Dertigersdilemma?

22-09-2018 09:00 50 berichten
Ik zet mijn topic bij relaties omdat het inmiddels ook invloed begint te krijgen op mijn relatie. Het voelt alsof ik op een bepaald keerpunt kom in mijn leven. Misschien het dertigersdilemma?

Ik ben begin 30, nog geen kinderen, niet echt een kinderwens maar we sluiten niks uit. Op het punt een volgende stap te zetten in ons leven, we zijn ons aan het orienteren op koophuizen. En nu heb ik inmiddels al een paar maanden twijfels over alles. Wil ik hier wel blijven wonen in deze woonplaats? Wil ik wel verder met mijn vriend? Waarom heb ik deze vriendinnen?

Ik merk dat ik er neerslachtig van word en dan ga terugdenken aan een paar jaar terug. Net afgestudeerd, nog woonachtig in een andere woonplaats, andere relatie, andere vriendinnen. Wanneer ik hier rationeel op terugkijk was ik toen helemaal niet zo gelukkig. Mijn toenmalige relatie bezorgde me veel stress en spanning. Maar nu zoveel jaar later lijk ik deze relatie ineens te romantiseren en lijkt mijn gevoel terug te willen naar deze tijd. Begrijpen jullie het nog? Ikzelf inmiddels niet meer.

Zijn er mensen die dit herkennen of tips hebben? Mijn vriend vindt dat ik naar de huisarts moet gaan om doorverwezen te worden naar een coach. Ik vind dit nog een brug te ver.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het heel erg. Toen ik 30 werd dacht ik ook in eens ik moet naar het midden van het land verhuizen, ik moet een andere baan, mijn huis in een buitenwijk is saai..
Terwijl ik met alles eigenlijk heel blij ben! Net alsof het voelt als een laatste kans om alles anders te doen.
Ik heb nix gedaan en het ging vanzelf over, nu weer helemaal happy
diedietje schreef:
22-09-2018 09:06
Ik herken het heel erg. Toen ik 30 werd dacht ik ook in eens ik moet naar het midden van het land verhuizen, ik moet een andere baan, mijn huis in een buitenwijk is saai..
Terwijl ik met alles eigenlijk heel blij ben! Net alsof het voelt als een laatste kans om alles anders te doen.
Ik heb nix gedaan en het ging vanzelf over, nu weer helemaal happy
Fijn deze herkenning. Hoe lang heeft het bij jou geduurd? Bij mij inmiddels al een paar maanden. Gelukkig kan ik er goed over praten met mijn vriend ondanks dat hij het soms lastig vindt wanneer ik lijk terug te verlangen naar het verleden. Niet altijd even leuk voor hem om dit te horen maar ik heb ook ervaren dat wanneer ik niks deel, ik helemaal verstrikt raak in deze gedachten.
Is dat weer een nieuw hip ding? Dat 30ers dilemma?
Lucifer2018 schreef:
22-09-2018 09:14
Is dat weer een nieuw hip ding? Dat 30ers dilemma?
Neuh, iedereen die niet onder een steen leeft kent dit fenomeen wel.
Lachattenoir schreef:
22-09-2018 09:17
Neuh, iedereen die niet onder een steen leeft kent dit fenomeen wel.
Ow is dat het?

Ik dacht dat mensen gewoon op elke leeftijd dit soort gedachtes hebben. Helemaal als ze het goed hebben. Dan hebben ze keuzestress.
Maar goed om te weten hoor.
Lucifer2018 schreef:
22-09-2018 09:24
Ow is dat het?

Ik dacht dat mensen gewoon op elke leeftijd dit soort gedachtes hebben. Helemaal als ze het goed hebben. Dan hebben ze keuzestress.
Maar goed om te weten hoor.
Bedankt voor je inhoudelijke reactie ;-D.
ik denk niet dat het met de leeftijd te maken heeft. Je weet gewoon niet of je je wilt settelen met je huidige vriend.
Alle reacties Link kopieren
Weet je, soms kun je ook gewoon terug verlangen naar een bepaalde tijd omdat het relatief een onbevangen tijd was.
Een makkelijkere tijd waarin de beslissingen die je maakte niet groot waren.
En nu ben je in een tijd van je leven aangekomen waarin er voor je gevoel grote beslissingen staan aan te komen.

