Afstand nemen - do's & don'ts

Mijn vrouw en ik zijn alweer heel wat jaartjes samen. We hebben een leuk huis en twee nog leukere kinderen. Alleen tussen ons botert het al een tijdje (jaar of twee) niet zo.

Zonder hier alle details op te schrijven - want die zijn niet relevant - heeft ze nu aangegeven even afstand te willen nemen. Dat is ook gelijk ingegaan. Het was duidelijk haar initiatief, ik vind dat ik nog niet alles had geprobeerd dat mogelijk was. Maar goed, je kunt iemand niet dwingen in een relatie te blijven. We volgen ook al een tijdje relatietherapie dus die stap is al gezet.

Waar ik nu mee worstel is de vraag: hoe nu verder? Heeft iemand ervaring met zo'n cooling down? Tips voor do's en don'ts? Succesverhalen of juist helemaal niet?

O ja, hoe zit ik er zelf in? Best moeilijk. Ik hoop dat we weer tot elkaar kunnen komen, maar dat moet dan vooral van haar kant komen. Het afgelopen jaar heb ik heel veel geïnvesteerd - ik ben een intensieve vorm van therapie gaan volgen om beter overweg te kunnen gaan met, hum, van alles en nog wat. Dingen waar mijn vrouw tegenaan liep. Maar zij heeft ook haar dingetjes. Ze is klinisch depressief, maar dat is onder controle. Ze heeft stemmingswisselingen en angststoornissen. Ze is voortdurend ontevreden met wat ze heeft. Er moeten steeds nieuwe dingen komen, op het oude is ze al snel uitgekeken. Als het om een paar schoenen gaat, is het niet zo'n probleem - dan gaan ze gewoon in de kast bij andere schoenen die nooit worden gedragen. Maar lastiger is het dat het ook bij huisdieren gebeurt. Ik vind dat ze nu, echt nu, in therapie moet. Als dat niet gebeurt - en ik vrees daarvoor - dan wordt het voor mij wel erg lastig.

Alle ervaringen, tips, ideeën zijn welkom!

Wow ik ben een beetje overdonderd door alle reacties. Echt, zonder overdrijven, met alles wat is gezegd kan ik wat. Als ik op alles ga reageren wordt dit wel een heel epistel. Met alle adviezen ga ik wat doen. Ik zal alle vragen proberen te beantwoorden.

Niet gemeen bedoeld maar ik houd sommige details even voor me. Ik wil anoniem blijven - je weet nooit wie er meeleest. Onze kinderen zijn nog jong, peuter/kleuterleeftijd.

En toen werd er een vraag gesteld: heeft ze een ander. Weet ik niet. Ik denk, hoop, weet bijna zeker, dat ze het zou hebben gezegd als dat zo was. Ik weet dat het bij haar wel eens is gebeurd, niet bij mij, maar bij haar ex. Ze heeft dat toen opgebiecht en de relatie verbroken. Maar. Grote maar. Ze heeft intensief contact met iemand die zelf ook wat problemen thuis heeft, en niet geheel onwelwillend tegenover het idee zou staan dat er bepaalde dingen tussen hun zouden gebeuren. En ik weet dat zij die boot niet helemaal afhoudt. Zeggen dat je jezelf in de hand houdt is wat anders dan zeggen dat je geen interesse hebt.

Wat wil je vrouw, wil ze er nog aan werken of heeft ze de stekker er eigenlijk al uitgetrokken?

Ik hoop dat ze ervoor wil vechten. Ik denk dat ze haar besluit al heeft genomen.

Hoe lang hou je dit nog vol?

Ik vond, en vind, dat ik zelf nog niet alles had geprobeerd dat in mijn macht lag. Ik had wel voor mezelf een termijn gesteld tot 1 januari. Dan moest er echt wat zijn verbeterd. Klinkt stom, maar dan heb ik het over seks. Dat hebben we al een tijd niet meer, ze kan dat niet omdat haar gevoel weg is. Oké, is goed. Dus het hebben van seks met elkaar is voor haar een graadmeter van het juiste gevoel voor mij hebben. Hopelijk snappen jullie mijn uitleg.

