Er gaan dagelijks mensen uit elkaar. Van allerlei pluimage, om allerlei redenen en alle hoogtes van IQ. Hij zal het op zijn tempo moeten doen.
Wel kun je hem wijzen op veilig thuis, als hij bezorgd is om de kinderen. Dat zou ik wel zijn als ik hoor over een Wajong en niet in staat tot een zelfstandig dagritme. Om daarmee alleen 2 kinderen te hebben, volgens mij verzuipt ze dan en dat doet de kinderen geen goed. Professioneel gaan er bij mij nu belletjes af.
Hij kan proberen het volledige gezag te krijgen van zijn kind en wellicht van de oudste, mocht hij zich daar zorgen over maken.
Er gaan dagelijks mensen uit elkaar. Van allerlei pluimage, om allerlei redenen en alle hoogtes van IQ. Hij zal het op zijn tempo moeten doen.
Wel kun je hem wijzen op veilig thuis, als hij bezorgd is om de kinderen. Dat zou ik wel zijn als ik hoor over een Wajong en niet in staat tot een zelfstandig dagritme. Om daarmee alleen 2 kinderen te hebben, volgens mij verzuipt ze dan en dat doet de kinderen geen goed. Professioneel gaan er bij mij nu belletjes af.
Hij kan proberen het volledige gezag te krijgen van zijn kind en wellicht van de oudste, mocht hij zich daar zorgen over maken.
maandag 23 april 2018 14:57
Als je bang bent dat het een vechtscheiding wordt houdt je er dan vooral buiten.
Niets werkt zo escalerend als familie die gaat trekken aan en hun mening opdringt over als het toch al moeilijk is om er samen uit te komen.
En dan zijn ze het eindelijk ergens over eens en dan barst de bom weer omdat familie vindt dat ze daar nooit akkoord mee hadden moeten gaan.
Het enige wat je kan doen is luisteren als je broer zijn verhaal kwijt wil. Helpen met de verhuizing en ze verwijzen naar de mediator.
Ook hier valt al weer de term veilig thuis. Als je het nodig vindt om ze in te schakelen bedenk dan wel dat ze niet langs komen om die schoonzus van je ter verantwoording te roepen.
Ze zullen ook het gesprek met je broer aangaan. Als blijkt dat zij echt niet in staat is om voor een baby te zorgen dan zal je broer ook verantwoording moeten afeggen waarom hij de baby dan wel ik haar achter liet als hij naar zijn werk ging en geen hulp heft ingeschakeld.
Met andere woorden dan was hij net zo'n onverantwoorde ouder.
Dat Kon ook nog wel eens heel nadelig uitpakken voor je broer.
Niets werkt zo escalerend als familie die gaat trekken aan en hun mening opdringt over als het toch al moeilijk is om er samen uit te komen.
En dan zijn ze het eindelijk ergens over eens en dan barst de bom weer omdat familie vindt dat ze daar nooit akkoord mee hadden moeten gaan.
Het enige wat je kan doen is luisteren als je broer zijn verhaal kwijt wil. Helpen met de verhuizing en ze verwijzen naar de mediator.
Ook hier valt al weer de term veilig thuis. Als je het nodig vindt om ze in te schakelen bedenk dan wel dat ze niet langs komen om die schoonzus van je ter verantwoording te roepen.
Ze zullen ook het gesprek met je broer aangaan. Als blijkt dat zij echt niet in staat is om voor een baby te zorgen dan zal je broer ook verantwoording moeten afeggen waarom hij de baby dan wel ik haar achter liet als hij naar zijn werk ging en geen hulp heft ingeschakeld.
Met andere woorden dan was hij net zo'n onverantwoorde ouder.
Dat Kon ook nog wel eens heel nadelig uitpakken voor je broer.
maandag 23 april 2018 16:21
Nee, ze slikt geen medicijnen. Zou wellicht wel nodig zijn, maar dat kan ik niet beoordelen. Er is nu ook al enkele jaren geen hulpverlener in beeld, wat eigenlijk wel hard nodig is (dát kan ik wel inschatten ).
maandag 23 april 2018 16:22
Geen sorry nodig. Je hebt gewoon gelijk. Maar weten en ernaar handelen is iets anders. Ik weet dat het soms nodig is om grenzen aan te geven, maar ik blijf het moeilijk vinden. Vooral omdat ze nog zo hevig rouwt om mijn vader.JuliaChild schreef: ↑23-04-2018 14:12Jufjoke, sorry ik kon het niet leuker verpakken dan hoe het is. Ik heb hetzelfde aan de hand. Broer compleet van het pad af (anders dan jouw broer) en een moeder die haar zorgen bij mij deponeerde. Dat ging ten koste van mijn gezin, doordat het ten koste ging van mij.
Ik heb mijn grenzen aangegeven, vond mijn moeder niet leuk, maar ik moest kiezen voor andere dingen dan de zorgen om mijn broer. Ik vond het een opluchting
maandag 23 april 2018 16:25
Nimue, Sugermiss, (en voor andere reacties ook bedankt, echt fijn), ik heb gedacht aan Veilig Thuis.
Maar het tere punt is al aangestipt: was hij zélf dan wel een verantwoorde ouder? En überhaupt, zolang er geen sprake is van ouderlijk gezag bij mijn broer, ben ik eigenlijk bang dat dit misschien meer kwaad dan goed doet.
Maar het tere punt is al aangestipt: was hij zélf dan wel een verantwoorde ouder? En überhaupt, zolang er geen sprake is van ouderlijk gezag bij mijn broer, ben ik eigenlijk bang dat dit misschien meer kwaad dan goed doet.
maandag 23 april 2018 18:56
Zeggen dat je hulp wil bieden en aan hem vragen wat je voor hem zou kunnen doen. Blijkbaar sluiten je huidige adviezen niet aan bij zijn doelen of wat hij wil. Dus geen aannames meer doen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 23 april 2018 19:16
Je hebt een punt. Ik ben verschrikkelijk gefrustreerd over zijn apathische houding en wil dat er iets gebéurt. Maar dat is niet aan mij, hij zal dat echt zelf moeten doen.viva-amber schreef: ↑23-04-2018 18:56Zeggen dat je hulp wil bieden en aan hem vragen wat je voor hem zou kunnen doen. Blijkbaar sluiten je huidige adviezen niet aan bij zijn doelen of wat hij wil. Dus geen aannames meer doen.
Eerlijk gezegd heb ik te weinig vertrouwen in hem. Dat doet pijn om toe te geven, maar het is wel zo. Bovenstaande aanpak is een heel goed advies, en heb ik al vaak uitgevoerd. Het leidt echter helaas tot niets. Hij kan gewoon zelf niet concreet bedenken waar hij hulp bij nodig heeft, terwijl hij ondertussen wel vastloopt. Bied ik zelf concrete dingen aan, dan doet hij er niets mee. Voorbeeld : ik heb hem gevraagd of hij het fijn vond als ik mee zou uitzoeken hoe dat werkt met ouderlijk gezag aanvragen. Ja, vond hij fijn. Is dus gebeurd, stap voor stap (blijkt niet ingewikkeld ). Maar het is nu, een half jaar later, nog steeds niet uitgevoerd.
Viva-Amber, dank voor je advies. Ik ga het wel uitvoeren, want it makes sense, maar het blijft lastig. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik me moet inhouden om hem niet te veel te betuttelen, want dan trekt hij zich helemaal terug.
Ik ben zo bang dat het echt een keer uit de hand loopt.