het kan dus heel goed zijn dat iets in jou terug verlangt naar die redelijk ongecompliceerde tijd, die inhoudelijk gezien niet echt makkelijk was, gezien je relatie.
Maar je hoefde geen grote beslissingen voor je leven te maken.
Niks is vanzelfsprekend meer nu.
Ik lees even mee. Ik heb namelijk een vriendin die coach is en zich speciaal richt op dit dilemma. Maar ik heb er nooit iets van begrepen.
Maar ik trouwde en kreeg een kind rond die tijd. Geen tijd gehad voor dilemma’s denk ik.
Alle reacties Link kopieren
Ik begrijp het wel. Ik ben inmiddels wat ouder maar op die leeftijd heb je wel zoiets van.........is dit het nou! Dat heb ik ook gehad. Ik heb er toen niets mee gedaan en ben nu blij met m’n burgerlijke leventje. Soms nog een keertje gek doen maar dat is het dan ook.
Alle reacties Link kopieren
Ik verlang ook nog wel naar de jaren dat ik jonger was maar dat is geweest helaas...
Alle reacties Link kopieren
TO wees blij dat jij wel de keuze hebt om voor dit soort dingen al dan niet vrijwilliger te kiezen. Ik denk dat heel veel mensen, door zo'n fase heen gaan, vooral inderdaad als je veel keuzes te maken hebt. Goede opleiding/ baan. Waar wil ik werken, wonen, met wie wil ik leven. Nu al kinderen of liever reizen en van je vrijheid genieten, etc. etc. Ik zie het maar als een onwijs luxeprobleem en ik ben blij, dat ik dat heb (niet iedereen heeft zoveel te kiezen). Kan je toch wel stress van hebben, daar niet van. Op het moment dat jij voor jezelf duidelijker krijgt, wat je wilt, zal ook je stress afnemen. Kan best ff duren natuurlijk. Geeft niet. Je bent nog jong, je hebt de tijd. Als je echt bang bent depressief te worden ofzo, zou ik een prof. opzoeken. Anders gewoon rustig afwachten en ervan genieten dat je nog alle kanten op kunt in je leven.
Ja, daar ga ik nu ook doorheen.
marie123 schreef:
22-09-2018 10:04
TO wees blij dat jij wel de keuze hebt om voor dit soort dingen al dan niet vrijwilliger te kiezen. Ik denk dat heel veel mensen, door zo'n fase heen gaan, vooral inderdaad als je veel keuzes te maken hebt. Goede opleiding/ baan. Waar wil ik werken, wonen, met wie wil ik leven. Nu al kinderen of liever reizen en van je vrijheid genieten, etc. etc. Ik zie het maar als een onwijs luxeprobleem en ik ben blij, dat ik dat heb (niet iedereen heeft zoveel te kiezen). Kan je toch wel stress van hebben, daar niet van. Op het moment dat jij voor jezelf duidelijker krijgt, wat je wilt, zal ook je stress afnemen. Kan best ff duren natuurlijk. Geeft niet. Je bent nog jong, je hebt de tijd. Als je echt bang bent depressief te worden ofzo, zou ik een prof. opzoeken. Anders gewoon rustig afwachten en ervan genieten dat je nog alle kanten op kunt in je leven.
Ze schrijft toch niet dat ze geen keuze heeft gehad? Alleen dat ze druk was met het pad dat ze ingeslagen was.
Alle reacties Link kopieren
Lucifer2018 schreef:
22-09-2018 09:14
Is dat weer een nieuw hip ding? Dat 30ers dilemma?
Ja, die komt na de kwart-eeuw crisis en voor de midlife crisis. Het gat tussen die 2 crises was te groot en problems sell :-)
Met veertig komt het ook weer.... Althans, bij mij wel :P
Alle reacties Link kopieren
south schreef:
22-09-2018 09:45
Ik lees even mee. Ik heb namelijk een vriendin die coach is en zich speciaal richt op dit dilemma. Maar ik heb er nooit iets van begrepen.
Maar ik trouwde en kreeg een kind rond die tijd. Geen tijd gehad voor dilemma’s denk ik.

Jeetje, bestaat dat echt, iemand die coacht in dertigersdilemma’s?