Gaat je vrouw tijdelijk ergens anders wonen?
Of alleen op vakantie?
Hoe lang wil ze die break?
Wat gaat ze doen in die tijd om erachter te komen of ze nog met jou verder wil?
Wat vertellen jullie aan de kinderen?

Ik ga tijdelijk ergens anders wonen omdat ik die mogelijkheid heb. Een andere mogelijkheid was geweest om om en om met de kinderen thuis te zijn - maar dat zag ik niet zitten. Juist het huishouden doen (of het ontbreken van enige poging van haar kant) is een punt van irritatie. Laatst stond ik extra vroeg op om de keuken op te ruimen, en toen kreeg ik nog het verwijt dat het één grote rommel zou zijn geweest (wat niet het geval was).

Hoe lang de break gaat duren weet ik niet. Maar ik moet daar zelf over na gaan denken, plaats ik bij de gegeven adviezen. Ik kan niet in haar hoofd kijken en wat ze gaat doen weet ik niet. Wel weet ik dat ik verwacht dat ze deze week "iets" gaat doen. Stappen zetten. In therapie gaan. Nadenken over wat ze wil. Als er deze week "niets" gebeurt, wordt het wel een lastig verhaal. Dat ga ik haar dan ook wel zeggen - oei moeilijk.

Zijn jullie beiden financieel zelfstandig?

We redden ons beide wel.

Jij vindt dat je vrouw in therapie moet. Heb je dat ook besproken tijdens de relatie therapie.

Nou, eigenlijk was dat de bijna dwingende opdracht die de relatietherapeut aan mijn vrouw gaf. Jij moet in therapie, of woorden van die strekking. Dus het komt niet eens bij mij vandaan...

Heb je dat van die schoenen en die huisdieren wel eens aangekaart?

Die schoenen interesseren me niet zoveel. Ze staan niet in de weg en ze draagt toch maar een paar paren "tegelijk". De huisdieren is een ander verhaal. Overal staan dieren en spullen die daarbij horen. De schuur puilt uit door alle dierbenodigdheden en het kinderspeelgoed voor buiten staat in de tuin, omdat de kast waar dat speelgoed eigenlijk in hoort te staan, vol staat met diervoeder, zaagsel, hooi en rommel. Ik heb dat aangekaart en toen gingen er wat dieren weg (naar een ander baasje), vervolgens kwamen er meer dieren voor in de plaatst. Ik heb aangekaart dat ze echt uit moet zoeken wat weg kan, omdat het gewoon niet meer in ons huis past. Ja, dat gaat ze dan doen - ik wacht er nog steeds op. Dat is een punt van irritatie, maar ik vind het gewoon vreselijk dat de dieren niet de aandacht krijgen die ze verdienen. Sommigen hebben weinig aandacht en zorg nodig. Maar voor anderen is dat wat anders. En een muizenkooi gaat gewoon best wel een beetje stinken als die niet wordt verschoond.

Ik weet, echt dankzij de prima adviezen, even wat me te doen staat.Wordt vervolgd...

We liepen allebei op onze tenen voor elkaar en dat is niet goed.

Dat omschrijft wel heel goed hoe het er ook bij ons aan toegaat. Ik was op een gegeven moment alleen nog maar bezig met de vraag: "wat wil zij dat ik nu doe". Dat is niet goed. Andersom was mijn vrouw bang om kritiek op mij te hebben, omdat ik heel slecht om kan gaan met negatieve feedback. Zie daar het op de tenen lopen. Ik schreef al dat ik onder behandeling ben, dat is onder meer daarvoor. Maar dat is een lang proces. Voert helemaal terug naar mijn kleutertijd en dat moet worden behandeld met eerst EMDR en daarna cognitieve gedragstherapie. Het is het volgende stukje dat nu op de planning staat om aangepakt te worden bij therapie, en zo zijn er al zoveel geweest.

Sowieso lijkt me een relatie hebben met iemand die chronisch ontevreden is vreselijk vermoeiend en totaal niet leuk. Dus ik zou er denk ik ook redelijk snel genoeg van hebben, maar ik ben niet met haar getrouwd.

Het was ooit anders. We waren vroeger echt heel gelukkig samen. Maar misschien kon haar sluimerende ontevreden gevoel toen juist worden gestild door alle nieuwe dingen - ik kwam in haar leven, plannen voor samenwonen, samenwonen, plannen voor trouwen, trouwen, plannen voor een nieuw huis, verhuizen, kinderen.

Kan ze wel goed voor al die dieren zorgen? En hoe is de zorg voor jullie kinderen?

Heel groot punt van zorg bij mij. Ze kan wel goed voor die dieren zorgen, maar is er gewoon na verloop van tijd op uitgekeken. Eerder een kwestie van niet willen, dan niet kunnen.

Zorg voor de kinderen? Ze heeft, sinds onze jonge dochter is geboren, bijna geen moment een hele dag alleen de zorg voor de kinderen gehad. Als ze alleen de zorg draagt dan krijg ik voortdurend appjes dat het eigenlijk niet gaat en dat het zo zwaar is. Onlangs gebeurde het zelfs dat ik op een mooie zomeravond even ging fietsen (dat is mijn ontspanning) en dat ze belde dat ik naar huis moest komen omdat het niet meer ging.

Mijn vrouw is niet depressief op dit moment. Ze heeft medicijnen en heeft geleerd er mee om te gaan. Waar ze wel last van heeft zijn andersoortige klachten, die wat weghebben van Borderline. Zonder dat daar een diagnose voor is. Maar lijkt er gewoon op. Manisch depressief is ze overigens niet, dat is al eens getest.

Dag allemaal. Even een update.

Gisteren hadden we weer een sessie bij de relatietherapeut. Ik had voor mezelf een lijstje opgesteld met voorwaarden om door te kunnen gaan, maar wist al dat ik dat lijstje niet van A tot Z op zou gaan sommen - het was gewoon veel te veel. We begonnen met een flinke ruzie over een appje dat ik had gestuurd. Waarover ze me al eerder had aangesproken en waarvoor ik al excuses had aangeboden (het bericht kon op meer manieren worden opgevat en zij koos de meest negatieve). Het kleine beetje hoop dat ik nog had viel daarmee weg - als je wilt werken aan herstel van een relatie, snap ik niet dat je een kwartier door wilt zagen over een berichtje. Tsja, en dan mag je zeggen of je herstel van de relatie nog voor je ziet - heel moeilijk, zei ik. Mijn vrouw, of misschien moet ik nu wel zeggen mijn ex (lastig hoor), had ook geen concreet plan en gebruikte mijn reactie om de stekker er helemaal uit te trekken. Prima hoor, waarschijnlijk had ik andersom hetzelfde gedaan.

Dus nu volgt een scheiding... Nooit gedacht dat het zo zou lopen. Moeilijk vind ik dat ze gisteren geen moment rustig heeft verteld wat ze nu wil. Ze was voortdurend afwisselend verdrietig en boos. Gaf mij van alles de schuld en vond dat zij er alles aan had gedaan om de relatie te redden. Dat is voor mij dan weer moeilijk te begrijpen - het afgelopen jaar heeft ze welgeteld één keer het initiatief genomen om samen (zonder kinderen) iets te doen. Voor de beeldvorming: voor haar verjaardag had ik een weekendje weg voor ons tweeën geboekt, voor mijn verjaardag kreeg ik een barbecue. Voor moederdag had ik een romantisch etentje geregeld, ik kreeg servies voor vaderdag.

@Makreel,
Ze heeft tientallen huisdieren. Ik zorgde alleen structureel voor haar kippen. De andere dieren alleen zo nu en dan. Ik verwacht dat ze een groot deel weg gaat doen - het zijn geen handtamme dieren die aan een baas gehecht zijn.