*kruipt onder haar steen vandaan*
Nowadays people know the price of everything and the value of nothing.
Alle reacties Link kopieren
ditte_ schreef:
22-09-2018 09:10
Fijn deze herkenning. Hoe lang heeft het bij jou geduurd? Bij mij inmiddels al een paar maanden. Gelukkig kan ik er goed over praten met mijn vriend ondanks dat hij het soms lastig vindt wanneer ik lijk terug te verlangen naar het verleden. Niet altijd even leuk voor hem om dit te horen maar ik heb ook ervaren dat wanneer ik niks deel, ik helemaal verstrikt raak in deze gedachten.
Nou bij mij heeft het wel een jaar geduurd. Maar kwam ook omdat mijn uitstrijkje niet goed was en ik daar toch wel mentaal wat last van had. Soort opgejaagd gevoel of ik snel moest beslissen of ik kinderen wilde of niet.. dus dat heeft bij mij het gevoel heel erg versterkt. Maar uiteindelijk is het vanzelf weer weggetrokken, heb niks veranderd in mijn leven.

Maar ik had wel toen ik 30 werd het gevoel van oh nu moet ik serieus zijn en kan ik niet meer wat aanklooien. Terwijl ik ook al een serieuze baan en eigen huis had, dus er is niks veranderd maar had in een keer het gevoel dat dat nu ook niet meer zou kunnen.
Het lijkt me erg normaal dat je goed nadenkt over je leven en de keuzes die je maakt. Ik denk dat bijna iedereen in fases dit soort periodes wel kent.

Dat je zo'n periode hebt rond je 25-30e is ook logisch, want dat is een periode waarin je veel belangrijke keuzes maakt die zullen doorwerken, de rest van je leven.
Alle reacties Link kopieren
Koop een huis en ga kinderen maken, heb je ook geen tijd meer om na te denken.
ik geef mn bek ook maar een douw
Alle reacties Link kopieren
Het dilemma van mensen die denken dat je leven heel maakbaar is. Dat je kunt worden en doen wat jij wilt. En wanneer het niet loopt zoals het hoort, dan ligt het aan jezelf. De lat wordt dus hoog gelegd. En je blijft maar in de toekomst leven, i.p.v. genieten in het hier en nu.

Het is ook niet zo dat je je passie moet vinden. Of dat iets is wat in je zit, en dat dit vanzelf wel zichtbaar wordt.

Dit blijkt niet zo te zijn. Een passie moet je ontwikkelen. Tijd in stoppen. Je kan ook niet direct heel goed gitaar spelen. Top gitaristen hebben daar duizenden uren in gestoken. Wanneer je eerste jaars geneeskunde studenten vraagt wat ze willen worden, waar ligt je passie, dan wil het grootste deel kinderarts of tropenarts worden. Niemand zegt dan spontaan maag-darm-lever specialist. Maar er zijn heel veel gepassioneerde MDL artsen.

Je hoeft dit niet zelf uit te dokteren. Naar de huisarts gaan en hulp zoeken kan een heel verstandige eerste stap zijn.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Alle reacties Link kopieren
Regelmatig denken over je leven of het is zoals je het graag wilt is niet verkeerd. ( Heb zelf nu z'n periode met vriendinnen..) maar toen ik samen ging wonen in een koophuis dacht ik daar ook goed over na.. maakt hij me gelukkig etc. Je gaat toch samen z'n hypotheek aan dat is niet niks..

Er samen over praten kan al veel helpen.. Wil hij daar blijven? Waarom? Denk jij hier ook zo over? Waar heb je (over 5 jaar) behoefte aan? Zijn die dingen in de buurt? Etc

Ps. Ik ben 24 dus het is niet een 30s ding :-P
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het ook! Ik ben 24, net een koopappartement gekocht met mijn vriend.

Zulke grote stappen heten "life events" en hoe leuk ook, het brengt altijd veel spanning met zich mee. Enkele vriendinnen waarmee ik heel close ben zijn nu ook bezig met huizen kopen, staan in het begin van een relatie of zijn ineens single na lange tijd een relatie. Allemaal veranderingen om mij heen, waardoor ik ook een beetje van de leg raak. Ik kijk nu bijv heel erg terug naar mijn studietijd, waarin het leek alsof ik zonder zorgen leefde. Natuurlijk weet ik dat dat niet zo is, maar zo voelt dat nu gewoon.
Ik heb eigenlijk altijd maar wat gedaan. Rond mijn 30e was ik net gescheiden, kind van 4, maar het voelde wel alsof de hele toekomst open lag. Inmiddels ben ik jaren verder, en heb ik nog steeds het idee dat ik kan doen wat ik wil (over een jaar of 5 dan, als de kinderen volwassen zijn).

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven